Өсімдік морфологиясы

Жоспар

Өсімдік морфологиясы
Өсімдіктер Физиологиясы
Физиология дамуының қысқа тарихы

Пайдаланған әдебиет

Пән: Биология
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Өсімдік морфологиясы
Өсімдік морфологиясы, фитоморфология - ботаника ғылымының өсімдіктерінің эволюциялық (филогенездік) және жеке (онтогенездік) дамуындағы сыртқы, ішкі құрылысын, форма түзілуі заңдылықтарын зерттейтін бір саласы.[1] Өсімдік морфологиясының дамуына байланысты бұдан
* өсімдік анатомиясы,
* өсімдік эмбриологиясы,
* өсімдік цитологиясы ғылымдары дамыды.
Өсімдік морфологиясы ботаниканың бұл салаларымен өзінің зерттеу әдістері және алдына қойған мақсаты жөнінде (өсімдік органдары мен жеке құрылымдарының онтегенезін, филогенезін, органдардың құрылысы мен орналасуындағы заңдылықтарды және олардың аналогиясын анықтау мәселелері) тығыз байланысты келеді. Өсімдік морфологиясы эволюциялық жеке эксперименттікөсімдік морфологиясы деп екіге бөлінеді. Өсімдік морфологиясының дамуы оның зерттеу әдістерінің жетіле түсуіне байланысты. Ең ескі әдіс салыстармалы-морфологиялық әдіс-ересек өсімдіктер органдары мен олардың жүйелерін салыстыра зерттейді. Онтогенездік әдіс өсімдіктің даму сатыларындағы форма түзілуді салыстыруға, ал филогенездік әдіс тарихи даму жолында форма құрылуын анықтауға мүмкіндік береді. Экологиялық әдіспен сыртқы орта жағдайына байланысты форма түзілу жайы зерттеледі.Өсімдіктерді морфологиялық сипаттау 17 ғасырда қалыптаса бастады, сол кезден бастап теориялық алғашқы қорытындылар да пайда бола бастады (М.Мальпиги, И.Юнг және т.б.). Бұл кезеңде өсімдік морфологиясы систематиканың маңызды бір бөлігі болды. 18 ғасырдың 2-жартысынан, әсіресе 19 ғасырдың басында өсімдіктер морфологиясы жеке ғылым ретінде дами бастады. Алғашқы зерттеле бастаған мәселе өсімдік бірлігі мен метаморфоза жайына болды. Бұл неміс ақыны және натуралист И.В.Гётенің (1749-1832) Опыт о метаморфозе растений (1790) еңбегінен басталады. Морфология деген терминнің өзін де Гёте ұсынған (1817). Неміс ботанигі В.Гофмейстер (1824-77) өсімдік органдары гомологиясының, споралы өсімдіктер мен ашық тұқымды өсімдіктердің туыстық байланысын зерттеген.19 ғасырдың аяғында орыс ғалымы С.Г. Навашин (1857-1930 жылдар) өсімдіктегі қосарынан ұрықтануды ашты. Бұдан кейін әртүрлі өсімдік тобының көбею органдардың гомологиясы және даму циклі туралы ілім құрыла басталды. Қазба өсімдіктер морфологиясы зертеле бастады, жоғары саттыдағы құрылық өсімдіктерінің негізгі топтарының тегі анықталып, гүл дамуы теориясы жнміс классификациясы құрылды. Кәзір өсімдік морфологиясы мәселелерін көптеген ел ғалымдары зерттеуде. Сипаттама өсімдік морфологиясының систематикада флора жинақтарын өсімдік анықтамаларын атласын құруда тағы басқа әлі де маңызы сақталуда. Салыстырмалы морфология бағытта көптеген жұмыстар жүргізілуде.Мысалы совет ботаниктер И.Г. Серебряковтың отногенез және филогенез негізінде зерттелген жоғары сатыдағы өсімдіктерінің вегатативтік органдарының салыстармалы морфологиясы (1952 жылы) Н.Н. каден мен Р.Е. Левинің жеміс құрылысы және классификациясы (1956 жыл), А.