Мемлекет және құқықтың пайда болуы

МАЗМҰНЫ

І БӨЛІМ. КІРІСПЕ
Алғашқы қауымдық қоғам, оның дамуы және ыдырауы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 3

ІІ БӨЛІМ. НЕГІЗГІ БӨЛІМ
2.1. Құқықтың түсінігі және мазмұны ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 5
2.2. Құқық туралы негізгі теориялар ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..9
2.3.Мемлекеттің пайда болуы туралы теориялар ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 12
2.4. Мемлекет және құқықтың пайда болуы, оның объективтік заңдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...15

ІІІ БӨЛІМ. ҚОРЫТЫНДЫ
Қазақстан мемлекетін нығайту . тұрақтылық пен прогрестің басты факторы ..19

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 21

Алғашқы қауымдық қоғам – адамдардың пайда болып, жер жүзінде өмір сүре бастағанына екі миллиондай жыл болды. Қоғамның диалектикалық даму процесіне сәйкес адамдардың өздерінің дене құрылысы да, миы да, тәжірибесі де, пайдаланатын құралдары да дамып отырды. Соның нәтижесінде шамамен осыдан 40 мың жыл бұрын қазіргі типті адамдар (хомо сапиенс) қалыптасты. Адамдардың дене құрылысының өзгеруі тоқтап, оның орнына олардың қауымдық құрылысы, тәжірибесі басында бәсең, кейін қарқынды түрде дами бастады. Бұл процесс бірте-бірте алғашқы қауымдық қоғамды өмірге әкелді. Қоғамның дамуы екі бағытта жүріп отырды: адамдардың өмірлік тәжірибесінің дамуы және соған сәйкес пайдаланатын құралдардың өзгеріп, процестің жаңаруы. Бірақ бұл процесс басында өте бәсең дамыды.
Алғашқы қауымдық қоғамның экономикалық, әлеуметтік дамуы екі кезеңге бөлінеді:
1. Жабайы адам дәуірі – 40-12 мың жылдықтар арасында. Адамдар табиғаттың дайын заттарымен қоректенген, қарулары дайын: тас, сүйек, ағаш. Жабайы аңшылық, балықшылық қалыптасып, қоғамның негізгі сипаты табиғаттың, қоршаған ортаның адамдардың күн көрісіне қолайлы жақтарын пайдалана отырып, экономикалық, әлеуметтік жағдайды жақсарту. Қысқаша айтқанда – дайынды игерушілік дәуірі. Бұл кезеңде қиыншылық, ашаршылық жиі болды.
2. Экономиканы қолдан жасау дәуірі – 12-4 мың жылдықтар арасы. Бұл кезеңде адамдардың тәжірибесі, пайдаланатын қаруы дамыды. Рухани сана-сезім, білім жоғарылады. Экономиканы қолдан жасауға мүмкіншілк қалыптасты. Металлургия, керамика өмірге келді. Малшылық, егіншілік арқылы сертификациялық, рулық, тайпалық бірлестіктер, әлеуметтік нормалар өмірге келді.
Алғашқы қауымдық қоғамның экономикасы мен құрылымы – экономиканың негізгі сипаты: қоғамдық еңбек, қоғамдық меншік, қоғамдық бөліс, қоғамдық өмір сүру. Қоғамның құрылысы: туысқандық ру, тайпа, одақ, бірлестіктер.
Бұл құрылымдарды құруды, дамытуды қоғамның экономикасының, тәжірибесінің, құралдарының даму деңгейіне сәйкес жасап отырған.
Қоғамды басқару және әлеуметтік нормалар – қоғамдық күрделі мәселелерді жалпы халықтық жиналыста талқылап, шешімдер қабылдап отырған. Күнделікті мәселелері шешіп, басқару үшін ру басшылары сайланып отырған. Тайпа, одақ, бірлестіктерді күнделікті басқару үшін Кеңестің мәжілісінде тайпа, одақ, бірлестіктерді басшылары сайланып отырған. Олар жұртпен бірдей еңбектеніп, қоғамдық жұмыстарын атқарып жүрген.
Алғашқы қоғамның даму процесінде әлеуметтік мононормалар (бірігу, бірлесу) қалыптасып, солар арқылы қарым-қатынастарды реттеп, басқарып отырған. Мононорманың негіздері мен түрлері: әдет-ғұрып, салт-дәстүр, мораль, діни нормалар. Алғашқы қоғамның дамуы барлық региондарда, барлық континенттерде бірдей болды. Тек мемлекет пен құқықтың пайда болуы кезеңінен бастап айырмашылықтар, ерекшеліктер молая бастады. Мысалы, шығыс елдерінде (Араб, Үнді, Иран, Қытай) мемлекет пен құқықтың дамуы бір-біріне ұқсас, Афин, Рим, Спартада мемлекет пен құқықтың дамуы басқа түрде болды. Еуропаның, Азияның басқа елдерінде – үшінші түрде дамыды. Бұл елдер алғашқы қоғамнан феодалдық формацияға көшті.

