Жергілікті өкіметті басқару жүйесінің қазіргі жағдайы және жетілдіру болашағы мамандық бойынша

Пән: Мемлекеттік басқару
Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 65 бет
Таңдаулыға:

ДИПЛОМДЫҚ ЖҰМЫС

тақырып:"Жергілікті өкіметті басқару жүйесінің қазіргі жағдайы және жетілдіру болашағы" мамандық бойынша

«5В051000 -Мемлекеттік және жергілікті басқару»

Алматы, 2014

КІРІСПЕ 3

1. Жергілікті басқару жүйесінің теориялық негіздері 4

1. 1Жергілікті басқару жүйесінің мемлекеттік басқару жүйесіндегі орны мен рөлі 7

1. 2 Жергілікті басқару жүйесінің экономикалық саясатты жүзеге асырудағы қызыметі15

1. 3Жергілікті өкіметті басқару жүйесінің шетелдік тәжірбиесі19

2. Қазақстан Республикасындағы жергіліктті өкіметті басқару жүйесінің ерекешелітері25

2. 1 Жергілікті өкіметті жүйесінің қалыптасуы және ерекшеліктері25

2. 2 Қазақстан республикасының жергілікті өзін-өзі басқаруды құру тәжірбиелері32

2. 3 Қазақстан Республикасындағы Жергілікті басқару механизімі және жетілдіру жолдары . . . 46

КІРІСПЕ

Дипломдық жұмыстың өзектілігі. Бүгінде Республикамызда жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін жетілдіру біздің саяси бағытымыздың өзекті тұғырнамасына айналып, бұл орайда оны қайта құрудың әлемдік үлгілері мен үрдістерін саралау мен сараптау жұмыстары дәйектілікпен жүргізіліп отырғаны да тегін емес.

Көптеген дамушы елдердің тәжірибелері көрсетіп отырғандай, жергілікті өзін-өзі басқарудың тұғырнамасын іске асыру кез келген құқықтық мемлекеттегі демократиялық режимнің қажетті құрылымы болып табылады. Өзінің институттарымен жергілікті өмірдің демократиялық ұйымының дерлік барлық жағын қамти отырып, жергілікті өзін-өзі басқару мемлекеттік биліктің көптеген қызметтерін орталықсыздандырудың ұтымды әдістерімен жергілікті өмірдің бүкіл мәселелері бойынша шешімдер қабылдауды аумақтық қоғамдастықтарға көшіруге мүмкіндік береді, осы арқылы азаматтардың белсенділігін көтермелейді және осы сияқты шешімдерге олардың нақты қатыстылығын қамтамасыз етеді.

Қазіргі уақытта Қазақстан жегілікті өзін-өзі басқару жүйесін құру сатысына қадам басты, сондықтан шетелдік тәжірибелерді талдау мен жинақтауға және солардың негізінде өз еліміздің жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін қалыптастыру негізгі мәселелердің бірі болып табылады. Мынаны атап өту қажет: жегілікті өзін-өзі басқарудың үлгілері арасындағы өзгешелік біртіндеп жойылып келеді, дәстүрлі үлгілерден ауысатын таңдаулы үлгілер мен өздерінің жаңалықтарын енгізетін әралуан жүйелер пайда болуда.

Қазақстанның да өз ерекшеліктері бар, оларды жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін жүзеге асыру кезінде ескеру қажет.

Дипломдық жұмысының негізгі мақсаты :

Қазақстан Республикасындағы экономикалық реформалардың басым бағыттарының бірі мемлекеттік басқаруды орталықсыздандырылу және жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін қалыптастыру болып табылады. Мемлекеттік басқарудың орталықсыздандырылуы мен жергілікті өзін-өзі басқару жүйесінің дамуымен барлық экономикалық жүйенің қызмет етуі, елдің экономикалық жағдайы байланысты. Осыған байланысты Қазақстан Республикасының Президенті Нұрсүлтан Әбішұлы Назарбаев өзінің жыл сайынғы «Қазақстан-2050» жолдауында: «Министерства ішіндегі орталықсыздандыру, орталықтан аймақтарға және мемлекеттен жеке секторларға орталықсыздандыру» қажеттігі жайында атап өткен. [2]

Қазақстан Республикасының тәуелсіздік алған жылдары орын алған мемлекеттік басқаруды айрықша орталықсыздандыру өз міндетін атқарды деуге болады. Бірақ экономикалық тұрақтылыққа жетуге байланысты қазіргі кезде мемлекеттік басқаруды орталықсыздандыру және жергілікті өзін-өзі басқаруды дамыту мәселелері белсенді қарастырылуда.