Л. Тахтаджянның жабық тұқымды өсімдіктерің морфологиясы эволюциясы мәселелері туралы еңбектерінің маңызы зор. Экологиялық өсімдік морфологиясы саласында өсімдік формаларының дала, шөл, шөлейт жерлерге тундра, орманды тундра, тауылы тағы басқа аймақтар жағдайына бейімделуі және осы жерлердегі өсімдік түрін анықтау мәселелері кеңінен зерттелуде. Өсімдік морфологиясының салыстырмалы экологиялық және эксперименттік зерттеулері форма түзілу заңдылықтарын ашумен қатар оны іс жүзінде пайдалануға мүмкіндік береді. Өсімдік морфологиясы онтоморфогенездік және экологиялық деректері орман, шабындық жөніндегі ілімінің биологиялық негізін құрады, өсімдік үшін өсімдік өсіру пайдалы табиғи өсімдіктерді пайдалану олардың қорын молайту мәселелерін шешуде қолданылады. Ботаника бағындағы өсімдік интродукциясы жұмыстары өсімдік морфологиясының онтогенездік және экологиялық зерттеу нәтижелерінде негізделеді. Өсімдік морфологиясын халықаралық ботаниктер конгресттерде мысалы 5-ші (Лондон, 1930 жыл); 8-ші (Париж, 1950 жыл); 9-шы (Реаль, 1959 жыл) және симпозиумдерде қаралды.
Өсімдіктер Физиологиясы
Өсімдіктер Физиологиясы (грек. physіs - табиғат және logos - ілім) - өсімдіктің өсуін, дамуын, көбеюін, тыныс алуын, қоректенуін, қоршаған ортаның қолайсыз жағдайына бейімделуін молекулалық, клеткалық, ұлпалық, мүше мен мүшеаралық және біртұтас организмдік деңгейде зерттейтін ғылым; ботаника саласы.
Физиология дамуының қысқа тарихы.
Организм қызметтері туралы өз пікірлерін айтқандар - Гиппократ (медицина атасы), Аристотель (бірінші оқытушы)- Ежелгі Рим, Клавдий Гален - эксперименталдық медицинаның негізін қалады. Физиологияның дамуында анатомиядағы табыстар көп әсер етті. А.Везалийдің Адам денесінің құрылысы туралы деген кітабы физиологияда көп жаңалықтарды ашуға себеп болды. XVIIғ.ғылыми физиология дамыды. Вильям Гарвей-үлкен қанағу шеңберін ашты, вивисексияны енгізді. М.Мальпиги артерия мен веналардың капиллярлар арқылы байланысатынын көрсетті. Физиологияның дамуына Рене Декарттың рефлексты ашуы өте маңызды болып табылады. XVIII-XIXғғ. Ломоносов масса мен қуат сақталу заңын ашты. Горянинов, Шванн, және Шлейден-организмнің жасушалардан тұратынын ашты.1859ж. Дарвин эфолюциялық ілімді дүниеге келтірді. XIX және XXғ.физиология аса гүлденуге жетті. Клод Бернар(фр) - қан тамырлары тонусының реттелуінде көміртектік алмасуда жүйке жүйесінің рөлін зерттеді. Организмнің ішкі ортасы туралы түсінік берді. Германияда Дюбуа-Реймон-электрофизологияның негізін қалады. Шерингтон - жұлын физиологиясын зерттеді. Кеннон-вегетативтік жүйке жүйесін зерттеді. Сегенов, Павлов, Боткин, Бехтерев нервизмді дамытты. XIXғ.рефлекторлық доға бөліктерінің рөлі анықталды, жүйке әрекетінің рефлекторлық теориясия, мидың үлкен шарты -шарлар маңызы ашылды. И.М.Сегенов орыс физиологиясының атасы. Ол қан газдарды тасымалдайтынын ашты. Ми рефлексі деген кітап жазды. Идеяларын ары қарай И.П.Павлов дамытты. Ухтомский-доминанта туралы ілімді жасады. И.П.Павлов XV Халықаралық конгрессте (1935)-дүниежүзілік физиологтар атасы деп аталды. Павлов мына бағыттарды зерттеді:
* қан айналу;
* ас қорту;
* жоғарғы жүйке іс әрекеті.
Павловқа дейін физиологияда аналитикалық тәсіл басымды болса ол синтетикалық бағытты жасады. Мұсылман елінен шыққан ғалымдар ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.