Химиядағы қышқылдар мен негіздер жайлы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 19 бет
Таңдаулыға:

Жоспар
I. Кіріспе

II. Негізгі бөлім
2.1.Қышқылдарға жалпы сипаттама
2.2.Негіздерге жалпы сипаттама
2.3.Бренстед бойынша қышқылдық
2.4. Льюис бойынша қышқылдық
III. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі

Кіріспе

Р.Бойль химияға қышқылдар мен негіздер жайлы түсінікті енгізген болатын. Ол кездегі қышқылдар мен негіздердің анықтамасы олардың қасиетін тікелей көруге, байқауға оны баяндай айтуға (түсі, түрі, бояуы, дәмі және т.б.) негізделді. Сулы ерітіндідегі электролиттік диссоцация құбылысының ашылуы келесі анықтаманы (Аррениус бойынша) қабылдау керектігіне әкеледі.
- қышқылдар деп сулы ерітіндідегі диссоцация кезінде оң зарядталған иондардан тек сутек ионын Н+ ғана түзетін қосылыстарды айтады (мысалы, Н2SO4, HBr, H3PO4 және т.б. )
- негіздер деп сулы ерітіндідегі диссоцация кезінде теріс зарядталған иондардан тек гидроксид - ионын ОН- ғана түзетін қосылыстарды айтады (мысалы, KOH, Ba(OH)2 Fe(OH)3 және т.б.)
Жалпы химия ғылымының дамуы заттардың сусыз ерітіндісінде өтетін процестерді түсіндірудің қажеттілігін талап етті. Мысалы, сулы ерітіндіде өзін тұз ретінде ұстайтын, аммоний хлориді сұйық аммиакта ерігенде қышқыл қасиетін көрсетіп, өзінде металдарды ерітіп, онымен әрекеттесіп, сутекті ығыстыра бөледі. Мұндай құбылыстарды Аррениустың электролиттік диссоцация теориясы негізінде түсіндіруге тмүмкінді болмай қалды. Бұған орай қышқылдар мен негіздер анықтамасы қайтадан қарастыла басталды.
1923ж И. Бренстед қышқылдар мен негіздердің протондық теориясын ұсынды, оған сәйкестік бойынша:
- Қышқыл - берілген реакцияда протондыбөліп шығартын зат;
- негіз - берілген реакцияда протонды қосып алуға қабілетті зат.

Протонды бөлетін кез келген реакция теңдеумен өрнектеледі.
қышқыл--негіз + Н+
Мұндай процестің қышқылы мен негіздері орайластар деп аталады. Қышқылды - негіздік қасиеттер сандық тұрғыдан протондық ынтылықпен немесе энергиямен сипатталады, ал энергия молекулаға не ионға протон қосылғанда бөлінеді.
Бұл ұсыныс түріндегі көзқарас аммактың негізгі қасиеттерін түсіндіреді, ол азот атомындағы бөлінбеген электрондар жұбы есебінен қышқылдар мен әрекеттескенде, протонды қабылдайды да донорлы - акцепторлық механизм бойынша аммони й ионын түзеді:
HNO3+NH3--NH4+NО3
қыш нег қыш нег
Міне, осылайша қышқылдар мен негіздерден әрқашанда жаңа орайлас қышқылдар мен негіз алынады.

Қышқыл -- химиялық қосынды, көк лакмус қағазына қызғылт рең беретін ерітінді, дәмі қышқыл. Қышқылдар құрамына қарай оттекті, оттексіз болып, олардағы сутекатомдарының сандарына қарай бір және көп негізді деп бөлінеді.
Азот, тұз, күкірт қышқылдары сұйық заттар, ал фосфор және бор қышқылы (Н3BО3) - қатты заттар болса, кремний қышқылы суда ерімейтін іркілдек зат. Көмір және күкіртті қышқылдары тұрақсыз, оңай айырылатын заттар.
