Ұлттық экономика және оның қызметтерінің деңгейі

Жоспар

Жоспар
Кіріспе

1 БӨЛІМ
Ұлттық экономика және оның қызмет ету деңгейлері

2 БӨЛІМ
Ұлттық байлық: құрамы және ұлттық экономикада қызмет етуі

3 БӨЛІМ
Ұлттық экономиканың тепе.теңдікте қызмет етуінің деңгейі

Пайдаланылған әдебиеттер

Пән: Экономика
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 32 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе

1 БӨЛІМ
Ұлттық экономика және оның қызмет ету деңгейлері

2 БӨЛІМ
Ұлттық байлық: құрамы және ұлттық экономикада қызмет етуі

3 БӨЛІМ
Ұлттық экономиканың тепе-теңдікте қызмет етуінің деңгейі

Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе

Менің таңдап алған курстық жұмысымның тақырыбы Ұлттық экономика және
оның қызмет ету деңгейі.
Мен осы тақырыпта курстық жұмысты жаза отырып, өзімнің мамандығымның
қыр-сырын ашық түрде түсімнемін, яғни бұл курстық жұмыс маған жалпы ұлттық
экономика және ұлттық экономиканың қызмет ету деңгейі туралы кеңінен
түсіндіретін мағлұмат береді деп ойлаймын.
Қазіргі таңда Қазақстан Республикасының экономикасын жетілдіруде
ұлттық экономиканың қызмет ету деңгейі алғашқы орынды алатыны сөзсіз.
Жалпы, ұлттық экономика кез-келген қоғамдық жүйеде орын алатын жалпы
экономикалық қатынастардың құрамдас бөлігі. Ұлттық эконмиканың қызмет ету
деңгейі – яғни, ұлттық экономика жүйесін экономикалық ғылымда баланстық,
қызмет ету деңгейінің, бағыттарының бірі болып табылады.
Экономикалық теорияда шаруашылық практикасы сияқты қоғамдық өнімнің
әр қилы өлшемдерін пайдаланады. Бұл әрі қилылық мына жайлармен байланысты:
Біріншіден, қоғамдық өндірісті сипаттауға теориялық тұрғыдан жан-
жақты қарау;
Екіншіден (бұл бірінші жағдайдан туымдайды) статистикалық есептеудің
сан алуан метологиясы;
Үшіншіден, қоғамдық өнім қозғалысының әр түрлі сатысы тиісінше
макроэкономикалық көрсеткіштерді талап етеді.
Ұлттық экономика құрылымын қарастыруда қоғамдық өндіріс құрылымы
түсінігін анықтаудан бастаған жөн. Ұлттық экономика құрылымы дегеніміз, сол
мерзімде экономикада әр қилы факторлар ықпалымен, қоғамдық еңбек бөлінісі
мен қоғамдық ұдайы өндіріс пропорцияларын сипаттайтын салалардың
арақатынасы. Қоғамдық ұдайы өндірістің пропорциялары өндірістің әр қилы
элементтері мен бөліктерінің қалыптасқан арақатынасы. Қоғамдық ұдайы
өндірістің пропорциялары өндірістің әр қилы элементтері мен бөліктерінің
қалыптасқан арақатынасы және ұдайы өндірістік процестің жеке фазаларының,
факторларының, салаларының т.б. арасындағы өзара байланыс пен өзара
тәуелділікті сипаттайды.
Қоғамдық ұдайы өндіріс пропорцияларының құрылуы объективті
экономикалық заңдар ықпалымен қалыптасатын күрделі әрі қайшылықты
экономикалық процесс. Оны орнату, ұстау, өзгерту шаруашылық тетігінің
тиімді қызмет етуіне әсерлі ықпал етеді және өз кезегіндесол елдің
әлеуметтік-экономикалық хал-ахуалына, өндіргіш күштерінің даму дәрежесіне,
ғылыми-техникалық прогресс қарқыны мен ауқымына тәуелді.
Экономикалық процестердің арасындағы байланыс белгісі бір сандық
пропорциялар арқылы көрсетуге қарай былайша бөлінеді:
1. Жалпы экономикалық қоғамдық ұдайы өндірістің элементтерінің
арасындағы сандық арақатынас (мысалы, тұтыну мен қор жинау, жалпы
ұлттық өнім мен ұлттық табыс, өндіріс құрал-жабдықтары, өндіріс пен
тұтыну заттары, өндірісі т.б. арасындағы);
2. Салааралыққа - қоғамдық өндірістің әр қилы салаларының сандық
арақатынасы (мысалы, өнеркәсіп пен ауыл шаруашылығы, материалдық пен
материалдық емес, өндіруші және өңдеуші өнеркәсіп т.б. арасындағы);
3. Ішкі салааралыққа – сала мен өндіріс ішіндегі сандық арақатынас
(мысалы, шойын мен болат, мақта-мата өндірісі т.б.);
4. Мемлекетаралыққа – ұлттық шаруашылықтар мен әр қилы елдердің жекемен
өндіріс салаларының сандық арақатынасы.

