Ауыр интоксикацияның белгілері. Аса қатты улану

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

ЭТ әдісін қолдану үшін барлық көрсеткіштер кейбір авторлардың
пікірінше, қатты уланып қалған кезде абсолютті және салыстырмалы болып
бөлінеді.
Абсолютті көрсеткішке мыналар жатады:
1. Ауыр интоксикацияның милық белгілері: кома (бауыр ақаулығы
жәненемесе ЭГГ-ға нольдік сызық – ЦНС қысым көрсететін улармен улану
кезінде).
2. Қан айналымы ұзақ уақыт тоқтай отырып, ерте постреанимациялық
кезең.
3. Антитодты (спецификалық) және симптоматикалық терапияға оңай
берілмейтін өмірлік маңызы бар функциялардың бұзыла отырып қатты улануы,
бірақ орталық геодинамикада декомпенсацияның болмауы кезінде.
4. Соматегенді кезеңнің асқынуы (мидың ісінуі, гипергидратация,
ішектің тұрақты парезі және с.с.).

Салыстырмалы көрсеткіштерге мыналар жатады:
1. Дәрілік препараттың жоғары биосіңімділігімен қомақты өлтіретін
дозасын немесе қандағы токсиканттың қомақты өлімге соқтыратын деңгейін
қабылдау.
2. Биотрансформациясы улы метаболиттердің, яғни өлтіретін синтездің
түзілуіне әкелетін заттармен улану.
3. Синергиялық әсер ету механизмі бар заттармен аса қатты улану
(мысалы, барбитураттар, алкоголь, седативті заттар, транквилизаторлар),
тіпті токсиканттардың әрқайсысының қанда шамалы шоғырлануы кезінде де.
4. Уланған кезде қозып кететін, тіпті токсиканттың шамалы мөлшері
болса да немесе оның белсенді метаболиттері қанда болса да қозатын бұның
алдында да ауруының болуы.
5. Аса қатты уланған ауруда өмірлік маңызы бар функцияға қолдау
көрсететін дәстүрлі интенсивті терапияның тиімсіздігі.
6. Тіршілікті қамтамасыз ететін органдар тарапынан аса қауіпті
асқынуларды ауыр уланудың самотогенді сатысында эндотоксикоздың көрінісі
ретінде қосу.
Әскери-далалық терпаия клиникасының токсикологиялық бөліміндегі ұзақ
жылғы жұмыс тәжірибесі эфференттік терапия үшін көрсеткіштерді басқаша
қояға мүмкіндік берелі.
Қатты уланып қалған ауруда эффренетті терапия жүргізу үшін
көрсеткіштер (ӘДТ клиникасының токсикологиялық бөлімшесінің деректері
бойынша).

БҰРЫНҒЫ КӨРСЕТКІШТЕР КЕЙІНГІ КӨРСЕТКІШТЕР

(уланудың токсогендік фазасы) (уланудың самотегенді фазасы)
1. Биотрансформацмясы токсикалық 1. Өкпенің барынша қабынуы (тыныстың
метаболиттердің түзілуіне әкелетін тарылу синдромы).
затпен улану (өлтіретін синтез). 2. Айыр дәрежедегі токсикалық гепато
2. Қандағы удың қомақты өлтіретін және нефропатия.
деңгейі. 3. Сепсис.
3. Ауыр интоксикацияның милық
көрсеткіштері – дәстүрлі интенсивті
терапияның тиімсіздігі кезінде оның
ұзақтығына қарамастан ІІ-ІІІ
ес-түссіз жату

Кері әсері – абсолюттік – қан ағу.

Т әдістерді пайдалануға салыстырмалы кері көрсеткіші ағзаның тіршілік
етуіне жарамды деңгейде тұрақтанғанға дейінгі геодинамика жағдайының
декомпенсациясы болып табылады.
Қазіргі уақытта кейбір авторлар ЭТ-ның негізгі әдістерінің бірнеше тобын
бөледі, біздің ойымызша, ЭТ-да қатты улануларды пайдалануға болады:

І. Сорбциялық әдістер: энтеро-, иммуно-, гемосорбция;
ІІ. Аферездық әдістер: плазма-, крио-, тромбоцит-, лимфоцитаферез;
ІІІ. Басқа әдістер: фотогемотерапия, экстракорпоральды
иммунофармакотерапия, қанды аз терлі мембраналық оксигенация, донорлық көк
бауырды экстракорпоралды қосу.

Энтеросорбция.
Энтеросорбция – ЖКТ-дан емдік немесе профилактикалық мақсатта эндо,
экзогенді заттарды байланыстыру мен шығаруға негізделген әдіс,
малекулаүстілік құрылымдар және энтеросорбция клеткалары эферентті
терапияның әрекетін ұзартуға және күшейтуге қабілетті және бастапқыда ауыр
улануды емдеу сіңбеген уды жоюдың негізгі әдісі болып табылады. Әдістің
негізінде per os сорбентті енгізу жатыр. ЭС-тің негізгі әрекет ету
механизмі:

