Саяси жүйенің түрлері

Қазіргі саяси ғылымда саяси режим түсінігін елдегі саяси өмірдің сипатын, еркіндік деңгейіне, билік органдарына құқықтық негіздегі қарым-қатынасына байланысты анықтайды. Осы түсінік турасында анықтама беруде талас-тартыстар саяси талдаудың басқа категорияларымен салыстырғанда аз емес. Бірақ көпшілік зерттеушілер саяси режимді саяси жүйе құрылымының өзара әрекеттестіктегі реттілігімен, саяси билік пен мақсаттардың жүзеге асыруымен байланыстарады.
Саяси режимнің функционалды мазмұны маңызды сұрақтарға жауап береді, яғни қоғамның саяси жүйесінің қызметтерінде ерекше орын алатын. Одан мынадай сұрақтар:
- билікте қандай саяси күштер болады және олар қандай механизммен билікті жүзеге асырады;
- саяси билік қалай шынайы таратылады және оның жүзеге асуын кім бақылайды;
- қоғамда тұлғалардың құқықтары мен бостандықтарына қандай жағдайда кепілдіктер беріледі;
- қоғамда саяси оппозицияның өмір сүруіне жол беріле ме;
- саяси билікке қол жеткізуді жүзеге асыруда қандай әдістер, тәсілдер және құралдар қажет т.б.
Саяси режимнің сапалық сипаттамаларын мынадан анықтауға болады: адам құқықтары мен бостандықтарының өлшемі, мемлекеттік биліктің жүзеге асу әдістері, мемлекет пен қоғамның өзара қарым-қатынас сипаты, саяси шешімдерді қабылдауда қоғамның ықпал жасау мүмкіндіктерінің барлығы немесе жоқтығы, саяси институттардың қалыптасу жолдары.
Нақты бір елдегі өмір сүріп отырған саяси режим түрі субъективті және объективті жағдайларға сондай-ақ басқа да көптеген факторларға байланысты. Сондықтан да саяси режимнің классификациясы өмірде көп кездеседі. Кең тараған саяси әдебиеттерде классификация-ол қоғамда демократиялық принциптердің бірқалыпты дамуы деп көрсетіледі. Осы классификация бойынша саяси режимнің түрі былай анықталады:
- саяси-қоғамдық процестердің интенсивтілігі және даму деңгейі;
- басқарушы элитаның құрылымы және оның қалыптасу механизмі;
- қоғамдағы адам құқықтары мен бостандықтарының жағдайы;
- бюрократиямен қатынас жағдайы;
- қоғамда басқарушылық лигитимді түрде болу деңгейі;
- қоғамдағы саяси санаға қозғау салатын қоғамдық-саяси дәстүрлерді әрқилылылығы
Осы айтылғандармен байланыстырып саяси режимнің негізгі үш түрін ажыратады: тоталитарлық, авторитарлық және демократиялық.

Пайдаланылған әдебиеттер:
1. Арендт Х. Вирус тоталитаризма //Новое время 1991, №11
2. Лейпхарт А. Многосоставные общества и демократические режимы М., 1997
3. Поппер К. Демократия и народовластие.//Новое время, 1991, №8
Қосымша әдебиеттер:
4. Гаджиев К.С.. Тоталитаризм как феномен XX века //Вопросы философии, 1992, №2
5. Громыко А.Л. Политические режимы. М., 1994
6. Мағзумов М. Қазіргі кезендегі демократиялық саяси институттар// Саясат, 1998,№ 2
7. Ермеков К. Демократиялық даму жолы. // Саясат, 1998, №10
8. Інкәрбаев Е Посттоталитарлық кеңестіктегі саяси өзгертулердің ерекшеліктері //Саясат 2002,№1

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Жоспар:
I. Кіріспе
II. Негізгі бөлім
1.      Саяси режимнің мәні және түсінігі
2.      Тоталитарлы саяси режим
3.      Авторитарлық саяси режим
4.      Демократиялық саяси режим
III. Қорытынды
IV. Пайдаланылған әдебиеттер

Қазіргі саяси ғылымда саяси режим түсінігін елдегі саяси өмірдің сипатын,
еркіндік деңгейіне, билік органдарына құқықтық негіздегі қарым-қатынасына
байланысты анықтайды. Осы түсінік турасында анықтама беруде талас-тартыстар
саяси талдаудың басқа категорияларымен салыстырғанда аз емес. Бірақ
көпшілік зерттеушілер саяси режимді саяси жүйе құрылымының өзара
әрекеттестіктегі реттілігімен, саяси билік пен мақсаттардың жүзеге
асыруымен байланыстарады.