Ұлттық экономиканың құрылымы жалпы өнімнің ұлттық салалық құрылымы арқылы
көрініс алады.
Ұлттық экономиканың салалық құрылымындағы сияқты, жұмыспен қамту
саласында да осы заңдылықтар байқалады, ауыл шаруашылығында қызмет
ететіндер үлесі күрт қысқарады да, өнеркәсіп өндірісіндегі еңбек ететіндер
үлесі артады. Қазіргі кезеңде ұлттық экономиканың құрылымына ғылыми-
техникалық революция шешуші ықпал етеді. Ғылыми-техникалық рефолюция
қоғамның өндіргіш күштерін дамытуда жаңа тарихи дәуірдің бетін ашып отыр.
Ғылым қоғамның өндіргіш күштерінің маңызды элементтерінің біріне айналып
отыр.
Ұлттық экономика және оның қызмет ету деңгейі барысында қоғамның
басты өндіргіш күші – адамның өндіріс процесіндегі ролі мен орны түбегейлі
өзгереді. Техника дамуының әр қилы тарихи кезеңдерінің критерийі атқарушы
қызметтің адамнан техникаға көшуі, осыған сәйкес адамның машинамен
байланысының технологиялық әдісі түбірлі өзгеріске ұшырады. Осы критерийге
сай қоғамдық өндіріс дамуының былайша айтқанда, технологиялық өндіріс
әдісінің дамуының негізгі кезеңдерін бөлуге болады:
1. Қол еңбегіне негіздеоген өндіріс. Бұл кезеңнің ерекше сипаты
технологиялық процесте адамның техникамен байланысының күшеюінде,
адам еңбек процесінің материалдық негізіне, ал еңбек құралдары оның
жұмыс орындарына қуат беріп отырады.
2. Еңбек процесін механикаландыруға негізделген машина өндірісі. Еңбек
процесінің материалдық негізін машина қалайды, адам оны толықтырады.
3. Автоматтандырылған өндіріс. Өндіріс процесінің материалдық негізін
машина автоматтар құрайды. Адам өндіріс қатарында творчестволық,
жасампаздық қызмет атқарады. Мұндай жағдайда өндіріс технологиясы
адамның физикалық және психологиялық мүмкіндіктерімен де шектелмейді.