○ ішекке түскен улы заттарды қаннан байланыстыру және сөйтіп оның
сіңуінің алдын алу;
○ едәуір мөлшерде улы зөаттары бар ас қорыту шырындарының сорбциялық
депурациясы;
○ ішектегі липидті және амиоқышқылды спектрлерді май қышқылдарынан
бос кейбір амин қышқылдарының іріктелген сорбциясы және басқалары есебінен
модификациялау;
○ тікелеу ішекте түзілген улы заттарды ағзадан сорбциялау және жою;
○ ЭС әсерімен улылығы жоғары өнімдерді улылығы аз немесе мүлдем усыз
заттарға биотрансформациялау;
○ ішектің лимфоидті тканіне жүйелі және аумақтық әсер ету;
○ ас және бактериялық антигендер сорбциясы.
ЭС-ны қолданған кезде улану бойында оң клиникалық эффект байқалады.
Активтендірілген көмірмен бірге біз бірқатар заманауи сорбенттерді де
пайдаланамыз: ваулен, лигносорб, оң клиникалық эффекті бар полифепан.
Энтересорбентпен толған ішектің босатылуын жылдамдату үшін адипинат
серотонинін пайдалану перспективті деп саналады, оны тамырға 5 минут ішінде
10% натрий хлориді ерітіндісіне 10-20 мл-ға 5-20 мг дозасында салу керек.
Кейде дәрі 30-40 минуттан кейін қайтадан салынады. Біз сонымен бірге
перистилді де (3 буындағы прокинетик) пероральды ретінде де, ректальды
ретінде де, сондай-ақ басқа прокинетиктер: церукалды, мотилиумды
пайдаланамыз. Бұл удың уытын қайтару тиімділігін күшейтеді.
Активтендірілген көмірмен сорбталмайтын улы агенттер:
Алкоголь, алифатикалық көмірсутектер, бор қышқылы, сілті, цианидтер,
гликолдар, металдар (темір, қалайы, литий, сынап), тұзды бәсеңдеткіштер.
Күшейтілген диурез (КД).
КД жүргізу гидрофильді улану кезінде көрінетіні белгіленген және
гидрофобты құрама интоксикациясы кезінде тиімсіз. Сөйтіп, мысалы, орташа
ауыртпалығы бар хлорофоспен уланған пациенттен сіңген уды шығару үшін
кәдімге КД жеткілікті. Бұл ретте салынатын сулы сұйықтықтар көлемі алғашқы
тәулікте бізде 6-8 л болды. Осындай кезде ауыр жағдайда хлорофоспен уланған
жанға бір КД жеткіліксіз болады. Осыған байланысты хлорофос ағзада шағын
көлемде бөлінетіндіктен, оны ағзадан шығару үшін біз емдеудің бірінші
тәулігінде инфузиялық тамырға жіберілетін жүктемені 5,5 + 0,4 л жалпы
көлемде операция жасау кезінде және ол аяқталғаннан кейін гемосорбция мен
КД сеансын өткіздік. Бұл ретте перфузия көлемі 3 ОЦК-дан аспайтын ГС
орындаса жеткілікті. Уыт қайтарудың мұндай техникасы біздің бөлімімізге
ауру түскеннен кейінгі 2-3 сөткенің соңына қарай уланудың клиникалық
көрінісін толық алуға және антидоттардың қолдаушы дозасын жоюға мүмкіндік
берді.
Осыған орай КД-ны су еритін умен улану кезінде қолдану көрсетілген,
бұл былайша сипатталады:

○ ағзада шамалы тарайды;
○ биотрансформациясы жоғары емес;
○ бүйрек клиренсі біршама жоғары.

Бұл тектес заттарға мыналар жатады:
○ алкоголь және оның суррогаттары (анифриздер, оның ішінде
этиленгликоль, метанол және басқалары);
○ қан тамырға диуретик салынады (лазикс 40 мг және одан астам, не
осмодиуретиктер – 10-15 минутта 1-1,5 гкг дозада мочевина немесе
маннитол);
○ сұйықтық салу кейіннен диурез жылдамдығына тең жылдамдыққа әкеледі;
○ қан плазмасының электролитті құрамына (К+, Na+, Ca++, Mg++, CI)
және эритроциттерге (К+) сөткесіне кемінде 1 рет бақылау орнату;
○ калийдің жоғалуын өтеуге бақылау мақсатында осы электролитті
бөлінетін зәрдің литріне 1 г есебімен ФОС – 2,5 – 3гл улану кезінде енгізу
ұсынылады;
○ Орташа ауырлықта улану кезінде КД-ның ұсынылатын көлемі сөткесіне 3-
4 л зәр болады, ал қатты улану кезінде – сөткесіне 10 л және одан көп
болады.

КД-ның тиімділігін арттырудың токсиннің диссоциациясының
константтарын есепке алуға мүмкіндік береді, яғни әлсіз қышқылдар (мысалы,
барбитураттар) сілтілік ортада жақсы шығады, ал әлсіз негіздер (мысалы,
хлорофос, амфетаминдер, фенотиазиндер), керісінше қышқыл зәрде тиімді
экскретирленеді. Осыған абйланысты осы рәсімнің клиренсін арттыру үшін
ағзаның ішкі ортасын модификациялау бойынша арнайы түрі өзгерген
әдістемелер әзірленді. Мысалы, аурудан барбитураттарды жылдам шығару үшін
бір мезгілде зәрді қан тамырға натрий гидрокарбонатын салу арқылы
сілтілендіре отырып КД пайдаланылады.
Осылайша қатты улануді емдеу кезінде КД пайдалану ауру ағзасынан
токсиканттарды шығарудың негізгі әдістерінің бірі. Алайда, КД-ның елеулі
артықшылықтарына қарамастан оны қолданудың да ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.