Әрекетті вокал

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 17 бет
Таңдаулыға:

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ МӘДЕНИЕТ ЖӘНЕ СПОРТ МИНИСТРІЛІГІ
Т.Қ.Жүргенов атындағы Қазақ ұлттық өнер академиясы

Қабылова Дана Мұхаметжанқызы

МУЗЫКАЛЫҚ ТЕАТР АРТИСІНІҢ САХНАЛЫҚ БЕЙНЕ ЖАСАУДА ВОКАЛДЫҚ-ОРЫНДАУШЫЛЫҚ ҚАБІЛЕТІНІҢ ӘСЕРІ

7М02192 - Актерлік өнер білім беру бағдарламасы бойынша ғылыми жұмыс

РЕФЕРАТЫ

(ғылыми-педагогикалық бағыт)

Рецензент:
Қазақстанның енбек сіңірген қайраткері,
философия докторы (PhD),профессор
Маемиров Асхат Максимұлы

Алматы, 2023
МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ

1 ТАРАУ. Музыкалық театр артисі мамандығының жалпы сипаттамасы және театр туралы түсінік.

Зерттеуді жалпылама таныстыру
Музыкалық театр дегеніміз не және оның ерекшеліктері мен айырмашылығы
Музыкалық театр артисі жайында түсініктеме
Музыкалық театр артисінің басты міндеті мен мақсаттары

2 ТАРАУ. Музыкалық театр артисінің сахналық бейне жасау тәсілдері.
Артистің қойылымға дайындалуы
Кейіпкерді зерттеу процессі
Бейне сомдаудағы вокалдық-орындаушылық қиыншылықтар мен олардың алдын алу тәсілдері
Әрекетті вокал
Көрермендер мен артистің сахналық байланысы

3 ТАРАУ. Вокалдық-орындаушылықты зерттеген тұлғалар мен зерттеу барысы.

Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

КІРІСПЕ

Зерттеу нысаны: Қазақстан Республикасының музыкалық, мюзикл театрларындағы музыкалық қойылымдар, вокалдық мәтін құрылымының жалпылама заңдылықтары, қазіргі даму бағыты, әнші-актердің сахналық бейне сомдау және интерпретациялаудағы мәдени-тарихи үдерістері.
Зерттеу пәні: Сахналық бейне жасаудағы заманауи вокалдық-орындаушылық интерпретация.
Зерттеудің мақсаты: Музыкалық театр, мюзикл артистерінің вокалдық-орындаушылық интерпретациясы актер өнері шығармашылығының негізгі формасы және көркемдік көрінісі екендігін, әнші-актердің кейіпкерден бейнеге айналуындағы интерпретацияның заманауи тенденциясын, көжиегін анықтау,сахнада бейне сомдаудағы әннің атқаратын рөлі мен қызметін анықтау.
Негізгі міндеттері:
сахналық бейне жасаудағы вокалдық-орындаушылық жеке көзқарастың теориялық және мәндік, мазмұндық мәнін ашу;
шетелдік және отандық өнертанушылардың зерттеулеріндегі вокалдық-орындаушылық интерпретацияның әдістемелік негіздерін саралау;
қазіргі қазақ музыкалық спектакльдерінің даму тенденциясын зерттеу барысында, ұлттық-мәдени дәстүрлердің вокалдық-орындаушылық интерпретациядағы көрініс табуын айқындау;
Батыс мюзиклдеріндегі әнші-актердің сахналық бейне жасаудағы қазақ және еуропалық мәдени-тарихи үдерісінің синтезін саралау.

