Қазақ өлкесінің бірте-бірте капиталистік қатынастар өрісіне тартылуы



Жоспар

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі бөлім.
Қазақ өлкесінің бірте.бірте капиталистік қатынастар өрісіне тартылуы.
1.1. ХІХ ғасырлардағы Қазақстан өнеркәсібінің дамуының алғышарттары.
1.2. Қазақстанға сауда капиталының пәрменді түрде енуімен өлкеде сауданың тұрақты формалары.
1.3. Қазақстанда сауданың жаңа түрін . жәрменкелік сауданы пайдаланудағы рөлі.

ІІ тарау. Қатынас жолдарының дамуы, халықтың товар айналымының
дамуына әсері.
2.1. Қазақстандағы банк пен несие қатынастары.
2.2. Қазақстан қалаларының әлеуметтік . экономикалық жағдайы.
2.3. Кәсіптіліктердің дамуы.

ІІІ Қортынды.

ІҮ Пайдаланған әдебиеттер тізімі.

Ү Сілтемелер тізімі.
Кіріспе

Жұмыстың өзектілігі:
Ресей көпестерінің қазақ даласымен саудасы көбінесе айырбас сипатында болды да, айырбастың үстем формасы ретіндегі тауар – ақша айналысына ұласты. Қазақ даласымен сауда жасалғанда орталық сауданың белгілері, оның балапамыздығы айқын білініп тұрады алайда ол айырбас сауда атымен бүркемеленді. Орыс саудагерлері арзан өнеркәсіп бұйымдарын бағалы шикізатқа айырбастап мол олжаға кенелді мәселен, петропавл кеденінің бастығы Чернявенский деректеріне қарағанда, шойын қазан қымбат аң терісіне айыр басталады. Соның өзінде шеңберінің әрбір 22 см-і үшін 1 түлкіден немесе 4 қарсақтап немесе тұлыптың ең жақсы 3-5 теріден алды. Мұндай айырбас жағдайында салмағы 1 пұт, шеңбері 2 метрдей болатын қазанның бағасы ақшаға шаққанда 50 сомға жуықтады. Ал сол қазан Ірбіт жәрмеңкесінде 2 сом 70 тиынға сатылды. Осының өзі-ақ көпестердің пайдасының мөлшері туралы түсінік берсе керек. Екінші бір айқын мысалды Красовсий келтіреді: «Орыс саудагерлері 5 тиын тұратын шытты 30 тиынға сатты, ал сапасы нашар мақпал қойдың жарты етіне сатылды. Яғни, қырғыз бұл матаның бір аршыны үшін күміспен 1 сом төледі. Ағаш ыдыс қойға яғни 1 сомға сатылды. Орынбордағы орыс көпестерінің алдын-ала арақ ішкізіп, аңғал қазақтарды қалай алдайтындығын егжей-тегжейлі суреттей келіп, граф Ян Потоцкий былай деп жазады: «Өздеріне орыс көпестері алдап өткізіп жіберетін тауарлардың бағалары туралы қазақтардың мүлде дерлік ешқандай түсінігі болмағандықтан, мұндай айырбас сауданың пысық көпестерге мол табыс келтіретіндігін оп-оңай түсінуге болады. Сауданың отарлық сипаты қазақ даласына сапасы ең төмен тауарлар сатылғандығынан да байқалады. Көп жағдайда қазақтардың өздерінен сатып алынған шикізаттан қылшық жүнді мата жасалып, ол сол қазақтардың өздеріне сатылды». Саудагер Владимир Кузнецов былай деп жазды: «Семейге орыстардан сапасы орташа, тіпті сорты төмен тауарлар жеткізілді, ал кяхтада міндетті түрде ең жоғары сапалы тауарлар талап етілді».
А. Тетеревников та осыны атап көрсетті, ол былай деп жазды: «Шетке шығарылған тауарлардың арасында «біздің Мәскеудің Қытай жібегі тік, боз, әсіресе өте ірі, айқын әр түрлі-түсті бедері бар шыт сияқты маталардан тұратын кездеме тауарлары басты орын алды.
Пайдаланылған әдебиеттер

1. Бекмаханов Е.Б. Қазақстан ХІХ ғасырдың 20-40-шы жылдарында. Алматы «Санат» 1994 ж.
2. Литвинова Т.К. Развитие торговали в Казахстане и проникновение товарно и капиталистических отношений в хозяйстве казахов во ІІ половина ХІХ века. Алматы «Наука» 1961 г.
3. Нүрпейісов Т. «Қазақ елінің тарихы» «Отан тарихы» / ІІ. Алматы 1959 ж.
4. Толыбеков С.Е. «Обшественно – экономический строй казахов в ХҮІІІ-ХХ веках. Казгонудат. Алматы 1959 ж.
5. Толыбеков С.Е. Кочевое общество казахов в ХҮІІ-начале ХХ веках. Алматы, «Наука» 1971 г.
6. А.Г. Серебренников мұрағаты. ХІХ ғасырдың 40-60 жылдарындағы орыс-қазақ сауда қатынасы. КАЗҰУ хабаршысы 2006. Мұрағаты 715 қор 1-тізбе, 1-іс, 12 қ. 26-29 пп.
7. Ленин В.И. ҚазССР Орталық мемлекеттік архиві, 25-қ, 1-т, 2670-іс.
8. Кисминский Н.А. Наша железно дорожная политика по документам архива комитета министров, Т.2.спб. 1902 с.170-172.
9. Добромыслов А.И. Торговля в Тургайской области Оренбург, 1898, с. 99.
10. Ленин В.И. Шығармаларға толы жинағы, 4-т; 450 б.
11. Көкіш Рысбайұлы. Қазақстан Республикасының тарихы. Алматы «Санат» 2001 ж.

