Әл-Фараби қала мемлекеттердiң екi түрi және оның билеушiлерi туралы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

ЖОСПАР
Кіріспе 2
Әл-Фараби қала мемлекеттердiң екi түрi және оның билеушiлерi туралы 4
Қорытынды 10
Пайдаланған әдебиеттер тізімі 12

Кіріспе

Әбу Насыр әл-Фараби дүние жүзілік мәдениет пен білімнің Аристотельден
кейінгі екінші ұстазы (арабша “Муаллими соний”) атанған данышпан, философ,
энциклопедист ғалым, әдебиетші, ақын. Ол Арыс өзенінің Сырдарияға құя беріс
сағасындағы ежелгі Отырар (оны қыпшақтар Қарашоқы деп те атаған) қаласында
туылған. Ежелгі түркілердің орталық қаласы Отырарды кезінде негізінен
Қыпшақ, Қаңлы, Қоңырат тайпалары мекен еткені тарихтан жақсы мәлім. Отырар
– бір жағы көшпелі мал шаруашылығын кәсіп еткен, екінші жағы отырықшы-
егіншілікпен айналасытан түрлі түркі ру-тайпалардан өзара байланыстырып
тұрған буын іспеттес қала болған. Бұл шаһарды арабтар Фараб деп атаған. Сол
бойынша, ұлы ұстаз әл-Фараби атанып кеткен. Әл-Фарабидің толық аты-жөні:
Мұхаммед ибн Мұхаммед ибн узлағ Тархани – деп жазылатыны болған. Мұндағы
“тархан” сөзі екі нәрсені аңғартады, біріншеден, әл-Фарабидің түркі тектес
ру-тайпалардан шыққанын білдіреді; екіншіден, оның ата-бабасы дәулетті,
қыпшақтар арасында есімі белгілі кісілер болғанын көрсетеді. Өйткені
қыпшақтардың атақтылары ғана дәстүр бойынша “тархан” деп аталатыны болған.
Жастайынан асқан зерек, ғылым-өнерге мейлінше құштар болып өскен әл-
Фараби алғашқы білімін туған жері Отырарда қыпшақ тілінде алады. Ол өсе
келе өз заманының аса маңызды ғылым мен мәдениет орталықтары: Бағдад,
Қорасан, Дамаск, Каир т.б. шаһарларда болды. Сол қалаларда оқыды, еңбек
етті, Шығыстың осы шаһарларда ол өз дәуірінің ең көрнекті ғалымдарымен,
көркем сөз зергерлерімен танысады. Өз өмірінің көп жылдарын араб
халифатының саяси және мәдени орталығы болған Бағдадта өткізді. Мұнда ол өз
білімін әбден тиянақтылықпен толықтырады. Көрнекті ғалымдармен байланыс
жасайды, сөйтіп өзінің білімдарлығы, ақылының алғырлығы және асқан
байсалдағы арқасында көп ұзамай олардың арасында абырой беделге ие болады.
Бірақ өрісі тайыз кертартпа хадисшілер оны жек көріп, күндей бастаған. Әл-
Фарабидің бүкіл ойының негізгі мәніне қарсы шыққан, өйткені оның дүниеге
көзқарасы шынайы болмысты танып білуге, адам бақытын о дүниеден емес, бұл
дүниеден іздеп табуға мегзейтін еді. Ақыр соңында әл-Фараби лажсыздан
Бағдадтан кетеді.
Өзінің “Фусул ал-мадани” (Мемлекет қайраткерлердің нақыл сөздері)
деген шығармасында ол: адам ғылымға түрліше тосқауыл жасайтын мемлекеттен
кетіп, ғылыми өркен жайған елде тұруға тиіс дейді. Әл-Фараби александриялық
(мысырлық) ғалымдар, яғни бір кезде Александриядан ығыстырылған
несторианшыл христиандар тұратын хорасанға келіп қоныс тебеді. Өмірінің
соңғы жылдарын Алеппо мен Дамаскіде өткізеді, мұнда солтүстік Сирияның
жетекші саяси қайраткері Сейд ад-Дуаль Хамданиге аса қадірлі болды. Әл-
Фараби 950 жылы 80 жасында қайтыс болды.

