БЕНЗОЛ

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

БЕНЗОЛ

Хош иісті қосылыстарды оқу химик-органиктер тарапынан химиялық құрылым теориясының негізі қаланғаннан кейін зерттеу ретінде қолға алына басталды. Он тоғызыншы жүзжылдықтың ортасында хош иісті қосылыстар туралы көптеген химиктер алты атомды көміртегі тобын қарастырды және оның химиялық құрамы туралы толыққанды жеткізіп берді. Хош иісті қосылыстар үшін алты атомнан тұратын көміртегі тобының ерекше түрі керек еді, мысалы бензол. Бензол туралы айтатын болсақ, онда оның екі әртүрлілігі бар: 80 градус Цельсия және 97 градус температурада қайнаған парабензол. Бұл теория сұраққа жауап беруге келгенде өте үлкен тығырыққа байлады.

«»Г. Кольбенің айтуына қарағанда бензойлық кислотадан өзге оның изомері салидті кислота бар -деп жазады Г. В. Быков. осыған ұқсас «фактілерге де »олар өте тым мұқиятпен келіп отырды, ғалымдарға хош иісті қосылыстардың құрылымын анықтаудадағы болжамға ерекше қарауды талап етті. 1864 жылы А. М. Бутлеров бензолда «тегінен де бұрын бензолдың құрамында көміртегі байланысының мықтылығы көрінеді C6H14» деген . Дәл осыған ұқсас Кекуле 1864 жылы хош иісті қосылыстаржәне нафталинді көміртегі атомдық қосылысқа апарды және «негізгі тегінен бастап олардың құрамында екі немесе үш бірліктің барлығы айтылады».

Алпысыншы жылдардың екінші жартысында жаңа қызық фактілер пайда бола бастады, әсіресе орын басуға қатысты айтылғанда. 1984 жылы толуолмен бірге метилфенилдің идентивтілігі туралы айтылған, оның өзі бензолдағы алты атомды көміртегінің әртүрлілігі туралы айтылады. Өндіруші бензолдың екі орын басқан құрылымына қатысты: 1863 жылы Зайцев үшінші оксибензойлы кислотаны; 1864 жылы Г. Глазивец және Л. Барт резорцинді синтездеген, екі атомды хош иісті спирттердің үшінші өкілдерін де синтездеген. Оксибензойлы кислотаның қасиетін оқып білуде А. М. Бутлеров «олардың химиялық құрылымы басқа да алкогольді қалдықтардың сулы қалдықтарына қатысты өзгермелі болады».

Карбоксилді топтағы фенил радикалында ол сутегінің үш атомын ажыратқан; әрқайсысының орнын гидроксилинмен орын басқан жағдайда ол әртүрлі оксибензолдық қасиетке ие болады. Сол себепті қолда бар мәліметті көре отыра негіз жинақталды деуге болады. 1865 жылы діл осындай баяндамамен Кекуле шыққан, ол көміртегі хош иісті бензолдық ядрода тұйық жүйеге ие болады және бір тегі мен екіншісі қосыла отыра үлкен қосылысты түзейді.

Август Кекуле (1829-1896) жылдары Германияда дүниеге келді. Бала кішкене жасынан-ақ ерекше талантты еді. Тек мектеп қабырғасында оқып жүргенде ғана ол төрт тілде еркін сөйлеген, әрі оның әдебиеттік қабілеті де зор еді. Жобабойынша Кекуле үш үй тұрғызған. Мектепті аяқтағаннан кейін Кекуле университетте оқу үшін Гиссенге кетеді.

Университетте Август бірінші рет Юстус Либихтің атын емтиді. Кекуле химиямен еш айналысқанынан тыс Кекуленің лекцияларын оқуға жиі қатысып тұрды.

Кекуленің бірінші амирсералық кислотаға арналған еңбегң атақты физик Билль тарапынан үлкен мақтауға ие болды. Сол еңбегі үшін ғылым кеңесі 1852 жылы маусымда оған химия докторы атақ дәрежесін тағайындады.

Университетті аяқтағаннан кейін жас ғалым белгілі бір уақыт аралығы Швейцарияда Адольф фон Платонның қарамағында жұмыс істеді, одан кейін оған кеңес айту бойынша Джон Стенхауз лабораториясында жұмыс істеу үшін Лондонға көшіп кетті.

Валенттілік туралы сұрақ әрқашанда Кекулені мазалап жүрді әрі өз мақаласында ол көптеген тәжірибелердің идеясын сыйғызған. Мұнда Жерар тарапынан өңделген теория типін кеңейтіп одан сайын дамытты.

1855 жылы көктемде Кекуле Англиядан өтіп Дармштадтқа өтеді. Ол Берлиннің, Гиссеннің және Гейдельбергтің университетіне барып жүрді, бірақ вакантты орын жоқ еді. Сонда ол Гейдельбергте приват-доцент лауазымын тағайындауына өтініш жасайды.

Бос уақытын Кекуле зерттеу жұмысына арнайды. өзінің бар назарын ол құрылымы әлі анықталмаған кислота әрі оның бойындағы тұзға арнаған.

Оның негізіне осы теориялық типті одан сайын кеңейтіп, жалғастыру үлесі тиіп жатты. Негізге Кекуле тағы біреуін қосты ол метан типі. Өзінің «О конституции гремучей ртути» қорытындысын ол мақаласында белгіледі. «О теории многоатомных радикалов» мақаласында Кекуле валенттілік туралы негізгі теорияны қалыптастырды. Ол Франкладтың, Уильям-сонаның, Одлиннің және басқаларының атом қосылу қабілеттілігі туралы сұрағын өңдеді.

Кекуле көміртегі тізбегі туралы жаңа идеяларды алға тартты. Бұл органикалық қосылыс теориясының революциясы еді. Органикалық қосылыстардың бұл ең алғашқы теориясы еді.

1858 жылдың соңында кекуле Гентке кетеді әрі ол жақта өзінің зерттеу жұмысын жалғастырды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.