Пән: Қазақстан тарихы
Жұмыс түрі:  Курстық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 24 бет
Таңдаулыға:   
Жоспар

І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім.
Қазақ өлкесінің бірте-бірте капиталистік қатынастар өрісіне
тартылуы.
1. ХІХ ғасырлардағы Қазақстан өнеркәсібінің дамуының алғышарттары.
2. Қазақстанға сауда капиталының пәрменді түрде енуімен өлкеде
сауданың тұрақты формалары.
3. Қазақстанда сауданың жаңа түрін – жәрменкелік сауданы
пайдаланудағы рөлі.
ІІ тарау. Қатынас жолдарының дамуы, халықтың товар айналымының
дамуына әсері.
2.1. Қазақстандағы банк пен несие қатынастары.
2.2. Қазақстан қалаларының әлеуметтік – экономикалық жағдайы.
2.3. Кәсіптіліктердің дамуы.
ІІІ Қортынды.
ІҮ Пайдаланған әдебиеттер тізімі.
Ү Сілтемелер тізімі.

Кіріспе

Жұмыстың өзектілігі:
Ресей көпестерінің қазақ даласымен саудасы көбінесе айырбас сипатында
болды да, айырбастың үстем формасы ретіндегі тауар – ақша айналысына
ұласты. Қазақ даласымен сауда жасалғанда орталық сауданың белгілері, оның
балапамыздығы айқын білініп тұрады алайда ол айырбас сауда атымен
бүркемеленді. Орыс саудагерлері арзан өнеркәсіп бұйымдарын бағалы шикізатқа
айырбастап мол олжаға кенелді мәселен, петропавл кеденінің бастығы
Чернявенский деректеріне қарағанда, шойын қазан қымбат аң терісіне айыр
басталады. Соның өзінде шеңберінің әрбір 22 см-і үшін 1 түлкіден немесе 4
қарсақтап немесе тұлыптың ең жақсы 3-5 теріден алды. Мұндай айырбас
жағдайында салмағы 1 пұт, шеңбері 2 метрдей болатын қазанның бағасы ақшаға
шаққанда 50 сомға жуықтады. Ал сол қазан Ірбіт жәрмеңкесінде 2 сом 70
тиынға сатылды. Осының өзі-ақ көпестердің пайдасының мөлшері туралы түсінік
берсе керек. Екінші бір айқын мысалды Красовсий келтіреді: Орыс
саудагерлері 5 тиын тұратын шытты 30 тиынға сатты, ал сапасы нашар мақпал
қойдың жарты етіне сатылды. Яғни, қырғыз бұл матаның бір аршыны үшін
күміспен 1 сом төледі. Ағаш ыдыс қойға яғни 1 сомға сатылды. Орынбордағы
орыс көпестерінің алдын-ала арақ ішкізіп, аңғал қазақтарды қалай
алдайтындығын егжей-тегжейлі суреттей келіп, граф Ян Потоцкий былай деп
жазады: Өздеріне орыс көпестері алдап өткізіп жіберетін тауарлардың
бағалары туралы қазақтардың мүлде дерлік ешқандай түсінігі болмағандықтан,
мұндай айырбас сауданың пысық көпестерге мол табыс келтіретіндігін оп-оңай
түсінуге болады. Сауданың отарлық сипаты қазақ даласына сапасы ең төмен
тауарлар сатылғандығынан да байқалады. Көп жағдайда қазақтардың өздерінен
сатып алынған шикізаттан қылшық жүнді мата жасалып, ол сол қазақтардың
өздеріне сатылды. Саудагер Владимир Кузнецов былай деп жазды: Семейге
орыстардан сапасы орташа, тіпті сорты төмен тауарлар жеткізілді, ал кяхтада
міндетті түрде ең жоғары сапалы тауарлар талап етілді.
А. Тетеревников та осыны атап көрсетті, ол былай деп жазды: Шетке
шығарылған тауарлардың арасында біздің Мәскеудің Қытай жібегі тік, боз,
әсіресе өте ірі, айқын әр түрлі-түсті бедері бар шыт сияқты маталардан
тұратын кездеме тауарлары басты орын алды.

Жұмыстың мақсаты мен міндеттері:
Жұмыстың мақсатына қарай төмендегі міндеттер алға қойылады.
- Қазақ халқының капиталистік қатынастарға еніп, товар-ақша
қатынастарының дамуына әсері.
- Қазақстанның біртіндеп қалыптасып келе жатқан өнеркәсіптік келбеті
бірінші кезекте кен - зауыт саласы.
- Қазақстанда жәрмеңкелік сауданың пайдаланудағы ролі.
- Темір жол құрылысы негізінен қазақтар арасынан жұмысшы кадрларының
қалыптасуының шапшаңдауы.
- Қазақстанда банк – несие қатынастарының дамуы.
- Реформадан кейінгі кезеңдегі қалалар тарихы әлеуметтік-
демографиялық үрдістері.
- Қазақстанда кәсіпшіліктердің дамуы.