Зерттеу тақырыбының өзектілігі. Кейінгі кезде еліміздің театрларында музыкалық-драма жанрына бет бұру жаңа тенденцияға айналып келеді. Оны театрлардың соңғы уақыттағы репертураларынан байқауымызға болады, соның ішінде, мюзиклдерге қызығушылық күн санап артып келеді. Осыған орай, музыкалық-драма жанрына терең қызуғышылық оянады. Бұл жанрда, негізінен, ән айту қабілеті бар немесе арнайы музыкалық театр артисі мамандығын тәмәмдаған актерларды байқауға болады. Жалпы, музыкалық театр артистеріне тоқталатын болсақ,олардың атқаратын қызметі сахнада ойнай білумен қатар, толыққанды ән сала алуға және би билеуге қабілетті болуы шарт.
Музыкалық театр актері үшін сахналық бейнені құру тақырыбы қазіргі сахна индустриясында өзекті және маңызды болып қала береді. Бұл тақырыптың мағыналы болып қалуының бірнеше себептері:
1. Музыкалық театр актерлеріне қойылатын жоғары талаптар: музыкалық театр-бұл актерлер актерлік, вокалдық және би дағдыларын біріктіруі керек ерекше өнер түрі. Сахналық бейнені жасау актерлерге спектакльге органикалық түрде сәйкес келуге және осы жанрдың жоғары талаптарына сәйкес келуге көмектеседі.
2. Көрермендерге көрнекі әсер ету: сахналық образ спектакльді немесе музыкалық спектакльді көрнекі түрде көрсетуде маңызды рөл атқарады. Бұл атмосфераны құруға, кейіпкерлер мен олардың сипаттамаларына баса назар аударуға және аудиторияға эмоционалды әсерді арттыруға көмектеседі. Көрнекі аспект визуалды қабылдау мен жұмыс әлеміне ену үшін үлкен маңызға ие.
3. Кейіпкердің бірегейлігі мен өзіндік ерекшелігі: сахналық бейнені жасау актерге ерекшеленуге және көрермендер үшін есте қаларлық бірегей кейіпкер жасауға мүмкіндік береді. Костюм, шаш, макияж және аксессуарлар элементтерін біріктіре отырып, актер өз кейіпкерінің ерекшеліктері мен ерекшеліктерін жеткізе алады, бұл оны көпшілікке қызықты әрі тартымды етеді.
4. Шығармашылық процесс және өзін-өзі көрсету: сахналық бейнені жасау-бұл актер өзінің шығармашылық қабілеті мен өзін-өзі көрсете алатын шығармашылық процесс. Ол әртүрлі стильдермен, түстермен, пішіндермен тәжірибе жасай алады және оның даралығы мен көркемдік көзқарасын көрсететін ерекше бейнелер жасай алады.
Осылайша, музыкалық театр актері үшін сахналық бейнені жасау өзекті болып қала береді, өйткені ол актерлерге өз кейіпкерлерін жақсы бейнелеуге, өз рөлін тиімді көрсетуге көмектеседі.

Театрдың өнер түрі ретіндегі басты белгісі - бір адамның әрекеті екіншісінің атынан жүзеге асырылады,бір адамның екіншісінің бейнесі, трансформациясы, актердің бейнеге айналуы.
Театр өнерінің маңызды негізі-драматургия. Театр өнердің басқа түрлерінен ерекшеленеді, өйткені онда басқа шығармада, атап айтқанда драмалық шығармада берілген жоспар жүзеге асырылады. Драматургия театр өнерінің даму бағыты мен мазмұнын, оның жанрларын, мәнерлілік құралдарын анықтайды.
Театр өнері-драмалық әдебиетті сахналық интерпретациялау өнері. Бұл интерпретацияның негізгі құралы-актердің ойыны. Драмалық шығармада, романнан айырмашылығы, актерлер сахналық өмірін беруі керек актерлердің рөлдері ғана жазылған.

Театр өнері-бұл ең алдымен әрекет ету өнері. Ол жоғары дәрежелі көрнекі. Бұл көрнекілік театрдың пьесада көрсетілген қақтығыстарды сахналық орындау арқылы өмір динамикасын бейнелеуге қабілеттілігін білдіреді. Алайда, К. С. Станиславский атап өткендей, театр өнеріндегі іс-әрекеттің өзі мақсат емес, пьесаның бейнелері мен идеяларын жүзеге асырудың жолы. Реинкарнация, яғни актердің рөлі мен психологиялық деректері негізінде сахналық бейнені жасау -- актерлік өнердің түпкі мақсаты. Өнердің басқа түрлерінде реинкарнация элементтері олардың туындысын жасау процесінде ғана байқалады.
Театр өнерінде музыкалық театр ерекше орын алады. Оның негізгі рулары: опера, оперетта, балет. Опера және оперетта театр мен музыка, балет театры, Музыка және хореография салаларына жатады.

Опера туындысы-музыкалық және драмалық принциптердің синтезі. Драмалық принцип бойынша біз адамдардың (актерлердің) әрекеттерінен тұратын әрекетті айтамыз: олардың өмірлік мүдделері мен мақсаттары кездесетін сөздерден, істерден, тәжірибелерден; музыкалық принцип бойынша -- бұл әрекетке қосылған, оны сүйемелдейтін, білдіретін және қозғалатын музыка. Осының барлығы,біріге отырып, музыка мен драма опера жұмысының мәнін құрайтын біртұтас музыкалық-драмалық әрекетті құрайды.

