Соқыр ішектегі паразиттер

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

ЖОСПАРЫ:

І КІРІСПЕ

ІІ НЕГІЗГІ БӨЛІМ

2. 1 Қоздырғышы

2. 2 Клиникалық белгілері.

2. 3 Патологоанатомиялық өзгерістер

2. 4 Диагностика.

2. 5 Емдеу.

2. 6 Бақылау және алдын алу шаралары.

ІІІ ҚОРЫТЫНДЫ

IV ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР

І КІРІСПЕ

Эймериоз (Эймериоз) - негізінен тауықтардың Eimeria тектес қарапайымдылардың әртүрлі түрлерінен туындаған және енжарлықпен, тамақтан бас тартумен, диареямен, шаршаумен, анемиямен, кейде құрысулармен, шырышты қабаттың эпителий жасушаларының зақымдануымен көрінетін энзоотиялық ауру. аш және тоқ ішектер Кокцидиоз - жіті, жітілеу және созылмалы өтетін, Coccidiida тегіне жататын ішкі торшалық қарапайымдылар туғызатын, әртүрлі мүшелерді зақымдаумен сипатталатын адамдар, жануарлар және құстарда кездесетін протозооидты ауру. Құс эймериоздарының қоздырғыштары қарапайымдылардың тобына Protozoa, споралылар (Sporozoa) классына, Coccidiida тегіне, Eimeriidae тұқымдасына, Eimeria туысына жататын паразиттер. В. Л. Якимовтың хабарына қарағанда, алғаш 1870 жылы бұл паразитті Gregarina falciformes деген атпен тышқаннан тапқан Eimer. Ал, 1875 жылы Aime Jchneider зерттеу жұмыстарының нәтижесінде бұл паразиттерді Eimeria туыстығына жатқызып, оның негізін қалады. Жалпы, Eimeriidae тұқымдасына жататын қарапайымды паразиттердің дамуындағы ерекшелігі, олардың ооцисталарында 4 спора түзіледі, онан соң әр спордан екіден спорозоиттар пайда болады. Eimeria туыстығына паразиттің көптеген 1000-нан аса түрлері жатады Құс эймериясын 1878 ж. алғаш тапқан S. Rivolta. Ол тауық ішегі кілегей қабатының дәнекер ұлпасынан 40-50 мк. көлемде спорозоялар тауып, оны Gregarina avium intestinalis деп атаған. Кейін бұны ғалымдар эймериялардың даму сатысының бірі деп санаған. Кейін бұл паразитті тауықтан Ресейде В. Л. Якимов пен Е. Ф. Растегаевада тапқан (С. К. Сванбаевтың нұсқауы бойынша) . Паразитті тереңірек зерттеп, 1912 жылы оны Eimeria tenella деп, ат берген E. E. Tyzzer. Бұл паразитпен зақымданатын тауық, қаз, үйрек, күркетауық, қырғауыл, тауыс және жабайы құстар. W. T. Johnson 1927 жылы ғылымға бұрын белгісіз эймериялардың E. necatrix және E. praecox деген түрлерін тапты. Ал, 1938 жылы P. P. Levine Америка құрама штатында эймериялардың жаңа екі түрі E. hagani, E. brunetti туралы жазды В. Л. Якимов және Е. Ф. Растегаева Ленинград облысынан құс эймерияларының 3 жаңа түрін тапты: E. tyzzeri, E. johnsoni E. beachi. 1945 жылы H. N. Ray Үндістанда 4 - 6 жетілік балапандардан ооцисталарының жаңа түрін тауып, оған Wenyonella gallinae деген ат берді. О. Я. Плаан 1951 жылы Эстон республикасында тауықтың жаңа эймериясын тауып, оны E. zpozadiea деп атады. С. К. Сванбаев, В. И. Кошкина, А. И. Чубис, М. К. Утебаева деректері бойынша, олар Қазақстан аумағынан тауық эймерияларының бұрыннан белгілі 6 түрін тапқан (E. tenella, E. necatrix, E. maxima, E. mitis, E. praecox және E. acervulina) . Олар Алматы, Қарағанды, Ақмола, Оңтүстік Қазақстан және Жамбыл облыстарында құс шаруашылықтарын эймериоздарға зерттей отырып, табылған эймериялардың 6 түрінің де морфологиялық ерекшеліктерін жан- жақты зерттеген. Кокцидиялардың түрлерінің көптігіне байланысты, олардың өз иелеріне телімділігін білудің эволюциялық тұрғыдан да, практикалық тұрғыдан да маңызы зор. В. А. Догельдің түсінігі бойынша телімділік, паразиттің белгілі бір иеде немесе топта тіршілік етуінің қалыптасуы. Е. Н. Павловский кездескен паразиттің өз иесінен басқа, қанша иеде кездесуі мүмкін екендігін біз жете білмейміз, ол одан да көп болуы мүмкін деген. Ол үшін зерттеу жұмыстары кең көлемде жүргізілуі шарт. С. К. Сванбаев өз жұмысында қаздардан алынған E. truncata және E. parvula эймерия түрлерін 40-күндік үйрек балапандарына жұқтырған. Ал, керісінше үйректен бөлінген E. koganae және E. perniciosa түрлерін 50 күндік қаз балапандарына жұқтырған. Нәтижесінде қаздарға үйрек эймериялары, ал үйректерге қаз эймериялары жұқпаған. Осы жұмыстың қорытындысына сүйеніп, ол құс кокцидиялары өз иелеріне телімді, деп санайды. Сонымен, әдеби деректерге қарағанда кәзіргі кезде ғылымға тауық эймерияларының 17 түрі белгілі. Олардың морфологиялық және биологиялық ерекшеліктері әртүрлі әдістемелер арқылы зерттелініп, ғылыми әдебиеттерде жазылды. Бірақ, көптеген эймериялар морфологиялық және биологиялық тұрғыдан бір-біріне өте ұқсас. Сол себептенде эймерия түрлерін қайта генетикалық тұрғыдан зерттеудің ғылыми маңызы зор деп санаймыз