H2CO3--CO2↑+H2O;
H2SO3--H2O+SO2↑
Қышқылдардың құрылысының формуласын жазғанда әуелі сутектің таңбасын шетіне жазамыз, өйткені ол бір валентті элемент.
Оттексіз қышқылдарда сутек қышқыл түзуші элементпен тікелей байланысады: Н -- CI Н -- S -- Н, т.б.
Кейбір қышқылдардың тарихи қалыптасқан атаулары бар: HCl - тұз қышқылы, HF - балқытқыш қышқыл; Н2РO4 - сутектің ортофосфаты, ал H2CO3 - сутектің карбонаты деп аталады.
Ал халықаралық номенклатура бойынша Н2РO4 тетраоксотригидрофосфат деп молекула құрамындағы атомдардың сандары грек сандарымен көрсетіліп аталады. Қышқылдарға сәйкес келетін оксидтерді қышқылдардың ангидридтері (сусыз қышқыл) деп атайды.
Оттексіз қышқылдарды жай заттардың тікелей әрекеттесуі (синтез әдісі) бойынша алады:
H2+Cl2=2HCl
H2+S=H2S
Түзілген газдарды суда еріткенде қышқылдар алынады.
Кейбір оттекті қышқылдарды сәйкес оксидтерін сумен әрекеттестіріп алады:
SO2+H2O =H2SO3
SO3+H2O =H2SО4
Егер фосфорды жағып алып, түзілген ак буға су қосып шайқасақ, ерітінді лакмусты қызғылт түске бояйды, себебі мына реакциялар жүреді:
4P+5O2=2P2O5
P2O5+3H2O =2H3PO4
қышқылдық оксид + су = қышқыл
Кейбір ұшқыш, тұрақсыз және ерімейтін қышқылдарды олардың тұздарына концентрлі қышқылмен әсер етіп алуға болады.
Ас тұзының кристалдарына концентрлі күкірт қышқылын қосқанда хлорлы сутектің ақ тұманы газ күйінде бөлінеді, оны суда ерітіп тұз қышқылын аламыз.
NaCl+H2SО4=2HCl↑+Na2SO4
Осы реакцияны кеңсе желіміне концентрлі тұз қышқылымен әсер етіп көрсетеміз.
Na2SiО3+ 2HCl = Н2SiО3+ ↓ + 2NaCl
Қышқылдардың қасиеттері алуан түрлі болып келеді, оны көрсету үшін мынадай сұлба жазып аламыз:
Қышқылдар:
белсенді металдармен
негіздік оксидтермен
негіздермен
тұздармен
қыздырудың әсері (кейбір қышқылдар үшін)
Қышқылдардың металдармен әрекеттесуі металдың белсенділігіне қарай жүреді; белсенді металдардың көпшілігі қышқылдардан сутегін ығыстырады:
H2SО4+Ca=CaSO4+H2↑
H2SО4+Zn=Zn2SО4+H2↑
белсенді металл + қышқыл = тұз + сутегі
Қышқылдардың негіздік оксидтермен әрекеттесуі нәтижесінде тұз бен су түзіледі:
H2SО4+CaО= CaSO4+H2O
2HCl+ZnО=ZnCl2+H2O
қышқыл + негіздік оксид = тұз + су
Қышқылдар еритін де, ерімейтін де негіздермен әрекеттеседі:
HCl+NaOH=NaCl+H2O
2HCl+Cu(OH)2↓=CuCl2+2H2O
қышқыл + негіз = тұз + су
Қышқылдар тұздармен алмасу реакциясына түседі
H2SО4+BaCl2=BaSО4↓+2HCl
HCl+AgNО3=AgCl↓+HNО3
2НСl+СаСO3=Саl2+H2O +СO2↑
қышқыл + тұз = жаңа тұз + жаңа қышқыл
Кейбір қышқылдар қыздырғанда айырылады
H2SiО3--SiO2+H2O
HNO3 - азотты тыңайтқыштар алу үшін
H2SО4 - өте кең қолданыс табады, сондықтан оны химия өндірісінің наны деп атайды.