Операдағы музыкалық және драмалық принциптердің бірігуі оған басқа өнерден үлкен артықшылық береді. Опера кез келген театр сияқты адамдардың іс-қимылдарын нақты және көрнекі түрде бейнелейді және жалпы музыка сияқты адамның тәжірибесін толық және нәзік ашады. Осы екі принциптің қосылуы олардың күшті жақтарын сақтайды және олардың салыстырмалы шектеулерін алып тастайды.

Музыкалық театр мен драмалық театрдың басты айырмашылығы-музыканың драмамен үйлескен рөлінде, спектакльдегі музыка функциясында. Музыкалық театрда музыка, біріншіден, сөзбен бірге іс-әрекеттің негізгі мазмұнын орындайды және оның идеялық-эмоционалды мағынасының негізгі көрінісі болып табылады, екіншіден, іс-әрекеттің дамуында жетекші мәнге ие. Опера-бұл тек сөзбен ғана емес, музыкамен де жазылған драма. Әрекетті музыкадан шығару-опера туындысының сахналық көрінісінің негізгі қағидасы.
Егер ХІХ - ХХ ғасырдың басында көрермен театрға тек операны тыңдау үшін ғана келсе, келесі ғасырларда көрермен операдан бөлек оның қойылымын да немес мюзикл секілді қызығырақ жанрды көру үшін келеді. XX ғасырдың аяғы мен XXI ғасырдың басындағы опера режиссурасы классикалық опера либреттосының үстінен спектакльдер жазып, музыкалық драматургияның қойнауынан жаңа, күтпеген және өткір сюжеттер іздейді. Заманауи опера немес мюзикл әртісінен тек сапалы вокал ғана емес, сондай - ақ сахналық әрекеттің актерлік тұрғыда ақталуы, оқиғалар қатарының құрылуы негізінде "пәрменді ән салу" талап етіледі. Бірақ , қазіргі заманғы режиссура қаншалықты тапқыр болса да, режиссер тірі, сезімтал артистті өзінің жеке басының тұжырымдамаларымен алмастыра алмайды.
Музыкалық театр-бұл музыка мен іс-әрекеттің, ән мен сөздің бірлігі, мұның бәрі музыкалық театр актеріне өзін-өзі барынша көрсетуге мүмкіндік береді.
Бұл жанрдың ерекшелігі осында - музыка, вокал және би. Музыка және либретто авторларының ой-түйіндерін жеткізуде қатарлас рөл атқарады. Музыкалық театрдың жеке әнші-актерінен бастап, әрбір көпшілік сахнада ойнайтындар актерлері де, бірдей деңгейде музыканың мәнерлік құралдарын пайдалана отырып, драмалық, хореографиялық және вокалдық өнерді бірдей меңгерге алуы тиіс. Басқалай айтқанда, бір артисттің бойынан нағыз кәсіби тұрғыдағы шебер актер, әнші, биші, мықты пластика табылуы керек.Ал бір сөзбен айтқанда, сегіз қырлы - бір сырлылықты талап ететін мамандық. Бұл, әрине, оңай міндет емес. Музыкалық театрдың актері сахнада ерекше көркем образ жасайды, оны жасау үшін ол эмоционалды жадты, жеке тәжірибені, сыртқы деректерді, қозғалыстардың ерекше жиынтығын және , ең бастысы, кәсіби ән айтуды қолданады.
Сонымен, біз театрдағы актерлердің би билегенін немесе ән айтқанын бәріміз көрдік. Драма театрында билер көмекші сипатқа ие болса, опера театрында би ең маңызды және ән айтудан кейінгі негізгі театр қойылымының бөлігі болып табылады.
Вокалды-орындаушылық өнер-бұл вокалистердің қойылымдарымен, олардың дауысы мен сахналық қатысуы арқылы музыкалық шығармалар мен эмоцияларды жеткізу қабілетімен байланысты өнер саласы. Бұған классикалық музыка, опера, мюзикл, джаз, поп, рок, R&B және басқалары сияқты музыканың әртүрлі стильдері мен жанрлары кіреді.
Вокалды-орындаушылық өнер вокалистерден тек жақсы техникалық шеберлік пен дауысты бақылауды ғана емес, сонымен қатар музыкалық және мәтіндік материалдарды эмоционалды тереңдікпен және экспрессиямен түсіндіру және жеткізу қабілетін талап етеді. Сондай-ақ, вокалистер тыныс алу, артикуляция, интонация және фразалармен жұмыс істей білуі керек, бұл тартымды дыбыс пен ерекше орындау стилін жасайды.
Вокалды орындаушылар жеке, ансамбльдерде немесе вокалдық топтарда, сондай-ақ оркестрдің немесе басқа музыкалық аспаптардың сүйемелдеуімен өнер көрсете алады. Олар басқа авторлардың музыкасын да, өз шығармаларын да орындай алады.
Вокалдық-орындаушылық өнердің жоғары деңгейіне жету үшін вокалдық техниканы, музыкалық теорияны, ноталарды оқуды, дикция мен фонетикамен жұмыс істеуді және сахналық дағдыларды меңгеруді қоса алғанда, арнайы дайындық пен оқытудан өту маңызды.
Вокалды-орындаушылық өнердің ұзақ және бай тарихы бар және әртүрлі халықтардың мәдени мұрасының маңызды бөлігі болып табылады. Вокалистер әр түрлі кейіпкерлер мен эмоционалды күйлерді бейнелей алады, көрермендерді өз қойылымдарымен қызықтырады және шабыттандырады.

