Нәби айтып жүргені сол жолдар

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

----------------------------------- ----------------------------------- ----------
Қазтұтынуодағы Қарағанды университеті

РЕФЕРАТ

Абай дүниетанымдағы Құдай және адам мәселесі

Орындаған: Абдирахманова Ж
Топ: ITA-21-1k
Тексерген: Раисов Б.Ж

Қарағанды 2022 жыл
Қазақ топырағында Абайға дейін Алланы тану мәселесімен шұғылданған ойшыл болмаған. Өзін сопылар деп атаған әулиелер де Алла бір, пайғамбар хақ деп мәселені нақты қоймаған. Бір сөзбен айтқанда, сенім мен таным арасы ажыратылмаған. Абай болса, Аллаға сену мен оны тану бір ұғым деп қарамайды. Сенім діни қағида, таным гносеологиялық ұғым. Алғашқысы діни идеологияға негіз болса, соңғысы діни философияның категориясы. Бірақ Аллаға сену және оны тану мәселелері діни сана ауқымындағы ұғымдар. Сондықтан осы проблемалармен айналысқан, пікір айтқан адамдарды біз бүгінгі күні діни ойшылдар деп жүрміз. Олай болса, Абай да діни ойшыл. Абай Алланы танушы ойшыл. Алланың өзі де рас, сөзі де рас, Рас сөз еш уақытта жалған болмас, -- деп Абай мәселені діни сана ауқымында қарастырып, бірақ Алланың растығына айрықша көңіл бөлген. Рас деген заттың құбылыстық мәнін әрі сапалық мөлшерін білдіре алатын өлшем. Заттың рас болуы да, болмауы да мүмкін. Алғашқыда рас болып айқындалған зат келекеле рас емеске айналуы ықтимал. Бірақ рас заттың рас емеске өтуі де ықтимал. Демек, растың бірақ мәні бар, ол оның растығы. Бұл рас ұғымының бір қыры. Растың екінші қырына келсек, онда оның растығын тану мәселесіне тірелеміз. Растың растығын тани алмасақ, ол жөнінде не айтуға болады? Онда Алланың барлығына сенуден басқа амал жоқ. Бірақ Абай Алланы рас дегенде, оны ақиқат деп отырған жоқ, танылатын мүмкіндік болмыс ретінде қарастырған. Абай өлеңінің екі жолында расты үш рет қолдануы тегін емес. Ол өлеңді қабылдаушының ойына өріс бергендік. Ақылың бар, сана сезімің бар, ойлан, түйсін. Алладан өзге қандай растық бар? Абай расқа үшінші жағынан келген. Ол оның тарихи мәнділігі. Алланың өзі де рас осылай өткен тарихта да болған, қазір де солай, болашақта да солай бола бермек. Рас бұл мәнінде мәңгіліктің өлшемі. Алла рас демек, ол мәңгілік шындық, оның растығы мәңгілігінде. Растың төртінші қыры. Рас мәңгіліктің өлшемі дедік, бірақ болмыста өткінші жайлар да бар емес пе? Олардың барлығы да рас деме, рас дегенде, біз мәңгілігін мойындай отырып, сонымен бірге оның өткіншілігін мойындамасқа болмайды. Сонда бүгінгі рас болған нәрсе ертең рас емеске айналуы мүмкін бе? Жоқ, рас емеске айналатын нағыз растың өзі емес, ол адамдардың рас пен рас еместі ажырата алмағандықтарынан туған, жалған нәрсені рас деп қателесулері. Рас, әманда рас. Сондықтан Алланың ешқашан жалған (рас емес) болуы мүмкін емес. Абай өз замандастарын да, кейінгі ұрпақ біздерді де Алла туралы сәлпәл жеңіл әңгімеден аулақ болуға шақырған. Алла деген сөз жеңіл, Аллаға ауыз жол емес дейтіні сондықтан. Абай ұғымында ол ақылға сыймас шындық, сондықтан ол Алла мен адам арасындағы жалғастырушы күш махаббат деген тоқтамға келген. Дененің барша қуаты, Өнерге салар бар күшін. Жүректің ақыл суаты Махаббат қылса, Тәңірі үшін. Алланың растығын Абай махаббат арқылы дәлелдемек болған, оның махаббатсыз - дүние дос дейтіні де сондықтан, яғни махаббатсыз адамның Алламен ісі жоқ, ол дүние байлықпен ғана дос. Сонымен, жалған болмайтын рас не дегенде, Абай ол Алланың өзі және сөзі дейді. Бұл мәнінде рас болмыстың синонимі. Әлемдегі рас, ол болмыс. Болмыс ешуақытта жалған болмақ емес. Абай дүниетанымында Алла шындық. Демек, шындық рас болса, Алла да рас. Шындық дегеніміз, қарапайым тілмен айтсақ, өмір, яғни өмірде бар екеніміз, істеген ісіміз, сөйлеген сөзіміз. Ол рас болса, онда Алланың сөзі де рас, өзі де рас. Қысқасы, шындықты мойындау Алланы мойындау. Бұл Абай (гуманизмінің) көзі. Алла ісіне мойын ұсынып, мұсылман болудың Абай айтқан шарты адамға адамшылықпен қарау. Алла ішімді айтқызбай біледі ойла, Бендесіне қастықпен кінә қойма. Распен таласпа, мүмин болсаң, Ойла, айттым, адамдық атын жойма! Үшінші жолдағы Распенен таласпа... деп отырғаны ақынның Алла сөзіне күмәнданба дегені, себебі Алла жолына түссең, адам атыңды жоймайсың. Алла жолында болсаң, адамдықты жоймайсың.