Тарихнамасы.
А.Г.Серебренниковтың мұрағат қорының қазақтардың сауда-экономикалық
қатынастарына қатысты деректерді қамтудағы сыңаржақтылығы мен танымдық
шектеулігі де айқын байқалады. Біріншіден, қор материалдары ХІХ ғасырдың 30-
70 жылдары аралығындағы кезеңмен анықталғанымен ондағы деректердің
көпшілігі орыс әкімшілігі мен жергілікті халықтар арасындағы саяси
байланыстарды айғақтайды, сауда-экономикалық байланыстар жөніндегі құжаттар
жүйелі түрде құрастырылмаған, тіпті олар арнайы ізденіс нысаны болмаған
сияқты. Қорда қазақтардың сауда-экономикалық байланыстарын сипаттайтын
арнайы құжат кездеспейді. Екнішіден, бұл материалдар бірыңғай, Орта Азиялық
хандықтары мен қазақтардың іс-әрекетін теріс пиғылда көрсетуге бағытталып
жинақталған.
Аймақтағы сауда-экономикалық қатынастары мен жәрмеңкелер тарихы отан
тарихының белгілі зерттеушісі П.Г.Голузо монографиясында кең орын тапқан.
Автордың пайымдауынша, Қазақстан мен Ресей мемлекетінің Орал-Оңтүстік
арасындағы сауда байланыстары және тауарлы қатынастардың дамуы туралы
мәселелерге арнаулы тарау бөлінген. Тараудың мазмұны және қойылған мақсаты
жағынан тым өзекті бірінші тақырыбы жаңа мал мен мал өнімдерін сату және
өнеркәсіптік тауарларды алып келу жөнінде баяндайды. Еңбекте мал санының
өсуі туралы статистикалық мәліметтер толық жинақталып, олар салыстырмалы
тұрғыда қаралған. Қазақстан тарихы ғылымында терең із қалдырған зерттеуші
ғалым Сүлейменов өзінің Аграрный вопрос в Казакстане в последный трети ХІХ
века и начале ХХ века атты еңбегінде қазақ даласындағы жер даму мәселесіне
тоқталып, қазақ егіншілерінің орыс шаруаларының егіншілік тәжірибесімен
танысуы көп жағдайда қазақ даласына егіншіліктің даму процесін тездетіп,
бірқатар прогрессивті, сапалы өзгерістерге әкелгендігін атап көрсетеді.
Добромысловтың зерттеулерінде Қазақстандағы шаруашылықтың құрылысы,
экономикалық жағдайы, аграрлық қатынастардағы өзгерістер, соның ішінде
отырықшы шаруашылық пен егіншіліктің дамуы көрсетілген.
Автордың айрықша көңіл аударған мәселесі өнеркәсіптік мал және мал
өнімдерінің Торғай облысы арқылы транзиттік тасымалдануы. С.Е.Толыбеков,
Е.Б.Бекмаханов және тағы басқа авторлар өздерінің еңбектерінде қазақ
даласына әлеуметтік-экономикалық қатынастардың дамуы, қоныс аударуға
байланысты аграрлық мәселелерді мал шаруашылығындағы өзгерістер мен қазақ
ауылының экономикалық жүйесіне көңіл бөлген.

Түйін
Қазақстанда өндіргіш күштердің төмен деңгейде дамуы, қатынас
жолдарының болмауы, шалғай аудандардың сауда орталықтарынан қол үзіп қалуы
ескі өндіріс әдісінің сақталуын туғызды. Сауда өсімқорлық капиталдың
үстемдік етуі Өндіргіш күштерді дамытудың орнына, олардың тек қана
әлсіреуіне апарып соқтырады, сонымен бірге осы кесірлі (капитализмге
дейінгі – Е.Б.) қатынастарды мәңгілік етеді, ол бұл қатынастардың тұсында
қоғамдық еңбек өнімділігі капиталистік өндірістегідей еңбектің өз есебінен
дамымайды. Қазақстанда айырбас сауданың дамуына байланысты өсімқорлық істер
кең тарады. ХІХ ғасырдың орта шенінде орыс көпестерінің едәуір бөлігі өз
тауарларын қазақтарға қарызға берді, бұл үшін қазақтар осы қарыз бен оның
процнттерін өз малына өтеуге міндеттелді. Бұл жөнінде Красовский былай деп
жазды: Тек көпестер ғана емес, бірсыпыра уақыт бойы егіншілік пен
айналыспай келген казактарда қырғыздардың есебінен сауда-саттық жасайды.
Олар көпестерден тауарлар алады да, оларын қырғыздарға апарып кем өлшеп
таразыдан жей отырып, несиеге береді. Сөйтіп сауда капиталы айырбастағы
делдал болып қана қоймай, сонымен бірге процент беретін капиталға, яғни
өсімқор капиталға айналды. Маркс өсімқор капиталын сауда капиталының
егізі деп атайды.
Жұмыстың құрылымы:
Кіріспе, екі бөлімнен, қорытынды, сілтемелер, пайдаланылған
әдебиеттер.

