Азаматтық әңгіме мен үкіметті, саяси партияларды біріктіретін қажетті байланыс

Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 26 бет
Таңдаулыға:

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
3
1 ТАРАУ. МЕМЛЕКЕТ ПЕН ҚОҒАМ АРАСЫНДАҒЫ БАЙЛАНЫС ЖӘНЕ ОНЫҢ ТҮРЛЕРІ

1.1 Мемлекет және қоғамның өзара қатынастары ... ... ... ... ... ... ... ... ..
5
1.2 Мемлекет функциялары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
13
2 ТАРАУ. АЗАМАТТЫҚ ҚОҒАМНЫҢ ҚАЛЫПТАСУЫ ЖӘНЕ МЕМЛЕКЕТТІҢ ДАМУЫ

2.1 Азаматтық қоғамның ұғымы мен құрылымы ... ... ... ... ... ... ... ... ... .
17
2.2 Бүгінгі таңдағы азаматтық қоғамның қалыптасыуы ... ... ... ... ... ...
18
ҚОРЫТЫНДЫ ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
24
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ ... ... ... ... ... ... ... . ... ...
26
ҚОСЫМША ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
27

КІРІСПЕ

Курстық жұмыстың өзектілігі: Қоғамның қалыптасуына оның жедел дамуына ықпал ету. Формациялық талдау методологиясы қоғамның бір формациядан басқасына күрделі өту процесін, бұл өтудің жолдары мен тәсілдерін, субъективтік және обьективтік факторлардың өзара байланысын зерттеуге негізделген.
Қоғам туралы философиялық ілімнің тарихи дамуы үзақ уақытқа созылды. Ежелгі дүниенің өзінде ақ оның көптеген маңызды нұсқалары қалыптасты. Әйгілі көне грек ойшылы Демокрит адамзат тарихын табиғи процес деп білді, ал адамдардын қоғамдық емес кезеңнен қоғамдық сатыға өтуінің басты себебі ретінде қажеттілікті қарастырды. Басқа көне грек ойшылы Платон қоғамдық өмірдің парасатты құрылысы ретіндегі идеалды мемлекет туралы ілімді қалыптастырып, әділеттілік пен адам табиғаты арасындағы байланысты айқындауға тырысты. Аристотель де қоғам туралы маңызды идеялар айтқан болатын. Ол, қоғамды әлеуметтік инстинктерді қанағаттандыру мақсатында бірлестікте болатын жеке индивидтердің жиынтығы деп білді. Адам туралы ілімінде оның рухани мен өнегелік қасиеттерін атап көрсетіп, қоғамды болмыстын әлеуметтік және саяси түп негізі деп таныды. Сөйтіп қоғам туралы ілімнің негіздері қалана бастады. Ортағасыр философиясында қоғамдық өмірді діни түсініктер негізінде түсіндіру басым болды. Жаңа дәуір философиясы ойшылдары діни түсініктерді терістей келе қоғам табиғи жолмен пайда болып, дамиды деп есептеді. Қоғамның келісімдік ұйымдасуы туралы концепциялар пайда бола бастады (Гоббс, Руссо және т. б.).
Азаматтық қоғамды индивидтердің жиынтығы ретінде қарастырып, оны механистік тұрғыдан түсіндірді. Объективтік идеализмнің өкілі Гегель азаматтық қоғамды әлеуметтік мақсаттарға жету жолында адамдардын бір-біріне тәуелділігі деп білді. Классикалық неміс философиясының басқа бір өкілі Л. Фейербах азаматтық қоғамды табиғи субстанция негізінде байланыста болатын индивидтердің жиынтығы ретінде қарастырды. Орыс әлеуметтану ғылымында да қоғамдық өмірге ерекше назар аударылды (А. И. Герцен, Н.Г. Чернышевский, В.С. Соловьев және т.б.). Жалпы айтқанда, сол кездегі социологиялық ғылым қоғамды түсіндіруде жаңа деңгейге көтеріліп, жеке рационалды ойлар қорытқанымен қоғам туралы идеалистік және утопиалық түсініктерден құтыла алмады. Қоғамды әлеуметтік жүйе ретінде қарастыру О. Конт пен Г. Спенсердің әлеуметтік философиясына тән. Бұл тұралы белгілі бір көзқарастарды М. Вебердің, П. Сорокиннің, Т. Парсонсонның және А. Тойнбидің ілімдерінен көруге болады. К. Маркс өзінің қоғамдық- экономикалық формациалар туралы ілімінде жүйе ретіндегі қоғамға келесі түсінік берді. Бұл ілімнің жақтаушылары мен қарсыластары бар. Маркс пен Энгельстің еңбектеріне сүйене отырып, қоғамдық-экономикалық формацианы оған тән өндіріс тәсілі, әлеуметтік құрылымы, саяси жүйесі мен рухани өмірі бар өзінің дамуының белгілі бір тарихи сатысында тұрған қоғам ретінде қарастырамыз. Бес қоғамдық- экономикалық формация атап көрсетілді: алғашқы- қауымдық, құлиеленушілік, феодалдық, капиталистік және коммунистік. Олардың әрқайсысы , біріншіден, сапасы жағынан қоғамның белгілі бір типі ретінде, екіншіден, қоғамдық прогрестің сатысы ретінде сипатталады. Қоғамдық- экономикалық формация ұғымы қоғамды біртұтас әлеуметтік жүйе ретінде түсінуге мүмкіндік берді. Жоғарыда көрсетілген қоғамдық- экономикалық формациялар әлемдік тарихи процестің объективтік үрдісін көрсетеді. Олар тарихи процестің әртүрлі сатыларында дүниеге келе бастады. Әрбір жаңа формация қоғамның оданда гөрі жоғары типі болып саналады.