Республика кең аумаққа ие, осыған байланысты ел аймақтары әртүрлі экономикалық потенциалға ие, бұл олардағы табиғи байлықтардың орналасуымен, климат жағдайымен, тағы басқа да жағдайларға байланысты. Сонымен қатар, аймақтардың демографиялық, этикалық және тарихи ерекшеліктері бойынша бөлінеді. Жоғарыда аталған мемлекеттік факторларды ескере отырып, орталықтандырылған стандарттар арқылы әсер ету механизмімен басқарыла отырып, барлық аймақтардың қажеттіліктерін қанағаттандыра алмайды. Мемлекеттік басқару деңгейлерінің арасындағы өкілеттілікті бөліп көрсету қажеттілігі осыған байланысты.

Бүгінгі күні жүргізіліп отырған мемлекеттік жергілікті басқару ауыл деңгейіндегі, әкімдер институты - жеткілікті тиімді емес, себебі олар жоғары тұрған әкімдер мен үкіметке тәуелділігі жоғары. Берілген басқару органдары дербес бюджетке ие емес, сондықтан экономикалық дербестікке ие болып табылмайды. Олардың басқарушыларын тағайындау жүйесі әкімдерінің «уақытшалық» психологиясын қалыптастырды, осыған байланысты олардың қызметтері негізінен экономикалық мақсаттылық пен халық қажеттіліктерін қанағаттандыру емес, жоғарғы тұрған органдардың тапсырмаларын орындауға бағытталған. Бұндай жағдайдан шығудың бір жолы болып жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін енгізу болып табылады.

Мемлекеттік басқарудың тиімді жүйесіне деген жаңа талаптар мемлекеттің басқару жағдайын зерттеу және сонымен қатар Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік басқару жүйесінің, сонымен қатар жергілікті өзін-өзі басқару жүйесінің ғылыми негізделген моделін жасау қажеттілігімен байланысты.

Мемлекеттік басқару жүйесінің дамуы және жергілікті өзін-өзі басқару мәселелері бірқатар ТМД елдерінің ғалымдарының еңбектерінде көрініс тапқан. Атап өтсек, А. С. Автономов, Г. Алимурзаев, Е. Г. Анимица, И. А. Василенко, Т. Г. Морозова, А. Н. Швецов, т. б.

Сонымен қатар, мемлекеттік басқару және жергілікті өзін-өзі басқару мәселелері Қазақстандық ғалым-экономистердің де зерттеу обьектілеріне айналған. Олардың қатарына Я. А. Аубакиров, Ш. С. Ахметова, У. Б. Баймураторв, М. Б. Кенжегузин, К. Е. Кубаев, Н. К. Мамыров, К. С. Мухтарова, К. К. Шарипбаев және тағы басқаларын атап өтуге болады.

Құрлымы және міндеттері. Бітіру жұмысының негізгі мақсаты болып Қазақстан Республикасындағы жергілікті өзін-өзі басқару жүйесінің дамуы және мемлекеттік басқаруды орталықсыздандырудың ғылыми-практиалық және теориялық-методологиялық аспектілерін зерттеу болып табылады.

Белгіленген мақсатқа байланысты келесідей міндеттер қойылды:

қазіргі жағдайдағы мемлекеттік басқару мен жергілікті өзін-өзі басқару орыны және мұндағы пайда болып отырған мәселелер
мемлекеттік басқаруды орталықсыздандыру және жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін енгізіу
Қазақстан Республикасындағы жергілікті өзін-өзі басқару жүйесінің тенденциялары мен перспективаларын анықтау
мемлекеттік органдар мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарының тиімді қарым-қатынасы әдістерін анықтау болып табылады.

