Диалектологияның зерттелуі
Диалектологияның зерттелуі
Диалектология (гр. dіalektos - сӛйлеу, гр. logos - білім) - тіл білімінің белгілі бір тілдегі диалектілік ерекшеліктерді, олардың шығу тегін, таралу сипатын, ұлттық жҽне ҽдеби тілге қарымқатынасын зерттейтін саласы. Диалектілік жіктелісі айқын тілдердегі диалектілердің саны ең кем дегенде екеу болады. Халық тіліндегі диалектілердің жігі оларды бір-бірінен ажырататын белгілердің сипатына байланысты. Қазақ тіліндегі мұндай белгілер ҽр түрлі. Олар кҿбіне-кҿп тілдің дыбыс жүйесіне, грамматикалық құрылысына, сҿз құрамына қатысты болып келеді. Қазақ тұрмысына ең тҽн деген, ең дҽстүрлі деген киіз ҥйдің ҿзін Жетісу ҿңірі қазақ ҥй, Сырдың тҿменгі бойы қара ҥй, Ойыл-Жайық жағы ағаш ҥй, Еділ маңы терме ҥй, Қазақстанның солтүстігі мен орталығы киіз ҥй деп атайды. Сол сияқты оңтүстік, оңтүстік-батыс қазақтарындағы етістіктің барың, келің секілді тұлғасы ҿзге ҿңірлерде ұшыраспайды. Халық тіліндегі осы секілді құбылыстарды жинаптеру, хат бетіне түсіру, олардың тілде ҿмір сүру тарихын, пайда болу жолдарын, таралу шегін анықтау - диалектологияның міндеті. Осыған орай диалектология ғылымы сипаттама диалектология жҽне тарихи диалектология болып бҿлінеді. Тарихи диалектологияның міндеті - жазба ескерткіштердегі жҽне этнография, т.б. тарихи мҽліметтерге сүйене отырып, диалектілердің даму сипатын, қалыптасу тарихын ашу. Сипаттама диалектологияның міндеті - диалектілер мен сҿйленістердегі ерекшеліктердің қазіргі жайы мен таралған кҿлемін сипаттап түсіндіру, ҽдеби тілден қандай ерекшеліктері бар екенін анықтау. Диалектологияға қажетті материал экспедициялық жолмен ел арасынан жинау нҽтижесінде жҽне лингвистикалық география ҽдістерін қолдану арқылы жасалады. Зерттеушілер бұл екі ҽдісті кҿбіне бірлікте, бір-бірімен сабақтастыра алып қарайды. Қазақ диалектологиясы жҿніндегі алғашқы талпыныс 1937 жылы Нарынқол, Кеген, Мақтарал, Нұра аудандары қазақтарының тілінен дерек жинаудан басталды. 1944 жылы Ж.Досқараевтың қорғаған кандидаттық (Оңтүстік диалектісінің кейбір мҽселелері), 1948 жылы С.Аманжоловтың докторлық (Қазақ диалектологиясының негізгі проблемалары) диссертациясы қазақ 5 диалектологиясының ғылым ретінде дүниеге келуінің басы болды. Қазір қазақ диалектологиясы тіл білімінің дербес саласына айналды. Диалектілік ерекшеліктер түрлі тілдерде бірінде аз, бірінде кҿп мҿлшерде сақталған. Қазіргі диалектілер алғашқы қауымдық құрылыс кезінде тайпаның сҿйлеу тілі болған. Демек, диалект дегеніміз - жалпыхалықтық тілдің бір тарауы, одан тыс құбылыс емес. Диалектология ғылымының теориялық негізі марксизмленинизм классиктерінің еңбектерінде берілген. К.Маркс пен Ф.Энгельс диалектінің алғашқы қауым кезінде ру, тайпа тілі ретінде, одан кейінгі қоғамдарда халық, ұлт тілдерінің бір бҿлігі ретінде адамдар коллективіне қызмет еткенін кҿрсетті. Алғашқы қоғамда ҽрбір тайпаның ҿзінің тілі болған. Ф.