ІІ Негізгі бөлім
Қазақ даласына капиталистік қатынастардың еніп, товар-ақша қатынасының
дамуы нәтижесінде қазақ ауылының мал шаруашылығында болған жаңа құбылыстар
қазақ шаруаларының әлеуметтік өміріндегі өзгерістерді тереңдете түскені
белгілі. Қазақ ауылының еңбекші шаруалары өмірінде көрінген сияқты, ХІХ
ғасырдың екінші жартысы мен ХХ ғасырдың басында қазақ байларының өмірінде
де әлеуметтік жіктеліс тереңдей түсті. Егер, біз зерттеп отырған кезеңге
дейін қазақ ауылының байлары байлығын тек малдың санымен ғана есептеп
отырса, ХІХғ. Екінші жартысына қарай, әсіресе ғасырдың аяғына таман өз
шаруашылықтарын рынок қажетіне сай құрған, капиталистік өндірістік
қатынастармен тығыз байланысты қазақ байлары шыға бастады.
Қазақ даласына товар-ақша қатынасының таралуы және капиталистік қатынас-
тардың қазақ ауылына енуі ұсақ шаруашылықтарды күйзелтіп, бар байлықты
аздаған адамдардың қолына шоғырландырды. "Натуралды шаруашылықтың негізін
күйреткен капитад біріншідең дала пролетариатының армиясы-жатақтарды
көбейтті, екіншіден, ірі жер шаруашылықтарының пайда болуына және олардың
қарқындап өсуіне жағдай жасады. Торғай облысының Ақмола, Қостанай уезінде
кездесетін осындай ірі шаруашылықтар орыстардың ауыл щаруашылығына қажетті
жаңа еңбек құралдары бар, ондаған мың пұт бидай сататын жеке қожалықтарына
ұқсас келеді. Жердің, сондай-ақ, малдың да жекелеген ру ақсақалдарының
қолына шоғырлануы елкенің барлық уездерінен байқалады, әсіресе, шикізат
көздеріне жақын аудандарда айқын көрінеді",- деп жазады XX ғасырдың
басындағы қазақ ауылының өмірі туралы еңбек жазған Беротов [1].
Қазақ шаруаларының жатақтарға айналып, кедейленуінің себебі - олардың
негізгі күнкөріс көзі болып отырған жерінен және малынан айырылып қалуы
болды. Патша үкіметінің отаршылдық саясатының нәтижесінде ең соңғы
жайылымдық жәнө егістік жерінен айырылған қазақ шаруалары кедейлікке
ұшырап, тігерге тұяғы қалмаса, ал қазақ ауылындағы феодалдық-рулық
аристократиялық топтар, байлар, керісінше, қорлана түсіп, кедейлердің
қолындағы бар мал мен жерді өз қолдарына алып қойды.
Далалық облыстарда қазақ ауылдарының әлеуметтік емірінде болған
жіктелістің тереңдей түскені туралы патша чиновниктерініңжазып кеткендеріне
қарағанда, бұл процестің себебі мал шаруашылығында болған мүлік
төңсіздігінің тереңдей түскендігінен екенін анық байқауға болады.
Байлар шаруашылығын сипаттауда зерттеушшілердің пікірлерінде
айырмашылықтар бар. Мысалы, зерттеуші Толыбеков С.Е. капиталистік
қатынастармен байланысты қазақ байларын жаңа әлеуметтік категория деп
есептейді. Байлар әлеуметтік топ ретінде тіпті монғол шапқыншылығына лейін
болғанын жазады [5]. Автордың айтуынша, қазақтар кез келген малы көп
адамдарды "бай" деп атағзгн. XIX ғасырдың екінші жартысына дейін қазақ
байлары қазақ қоғамындағы жаңа әлеуметтік категория емес, бұрыннан бар топ
екендігін айта келе, С.Е.Толыбеков, XIX ғасырдың екінші жартысында тек
олардың қоғамдағы ролінің күшейе түскендігін айтады [6].
Байлардың қоғамдағы рөлінің өсе түсуін зерттеуші төрт түрлі себептермен
түсіндіреді: 1) хандық биліктің жойылуымен, осыған орай хандардың тірегі
болып тұрған билер құқының әлсіреуіне байланысты; 2) қазақтарды әкімшілік
басқарудың аға сұлтандық және сұлтан-билеушіліктің жойылуына; 3)
жаугершілік заманның саябырсуына байланысты батырлардың (әлеуметтік топ
ретіндегі-Т.Н.) азайып кетуіне; 4) Қазақстандағы товар-ақша қатынасының
дамуына орай деп топшылайды [7]. С.Толыбековтың пікіріне ұқсас тұжырымды ез
еңбектерінде С.З.Зиманов тып, ортада мол байлыққа кенеліп қалатан. Осындай
тәсілмен сауда жасау мал сатумен айналысатын байлардың шыққан шығынының
орнын толтырып қана қоймай, оған қосымша пайда келтіріп, одан әрі
қорландыра түседі.
Феарлюцияға дейінгі қазақ ауылының тарихын зерттеуші П.П.Румянцевтің
айтуынша қазақ байларының байлығы малының санымен есептелеген. Кейбір
байлардың үйір-үйір жылқыларының саны он мыңдап саналатын. "Мал сату, - деп
жазады П.П.Румянцев, - бай шаруашылықтарға ондаған мың сом қаржы әкелетін
негізгі табыс көзі болып табылады. Мұндай табыс қайтадан айналымға түскен
кезде ол жүздеген мың сомдарға жетеді" [16].
Қазақтың мал сатумен кәсіптенетін байлары өз малдарын жергілікті жердің
базарларынан гөрі , Еуропалық Ресейдің, тіпті шетел базарларына шығарып
көптеп сатуға тырысты. Олар Ресейлік енеркәсіптердің мал және мал
енімдерімен тұрақты түрде қамтамасыз етіп тұратын жабдықтаушылары қызметін
атқарды.
Ресей мен қазақ даласы арасындағы сауда операциясының дамуына темір
жолдардың салынуы кеп жағдай жасады. "Сібір темір жолының салынуына
байланысты,- деп жазады-дала генерал-губернаторы өз есебінде;- Еуропалық
Ресейдің көптеген ірі түтыну рыноктары қырғыз (қазақ - Н.Т.) базарларымен
байланысқа түсіп, тірі малмен, оның шикізатымен және сиыр майы есебіндегі
сүт өнімдерімен өз қажетін қанағатандыруда" [17].
Ресейге темір жолдар арқылы мал көптеп әкетіле бастады. Мал
шаруашылығындағы товарлылықтың артуы сауданың дамуынан болды. Бүл кезде
сауда тіке-лей ақшалай сипат ала бастаған. Шаруашылықта товар-ақша
қатынасының дамуы оның томаға-тұйықтық сипатын жойып, ыдырата бастады.