Әл-Фараби қала мемлекеттердiң екi түрi және оның билеушiлерi туралы

Х ғасырдан бастап исламның саяси iлiмi шеңберiнде мемлекет пен
саясатты зерттеу — оны нормативтi-құқықтық және этикалы-философиялық
тұрғыда қалыптастырды. Нормативтi-құқықтық бағыт мұсылмандық-құқықтық
теорияға сүйендi және басқа iлiмдердiң ықпалын сезiнбедi. Философиялық-
этикалық бағытта зерттеушiлер гректiң саяси философиясының дәстүрлерiне
сүйендi және оны мұсылман мемлекетi — Араб халифатының ерекшелiктерiне
қарай бейiмдеп пайдаланды.
Орта ғасырлық араб философиясында саясат, мемлекет және билiк пен
құқық туралы ойлар Әбу Насыр әл-Фарабидiң (870—950 жж.) еңбектерiнде жан-
жақты талқыланды. Саясат, мемлекет және билiк арасындағы айырмашылықтарға
көңiл бөлмеген араб философтары бұл ұғымдарды синонимдер ретiнде бағалап
саясат пен саяси iлiмнiң басқа варианттарын (нұсқаларын) ұсынды. Саяси
мәселелердi қарастыруда араб-мұсылман философиясы көп жағдайда ежелгi грек
философиясына, әсiресе Платон, Аристотельдiң көзқарастарына сүйендi.
Саясат, олардың көпшiлiгi үшiн өздерi қайырымды қала деп ат қойған
идеалды мемлекет iстерi туралы ғылым болып саналды. Мұндай қалалар ретiнде
олар бiрге тұрған, мақсаттары бiр, бiр басшылыққа бағынған шағын қауымнан
бастап Араб халифатына дейiнгi адамдар қауымдастығын түсiндi. Грек
дәстүрлерiн мұсылманның саяси өмiрiмен байланыстыру араб-мұсылман
философиясының барлық тармағында өз белгiсiн қалдырды.
Араб саяси философиясының атасы атанған әл-Фараби саяси теория
қайырымды басқаруды сақтау мен оны ұйымдастырудың тәсiлдерiн, қала
тұрғындарына қайырымдылық пен игiлiктiң қалай келетiндiгiн және бұл
нәтижеге қандай жолмен жетуге болатындығын оқытып үйретедi деп атап
көрсеттi. Өзiнiң саяси көзқарастарын ол Қайырымды қала тұрғындарының
көзқарастары туралы, Мемлекеттiк билеушiнiң нақыл сөздерi және
Азаматтық саясат трактаттарында кеңiрек баяндайды.
948 жылы Египетте жазылған Қайырымды қала тұрғындарының көзқарастары
туралы трактат — әл-Фарабидiң ең кемел туындыларының бiрiнен саналады. Ол
бұл еңбегiнде қала тұрғындарының бақытты өмiрге қол жеткiзуiне жағдай
жасаған жоғары билiк өнерiне көбiрек көңiл бөледi. Қайырымды қаланың
қайырымды билеушiсi туралы айта келiп, әл-Фараби қала тұрғындарының
игiлiктi өмiр сүруi билiк өнерiне тiкелей қатысты деп ой түйедi. Ол өзiнiң
қарамағындағы халыққа философияның ақиқат-анық қағидаларын ұғындыра бiлетiн
философ басқаратын ежелгi грек ойшылдарының қайырымды қала туралы iлiмiн
одан әрi дамытты. Аристотельдiң этикалық ұстанымдарын басшылыққа алған
отырарлық ойшыл Платонның салған iзiмен жүрдi. Қалаларды әртүрлi
категорияларға жiктеген әл-Фараби оның негiзгi екi түрiн қайырымды және
қайырымсыз қалаларды бөлiп көрсетедi.
Бақыт — әрбiр адам ұмтылатын ұлы мақсат екендiгiн атап көрсеткен әл-
Фараби бақытқа бiлiм мен игiлiк нәтижесiнде ғана жетуге болады, ал ондай
мүмкiндiк қайырымды қала тұрғындарында көбiрек болатындығын дәлелдейдi.
Қайырымды қаланың билеушiлерi қала тұрғындарының мүддесi үшiн қызмет етсе,
қайырымсыз қала билеушiлерi алдымен өз мүдделерiн көздейдi.
Бақытқа жету еңбегiнде ол бақыт дегенiмiз игiлiктердiң iшiндегi ең
қадiрлiсi, ең үлкенi және ең жетiлгенi деп атап көрсетедi және әр адамның
оған толық құқығы бар дейдi. Ал ондай құқыққа ие болуға қайырымды қала
тұрғындарының ғана мүмкiндiгi бар, сондықтан да қайырымды билеушiлер
билеген қала тұрғындары ғана бақытқа жете алатындығын айтады. Мұндай
қалалардың басқа қалалардан басты айырмашылығы және негiзгi белгiсi жоғары
тәртiп пен оның тұрғындарының мәдениеттiлiгi, сыпайыгершiлiгi және
билеушiлерiнiң қайырымдылығы, ақыл-парасаты. Сондықтан, әл-Фараби бұндай
қалалардың өмiр сүруi өзiнiң бiлгiрлiгi мен ұстамдылығына толық жауап бере
алатын билеушiге тiкелей байланысты деп тұжы-рымдайды.
Әл-Фараби Қайырымды қала тұрғындарының көзқарастары туралы
трактатында қала тұрғындарын бес топқа бөледi. Оның ойынша, қайырымды қала
бес түрлi адамдар тобынан құралады: ең құрметтi адамдардан, шешендерден,
өлшеушiлерден, жауынгерлерден және байлардан. Әл-Фараби ең құрметтi
адамдарға ақылдыларды, пайымдағыш адамдарды, маңызды iстерде беделге ие
болғандарды жатқызады. Екiншi топтағы шешендерге — дiни қызметкерлердi,
ақындарды, музыканттарды, хатшыларды сол сияқты шығармашылық жұмыспен
айналысатындарды, ал өлшеушiлерге-есепшiлердi, дәрiгерлердi, астрологтарды,
математиканы оқытушыларды қосады. Әл-Фараби бойынша, байлар дегенiмiз —
қалада байлық табатын-дар, егiншiлер, мал өсiрушiлер, саудагерлер, қол
өнершiлер.
Әл-Фараби қайырымды қала басшысында ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.