1. ЖЕРГІЛІКТІ БАСҚАРУ ЖҮЙЕСІНІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ

1. 1Жергілікті басқару жүйесінің мемлекеттік басқару жүйесіндегі орны мен рөлі

Қазақстан Республикасының “Жергілікті мемлекеттік басқару туралы” Заңында (23. 1. 2001) және басқа да заң актілерінде белгіленген құзірет шегінде жергілікті өкілді және атқарушы органдардың тиісті аумақта мемлекеттік саясатты жүргізу, оны дамыту мақсатын жүзеге асыратын және сол аймақтағы істің жай-күйіне жауапты болып табылатын қызметі. Жергілікті атқарушы органның құрамына (әкімият) облыстың (республикалық маңызы бар қаланың, астананың), ауданның (облыстық маңызы бар қаланың) әкімі басқаратын, өз құзіреті шегінде тиісті аумақта жергілікті мемлекеттік басқаруды жүзеге асыратын алқалы атқарушы орган кіреді. Жергілікті өкілді органға (мәслихат) облыстың (республикалық маңызы бар қаланың, астананың), ауданның (облыстық маңызы бар қаланың) тұрғындары сайлайтын, халық еркін білдіретін және ҚР заңдарына сәйкес оны іске асыру үшін қажетті шараларды белгілейтін және олардың жүзеге асуын бақылайтын сайланбалы орган жатады

Республика экономикасын басқару жүйесінің әдістемелік негіздерінің бірі болып осы тұжырымдамасы берілген, өзін-өзі басқаруға көшудің теориялық алғы шарттарының жүйесі саналады. Құрылымы бойынша ол он бес бөлімнен тұрады, оларды стратегиялық мақсаттар, меншікке қатынас, қаржылық база, баға белгілеу, әлеуметтік саясат, аймақтық саясат, микродеңгейде жоспарлау, ғылыми техникалық прогресті басқару, инвестициялар, табиғатты пайдалану және басқалары кіреді. Жергілікті ресурстарды пайдалануда аймақтардың құқығын кеңейту негізінде және осы арқылы халықтың өмір сүру сапасы қамтамасыз ете отырып, көздеген мақсаттарға жетуге рұқсат етілген. Тұжырымдаманың теориялық қана емес, сондай-ақ тәжірибелік мәні бар.

Тұжырымдамада анықталғандай Республиканың өзін-өзі басқару қағидасына өтудің басты мақсаты ретінде экономикалық дамудыжеделдету және аймақтардың ресурстарды қолданудағы құқықтарын дамыту болып табылады. [1]

Аталмыш тұжырымдаманы нақтылы іске асыру басқару саласында өзекті мәселе екенін басшылыққа ала отырып, елімізде екі заң жобалары ұсынылды: біріншісі - ‘‘Қазақстан Республикасындағы жергілікті мемлекеттік басқару туралы’’, екіншісі - Қазақстан Республикасындағы өзін-өзі басқару туралы’’. Бұл құжаттар көптен күткен, әлеуметтік - экономикалық басқаруды одан әрі қарай жетілдіретін әдістемелік негіздердің бірі деп ұғынғаны дұрыс.

Бірінші заң Қазақстан Республикасының Конституциясына сәйкес жергілікті мемлекеттік басқару саласындағы қоғамдық қатынастарды реттейді, жергілікті өкілді және атқарушы органдардың құзыретін, қызметтің ұйымдастырылуын, тәртібін сондай-ақ мәслихат депутаттарының құқықтық жағдайын белгілейді. Заңды бірқатар анықтамалар берген. Мысалы: жергілікті мемлекеттік басқару - жергілікті өкілді және атқарушы органдар осы заңмен және басқа да заң актілерімен белгіленген құзырет шегінде тиісті аймақта мемлекеттік саясатты жүргізу және оны дамыту мақстатында жүзеге асырылатын әрі тиісті аймақтағы істің жай күйіне жауапты қызмет. Сонымен бірге өзін-өзі қаржыландыру мәселесі де қарастырылған. Заңның үшінші бабында деп жазылған: жергілікті мемлекеттік басқару қызметінің экономикалық және қаржылық негізін: жергілікті бюджетті, коммуналдық заңды тұлғаларға бекітілген мүлік, Қазақстан Республикасы заңнамасына сәйкес коммуналдық меншікті өзге де мүлік құрайды.