Ақшамен сауда жасаған мал сатумен кәсіптенген қазақ байларының товар
айналымдары күн өткен сайын өсе берді. Мысалы, Қостанай уезінің байлары
Байғабыл Букиннің 1890 жылы товар айналымы 150 мың сом, Оразбай Құраниевтің
100 мың, Әлімбай Жантөреевтің 80 мың, Сүлеймен Тастамыровтың 60 мың, Міржан
Тастамыровтың 40 мың, Данияр Тастамыровтың 25 мың, Ораз Жантуаровтың товар
айналымы 20 мың сом ақшаға жеткен [18]. Ол кездегі жылқының жөрмеңкесі
бағасы 15-20 сом болғанын айта кеткен жөн.
Ақшаның ролі туралы Крафт И.И. былай деп жазады: “Деньги сделались
кумиром в глазах кочевого народа; они уничтожают патриархальность отношений
между людьми, создают "влияние" бргачей среди должников. Стонет бедный
народ, обираемый и угнетаемый богачами” [19].
Мал сатумен кәсіптенген алғашқы қазақ ауылының сауда буржуазиясы малдың
шикізат енімдерін өңдейтін, қайта өңдейтін фабрика-завод сияқты
кәсіпорындарының да иелері болды. Мысалы, Кекшетауда май шығаратын заводтың
иесі - Ысқақов, осындай заводтың иесі - Оспанов, тері илейтін заводтың иесі
Қошқаров, май заводының иесі - Момынжанов, ірі үн тартатын заводтың иесі -
Кикин дегендер өздерінің сатқан малдарынан түскен қаржыға осындай ендіріс
орындарын ашқан [20]. Көптеген кәсіпкер-байлар ірі орыс фирмаларымен және
банктерімен байланыста болған. Мысалы, Ақмолалық бай, тері илеу заводының
қожасы Өзбеков тері өңдеумен айналыса отырып мануфактуралық және бакалейлік
товарларды кептеп сатып алып, қайтадан сатумен айналысқан. Оның қаржы
операциясы мен вексельдік есебін Мемлекеттік банктің Ташкент бөлімшесі,
Одессалық бөлімшесі, Волга-Кама коммерциялық банкі, Мемлекеттік банктің
Варшавалық конторы және басқалар жүргізді. Оның қаржылық құжаттарымен
Мемлекеттік банктің ең ірі Петербургтік бөлімшесі де есептесті [21].
Қазақ ауылдарынан шыққан мал сатумен кәсіптенген байлар өздеріңің
қызметтері арқылы Ресей өнеркәсібі үшін орасан зор пайда келтірді. Мүны
Көкшетау уезінің бір топ байларының мына бір хабарламасынан анық байқауға
болады: "Мы - элемент полезный, чем крестьяне - хлебопашцы, но, к
сожалению, в оценку знания киргиз в экономическом быте России никто не
входип Мы безнедоимочные плательщики всяких повинностей, мы даем десятки
тысяч дешевых лошадей в Европейскую Россию, мы даем столько жёскота туда
же, мы даем миллионы пудрв на европейский рынок сала, шерсти, кож, овчин.
Словом, мы деятельная живаяісила в общей экономике государства" [22].
Жекелеген байлар (скотопромышленники) шетелдік фирмалармен де коммерциялық
байланыстар жасаған. Деректерге сүйене отырып айтар болсақ қазақ байлары өз
малдары мен мал өңімдерін экспортерлер арқылы Батыс Еуррпа мемлекеттері мен
Америкаға да шығарған екен [23].
Қазақстанда шетелдік, әсіресе Еуропалық фирмалардың ашылуынан кейін
кейбір заттардың бағасы кетерілді. Ал шетелдік фирма өкілдері мал шикізатын
аса кеп мелшерде сатып алды. Мысалы, 1909 жылы даниялық Ландруп дейтін
Семей уезінде 300 000 сомға сиырдың сары майын алса, германиялық Ургенфн
500 000 сомға сауда жасады [24].
Ресей Федерациясының Орталық мемлекеттік тарихи мұрағатында жинақталған
құжаттарға қарағанда қазақ байлары Тюмень жәрмеңкесі арқылы Лондонға,
Берлинге, Нью-Иоргке мал және мал шикізаты товарларын жіберіп тұрған [25].
Қазақ ауылындағы сауда буржуазисының қалыптасуына Х1Х ғасырдың аяғы мен
ХХ ғасырдың басында ашылған банктер мен әр түрлі кредит беретін мекемелер
ролі өте зор болды. Бұлардың жұмыс істеуі қазақ даласында товар-ақша
қатынасының өрістеуіне орасан зор жағдай жасады. Алайда, товар-ақша
қатынасының дамуы ұлттық капиталдың қорлануын жылдамдата алмады. Өйткені,
патриархалдық-феодалдық қатынастар үстем болып тұрғанда, натуралды қазақ
шаруашылығы мен патша үкіметі тарапынан жүргізіліп отырған отаршылдық
саясат жағдайында ол қорлану мүмкін болмады.
Капиталистік даму жолына түсе бастаған қазақ байларының шаруашылықтарын
сипаттағанда таза мал шаруашылығымен айналысқан қазақ байларын капиталистер
деп айтуға болмайды. Алайда, Ресей экономикасының әсерімен бай
шаруашылықтарында ірі өзгерістердің болғаны ақаиқат. Капиталистік жолға
түсе бастаған байлар шаруашылығында шаруашылық қызметтің ескі және жаңа
түрлері түрлері қатар жүріп, қанаудың патриархалдық-феодалдық және
буржуазиялық әдістері қатар қолданылды. Байлар өз табыстарын көбейту үшін
ауыл шаруашылық (машиналарын пайдаланды. Қаржысының біраз белігін егістік
жерлерді арендалауға бөлді. Қазақ байлары негізінен орыс енеркәсібін
шикізатпен қамтамасыз ететін жабдықтаушылар (поставщики) ролін атқарды.
Олар орыс капиталистерімен бақталас бола алмады. Өйткені орыс
капиталистерін өз қолына барлық билікті және ауыл шаруашылық шикізатын
өңдейтін барлық өндірісті біріктірген отаршылдық әкімшіліктер қолдап
отырды. Қазақ байлары өз қапиталдарын өнеркәсіп өндірісіне емес, сауда
саласында ғана жандандыра алды.
1.1. Қазақстан өнеркәсібінің дамуының алғышарттары
ХІХ ғасырдың аяғында Россия капиталистері Қазақстанда өнеркәсібі
өндірісін ұйымдастырып, мұнда өздерінің капиталдарын әкеле бастады. Бұл
үшін өлкеде қолайлы жағдайлар болған еді: жер мен шикізат арзан,
жұмысшылдардың жалақысы төмен, басы артық жұмыс күші мол болды.

