Драгуновтың мергендік вентовкасы

Кіріспе

Е.Ф. Драгунов 1920 жылы 20ақпанда Ижевск каласында ұрпақтан-ұрпаққа жалқасқан қару-жарақ жасаушы отбасында дүниеге келген. Оның атасы да сол Ижевск қаласында қару жасау заводында шебер болып жұмыс жасаған. Ата-бабасының ізімен Евгений Ижевск индстральді техникумды тамамдап, сол қару-жарақ жасаушы заводқа темір жонушы техник болып орналасты. Оның алғашқы тапсырмасының бірі Мосин винтовкісінін сүнгі пышағының технологиясын жетілдіріуі болып табылады.
Бұл істі ол тамаша және өзіндік шығармашылығымен орындап шықты.
Сол кездегі жас баланың ойы және өзіндік көз қарасы өзіне ғана тән қабілеттілігі қарудан басқалар біле алмаған қасиеттерін біле білді.
Ісі оңға басар ма еді? Бірақ өмір өздегенін жасады. Сонымен ол 1939 жылы эскер қатарына алынып полк жөндеу шеберханасында қызмет етті.
Соғыс кезінде Евгений қызмет бабында аға қару жарақшы шеніне дейін өсті. Оның колынан мыңдаған жарақ түрлері; Советтік Германдық, Италияндық, Американдық және сол қарулардың артықшылығы мен ерекшеліктерін байқап ескеріп өз қаруында пайдаланды. Оның өзі де жақсы мерген еді. Полк арасындағы мергендер жарысынан қалмайтын еді. Ол дәл тигізу ғылымын өзгенің ойымен емес өз ізденпаздығымен қол жеткізді. Соғыс бітісімен Драгунов заводына қайта өз орынына оралды. Бірақ бұл жолы оны бас конструктор бөлмесіне қабылдады. Жас конструктордың білімі мен тәжірбиесі қажет болды. Евгений білімінің үлкен істерге жеткіліксіз деп шешіп, жоғары оқу орнына сыртқы оқу бөліміне түсті.
Осы аралықта оған Мосин М 1891/30 винтовксының қайта оқтау миханизмінің жетілдіру тапсырылды. Винтовка ұрыс кезінде сенімді әрі дәлдігімен тамаша еді. Бірақ қайта оқтау миханизмі күрделі өзгерістер енгізуді қажет етті.
Бұрын оқты ұңғыға біртіндеп салынуы және төмен орнатылған көздеуіші жауынгердің ұрыс кезінде көп уақытын алатын. Ал ұрыс кезінде әрбір сәт