Энгельс тайпа мен диалект жҿнінде: Тайпаның ҿзіне ғана тҽн ерекше диалектісі болды. Шындығында, тайпа мен диалект бір-біріне сай келеді, - дейді. Тайпа ҿз ішіндегі адамдардың кҿбеюіне байланысты бҿлшектеніп, одан енді бірнеше жаңа тайпа бҿлініп шығады. Бҿлініп шыққан туыс тайпалар бірінен-бірі территория жағынан қашықтап, олардың ҽрқайсысының тұрмысында, сондай-ақ тілінде ҿзіндік ерекшелік пайда болады. Осылайша бастапқы біртұтас тайпа тілінен туыстас бірнеше тайпа тілі жасалды. Ал халық, ұлт тілдерінің құрамындағы диалектілерге келсек, олар басқаша қоғамдық құрылыс жағдайында қалыптасқан. Енді адамдар бірте-бірте бұрынғыдай ру-тайпасына қарай емес, тұрғын жерлеріне, қоныстанған территориясына қарап жіктелетін болған. Сол себептен де диалектілер жергілікті сипат ала бастаған. Халық, ұлт тілдерінің, жергілікті диалектілердің пайда болуынан тайпалық тіл белгілері тіпті де із-түзсіз жоғалып кетпейді. Халықтардың қоғамдық, тарихи жағдайы біркелкі еместігін жҽне тіл құрылысының негізінен тұрақты сипаты барын еске алсақ, қазіргі кезде де кҿне дҽуірде пайда болған тайпалық тілдерге тҽн кейбір сҿздер, тұлғалар сақталып қалған. Жергілікті диалектілердің қалыптасуы, дамуы белгілі тарихи жағдайларға, қоғамдық-экономикалық формациялардың ауысуына байланысты. Кейбір тарихи жағдайлар, қоғамдықэкономикалық формациялар жергілікті диалектілердің дамуына, тілдегі диалектілік ерекшеліктердің молаюына қолайлы ... жалғасы
Диалектология (гр. dіalektos - сӛйлеу, гр. logos - білім) - тіл білімінің белгілі бір тілдегі диалектілік ерекшеліктерді, олардың шығу тегін, таралу сипатын, ұлттық жҽне ҽдеби тілге қарымқатынасын зерттейтін саласы. Диалектілік жіктелісі айқын тілдердегі диалектілердің саны ең кем дегенде екеу болады. Халық тіліндегі диалектілердің жігі оларды бір-бірінен ажырататын белгілердің сипатына байланысты. Қазақ тіліндегі мұндай белгілер ҽр түрлі. Олар кҿбіне-кҿп тілдің дыбыс жүйесіне, грамматикалық құрылысына, сҿз құрамына қатысты болып келеді. Қазақ тұрмысына ең тҽн деген, ең дҽстүрлі деген киіз ҥйдің ҿзін Жетісу ҿңірі қазақ ҥй, Сырдың тҿменгі бойы қара ҥй, Ойыл-Жайық жағы ағаш ҥй, Еділ маңы терме ҥй, Қазақстанның солтүстігі мен орталығы киіз ҥй деп атайды. Сол сияқты оңтүстік, оңтүстік-батыс қазақтарындағы етістіктің барың, келің секілді тұлғасы ҿзге ҿңірлерде ұшыраспайды. Халық тіліндегі осы секілді құбылыстарды жинаптеру, хат бетіне түсіру, олардың тілде ҿмір сүру тарихын, пайда болу жолдарын, таралу шегін анықтау - диалектологияның міндеті. Осыған орай диалектология ғылымы сипаттама диалектология жҽне тарихи диалектология болып бҿлінеді. Тарихи диалектологияның міндеті - жазба ескерткіштердегі жҽне этнография, т.