- енді дамыған елдердің қоғамдық өндірісіндегі құрылымдық өзгерістердің
қазіргі тенденциясын қарастыруға көшелік, ол барынша жоғары дәрежеде ғылыми
техникалық революциялық дамуымен сипатталады. Бұл мыналармен байланысты,
біріншіден, ғылыми-техникалық прогресс жетістігі, принципиалды жаңа
технологиялар, осымен байланысты ұлттық экономиканы қайта құруды талап
етеді.
Екіншіден, салалық құрылымдағы интенсивті қозғалыс пен өзгерістер
ғылыми-технологиялық жетістіктердің қолдану дәрежесін, қоғамның өндіргіш
күштерінің дамуының объективті қажеттілігі дәрежесінің көрсеткіші. Қазіргі
кезде ғылым мен техниканың дамуының негізгі бағыты экономиканы қайта
индустрияландыру ол болса бүкіл қоғамдық өзгерісті одан әрі
интенсивтендіруді мына негізде қамтамасыз етеді: өндірісті принципиалды
жаңа ресурстар мен энергияны үнемдейтін, әрі экологиялық тұрғыдан таза
технология негізінде қайта құру, өндірілетінөнімдер мен өндірістің
техникалық-экономикалық параметрінің сапасын жақсарту, өнеркәсіптің сапасын
жақсарту, өнеркәсіптің ғылымды көп қажет ететін салаларын одан әрі дамыту
және олардың жалпы ұлттық өнімдегі үлесін көтеру, ғылым мен техниканың
соңғы жетістіктерін енгізу жасымен өндірістік емес салалы индустрияландыру.
Алға қойылған міндеттерді практикалық тұрғыдан шешу жолы мемлекеттің
экономикалық саясатын, ең алдымен инвестициялық саясатының икемділігіне
тәуелді. Ұлттық өнімнің өсу қарқынын тезделуге бағытталған мемлекеттің
экономикалық процестерді реттеуге белсенді араласуын қолдайды.
Мұндай жағдайда мемлекеттің инвестициялық саясаты күрделі қаржы
көлемін сандық тұрғыдан өсіру арқылы өндіріс көлемін ұлғайтуға
бағытталады. Қоғамдық өндірісті интенсивтендіру негізінде экономикалы
құрылымдық қайта құрудың міндеттері жаңа инвестициялық саясатты ұсынады.
Өнеркәсібі дамыған елдерде бүгінгі таңдағы салалық құрылым ғылыми-
техникалық революцияның негізгі бағыттары мен ауқымын анықтайтын өндірістің
ғылыми сыйымдылығы жоғары салаларға біртіндеп ауысуда. Ұлттық экономиканың
мұндағы негізгі қызметі өнеркәсіптің ғылыми сыйымды салаларына тек сандық
өсім ғана емес, сапалық өлшемдерде тән. Ең алдымен мұнда еңбек
өсімділігінің өсу қарқыны басқа салалармен салыстырғанда -2,5 -3 есе
жоғары. Соншалықты еңбеу өнімділігінің жоғары қарқынмен өсуі осы салалық
қазіргі жоғары автоматтандырылған материалдық базасы есебінен қамтамасыз
етіледі. Әр жыл сайын бөлінетін күрделі қаржының үштен бірі және өңдеуші
өнеркәсіпті ғылыми зерттеулерге бөлінетін қаржының 75-80% осы саланың
үлесіне тиеді.
Дәстүрлі салаларда қайта құру мен модернизациялауды жүргізудің
мақсаты,
Біріншіден, өте тиімді жабдықтарды енгізе отырып, өндіріс шығындарын
азайту және осы саланың өнімдерінің бәсекелік қабілетін көтеру.
Екіншіден, шаруашылық жүргізудің жаңа жағдайына, экономикалық жаңа
құрылымына бейімдеу, мұнда жетекші рөл өндірістің ғылыми сыйымды саласына
ауысады. Сонымен, ұлттық экономиканың қызмет ету деңгейі, барысында
құрылымдық қайта құру ең алдымен шаруашылықтың дәстүрлі салаларының
арасындағы өзара тәулділік пен дара байланыстылықты күшейтеді. Қазіргі