Курстық жұмыстың мақсаты мен міндеті: Қазіргі қоғам мен мемлекеттің өзара байланысының тиімді жолдарын қарастыру және дамыту. Қоғамдық өмірде ең басты мәселелердің қойылуы мен шешілуін қарастыру. Демократиялық қоғамда мемлекеттің халықпен бірге болуын қадағалау.
Курстық жұмыстың құрылымы: кіріспе, екі тараудан, қорытынды және пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

1 ТАРАУ. МЕМЛЕКЕТ ПЕН ҚОҒАМ АРАСЫНДАҒЫ БАЙЛАНЫС ЖӘНЕ ОНЫҢ ТҮРЛЕРІ

1.1 Мемлекет және қоғамның өзара қатынастары

Мемлекет -- белгілі бір аумаққа иелік етіп, сол жердегі халықтың еркін дамуына мүмкіндік беретін, қоғам табиғатынан туындайтын ортақ істерді атқаруға қажетті басқарудың жоғарғы дәрежеде ұйымдасқан жүйесі, саяси билік ұйымы. Егемендікке, заңдастырылған зорлықты пайдалануға монополияға ие және қоғамды басқаруды арнайы механизмдер (аппарат) арқылы жүзеге асыратын қоғамдағы саяси билікті ұйымдастырудың еркеше түрі, саяси жүйенің орталық институты[1].
Мемлекеттің пайда болу теориялары:
Патриархалды теория (Р.Фалмер, Н.Михайловский және басқалары) мемлекетті кіші отбасылардың ерікті түрде бір отандық биліктің қоластына бірігуі ретінде қарастырады.
Теологиялық концепция (Ф.Аквинский, Маритен, А.Августин, Мерсье және басқалары) мемлекетті құдайдың әмірімен пайда болған құрылым деп көрсетеді.
Қоғамдық келісім теориясы (Т.Гоббс, Б.Спиноза, Дж.Локк, Ж-Ж. Руссо және басқалары) мемлекетті қоғамдық өмір тәртібін және оның ұйымдастырылуын қамтамасыз ету мақсатында билеушілер мен бағынушылар, жалпы адамдар арасындағы өзара ерікті келісім негізінде пайда болады деп тұжырымдайды.
Күштеу теориясы (Шан Ян, Е.Дюринг, Л.Гумплович, К.Каутский, Ф.Оппенгеймер және басқалары) бойынша мемлекет ішкі және сыртқы күштердің, жаулаушылықтың нәтижесі ретінде қарастырылады.
Әлеуметтік-экономикалық теориясы (К.Маркс, Ф.Энгельс, В.И.Ленин және басқалары) мемлекеттің пайда болу себептерін әлеуметтік экономикалық факторлармен (еңбектің бөлінісі, экономикалық мүдделер, әлеуметтік қоғам қайшылықтары және т.б.) түсіндіреді.
Психологиялық теория (Л.Петражицкий, Г.Тард, З.Фрейд және басқалары) мемлекеттің шығуын адамның психологиялық ерекшеліктерімен түсіндіреді.
Органикалық теория (Г.Спенсер, Прейс және басқалары) бойынша мемлекет биологиялық организм іспеттес эволюция процесін бастан кешіреді.
Мемлекеттің белгілері:
мемлекеттің орталық және жергілікті билік органдары жүйесі болады, оған заңды, атқарушы және сот органдары, әскер, полиция жатады;
мемлекеттің тұрғындары әкімшілік-аумақтық бірлестіктерге (облыс, аудан, ауыл, т.с.с.) бөлінеді (ол бірліктер әр елде түрліше аталады);
мемлекеттің шекарасы анық белгіленген аумағы болады;
мемлекеттің әскерді, полицияны, сотты, басқа мемлекеттік мекемелерде қызмет істейтін шенеуніктерді ұстау үшін салық жинайды;
мемлекет заңдар және басқа нормативтік-құқықтық актілер шығарады, солардың көмегімен қоғамды тәртіп орнатады[2].
Қоғам - мүдделердің өзара сәйкестігі негізінде құрылады, ал олардың орындалуы, жеке адамдардың өзара қарым-қатыныстарына байланысты болады. Яғни, бірігіп жұмсаған күштің нәтижесінде, жеке адамның жете алмайтын мақсаттарына жетуге болады. Мысалы, К. Маркс қоғамды адамдардың қарым-қаттынасының жемісі -- деп қысқа анықтаған.
