Мемлекеттік экономикалық қызметтің теориялық негіздері

Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 31 бет
Таңдаулыға:

Мазмұны

Кіріспе

1 Мемтекеттік экономикалық қызметтің теориялық негіздері

1. 1 Экономиканы мемлекеттік реттеудің объектісі, ғылыми-әдіснамалық негіздері, мақсаттары және міндеттері

1. 2 Нарықтық экономиканың субъектілері және инфрақұрылым

2 Қазақстан Республикасының экономикалық қызметтің дамуы

2. 1 Қазақстандағы экономиканың дамуы

2. 2 2000 - 2008 жылдардағы экономикалық дамудың үрдістері

3 Қазақстан Республикасының экономикалық перспективалары

3. 1 Теңгерімді экономикалық өсудің мақсаттары мен міндеттері

3. 2 Экономиканың 2009-2013жылдарға арналған өсу көрсеткіштері

Қорытынды

Қолданылған әдебиеттердің тізімі

Кіріспе

Қазақстан Республикасының бәсекеге қабілетті 50 елдің қатарынан нық орын алу жөніндегі стратегиялық міндеттің орындалуы үшін әлемдік экономиканың өсімінен тұрақты түрде асып отыратын экономикалық даму қажет. Еліміздің жоғары деңгейде өзіндік жолы бар мемлекет ретінде танылуы, оның әлеуметтік-экономикалық үстемелеп дамуы, халықтың әл-ауқатын, тұрмыс жағдайын жақсартудың негізі болып табылады. Бұл үшін қаржылық және әлеуметтік тұрақтылықты сақтай отырып шаруашылық жүргізудің қолайлы жолдарын туғызу қажет, халықаралық еңбек бөлінісіне, ел экономикасының өсуіне тиімді жағдай орната отырып, белсене қатысу керек.

Экономикалық өсуді жеделдетудің және өндірістің тиімділігін арттырудың басты факторы - жоғары өнімді еңбекке уәждеме жасау, белсенді еңбекке экономикалық ынталандыру. Қазақстанда экономикалық реформаларды жедел жүргізу нәтижесінде өндірістің барлық факторы ырықтандырылды, тиімділікті көтеруге бағытталған ынталандыру уәждемелері де жүргізіліп келеді. Алайда, бүгінгі кезеңдегі экономикалық ынталандыру біліктілікке, еңбек сапасына, өндіріс нәтижелілігіне және макроэкономикалық көрсеткіштер динамикасына тәуелді болмай отығанын атап көрсетуге тура келеді. Мұның ғылыми-техникалық прогреске ынталандырмалық дәрежесі төмен, өнімнің сапасын өсіруге әсері қанағаттандырмайды, жұмысшының интеллектуалдық және функционалдық қабілетінің толық ашылуына, оны өндірістің ішкі резервтерін пайдалануға жеткілікті түрде мүдделендірмейді.

Өндіріс тиімділігін ынталандырудың оңтайлы жүйесін қалыптастыруға, біздіңше, адамды экономикалық түрлендіруден, еңбектің меншіктен, жеке мүдде мен ұжымдық мүдденің алшақтауы кері әсерін тигізді.

Жұмыскерлерді жоғары өнімді еңбекке құлшындыратын уәждемелер мен ынталандырмалардың тиімді жүйесін қалыптастыру, еңбекті жоғары бағалау, жалпы адам факторына байланысты проблемалардың шешілуі мемлекет алдындағы аса маңызды экономикалық және әлеуметтік мәселелердің бірі болуы керек. Өндірістің пәрменділігіне уәждемелер мен ынталандырмалардың тиімді жүйесіне қол жеткізуде мына талаптардың бірінші кезекте орындалуы қажет: бір жағынан, постиндустриалық қоғамның жұмыскерге қоятын міндеттеріне байланысты біліктілік пен кәсібилікке талапты күшейту, ал екінші жағынан, «еңбек» деген ұғымның құнсыздануы және еңбек бағасының төмендеу барысын жеңу.

Бұл аталған проблемаларға теориялық тұрғыдан айрықша мән берілуі тиіс. Қазір, яғни әлеуметтік-экономиканың серпінді даму кезеңінде өндіріс тиімділігін экономикалық жағынан ынталандыру, еңбектің сандық және сапалық сипаттамаларын, макроэкономикалық ұдайы өндіріс процесіндегі ынталандырудың рөлін айқындау, еңбектің трансформациялануын жалпылау және нақтыланған түрде зерделеу өте маңызды әлеуметтік-экономикалық проблемаға айналып отыр.

