Казіргі заманғы ұрыс сипаты

Ұрыс — соғысушы екі жақтың бөлімі мен бөлімшелерінің (ұшақтарының, кемелерінің), әскерлерінің ұйымдаскан қарулы қақтығысы. Ол жеңіске жетудің бірден-бір құралы және қарсыласты жою немесе түтқынға алу мақсатында, сонымен бірге маңызды аудандарды (объектілерді, шептерді) ұстап тұру мақсатьшда жүргізіледі.
Қазіргі заманғы ұрыс жалпы әскери болып табылады. Оған әуе қорғаныс күштері, аэроұтқыр әскерлер, құрлық әскерлерінің бөлімдері мен бөлімшелері, сонымен бірге теніз жағалау бағыттары қимылдарында — шекара қызметіндегі теңіз дашизия кемелері және әскери-теңіз күштері қатысады.
Қазіргі заманғы ұрыста қарсыластар жағы ядролық кару және жеңіліске үшыратудың басқа да құралдарын немесе тек әдеттегі қару-жарақтар қолданып жүргізілуі мүмкін. Қарсыласты талқандау және ұрыста жеңіске жету, карудың барлық тұрлерінің куатты соққылары, ұрысқа катысушы бөлімдер мен бөлімшелердің белсенді және шешуші қимылдары, жауынгердің моральдык және дене күштерінің шектік төзімділігі нәтижесінде мүмкін болады.
Шет мемлекеттердің Қарулануға ядролық қару-жарақ пен жоғары дәлдіктегі қаруды (ЖДҚ) енгізу, құрлық әскерлерін артиллерияның, танкілердің және басқа да сауытталған ұрыс машиналардың көп мөлшерімен, әуе шабуылына карсы корғаныстың казіргі заманғы құрал-дарымен және әр түрлі электронды техникамен жарактау казіргі заманғы ұрыс сипатын өзгертті.
Қазіргі заманғы ұрыстың негізгі белгілері: айлалылық (маневрлілік), жоғары өзгермелік, жағдайдың тез және шүғыл өзгеруі, майдандағы және тереңдіктегі ұрыс дамуының бір калыпсыздығы, ұрыс жүргізу төсілдерінің әр тұрлілігі, жеке құрамның моральдык-психологиялық және дене күш салуының жоғары болуы.

Пайдаланылған әдебиеттер:
1. Еремеев Д.Е. «Этногенез турог» Москва – 1971;
2. Турецкая Республика, Москва – 1975;
3. Тюрко-язычный мир, Алматы – 1997 ж .
4. Тюркские народы, Алматы – 2004 ж .