Басқару тұрғысынан алғанда маслихаттардың құзыреттері орынды көрсетілген. Оған дәлел: заңда жазылғандай мәслихаттардың құзыретіне тиісті аймақты дамыту жоспарларын, экономикалық және әлеуметтік бағдарламаларын, жергілікті бюджетті және олардың атқарылуын бақылануы.

Ұғыну барысында екі заңның айырмашылығын білу өте қажет. Біріншісі, Заң жергілікті мемлекеттік басқару туралы болса, екіншісі, жергілікті өзін-өзі басқару туралы. Соңғысы, жергілікті басқару органдарына емін-еркін бостандық беру негізі. Әрине заңдылық шеңберінде.

Қазақстан Республикасы ‘‘Жергілікті өзін-өзі басқару’’ заңында мынадай анықтама берілген: Жергілікті өзін-өзі басқару деп - Қазақстан Республикасының Конституциясы мен заңдарына сәйкес жергілікті маңызы бар мәселелерді шешу жөнінде аймақтық құрылымдар халық қызметін дербес тұрғыда жүзеге асыратын халық билігін жүзеге асырудың нысаны ұғынылады. Заңның ұтымды жағдайларының бірі өзін-өзі басқарудағы өзекті мәселелердің жергілікті қаржыландыру туралы. Жергілікті қауымдастықтың кірістері келесідей: жергілікті бюджеттен бөлінетін қаражаттан; жергілікті бюджеттен бөлінетін қаражаттан; жергілікті қауымдастық құрған коммерциялық ұйымдардан және оларға тиесілі мүлікті жалға тапсырудан алынған жергілікті қауымдастық кірістерінен; жергілікті халықтың өз еркімен салық төлеуі нәтижесінде алынған кірістерден; заңды және жеке тұлғалардың ерікті қайырылымдық қорларынан; заңмен тиым салынбаған өзге де көздерден ел экономикасы мемлекеттік реттеудің субъектісі болып табылады. Бұған басқару функциясы ретіндегі мемлекеттік реттеуде аса маңызды өзіндік қаржы несие жүйесі, дербес мемлекеттік бюджет қалыптасуы, салық және кеден жүйесін ұйымдастыру жатады. [2]

Бұл қағидалар Қазақстан эконмикасын басқарудың қазіргі жүйесінің негізін құрайды және республиканың халық шаруашылығының әлеуметтік бағыттағы нарықтық экономикаға орнықты етуін қамтамасыз етуі тиіс.

Басқару объектілерінде жүргізіліп жатқан терең де сапалы өзгерістер ұйымдастырушылық құрылымдар мен басқару органдарын қайта құруға әкеп соғады. Әрдайым даму мен жетілу үстінде болатын басқару объектісін бұрынғы қалыптағы әдіске салуға болмайды. Керісінше әдістер өзгертіліп отырған экономикалық міндеттерге сәкестендірілуі тиіс. Ол бір жағынан нарыққа өтпелі кезеңде аймақ басқару субъектісі ретінде, екінші жағынан нақтылы еледегі әлеуметтік экономикалық процестер әсерінен біріккен жергілікті қызығушылығы бар адамдар қауымдастығы әсерінен дамиды.

Бұрынғы орын алған мемлекеттік билік пен басқару құрылымдарының бірқатар кемшіліктері болған. Олардың қатары төмендегідей:

Қоғамдық дағдарыс жағдайынан шығуы, қолда бар өндірістік, экономикалық және интелетуалдық әлеуеттің тиімді пайдалануын қамтамасыз етпеді;
Нарықтық қатынастарды ендіру мен дамытуға жағдай тудыруды, жоғары өнімді ынталандырудың жаңа тетіктерін енгізуді, кәсіпкерлік пен бәсекені жетілдіруді мүмкін етпеді;
Басқару органдарының әдістері мен нысандары ескіше болды;
Салалық басқару органдарында қайту бөлу қызметі басым болып, кәсіпорындар әрекетіне себепсіз араласу мен олардың экономикалық дербестігін шектеу орын алды;
Елеулі кемшілік болып қабылданған басқарушылық шешімдерге жаупкершілік орын алмауы табылды;
Келісімсіз әрекет жасау, қызметті пайдалану, атқарушы органдарда кең етек алды;