Актердің вокалды-орындаушылық шеберлігі-актердің эмоцияны жеткізу, кейіпкерлерді құру және сахнада музыкалық нөмірлерді орындау үшін дауысы мен ән айту техникасын қолдану қабілеті. Бұл шеберлік әсіресе мюзиклдерге, операларға немесе басқа музыкалық шығармаларға қатысатын актерлер үшін өте маңызды.
Актердің вокалды-орындаушылық шеберлігі бірнеше аспектілерді қамтиды:
1. Дауыс техникасы: бұл дұрыс тыныс алуды, дауысты қолдауды, интонацияны, резонансты және дауыстың проекциясын бақылауды қамтиды. Актер әр түрлі ән айту стилінде икемді болу үшін дауысын дамытуы керек және дауыс арқылы әр түрлі эмоцияларды жеткізе алады.
2. Түсіндіру: актер музыкалық нөмірлер мен әндерді олардың мағынасы мен эмоционалды тереңдігін жеткізу үшін түсіндіре білуі керек. Ол негізгі ойларды бөліп көрсету және кейіпкерді жеткізу үшін мәтін мен музыканы түсінуі керек.
3. Сахналық презентация: бұл актердің сахнада жұмыс істеу, қимылдарды, қимылдарды, мимиканы және актерлік энергияны вокалды орындаумен бірге пайдалану қабілетін қамтиды. Актер сахнада тартымды және тартымды спектакль жасай алуы керек.
4. Репертуарды дамыту: вокалды-орындаушылық шеберлігі бар актерлер көбінесе репертуарларын әртүрлі музыка стильдері мен рөлдерін үйрену және орындау арқылы дамытады. Олар вокал мұғалімдерінен сабақ ала алады, музыкалық театр жобаларына қатыса алады және өз дағдыларын үнемі жетілдіре алады.
Актердің вокалды-орындаушылық шеберлігі оның кәсіби жұмысының маңызды аспектісі болып табылады, әсіресе егер ол музыкалық шығармаларға қатысса. Жақсы дамыған вокалдық дағдылар актерге аудиториямен жақсы қарым-қатынас жасауға және сахнада өз рөлдерін толық орындауға мүмкіндік береді.