Бірақ, ондай мүдделері бір-біріне сай адамдардың жиынтығы, бірігіп қоғам болмайды. Дегенмен,бәрі бірдей бір-бірімен қарым-қатынастағы адамдардың жиынтығы, жалпы мүдделердің негізінде қоғам құрмайды. Қоғам - деп айтуға тек, адамдардың, бір-бірімен қарым-қатынасы ғана емес, олардың мүдделеріне сай, тұрақты және объективтік сипаттағы адамдар жиынтығы болуы қажет. Мұндай қоғамдық қатынастар, қоғамдас адамдардың өз мәніндегі жұмыстарын қамтамасыз етеді, оның ұдайы өндірісімен өзін-өзі дамытады[3].
Қоғам түсінігіне мынадай негізгі бөліктер, белгілер кіреді:
саналы және ерікті адамдардың жиынтығы.
тұрақты және объективті сипаттағы жалпылама мүдделердің болуы.
жалпы мүдделердің негізінде әрекеттік және ынтымақтастық.
қоғамның ішкі тәртібін және сыртқы қауіпсіздікті қамтамасыз етуге қабілеті бар, ұйымдасқан күштің құрылуы.
Мемлекеттің қоғамнан және басқа да қоғамдық ұйымдардан айырмасын білуге көмектесетін, өзіне тән белгілері болады.
Біріншіден, мемлекеттің тұтас аумағы болады, онда сол елдің өз халқы тұрады және оған сол мемлекеттің саяси өктемдігі жүреді. Сол аумақта өмір сүретін адамдар конституциялық құқықтары мен міндеттерін пайдаланып сол мемлекеттің азаматтарына айналады. Қандай мемлекет болмасын өзінің аумағын сыртқы басқыншылықтан қорғау үшін көп жағдайларды ұйымдастырады және шешеді.
Мемлекеттің даму барысында халықтың аумақтық принципі бірқатар мемлекеттік-құқықтық институттармен тұтас алғанда жанама түрде байланыс орната алды, ол оны нақтылай түсуге, тереңдетуге, айқын мазмұнмен толықтыруға бағытталған еді. Олардың ішінде қандай да бір мемлекетке тиесілілігі бекітілген азаматтық институт ерекшеленеді.
Екіншіден, мемлекеттің қоғамды, оның қызметін өз жөнінде басқаруға құрылып, ерекше аппараты бар, саяси (өкіметі) билігі болады. Демократиялық қоғамда өкімет халықпен бірге болады, себебі ол мемлекеттің аппаратын құрғанда тікелей қатынасып, бөліктерінің қызметіне бақылау жүргізеді. Өзіне жүктелген қызметті орындау үшін, саяси өкімет, заңдар қабылдайды және басқа да бәріне бірдей шешімдер шығарады.
Қоғам мен мемлекет - әртүрлі түсініктер. Біріншісі екіншісіне қарағанда кең болып келеді, себебі, қоғамда мемлекетпен қатар мемлекеттік емес құрылымдар да (саяси партиялар, саяси қозғалыстар, қоғамдық ұйымдар мен бірлестіктер, еңбек ұжымдары және т.б.) болады. Мемлекет қоғамның саяси бөлігі, элементі болып табылады[4].
Мемлекет қоғамда орталық орынды және басты рөлді иеленген. Мемлекеттің сипаты бойынша бүкіл қоғамға. Оның мәніне сипаттама беруге болады. Мемлекет қоғамға қатысты оның істерін шешу, басқару құралы рөлін атқарады. Қоғам мен мемлекеттің хронологиялық шектері де әртүрлі болып келеді: біріншісі екіншісіне қарағанда ерте пайда болған және бай даму тарихына ие. Дамыған қоғамның негізінде пайда болған мемлекет оған қатысты салыстырмалы түрдегі дербестікті иеленеді. Мемлекет пен қоғам өзара тығыз қарым-қатынаста болады бір-бірінсіз жүйе мүмкін болмайды. Мемлекеттің арқасында қоғам бірлестігі өркениетке кіріп, қоғамға айналады. Мемлекеттік әңгіме тек орта білім беру мекемесі ғана емес, сонымен қатар азаматтық күрес, қоғамдық мүдделерге қарсы тұру, анти-әлеуметтік мінез-құлық, мафия және т.б. болып табылады, бұл тек үкімет жеңе алады. Ақыр соңында, азаматтық қоғам тұжырымдамасының мәні бұл қоғамды мемлекет алдында қарастырған кезде ғана. Сонымен бірге, үкімет қоғамнан тыс жерлерге баруға мүмкіндігі жоқ. Бұл азаматтық қоғамның туындысы және оның мақсаты -- оған жұмыс істеу. Мемлекеттің әңгімесі қоғамға үстемдік етуде оның өзгеріссіз тартылуына мемлекеттің теңгерімі болып табылады. Елдің демократиялық деңгейі азаматтық қоғам дамуының дәрежесіне байланысты. Елдегі қоғамдағы рөлі туралы хабардар болғанда соңғы екі позиция бар -- анархизм және этиятизм. Анархизм тұтастай алғанда үкіметтен бас тартады және адамдарға қатысты зорлық-зомбылық органы ретінде. Этизм, керісінше, қоғамның өміріндегі ел рөлін көбейтеді. Этизмнің (француз итатасынан -- мемлекет) -- қоғамның қаржылық, әлеуметтік, саяси және рухани өміріндегі басымдықтары. Теориялық деңгейде этицизм елдің жалпыға ортақ құндылығы, ең жоғары