Н3РО4- фосфор тыңайтқыштарын алу үшін HCl - тұздарын алу үшін, медицинада.
Қышқылдық (орысша: кислотность) - ортаның рН өлшем бірлігінен берілетін сипаттамасы. Бұл өлшем бойынша рН=7 мөлшері бейтарап орта саналады, егер ол көрсеткіштен жоғары болса ортаның сілтілік әсері жоғарылайды. РН шкаласы 10-дық логарифм негізінде жасалған сондықтан рН=4 артық рН=5 ортасына қарағанда 10 есе қышқыл, ал рН=6 ортасына қарағанда 100 есе қышқыл болады.
Қышқылдар - құрамында металға алмаса алатын сутектің бір немесе бірнеше атомы бар және суда ерігенде сутек иондарын Н+ түзетін химиялық қосылыстар.
XVII ғасырда неміс химигі И.П. Глаубер (1604 - 1670) тұз қышқылды мен азот қышқылын өздерінің тұздарынан алып, қышқылды көп мөлшерде өндіруге жол ашты.
Ағылшын химигі Р.Бойль (1627 - 1691) Глауберден сатып алған тұз қышқылының ерітіндісін кездейсоқ көкшіл күлгін гүлге төгіп алып, оның бірден ашық қызыл түске боялғанын байқаған.
Осыдан барып ерітіндіде қышқылдың бар екендігін көрсететін индикаторларды (лакмус, фенолфталейн, метилоранж, т.б.) ашты. Ол индикаторларды зерттей келе фосфор қышқылын анықтайды. Алғаш қатты күйінде алынған бор қышқылын француз ғалымыМ.Гомберг (1866 - 1947) ашты.
Кейіннен мұндай қатты күйде алынған қышқылдын саны көбейе түсті. Мыс., шарап қышқылын швед химигі К.В. Шееле (1742 - 1786) шарап тасымалдайтын бөшкенің ішкі қабырғасындағы шарап тасы деп аталатын қақтан тазартып алды.
Ол кейіннен жемістер мен өсімдіктерден лимон қышқылын, алма қышқылын, т.б. қышқылды қатты күйдегі кристалл түрінде бөліп алды. Көмір қышқылын ағылшын химигіДж. Б. Пристли (1894 - 1984) көмір қышқыл газын суға еріту арқылы алды.
XVIII ғасырдың соңына қарай оннан астам қышқыл бөлініп алынды. Ол кездері қышқылға суда еритін қышқыл дәмі бар лакмус индикаторының түсін қызылға бояйтын заттар жатқызылды. қышқылдың химиялық құрамы кейіннен оттек және сутек газдары ашылғаннан соң барып айқындала бастады.
Француз химигі А.Л. Лавуазье құрамы оттекпен байланысқан қышқылды зерттеген. Алайда құрамында оттексіз қышқыл да болатыны тәжірибе жүзінде анықталды. Сондықтан, қышқыл оттекті және оттексіз деп екі үлкен топқа бөлінеді. Қышқылдың табиғатын зерттеу 1838 жылы неміс химигі Ю.Либих (1803 - 1873) ұсынған қышқылдың сутекті теориясынан басталды. Ол қышқыл деп құрамында металға орнын беретін сутек бар қосылыстарды, ал швед физик-химигі С.А. Аррениус (1859 - 1927) қышқыл деп суда өзінен сутек катионын бөлетін заттарды атады.
Д.И. Менделеев суда еритін заттардың онымен химиялық әрекеттесіп, гидраттанған бөлшектер түзетінін дәлелдеді. Бұл екі көзқарастың басын біріктірген орыс химигіИ.А. Каблуков (1857 - 1942) қышқылдық қасиетке ие болатын сутек катионы емес, оның сумен әрекеттескенде түзілетін оксоний ионы (Н3О+) екенін анықтады. Мысалы,тұз қышқылы дегеніміз газ күйіндегі хлорсутектің суда әрі еріп, әрі гидраттанған екі ионы:
НСl + Н2О=Н3О+Cl - .