Экономиканы тұрақтандыру шаралары мен нарықты қалыптастыру мәселелері мемлекеттік билік пен халық шаруашылығын басқару органдарының құрылымын қайта құрудың объективтілігі қажеттілігін тудырады.

Қазіргі кездегі мемлекеттік басқару органдарының жүйесі мен қызметі 1999 жылғы 13 қазанда қабылданған Қазақстан Республикасының мемлекеттік органдарының құрылымын жетілдіру және олардың құзыретін нақтылау жөніндегі шаралар туралы Президент жарлығына сәйкес жүргізіледі. Аталған құжат мемлекеттік басқару жүйесіне елеулі өзгеріс әкелген 1997 жылдың 4 наурызында жарық көрген, Қазақстан Республикасындағы мемлекттік органдар жүйесін реформалаудың кезекті шаралары атты президент жарлығының жалғасы болып табылады. 1999 жылғы жарлыққа сәйкес мемлекттік органдар құрылымы келесідей:

Қазақстан Республикасы экономика министрлігі;
ҚР-ның көлік және коммуникация министрлігі;
ҚР ауыл шаруашылығы министрлігі;
ҚР энергетика, индустрия және сауда министрлігі;
ҚР білім және ғылым министрлігі;
ҚР табиғи ресурстар және айналадағы ортаны қорғау министрлігі;
ҚР стратегия жөніндегі агенттігі;
ҚР табиғи монополияларды реттеу, бәсекелестікті қорғау және шағын бизнесті қолдау жөніндегі агенттік;
Үкімет құрамына кірмейтін бірқатар басқа да комитеттер мен комиссиялар;

Басқарудың ұйыдастырушылық құрылымын әрі қарай жетілдіру экономика мен шаруашылық тетіктеріннақтылы мақсатты дамумен тығыз байланысты. Басқару құрылымы әрі қарай жетілдірудегі негізгі талаптар болып мыналар табылады:

Ұйымдастырушылық құрылым басқарудың негізгі заңдылықтарына, дәл кезіндегі мақсаттарға сәйкес болуы керек;
Ұйымдастырушылық құрылымның жақсаруы, шаруашылықтың экономикалық тетігінің өзгеруімег қатар іске асырылуы керек;
Бұрын өзін-өзі ақтаған басақрудың ұйымдастыру нысанындағы қағидаларды және әдісткрді жалғастырып пайдалану.

Басқарудың ұйымдастырушылық құрылымы серпіндікпен сипатталатын және объектінің жағдайымен байланысты болған соң, ұйымдастырушылық мәселелері өтпелі кезеңнің әр сатысында зерттеліп отыру қажет. Ол мәселелер мынандай топтарға жинақталған:

Басқаруды орталықтандыру мен орталықсыздандыру арақатынасын оңтайландыру, яғни басқарудың иерархясының барлық сатысында оның функцияларын, құқықтарын және жауапкершілік қызметтерін анықтап айыру. Сонымен қатар негізгі топтағы кәсіпорындар, фирмалардың шаруашылық дербестігін елеулі көтеру;
Республикалық, аймақтық және бағдарламалық деңгейде жалпы міндеттерді шешуде басқару органдарының үйлестігі мен әрекеттестігі;
Еңбекті ұйымдастырудың пайдалы нысандарын, шешім қабылдаудың әдістерін және басқару құрылымдарды пайдалана отырып, басқару аппаратының жұмысын тиімді етіп құру.

Осы аталған мәселелер кешені аппаратты құруды жан жақты қамтиды. Осының өзі ұйымдастырушылық жүйелердің талдау объектісі болып табылады.