нәтижесі және әлеуметтік даму мақсаты ретінде қабылдануына байланысты қоғамдық өмірдің барлық салаларына қарқынды араласу қажеттілігін дәлелдейді. Этизизм саяси билікті орталықтандыру, шоғырландыру және бюрократизациялау, ел мен қоғамның ұтымды пропорцияларынан тыс елдің ұйымдастырушылық және басқару функцияларын кеңейтуде орын алады. Әлеуметтік өмірді жүзеге асыру үдерісі азаматтық қоғамның әлсіреуіне, оның үкіметке тигізетін әсеріне әкеліп соғады, бұл өз кезегінде дағдарысты тудыратын мемлекет үшін кері әсерін тигізеді. Әлеуметтік өмірдің дамуы негізінен демократиялық емес, соғұрлым тоталитарлық саяси режимге айналады. Тоталитаризм үшін билікті орталықтандыру, адамның құқықтары мен бостандықтарын бұзу, билеуші элитаның еріксіздігі мен еріктілігі соңғы формаларды сатып алады. Этизмнің кейбір ерекшеліктері де демократиялық қоғамда сақталады, бірақ бұл жерде экономиканың саласын және азаматтық қоғамның саяси институттары бақылайды.Ел мен азаматтық қоғам арасындағы өзара іс-қимыл нысаны саяси режим ретінде саяси режим ретінде қарастырылады және саяси режимдердің барлық түрлері -- демократиялық, авторитарлық және тоталитарлық -- бұл өзара әрекеттестіктің әртүрлі әдістері.Тоталитарлық саяси режимнің басты ерекшелігі -- әлеуметтік және жеке өмірді жан-жақты ұлттандыру, қоғамға және азаматтарға зорлық-зомбылықты үнемі енгізуге негізделген толық бақылау. Тоталитаризм үшін әңгіме үкіметке елеулі әсер етпейді. Сондықтан КСРО социализмі үшін қоғамдық өмірдің барлық салаларын ұлттандыру болды. Үкімет іс жүзінде барлық өндіріс құралдарының иесі болды, билеуші партия тарапынан, қоғамдағы саяси әкімшілікті монополияландырды, оған бірыңғай идеология енгізді және қоғамдық ұйымдардың жұмысын бастады. Әңгіме үкіметке әсер етудің нақты әдісі болмады. Тұсаукесер биліктерге және осы органдардың өздеріне сайлау формалды сипатқа ие болды. Тікелей демократияның басқа жолдары, немесе шешілмеген түрде қолданылады, немесе формальды болды. Көп партиялы жүйе жоқ, қоғамдық ұйымдардың жұмысы Коммунистік партия тарапынан басқарылып, агрессивті түрде бақыланды. Бұл жаһандық ақпарат құралдарына да қатысты. Тоталитарлық режимге сәйкес, үкімет азаматтық әңгіме іс жүзінде жейді. Бұл қоғамның эмбрионы -- отбасында, отандық экономикада, шіркеуде, бірақ олар елдің немесе жеңілген партияның кездейсоқ араласуынан айырылмайды. елдің бұзылуына мемлекеттік қорғасын қоғамның әсер жұмыс және саяси жоғары оқу орындарының, -- жеке меншік -- оның барлық қаржылық жер жоғарыда қоғамның дамыған азаматтық құрылымдардың, болмауы. Ол зорлық-зомбылыққа ұшырайды, қоғамда кездейсоқ эксперименттер жасайды, соғысқа қатысады және т.б.
Авторитарлық саяси режимнің басты ерекшелігі -- биліктің біреуінде, бір адамның немесе бір адамның қолында, билік етуді күштеп, мәжбүрліктен бас тарту арқылы жүзеге асырады. елдің өзара іс-қимыл тұрғысынан және азаматтық қоғам тарапынан ең жақсы жолмен тоталитаризм бастап Авторитаризм тұр. авторитарлық режимдер үшін, өзін-өзі сақталған жеке және қоғам тікелей-lіtichnih аудандарға экономиканың мемлекеттік емес қимасы бар, үкімет қоғамның толық бақылауға жүзеге асыруға бар, ол бір идеологиясын жүктейді емес. Авторитаризм де-юре өкілеттіктердің аражігін ажырату, көппартиялық жүйе, мемлекеттік билік сайлау органдары, және басқа да үміттенуге бар. Бірақ, бәлкім, қалалық әкімшілігі атқарушы билік басшыларының қолында шоғырланған. 1 басым саяси партия; басқа партиялар, қоғамдық-саяси ұйымдар, ғаламдық ақпарат беру әдістері мемлекеттік биліктің құрылуына елеулі әсер етпейді. Аудандық өзін-өзі басқару органдары, егер олар бар болса, орталық үкіметтің қатаң бақылауында. Көрнекі билікке сайлау формальды сипатқа ие, биліктің энергетикалық әдісі басым. Бұл, шын мәнінде, қарарда азаматтық әңгіме үкіметтің бақылауында емес. Бұл еліміздің және сол немесе өзге де азаматтық қоғам сырттай әлемдегі көптеген елдер үшін ортақ болып табылады, өйткені, бірақ олар елдің құқықтық және демократиялық саяси режимнің белгілері болуы үшін барлық мүмкіндік бар. Азаматтық серіктес демократиялық саяси режим үшін құқықтық мемлекетте ғана сөйлейді[5].