Саяси режимнің функционалды мазмұны маңызды сұрақтарға жауап береді,
яғни қоғамның саяси жүйесінің қызметтерінде ерекше орын алатын. Одан
мынадай сұрақтар:
-                                   билікте қандай саяси күштер болады және
олар қандай механизммен билікті жүзеге асырады;
-                                   саяси билік қалай шынайы таратылады және
оның жүзеге асуын кім бақылайды;
-                                   қоғамда тұлғалардың құқықтары мен
бостандықтарына қандай жағдайда кепілдіктер беріледі;
-                                   қоғамда саяси оппозицияның өмір сүруіне
жол беріле ме;
-                                   саяси билікке қол жеткізуді жүзеге
асыруда қандай әдістер, тәсілдер және құралдар қажет т.б.
Саяси режимнің сапалық сипаттамаларын мынадан анықтауға болады: адам
құқықтары мен бостандықтарының өлшемі, мемлекеттік биліктің жүзеге
асу  әдістері, мемлекет пен қоғамның өзара қарым-қатынас сипаты, саяси
шешімдерді қабылдауда қоғамның ықпал жасау мүмкіндіктерінің барлығы немесе
жоқтығы, саяси институттардың қалыптасу жолдары.
            Нақты бір елдегі өмір сүріп отырған саяси режим түрі
субъективті және объективті жағдайларға сондай-ақ басқа да көптеген
факторларға байланысты. Сондықтан да саяси режимнің классификациясы өмірде
көп кездеседі. Кең тараған саяси әдебиеттерде классификация-ол қоғамда
демократиялық принциптердің бірқалыпты дамуы деп көрсетіледі. Осы
классификация бойынша саяси режимнің түрі былай анықталады:
-                            саяси- қоғамдық процестердің интенсивтілігі
және даму деңгейі;
-                            басқар ушы элитаның құрылымы және оның
қалыптасу механизмі;
-                            қоғамд ағы адам құқықтары мен бостандықтарының
жағдайы;
-                            бюрокр атиямен қатынас жағдайы;
-                            қоғамд а басқарушылық лигитимді түрде болу
деңгейі;
-                            қоғамд ағы саяси санаға қозғау салатын
қоғамдық-саяси дәстүрлерді әрқилылылығы
Осы айтылғандармен байланыстырып саяси режимнің негізгі үш түрін
ажыратады: тоталитарлық, авторитарлық және демократиялық.
Тоталитарлы саяси режим – ол  мемлекеттің қоғам өмірінің барлық
салаларына толықтай бақылау жасауы. Тоталитаризм терминін ең бірінші
саяси лексиконға еңгізген итальяндық фашистер лидері Б. Муссолини. Ол 1925
жылы өз режиміне сипаттама бергенде осы терминді пайдаланған болатын.
Осындай режим сондай-ақ Германияда, Испанияда, СССР-да және Руминияда т.б.
