Ибараки ауруы туралы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

ЕРІК АНЕЛЬ ВМ-302
СҰРАҚТАР:

1. ИБАРАКИ АУРУЫ
2. АКАБЕНЕ АУРУЫ
3. ІРІ ҚАРА МАЛДЫҢ ЗІЛДІ КАТАРАЛЬДІ ҚЫЗБАСЫ

ЖАУАПТАРЫ:
1СҰРАҚ).Ибараки ауруы - сиырдың ауыз куысындағы кілегейлі қабыктарының ойылып қабынуы мен жүтынуының қиындауы арқылы білінетін жұқпалы ауру.
Ибарака ауруының қоздырғышы-РНК-вирус бар, реовирустар тұқымдас орбивирустардың түріне жатады, өлшемі 55 нм, қабығы жоқ. Эфирге, хлороформға және дезоксихолатқа төзімді, қышқыл ортада тұрақсыздық айыбы бар трипсинге сезімтал. Морфологиялық, культуральды-биологиялық қасиеттері бойынша Ибарак ауруы вирусы катаральды қызба қоздырғышының туысына байланысты, алайда антигендік қасиеттері бойынша ерекшеленеді (с. Н. Campbeel, 1975). Тауық эмбриондарында, сондай-ақ қозылардың, бұзаулардың, қамыттардың бастапқы дақылдарында және жасушалардың (ВНК-21, HmLu-1) ауыстырылатын дақылдарында цитопатиялық өзгерістер тудыра отырып вирус көбеюде. Вирустарға интрацеребральды жұқтыру кезінде бұлшық ет-сосундар сезімтал. Қояндар мен теңіз шошқалары төзімді. Вирустың антигендік нұсқалары табылған жоқ.
Ауру қоздырғышы 4 °С кезінде тұрақты, қатуға және ерітуге төзімді.
Эпизоотологиялық мәліметтер. Ауру жаз-күз мезгілімен, географиялық ұштастығымен сипатталады. Кең эпизоотия түрінде өтуі мүмкін. Мысалы, Жапонияда 3 жыл бойы (1949-1951) 700 мың ірі қара малының Ибарак ауруымен ауырады, оның 10 мыңы қайтыс болды немесе мәжбүрлі түрде өлтірілді (Т. Omori, 1970). Табиғи жағдайда вирусты тек ірі қара мал қабылдайтын. Оны тасымалдаушылар-culicoides дымқыл.
Ауру 2-3 күн созылады. Ауыз мен мұрынның шырышты қабықтарында кейде тез емделетін кішкентай некротикалық жаралар пайда болады. Аурудың тән белгісі -- жұтынудың қиындауы -- науқастардың 20-30% - да байқалады. Бұл симптом аурудың барлық басқа белгілері жоғалып кеткен кезде ауру басталғаннан 7-10 күннен кейін пайда болады. Аурудың мұндай ағымы кезінде жануарлардың 30-40 % өледі немесе мәжбүрлі союға ұшырайды. Тіл, көмей, жұтқыншақ, өңеш бұлшықеттері жиі зақымданады. Еріндерде, аузында, асқазанда және көктамырында ісіну және қан құйылу пайда болады. Алдымен шырышты қабықтың эпителийінің дистрофиялық өзгерістері дамиды, содан кейін кей жерлерде мата некротизденеді, эрозия және жара пайда болады. Егер жұтқыншақ пен өңештің шырышты қабығы зақымданса, жұтыну қиындайды. Ағзаның сусыздануы және сарқылуы басталады. Егер ас-пирациялық пневмония дамыса, жануарлардың көпшілігі өледі. Бұл аурудың тән ерекшеліктері -- стоматит және ларингофарингиальды паралич. Патологогистологиялық өзгерістер өңеш, жұтқыншақ, көмей бұлшықеттерінің дегенерациясы мен некрозымен сипатталады.
Жапонияда сиырлар мен culicoides oxystoma масаларының қанынан алдымен арбовирус ретінде анықталған агент бөлінген. Шартты түрде chuzan вирусы анықталды. Бұл қоздырғыш бас миы және ми гипоплазиясы синдромы бар бұзау тууының себебі деп санайды. Клиникалық ауру малдарда қан сарысуындағы лактатдегидрогеназаның белсенділігі артады, депрессия, тәбеттің болмауы байқалады.