Кен өндіру өнеркәсібіелкенің өнеркәсіп өндірісінің маңызды саласы бола
бастады 1896 жылы бір ғана Қарқаралы уезінде 70-ке жуық шағын мыс
рудниктері, 170 күміс-қорғасын, 3 темір, 2 никель-күміс, 4 мырыш руднигі,
бар деп есептелетін, бірақ бұлардың жартысынан көбі жұмыс істемейтін еді.
Атбасар уезінде 15 жерден мыс, күміс, қорғасын өндірілетін, бірақ мұнда да
рудниктердің біразы тоқтап тұрды. Кәсіпкерлер кен шаруашылығына
капиталдарын жеткілікті етіп жұмсамай, тек өлкенің ең бай рудниктерін ғана
жыртқыштықпен кен шығарту жолымен неғұрлым көп пайда түсіруге тырысты.
Сібірде алтын шығатын жерлер ашылған кезде Омбы, Петропавл, Қөкшетау
және басқа алтын өнеркәсіпшілерінің құлқы Қазақстанның ұлан байтақ даласы
мен таулы аудандарына
ауды.
XIX ғасырдың екінші жартысында-ақ өлкеде, оның ішінде Ақмола және Семей
облыстарының Баянауыл, Қарқаралы және Петропавл уездерінде едәуір көмір
қоры бар екені белгілі болған еді. Тас көмір өнеркәсібінін дамуы
мемлекеттік, қоғамдық сұранымның артуына, өнеркәсіптің өргебасуына, темір
жолдар мен кеме жолдарының ашылуына себепші болды.
Кен-завод өнеркәсібі негізінен Ақмола облысының Ақмола, Баянауыл және
Қаркаралы уездерінде және Семей облысының Өскемен уезіңде шоғырланды. Жеке
адамдар ұйымдастырған жарналы серіктіктердің саны көбейді. Мәселен, Ақмо-ла
облысының Көкшетау уезінде 70-щі жылдардан бастап алтын өнеркәсібінде
Подсосовтың, Петровтың, ағайьнды Шевелиндердің, Бутбриндердің және
басқалардың сауда фирмалары пайда болды. 1878 жылдың октябрінде Петербургте
Тюмень көпестері Л. Д. Хотинский мен М. Катымскийдің арасында уезде алтын
шығару жөнінде жарналы серіктік ұйымдастыру туралы шарт жасалынды. 80-ші
жылдарда Рязановтар, Бронниковтар, Меньшпковтар, Суслов және басқалар
секілді акционерлер және шықты.
Фабрикалар, заводтар мен Ертіс өзені бойындағы пароходстволар үшін
өнеркәсіпшілер тас көмірді Орталық Қазақ-станнан сатып алып тұрды. 1885
жылы Ст. Ал. Поповтың жә-не К° далалық тас көмірі деген қоғам кұрылды.
Оны құрған С. А. Попов Ертістен 20 шақырым жердегі Айнақсор деген тас
көмір шығаратын жерді қоғамға он жыл бойына пайдалануға берді. Қоғамның
негізгі капиталы 125 мың сом болса, оның 65 мың сомын капиталды ұдайы
өндіруге беру белгіленді. 60-шы жылдардың аяғында, 70-ші жылдардың басында
Орталық Қазақстанда капиталистердің кен шығару өнеркәсібінің өнімін
бірлесіп өңдеу мен өткізу және пайдасын бөлісу жөніндегі бірлестдктері шыға
бастады 1868 жылдың январында Омбы көпестері Б.П. Кузнецов пен К. Т.
Қотенков 125 мың сом капиталы бар Ертіс-Делеген акционерлік
компаниясын құрды. Ертіс-Делеген акциоиерлік қоғамы екі жыл ішінде
Владимирск мыс қорыту заводын салды. Заводтың қорытқан мысының шамасы 1870
жьілы 791 пұт болды.
Күміс металдар көбінесе патша үкіметінің монета сарайына өткізіліп
тұрды. Ірі капиталист С. А. Попов күмістің өтімі артып келе жатқандығын
ескере отырып, 1884 жылы Қарқаралы уезінде күміс пен қорғасын қорытуға
Күміс кәсіпшілігі серіктігін ұйымдастырды. Оньң негізгі капиталы 100 мың
сом болатын. Өндірісті бастау үшін оны құрған Попов өзінің капиталынан
серіктіктің кассасына 50 мың сом бөлді 12.
Қазақ даласындағы кен кәсіпшіліктерінің серіктіктері ашылып жатқан және
келешекте ашылуы мүмкін пайдалы қазба.лар қазылатын ұлаінғайыр жерлерді өз
қолдарына алды.
Кен өнеркәсіпшілеріне жер сату арқылы ірі бай-феодалдар көп олжа тапты.
Мәселен, Қарқаралы уезінің Құмшөл тас көмір кені орнын серіктіктің
иемденгені үшін Рахьшбай Мынықпаев, Машатаи Сармурзин деген және басқа
феодалдарға 32.5 сом күміс ақша төленген. Қазақ феодалдары 50-ші жылдарда
кепес Ушаковқа Қарағанды тас көмір кені орнын 255 сомға және Саранск кен
орнын 114 сомға сатқан. Көпестер Жезқазған мыс кені орны және басқалар үшін
қазақ байларына 100 сом төлеген. Бұл орасан бай кен орындары жыртқыштық
тәсілмен пайдаланылды.
Транспорт құралдарының болмауы кен шығару мен кен-завод өнеркәсібі
акционерлеріне өзінің өнімін монополиялық жоғары бағамен сатуына мүмкіндік
туғызды.
Барлық жарналық серіктіктер капиталистік сипатта болды: олар ірі
капиталистік өндіріске көшу тенденциясын бейнеледі.
Капиталистік қатынастардың дамуы товар айнальшының едәуір өсуіне және
ақша қаржыларының қорлануына себеп болды.1870 жылдың қарсаңында-ақ
Мемлекеттік банк басқарған акционерлік банкілерден, өзара кредит
қоғамдарынан қалалық банкілерден, қарыз беру-сақтық серіктерінен кұралған
кредит мекемелерінің дамыған желісі болған еді. Олар бүкіл Россияны және
Қазақстанды қамтитын өз бөлімшелерін құрды. Осы банкілер қазақстандық кен
өнеркәсіпшілер С. А. Поповқа, Рязановтарға және басқаларға кредит беріп
тұрды.
Отарлық қатынастардық қайсыбір нышандарын сақтаған өндірістік
капиталистік сипатының барлық белгілері Қазақстанның ірі тұз өнеркәсібінде,
әсіресе Эльтон, Басқұншақ, Елек және Коряковск тұз кәсіпшіліктерінде болған
еді.
XIX ғасырдың 60-шы жылдарына дейін Эльтон тұз кәсіпшіліктері тұз шығаратын
өнеркәсіптің негізгі пункттері және Россияның ішкі рыноктарына тұз