кезеңдегі ғылыми жұмыстар мен зерттеулердің ауқымы соншалықты, қоғамдық
өндірістің құрамында ғылыми-зерттеу және конструкторлық сынақ сияқты жаңа
бір сланың орын алғаны ғылыми-техникалық прогреспен қызмет етеді.
Ұлттық экономикадағы белгілі дәрежедегі түпкі өнім бойынша
фирмалардың ғылшыми зерттеу бюджетіндегі қаражаттың құрылымы да маңызды.
Өнеркәсіп фирмаларының мақсаты пайданы көп келтіру, түптеп келгенде, бүкіл-
ғылыми зерттеулер мен жұмыстар шығындарын азайтуға және өндіретін
тауарлардың бәсеке қабілетін көтеруге бағытталған. Бұл принцип ұлттық өнім
экономикасы түлерін өндіру немесе технологиялық процестер мен өндірісті
жетілдіру жолымен мүмкін болады.
Мұнда корпорацияның экономикалық және ғылыми-техникалық стратегиясы
алғашқы екі бағыт жағына қарай ауысады.
Дамыған алдердің көпшілігінің ұлттық экономикасының басынан кешіп
жатқан қазіргі құрылымдық қайта құру тағдырын ғылыми-техникалық революция
анықтайды. Қазіргі құрылымдық өзгерістер жай сандық өзгерістермен емес,
сапалық белгілермен сипатталады, ол болса болашақта құрылымдық
қозғалыстарды зерттеу мекемесіне жаңаша қарауды талап етеді.
Ұлттық экономика және оның қызмет етуінің деңгейлері
Ұлттық экономика жүйесін экономикалық ғылымда баланстық, яғни оның
қызмет етуінің деңгей бағыттарының бірі болып табылады.
Ұлттық экономика әлемдік қауымдастық елдерінің түгелдей экономика
аумағында өндіріс жағдайын өлшеуде қолданылып және оның түпкі қорытындысы –
тұрғыладың әл-ауқат деңгейін көрсету болып табылады.
Ұлттық өндірістің макроэкономикалық нәтижесіне алғашқы рет баға беру
Ф.Кенэ бастаған физиократтардың үлесіне жатады. Ол осы туралы өзінің көз
қарасын экономикалық кесте деген белгілі еңбегінде баяндалған. Ф.Кенэ
Францияның XVIII –ші ғасырдағы экономикасын негізгі ала отырып, жай ұдайы
өндірістегі балансты талдауды көрсетті.
Өнеркәсібі дамыған барлық елдерді шалқасынан түсірген Ұлы тоқыру
деп аталған 1929-1933-ші жылдардағы экономикалық дағдарыс макроэкономикалық
талдаудың қажеттілігін көрсетті.
Сондықтан ұлттық өнім құрылуының факторларын, жұмыссыздық пен
инфляция сауалдарын, экономикалық өсу қарқынын және ұлттық өндіріс
көрсеткіштерін болжай білу тек ұлттық өндіріс көрсеткіштерін болжай білу
тек ұлттық есеп-шөт жүйесін жүргізу арқылы шешіледі. Осы кезден бастап
ғалымдар экономика нәтижесіне баға беру мәселесін және ұлттық табысты
есептеуді біліп-зерттеумен қоян-қостық айналыса бастады.
Алғашқы рет ұлттық есеп-шөт жүйесінің кестесі 1953 жылы БҰҰ-ның
статистиакалық бөлімінде басылып шықты. Қазір барлық әлемдегі елдерде ол
стандарт ретінде қабылданды. Ұлтық есеп-шот оның жүйесінде метрикалық түрде
бейнеленген, онда әрбір есеп-шөт табыс және шығын матрицаларда көрсетілген.
Ұлттық деңгейін құрудағы ертеректегі талпыныстан А.Стоун ұсынған
айырмашылық сол, ал алғашқы рет макродеңгейде екі еселей жазу принципін
қоғамдық матрицаларда қолданады.
Стандарттық сипаттамалар – ұлттық өнім тұтыныс, сауда балансы және
басқалары солай топталған, олар экономика құрылысы мен оның қызмет жасау
процесіне толыққанды бейнеленгенін көрсетеді. Мұнда сондай-ақ қаржы балансы