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ

1. Қазақстан Республикасының Конституциясы. Алматы, 1995ж.
2. Венгеров А.Б. Теория государства и права. М.: 1994
3. Сапарғалиев Г.С. Заң терминдерінің сөздігі. Алматы: Жеті Жарғы, 1996 ж.
4. Сапарғалиев Г.С., Ибраева А.С. Мемлекет және құқық теориясы. Алматы: Жеті Жарғы, 1997.
5. Теория государства и права./Под. Ред. М.Н.Марченко М., 1998.
6. Қ.Д. Жоламан Мемлекет және құқық теориясы. Алматы, 2006ж.
7. Бейсенова А., Біржанов К., Қазақстан Республикасы мемлекет және құқық негіздерін оқып үйренушілерге көмек. Алматы: Жеті Жарғы, 1997
8. Қазақстан Республикасының Конституциясының түсіндірме сөздігі.
9. Алексеев С.С. Теория права. М.: БЕК, 1993.
10. Общая теория права. Курс лекций/Под. Ред. Бабаева В.К. Нижний Новгород, 1994.
11. Маркс К., Энгельс Ф., Екі томдық таңдамалы шығармалар. 2-ші том.

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 19 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министрлігі
Л.Н.Гумилев атындағы Еуразиялық ұлттық университеті
Информатика кафедрасы

КУРСТЫҚ ЖҰМЫС
Тақырыбы: Мемлекет және құқықтың пайда болуы

Орындаған:
Қабылдаған:

Астана, 2008 жыл
Мазмұны

І БӨЛІМ. КІРІСПЕ

Алғашқы қауымдық қоғам, оның дамуы және
ыдырауы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 3

ІІ БӨЛІМ. НЕГІЗГІ БӨЛІМ

2.1. Құқықтың түсінігі және
мазмұны ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 5

2.2. Құқық туралы негізгі
теориялар ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 9

2.3.Мемлекеттің пайда болуы туралы
теориялар ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..12

2.4. Мемлекет және құқықтың пайда болуы, оның объективтік
заңдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...15

ІІІ БӨЛІМ. ҚОРЫТЫНДЫ

Қазақстан мемлекетін нығайту – тұрақтылық пен прогрестің басты факторы ..19

Пайдаланылған әдебиеттер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ...21

І БӨЛІМ. КІРІСПЕ

Алғашқы қауымдық қоғам, оның дамуы және ыдырауы

Алғашқы қауымдық қоғам – адамдардың пайда болып, жер жүзінде өмір сүре
бастағанына екі миллиондай жыл болды. Қоғамның диалектикалық даму процесіне
сәйкес адамдардың өздерінің дене құрылысы да, миы да, тәжірибесі де,
пайдаланатын құралдары да дамып отырды. Соның нәтижесінде шамамен осыдан 40
мың жыл бұрын қазіргі типті адамдар (хомо сапиенс) қалыптасты. Адамдардың
дене құрылысының өзгеруі тоқтап, оның орнына олардың қауымдық құрылысы,
тәжірибесі басында бәсең, кейін қарқынды түрде дами бастады. Бұл процесс
бірте-бірте алғашқы қауымдық қоғамды өмірге әкелді. Қоғамның дамуы екі
бағытта жүріп отырды: адамдардың өмірлік тәжірибесінің дамуы және соған
сәйкес пайдаланатын құралдардың өзгеріп, процестің жаңаруы. Бірақ бұл
процесс басында өте бәсең дамыды.

Алғашқы қауымдық қоғамның экономикалық, әлеуметтік дамуы екі кезеңге
бөлінеді:

1. Жабайы адам дәуірі – 40-12 мың жылдықтар арасында. Адамдар
табиғаттың дайын заттарымен қоректенген, қарулары дайын: тас,
сүйек, ағаш. Жабайы аңшылық, балықшылық қалыптасып, қоғамның
негізгі сипаты табиғаттың, қоршаған ортаның адамдардың күн көрісіне
қолайлы жақтарын пайдалана отырып, экономикалық, әлеуметтік
жағдайды жақсарту. Қысқаша айтқанда – дайынды игерушілік дәуірі.
Бұл кезеңде қиыншылық, ашаршылық жиі болды.