1 Мемтекеттік экономикалық қызметтің теориялық негіздері

1. 1 Экономиканы мемлекеттік реттеудің объектісі, ғылыми-әдіснамалық негіздері, мақсаттары және міндеттері

Экономиканы мемлекеттік реттеудің (ЭМР) нарықтық шаруашылық жағдайындағы мазмұны, қолданып жүрген әлеуметтік-экономикалық жүйені өзгерген жағдайға бейімдеу және тұрақтандыру мақсатында құқығы бар мемлекеттік мекемелер мен қоғамдық ұйымдарда жүзеге асырылатын заңдық, атқарушы және бақылау сипатындағы типтік шаралар жүйесі болып табылады.

Нарық шаруашылығының даму барысында, жеке меншік шеңберінде шешілмейтін, яғни экономиканың өзін-өзі реттеу қағидалары негізінде экономикалық және әлеуметтік проблемалар туындайды және шиеленіседі. Өндіріс күшінің дамуы елеулі инвестицияның қажеттілігін туғызады, өндірісті мамандандыру, капиталдың шоғырлануы күшейді, өндіріс пен капиталдың бірігуі, әр түрлі елдің бір-бірімен өзара тәуелділігі өсті. Сонымен бірге қоғам дамуының белгілі бір сатысында еңбек пен капиталдың арасындағы қарама-қайшылық күшейе түсті, жаппай жұмыссыздық пайда болды, экономикалық дағдарыстар салалық шеңберден асып, жалпы ұлттық кейін әлемдік дағдарыстарға айналды. Монополияның үстемдігіне әкелген, бәсекелестікті күшейткен ақша айналымының бұзылуы, нарықтың әрі қарай тиімді дамуына көмектесетін (экономикалык саясатты жүргізу), нарық пен іс-әрекеттің қарама-қайшылықтарының жұмсаруына әкелуге тиісті сыртқы күштің әсерін, атап айтқанда мемлекет күшін талап етеді.

Нарық экономикасына мемлекеттік араласу қатынасы оның дамуы мен қалыптасуының әр түрлі сатысында түрліше болды. ХVII-XVIII ғасырлардағы нарықтық қатынастардың қалыптасу кезеңінде үстем болған экономикалық доктрина-меркантилизм - елдегі сауда мен өндірістің дамуы үшін, мемлекеттік реттеудің сөзсіз қажеттілігін тануға негізделген.

Нарықтық өатынастардың дамуымен күш жинаған кәсіпкерлер табы мемлекеттік араласуды және осымен байланысты шектеуді өз қызметтеріне кедергі ретінде қарастыра бастады. А. Смит өзінің «Табиғат және халықтың баюының себептері туралы зерттеу» еңбегінде, экономикалық либерализм идеяларының пайда болуын алғаш рет толық негізделген және оның көптеген жақтаушылары болды.

А. Смит көзқарасы бойынша, пайда алуға ұмтылуға байланысты, жеке мүлде көздеген нарық жүйесі өзін-өзі реттеуге қаблетті екенін байқатты. Бұл мүлде экономикалық дамудың ең басты қозғаушы ретінде көрінеді.

А. Смиттің іліміндегі идеяларының бірі, экономикадан мемлекеттік реттеуді алып тастаса, онда экономика тиімді қызмет етеді деген идея болатын. А. Смит: рынок басты реттеуші болатындықтан, рынокқа толық еркіндік беру қажет, - деп есептеді.

Рыноктық үйлестіру ресурстардың тиімді пайдалануды қамтамасыз етпегенде, нарық сәтсіздігі деп аталатын жағдай болатынын экономикалық тәжірибе растады. Рыноктағы нарық сәтсіздігі қоғамның игілігі мен сыртқы әсерлерге ғана емес, басқа жағдайларға да байланысты пайда болады. Оның ең маңызды себебі - рынокқа тән монополияланған беталыс. Бұл жағдайда бәсекелесті қамтамассыз ету үшін, рынок қызметін реттейтін жағдайды толық анықтау - монополияға қарсы заңды әзірлеу және оны мемлекеттің қолдануы өмірлік қажеттілік болды.