ІІ НЕГІЗГІ БӨЛІМ

2. 1 Қоздырғышы

Тауықтардың эймериозын эймерияның тоғыз түрі тудырады, Олардың төртеуі ең көп таралған болып саналады:

Eimeria tenel/a (Railliet, Lucet, 1891) - ооцисті сопақша, түссіз, микропилсіз, полярлы түйіршіксіз. Өлшемі - 14 . . . 31 x x 9 . . . 24 мкм. Спорогония оңтайлы жағдайда 1 . . . 2 күнге созылады. Соқыр ішектегі паразиттер.

E. acervulina (Tyzzer, 1929) - ооцисталар жұмыртқа тәрізді немесе сопақ пішінді. Тарылған ұшында дамымаған микропиле, полярлы түйіршік бар. Мәні 17 . . . 22 x 13 . . . 16 микрон. Спорогония бір тәулікке созылады. Жіңішке ішекте паразиттік тіршілік етеді.

E. necatrix (Джонсон, 1930) - сопақ немесе дөңгелек ооцисталар. Полярлық түйіршік бар. Шамасы-13 . . . 22 х 11 . . . 18 мкм. Спорогония екі күнге созылады. Аш ішектің ортаңғы бөлігінде паразиттік.

E. maxima (Tyzzer, 1929) - сопақ немесе дөңгелек ооцисталар, қабығы өрескел. Тарылған ұшында микропиле және полярлы түйіршік бар. Шамасы-24 . . . 42 х 16 . . . 29 мкм. Споруляция екі күнге созылады. Аш ішекте паразиттік.

Возбудители эймериоза кур [3]

1-сурет. 1 - Е. tenella; 2 - Е. necatrix; 3 - Е. maxima; 4 - Е. Acervulina

Эпизоотологиялық деректер. Тауықтардың эймериозы барлық жерде кездеседі. Инвазия көзі-ауру құстар және барлық жастағы тасымалдаушылар. Қоздырғыштың берілу факторы-ооцисталармен ластанған жем және су.