елдерде болған. Әр елде өзіндік ерекшеліктерімен көрінсе де оның жалпы
белгілері, мәні және мазмұны бар. Осындай белгілерге тоталитарлық режим
кіреді:
-                      азаматтардың жаңаша ойлау және жаңа қоғам құруын
жоққа шығаратын ресми идеология;
-                      билікке жалғыз бұқаралық партияның монополиясы,
олигархиялық белгілері мен харизматикалық лидер жарияланған қоғам;
-                      террористік полицейлік бақылау жүйесі;
-                      барлық бұқаралық ақпарат құралдарына (радио,
телевидение, газеты, журнал) партиялық бақылау;
-                      қарулы-әскер и күшпен бақылау;
-                      экономикаға орталықтанған бақылау және
экономикалық қызметті бюрократиялық басқару жүйесі;
-                      қоғамдық және индивидуальдық өмірдің барлық
салаларына биліктің қадағалау орнатуы
-                      тұлғаның еркін ойлауы мен әрекеті болмайды;
-                      Билік бұйырмағанның (рұқсат етпегеннің) барлығына
тиым салынады - деген принцип әрекет етеді;
Тоталитаризмнің негізгі белгілерін белгілі батыстық политологтар К.
Фридрих, З. Бзежинский, Х. Арендт өз уақытында анықтаған. Белгілі
Американдық зерттеуші З. Бзежинский тоталитарлық режимге келесідей
диагноз қойды: егер елде осы аталған белгідердің бесеуі кездессе онда осы
режим демократиялық жаққа көшпейді.
            Тоталитарлық – ол индустриализация, модернизация дағдарысы
кезеңіндегі қоғамның реакциясы мұндай кезеңде қоғам үлкен қиыншылыққа
келеді: дәстүрлік құрылымдар бұзылады, адамдарда сезімнен айырылу,
жалғыздық пайда болады.
            Үстемдік жүргізетін – идеологияға соның саяси іс-әрекетінің
мазмұнына әсер ететітіне қарай. Тоталитаризмді негізінен коммунизмге,
фашизмге және ұлтшылды-социализмге бөледі.
            Жалпы түрінде 1918 жылы қалыптасқан тоталитаризмнің тарихи
алғашқы түрі кеңес типіне жататын коммунизм болып табылады.
Коммунистік тоталитаризм басқаларына қарағанда, яғни басқа
идеологияларға тәртіптің негізгі түрін көрсетеді, өйткені ол жеке меншікті,
әрбір жеке автономияны және мемлекеттің абсолюттік билігін жояды.
Тоталитаризм екінші түрі  ең бірінші 1922 жылы Италияда орнатылған.
Бұнда тоталитаризм толық түрінде көрсетілмеген.
Италияда фашистік тоталитаризмнің шекарасы мемлекетке әсер етушілер
тұрғысымен орнатылған. Сондықтан тәртіптің ыдырауы жақындағанда олар
Муссолиниді өздері-ақ биліктен алып тастайды.
Тоталитаризмнің үшінші түрі – ұлтшылды (социализм – ол 1933 жылы шынай
саяси қоғамдық түрінде Германияда пайда болған). Оның фашизммен туыстастығы
бірақ көбінесе кеңес коммунизмге ұқсайды. Мысалы, тоталитарлық партиялық
ұйымшылдық түрі және товарищ деп айтқанында.
Тоталитаризм өзінің коммунистік түрінде көп өмір сүреді. Бөлек
мемлекеттерде бүгінгі күнге дейін өмір сүреді. Кейбір авторлар
тоталитаризмді нашар дамыған елдердің модернизациясының саяси түрі деп
қарастырады.
Бірақ тоталитаризм – тарихи тәртіп. Тоталитаризм – жабық қоғам
уақытында сапалы жаңаруына үйренбеген.
  Авторитаризм – саяси тәртіп, бұнда бір түрдің немесе топтың өз басшысымен
билікке ұмтылысы.    Авторитаризм қоғамдық құрылысы ауысып жатқан елдерде,
тағы да ұзақ дағдарыста болып жатқан қоғамда пайда болады. Берілген
шарттар, авторитарлық саяси режимнің орнату факторы болады.
            Өз сипаттаумен ол тоталитаризммен демократияның арасында
орналасады. Тоталитаризммен оның автократиялық заң мен шектелмейтін билік
сипаттамасы демократиямен – автономия бар болуы, мемлекет пен
басқарылмайтын қоғам салаларымен ұқсайды.
            Мысалға XX ғасырда көп авторитарлық мемлекеттерде легитимация
мақсатымен ұлттық идеология және формальды билік бақылайтын сайлау ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.