Әлемдік вокалдық педагогика саласында соңғы онжылдықтарда музыкалық театр артисінің техникалық орындау шеберлігін дайындауда оқыту әдісіне елеулі өзгерістер еніп отыр. Атап айтқанда, классикалық ән салу әдісімен қатар, дыбысты сөйлеу позициясында айта білу және әртүрлі вокалдық стильдерде орындай білуді меңгеру (bel canto, legit, belting, rock) музыкалық қойылымдарды толыққанды алып кетуге қаншалықты ықпал етеді? Осы тұрғыдан алып қарайтын болсақ, қазіргі жоғары оқу орны жүйесіндегі әнші-актер дайындауды ұйымдастыру мен оларды кешенді түрде дайындаудағы теориялық, әдістемелік базаның жеткіліксіздігі бұл үдерісті толыққанды жүзеге асыруда алшақтық бар екенін көрсетеді. Осы жоғарыда келтірілген алшақтық зерттеу өзектілігін анықтаумен қатар, жоғары оқу орнында әнші-актерді кәсіби дайындаудың тиімділігі қалай деген мәселені көтеруге алып келді.
Спектакль табысы образдың сәттілігі, мәтін ішіндегі мазмұнды ашу, өмірдегі шындықтан үйреніп, сахналық шындыққа жету мәселелері отандық ғалымдар, өнер зерттеушілері, режиссерлер Ж.Рсалдин, М.Ахметова, М.Байсеркенов, Т.Жаманқұлов, Ә.Рахимов, Г.Бегембетова, сонымен қатар шетелдік ғалымдар, өнер қайраткерлері Д.Ж.Грациози, П.Казальс, Р.Юссон, С.Риггз, кеңестік өнер, музыка зерттеушілері, режиссерлер Ю.Кочнев, К.Станиславский, Г.Бояджиев, Б.Асафьев, Б.Покровский, А.Д.Алексеев, А.Делла Корте, М.Мила орындаушылық өнердің мәдени функциялары, орындаушылық және интерпретация ұғымдарының мазмұны мен бөлінуі, интонацияның бейне жасаудағы маңызы, стильдің тарихи тұрғыда қалыптасқан тұрақты бірлігі қарастырылады.

Актердің сахналық бейнесі - өнердің бірнеше түрін байланыстыратын синтетикалық құбылыс болып табылады. Музыкалық театр артисінің сахналық бейне жасаудағы вокалдық орындаушылық интерпретациясы оның потенциалдық мүмкіндіктерін анықтауға, эмоциялық, психикалық табиғатының дамуына тиімді нәтижесін береді, егерде:
әнші-актер интерпретациялаудың теориялық және әдістемелік негіздерін меңгерсе;
интерпретациялауға септігін тигізетін психологиялық, эмоциялық факторларды анықтай алса;
сахналық бейне құрастыруда вокалдық мәтіндегі штрихтарды вокалдық-техникалық дағдылармен үндестіре алса.
Вокалдық-сахналық бейнені жасау - бұл қажетті мәнерлі құралдарды (пластиканы, мимика, интонация және т.б.) табу жолындағы ұзақ жұмыс. Бірақ спектакль - бұл осы жерде және қазір болып жатқан үздіксіз тірі процесс, сондықтан дайындыққа (ишарат, әрекет және т. б.) сәтті табылған "бейімдемелерді" спектакльде механикалық түрде қайталауға болмайды, олардың сыртқы көріністерін ғана емес, ішкі мәнін, сол сезімдерін қайта жаңғырту қажет, бұл әрекеттерді тудырған ойлар мен эмоциялар. Олар әрдайым қайтадан туылуы керек.
Музыкада, драма театрындағыдай, суретші кейіпкердің өмірін өз басынан өткізеді, оның ойларымен ойлайды, мәселелерін шешеді, яғни толық бейнеге айналады. Бұл әрекет рөл мәтінінен, пьесаның ұсынылған жағдайынан (либреттодан), репетициядан табылған дұрыс физикалық әрекеттен, декорациядан, костюмнен және т. б. шешуші сәттердің ықпалынан пайда болады.
Музыкалық театрдағы актердің өзгеруі - бұл музыкалық драманың дамуы. Сондықтан, рөлді драмалық орындау музыкаға үйрену негізінде партияның вокалдық жағын құру қажеттілігімен күрделене түседі.
Музыкалық театр актерінің вокалды-орындаушылық шеберлігі сахналық бейнені жасауда шешуші рөл атқарады. Музыкалық театрда актерлер әндер мен музыкалық нөмірлердің эмоциясы мен хабарын жеткізу үшін актерлік және вокалдық қабілеттерін біріктіреді. Музыкалық театрда сахналық көріністі жасауға көмектесетін вокалды-орындаушылық шеберліктің бірнеше аспектілері:
біріншіден, ән айту техникасы: музыкалық театр актерлері жақсы ән айту техникасына ие болуы керек. Бұған дұрыс тыныс алу, дауысты қолдау, интонация мен резонансты бақылау кіреді. Жақсы дамыған вокалдық техника актерге дыбыстың айқындылығы мен сапасын сақтай отырып, күрделі музыкалық бөліктерді орындауға мүмкіндік береді;
екіншіден, мәтін мен музыканы түсіндіру: Актер эмоционалды мәнін жеткізу үшін ән мәтіні мен музыканы терең түсінуі керек. Ол өз кейіпкерінің тәжірибесі мен мотивациясын сезініп, оны вокалды орындау арқылы көрсете білуі керек. Мәтін мен музыканы түсіндіру бірегей және танымал сахналық бейнені жасауға көмектеседі;
үшіншіден, эмоционалды берілу: музыкалық театр актерінің вокалды-орындаушылық шеберлігі оған эмоцияны дауыс арқылы жеткізуге мүмкіндік береді. Актер өз кейіпкерінің тәжірибесіне еніп, оларды вокалдық орындауында көрсете білуі керек. Бұл аудиториямен эмоционалды байланыс орнатуға және сахналық бейнені жанды және тартымды етуге көмектеседі;
төртіншіден, музыкалық интеракция: музыкалық театр актерлері көбінесе бірлескен музыкалық нөмірлерді орындайтын топта жұмыс істейді. Вокалдық-орындаушылық шеберлік актерге сахнадағы басқа орындаушылармен өзара әрекеттесуге көмектеседі, олардың дауыстарымен үйлеседі және әдемі және үйлесімді ойын жасайды.