Вирус 2-Жіп РНК бар, ол ПАГ-да үш класқа жататын 12 сегментке бөлінеді. Орташа диаметрі-55 нм, жүрегі-35 нм. Қабықсыз икосаэдрикалық пішінді вириондар. Капсид, бәлкім, бір қабатты және 5:3:2 симметриямен салынған қуыс ұзартылған призмалар түрі бар 32 капсомерлерден тұрады. Вирусты бөлшектердің 1% - дан кемі лақап аты деп аталады. Инфекцияланған жасушалардың кесінділерінде электрондық-тығыз өзектері бар вирустық бөлшектер цитоплазмалық вирустық матрикспен байланысты. Вириондар жасушаның мембраналары арқылы бүйрек қабығын алады. Қабықпен қапталған бөлшектердің диаметрі 100 нм. Көк тіл вирусының морфологиясы мен морфогенезінің ұқсастығы анықталды.
Патогенез жеткіліксіз зерттелген. Сыртқы жабыннан өтіп, вирус қанға түседі, содан кейін ішкі органдарға енгізіледі. Безгек кезінде жануарлардың қанынан оны анықтайды.
Иммунитет және арнайы алдын алу құралдары. Иммунитет ұзақ емес. Антиденелерді вакцинациялаудан кейін 3 жылға жуық.
Жапонияда Ибарак ауруының ерекше алдын алу үшін тауық эмбриондарында өсірілген аттенуирленген вирус қолданылады.
Диагноз. Эфемерлік және катаральды қызбаны болдырмау қажет. Эфемерлік лихорад кезінде ірі қара малдың буындарының баяу қозғалуы, серозды-фибринозды пневмония және өңеш бұлшық етінің гиалинді ауысуы, тіл сирек кездеседі.
Катаральды қызба мұрын мен ауыз қуысының шырышты қабығының жергілікті некротикалық қабынуымен және температураның жоғарылауымен көрінеді.
Вирус бұзау, қой, қамыт бүйрек жасушаларының бастапқы дақылдарында, аударылатын бұлшықет L-торларында, ВНК-21 және цитопатогенді әсерді тудыра отырып, өкпенің суспендирленген аударылатын дақылдарында көбейеді.
Диагноз эпизоотологиялық (ауру маусымдық сипатқа ие, эпизоотия түрінде өтеді, белгілі бір жерге сәйкес келеді), клиникалық (кенеттен температураның жоғарылауы, стоматит және ларинго - фаренгиальды паралич) және патоморфологиялық талдауға (шырышты қабықтарда қан құйылу, тілдің, еріннің ісінуі, лимфа бездерінің ұлғаюы) негізделеді..

2 .СҰРАҚ).АКАБАНЕ АУРУЫ (Morbus Akabanae - лат., Akabanae ауруы - ағыл.) - ірі қара, қой мен ешкілерде вирустық таралатын ауру, негізінен түсік тастаумен және өлі ұрықтардың тууымен көрінеді. Аурудың болуы адамдарда да күдіктенеді.
Қоздырғышы - вирус, қазіргі классификациясы бойынша ол Бунявирида тұқымдасының Симба тобына жатады, мөлшері 90-100 нм, кейбір вириондар 130 нм дейін. Бастапқыда Жапонияда масалардан оқшауланған (A. Oua, 1961). Теріс боялған, тазартылған вирус препараттарын және зарарланған жасушалар мен тіндердің ультра бөлімдерін электронды микроскопиялық зерттеу нәтижесінде Акабане вирусы морфологиясы мен морфогенезі бойынша Bunyaviridae тұқымдасының мүшелеріне, атап айтқанда, Уукуниеми вирустары мен Рифт алқабының безгегіне ұқсас екендігін көрсетті (I. Ito, 1979).