Қышқылдың судағы ерітіндісінде түзілетін оксоний иондарының мөлшері басым болса (диссоциациялану дәрежесі жоғары болса), ол күшті қышқыл қатарына жатады. Сұйық ерітінділерінде қышқылдың диссоциациялану дәрежесі 3%-ға дейін - әлсіз, ал 3 - 30%-ға дейінгісі - орташа, 30%-дан асса - күшті қышқыл деп аталады.
Қышқыл металдар орнын баса алатын сутек атомының санына қарай
бірнегізді қышқылдар, көп негізді қышқылдар болып бөлінеді.
1915 жылы АҚШ ғалымы Франклин судан басқа еріткіштерде түзілетін қышқылдың болатынын ашты. Ол судың орнына сұйық күйдегі аммиакты алып аквохимияға сәйкестендіріп аммонохимияның негізін қалады. Қышқылдың қызметін суда оксоний ионы (Н3O), аммонохимияда аммоний ионы (NH4+) атқарады. Суда еріткенде тұзға жататын мүсәтір NH4CІ (аммоний хлориді) сұйық аммиакта ерітілсе, онда ол қышқылдық қасиет көрсетеді.
1923 жылы дат химигі И.Н. Бренстед (1879 - 1947) өзінің протондық теориясында қышқылға өзінен протон (H+) бөлуге қабілеті бар сутекті қосылыстардың барлығын да жатқызуды ұсынды. Ол алғаш рет сутекті қосылыстардың кез келген еріткішпен әрекеттесетіндігін дәлелдеп, қышқылдық жүйе түзуінің сапалық та, сандық та сипаттамасын жасап берді.
Осы жылы АҚШ ғалымы Г.Н. Льюис (1875 - 1946) жариялаған электрондық теориясында қышқыл деп өзіне электрон жұбын қосып алуға қабілетті бөлшектерді атады. Қышқылдың сутек катионы (H+) акцептор қызметін атқарды. Кешенді қосылыстардың түзілуін сипаттайтын акцептор қышқылына басқа да металл катиондары жатады (мысалы, Cu2+, Fe 3+, Zn2+, Hg2+, т.б.).
1939 жылы қышқылдың жалпылама теориясын қазақстандық ғалым, академик М.И. Усанович ұсынды. Оның пікірінше қышқыл өздерінен катион (протон) бөліп шығара алатын немесе анион (электрон) қосып ала алатын бөлшектер болып табылады. Бұл жоғарыда аталған теориялардағы (сутекті, протондық, электрондық, т.б.)анықтамалардың бәрін де қамтитын әмбебап теория болып табылады. Қышқылдық қасиетті атомдар да, молекулалар да, иондар да көрсете алады.
Құрамында сутек атомы бар молекулалар (НСІ, H2SО4, т.б.), өзіне электрон қосып алуға бейім тотықтырғыштар (Сl2, О2, КМnO4, HNO3, т.б.), әсіресе, анионға қосыла алатын барлық катиондар (Na+, Mg2+, Al3+, Cu2+, Fe3+, Sn4+, т.б.) түгелдей қышқыл қызметін атқарады.
Зерттеулер нәтижесінде қышқылдың өзіндік ерекшеліктерін айқындауға қол жеткізілді. Мысалы, қоқырлы қышқылдың (фосфор элементін алу кезінде түзілетін фосфорлы қоқыр) таза термиялық фосфор қышқылынан айырмашылығы - құрамында тотықпай қалған фосфордың әр түрлі формалары (Р4, H2PO2, H2PO3, H3PO3), сілтілік, сілтілік-жер, ауыр металдар катиондары, фторидтер, органикалық заттар, тағыда басқа заттардың болуында.