2. Экономиканы қолдан жасау дәуірі – 12-4 мың жылдықтар арасы. Бұл
кезеңде адамдардың тәжірибесі, пайдаланатын қаруы дамыды. Рухани
сана-сезім, білім жоғарылады. Экономиканы қолдан жасауға мүмкіншілк
қалыптасты. Металлургия, керамика өмірге келді. Малшылық, егіншілік
арқылы сертификациялық, рулық, тайпалық бірлестіктер, әлеуметтік
нормалар өмірге келді.

Алғашқы қауымдық қоғамның экономикасы мен құрылымы – экономиканың
негізгі сипаты: қоғамдық еңбек, қоғамдық меншік, қоғамдық бөліс, қоғамдық
өмір сүру. Қоғамның құрылысы: туысқандық ру, тайпа, одақ, бірлестіктер.

Бұл құрылымдарды құруды, дамытуды қоғамның экономикасының,
тәжірибесінің, құралдарының даму деңгейіне сәйкес жасап отырған.

Қоғамды басқару және әлеуметтік нормалар – қоғамдық күрделі
мәселелерді жалпы халықтық жиналыста талқылап, шешімдер қабылдап отырған.
Күнделікті мәселелері шешіп, басқару үшін ру басшылары сайланып отырған.
Тайпа, одақ, бірлестіктерді күнделікті басқару үшін Кеңестің мәжілісінде
тайпа, одақ, бірлестіктерді басшылары сайланып отырған. Олар жұртпен бірдей
еңбектеніп, қоғамдық жұмыстарын атқарып жүрген.

Алғашқы қоғамның даму процесінде әлеуметтік мононормалар (бірігу,
бірлесу) қалыптасып, солар арқылы қарым-қатынастарды реттеп, басқарып
отырған. Мононорманың негіздері мен түрлері: әдет-ғұрып, салт-дәстүр,
мораль, діни нормалар. Алғашқы қоғамның дамуы барлық региондарда, барлық
континенттерде бірдей болды. Тек мемлекет пен құқықтың пайда болуы
кезеңінен бастап айырмашылықтар, ерекшеліктер молая бастады. Мысалы, шығыс
елдерінде (Араб, Үнді, Иран, Қытай) мемлекет пен құқықтың дамуы бір-біріне
ұқсас, Афин, Рим, Спартада мемлекет пен құқықтың дамуы басқа түрде болды.
Еуропаның, Азияның басқа елдерінде – үшінші түрде дамыды. Бұл елдер алғашқы
қоғамнан феодалдық формацияға көшті.

ІІ БӨЛІМ. НЕГІЗГІ БӨЛІМ

2.1. Құқықтың түсінігі және мазмұны

Құқық әлеуметтік нормалардың ерекше жүйесі болып, мемлекетпен бірге
өмірге келіп, қоғамды реттеп, басқарып отырды. Олар қоғамның, объективтік
даму процесінің талабына сәйкес қалыптасты. Бірақ әр елдің ерекшеліктеріне
сәйкес құқық пен мемлекеттің нысаны әр түрлі, мазмұны бірдей болды. Бұл
жерде қайталап өтейік, құқық пен мемлекеттің өмірге келуінің, қалыптасуының
негізгі объективтік заңдары: қосымша өнімнің пайда болуы, жеке меншіктің
қалыптасуы, таптардың арасында күрестің басталуы, қайшылықтарды реттеп,
қоғамды басқару үшін құқық пен мемлекеттің өмірге келуі. Бұл объективтік
даму процесі қоғамның алдында бірнеше талаптар қойды:

- қоғамның әкімшілік территориясында тұрақты тәртіп қалыптастыру
қажет болды;

- қоғам бірнеше тапқа, топқа бөлініп, олардың арасында қайшылықтар
басталып, оны реттеп, қоғамды басқару керек болды;

- ру мен тайпалардың, мемлекеттік бірлестіктердің арасындағы
қайшылықтар күреске айналып, күрес соғысты өмірге әкелді. Осы күрес-
қайшылықтарды бейбітшілік жолмен шешіліп, реттеу қажет болды.

