Аса қауіпті жарақат

ЖОСПАР

I.КІРІСПЕ.

II.НЕГІЗГІ БӨЛІМ.
1.АСА ҚАУІПТІ ЖАРАҚАТ.
2.ЖАРАҚАТ ИНФЕКЦИЯЛАРЖӘНЕ ОЛАРДЫҢ АЛДЫН АЛУ ШАРАЛАРЫ.
3.ЖАРАҚАТ ИНФЕКЦИЯЛАРЫН ЕМДЕУ.

III.ӘДЕБИЕТТЕР.

Кіріспе.
Зақым қандай болған күнде де жаңа жарақаттарға дағдылы микрофлора өкілдері түсетіні бесенеден белгілі. Жаңа жаралардан анаэробты клостридилермен бірге топырақ аэробтары, стафилококктар мен ішектер маңындағы микроорганизмдер отырады. Жарақаттың микробтармен ластануы оның әлі инфекциялық асқынуы болып табылмайды, тіпті микробтармен қатты ластанғанның өзінде мұндай асқынудың өршімеуі де мүмкін. Микроб түскен тканьнің жай-күйі аса ерекше болады. Мылжаланған және оқ тиюден болған жарақаттар кезінде кез келген микроорганизм қауіпті.
Жарақат инфекциясының дамуы үшін қоздырғыш енген сәттегі ауру адам организмі жалпы жағдайының (оның иммунобиологиялық процестері жағдайының) мақызды екені қазір імәлім болып отыр. Зақымданған аймақтағы тканьдер жағдайының маңызы да кем емес. Жарақаттанған аймақта кан айналысы неғұрлым көбірек бұзылса, мылжаланған тканьдер неғүрлым көп болса инфекциялық асқынудың дамуы да солғүрлым ықтимал.
Жаракаттық процесс микро және макроорганизмдердің ұдайы өзара ықпал етуі үстінде өтеді. Жарақат инфекциясының дамуына жарақатқа енген жарақат инфекциясын қоздырушы, әсіресе қоздырғыш саны және оның патогеңдігі вируленттігі әсер етеді.
Патогендік микроорганизмдер инфекциялык процестің даму процесі кезінде макроорганизмнің тканьдеріне уландырушы және бүлдіруші ықпал жарайды. Бактериялардың негізгі патогенетикалық факторы — олардың токсиндері. Олардың басым бөлігі биологиялық белсенділіктері ең күшті деген химиялық улардан жүздеген, тіпті мыңдаған есе асып түсетін белоктық заттар болып табылады.
Жарақаттық инфекцияның шын қоздырғыштары (анаэробтар, стрептококктар, стафилококктар) ауру адам организмінде организм белсенділігінің көрсеткіші болып табылатын ерекше иммунологиялық реакциялар тудырады. Иммуиитет көрсеткіштері неғүрлым белсендірек болса, қалпына келуі процестер де соғұрлым тезірек өтеді.
Микрофлоралардың өзгеруіне емдеу шаралары себеп болуы мүмкін: жарақаттарға дер кезінде әрі дұрыс жасалған хирургиялық тазарту, тері пластикасы, аяқ-қолды қозғалтпай қою антибиотиктерді және басқа химиялық препараттарды колдану.
Организмнің инфекцияға қарсылық көрсетуі ішінара, аймақтық немесе жалпы болуы мүмкін.Ішінара иммуиитет көбіне тканьнің түріне, әсіресе оның қанмен қамтамасыз етілуіне байланысты болады. Аймақтық лимфалық тораптардың қорғағыштық әрекеті, фагоцитоз, клетка ішіндегі қорытылу мен микробтардың қырылуы иммундық процестегі ма-ңызды факторлар болып табылады.
Ішінара талураудың тез болуы организмнің өзіне енген қоздырғышқа қандай күшпен жауап қайыруға қабілетті екенін дәлелдейді, бірақ ол оның (организмнің) вируленттігіне үнемі параллель емес. Шынында вирулеиттік микробтар кезінде бактериялардың шабуылы күтпеген жерден және қарқынды басталуы мүмкін де ішінара қорғағыштық реакция әрең байқалады немесе тіпті көрінбей қалады, ал жалпы белгілері тез керінеді әрі өте-мөте айқын болады, Сөйтіп, егер организмнің қорғағыш күштері инфекцияға қарсы тұра алмаса, онда тканьдердің тез, кейде тым көп шіруі және соңынан жалпы инфекцияға ұшырататын бактериялардың лимфа және қан тамырларына өтуі басталады. Қан жүретін арналарда айналыста болатын бактериялар ұзақ уақыт бактериемияны «демеп» отыруы мүмкін және көп ретте капиллярлық жүйе ең күшті дамыған жерлерге өтіп кетеді де, ол араларда да екінші ұя құрайды. Сөйтіп, жарақаттанған аймақтан алыс жерлерде де ірің ұялары пайда болады. Сырқаттың ауырлығы қабаттаса жүрген токсинемияға байланысты. Токсинемиясыз бактериялар болмайды. Кейбір жағдайларда жалпы инфекцияның бейнесі ұзакқа созылған жергілікті жарақаттық инфекциядан кейін пайда болады. Бактерильдық инвазияны организмнің классикалык клеткалық және гуморальдық қорғағыш күштері тудырады. Фагоцитоздан кейін сәлден соң кейбір қоздырғыштарды калыпты жағдайда клетка ішінде фагоциттер құртады. Вируленттік бактерияларды фагоциттар жоймайды, олар өздерінің токсиндарымен лейкоциттарды бүлдіруі немесе фагоцитоздан кейін клетка ішінде көбейтуі мүмкін. Мұндай бактериялардың фагоцитозынан кейін біраз уақыт өткен соң

ӘДЕБИЕТТЕР:
1.Алтунин А. Т. Формирование Гражданской обороны в борьбе со стихийными бедствиями.-М.: Стройиздат, 1976.
2.Алхазов В. А., Ткачев А. 77. Индивидуальные средства противорадиационной защиты. М., 1964.
3.Архангелъскип А. М. Бактериологическое оружие и защита от него. М.: Воениздат, 1971.
4.Алгпунин А. Т. Гражданская оборона. М. Строй издать, 1976 г.
5.Бурназьян А. И. Руководство по организации медицинского обеспечения при массовых поражениях населения. М.: Медицина, 1971 г.
6.Вышневский А. А., Шрайбер М. М. Военнополевая хирургия. М.э 1968 г.
Гагалев М. И. Организация работы санитарных дружин в очагах поражения. М., 1981 г.
7.Глушко А. 77., Марков Л. К. Атомное оружие и противоатомная защита. М., 1958 г.
-8.Захаров Ф.Г. Учебник для подготовки санитарных дружин и санитарных постов. М.: Медицина, 1977 г.
Казмин А.И. Руководство по травматологии для медиңинской службы ГО. М.: Медицина, 1978 г.