Пән: Автоматтандыру, Техника
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Драгуновтың мергендік вентовкасы
ДМВ тарихы
Е.Ф. Драгунов 1920 жылы 20ақпанда Ижевск каласында ұрпақтан-ұрпаққа
жалқасқан қару-жарақ жасаушы отбасында дүниеге келген. Оның атасы да сол
Ижевск қаласында қару жасау заводында шебер болып жұмыс жасаған. Ата-
бабасының ізімен Евгений Ижевск индстральді техникумды тамамдап, сол қару-
жарақ жасаушы заводқа темір жонушы техник болып орналасты. Оның алғашқы
тапсырмасының бірі Мосин винтовкісінін сүнгі пышағының технологиясын
жетілдіріуі болып табылады.
Бұл істі ол тамаша және өзіндік шығармашылығымен орындап шықты.
Сол кездегі жас баланың ойы және өзіндік көз қарасы өзіне ғана тән
қабілеттілігі қарудан басқалар біле алмаған қасиеттерін біле білді.
Ісі оңға басар ма еді? Бірақ өмір өздегенін жасады. Сонымен ол 1939
жылы эскер қатарына алынып полк жөндеу шеберханасында қызмет етті.
Соғыс кезінде Евгений қызмет бабында аға қару жарақшы шеніне дейін
өсті. Оның колынан мыңдаған жарақ түрлері; Советтік Германдық, Италияндық,
Американдық және сол қарулардың артықшылығы мен ерекшеліктерін байқап
ескеріп өз қаруында пайдаланды. Оның өзі де жақсы мерген еді. Полк
арасындағы мергендер жарысынан қалмайтын еді. Ол дәл тигізу ғылымын өзгенің
ойымен емес өз ізденпаздығымен қол жеткізді. Соғыс бітісімен Драгунов
заводына қайта өз орынына оралды. Бірақ бұл жолы оны бас конструктор
бөлмесіне қабылдады. Жас конструктордың білімі мен тәжірбиесі қажет болды.
Евгений білімінің үлкен істерге жеткіліксіз деп шешіп, жоғары оқу орнына
сыртқы оқу бөліміне түсті.
Осы аралықта оған Мосин М 189130 винтовксының қайта оқтау
миханизмінің жетілдіру тапсырылды. Винтовка ұрыс кезінде сенімді әрі
дәлдігімен тамаша еді. Бірақ қайта оқтау миханизмі күрделі өзгерістер
енгізуді қажет етті.
Бұрын оқты ұңғыға біртіндеп салынуы және төмен орнатылған көздеуіші
жауынгердің ұрыс кезінде көп уақытын алатын. Ал ұрыс кезінде әрбір сәт
қымбат. Осы тапсырманы жеңілдетіудің Драгунов жолын тапты. Ол винтовкаға
оқжатар үшін терезе жасауды ойлап тауып винтовканы қайта оқтауды оқ
жатармен толақтырды.
40-жылдардың аяқтарында 50-жылдар басында Драгунов 1891 жылғы
үлгідегі винтовканың базасында спортық винтовкалардың бірнеше түрін жасап
шығарды.
Драгунов Советтік дәлдік винтовкалар жасау бағытының бастауында тұрды
десек асыра айтқанымыз емес.
Оның жеке қатысуымен 27 үлгі; МЦ-50, МЦВ-50, Зенит, Стела,
Тайга, СМ, Биотлан - 7-2 және басқада тағыда басқа түрлерін жасап
шығарды. Олардың көпшілігі біздің спортшыларға халықаралық жарыстарда алтын
жүлделерді алыуына септігін тигізді.
1958 жылы Драгуновқа жаңа жартылай автоматты мергендік
винтовкасын жасап шығаруды тапсырды. Сол кездің өзінде Советтік әскери
ғалымдар мергендер соғысының әскери тактикасын жасай бастады. Бұндай
жағдайда шатлан әрі бір мезетте немесе объектіні жою яғни дәл және жылдам
көздеп оқ жаудыру керек болады. Конструктырларға қатаң талап койылды.
Жылдамдығы, дәлдігі шоғырлығы оқ жаудыруы мен қатар винтовка жеңіл
және қолайлы пішінді және жартылай автоматты оқ жаудыруды кез-келген соғыс
жағдайында, климаттық жағдайда, жасырын жерден, жердегі, судағы, ауадағы,
әуедегі, тарнспорт кабинасынан атуға ыңғайлы болуын қажет болды.
Другунов командасына жай ғана мергендер винтовкасын жасау ғана емес, аса
дәлдік және алыс арақашықтан көмек көрсете алатын қару жасау тапсырылды.
Салыстырмалы түрде алсақ АК қаруына шоғырланған автоматты оқ жаудыру
міндеті түрса ал винтовкаға тіптен өзге принциптегі міндет жүктелді. Бір
нысана бір оқ. Соғыстың аты соғыс оның өз ережелері өз шындығы бар. Кімде
кім дәл болса аман қалуға мүмкіндігі көп. Бұл жай ғана сөз емес - талап.
Әскери қақтығыстар кезінде дэлелденген. Осындай қатаң талапты қаншалыкты
маңыздылығын Драгунов жақсы түсінді. Драгуновтың алдындағы күрделі мәселені
шешуі керек болды.
Біріншіден - қарудың жылжымалы бөлшектерімен жалпы салмағымен
ұзындығының өзгерістер енгізуі.
Екіншіден - осы өзгесітер әртүрлі күрделі жағдайларда, әр түрлі
температурада, жоғары ылғалдылық жағдайында, шаң-тозаңды ортада қарудың
қалтықсыз жүмыс істеуін қамтамасыз етуі керек еді.
Сонымен қатар винтовка маневрлі неғұрлым қысқа және жеңіл болуы керек
еді.
Үшіншіден - аса маңызды жұмыстардың бірі газ қозғағыштарындағы
өзгерістеріндегі тепе-теңдікті сақтай біліуі.
Бір жағынан жанған порх қысымы жоғары болса қайта оқтау процесін
қалтықсыз қамтамас етеді. Бірақ оқтың дәл тиуіне қысымның төмен болғаны
қажет. Міне осындай күрделі проблемаларды шешу Дрогунов пен оның
әріптестеріне жүктеді.
Ауғаныстанда соғыс басталуымен бірге әскерлер арасында ДМВ-ны тағыда
ұзындығын қысқарту керектігі сөз болды.
Өйткені онсызда тар ЖҰМ-ның ішінде ДМВ қолдану ынғайсыз болды. Осымен
қатар ДМВ автоматты нұсқасын жасауға талпыныс болды. Оқ дәрінің күштілігі
автоматты оқ жаудыру кезінде артқа тебіуі әсерінен күшейуіне әкеп соқты.
Бұл ойдан бас ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.