Құқық адамдардың өмірімен тығыз байланыста дамиды: олардың

бостандығын қалыптастырады, мінез-құлқына, іс-әрекетіне, тәртібіне, сана-
сезіміне жан-жақты әсер етеді, мүдде-мақсаттарының іске асуын қолайлы
жағдай, қамқорлық жасап қорғайды. Адамдардың жекелік топтық және қоғамдық
қарым-қатынастарын реттеп, басқарып отырады. Осы тұрғыдан алсақ, құқықтың
мазмұны, түсінігі – адам қоғамын басқарудағы құқықтық нормалардың ішкі
тұрақты, сапалы мәні, маңызды. Бұл түсініктемеде құқықтың құндылығын,
маңыздылығын айрықша көрсетіп отыр. Бұл түсініктеме дұрыс, бірақ
жеткіліксіз.

Заң ғылымында құқық термині бірнеше мағынада қолданылады.

1. Құқық деген – ресми түрде танылған жеке және заңды тұлғалардың
заңға сүйене отырып, әрекет жасау мүмкіндігі. Мысалы, азаматтардың еңбек
ету бостандығы, білім алу, меншік иесі болу, кәсіпкерлікпен шұғылдану
құқығы. Заңды тұлғалардың (мемлекеттік органдардың, қоғамдық ұйымдардың) да
құқықтық мүмкіндіктері болады. Бұл көрсетілген жағдайларда құқық түсінігі
субъективтік мағынада қолданылады.

2. Құқық деген – құқық нормаларының жүйеге келтірілген жиынтығы. Бұл
объективтік мағынадағы құқық, олардың қалыптасуы, жүзеге асырылуы
диалектикалық процесс арқылы жүріп жатады. Мысалы, Қазақстанда мемлекеттік
құқық туралы Конституциясының 4-бабында былай делінген: Қазақстан
Республикасында қолданылатын құқық Конституциясының, соған сай келетін
заңдардың, өзге де нормативтік-құқықтық актілері болып табылады.

3. Құқық термині оқу пәнін білдіретін ұғым ретінде қолданылады.
Мысалы, конституциялық құқық , әкімшілк құқық, азаматтық құқық, еңбек
құқығы, қылмыстық құқық, отбасы құқығы т.б.

4. Құқық термині субъективтік құқық пен объективтік құқықтың
жиынтығы ретінде қолданылады. Мысалы, құқық жүйелері мен құқықтық жүйе.

Сонымен, құқық терминінің көптеген мәні бар, оны зерттеушілердің
көзқарасы бір жерден шығып, бір текті болады деп айтуға болмайды.
Негізінен, құқықты таптық және жалпы әлеуметтік тұрғыдан түсіндіру ғылымда
кең орын алып келді.

Құқық – мемлекет шығарған немесе бекіткен, орындалуы мемлекеттік
аппараттың күшімен қамтамасыз етіліп отыратын жалпыға бірдей тәртіп
ережелерінің (нормалардың) жиынтығы. Құқықтың түсініктері бірнеше, бірақ
мазмұндары біреу-ақ.

Құқықтың мазмұнының негізгі элементтері:

- қоғамның жеке адамдардың мүдде-мақсатын қорғау, орындау;

- қарым-қатынастарды реттеп, басқару;

- қоғамды дағдарысқа ұшыратпай, экономикалық, саяси - әлеуметтік,
мәдениеттілік т.б. бағытын дамытып, нығайту;

- мемлекеттік органдардың, қоғамдық ұйымдардың құзыретін, ара-
қатынасын реттеп, басқарып отыру;

- халықаралық қатынастарды реттеп, басқару.

Құқықтың екі түрлі ғылыми түсінігі болады: біріншісі – құқықтың

объективтік түсінігі қоғамның объективтік дамуына сәйкес жаңа қатынастардың
қалыптасуы; екіншісі – құқықтың субъективтік түсінігі объективтік
қалыптасқан қатынастарды реттейтін, басқаратын нормативтік актілерді
уақытында қабылдап, бекіту.

Құқықтың негізгі қағидалары:

1. Қоғамдағы әртүрлі мүдде-мақсаттарды нормативтік жүйемен реттеп
басқару;

2. Адамдардың, ұйымдардың бостандығының іс-әрекетінің деңгейін,
шеңберін норма арқылы анықтап отыру;

3. Адамдардың, ұйымдардың ара-қатынасындағы келіспеушілікті шешудің,
реттеудің негізгі түрлерін белгілеп отыру;

4. Мемлекеттік органның қабылдаған, бекіткен нормативтік актілерінің
орындалуын бақылап отыру.

