Ұлы Отан соғысы туралы мағлұматтар

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан тарихында Ұлы Отан соғысы тақырыбы біржақты жазылып жүр
Мамырдың 9-ында – еліміз Жеңіс күнін мерекелейді. Ұлы Отан соғысының
аяқталғанына 60 жыл толады. Ресей, Қазақстан және бірқатар ТМД елдері
келесі жылы Жеңістің 60 жылдығын дүркіретіп өткізбек. Бүгінгі күнде
Қазақстан экономикалық және әлеуметтік реформаларды сәтті атқаруда. Саяси
және құқықтық реформалар жүріп жатыр. Осы игі жетістіктер оңшыл либералдық
құндылықтар негізінде жүзеге асырылуда. Ал, оңшыл либерализмнің қас жауы -
коммунистік және отаршылдық пиғыл болып табылады. Тәуелсіздіктің алғашқы
жылдары қазақ баспасөзі бетінде серпілген санадан туған жаңа көзқарастарға
көп орын берілген еді. Бірақ соңғы жылдары қайтадан ескі сарын - жалған
интернационализм мен коммунистік тоталитаризмді, тіпті отаршылықты ақтау
бағыты қайтадан басталғандай сыңай байқатады. Өкінішті -ақ!
Ұлы Отан соғысы - кеңес билігі кезінде Қазақстан тарихындағы ең
маңызды тақырыптардың бірі болып есептелді. Бұл тақырып бойынша әр
республиканың Ұлы Отан соғысы жылдарындағы жеңіске қосқан үлесін мейлінше
жан-жақты көрсету мақсаты қойылды. Қазақ ғалымдары арасынан Манаш Қозыбаев
пен Төлтай Балақаев ағаларымыз да тарих ғылымының докторлығы дәрежесіне осы
Ұлы Отан соғысы кезеңін зерттеу арқылы ие болды.
Осы ретте Қазақстан тарихында Ұлы Отан соғысы тақырыбының тек біржақты
жазылып келгенін атап өтпеске болмайды. Мәселен, КСРО тарихнамашылары
біріншіден, тек кеңес-герман майданын, оның шешуші рөлін көрсетуге ғана
ұмтылды. Жалпы Екінші дүниежүзілік соғыс сахнасы объективті түрде, дұрыс
деңгейде айтыла бермеді. КСРО зерттеушілері әр кезеңде тарихнамалық жаңа
сипаттарды көрсетуге тырысты, бірақ бұл ғылыми ізденістер коммунистік
идеологияның тар шеңберінде қалып қоятын. Ал Ұлы Отан соғысы Екінші
дүниежүзілік соғыс ауқымындағы бір майдан еді ғой. Ұлы Отан соғысының
жеңістері коммунистік партияның данышпан басшылығымен (Сталин, Хрущев,
Брежнев) және әскери қолбасшылығымен (Жуков, Конев, Рокоссовский, т.б.)
жүзеге асты делінетін. Бұл волюнтаристік, субъективтік тарихнамашылық еді.
Екіншіден, Қызыл әскер жеңістерінің қандай шығындармен келгені айтылмады.
КСРО тарихшыларының жеңілістерді сирек көрсеткені, түрлі бүркемелеу бағытын
жүргізгені белгілі. Көп жағдайда Ұлы жеңіс жолында қисапсыз адам және
материалдық шығын болғаны, стратегиялық және тактикалық қателіктер өткені
қозғалмады. Үшіншіден, АҚШ пен басқа одақтастардың жеңіске қосқан
материалдық үлесі мен әскери көмегі мардымсыз болып көрсетілді. Сол сияқты
Батыс елдердегі Қарсыласу қозғалысының ролі кем бағаланды. Шет елдердегі
коммунистердің өздері КСРО коммунистік режимінің құрбаны болғаны шындық.
Төртіншіден, орыстан басқа халықтардың ерлігі әділ бағаланбады. Бесіншіден,
соғыстан қашқан „дезертир” феномені тек көркем әдебиет шеңберінен аспады.
Алтыншыдан, КСРО мен оның қызыл әскерінің басқыншылық сипаты шынайы
жазылмады. Айталық, қызыл әскердің Солтүстік Иранға кіргені, Шығыс
Түркістанда көтеріліс ұйымдастырып "егемен мемлекет" құрып, кейін сол елдің
үмітін үздіріп, коммунистік Қытайға жемге беріп кеткені, ал
көтерілісшілерді құрбандыққа шалғаны қозғалмады. Жетіншіден, бұл соғыстың
барысында Қазақстанды одан әрі отарлау саясаты жүргізілді. Қазақстанға
сатқын және күдікті халықтардан басқа, майдан шебінен эвакуацияланған
орыстар мен украиндар ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.