Электрокардиограмманы тіркеу

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

«ҚАЗАҚСТАН-РЕСЕЙ МЕДИЦИНАЛЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ»

БОӨЖ

Тақырыбы: ЭКГ-ні тіркеу және талдау қағидалары

Орындаған: Mұхамедқали Іңкәр

Топ:104А стом

Тексерген:Уразакынов Д, ақпараттық коммуникациялық технологиялар кафедрасы

І. КІРІСПЕ

Электрокардиогра́фия - бұл жүрек жұмысы кезінде туындайтын электр өрістерін зерттеу және тіркеу әдісі. Электрокардиография кардиологияда қолданылатын электрофизиологиялық аспаптық диагностика әдісі болып табылады. нәтижесінде электрокардиограмма алынады. Электрокардиограмма (ЭКГ) - жүрек жұмысы нәтижесінде туындайтын және дененің бетінде жүргізілетін потенциалдар айырмасының графикалық көрінісі.

Жүрек жұмысының көрсеткіштеріне жүректің систолалық және минуттық көлемі жатады. Жүректің систолалық немесе соққы көлемі дегеніміз - әр жиырылу кезінде сәйкес тамырларға жүректің ығыстырып шығаратын қанының мөлшері. Систолалық көлемнің шамасы жүректің өлшеміне, миокард күйіне және ағзаға байланысты. Салыстырмалы тыныштықтағы ересек сау адамның әр қарыншасының систолалық көлемі шамамен 70-80 мл- ді құрайды. Сөйтіп қарыншалар жиырылуы кезінде артериялық жүйеге қанның 120-160 мл көлемі келіп түседі. Жүректің минуттық көлемі дегеніміз - жүректің өкпе өзегі мен аортаға 1 минутта ығыстырып шығаратын қанының мөлшері. Орташа минуттық көлем 3- 5 л құрайды.

ЭКГ-да негізінен 5 тізшені ажыратуға болады: P, Q, R, S, T. Кейде U толқынын да байқауға болады. P тізшесі жүрекшелер миокардының қозу үрдісін көрсетсе, QRS кешені - қарыншалар систоласын, ST сегменті және T тізшесі қарыншалар миокардының реполяризация үрдісін көрсетеді. U тізшесінің түзілу табиғаты жайлы зерттеушілердің көрқарастары ажырайды. Бірқатары осы тізшенің түзілуі папиллярлы бұлшық еттердің немесе Пуркинье талшықтарының реполяризациясымен сипатталады деп есептесе, басқалары - диастола кезінде миокард жасушаларына калий иондарының кіруіменен байланысты деп есептейді.

Реполяризация үрдісі (Repolarization) - жасуша мембранасынан әрекет потенциалы өткеннен кейінгі осы мембрананың тыныштығының бастапқы потенциалы қалпына келу фазасы.

II. НЕГІЗГІ БӨЛІМ:

Жүрек туралы жалпы ұғым жəне оның құрылысы. Жүрек (латынша cor, грекше καρδία) - бірнеше рет ырғақты жиырылу арқылы қан тамырлары арқылы қан ағуын қамтамасыз ететін қуыс фибромускулалық орган. Ол қан айналымы жүйесі дамыған барлық тірі организмдерде, соның ішінде барлық омыртқалыларда, соның ішінде адамда болады. Омыртқалы жануарлардың жүрегі негізінен жүрек, эндотелий жəне дəнекер ұлпадан тұрады. Бұл жағдайда жүрек бұлшықеті - бұл тек жүректе кездесетін жолақты бұлшықет тінінің ерекше түрі. Адам жүрегі минутына орта есеппен 72 рет соғып, 66 жыл ішінде шамамен 2, 5 миллиард жүрек циклын аяқтайды. Жүрек - қалың жолақты еттен тұратын төртқуысты, үлкендігі адамның жұдырығындай (250-300г) жұмыр ағза. Жүрек кеуде қуысында екіөкпе аралығының алдыңғы жағында орналасады, ірі қан тамырларға ілініп тұрады. Оның ұзындығы 12-15 см, ені 8-11 см, ұзын бірлігі оңнан солға, жоғарыдан төмен, арттан алға қарай бағытталған. Жүрек ұшы кеуде қуысында сол жақтағы V қабырғаға тіреледі. Жүрек қуысын бітеу перде екіге бөледі. Оны оңжүрек, сол жүрек деп бөледі. Əр жүрек жүрекше мен қарыншадан тұрады.

Электрокардиограмманы тіркеу

ЭКГ әдісі бойынша зерттеудің диагностикалық және теориялық негізі Қозудың жұмысын миокарданың аса көп клеткаларының қамтуы осы клеткалардың бетінде теріс зарядтардың пайда болуын тудырады. Жүрек қуатты электр генераторына айналады. Жоғары электрлік өткізгіштігі бар дене ұлпалары жүректің электрлік потенциалын дене бетінен тіркеуге мүмкіндік береді. Электрокардиография әдісін 1901-1913жж. Виллем Эйнтховен алғаш аса сезімтал қылды гальванометрді қолдана отырып, жүректің биопотенциалдарына тіркеу жасап, ЭКГ тісшелеріне сипаттама жасады. Әрі қарай жүректің электрлік белсенділігін зерттеуде бірқатар ғалымдар А. Ф. Самойлов, Т. Льюис, В. Ф. Зеленин және т. б. ұсынған әдістемелері бойынша ол электрокардиография деген атқа ие болды, ал оның көмегімен тіркелетін қисық электрокардиограмма (ЭКГ) деп аталады. Электрокардиография жүректе қозудың таралу динамикасын бағалауға және ЭКГ-ң өзгеруі кезінде жүрек қызметінің бұзылуын жорамалдауға мүмкіндік беретін медицинада кең таралған диагностикалық әдіс болып табылады. Қазіргі кезде арнайы құралдар - электронды қүшейткіштері және осцилографтары бар электрокардиографтар қоланылады. Қисық сызықтар қозғалмалы қағаз жолағына жазылады. Егер анықтамаларға нақты талдау жасасақ, келесі бірқатар әдістерді мысалға келтіруге болады: Графикалық емес тіркеу әдісі- ЭВМ анализі және тәуліктік бақылау кезінде қолданылатын, сандық магниттік жазу түріндегі биопотенциалдардың көлемін сақтау. Экрандағы қағазға тіркелмеген мониторлық бақылау - зерттеу динамикасында олардың формасының өзгерістерін, және элементтерін нақты өлшеуге мүмкіндік бермейді.

Векторкардиоскопиялық әдісі - бойынша жүректің кеңістіктегі электрлік векторының бағытын және көлемінің өзгерістерін зерттейді. Бірақ, бұл әдісті қолдануда изоэлектрлік сызықтан горизонтальді сегменттерін анықтау мүмкіндігі шектеулі. Сондықтан, бұл әдіс ЭКГ- де тек қосымша анализ болып қала береді. Кеудеде жүректің белгілі бір орында орналасуы және адам денесінің өзіндік бір пішінінің болуы салдарынан жүректің қозған және қозбаған бөліктері арасында пайда болатын электрлік күштік сызықтары дене бетінде бірқалыпты таралмайды. Сол себепті электродтардың орналасуы жеріне байланысты ЭКГ түрі және оның тістерінің вольтажы әртүрлі болады. Жүрек биопотенциалы тікелей миокарда да импульстің жүруімен және қозу

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.