Нарық экономикасында мемлекеттің рөлін теориялық танудың маңызды сатысы көрнекті ағылшын экономисі Дж. М. Кейнстің есімімен байланысты. «Кейнсиан революциясы » барысында алға қойылған идеялар, экономикалық құлдыраудан өз бетімен сауығудың мумкін емес екенін, мемлекеттік саясат экономиканы дағдарыстық жағдайдан шығару үшін, жиынтықты сұраныс пен жиынтықты ұсынысты теңдестіруге және әрі қарай тұрақтандыруға көмектесетін қабілетті құрал ретінде қажет екенін дәлелдеді. Дж. М. Кейнс идеяларын екінші дүниежүзілік соғыстан кейін әлемнің көптеген елдері қабылдады. Сұраныс жиынтығын реттеуде кредиттік-ақшалы және қаржылық саясатты пайдалану, бұл елдердегі экономиканың кезеңдік ауытқуларын жұмсартуға көрсетеді деп есептеледі.

Сөйтіп, ЭМР-дің (экономиканы мемлекеттік реттеудің ) объективті мүмкіндігі экономикалық дамудың белгілі бір деңгейіне жетумен, өндіріс пен капиталдың үйлесуінде, өндірістің шоғырлануында, өндіріс күші мен өндіріс қатынастарының дамуында пайда болды. ЭМР қазіргі замандағы жағдайда ұдайы өндіріс үдерісінің құрамды бөлігі болып табылады. Олар экономикалық өсуді ынталандыру, жұмыспен қамтамасыз етуді реттеу, салалық және аймақтық құрылымдағы ілгерілеушілікті көтермелеу, экспортты қолдау сияқты әр түрлі тапсырмаларды шешеді. ЭМР-дің көлемінің нақты нысаны қоғам дамуындағы әр сатыдағы сипатпен, экономикалық және әлеуметтік мәселелердің өткірлігімен анықталады.

ЭМР-дің объектілері - бұл автоматты турде шешілмейтін, немесе алыс келешекте шешілетін қиындықтар, проблемалар пайда болуы мумкін немесе пайда болған еліміздің өміріндегі әлеуметтік жағдай мен оқиғалардың аялары, салалары, аймақтары, сонымен бірге бұл проблемалардың алып тасталуы - әлеуметтік тұрақтылықты қолдау және экономиканың қалыпты дамуы үшін қажетті.

ЭМР-дің негізгі объектілеріне шаруашылықтың экономикалық кезеңін, секторлық, салалық және аймақтық құрылымын; капитал жинақтау жағдайын; жұмыспен қамтамасыз етілуін, ақша айналымын; төлем балансын; бағасын; бәсекелестік жағдайын; әлеуметтік қатынастарын; әлеуметтік қамтамасыз етілуін; кадрларды дайындауы мен қайта дайындауын; қоршаған ортаны; сыртқы экономикалық байланыстарды жатқызады.

Мемлекеттің кезеңдікке қарсы немесе шаруашылық жағдаятын реттеу саясатынын мәні тоқырау мен дағдарыс кезінде тауарлар мен қызметке сұранысты қолдау мен капртал салу және жұмыспен қамтамасыз етуден тұрады. Ол үшін жеке капиталға қосымша қаржылық жеңілдіктер беріледі, мемлекеттік шығындар мен инвестициялар өсіріледі.

Экономиканың ұзақ мерзімді көтерілу кезінде, тауар қорларының азаюы, импорттың өсуі және баланс төлемінің нашарлауы, жұмыс күшіне сұраныстың күшеюі тәрізді қауіпті жағдайлар пайда болуы мүмкін және осыдан келіп, баға мен еңбекақының негізсіз өсуіне әкеледі. Мұндай жағдайда, ЭМР-дің міндетті - « экономиканың қызып кетуіне » жол бермеу үшін, яғни тауарларды артық өндіру мен артық қорланудың мүмкін болуына кедергі жасау үшін, сұраныстың күрделі қаржы жұмсалымының және өндірістің өсуіне жол бермеу қажет.