тапсырып тұратын пункттер болды. Басқұншақ темір жолы Волгаға жеткізілген
1862 жылдан бастап олардық ролі төмендеп кетті. 1865 жылы патша
үкіметі Эльтон кәсіпшіліктерін жекелей арендаторларға берді.
Елек тасты тұз шығатын мақызды орын больш саналды. Қажетті
машиналармен жабдықталған рудник 1873 жылы пайдалануға берілген еді.Түз
жер бетіне 20 аттық күші бар бу машинасы жүргізетін механизмдер арқылы
шығарылатын болды Реформадан кейінгі уақытта рудник жыл сайын шамамен 1
мнллион пұтқа дейін тұз беріп отырды.
Семей облысының Павлодар қаласьна жақын жердегі Коряков келінен көп тұз
шығарылып тұрды. Кәсіпшілік кідіріссіз жұмыс істеді. XIX ғасырдың аяғында
Батыс Сібірде өндірілген барлық тұздың үштен екісі осыдан алынды.
Тұзға деген сұранымның артуы, әсіресе XIX ғасырдың соңғы
онжылдықтарында Басқұншақ, Елек және Коряков кәсіпшіліктерінде тұз
шығару ісінің өрге басуына себепші болды.
1.2. Қазақстанға сауда капиталының пәрменді түрде енуімен өлкеде саудының
тұрақты формалары
Россияның капиталистік өнеркәсібі мен Қазақстандағы ауылшаруашылық
өндірісі арасында делдал ретінде әрекет еткен Россияның сауда және
өсімқорлық капиталы Россияның орталық губерниялары мен Қазақстан арасындағы
ғана емес, сонымен бірге өлкенің ішіпде де товар айналысының өсуін
шапшаңдатты. Өлкеде үстем болған натуралды ғасырдың екінші жартысында
Қазақстан экономикасында натуралды шаруашылықтыц көлемі қысқарды, өлке
өнеркәсіп товарларын өткізу рыногы және бағалы ауыл шаруашылығы шикізатының
қайнар көзі жағдайында капиталистік Россияға барынша байлаулы болып шықты
(1868 жылы Сібір және Орынбор таможниялық шептерінің таратылуы Орталық
Россия мен Қазақстап арасындағы сауда байланыстарының өрістеуіне, оның
жалпы россиялық, ал осы арқылы дүниежүзілік рынокқа қамтылуына қолайлы
жағдай жасады.
70-80-ші жылдарда Россияда фабрикалық тоқыма өндірісінің шапшаң
өсуімен байланысты Қазақстан рыноктарына Россия матасының келуі күшейе
түсті. Капиталистік фабрикаларда өндірілген арзан мақта-мата бірқатар шығыс
елдерінің майдагерлік бүйымдарын шапшаң ығыстырды. Шытпен қоса миллиондаған
кез шұға, жібек, саржа жеткізілді. Тасымал өнімдері бойынша екінші орында
иленген тері, (былғары, сапиян), одан кейін металл бұйымдары болды. 60-70-
ші жылдары Қазақстанға жыл сайын 400-500 мың сомның былғарысы, 300-400 мың
сомның металдары мен металл бұйымдары жеткізілді.
Қазақтардың талап-талғамына сай алуан түрлі көптеген товарлар, Орта Азия
хандықтарынан да келіп жатты. Майдагерлердің қолынан шыққан желбегей,
тебетей, шәлі, орамал, белбеу, етік-мәсі, кілем, фарфор және ағаш ыдыстар,
мыс құмыра, шәйнек, табақ сияқты бұйымдар қазақ семьяларының қажетті
тұрмыстық заттары болдыі Орта Азия көпестері кептірілген жеміс, жаңғақ,
бадам тасып жеткізді.
Қазақстан бұл товарларға айырбасқа мал мен мал шикізатын берді. ХІХ
ғасырдың екінші жартысында Россияға мал шаруашылығы өнімдерін жеткізу
шапшаң өсті. Жылда жазда тек Сарысу уезі арқылы ғана Россияның орталығына
Ақмола, Қарқаралы және Сарысу уездерінен 60 мыңға тарта ірі қара мал және
200 мыңдай қой айдап апарылды. Сонымен қатар Петропавлдан, Қорған мен
Шадринск арасындағы мал айдайтын жолмен жыл сайын 340 мыңдай ірі қара мал
мен 550-600 мыңға тарта қой-ешкі айдалды. Осы кезде Тайыншакөл жәрмеңкесіне
және оның төңірегіне жыл сайын 50 мыңға дейін ірі қара мал, 20 мыңдай
жылқы, 800 мыңға тарта қой айдап әкелінді. Бұл жерден мал Орталық Россия
рыноктарына жөнелтілді.
Сібір темір жолының іске қосылуынан кейін Петропавл мен Омбының темір жол
станциялары арқылы сары май мен ет тасыла бастады. Мәселен 1900 жылы осы
станциялар арқылы Петербург пен Москваға 30,4 мың пұт май және 1044 мың пұт
ет сатылды.
Солтүстік-шығыс Қазақстанда астық саудасы тез өсті. Кең-байтақ егіншілік
ауданынан сатылып алынған астық Павлодар мен Семейге түсті, мұнда ол
ішінара өңделіп, Ертіс бойымен Омбыға жөнелтілді, одан темір жол
арқылы Россияның орталығына және шетелге тасылды. Товарлы егіншіліктің
шапшаң өсуі, өнім өткізуге қолайлы рыноктар Семейде ұн тартатын ірі
өндірістің құрылуына себепші болды Мұнда куатты бу диірмендері салынды.
Семейден жыл сайын 1 миллион пұттан астам жоғары сортты ұн тасылды. Товарлы
астықты Жетісу облысы бұдан да көп бере алатын еді, бірақ мұнда
астық саудасының өсуіне Сібірдін, Түркістанның, Орталық Россияның
рыноктарымен транспорт байланысының болмауы тежеу болды. Товарлы астықтың
бір белегі ғана көлікпен, керуендермен Ферғанаға, Ташкентке, Бұхараға,
Атбасар уезінің көшпелі аудандарына, Балқаш өңіріне тасылды.
Сауданың өзінше бір үлгідегі формалары жергілікті жағдайлармен және
Россияның экономикалық яқпалымен байланысты болды. Шаруашылық типіне сәйкес
сауданың негізгі-негізгі үш түрі: көшпелі аудандарда – жәрмеңке саудасы,
отырықша шаруашылықтары басым аудандарда – тұрақты сауда (магазиндар,
қоймалар, дүкендер) болды.
Қазақстанда тасымал сауда неғұрлым кеңінен тарады. Ел аралап жүрген
саудагердің тұрақ мекенін қырда көш деп атады. Әрбір ірі қаладан жыл
сайын қырға жүздеп, ал кішігірім қалаларда 50-60-тан көштер шығып отырды.