ұлттық есеп-шөт жүйесі және демографиялық есептеп шығару жүйесін құру
енген.
Қоғамдық өндірістің макроэкономикалық көрсеткіштерінің ең маңыздысы:
жалпы қоғамдық өнім, жалпы ішкі өнім
Стандарттық сипаттамалар ұлттық өнім тұтыныс, сауда балансы
және басқалары солай топталған, олар экономика құрылымы мен оның қызмет
жасау процесіне толықтанды бейнеленгенін көрсетеді. Мұнда сондай-ақ қаржы
балансы ұлттық есеп-шөт жүйесі және демографиялық есептеп шығару жүйесін
құру енген.
Қоғамдық өндірістің макроэкономикалық көрсеткіштерінің ең маңыздыысы
жалпы қоғамдық өнім, жалпы ішкі өнім, жалпы ұлттық өнім, ұлттық табыс болып
табылады.
Жиынтық қоғамдық өнім мөлшерін анықтауда дәстүрлі көзқарас бойынша,
қызмет көрсетнудің материалдық емес өндіріс оған еңбейді.
Бұл өнім жиынтық (жалпы) қоғамдық өнім (ЖҚО) болып аталады.
Дүниежүзілік шаруашылық практикасында қалыптасқан келесі көзқарас бойынша,
қоғамдық өнім өлшерін есептегенде мынаны ескереді:
Өндірімен өнім массасы материалдық өндіріс өнімнің ғана емес, сондай-
ақ қызмет көрсетудің материалдық емес өндірістің қызметтерің де өндіреді.
Бұл өнім жалпы ішкі өнім болып табылады.
Қоғамдық өндіріс нәтижесінің жалпылама көрсеткішіне жиынтық (жалпы)
қоғамдық өкіледі жатқызамыз, себебі ол қоғамдық өндірістің бір жылда
құралған материалдық илігінің (өндіріс құрал-жабдығы мен тұтыну заттары)
жиынтығын бейнелейді. Жиынтық қоғамдық өнім (ЖКӨ) екі түрде өндіріледі:
натуралды заттай және құндылық, ЖКӨ натуралды заттай түрінде өндіріс құрал-
жабдықтары мен тұтыну заттарынан тұрады. Осы тұрғыдан барлық қоғамдық
өндіріс екіге бөлшектенеді, өндіріс құрал-жабдықтар өндірісі (І-ші бөлімше)
және тұтыну заттары өндірісі (ІІ-ші бөлімше).
Қоғамдық өнім жиынтық қоғамдық өнімнен шикізат пен материал айналымын
алып толтау жолымен құрылады, яғни олардың қайталану есеп шотын
болдырмайды.
Ұлттық экономикалық қызмет етуінің ең маңызды жиынтық көрсеткішіне
ұлттық табыс жатады. Ол барлық өндіріс факторлары иегері табығының
қосындысын (рента, жалақы, капиталға пайыз %), меншіктен табыс, корпорация
пайдалы) құрайды. шетел практикасында ұлттық табыс таза ұлттық өнім (ТҰЖ)
мен бизнеске деген жанама салық айырмасы ретінде анықталады:
ҰТ=ТҰД – жанама салықтар
Дәстүрлі тәсіл бойынша, ұлттық табысты жиынтық қоғамдық өнімнің бір
бөлігі ретінде өндіріс процесінде тұтынылған материалдық ресурстарды
қайтаруды иегеру арқылы анықтаймыз.
ҰТ=ЖҚД-МШ
мұндағы: ҰТ=ұлттық табыс,
ЖКӨ=жиынтық қоғамдық өнім
ИШ=материалдық шығындар.
Өзінің қозғалсында ұлттық табыс төрт станциядан өтеді, өндіріс, балу,
айырбас және қолдану.
Өндіріс стандиясына ұлттық табыс барлық салада құралатын таза өнім
түрінде болады, болу стадиясында әртүрлі бірінші және екінші табыс түрінде
болады; айырбас стадиясында – тауардың өндіріс құрал-жабдығы мен тұтыныс
заттары түрінің жиынтығын құрайды, қолдану стадиясында – қорлану мен резерв
түрінде болып келеді.
Ұлттық экономика және оның қызмет етуінің деңгейі – ұлттық табыс
мөлшері тұрғындардың тұтыну деңгейімен өсуі, сондай-ақ өндіріс аумағы мен