Қоқырлы қышқыл фосфор тұздарын, сонымен қатар, натрий триполифосфатын алу кезінде қолданылады. қышқыл жылына мыңдаған, миллиондаған тоннамен шығарылып, шаруашылықтың көптеген салаларында, техника мен ғылымда кеңінен қолданылады.
Қазақстанда фосфор, күкірт қышқылдары көп мөлшерде өндіріледі. Күкірт қышқылы Жезқазған, Балқаш, Өскемен, тағыда басқа қалалардағы өндірістік цехтарда түсті металдардың құрамындағы күкірттен алынады. Бор қышқылы Батыс Қазақстандағы Индер боратынан өндіріледі. Сірке қышқылы көп жылдар бойы Теміртау маңынан алынып келді. Күкірт қышқылын кейде химия өнеркәсібінің наны деп атайды, себебі, ол автомашина мен ұшақтардың аккумуляторларынан бастап, химия өнеркәсібінде фосфор қышқылын, фосфат тыңайтқыштарын алуға, түсті металлургияда металдарды өңдеуге, оларды қышқылда ерітуге жұмсалады.
Күкірт қышқылы химиялық материалдардың ішіндегі ең көп қолданылатын зат, оның қатысуы нәтижесінде көптеген басқа қышқыл мен олардың тұздары бөлініп алынады. Органик. химияның қосылыстарын синтездеуде, талдау жасар алдында да, көміртекке айналдырып өртеуде де күкірт қышқылы қажет. Ал барлық тұздар-селитралар азот қышқылының қатысуымен алынады. Одан тыңайтқыштардың өзегі болып табылатын аммоний, калий, кальций селитралары алынады. Көптеген бояғыш заттардың негізі болып есептелетін анилинді алуға азот қышқылы мен күкірт қышқылы жұмсалады.
Арзан қопарғыш - динамиттің басты құраушысы азот қышқылының глицеринмен әрекеттескендегі туындысы. Одан күшті тринитротолуол қопарғышы да азот қышқылының қатынасуымен өндіріледі. Фосфор қышқылы да көп мөлшерде өндірілетін аса бағалы өнім. Оның бірі фосфор тыңайтқыштарын алуға жұмсалатын тазалығы төмендеу - термиялық фосфор қышқылы. Ал одан қымбат әрі тазалығы жоғары экстракц. фосфор қышқылы алынып тағам өнеркәсібінде лимонад, мармелад, сироптарға дәм кіргізу үшін қоспа ретінде пайдаланылады. Бұлардың екі түрі де Тараз қаласындағы фосфор өңдейтін заттарда алынады.
Тұз қышқылы өнеркәсіпте металдан (болат, шойын, т.б.) жасалатын бұйымдардың бетіндегі қақты, татты ерітіп тазалау үшін қолданылады. Содан соң олардың бетіненикель, хром, мырыш, мыс, алтын жалатып коррозияға ұшырамайтындай етуге болады. Тұз қышқылының көмегімен көптеген химиялық процестерді жүргізуге болады.
Қышқылға төзімділік - материалдардың жегі қышқылдар әсерлеріне төзу қабілеті; Ішкі төзімділік заттардың табиғатына, жегі ортаның тотығу-тотықсыздану қасиеттеріне, аниондардың табиғатына, қышқылдардың концентрациясы мен температурасына, сыртқы әсерлерге (қысым, температура, т.б.) тәуелді болады. Мысалы, хром және хромды болаттар 40%-дық азот қышқылынатөзімді, ал 40%-дық күкірт қышқылында бүліне бастайды. Температура артқанда материалдардың қышқылға төзімділік күрт кемиді. Металдардың ішкі төзімділігі оның бірлік ауданынан жоғалтатын массасы бойынша анықталады (сағатына граммметр2). Бейметалл органикалық материалдардың ішкі төзімділігі қасиеті ісіну дәрежесіне және механикалық қасиеттерінің (беріктік шегі, аққыштық шегі, т.б.) өзгеру ерекшеліктеріне қарай бағаланады, ал бейметалл бейорганикалық материалдардың ішкі төзімділігі қышқылмен өңделгеннен кейін майдаланған материалдың массасының өзгеруі бойынша анықталады; Қышқылға берік заттар.