Құқық үстемдігі және демократиялық мемлекет ұғымы мағынасында ең жақын, бірақ бірдей емес. Демократиялық мемлекеттің заңды болмауы мүмкін емес. Дегенмен, әрбір заңды үкімет шын мәнінде демократиялық емес. Құқық үстемдігі ұғымы мемлекеттіліктің ресми заңды сипаты болып саналады. заң үстемдігі конституциялық сөзімен, билікті бөлу, елдегі адам құқықтары мен бостандықтарын, шын мәнінде демократиялық риторика жабылған авторитарлық саяси режим poprisutstvuesh мүмкіндігі бар, және жаппай саяси мәдениет деңгейі төмен арқылы сияқты демократиялық ретінде қарастырылады -- еліміздің құқықтық жетекші симптомдар ресми қатысуы барысында. Заңды үкімет азаматтық қоғамсыз қатыса алмайды. Демократиялық саяси режимде олардың өзара әрекеттесуінің жеке ерекшелігі азаматтық әңгіме үкімет тарапынан бақыланады және бақыланады. Азаматтық қоғамның мемлекетпен бірлестігі, оның оған әсері негізінен демократия қағидаттарына негізделген. Бастапқы болып саналатын этникалық егемендіктің қағидаты -- адамдарды біртұтас көзі ретінде және қоғамдағы биліктің жоғарғы өкілі ретінде жариялайды. Бұл, еліміздің әкімшілік, азаматтық әңгіме Үкімет емес, өйткені оның өз жеке істерін ұнау үшін істеп фактісі бойынша халық егемендігі алынған оның егемендігі, шын мәнінде мемлекеттік қоғамға жоғары көтеріледі тиіс емес және оған жұмыс істеу үшін жасалған, бұл шын мәнінде, білдіреді ақыр соңында мемлекеттік қызметшілерге керісінше емес, адамдарға арналған. Азаматтардың азаматтық қоғам мен мемлекеттің арасындағы осындай пропорцияны демократиялық саяси мәдениетті қалыптастыру үшін маңызды мәні бар. Мырза мемлекетке соқырлар тағзым болмаған кезде Демократиялық саяси өркениеті азаматтық қоғам, осы уақыт ішінде орын алады, бірақ ол жарияланды демократиялық болуы, және сол сияқты, шын мәнінде, бұл үкімет, және ол үшін қандай сұрақ еді? шын мәнінде, үкімет маған не береді және шын мәнінде менде не бар? неліктен және үкімет салықты қандай жинайды? жиналған әдістер қай жерде және олар қанша қажет? мемлекеттік билікті жүзеге асырудағы рөліме қаншалықты назар аударамын? Неліктен мемлекеттік қызметшілер менің есебіммен өмір сүреді? және т.б.демократия принципі ретінде элективті принципі сайлау арқылы мемлекеттік билік органдарының дайындауға мүмкіндік береді. Сайлау үкімет үшін азаматтық қоғамға әсер етудің маңызды құралы болып табылады. сайлау туралы заңның қасиеттері мен іс жүзінде оның сақталуын бастап ол принципті демократия мен мемлекеттік биліктің тиімділігіне байланысты. Азаматтық әңгіме мен үкіметті, саяси партияларды біріктіретін қажетті байланыс. Демократиялық елдерде олар сайлау процесінің басты қатысушылары болып табылады. Үкіметтің азаматтық әңгімеге ықпалы қоғамдық ұйымдар мен жаһандық ақпарат жолдары арқылы жүзеге асырылады.Бұдан басқа, азаматтық қоғам мен ел бірлестігі адамның құқықтары мен бостандықтары арқылы жүзеге асады. Бір жағынан, конституциялық жариялау және адам құқықтары мен бостандықтарын нығайту азаматтық қоғам мен елді демаркациялаудың саяси және құқықтық негізі болып табылады. Екінші жағынан, құқықтар мен бостандықтар азаматтық диалогты және мемлекетті біріктіретін басты байланыс болып табылады; халықтың саяси құқығының арқасында олар үкіметке өз әсерін бағындырып, өз бақылауын тәжірибеге енгізеді. заңды үкімет және азаматтық әңгіме -- -- өзара Buddy достарын үміттенеміз Сонымен қатар еліміздің құқықтық мұрасын жетекші белгілері бірі және маңызды азаматтық қоғам қаралады адам құқықтары мен бостандықтарын шындық болғандықтан, олар бұл шын мәнінде білдіреді.Әлеуметтік мемлекет тұжырымдамасы құқықтық мемлекет пікірімен саяси ғылым үшін салыстырмалы түрде таза. Заңды мемлекеттіліктің еліміздің формальды құқықтық сипаты ретінде адамның нақты өмірі туралы айтылмайды. оң қолдауымен (қарапайым іске асыру -- әр түрлі заңдар мен нормативтік актілердің жиынтығы ретінде: Жарлықтар, өкімдер, ресми нұсқаулықтары, т.