Акабане вирусы емізетін тышқандарда өсіріледі (ми ішілік инфекциямен, олар 2-3 күннен кейін параличке айналады), тауық эмбриондары. Әр түрлі тектегі трансплантацияланатын жасуша жолдары қоздырғышқа сезімтал: Веро маймылдарының жасушалары, хомяк жасушалары - BHK-21 және өкпесі HmLu-1. Жасуша дақылдарында вирустың көбеюі цитопатиялық әсермен жүреді. Тәжірибе арқылы жұқтырған жүкті сиырларда, қойлар мен ешкілерде вирусемия дамып, вирусты бейтараптандыратын антиденелер түзіліп, ұрықтың зақымдануы да байқалады. Виремияның ұзақтығы 3-4 күнді құрайды (Н. Куроги, 1977, 1978).
Эпизоотологиялық мәліметтер. Табиғи жағдайда ірі қара, қой, ешкі ауырады (Т. Омори, 1974; В. Инаба, 1975). Австралияда вирус клиникалық сау буйволдан бөлініп алынды (Сент-Джордж, 1977). Ауру эпизоотия түрінде жалғасады. Ал Жапония 1972 жылдың тамызынан 1974 жылдың наурызына дейін. 24 префектурада 38 мың ірі қара зардап шекті. Қолайсыз аймақтардағы жануарларды серологиялық зерттеу кезінде вирустың кең таралғаны анықталды. Сонымен, эпизоотия 1972 жылы өткен префектураларда 1973 жылдың көктемінде зерттелген ірі қара малдың 93,8-100% -ында қан сарысуынан бейтараптандырғыш антиденелер табылды. Ауру жоқ префектуралардағы жануарларда тиісті көрсеткіш аз болды - 5% дейін (Т. Омори, 1974).
Ауру сонымен қатар белгілі бір аумақтарда ұсталумен, маусымдылықпен және бірнеше жыл аралығымен көріну жиілігімен сипатталады. Жапонияда ірі қара мал арасында эпизоотия 1949-1950, 1959-1960, 1965-1966, 1972-1975 жылдары тіркелді, Австралияда клиникалық көріністегі ұқсас ауру 1954-1955 және 1967-1968 жылдары тіркелді.
Вирус екі жолмен таралады: трансмиссивті және плацента арқылы. Ересек жануарлардың негізгі инфекция жолы ауру жұқтырған векторлардың шағуы арқылы жүреді. Aedes vexans масалары, Culex tritaeni-orhynchus масалары Жапонияда соңғысы ретінде тіркелді; Австралияда Culicoides brevitarsis тістерін шағу (А. Оя, 1961; Р. Л. Дохерти, 1972; 1973; Т. Сент-Джордж, 1978). Вирусты ол тістердің бір түрінен бөлді, оның инфекциясы жоғары деп санауға болады - 300 әйелдің 1-і (Т. Сент-Джордж, 1978). Басқа түрлердің көптеген жәндіктерін зерттеу кезінде вирус соңғы онжылдықта оқшауланбаған. Зертханалық жағдайда масалар C. Annulirostis және L. Vigilax жұқтырылмады (Kay, 1975).
Жапон зерттеушілері эксперимент жағдайында C. Tritaeniorhynchus масаларына, яғни вирус эпизоотиялық фокуста оқшауланған түрлерге жұқтыра алмады (Т. Сент-Джордж, 1978). Вирус пен векторлар арасындағы байланыс та зерттелген жоқ. Вирустың интерепизоотиялық кезеңде қай жерде сақталатындығы, жәндіктердің трансовариандық жолмен таралуы мүмкін екендігі немесе омыртқалылар су қоймаларының рөлін атқаратындығы анықталған жоқ.
Ауру аналардан вирус ұрыққа плацента арқылы таралады. Мұны эпизоотологиялық бақылаулар мен эксперименттік мәліметтер дәлелдейді. Ауру алдымен түсік түсіруде және өлген ұрықтың тууында, тамызда қазан айында, ал екінші шыңында - ақпанда көрінеді, содан кейін зақымданулар жаңа туған бұзауларда пайда болады. Жүкті сиырларға вирус тамыз айында жұқтырылатын көрінеді. Болашақта инфекцияның дамуы ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.