Қышқылды жаңбыр - атмосфералық жауын-шашын түрлері (оған қар да жатады). Жаңбыр құрамында қышқылдың (pH5,6) болатындығы ауа құрамында өндіріс қалдықтары (мыс., SO2, NO2, HCl, т.б.) мөлшерінің көптігіне байланысты. Осындай жауын-шашын түскен топырақ пен су айдындарының қышқылдығы артып, соның нәтижесінде қоршаған ортаның экожүйесі деградацияға ұшырайды. Атап айтқанда, су айдындарындағы балықтар мен су жануарлары жаппай қырылып, топырақ құнарсызданып, жеміс-жидек пен көкөніс және орман ағаштары өспей, солып қалады..Атмосфера құрамына еңген өндіріс қалдықтары күкірт диоксиді және азот оксидтері ондағы ылғалмен әрекеттесіп күкірт және азот қышқылдарын түзеді.Соның әсерінен жерге жауатын жаңбыр мен қар қышқылданады.Әдетте рН 5,6 кем болса жауын- шашын қышқыл жаңбыр деп аталады.Күкірт және азот оксидтері металургия өндірісінде және көмір, мұнай мен әр түрлі газдар жиналған кезде түзіліп атмосфера құрамына енеді, күкірт оксиді жылу электр станциясынан бөлінсе ,азот оксиді автомобильде жанармай жанған кезде түзіледі.Ғалымдардың зерттеуіне сүйенсек бір тонна отын жанғанда , жылу электр станциясында орта есеппен 150кг, ал автомобиль моторында 1кг бензин жанғанда , 270 г ластағыш заттар бөлінеді. Көмірді және мұнайды жаққан кезде түзілетін күкірт диоксиді газы атмосферада күкірт триоксидіне дейін тотығады.
Түзілген оксид
2SO2 +О2 -- 2SO3
2SO2 +О2 -- 2SO3
SO3 +Н2О-- Н2 SO4

Күкірт қышқылы ауа құрамында аэрозоль және майда тамшы түрінде болады. Азот оксиді де ауадағы ылғалмен әрекеттесіп,азот қышқылына айналады.
2 NO + O2 --2 NO2
4 NO2 + 2 Н2О+О2 -- 4 Н NO3
Қышқыл жаңбырлар топырақ құрамына еніп,өсімдіктердің өсіп-жетілуіне қорек болатын қажетті заттармен бірге улы ауыр және жеңіл металдардың еруіне мүм-кіндік туғызады. Өз кезегінде улы заттар келеңсіз жағдайларға алып келеді. Мысалы, аздап қышқылданған судағы алюминий мөлшерінің 0,2 мгл балықтар үшін өте қауіпті, сонымен қатар ағаштардың өсуін тежейді.Қышқыл жаңбыр әсерінен ормандардың құрғақшылыққа және ауруға төзімділігі нашарлайды.Ал орман - табиғат санитары.Барлық тірі ағзаның тыныс алуына қажетті оттегінің мөлшеріне де әсер ететіні белгілі. Жаңбыр тамшыларында еріген күкірт қышқылы атмосферада тұман түзіп, адамдардың аллергия және басқа аурулармен науқастануына әкеледі. Қышқыл жаңбырларды болдырмаудың негізгі тәсілі техникалық қондырғыларды қолдану арқылы күкірт және азот оксидтерін атмосфераға жібермеу.