Абай сонымен Алланы абсолют шындық ретінде ұсынып, ал оның сөзін жеткізушілер туралы өзгеше пікірде болады. Ол: Замана, шаруа, мінез күнде өзгермек, оларға кезкезімен нәби (пайғамбар) келмек, дейді. Міне, осы тұста Абай өзі айтқан Алла жолы мен пайғамбар жолының айырығына келеді. Нәбилер келеді, кетеді, ал Алла мәңгілік. Нәбилердің келіпкетуін Абай қалыпты жағдай деп түсіндірген. Өзгермейтін бір Алла OJI абсолют. Өзгеретін оны танушылар, оның құдіретіне бас июшілер. Адасатын Алла емес, адамдар. Енді Алланың сөзі де рас... деген мәселеге нәбилерге қатысты тоқтала кетсек, Алла еш жерде өзгермейтін мәңгілік рас қалпында қалса, онда неге бірінен соң бір нәбилер келмек? Алланың сөзі ешқашан өзгермек емес, бірақ замана, шаруа, мінез өзгереді. Сол өзгерістерге сай өлшемді сөзбен кез кезіне орай нәби келеді. Егер әр пайғамбар сөзі мәңгілік болса, ол нәби емес, Алла болғаны. Нәбилер Алла сөздерін жеткізушілер, олардың сөздерінде бір бірімен қайшылық бар, себебі, тағы қайталаймыз, пайғамбарлар сөзі де шектеулі. Мөлшерсіз, өлшемсіз, шектеусіз тек Алла сөзі, қалғандардың сөздерінің бәрінде белгілі мөлшер бар. Байқайсыз, ба ақын: Алла мінсіз әуелден, пайғамбар хақ, дейді. Алла туралы оның растығынан өзге сөз айтудың еш қажеті жоқ. Ол мінсіз, әңгіме осымен аяқталуы керек. Пайғамбарға мұндай мінездеме беруге болмайды. Абай оны хақ дейді, себебі ол Алла сөзін сөйлеуші, бірақ ол да өз кезегімен, Алла әмірімен келген, олай болса, оның да өзгеге кезек беруі ғажап емес. Бұл Алла, нәби туралы Абайдың тол дүниетанымы. Ол ешкімді қайталап отырған жоқ, оқыған түйгендерін өлең сөзбен өз ой елегінен өткізіп, санасында салмақтап, халқын ау сынып отыр. Мұндай ойларды айтудағы жауапкершілікті Абай жақсы білген, ол Алла туралы сөз жеңіл деп отырған жоқ, қайта улы тақырыпқа тереңдеп, жаңаша ойлау жүйесін жасауға талпынған. Ислам дінінде иман келтіріп, мұсылман атану үшін Алланың бір, пайғамбардың хақтығын мойындау шарт. Абай бұл шартты бұзып отырған жоқ: Алланың, пайғамбардың жолында, ынтамызды бұзбасты иманымыз, деді. Бірақ Абай дүниетанымында Алланың орны бір басқа, пайғамбардың орны бір басқа. Ақын мәңгілік өмір мәні турлы сөз қозғағанда, тарихта аты есімі бар жеке адамдарды негізге алмайды. Ол мәңгілік ұғымдарды қолданады. Олар Алла мен Адам. Нәбилер де адамдар. Сондықтан Абай философиясында әдеттегі ислам дініндегі Алла Расул Адам болып келмейді, мұнда орта буын жоқ. Абай Алла мен Адам туралы айтады. Бұл діни демократия. Адам дамуындағы кедергілерді жою. Алла шексіз, оны танымақ болсақ, өзіңді де шексіз дамыта бер, сонда адамдық атыңды жоймақ түгіл, кәміл мұсылман болғандығың. Абайдың айтуынша, Алла өзінің әр пендесіне шамамен, мөлшермен ізгілік, даналық беруші. Бірақ Алла адамдарға осыларды гүлдендіріп, рауа беріп, оларды пайдаға асыру ғана мүмкіндігін берген. Осы мүмкіндіктерді адам қалайша іске асырмақ? Бұл жолда олар Алланың растығын мойындай отырып, кімдердің соңынан ермек? Ондай ертушілер үшеу: пайғамбарлар, әулиелер және хакімдер. Ал кәміл мұсылмандар осы үшеуінің қайсысының соңынан еруі керек? Егер пайғамбарлар мен әулиелер айтқандай, Құдайға құлшылық жолына түсіп, ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.