б.), бәлкім, одан да көп жұқа ашу және батыл зорлық-зомбылық енгізу қарағанда адам мазақ. әкімшілік заңдылығын жетуге қабілетті Сонымен қатар, бұл, оның қажеттілігі туралы ! распни Немесе халық жауларына санкциясын талап, немесе диссидентами кінәлі болады, айқайлай азаматтардың осындай құқықтары, тану болып табылады.Еліміздің заң доктринасының мен жақтастары осы мемлекеттік іс жүзінде, барлық жеке меншік қолжетімді ете отырып, кез-келген еркіндік мен теңдікке қамтамасыз konkurentnst, кәсіпкерлік және жігерлі адамдар көтермелеу, таңдамай әл-ауқатын оларды әкеледі деп сенген[6]. Алайда, бұл болмады. буржуазиялық мемлекет адамдардың көпшілігі олардың нақты салдары мәжбүр болды, өйткені жеке басының бостандығына Absolutization, азаматтық қоғам елдегі қаржылық және әлеуметтік салалардағы араласпау, өздерін бостандығы мен теңдігі идеяларын арзандату, экономика мен әлеуметтік теңсіздікті монополияландыру қатайтуға әлеуметтік қайшылықтардың асқынуы соқты. Осы критерийлерге сәйкес, қоғамдық мемлекеттің доктринасы мен практикасы құқықтық мемлекеттіліктің конструктивті толықтырушысы болды. Әлеуметтік мемлекет ұғымы соғыстан кейінгі саяси және әлеуметтік доктринада салыстырмалы түрде өлшенген және дамыған экономиканың критерийлеріндегі ұқсастықта алдыңғы демократияның елін белгілеу үшін пайда болды. Кез келген үкімет қоғамдық функциялардың орындалуын есепке ала отырып, жұртшылық ретінде қарастырылады. еліміздің ең үздік қоғамдық ерекшелігі Халықтың барлық топтарына әл-ауқатын жоғары мәндерін қол жеткізу, оның адам құқықтарын қамтамасыз етуге бағытталған қарқынды қоғамдық-саяси қайраткерлері, қоғамдық жұмыспен қамту, кәсіпорында қызметкерлердің құқықтарын қорғау, денсаулық сақтау және әлеуметтік сақтандыру құру, кедей, отбасы және ана көмек, іске асуы болып саналады. Саяси адам құқығы қоғамның барлық мүшелеріне нақты материалдық және қоғамдық тауарлардың ең аз санын беруді көздейтін әлеуметтік-экономикалық жүргізуге рұқсат береді. салықтар мен әлеуметтік жәрдемақы барлық түрлерін көмек халықтың кедей секторларының пайдасына ұлттық табыстың маңызды үлесін byutzhet арқылы қайта бөледі, осы мақсатта, Үкімет белсенді, экономика мен қоғамдық ісіне араласқанға. Социал-демократиялық партиялар соғыстан кейінгі жылдарда кейбір Батыс Еуропа елдерінде, әсіресе Швеция мен Германияда ұзақ уақыт билікте болған әлеуметтік саясаткерді бастады. Олар 60-мемлекеттілігінің қалыптасқан , мемлекеттік таңдамай әл-ауқаты ideologized атағын санының басында суырып, содан кейін ғылыми пікір пайда бола бастады әл-ауқат жағдайын. Соңында, мемлекеттік басқару -- ең жоғарғы құндылық Халықтың барлық топтарына әл-ауқатын қол жеткізу үшін, адам құқықтары мен бостандықтарын қамтамасыз ету бағытталған, функционалдық, әлеуметтік саясаткер өткізеді заңды үкімет, болып табылады.Социалистік үкімет сондай-ақ функционалдық әлеуметтік саясатты жүзеге асырады. Алайда ол осы өндіру тоқырауды тудыратын, заң үстемдігі және қол жетімсіздігі кездейсоқ rassredotachivaniya нақты мемлекеттік жәрдемақы және қоғамдық ұсыныстарын әкеледі азаматтық қоғам өзі, тегістеу, қызметкер жұмыс істеуге ынталандыру азайту болып жатқанның. Ал, өз кезегінде, жоспарланған әлеуметтік бағдарламалардың орындалуын толық көлемде дайындайды. Әлеуметтік-де-маттық үкімет құрылды практика ретінде ұқсас нәтижелер қоғамдық саясаткерлер абсолютті қоғамдық міндеттерді жағдайда және ел экономикасына және оның тоқырау салық қажетсіз араласу заң күйде ықтимал. Мемлекеттік билікті ұйымдастыру мен жүзеге асырудың құқықтық және әлеуметтік негіздері бір-біріне қайшы келеді. Мемлекеттіліктің ресми құқықтық аспектілерін абсолюттандыру қоғамдық міндеттердің аяқталуына зиян тигізеді. Керісінше, олардың мағынасын асыра пайдалану жеке бас бостандығын шектейді, әлеуметтік өмірде эгалитарлық үрдістерді және басқа жағымсыз нәтижелерді тудырады. Елдің жұмыс істеуіндегі құқықтық және әлеуметтік негіздердің тиісті тіркесімі кейде әлеуметтік және құқықтық мемлекет терминімен жіктеледі. Қоғам мен ел