Қышқылдар - құрамында металға алмаса алатын сутектің бір немесе бірнеше атомы бар және суда ерігенде сутек иондарын Н+ түзетін химиялық қосылыстар. 17 ғ-да неміс химигі И.П. Глаубер (1604 - 1670) тұз І-ы мен азот І-ын өздерінің тұздарынан алып, І-ды көп мөлшерде өндіруге жол ашты. Ағылшын химигі Р.Бойль (1627 - 1691) Глауберден сатып алған тұз қышқылының ерітіндісін кездейсоқ көкшіл күлгін гүлге төгіп алып, оның бірден ашық қызыл түске боялғанын байқаған. Осыдан барып ерітіндіде қышқылдың бар екендігін көрсететін индикаторларды (лакмус,фенолфталейн, метилоранж, т.б.) ашты. Ол индикаторларды зерттей келе фосфор қышқылынанықтайды. Алғаш қатты күйінде алынған бор қышқылын француз ғалымы М.Гомберг (1866 - 1947) ашты. Кейіннен мұндай қатты күйде алынған І. саны көбейе түсті. Мыс., шарап қышқылын швед химигі К.В. Шееле (1742 - 1786) шарап тасымалдайтын бөшкенің ішкі қабырғасындағы шарап тасы деп аталатын қақтан тазартып алды. Ол кейіннен жемістер мен өсімдіктерден лимон қышқылын,алма қышқылын, т.б. І-ды қатты күйдегі кристалл түрінде бөліп алды. Көмір І-ын ағылшын химигі Дж. Б. Пристли (1894 - 1984) көмір қышқыл газын суға еріту арқылы алды. 18 ғ-дың соңына қарай оннан астам І. бөлініп алынды. Ол кездері І-ға суда еритін қышқыл дәмі бар лакмус индикаторының түсін қызылға бояйтын заттар жатқызылды. І-дың хим. құрамы кейіннен оттек және сутек газдары ашылғаннан соң барып айқындала бастады. Француз химигі А.Л. Лавуазье құрамы оттекпен байланысқан І-ды зерттеген. Алайда құрамында оттексіз І. да болатыны тәжірибе жүзінде анықталды. Сондықтан, І. оттекті және оттексіз деп екі үлкен топқа бөлінеді. І-дың табиғатын зерттеу 1838 ж. неміс химигі Ю.Либих (1803 - 1873) ұсынған І-дың сутекті теориясынан басталды. Ол І. деп құрамында металға орнын беретін сутек бар қосылыстарды, ал швед физик-химигі С.А. Аррениус (1859 - 1927) І. деп суда өзінен сутек катионын бөлетін заттарды атады. Д.И. Менделеев суда еритін заттардың онымен хим. әрекеттесіп, гидраттанған бөлшектер түзетінін дәлелдеді. Бұл екі көзқарастың басын біріктірген орыс химигі И.А. Каблуков (1857 - 1942) қышқылдық қасиетке ие болатын сутек катионы емес, оның сумен әрекеттескенде түзілетін оксоний ионы (Н3О+) екенін анықтады. Мыс., тұз қышқылы дегеніміз газ күйіндегі хлорсутектің суда әрі еріп, әрі гидраттанған екі ионы: НСlН2О=Н3О+Cl - . І-дың судағы ерітіндісінде түзілетін оксоний иондарының мөлшері басым болса (диссоциациялану дәрежесі жоғары болса), ол күшті І. қатарына жатады. Сұйық ерітінділерінде І-дың диссоциациялану дәрежесі 3%-ға дейін - әлсіз, ал 3 - 30%-ға дейінгісі - орташа, 30%-дан асса - күшті І. деп аталады. І. металдар орнын баса алатын сутек атомының санына қарай бірнегізді қышқылдаржәне көп негізді қышқылдар болып бөлінеді. 1915 ж. АІШ ғалымы Франклин судан басқа еріткіштерде түзілетін І-дың болатынын ашты. Ол судың орнына сұйық күйдегі аммиакты алып аквохимияға ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.