Құқықтың реттеу функциясы – нормативтік актілер арқылы қоғамдық
қатынастардың байланысын, орындалу жолдарын, бағыттарын анықтап отыру. Бұл
функция екі әдіс-тәсілмен орындалады: біріншісі – құқықтық нормада
қатынастың орындалу жолдарын, бағытын көрсету; екіншісі – нормативтік
актіде субъектілерге толық бостандық беру, дұрыс орындалу бағытын көрсету.

Құқықтың қорғау функциясы – нормативтік актілердің қоғамдағы қарым-
қатынасқа ықпалын, әсерін күшейту, жаман қатынастарға тыйым салу. Бұл
функцияның әдіс-тәсілдері:

- қоғамдағы қатынастардың дұрыс орындалуын бақылау;

- құқықты нормаға тыйым салудың себептерін көрсету;

- жауапкершіліктің түрін көрсету;

- жасаған қателіктері үшін субъектілерді жауапқа тарту.

Құқықтың функциясы дегеніміз – адамдардың іс-әрекетіне, мінезіне,

тәртібіне нормативтік актілердің жасайтын ықпалы мен әсері, сол арқылы
қатынастардың дұрыс, уақытында орындалуын қамтамасыз ету.

2.2. Құқық туралы негізгі теориялар

Құқық мемлекетпен бірге қоғамның объективтік даму процесінің
нәтижесінде өмірге келді. Алғашқы қоғамдағы әлеуметтік нормалар: әдет-
ғұрып, салт-дәстүр, мораль, діни өсиеттер мемлекеттік жүйеде бірте-бірте
екінші қатардағы нормаға айналып, құқық әлеуметтік негізгі нормаға айналды.
Адам қоғамы мыңдаған жылдар өмір сүріп келді. Сол көне заманнан ғалымдар
құқық пен мемлекет қашан пайда болды, қалай дамып келеді? – деген
мәселелермен шұғылданып, ғылыми зерттеулер жасап келді. Өйткені құқықтың
мазмұнын, тарихын, белгі-нышандарын жақсы білу қоғамды дұрыс, сапалы реттеп-
басқаруға өте қажет.

Қазіргі заманда да бұл мәселе заң ғылымын күн тәртібінен түскен емес.
Бұл мәселемен толып жатқан ғалымдар, теориялар шұғылдануда. Қоғамның
диалектикалық даму процесіне сәйкес құқық туралы көзқарас та, пікірлер де
әр түрлі болды. Құқық туралы негізгі теориялар: табиғи, тарихи, реалистік,
социологиялық, нормативтік, психологиялық, материалистік теориялар.

Табиғи теория – бұл теорияның мазмұны көне дәуірде қалыптасқан.
Теорияның мазмұны – адамдардың табиғи және мемлекеттің өмірімен байланысты
құқықтары. Табиғи құқықтарын ешкім шектей немесе жоя алмайды-деп
түсіндірген. Цицерон – табиғи бостандыққа, құқыққа қарсы келетін
мемлекеттік заң болуға тиіс емес – деген. Табиғи теорияны орта ғасырлардың
ғалымдары: Локк, Руссо, Монтескье, Гольбах, Радищев т.б. өте жақсы
дамытқан. Дамыған елдерде табиғи әлеуметтік норма мен құқықты бір-біріне
қарсы қоюдың негізі жоқ. Олар қоғамды бірігіп басқарды.

Тарихи теория – бұл теорияның өкілдері құқық адамдардың рухани сана-
сезімінің даму процесінен өмірге келіп, қалыптасады деп түсіндіреді. Оған
мемлекеттің қатысы жоқ – деп уағыздаған. Адамдар субъективтік жолмен табиғи
бостандықтар мен құқықтарды жоя алмайды, тек қоғамның даму процесінен
қалыптасқан қатынастарды реттейтін, басқаратын нормалардың шығуын тездету
керек деп түсінген. Бұл теорияның өкілдері: Густав Гуго, Карл Савиньи,
Фридрих Пухта, Штиль т.б.