Ірі сауда капиталы мен ұсақ өндіруші шаруалар бұқарасы арасында делдалдар
қызметін атқарған ұсақ алыпсатарлардың осы орасан зор армиясы қырдағы бүкіл
рынокты иеленді. Малшы-көшпелілер сауда капиталының өктемдігі алдында
қорғансыз еді. Тасымал саудасы әсіресе алыс ауылдарда ашықтан-ашық тонау
сипатында болды. Қазақтардың ол кезде өздерінің өнімдерін де, тасымал
товарлардың да бағасы жөнінде түсінігі болмпайтын. Көпестер тасымал
товарларына жоғары, қазақ шаруашылығының өнімдеріне мейлінше төмен бағалар
белгіледі. Мысалы, жарты қадақ шай мен бір қадақ қантқа көпес қой талап
етті; құны 15 тиыннан аспайтын ұстара үшін қой алды; Россияда 6-7 сомға
сатып алынған самаурынды қырда 20-25 қойға береді.
Қазақстанға сауда капиталының пәрменді түрде енуімен өлкеде сауданың
тұрақты формалары: магазиндер, дүкендер, көтерме сауда қоймалары орнықты.
80-90-шы жылдарда Петропавл, Семей, Орал, Омбы, Вериый, Орынбор, Павлодар
сияқты қала орталықтарында жүздеген магазиндер мен дүкендер болды, олар
Россия мен Орта Азия-ның өнеркәсіп бұйымдарымен сауда жүргізді.
Орынбордағы, Троицкідегі, Петропавлдағы, Семейдегі айырбас
сарайлары миллиондаған сом товар айналымдарып жасады.
Өлкенің көлемі шағын баска қалаларында (Қазалы, Түркістан, Атбасар,
Қөкшетау, Қапал, Қостанай, Орск, Тронцк және басқаларыида), сондай-ақ
селоларында сауда кәсіпоры-дарының көпшілігі ұсақ магазиндер мен кішігірім
дүкенде болды, олар осы төңіректегі қазақ халқының талап-талғамына бағдар
ұстады. Бұл қалаларда қазақтар арасында ең өтімді арзан маталары, аяқ
киімі, шекпендері, ыдыс-аяғы, металл бұйымдары бар жүздеген дүкендер, мал,
тері, жүн, қыл сатып алатын ондаған пункттер жұмыс істеді, көптеген асхана,
шәйхана, керуен сарайлары болды.
Осы толып жатқан магазиндер мсн дүкепдердің борі негізінен шет аймақтағы
аудандарда шоғырландырылды. Орталық Қазақстаииың орасан кең территориясында
түрақты сауда пункттері меи жәрмеңкелер болмады деуге болғандай еді. Бұл
жерлерде тасымал сауда жасайтын көпестср қожалық етті. Қырдағы сауда да
алынсатарлық пен өсімқорлық тығыз астасып жатты, сондықтан әдетте әрбір
сауда операциясы көшпелі малшы үшін кіріптарлық мәмлеге айналды. Көшпелі
және жартылай көшпелі қазақтар әдетте, ел аралаған саудагерлерден қажетті
товарларды көбіне борышқа алды. Россия мен Орта Азиядан товарлар қырға ерте
көктемде әкелінді, ал басы артық өнімдер малшы шаруашылығында тек күзге
таман қорланатынды. Саудагерден товар алған қазақтардың оның құнын қолма-
қол төлейтін ештеңесі болмады. Сондыктан қырдағы сауда көбіне товарды
песнсгс қойға деп үлсстіріліп отырылды да, көшпелілср алған товарларыныц
ақысын кейіннен телеп отырды.
Сауданың мұндай ежелгі түрі ең алдымен көпестерге тиімді болды. Олар
айырбасқа алған малдарының уақытша бұрынғы иелерінде қалуына мүдделі болды.
Мұның өзі көпестерге оны өсіру жөнінде қам жасамай-ақ 2-3 жасқа дейін
борышкерлерге баққызып алып, кейін шалғайдағы рыноктарға айдап апарып
сатуына мүмкіндік берді.
Несиеге деп сауда жасағап жағдайда кепес әкслгсн товарларына көрінеу
қымбат баға белгіледі. Қырдағы саудада сауда көпестері арасында қабылданған
тәртіп бойынша борышын мерзімінде төлемеген жағдайда әрбір келесі жылдың
ішінде берешек сома екі есе өсетін болды. Сондықтан мал өсіруші көбіне
мерзімінде төлеуге қаржы таппайтын болғандықтан 3-4 жыл өткен соң
проценттер борыш сомасынан 10-12 есе асып түсетін ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
ХIX ғасырдың жартысы мен ХХ басында Қазақстан жеріндегі кәсіпкерліктің дамуы
Сауданың сипаты
Сауда. Жәрменкелер
Қазақ - Ресей саудасы
Қоянды жәрменкесінің тарихы
Xix ғасырдағы сауда сипатының өзгеруі
Кәсіпкерлік адам қызметінің ерекше саласы туралы ақпарат
Қазақ халқы тарихының түпнұсқа деректерін ғыл
Оңтүстік Қазақстандағы сауда-өнеркәсіп орталықтарының қалыптасу және даму тарихы
Отандық тарих ғылымының өзекті мәселелері зерттеген ғалым еңбегін ғылыми тұрғыдан зерделеу
Пәндер