оның өсу қарқынына байланысты. Ұлттық табыс жиынтық қоғамдық өнімнің
шамамен 50 % құрайды. Ұлтық табыс қоғамның түпкілікті өнімінен амортизация
сомасына келе, шамамен 8-10% болады.
Егер ұлттық табыс көлемін елдегі тұрғындар санына бөлсек, онда өте
маңызды экономикалық көрсеткішті табалыз: тұрғындар өмір денгейнің айнасы –
жан басына шаққандағы ұлттық табыс.
Әлемдік қауымдастыққа ететін елдер бойынша өмір деңгейін анықтау үшін
жөн басына шаңқандағы жалпы ішкі өнім (ЖІӨ) көлемін қолдануға болады.
Ұлттық экономикалық қызмет деңгейін, яғни ұлтық өндіріс көлемін өлшеу
үшін жалпы ішкі өнім көрсеткіш қолданылады. Ол барлық жылдық өнім құнылық
сомасын құрайды, сондай-ақ Қазақстандағы шет ел және өзінің өндіріс
факторларын қолдану арқылы құралады. Оны жалпы ұлттық өніленген ажырата
білген жөн. Жалпы ұлттық өнім жалпы ішкі өнімнен осы елдесі қолданылған
ресурстар табысы сомасының шет елдегі өнімнен (пайыз, дивиденд, жолақы және
т.б.) артық болады.
Сыртқы экономика операция бойынша сальдо ЖӨ өзіне тікелей сол елде
өндірілген өнім мен қызмет көрсетуді және бұл елдегі өндіріс факторын
қолданғанда ғана енгізеді. Егер, жапондықтарға жататын өндіріс факторын АҚШ-
да қолданса, онда олардың құны ЖІӨ-ге енгізілмейді.
Бұл жағдай мынандай кезде де ескеріледі американдық өндіріс факторы
басқа елде қолданса, онда олардың құныда ЖІӨ-ге енбейді. Елдегі барлық
фирмалардың қосарланған құн санасы ЖІӨ-ді құрайды. Жалпы ішкі өнім
мемлекеттің барлық территориясында өндірілетін болғандықтан, сондай-ақ ол
өзіне тұтыну мен инвестицияны ендіреді.
Қазақстан Респубикасында ЖІӨ-нің жылдың ағымдағы бағасы 1995 жылы
992,5 млрд. теңге мөлшерін бағаланды немеес, бір тұрғынға 60,2 мың теңдеген
кеседі. Өзінің экономикасының ауқымы бойынша Қазақстанның ЖІӨ 1990-шы жылы
53-ші орынды алды және ол Греция, Норвегия, Венгрия, Сирия, Марокконың ЖІӨ-
і мен пара-пар келді. ЖІӨ-ді өндіруде Қазақстан жан басына шаққанда 1990-шы
жылы Польша, Аргентина, Колумбия, Тайланд деңгейінде болды, ал АҚШ
деңгейімен салыстырғанда – 18,7 % бұрынғы одақпен салыстырғанда – 69,3%
деңгейін құрады.
Ұлттық экономикалық қызмет ету деңгейін методология бойынша
статистикалық органдары есептейді және халықаралық салыстырулар үшін
қолданылады. Негізгі өндірістік және өндірістік емес қорлардың
амортизациясынн материалдық өндіріс саласының таза өнімін және сыртқы
экономикалық қызмет бойынша табыс енгізіледі.
Ұлттық экономикадағы қызмет етудегі ұлтық өнім еліміздің экономикалық
даму деңгейі мен пропорциясын шет елдермен тікелей салыстыруға мүмкінді
туды.
ПМД елдері мен Қазақтанда ЖҰӨ-ң экономикалық есептеудегі қызмет ету
деңгейі. 1988 жылы енгізілді, сөйтіп ол қосымша жинақталған көрсетіліктерге
(жиынтық қоғамдық өнім, ұлттық табыс және т.б.) қосылды.
Жалпы ұлттық өнімнің жиынтық қоғамдық өнімнен айырмашылығы сол, ол
еңбек заты мен жартылай фабрикаттар құнының қайталанған есеп-шотын
ендірмейді. Қайталанған есеп-шоттың енбеуін қосарланған құн көрсеткіші
қамтамасыз етеді. Ол дегеніміз, кәсіпорынның жалпы табысы және оның шикізат
мен материалға кеткен шығындары арасындағы айырмасын көрсетеді.