1. 2 Жергілікті басқару жүйесінің экономикалық саясатты жүзеге асырудағы қызыметі

Жалпы экономикалық әдебиеттерде экономикалық саясат түсінігіне берілген анықтамалар алуан түрлі. Соның ішінде, неміс ғалымы Х. Гирштың пайымдауынша, мемлекеттің экономикалық саясаты, экономикалық құбылыстардың әрекетін реттеуге бағытталады. Мемлекеттік әрекеттерді реттеу жүйесінің бірнеше жақтары бар. Олар: тәжірибелік және ғылыми болса, тәжірибелік аспект - мемлекеттік реттеуді дамыту бойынша нақты әрекеттердің жиынтығы. Ал, теориялық аспект - ұлттық экономиканы нәтижелі дамытуды қалыптастыруға бағытталған әрекеттер, қызметтер және жүйелі ғылыми зерттемелер болады. Сондай-ақ, ғылыми әрекеттерге болжамдар мен модельдердің жасақтамалары жатады. Экономикалық саясаттың ғылыми аспектісінің маңызды тапсырмасы экономикалық ойларды қалыптастыру.

Экономикалық саясаттың субъектісі: мемлекет және мемлекеттік емес одақтар, қоғамдастықтар (жергілікті институционалдық орындар, аймақтық және т. б. ) . Экономикалық саясаттың субъектісі ретіндегі мемлекеттік билік ел тұрғындары мен әр түрлі өндіруші топтардың экономикалық мүдделерін қорғау үшін пайдаланылады. Экономикалық саясаттың субъектілерінің арасында мемлекеттік емес сипатта болатын институттар да болады. Олардың қызметі мемлекет аралық келісім шарттармен байланысты. Ұлттық билік орындары оларға басқару қызметінің бір бөлігін беріп отырады.

Сонымен, мемлекет өзінің экономикалық саясатын жүргізе отырып, бастамашы және негізгі орындаушы ретінде қызмет атқарады. Макроэкономикалық реттеу бойынша қызметтердің сәтті болуы, ол (мемлекеттің) сол саясатқа қатысушылардың барлығының қызметін дұрыс, ұтымды ұйымдастыра білу.

Экономикалық саясат теориясының мақсаты - нақты қалыптасқан жағдайларды жан-жақты ескере келіп, дұрыс шешім қабылдауға ықпал ету. Бұл үшін анықталған кездегі жағдайларды терең зерттеп, осы әдісті экономикалық құбылыстардың алғашқы кезеңінде қолдану маңызды. Ондағы факторлардың саны аз болғандықтан, құбылыстың дамуы да, нақты іс-әрекеттерге бару мүмкіншілігі де жоғары болады. Кең өріс алған экономикалық саясат бір-біріне қарсы келетін қоғамдық-әлеуметтік мәселелерді зерттеп, оңды дәлелді сипаттамаларды жасауға бағытталады.

Экономикалық саясаттың базалық теориясын алғаш рет 50-жылдардың басында голландық экономист Ян Тинберген кешенді түрде талдады. Оның тұжырымдамасы экономикалық саясаттың нормативті теория бағытына негізделгендігінде болды.

Осы жерден түсінік бере кетсек, экономика теориясында айрықша сала ретінде экономикалық саясаттың нормативті теориясы, сондай-ақ, оның келесі бір бөлімі саясаттанумен қиылысқан позитивті теориясы қатар қолданылады.

Нормативті теорияда тұжырымдар фактілермен расталса, сонымен қатар, кеңес те береді. Келесі позитивті теорияда экономикалық саясаттағы, экономикалық шарттардың өзгерістері өндіріс, баға секілді факторлардың өзгертілуімен түсіндіріледі. Осы арқылы тұжырымдар жасалып, сол тұжырымдар факторлармен сандармен және расталуы немесе жоққа шығарылуы мүмкін.

Я. Тинбергеннің концепциясы қазіргі уақытта әлемдік экономиканы реттеуде, оның дамуы мен өсуін қамтамасыз етуде қолайлы болып тұрғанын ескерсек, онда:

-Үкіметтік орындар өздерінің экономикалық саясатын қалыптастыруда мақсат қоюы керек те, одан кейін мақсатты көрсеткіштер пайда болып, ол әрі қарай дамиды;

-Үкіметтік орындар мақсаттардың орындалуын саяси құралдарды пайдалану арқылы жүзеге асырады;

-саяси әрекеттерді қолайлы жүргізуде экономикалық үлгі қолданылады.