арасындағы өзара әрекеттестіктің мазмұны әдебиетте ғана емес. бұл өте маңызды мәселе болып табылады деп арасындағы мұндай коммуналдық және әлеуметтік мәселелерін қоспасы ретінде тек реферат, сонымен қатар тәжірибелік мағынада ғана емес, ол қорытынды, жиі іс жүзінде халықтың ағымдағы деңгейде қорытынды нәтиже әсер өте зор жаман нәтижелері әкеледі. Осының салдарынан қоғам мен мемлекет арасындағы демаркациялық сызықты орындау қажет. Ең алдымен, қоғам ұғымы таза әлеуметтік тұжырымдамасы екенін және оның нәтижесінде барлық әлеуметтік ғалымдар жасағандай табиғи процестер үшін оны қолдану дұрыс еместігін атап көрсетейік. П.Сорокин, мысалы, әлеуметтік стратификация мәселелерін зерттеумен байланысты, әлеуметтік стратификация термині өсімдіктер мен жануарлар өміріне мүлдем қолданылатыны туралы хабарлайды. сондықтан әлеуметтік сынып, паразитизма және пайдалану пайда, және бұлтартпау таралуы, өмірдің мағынасы барлық түрлері бойынша экономикалық құны (әуе сіңіру саны, жарық, ылғалдылық, топырақ құнарлылығын) және ... көкөніс әлемде барлық түрлері бар . Н. Толығырақ ... сол үлкен базалық әлеуметтік стратификация білдірді жануарлар дүниесiне, туралы айтуға болады: а) барлық түрлерін болуы қатаң аралар, құмырсқа және басқа да жәндіктер сабақ бөлінген; б) Паразитизм, пайдалану, үстем және ұсыну танымал пайдалану жағдайларда Т үшін. N. Қысқаша айтқанда, мал әлемде ешқандай бөлу бар еді ешқандай қоғамдастық , бар. [1] Көріністің ғылыми тұрғыдан табиғи құбылыстар мен процестерді талдауға мерзімді қоғам пайдалану сияқты термин ретінде, дұрыс емес Әлемнің пайда деректерге қараңыз көрген. Табиғатта бәрі өздігінен жүреді, онда қалыптасу және жұмыс істеудің жеке заңдары пайда болады. Шын мәнінде, қоғамға қатысты ол табиғат эволюциясының нақты кезеңінде пайда болып, жаңа тәрбие береді. Бұл материалдық және рухани құндылықтарды өндіру бойынша халықтың жұмысын тарихи қалыптасқан конфигурациялау. Оның сыртқы көрінісі негізінде киім-кешек корпорациясының, яғни, жұртшылықтың, жан-тәнімен жұмыс жасалады. адамдардың ортақ құндылықтар өзара іс-қимылды жүзеге асыру үшін емес, барлық мүмкіндігіміз жоқ өндіру процесінде, өндіріс бетон қатынастарға түсуге емес барлық мүмкіндігі (қарабайыр адам, жалғыз аң аулау мүмкіндігі жоқ, ол жалғыз шығаруға мүмкін емес болып табылады және ең күрделі озық техникамен) бар. Нәтижесінде, Маркс шын мәнінде ол әңгіме адамдардың өз саналы мақсаттарына ұмтылатын өзара әрекеттесуінің нәтижесі деп жазған кезде мүлде дұрыс болды. Қоғамнан тыс адам жоқ. Адам әрқашан басқа адамдармен ерекше қарым-қатынаста және қарым-қатынаста болады. Соның ішінде, егер ол басқа адамдардан мүлдем басқа өмір сүрсе, онда бәрі бірдей, мысалы, немесе олармен байланысты. , ол киіну керек. Бірақ бұл киімді басқа адамдар босатады. Компьютер, мысалы, виртуалды шындықты жасайды, және эмоция қалыптасады, шын мәнінде, қоғамнан мүлдем басқаша болуы мүмкін, мысалы Robinson Crusoe. Іс жүзінде бұл -- іргелі қате түсінік. Компьютерді бір адам емес, әлемнің әртүрлі бөліктерінде шығарған адамдардың барлығы дерлік жасаған. Бірақ бұл адамдар бір-бірімен байланысы бар, яғни олар өзара қарым-қатынаста болады. Және олардың біреуі үйде отыратын және компанияға арналған тағы бір мінсіз бағдарлама деп айтады. Өйткені ол өзі үшін емес, ал сатып алушы туралы. Бірақ адамның тек қоғамда ғана бөлуге мүмкіндігі бар. Қоғамның және елдің пікірлері шыққан немесе мөлшерінде сәйкес келмейді. Қоғамның құрамы жүз мыңдаған жылдар бойы созылып, шамамен 35-40 мың жыл бұрын пайда болды. Ю.