ЭМР сонымен бірге, аумақтық құрылым мен салалық шеңберде маңызды рөл атқарады. Мұнда қаржылық ынталандыру мен мемлекеттік күрделі қаржы жұмсалымы көмегімен бөлек салалар мен аймақтарға артықшылықты жағдай қамтамасыз етіледі: бір жағдайда созылмалы дағдарыста қалған шаруашылық бірліктері мен салаларына қолдау көрсетіледі; басқа жағдайда - салалардың ішінде, салалар арасында және барлық халық шаруашылығында оның тиімділігін көтеруде және бәсекелестік қабілетін арттыруда құрылымдылық ілгерілеушілікке әкелетін, өндірістің түрлері мен жаңа шаруашылық саласының дамуы көтермелейді. Сонымен бірге, өндірісті шектен тыс шоғырландыруға кедергі жасауға шаралар қабылдануы да мүмкін.

Экономика мемлекеттік реттеудің объектісі-капиталды жинақтау болып табылады. Әр түрлі уақытта инвесторлар үшін экономикалық кезең мен құрылымға ықпал ететін, қосымша ынталандырулар жасалады.

Жұмыспен қамтамасыз етуді реттеу - бұл нарықтық экономика көзқарасы тұрғысынан жұмыс күшіне сұраныс пен ұсыныс арасындағы қатнастарды қалыпты қолдау. Бұл қатнастар еңбекақысы еңбекке жеткілікті тартуға қызмет ететін экономиканың білікті және тәртіпті қызметкерлерге деген талабын қанағаттандыруы тиіс. Бірақ сұраныс пен ұсыныстың арасындағы қатынастар ұлттық бәсекелестік қабілетке кері әсер ететін еңбекақының шектен тыс өсуіне апармауы тиіс. Жұмыспен қамтамасыз етудің қажетсіздігі және тез төмендеуі жұмыссыздар армиясын көбейтуге, тұтынушы сұранысының, салық түсімнң төмендеуіне, жәрдемақыға салықтың өсуіне және қауіпті әлеметтік нәтижелерге әкеледі.

Ақша айналымын реттеуде ерекше назар аударылатын негізгі бағыттар: инфляциямен күрес, баланс төлемінің жағдайына әсер ету, ұлттық валюта бағамының көтерлуі мен төмендеуі, (валюталық «дәлізді» анықтау), халықаралық экономикалық интеграцияға қатысу.

Реттеудің тағы бір маңызды объектісі баға болып табылады. Бағаның серпіні мен құрылымы экономиканың жағдайын көрсетеді. Сонымен бірге сол баға шаруашылық құрылымына, күрделі қаржы жұмсалымының жағдайына, ұлттық валютаның тұрақтылығына күшті ықпал етеді.

ЭМР объектілерінің шешілетін міндеттерге фирманың деңгейінен, салалардың ұлттық және интернационалдық деңгейіне дейін байланысты айырмашылықтары және иерархиялық сипаты болады.

ЭМР-дің құралдары. Экономикалық қызметтерді жүзеге асыру үдерісінің мемлекет алдында тұрған міндеттерді шешу үшін мемлекет өкімінде бірнеше құралдар болады. Олардың ішіндегі маңыздыларына - қазыналық және қаржылық саясат, әлеуметтік саясат пен табыстарды реттеу саясаты; сыртқы экономикалық саясат және т. б. жатады.

ЭМР-дің мақсаттары. ЭМР-дің ең басты мақсаты - экономикалық және әлеуметтік тұрақтылық, шетелде және елдің ішінде қоғамдық құрылымды нығайту. Осы басты мақсаттан иерархиялық тәуелділікте болатын көптеген нақты жағдайлар пайда болады. Бұл нақты мақсат, яғни экономикалық кезеңді тегістеу объектісіне бағытталған. Шаруашылықтың салалық және аймақтық құрылымын жетілдіру секторлық, салалық жіне аймақтық құрылымға бағытталған. Көбіне жеке мақсаттарға дараланып қол жеткізу мүмкін емес.

ЭМР құралдары. Мемлекеттік реттеудің құралдары әкімшілік және экономикалық деп бөлінеді. Әкімшілік құралдары қосымша материалдық ынталандыруды құрумен немесе қаржылық залалдың қауіптілігімен байланысты емес. Ол мемлекет билігінің күшіне, яғни тыйым салу, рұқсат беру, күштеуге негізделеді (мысалы, үкімет Мәскеу шектерінде кәсіпорын салуға тыйым салды. Ол салық пен айыппұлды көбейткен жоқ, тек лицензия беруді тоқтатты) . Мемлекет өндірістік кәсіпорындарды сол жерде кәсіптік оқытуға, өндірісте жұмыс істейтін жұмысшылар үшін тұрмыстық жағдай жасауға күштеу шарасы арқылы мәжбүрлейді.