2 БӨЛІМ
Ұлттық байлық құрамы және ұлттық экономикадағы қызмет етуі
Ұлттық байлық жинақталған әрі нәтижелі көрсеткіліктер санасына жатады
және мемлекеттік экономикалық даму деңгейінің айнасы деп болады.
Ұлттық байлық – бұл материалдық және рухани иліктердің жиынтығы және
осы уақытта барлығы қоғам иеншігінде болады.
Ұлттық байлық құрамына мыналар енеді.
а) негізгі өндірістік және өндірістік емес қорлар;
б) материалдық реезрвтер мен сақтандыру қоры;
в) айналым қоры
г) тұрғындар мүлкі
Ұлттық байлық құрамына негізгі жер, ормандар, сондай-ақ барланған
табиғи ресурстар және олар натуралды түрде есептелінеді.
Қазақстан өзінің ауқымы бойынша ұлттық байлықтың үлкен көлемін
иеленген. Біздің Республикада жалпы жер көлемі 222,5 млн.га мөлшерді
құрайды, оның ішінде 82 %-ауыл шаруашылығы жүйесі жатады.
Қазақстанда 21,7 млн.га орман мен табиғи иісліктер 11 мың өзен, 7
мыққан астам көп су қоймалары бар. Минералды ресурстар ұлттық табыстық
төрттен үшін құрайды.
Ұлттық экономикадағы ұлттық байлықтың қызмет етуі, экономиканы
данытудың ең басты жағдайының бірі болып табылады, сондай-ақ елдің ұлттық
байлығының үздікссіз өсуінің ең маңызды екендігі де рас.
Ұлттық байлықтың екң маңызды элементіне өзінің құрамы мен жеке
салмағы бойынша ұлттық мүлікті айтамыз, оның үлесіне ұлттық байлықтың
жартылысынан астамы тәсілі болады. Ол өз бойына халық шаруашылығының
өндірістік және өндірістік емес қорларын, оның резервті қорын, тұрғындардың
өз басындағы мүлкін енгізеді.
Ұлттық байлықтың элементіне тұрғыдардың мүлкі де жатады. Байлық
динамикасының қорлану мөлшері және көп қайтарумен байланысының ұлттық
байлық индексі аша түседі.
Ұлттық байлық ұғымы материалдық емес құндылықтарды да ақпарат, ғылым
білім ауқымы, тұрғындардың мәдениет деңгейін және т.б. қамтуы қажет. Шын
мәнінде ақпарат әлеуметтік-экономикалық процестер мен құбылыстарды моделдеу
мен болжаудың негізі болып табылады. Нақты ақпарат көмегімен қоғамның
экономикалық әлеуметін толық іске асыруға болады. Кәсіпкерлік қызметті
ақпаратсыз елестету мүмкін емес. Кәсіпкерлік қызметте экономикалық
ақпараттық құна шексіз, сатылуы да мүмкін, деп кезінде өткерілшендіктен
уақыт бойынша құнын жоғалтады. Мысалы, АҚШ-да жыл сайын фирма-ғылыми-
техникалық ақпаратты үшін орташа 10-15 млрд долл, шығын жұмсайды.
Сондықтанда ақпарат өндірістің негізі болып табылады. Кез-келген
экономикалық жүйені далытады және оның өсуін қамтамасыз етеді.
Ұлттық байлық өзінің аса мауыздылығына қарабай-ақ, оны білім-
бағамдаудың мәселесі әлі кезге дейін қоғам тұтылысынан эконоикалық басқа да
жұмыстарын жасау мәселелері деңгейінен қалып отыр. Ұлттық байлықтың
теориялық мәселелерін жасаудың артта болуына байланысты, оны болжау мен
есептеудің көптеген практикалық сауандалы шешілмей отыр.
Алдағы уақытта ұлттық байлықты жетілдіру көбінесе оның сапалық
жақсарумен, табиғи байлықты рациональды игерумен қоғамның барынша қоршаған
ортаны сақтау қамқорлығымен, экологиялық қауіпсіздікті қолдау деңгейімен
анықталады.
Онеркәсібі далынған елдерде бірінші таудағы салалық құралым ғылыми-
техникалық революцияның негізгі бағыттары мен ауқымын анықтайтын өндірістің
ғылыми сыйымдылығы жоғары салаларға біртіндер ауысуда.
Ұлтық байлықтың құрамының деңгейінің негізгісі ғылыми-зерттеу және
конструктарлық сынақ жұмыстары саласында атқарылған құн оны таза сатудан
түскен санадан 3,1 процент артық болуы шарт.
Ұлттық экономикадағы қолданылатын технолгия орташа дәрежені
күрделіктен жоғары болуы керек, яғни экспорттық бағалау әдісімен
анықталады.
Сыртқы саудағы бағалардың негізінде нарықтық баға жатыр. Дамыған
қоғамдың еңбек бөлінісі және халықаралық сауда жағдайында ұлттық құндар
өндірістік ұлттық бағасына, ал интернационалдық құндар өндірістің
интернационалдық бағасына айналады.
Ұлттық құнның (сол сияқты өндіріс бағасының) интернационалдық құннан
ерекшелігі бар. Оған жекеленген елдердің экономикалық дамуының жалпы
деңгейі, табиғи және тарихи жағдайылары, ұлттық ерекшеліктері жатады. Ұзақ
уақыт бойы жұмыс күші құнындағы өзгешіліктер шешуші фактор болып келді.
Бірақ қазір бірінші кезекке басқа себептер, әсіресе технологиялық
артықшылықтар, рыноктың коньюктурасына бейімдеу жылдамдығы және т.б.
себептер шықты.
Ұлттық зұндардың айырмашылықтарынан еңбек өнімділігі мен