б. тарихи мҽліметтерге сүйене отырып, диалектілердің даму сипатын, қалыптасу тарихын ашу. Сипаттама диалектологияның міндеті - диалектілер мен сҿйленістердегі ерекшеліктердің қазіргі жайы мен таралған кҿлемін сипаттап түсіндіру, ҽдеби тілден қандай ерекшеліктері бар екенін анықтау. Диалектологияға қажетті материал экспедициялық жолмен ел арасынан жинау нҽтижесінде жҽне лингвистикалық география ҽдістерін қолдану арқылы жасалады. Зерттеушілер бұл екі ҽдісті кҿбіне бірлікте, бір-бірімен сабақтастыра алып қарайды. Қазақ диалектологиясы жҿніндегі алғашқы талпыныс 1937 жылы Нарынқол, Кеген, Мақтарал, Нұра аудандары қазақтарының тілінен дерек жинаудан басталды. 1944 жылы Ж.Досқараевтың қорғаған кандидаттық (Оңтүстік диалектісінің кейбір мҽселелері), 1948 жылы С.Аманжоловтың докторлық (Қазақ диалектологиясының негізгі проблемалары) диссертациясы қазақ 5 диалектологиясының ғылым ретінде дүниеге келуінің басы болды. Қазір қазақ диалектологиясы тіл білімінің дербес саласына айналды. Диалектілік ерекшеліктер түрлі тілдерде бірінде аз, бірінде кҿп мҿлшерде сақталған. Қазіргі диалектілер алғашқы қауымдық құрылыс кезінде тайпаның сҿйлеу тілі болған. Демек, диалект дегеніміз - жалпыхалықтық тілдің бір тарауы, одан тыс құбылыс емес. Диалектология ғылымының теориялық негізі марксизмленинизм классиктерінің еңбектерінде берілген. К.Маркс пен Ф.Энгельс диалектінің алғашқы қауым кезінде ру, тайпа тілі ретінде, одан кейінгі қоғамдарда халық, ұлт тілдерінің бір бҿлігі ретінде адамдар коллективіне қызмет еткенін кҿрсетті. Алғашқы қоғамда ҽрбір тайпаның ҿзінің тілі болған. Ф.Энгельс тайпа мен диалект жҿнінде: Тайпаның ҿзіне ғана тҽн ерекше диалектісі болды. Шындығында, тайпа мен диалект бір-біріне сай келеді, - дейді. Тайпа ҿз ішіндегі адамдардың кҿбеюіне байланысты бҿлшектеніп, одан енді бірнеше жаңа тайпа бҿлініп шығады. Бҿлініп шыққан туыс тайпалар бірінен-бірі территория жағынан қашықтап, олардың ҽрқайсысының тұрмысында, сондай-ақ тілінде ҿзіндік ерекшелік пайда болады. Осылайша бастапқы біртұтас тайпа тілінен туыстас бірнеше тайпа тілі жасалды. Ал халық, ұлт тілдерінің құрамындағы диалектілерге келсек, олар басқаша қоғамдық құрылыс жағдайында қалыптасқан. Енді адамдар бірте-бірте бұрынғыдай ру-тайпасына қарай емес, тұрғын жерлеріне, қоныстанған территориясына қарап жіктелетін болған. Сол себептен де диалектілер жергілікті сипат ала бастаған. Халық, ұлт тілдерінің, жергілікті диалектілердің пайда болуынан тайпалық тіл белгілері тіпті де із-түзсіз жоғалып кетпейді. Халықтардың қоғамдық, тарихи жағдайы біркелкі еместігін жҽне тіл құрылысының негізінен тұрақты сипаты барын еске алсақ, қазіргі кезде де кҿне дҽуірде пайда болған тайпалық тілдерге тҽн кейбір сҿздер, тұлғалар сақталып қалған. Жергілікті диалектілердің қалыптасуы, дамуы белгілі тарихи жағдайларға, қоғамдық-экономикалық формациялардың ауысуына байланысты. Кейбір тарихи жағдайлар, қоғамдықэкономикалық формациялар жергілікті диалектілердің дамуына, тілдегі диалектілік ерекшеліктердің молаюына қолайлы ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz