Германияның 1949 жылғы Конституциясы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 11 бет
Таңдаулыға:

Германияның 1949 жылғы Конституциясы
1945 жылы Ялта қаласында Кеңес одағы АҚШ және Ұлыбритания мемлекеттері
үкімет басшыларының конференциясында Германияның тағдыры шешілді. Бұл
конференцияда Германияны біржола талқандаудың әскери жоспары және дүниені
соғыстан кейін қайта құрудың негізгі принциптері жасалды. Үш мемлекеттің
басшылары герман милитаризмі мен фашизмін жою, сондай-ақ Германияның енді
ешқашан бейбітшілікті бұза алмайтындығына кепілдік жасау, одақтас
державалардың мақсаты болып табылады деп мәлімдеді.
Одақтастар фашистік озбырлықтан азат етілген елдерде келісілген саясат
жүргізуге, олардың тәуелсіздігін қалпына келтіріп, демократиялық дамуына
қолғабыс етуге, бұл мемлекеттерге экономикалық көмек көрсетуге міндеттенді.
1945 жылдың 8 мамыр күні жеңілген Гитлер Германиясының өкілдері
Германияның сезсіз тізе бүккені туралы актіге қол қойды. Германиядағы
Жоғарғы өкімет билігі одақтас державалар мемлекеттерінің қолына көшуі заңды
да еді.
1945 жылғы 17 шілде мен 2 тамыз аралығында Потсдамда КСРО, АҚШ және
Ұлыбританияның үкімет басшыларының үшінші конференциясы болды. Онда
соғыстан кейін дүниені қайта бөлісу мәселелері қаралды. Конференцияда
одактастардың Германия жөніндегі саясатының басты принциптері жасалды.
Келісімде көзделген жағдайлар Германияны толық қарусыздандыру,
фашизмді түптамырымен құрту және елдің саяси омірін демократиялық негізде
қайта құру. Неміс монополистік бірлестіктердің бәрі жойылып, мемлекеттің
демократизациялауы еткізілді.
Үш мемлекеттің шешіміне орай 1945 жылғы көкекте Сан-Францискода
антифашистік коалиция елдерінің конференциясы ашылды. Ол Біріккен Ұлттар
Ұйымын (ООН) құрып, оның жарғысын қабылдаған еді. Біріккен Ұлттар Ұйымы
халықтардың егемендігін, теңдігі мен өзін-өзі билеуін, олардың арасында кең
ынтымақтасуды дамыту принциптері негізінде құрылды. Біріккен Ұлттар
Ұйымының алдына қойған міндеті, халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікті
қамтамасыз ету, жаңа соғыс қатерін болдырмау және жою. Жалпыға бірдей
бейбітшілікті сақтау жөніндегі басты жауапкершілік Қауіпсіздік Кеңесіне
жүктелді.
1946 жылы АҚШ, Ұлыбритания және Франция Потсдам конференциясының
шешімдерін орындамай, жүктелген бұл келісімнен бас тартты. Олардың ұстанған
бағыты Германияны бөлшектеу болғаны белгілі. Олардың ойы Батыс Германияда
өкімет басына реакционерлерді қою және оны Кеңес одағы мен басқа да
социализм елдеріне дұшпан милитаристік мемлекетке айналдыру болды.
Ескі әскери-өнеркәсіптік концерндер негізінде басқа жаңа концерндердің
пайда болуы, Батыс Германияны демилитарландырудың салдары деп саналды.
АҚШ және Ұлыбритания өздерінің Германиядағы зоналарын қосып, Бизония
деген одақты құрды. 1948 жылы Франция өзінің жерлерін қосқаннан кейін бұл
одақ Тризония деп аталды.
1949 жылы оккупацияның үш батыс аймақтары біртұтас мемлекетке — Герман
федеративтік республикасына бірікті, оккупациялық билік жаңа Конституцияны
бекітті. Бұл Конституция Бонн қаласының атауы бойынша Бонн конституциясы
деп аталды. Сөйтіп 1949 жылы Тризониядан Герман Федеративтік мемлекеті
пайда болған еді.
Бұл мемлекетте бірінші буржуазиялық үкімет құрылды да, оны басқарған
Христиан-демократиялық партияның басшысы К.Аденауэр. Бұл үкіметке 13
банктың бастығы, 5 нацист кірді. Сол жылы оккупациялық мәртебе күшіне енген
болатын. Бұл құжат үш оккупациялық мемлекеттердің үстемдігін нығайтты.
Жаңадан құрылған Федеративтік Герман мемлекетінің Конституциясы бұл
мемлекетті құқықтық, әлеуметтік мемлекет деп жариялады. Саяси өмірге
қатысқан партия саны жиырма шақты, олардың арасындағы ең күштісі 5 партия
болды. Олар Христиандық-демократиялық одақ; Христиандық-социалистік одақ;
Социал-демократиялық және Азаттық-демократиялық партиялар; Жасылдар
партиясы, тағы басқалары. Партияның құқықтары мен жағдайы заңмен реттелді.
Елдің саяси өмірін демократизацияландыру аяқталған жоқ. Еңбекшілер фашизм
және милитаризмнің тамырына балта шабу үшін күресті. Бірақ оккупациялаушы
өкімет орындары монополистік капиталдың мүддесіне қысым жасауға жол
бермеді. Германия Коммунистік партиясы қуғын-сүргінге түсті.
Белсенді партиялардың саны азая берді. ХДС Герман мемлекетінің жетекші
партиясы болды, ұзақ уақыт бойы оны басқарған адам Конрад Аденауэр (1876-
1967). Ол герман және американ монополияларымен де тығыз байланысты болды.
1948 жылдың жазында батыс державалар оңаша ақша реформасын жүргізді, елдің
экономикалық жағынан бөлшектенуіне алып келген де осы процесс. 1949 жылдың
тамыз-қыркүйек айларында Германияны бөлшектеу аяқталды. Батыс Германия
Парламенті (бундестаг) сайлауынан кейін Аденауэр үкімет құрды.
1949 жылдың сәуір айында оккупациялық статут қабылданды. Оны АҚШ,
Франция және Ұлыбритания қабылдады. Бұл құжат осы үш мемлекеттің билігін
бекітті және әскери оккупация режимін енгізді. Оккупациялық мемлекеттер ГФР
және жерлердің конституцияларын бақылай алатын, егер осы мемлекеттердің
заңдары ГФР конституциясына және Оккупациялық статутқа қарсы болса, оларды
жоя алатын болды. 1951 жылы оккупациялық статуттың құзыреті азайды да, 1955
жылы ол мүлде жойылды. ГФР Нато одағына кірді.
1949 жылдың мамыр айында Германияның Конституциясы қабылданды, ол
бойынша бұрынғы Германия екі мемлекеттен тұратын болды: олар ГФР және ГДР.
Батыс мемлекеттерге бағыты жақын Германия ГФР деп аталып, езінің
буржуазиялық-демократиялық Конституциясына ие болды. Оны қабылдаған
тұрғылықты жерлердің өкілдерінен құрылған Парламент Кеңесі. Жалпы алғанда,
Бонн конституциясы Веймар конституциясына ұқсас болып келді.
Бонн конституциясы осыдан кейін жерлердің ландтагтарын тағайындады.
Тек Бавария жері ғана Конституцияны бекіткен жоқ, ол Конституцияның елді
бір орталыққа бағындыруы тым артық деп бағалаған болатын. Бірақ ол өзін ГФР
мүшесі деп санады.
Конституция мемлекеттің негізгі заңы. Германия демократиялық, құқықтық
және әлеуметтік мемлекет. Бүкіл демократиялық құқықтар мен бостандықтар
конституцияда бекітілді. Биліктің бөліну принципі енгізілді. Бұл
Конституция бойынша Германияда халықаралық құқықтық нормалар мемлекет үшін
міндетті, бейбіт өмірді бұзатын немесе соғыс дайындайтын әрекеттердің бәрі
Конституцияға қарсы және қылмыс. Биліктің қайнар көзі халық.
Германия федеративтік мемлекет болып бекітілді. Құзырет федерация мен
жерлердің арасында 30, 70-баптарда бөлінген. ГФР Конституциясының Веймар
Конституциясынан айырмашылығы көп. Енді жерлердің құзыреті кеңейді.
Конституцияны қорғау тетігі өте күшті жасалған болатын. Конституцияға
қарсы құрылатын партияларға тыйым салынады.
Оған сәйкес, Герман федеративтік республикасы федерализмнің негізіндегі
10 аймаққа бөлінді, яғни, олар бір-бірінен тәуелсіз болды және олардың
тәуелсіз бюджеттері болды. Әр аймақтың үкіметі өз өкілдерін жоғарғы
палатаға — бундестагқа (Одақтық Кеңес) тағайындады, төменгі палатаны
(Бундестаг) халық сайлады. Конституцияны өзгерту, аумақты өзгерті, қаржы
мәселелеріне байланысты бундесрат абсолюттік вето құқығын иеленді.
Мемлекет басшысы ретінде 5 жылғы сайланатын президент жарияланды. Ол
канцлер (үкімет басшысы) лауазымына үміткерді ұсынды, канцлер болып
әрқашанда сайлауда жеңіске жеткен парияның лидері тағайындалатын.
Федералдық Конституциялық сот бірқатар маңызды функцияларды иеленді:
Конституцияға ресми түсіндірме беру, парламенттің құқықтық актілерінің
конституцияға сәйкестігін тексеру және т.б. Конституциялқ соттың судьялары
өмір бойға тағайындалатын. Елдегі ең қуатты партиялар болып мыналар
табылды: Христиан-демократиялық партия, Социал-демократиялық партия, Еркін
демократтар партиясы.
ГФР-нің мемлекеттік құрылысы. ГФР-нің негізгі билік органдарына:
бундесрат, бундестаг, федералдық, президент, федералдық үкімет пен канцлер
және федералдық конституциялық сот жатады.
Бундестаг халық сайлайтын өкілетті орган, ол 4 жылға сайланып
қойылады. Сайлау жүйесі мажоритарлық жүйеге жатады. Бундестаг заң шығарады,
халықаралық шарттарды бскітеді, федералдық президентті, үкіметті сайлайды.
Бундесрат парламенттің жоғарғы палатасы. Бундесратты жерлердің
өкіметтері сайлайды, оның құқықтық жағдайының ерекшеліктері бар. Әрбір
өкімет 3 депутаттан кем бермейді. Жердің өкіметі бундесраттың депутаттарына
талап қояды, олар талапты орындауға тиісті. Қабылданатын зандарды бундесрат
қарап, өзінің пікірін білдіреді, жерлердің конституциясын, шекараларын
өзгерту үшін осы органның келісімі керек.
Федералдық президент 5 жылға сайланады. Оның құқықтары аса кең емес.
Президентті федералдық жиналыс (бундестагтың және ландстагтың депутаттары)
сайлайды. Ол жасы 40-қа толған, сайлау құқығы бар Германияның азаматы
болуға тиіс. Президент тек екі мерзімге ғана сайлана алады. Президент
федерацияның халықаралық қатынастардағы өкілі болып табылады, халықаралық
шарттарға қолын қояды, соғыс жариялайды, федералдық судьяларды,
қызметкерлерді тағайындайды және орнынан алады, кешірім құқығын жүзеге
асырады, канцлердің ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.