тиімділігінің деңгейілері көрінеді.
Тауалардың дүниежүзілік рынокта өткізілген кезінде жекелеген
елдердегі еңбек, дүниежүзілік шаруашылықтары жиынтық еңбектің бөлігі,
ретінде қоғамдық мойындауға ие болады. Нәтижесінде ұлттық қоғамдық жұмыс
уақытының орташа қатынасы, бір елдегі жеке жұмыс уақытының қоғамдық жұмыс
уақытына қатынасы сияқты көрінеді.
Еңбектің шығындары мен нәтижелерінің салыстырмалы айырмашылықтарын
икемді пайдалану халықаралық айырбасқа қатысушы елдер үшін экономикалық
тиімділікті қалыптастырады.
Дүниежүзілік шаруашылықтағы құн заңының әкереті дүниежүзілік
рыноктағы тауарлар айырбасы ұлттық қоғамдық қажетті еңбек шығындарының
негізінде емес, орташа әлемдік шығындар негізінде анықталады.
Басқаша айтқанда ұлттық тауарлардың құны әлемдік баға және қоғамдық
қажетті шығындар арқылы анықталады. Халықаралық тауар айырбаса, өндіргіш
күштердің өсуі мен еңбек қарқындылығы, орташа әлемдің қоғамдық қажетті
жұмыс уақытымен анықталатын өндірістің шығынына негізделген.
Бұл жағдайда даму деңгейі мен еңбек өнімділігі неғұрлым жоғары
елдердің өнімдерінің ұлттық құны интернационалдық құмнан төмен болады, ал
даму деңгейі төмен елдердің өнімдерінің ұлттық құны жоғары болады.
Дүниежүзілік нарықтық ерекшеліктерінің бірі – қоғамдық қажетті орташа жұмыс
уақыты жекелеген тауар өндірушілердің жұмыс уақытының орташа арифметикалық
шығындарының нәтижесінде емес, халықаралық деңгейде белгілі бір тауардың
басты жеткізушілері басып табылатын елдердің ұлттық құндарының негізінде
жасалады.
Кейбір жағдайда, дүиежүзілік нарыққа жекелеген тауарлардың басты
жеткізушілері қатарында әлемдік өдірісте үлесі төмен тауар өндірушілер де
болуы мүмкін. Дүниежүзілік рыноктағы халықаралық бағалардың ұлттық
экономикадағы бағалардан айырмашылығы бар.
өндіріс факторларының елдер арасында толық ауысуы мүмкін емес. Демек,
халықаралық айырбасқа бәсекеге қабілетті, өндіріс шығындары төмен, тұтыну
қасиеттері өте жоғары өнімдер ғана шығарылады.
Экскорттық тауарларда өндіру үшін алдыңғы қатарлы технология
қолданылады, ерекше табиғи немес жағрафиялық жағдайлар интенсивті түрде
пайдаланылады.
Дүниежүзілік бағалардың деңгейі, қатынасы және динамикасы көптеген
ерекше факторларымен анықталады. Бұл факторларға монополиялар мен бәсекенің
кері, биржалық алыпсатарлықтар, ұсыныс пен сұранысқа кезеңдік немесе басқа
ауыиқулардың әсер етуі, инфляциялық процестер, өнімнің өмірлік кезеңі,
мемлекеттік және халықаралық реттеулер және т.б. жатады. Ішкі ұлттық
экономикадағы жеке тауардың дүниежүзілік бағасы ұсыныс пен сұраныстың
әсерімен нарықтық құннан ауытқиды. Ұлттық экономикадағы тауардың құны
өзгермеген және тауар орынбасарлары болмаған жағдайда ғана ұсыныс пен
сұраныс көлемдерінің өзара әрекеті нәтижесінде тепе-теңдік бағасые
қалыптастырады. Пайда табу мүмкіндігі де әртүрлі факторларға байланысты,
өндіріс шығындарының ең төмен деңгейіне алдымен ірі корпорациялар ғылым мен
техникалық жаңалықтарын монополиялық пайдалану, ғылыми зерттеулерге көп
қаржы жұмсау, өндірісті ірілендір, басқару мен маркетигтің жаңа әдістерін
қолдану және т.б. арқылы жетеді. Осы шаралар арқылы өндіріс шығындарын
кемітіп, жоғары еткізу бағасын қалыптастыруға жағдай жасалады.
Экономиканың сыйымды саласының қарқынды дамуы жиынтық еңбек массасын
олардың пайдасына қайта бөлуді талап етеді. 1950 жылдан 1986 жыл аралығында
өнеркәсіптің барлық дәстүрін салаларында жұмыс істейтіндердің саны
салыстырмалы да, абсолютті де азайды. Егер 1950 жылы екі саланың үлесіне
(тамақ және тоқыма) жалпы жұмыс істейтіндердің 20% келсе, ал 1986 жылы
олардың үлесі екі есе қысқарып -11,2% құрады, ал абсолюттік мөлшерде жұмыс
істейтіндер саны 1,5 есе азайды. Қара металлургияда жұмыс істейтіндердің
үлесі едәуір қысқарды. 1950 жылы 8,2%-дан, 1986 жылы 3,8%-ға дейін.
Сонымен бірге ғылыми сыйымды біз атаған 5 (бес) ішкі салада жұмыс
істейтіндер үлесі осы мерзім ішінде 25,5%-дан 37,9 пайызға дейін артты. Ал
абсолюттік есептеуде осы 35 жылда жұмыс істейтіндер саны прибор өндірісінде
-2,4 есе электроникалық және машина өндірісінде -2 еседей, химия
өнеркәсібінде және транспорт машинасы өндірісінде -1,4 есе өсті.
Еңбек өнімділігінің жоғары қарқынмен өсуі экономиканың ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.