Әншінің дауысы залдың кез-келген нүктесінде естілуі үшін бүкіл диапазонда біркелкі естілуі керек; әнші тыныс алмауы керек, ырғақты ұстауы керек; оның бет бұлшықеттерінің мимикасы дыбыс шығаруға бағынатын болғандықтан кейбір шектеулер пайдп болады және ән айту кезінде күле немесе жылай алмайды; сонымен қатар, актер дыбысты залға бағыттай отырып дирижерді де көріп жүруі керек. Егер осы талаптартарды ұстанатын болса, онда актер тек авансценаға шығып, залға бетімен қарап ән айтуы керек
Деген тұжырымға келеміз. Алайда тек осы талаптар бойынша сахнаға шығатын болса, қойылым концерт сияқты болып кетуі мүмкін. Ал бұл музыкалық театр артисінің міндеттеріне қарама- қайшылықтар алып келеді.
Қарама-қайшылықтардың ықпалы тек дұрыс ән айтып, сахналық оқиғаның шынайылығын көрсетуде ғана емес, сонымен бірге физикалық жағынан қимылдап жүріп ән айтуда да күрделіліктер тудырады. Бұл жерде артист рөлдің вокалдық жағын ғана емес, сонымен қатар сахна кеңістігінің заңдылықтарын да ескеруі керек, бұл оны ыңғайсыз позаларда ән айтуға, дирижерге(болған жағдайда) емес, сахнадағы серіктесіне қарауға, оның қимылдарының тыныс алу қажеттілігін емес, рөл логикасынан туындауын қамтамасыз етуге мәжбүрлейді. Бұл жағдайда ән айту процесінің жойылып, оны әуезді әнмен сүйемелденген іс-әрекеттерге айналдырып жіберу қаупі бар.
Вокалдық-сахналық өнердің шеберлігі осы қарама-қайшылықтарды жеңуден тұрады. Шынайы вокалды-сахналық образ сахна ақиқаты музыкаға , ал музыка сахналық образ бен сахналық шынайылыққа кедергі болмаған кезде ғана көрінеді. Бейне жасаудағы басты мәні, олардың органикалық үйлесімділігінде, олар бір-біріне кедергі емес, керісінше бірін-бірі толықтыруы қажет. Музыкалық драматургияны талдай отырып , сахналық мінез-құлықтың қалыптасуы мен вокалдық профессионализм - вокалды-сахналық бейнені жасаудың негізі болып табылады.

Теориялық және практикалық зерттеу процесінде көрнекті отандық музыкалық театр шеберлерінің шығармашылық қызметі (Ф. и. Шаляпин, к. с. Станиславский, В. И. Немирович-Данченко, в. Э. Мейерхольд, Б. А. Покровский, л. д. Михайлов және т. б.) олардың вокалды-сахналық бейнені жасау мәселелеріндегі ұстанымдары, кейде әртүрлі әдістермен болса да, негізінен бір-біріне жақын немесе сәйкес болып келеді. Ең алдымен, басты мақсаттың бірлігі - көркемді түрдегі өзгеру негізінде сенімді образ жасау. Бұл олардың тәжірибесін талдауда айқын көрінеді. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.