Кеңінен танылған макроэкономикалық жиынтықтың мақсатты көрсеткіштері түгелдей жұмыспен қамту және инфляцияның төмендеуін қадағалау, ақша мен фискальдық саясаттың белсенді жүргізілуін қарастырады. Экономикалық саясаттың құралдары тәжірибе жүзінде түрлі басқарушы орындардың бақылауында болуы мүмкін. Мәселен, ақша саясаты Орталық банк немесе Ұлттық банк арқылы реттелсе, фискальдық саясат - атқарушы және заң орындарының билігінде болады. Ян Тинбергеннің экономикалық саясатындағы нормативті теорияның негізі әрбір мақсатты белгіленген құралдар арқылы тиімді басқаруға бағытталған [1, 2] .

Басқару теориясының жаңа бір бөлімдеріндегі көзқарасында қоғамның әл-ауқаттылығын басқару бойынша мемлекеттік биліктің моделін дамыту үшін жасақталған өзгерістерді басқарудынегізге алсақ, [3, 4] онда Үкіметтің қызметінің нәтижелігін көтеру, ҚР экономикасындағы идеал болатын моделінің «тәртібін» салыстырғандағы мемлекеттік шешімдер жетілдіруде, сондықтан оны әлі де болса қайта жасақтаудың қажеттігі туындайды. Өз кезегінде экономикалық өсімінің объективтік жағдайдағы қажеттілігін қарастырылады, олар: табиғи ресурстар, еңбек ресурстары, негізгі капитал, технология және т. б. Оның құрылымдық бөлігі нарықтық механизмнің инфрақұрылымы болып табылады.

Мемлекеттік билікті жасақтау механизмі макродеңгейде қалыптастырылып, онда жоғары саяси билік қоғамның әл-ауқаттылық қызметін құрайды, сонымен қатар, олар мемлекеттік реттеудің әлеуметтік бағыттары анықталып, Үкімет қызметіндегі мақсатты көрсеткіштер бекітіледі. Мемлекеттік билік: Президент пен Парламент экономикалық дамуды мақсатты көрсеткіштер: экономикалық өсім, толық жұмысбастылық, инфляцияны төмендету арқылы басқарса, осыған орай, қолданылатын басқарудың саяси құралдары: фискальдық - бюджеттік және салық саясаты негізінде жүзеге асырылады, монетарлық саясат - пайыздық, айырбас курсы, ең аз резервтер арқылы жүзеге асса, экономикалық - ол амортизациялық және инвестициялық саясат негізінде жүргізіледі. Қазақстан Республикасының ағымдағы кезеңінде оларды мемлекеттік билік экономикалық өсім, инфляция деңгейі және жұмыссыздық деңгейімен анықтады. Үкімет пен Ұлттық банк тұлғасындағы орындаушы билік осы мақсатты көрсеткіштерді өздерінің экономикалық саясатындағы құралдарының көмегімен қамтамасыз етіп, осыған орай, мемлекеттік басқару қызметі қалыптасады. Осы мақсатты көрсеткіштерді аталған құралдардың көмегін қолдана отырып басқару экономикалық өсімнің тұрақты дамып өсуіне септігі тиіп, бұл қоғамның әл-ауқаттылығын басқару кезіндегі мемлекеттік билікті нәтижелі дамытуды негіздейді.

2012 жылға Қазақстан Республикасы Үкіметі мен Ұлттық банктің үйлестірілген макроэкономикалық және ақша-несие саясаты негізінде, елімізде тұрақты макроэконоикалық, қаржылық және әлеуеттік жағдай қалыптасты. Дамыған елдерде қалыптасқан дағдарыс жағдайының тереңдеуіне қарамастан Қазақстан экономикасы жоғары қарқынмен дамыды. Берілген мәліметтер бойынша жалпы ұлтық өнім көлемі 2012 жылы 7, 5%-ға ұлғайды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.