Нарықтық экономикалы дамыған елдерде реттеудің әкімшілік құралы елеусіз көлемде пайдаланады. Олардың қызметінің аясы негізінен қоршған ортаны қорғаумен, әлеуметтік әлсіз қорғалған тұрғындар үшін жағдай жасаумен шектеледі.

Мемлекеттік реттеудің негізгі құралдары:

- қазыналық саясат, яғни шығындар мен салықтардың құқықтық

аумағындағы саясат;

- ақша саясаты;

- табыстарды реттеу саясаты;

- әлеуметтік саясаты;

- баға бегіленімін мемлекеттік реттеу;

- сыртқы экономикалық реттеу;

Мемлекеттік реттеудің экономикалық құралдары ақша - кредит қаржылары мен бюджеттік саясатқа бөлінеді.

Негізгі экономикалық құралдар:

- есепке алу мөлшерін реттеу (Орталық банкпен жүргізілетін,

дисконттық саясат) ;

- елдің қаржылық институттары орталық банкте сақтауға

міндетті, ең аз резервтер мөлшерін белгілеу мен өзгерістері;

-мемлекеттік мекемелердің бағалы қағаздар рыногындағы мемлекеттік міндеттемелер эмиссиясы олармен сауда жасау және өтеу сияқты операциялары.

Мемлекет орындайтын қызметтерге ең алдымен мыналар жатады:

экономиканың қызмет ету үшін құқықтық негіздерді құру мен реттеу;

монополияға қарсы реттеу;

макроэкономикалық тұрақтандыру саясатын жүргізу;

ресурстарды орналастыруға ықпал ету;

табыстарды бөлу аясындағы қызмет;

мүліктік қатнастар субъектісі ретіндегі мемлекет қызметі.

Заңдық базаны құру - бұл барлық тауар өндірушілер, тұтынушылар және мемлекеттің өзі іс - әрекетінде жетекшілікке алуға тиісті экономикалық агенттің тәртібінің ережесін, экономикалық араласудың заңдық қағидаларын белгілеу. Бұл ереженің ішінде жеке меншіктің құқығын қорғайтын, кәсіпкерлік қызметтің нысанын, кәсіпорынның қызмет ету жағдайын, олардың өзімен және мемлекет арасындағы өзара қатнастарды анықтайтын заңдар мен нормативті актілерді атап өтуге болады.

Макроэкономикалық тұрақтану экономикалық өсумен, жұмыспен толық қамтамасыз етілуімен және бағаның тұрақты деңгейімен байланысты.

Ресурстарды қайта бөлу өнеркәсіптік және ауыл шаруашылығы өндірісіне қатысты болуы мүмкін. Әрбір нақты жағдайда мемлекеттік ықпал етудің белгілі бір түрлері қолданылады. Салықтар, демеу қаржылар, тікелей реттеу және т. б. - құралдар ретінде қолданылуы мүмкін.

Бәсекелестік тетіктерін қамтамасыз етудегі бөлу - әлеуметтік топқа жіктелуге және кедейлікке әкеледі. Қоғам әлеуметтік қорғау бағдарламасында қолданылған, табыстарды салықты қайта бөлу арқылы ауқатсыз азаматтарға қамқорлық жасауды өз мойнына алады.

Мемлекеттік меншік - сату-сатып алу объектісі болмайтын және пайда әкелмейтін ұлттық игілікті көрсетеді. Мемлекеттік меншіктің қалыптасу көзі мемлекет меншігіне айналдыру және мемлекеттік кәсіпкерлік болып табылады.

1. 2 Нарықтық экономиканың субъектілері және инфрақұрылым

Инфрақұрылым терминi экономикалық әдебиетте ХХ ғасырдың 40-жылдар аяғында пайда болды. Өзiнiң экономикалық және басқарушылық мазмұны бойынша салалардың, iрi объектiлердiң, мемлекеттiң әлеуметтiк-экономикалық даму негiзiн құрайтын, сондай-ақ табыстың көбеюiне негiзделген және материалды заттық құндылықтар өндiрiлетiн iрi өнеркәсiптiк, және ауыл шаруашылық өнеркәсiптерiнiң дұрыс жұмыс iстеуiне мүмкiндiк туғызатын халық шаруашылық салалардың жұмысын қамтамасыз ететiн қызмет түрлерiнiң жиынтығы.