Реалистік теория – құқықтың дамуы өзінің эволюциялық ішкі себептері
арқылы өзгеріп, ескеріп, жаңарып жатады. Оның дамуына сыртқы жағдайлардың
әсері мол болады – деп уағыздаған. Бұл теорияны құқықтың бірлігін, дамуын,
оның мемлекетпен байланысын, субъектілердің құқығының міндеттері болатын
және мемлекеттің бақылауын қостайды.

Әлеуметтік теория – 20 ғасырда қалыптасқан теория. Бұл теория құқықтық
қатынасты, адамдардың құқықтық тәртібін жан-жақты ғылыми тұрғыдан зерттеуді
жақтайды. Өкілдері: Эрлих, Леон Дюги, С.М.Муромцев, Г.Н.Шершеневич,
Р.Паунд. Құқықтың әлеуметтік мазмұнын зерттеуге көңіл бөледі, құқықтық
мемлекетті жақтайды.

Нормативтік теория – құқық әлеуметтік өмірдің сыртқы қарым-қатынасын
реттеп, басқарып, адамдардың мүдде—мақсатын орындау деп түсінеді. Заң
ғылымы құқықтың жеке өзін саясат пен идеологияға қоспай зерттеуді жақтайды.
Құқықтың әлеуметтік мазмұнын зерттеуге жақтайды. Құқықтың белгі-нышандарын
жақсы зерттеуді, құқықтық мемлекетті жақтады. Нормативтік актілерді
жоғарыдан төмен қарай сатылап зерттеуді, бақылуды ұсынады. Бұл теорияның
өкілдері: Р.Штаммлер, Г.Кельзен, П.И.Новгородцев.

Психологиялық теория – 20 ғасырдың басында жақсы дамыған теория.
Теорияның негізгі мазмұны құқық адамдардың психикасының ішкі құрылысында
қалыптасып, олардың сыртқы іс-әрекетіне, жұмысына әсер етуі. Адамның ішкі
сана-сезімі мен сыртқы тәртібінің, мінезінің, іс-әрекетінің байланысын
Петрижицкий этикалық сана деп атайды. Бұл теория құқықты екі түрге бөледі:
жеке тұлғалық (автономдық) және оң жағымды (позитивтік). Жеке тұлғалық
құқық – жеке адамның ішкі ұятынан қалыптасатын елегізу, қатты қиналу. Оң
жағымды позитивтік құқық – басқа адамның беделіне, абыройына сенушіліктен
қалыптасатын психикалық көзқарас.

Материалистік теория – құқық саяси-экономикалық үстемдік жүргізетін
таптың мүдде-мақсатын қорғайтын нормативтік актілердің жиынтығы. Құқықтың
мазмұны екі элементтен тұрады – деп түсіндіреді: экономикалық базис пен
үстемдік таптың мүддесі.

Бұл теорияның тарихи даму процесін үш кезеңге бөлуге болады: бірінші
кезең – Марксизмнің құқықтың мазмұнын түсінуі және оның қоғам дамуындағы
маңызы; екінші кезең – құқықтың болашағына марксизмнің көзқарасы; үшінші
кезең – марксистік көзқарасты бұрмалау.

Бірінші кезеңде марксизмнің құқықтың мазмұнын түсінуі дұрыс еді –
құқықтың экономикалық базиспен және таптық күреспен тығыз байланысты болуы.
Екінші кезеңде – буржуазиялық мемлекет пен құқық теориясының мазмұнын бір
жақты зерттеп, оның прогрестік рөлін, маңызын дұрыс түсінбеді. Қоғамның
болашағын құқықтық мемлекетпен байланыстырмады. Үшінші кезеңде одағының
басшылары марксизмнің мазмұнын сорақы түрде бұрмалап, өздерінің әкімшілік-
әміршілік, тоталитарлық саясатын қорғау үшін пайдаланды.

Марксизм жай теория қалпында қалмай, оны социалистік мемлекеттердің
басшылары субъективтік жолмен ондаған жылдар социализм моделіне
айналдыруға тырысып бақты. Бірақ одан ешқандай нәтиже болмады.

Жоғарыда көрсетілген құқық теорияларының жеке алғанда дұрысы да,
бұрысы да баршылық. Бірақ барлығының мазмұнын біріктіргенде, бірнеше дұрыс
қорытынды тұжырымдар шығаруға болады:

- құқық әлеуметтік құбылыс, онсыз дамыған қоғам болашақ емес;

- құқық қоғамдық және жеке адамдардың мүдде-мақсатын қорғайтын
негізгі құрал;

- құқық жеке адамның меншігін қорғайтын негізгі күш;

- құқық ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.