Бейімделу мүмкіндіктері.Ағзаның қорғаныс механизмдері

I. Кіріспе
II. Негізгі бөлім:
1. Ағзаның бейімделуі. Бейімделу факторлары
2. Бейімделу механизмдері. Бейімделуді басқару
3. Ағзаның қорғаныс механизмдері

III. Қорытынды
IV. Пайдаланылған әдебиеттер

Кіріспе
Біздің планетамыздың тарихында адамның қоршаѓан ортамен әрекетінің нәтижесінде көптеген Жер планетасының кейпін өзгерткен үрдістер болып жатыр. Адам бір жағынан тарих нәтижесі, ал екінші жағынан оның жасаушысы, тудырушысы. Жүз ғасыр бойы қалыптасқан адам организмнің физиологиялық қасиеттеріне ғылыми – техникалық үрдістің қарқыны және тіршілік жағдайы т. б. көп жағдайда сәйкес келмейді. Бұл тұрғыда Ф.Энгельстің «табиғатты жеңген жеңісіміз үшін масаттанбауымыз қажет, себебі әр осындай жеңіс үшін табиғат кек алады»,- деген пікірі еске түседі. Жаңа табиғи және өндіріс жағдайында адамның бейімділігін қысқаша белгілі бір экологиялық ортада организмнің тұрақты тіршілігі үшін қажет әлеумет - биологиялық қасиеттері мен ерекшеліктерініњ жиынтығы ретінде сипаттауға болады. Жеке тұлғаның немесе популяцияның бейімделу мүмкіндіктері тіршілік әрекеттің нақты жағдайларында айқындалады. Тірі жүйенің бейімделу қасиеті жеке бас денсаулығының бірлігі болып табылады. Адамның бейімделу қасиеттері мен қорлары белгілі бір ретпен көрініс береді және олар уақытпен шектеледі. Белгілі бір табиѓи немесе жасанды тіршілік ортасында организмнің бейімделу мүмкіндіктерінің қорын терең зерттеуге болады.
Серотинина Н.Н., Агаджанян Н.А. еңбектерінде ішкі организмнің тұрақтылығының бұзылуына қауіп төнген кезде тұтас организмнің реакцияларын сипаттайтын эксперементтік мәлімдемелер кездеседі. Г.Селье «Адаптациондық синдром» туралы ілімінде бейімделуді үш кезеңге ажыратады.
З.И.Барбашова бойынша бейімделудіњ кезењдері келесідей сипаталады:
1 кезең – авариалыќ кезең сыртқы әсерлерге жауап ретінде организм өзінің қорғаныш күштерін жинақтауы;
2 кезең – тұрақты өтпелі бейімділік кезең. Қоршаған орта жағдайларына организмнің негізгі қызметтік жүйелерінің бейімделе бастауы.
3 кезең – тұрақты бейімделу немесе резистенттілік кезең. Экстремальды фактордың ұзақ уақыт әсерінен организм, сол фактордың әсерінен туындаған қызметтік бұзылу - ығысуларды толығымен қайта қалпына келтіре алмаудан әлсіреп, титықтайды.

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі:
1.Фурдуй Ф.И. Современные представления о физиологических механизмах развития стресса.// Механизмы развития стресса. -Кишинев: Штиинца, 1987. - С. 8-33.
2.Штирбу Е.И. Участие мозжечка в механизмах развития стресса.// Механизмы развития стресса. Кишинев, "Штиинца", 1987.
3.Судаков В. Системные механизмы эмоционального стресса. М.: Медицина, 1981.- 163с.
4.Коваленко Е.А., Туровский Н.Н. Гипокинезия. М., 1980.
5. Кузнецов В.И. Влияние гипокинезии на обмен веществ в кардиомиоцитах крыс.//Косм. биол. и авиакосм. мед. - 1989. - 23. N 6. -С. 42-47.
6.Тявокин В.В., Инчина В.И., Братцев Н.Ф., Рузов В.И., Чугунова И.И. Влияние гиподинамии на функцию и морфологию печени при различных световых режимах.// Бюлл. С О АМН СССР. - 1984. N 6. - С. 54-58.
7.Казначеев В. П. Современные проблемы общей патологии в аспекте адаптации: Науч. тр.// АМН СССР, Сиб. отд.. - Новосибирск. -1980.-С. 5.
8.Шапошников Е.А. Гипокинезия как фактор риска заболеваний.// Клин. мед..-1987. N1.-С. 2-17.