Инфрақұрылымның экономикалық потенциалы дегенiмiз-мемлекеттегi оның қызмет iстеуiне және дамуына бөлетiн еңбек, материал және қаржы ресурстарының жиынтығы. Инфрақұрылымның экономикалық әлеуетiнiң даму процестерi өз бейнелерiн инвестициялар бағдарламасының тұжырымдамалық қалыптасу және таралу принциптержиынтығын көрестетiн инвестициялық саясаттан табады.

Жұмыс iстеу өрiсiне байланысты инфрақұрылымды экономикалық, әлеуметтiк, өндiрiстiк және рыноктық деп классификациялауға болады. Соңғысы маңызды шарттарының бiрi және басқарудың рыноктық жүйесiнiң қалыптасуын негiзгi атрибуты болып табылады.

Инфрақұрылым-бұл кез келген бiртұтас экономикалық жүйенiң қажеттi бөлiсi.

Бизнеске сәйкес инфрақұрылым iскерлiк қатынастардың қозғалысын жанамалайтын осы қатынастардың әр түрлiлiгiне және әр түрлi субъектiлiгiне қарамастан бiртұтас байланыстарын ұйымдық-құқықтық формалардың жиынтығын көрсетедi.

Кәсiпкерлер, жалдамалы жұмысшылар, тұтынушылар арасындағы өзара қатынастар осы қатынастарды орнатып және сол арқылы аталған субъектiлердiң өз әскерлiк қызығушлықтарын iске асыруға көмектесетiн көптеген аралық формаларға байланысты. Қазiргi рыноктық экономикада осындай формалар (бизнес инфрақұрылым элементтерi) мыналар:

- несиелiк жүйе және коммерциялық банктер; - эммисиялық жүйе және эммисиялық банктер;

- тауарлық, шикiзаттық, фондық және валюта биржаларында ұйымдық жасалған делдалдық;

- аукциондар, жәрмеңкелер, т. б. ұйымдық-делдалдық түрлерi;

- халықтың жұмыспен қамтылуын реттеу жүйесi және жұмыспен қамтамасыз етiлуiне көмектесу (еңбек биржалары) орталықтары (мемлекеттiк және мемлекеттiк емес) ;

- арнайы жарнамалық агенттерi, ақпараттық агенттер және бұқаралық ақпарат құралдары;

- сауда палаттары; - кедендiкжүйе; - жалданып жұмыс iстейтiндердiң кәсiподақтары; - коммерциялық көтерме кешендерi; - орта және жоғары экономикалықбiлiм жүйесi; - консультациялық (консалтингтiк) компаниялар; - аудиторлық компаниялар; - еркiн кәсiпкерлiктiң арнайы зоналары (аймақтары) .

Осы аталған инфрақұрылым элементтерi арқасында, бизнес адам арасындағы қатынастық мәдениет түрi болып табылады. Ерекше маңызы бар нәрсе, ол инфрақұрылым элементтерiнiң бизнесмендерге сырттан байланысты болмағаны, олар iскерлiк қатынастардан шыққан нәтиже.

Инфрақұрылым бiрқатар маңызды функцияларды атқарады:

- iскерлiк қатынастардың ұйымдық құжатталуы;

- iскерлiк қатынастардың қатысушыларына өз мақсаттарының iске асырылуына жеңiлдiк жасау;

- әр түрлi экономикалық субъектiлердiң мамандануы, олардың жұмысының жылдамдығын және тиiмдiлiгiн жоғарлату;

- бақылаудың заңдық және экономикалық түрлерiн жеңiлдету.

Елдiң бәсеке қабiлеттiлiк концепциясы экономикалық даму теориясының маңызды бөлiгi болып табылады. Қазақстан республикасының бәсеке қабiлеттiлiгiн ең басты индикаторы- мемлекеттiң тұрақтылығы, заңдардың қадағаланылуы, азаматтардың өмiр сүру деңгейi мен сапасын көтеру болып табылады. Сондықтан тауарлар мен қызметтердiң бәсекеге қабiлеттiлiгi қаншалықты жоғары болса, елдiң де бәсеке қабiлеттiлiгi, сонымен қатар ресурстарды пайдалану тиiмдiлiгi мен халықтың өмiр сүру деңгейi де соншалықты жоғары болатындығы анық.