И. Семеновтың хабарлауынша, тарих бұрыннан аяқталды және адамзат қоғамының жағдайы басталды [7]. Барбарлы қоғамда ешқандай ел жоқ еді. Адамдардың арасындағы барлық істер жазылмаған заңмен реттелген. Үкімет шамамен 6 мың жыл бұрын пайда болды. Осылайша, әңгіме елсіз 30 мың жылдан астам уақыт болды. Үкімет әлеуметтік заңдармен араласқан кезде, жазылмаған заң қоғамдық істерді реттей алмады. Жазбаша емес құқыққа айырбас ретінде жазбаша құқығы пайда болады. Қоғам тұжырымдамасының көлемі еліміздің пікіріне қарағанда кеңірек. Әңгіме төрт үлкен саланы қамтиды: қаржылық, рухани, әлеуметтік және саяси. Үкімет саяси салаға кіреді және оның негізі болып саналады. Елдің пайда болуы тарихи қалыптасудың табиғи процесі болып табылады. Қазіргі Француз саясаттанушысы Д. Кола мемлекет терминінің пайда болу жағдайына өте қызықты экскурсия дайындайды. Ол былай дейді: Мемлекет сөзі (Eтtat) латынның көзқарасынан (қалады) жүреді, ол өз кезегінде тұрақтылық идеясын ұстанады. Француз термині басқа тілдерде сансыз және әртүрлі эквиваленттерден тұрады. Грек тілінен мемлекет термині Полис мәтінін (қала деп аталады) немесе коинониялық политиканы (азаматтық немесе саяси, қоғам) аударады; латын тілінен -- Imperium (империя, күші), доминион (шеберлік пәні), Шивитас, Урб (қала) мәтінінен және, атап айтқанда.Саяси өмір, қоғамның саяси жүйесі -- елдің және жеке тұлғаның өзара әрекеттесуінің негізі. Стандартта үкімет адамға жұмыс істеуі керек. Дегенмен, іс жүзінде, адам мен мемлекет арасындағы байланыстар күрделі және қайшы. Үкімет қарапайым адамға агрессивті билік ретінде ойнауға қабілетті. Мысалы, құлдыққа ие болған, феодалдық елдер қоғамның ең кішкентай бөлігі ғана мүдделерін бейнелейтін. Үкімет көбінесе адамды мемлекеттік аппараттың қосымшасына айналдырады. Мысалы, ол авторитарлық және тоталитарлық режимдерде орын алады. Үкімет өз халқының құқықтары мен бостандықтарын қорғауға, шебердің әріптесі ретінде қатыстыруға тікелей жауапкершілік алуы мүмкін. Бұл мәміле кейбір қазіргі заманғы елдермен жарияланады. Адамдардың құқықтарын қорғаудың қандай өлшемінде өздері тұтқындауға уәде етілгені бәрі емес, олар өздерінің қалауы бойынша жиі түсіндіріледі. Содан кейін қоғам өзі принципті білдіруі керек, ал кейде үкімет тарапынан -- конституциялық жолмен: партиялар, қоғамдық ұйымдар, митингілер, презентациялар және т.б. Тұтастай алғанда, үкімет пен адам досының досына ешкімді қарсы емес. Адам барынша ықтимал еркіндікке ұмтылады. Дегенмен, шексіздік адамға және бүкіл қоғамға қауіп төндіреді. Адамдар жиі өз бостандықтарын пайдаланып, оны пайдалана алмайды, басқа адамдар мен елдің құқықтары мен мүдделерін құрметтемейді. Еріксіздік айналады, мүдделер қақтығысына, жаппай тәртіпсіздіктерге алып келеді. Бұл мемлекет ел үшін қолайсыз.Өз кезегінде, үкімет тапсырыс бойынша аштыққа ие. Өз функцияларын жүзеге асыру үшін үкімет өздерінің өз халқының еркіндік дәрежесіне күшті шегіне дейін заттарды мүмкіндігінше оңтайландыруды қалайды. Елдің тұрғысынан жасалған мінсіз тәртіп -- бұл әркім білім алуда. Дегенмен, мұндай бұйрық қоғам, адам үшін қолайсыз[8].

1.2 Мемлекет функциялары

Мемлекет функцияларын анықтауда, біз ең алдыменмемлекеттің қоғам өміріндегі жалпы рөлін басшылыққа алуымыз керек. Бұл жерде бірінші орынға мемлекеттің адамдарды қауымдастыққа біріктіретін, олардың мүдделерін түйістіретін, жалпы нормаларды сақтауға мәжбүрлейтін және геосаяси тұтастықты қалыптастыратын біріктіруші рөлі қойылады. Бұдан мемлекеттің ең бірінші функциясы мәжбүрлеу функциясы екендігін көруге болады. Мәжбүрлеу функциясы әр түрлі әдістер мен құралдар арқылы іске асуы мүмкін. Бұл не тікелей күш көрсету болуы мүмкін, не жанама мәжбүрлеу болуы мүмкін. Барлық мемлекеттерде билік құрушы субъект мәжбүрлеуді пайдаланады, бірақ оны әр жағдайда әркалай қолданатындықтан мазмұны мен сипаты, әдістері мен құралдары әрқилы болуы мүмкін.
Осы функцияны жүзеге асыру үшін мемлекеттік биліктің құрылымында мәжбүрлеу күштері қалыптасады, яғни олар: әрекеттерді нормативті тұрғыда бағалайтын және кінәлі немесе кінәлі еместігінің объективті ақиқатын белгілейтін, мәжбүрлеу шаралары туралы мәселелерді шешетін заң органдары; тергеу органдары; полиция; пенитенциарлық мекемелер және басқалары. Өркениетті мемлекеттерде мәжбүрлеу құқығына тек мемлекеттік билік органдары ғана ие. Мәжбүрлеу ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.