Жизненный цикл Eimeria tenella [13]

2-сурет. Eimeria tenella өмірлік циклі

I, II-мерогония; III-гаметогоння; IV - спорогония; 1-спорозоит; 2 . . . 4-мерогонияның бірінші және кейінгі ұрпақтары; 5-мерозоиттер; 6-макрогаметалардың дамуы; 7-микрогаметалардың дамуы; 8 - зигота; 9-ооциста; 10 . . . 12-дамудың әртүрлі кезеңдеріндегі ооцисталар

3 жастан бастап жас жануарлар жиі ауырады . . . 4 апта 80-ге дейін . . . 90 күн. Бірақ егер антикокцидиалды препараттар дұрыс тағайындалмаса, олар келесі жағдайларда ауыруы мүмкін 4 . . . 5 айлық жас. Еденді күтіп ұстау кезінде құс жасушаға қарағанда көбірек мөлшерде инвазияланады. Инфекция ооцисталарды жем мен сумен, сондай-ақ серуендеу мен жайылымдарда жұтқанда пайда болады. Ооцисталар күтім заттарымен, қызмет көрсетушілермен, жабайы көгершін құстарымен, торғайлармен және т. б. аумаққа таралады. Құс ауруының алдын-алу факторлары: аналық табын мен қалыптасқан жас жануарларды, әсіресе дәрумендердің жетіспеушілігін, үйлердегі ылғалдылықты, толып кетуді және зоогигиеналық ережелерді бұзуды қамтамасыз етеді.

2. 2 Клиникалық белгілері .

Инкубациялық кезең 4-ке созылады . . . 7 күн. Балапандар жалпы қысымға ұшырайды, олар бір-біріне және жылу көзіне жабысады, отыруға отырады. Тәбет алдымен әлсіз, содан кейін мүлдем жоғалады. Шөлдеу көтерілді. Қозғалыс кезінде жүру дірілдейді. Диарея пайда болады, ішек қозғалысы сұйық, алдымен Жасыл, содан кейін қоңыр және соңында қанды, шырышпен. Болашақта диарея күшейеді, клоаканың айналасындағы қауырсындар нәжіспен ластанған. Тарақ пен сырға бозғылт. Тауықтардағы ауыр ағым көбінесе қанаттар мен аяқтардың парезі мен сал ауруымен бірге жүреді. Қанда эритроциттер, лейкоциттер саны азаяды. 7 . . . 8-ші күні ауру тауықтардың өлімімен аяқталады. Созылмалы ағыммен, көбінесе 2-де . . . 3 айлық жас, бірдей белгілер болуы мүмкін, бірақ олар баяу көрінеді, балапандар салмағын жоғалтады, диарея байқалады, аяқ-қолдың парезі болуы мүмкін.

2. 3 Патологоанатомиялық өзгерістер .

Тауықтардың мәйіттері таусылды. Тарақтар, сырғалар және көздің конъюнктивасы анемиялық болып табылады. Негізінен ішек өзгереді. Соқырлар үлкейген, серозды мембрана жағынан олар аздап гиперемияланған немесе қою қызыл түсті. Шырышты қабық гиперемияланған, кейбір жерлерде геморрагиялық қабынған және некротикалық. Мазмұны қанды. E. maxima, E. acervulina және басқа түрлердің қатысуымен ішектің жұқа бөлімі қабынады, онда шырышты қабықтар геморрагиялық қабынуы мүмкін және люмен қанды массалармен толтырылады. Көбінесе мұндай суретте улану диагнозы қойылады (дұрыс емес) .

2. 4 Диагностика.

Диагноз кешенді зерттеулер негізінде қойылады. Эпизоотологиялық деректерді, клиникалық белгілерді және патологиялық өзгерістерді ескеріңіз. Диагнозды нақтылау үшін мәйіт зертханаға жіберіледі. Ооцисталарды анықтау үшін нәжіс жергілікті жағындымен немесе Фюллеборн әдісімен де зерттеледі.

2. 5 Емдеу.

Қазіргі уақытта көптеген антикокцидиалды препараттар жасалды. Шартты түрде олар екі топқа бөлінеді: кейбіреулері тауықтардың денесінде иммунитеттің пайда болуына кедергі жасамайды және оларды жұмыртқа мен асыл тұқымды шаруашылықтарда қолдануға болады; басқалары иммунитеттің пайда болуына жол бермейді және оларды бройлерлер үшін, ет фермаларында қолдануға болады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.