Тауардың, тауар өндiрушi мен салалық бәсеке қабiлеттiлiктi бiрiктiретiн және әлемдiк нарықтағы елдiң ахуалын көрсететiн көрсеткiш-ол елдiң бәсекеге қабiлеттiлiгi болып табылады. Жалпы, елдiң бәсеке қабiлеттiлiгiн еркiн бәсеке жағдайында әлемдiк нарықтың талаптарын қамтамасыз ете алатын тауар шығару, қызмет көрсету қабiлеттiлiгi бойынша анықтауға болады.

Ұлттық экономиканың бәсеке қабiлеттiлiгi-бұл iшкi және сыртқы рынокта шетелдiк тауарлар мен қызметтермен өте ұтымды бәсекеге түсетiн тауарлар мен қазмет көрсетуде жүзеге асырылатын маркетингтiк ұйымдастырушылық-басқару, ғылыми-техникалық, экономикалық, өндiрiстiк және басқа да мүмкiндiктердiң жиынтығы.

Батыс елдерiнiң ұлттық шаруашылығының бәсеке қабiлеттiлiктi бағалау мәселесiмен көптеген ғылыми-зерттеу ұйымдары, яғни аумақтық (мысалы, «Басқарудың мәселелерi бойынша Еуропалық форум» орталығы Женевада) және халықаралық (Женевада штаб-пәтерi бар бүкiләлемдiк экономикалық форум, Лозаннадағы Даму мен менеджменттiң Халықаралық институты) ұйымдар айналысады. Соған қарамастан бәсеке қабiлеттiлiк ұғымы бәсекелестерiнiң тауарларына қарағанда тұтынушылары үшiн анағұрлым тартымды болу ол тауарлар шығаруда фирманың нақты және әлеуеттi жағдайына байланысты.

М. Портер өз еңбегiнде бәсекеге қабiлеттiлiктiң ең негiзгi төрт сатысын көрсетедi. Олар өндiрiс, инвестициялар, жаңалықтар, байлық. Оның үш алғашқы сатысында ұлттық экономиканың бәсеке қабiлеттiлiгiнiң өсуi жүзеге асады, яғни ол халықтың жағдайының жақсаруымен түсiндiрiледi. Төртiншi сатыда өсiм баяулап, құлдырайды. Бұл сатылар экономиканың қалай дамып жатқандылығын, онда қалай шешiмi табылмай тұрған мәселелердiң бар екендiгiн, сонымен қатар экономиканың өсуiн қандай күштер қамтамасыз етiп жатқандығын байқауға мүмкiндiкбередi.

?Ұлттық экономиканың бәсекелестiкке қабiлеттiлiк белгiсi жүйенiң макро және елiмiздiң макроэкономикалық ортасына, оның технологиялық және институционалды дамуына байланысты болса, онда микроэкономикалық амал жағынан ұлттық компаниялардың қызметi мен стратегиялары және ұлттық бизнес орталықтарының сапасы бағаланады.

Бәсекеге қабiлеттi өндiрiс пен техникалық өрлеудiң дамуы жоғары деңгейлi факторлар, ең алдымен елдiң инфрақұрылымы, оның ғылымим әлеуетi, бiлiм деңгейi арқылы анықталады.

Қазiргi таңда инфрақұрылымның дамуы басқалармен саластырғанда маңызды өндiрiс факторларының бiрiне жатады. Ол ұлттық шаруашылықтың бәсекелiк артықшылықтарына әсер ете отырып, оның қабiлеттiлiгiн арттыруға ықпал етедi. Инфрақұрылым оған оның әрбiр сатысында елеулi әсер.

Сонымен, инфрақұрылым шаруашылық объектiрлерге ұтымды әрi тиiмдi жұмыс iстеуге мүмкiндiк бере отырып, негiзгi жүйенiң қызметiн орындайды. Әсiресе, инфрақұрылымның негiзгi өндiрiс арасындағы өзара байланыс пен өзара әрекеттестiгi күшейедi.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.