Адам және саясат

Жоспар

А) Кіріспе
Б) Негізгі бөлім
а)Саясат пен адамгершілік...
б)Адам . саясаттың субьектісі мен обьектісі...
с)Жеке адамның
С)Пайдаланылған әдебиеттер...
Г)Қортынды...құқығы мен бостандықтары...

Саясат пен адамгершіліктің арақатынасына ғалымдар өте ерте заманнан көңіл аударған.
Адамгершілік адамдардың іс - әрекеттері рақымшылдық, ізгілік, ар – ұят, намыс, борыш, парызға сәйкес келуін қажет етеді. Басқа сөзбен айтқанда, ол адамдардың жүріс – тұрысы туралы заңдар мен ережелерді қамтиды.
Қазір адамзат қоғамы өркениетті дәрежеге жетіп,демократияланып жатқанда саясаттың ең алдымен адамгершілік бағдары болуы керек. Ол адамға жоғары құндылық ретінде қарап, оның ар-намысын қадір тұтады, негізгі құқықтары мен бостандықтарын қорғауды қалайды. Әр адам өзінің тұрмыс жағдайын жақсартқысы келеді, қоғамда әділдік, заңдылық орнағанын, өз елінде және жер жүзінде бейбітшілік болғанын көксейді. Осы бағыттағы іс – қимыл адамгершілік принциптеріне жатады. Оған адамды азаптауға, оған зорлық – зомбылық жасауға, басқадай қатыгездік немесе адамдық қадір – қасиетін қорлайтындай жәбір көрсетуге тыйым салу да кіреді.
Адамгершіліктің мемлекеттік және халықаралық мазмұны бар. Халықаралық деңгейде оған соғысты болдырмау, жалпы қырып – жоятын ядролық, химиялық, бактериологиялық қаруларды қолданбау және оларды жою, мемлекетаралық қатынастарды бейбіт жолмен әділ шешу, басқа елдердің ішкі ісіне араласпау, өзара тиімді қарым –қатнас жасау және т.б жатады.

Пайдаланылған әдебиеттер
Абай (Ибраһим) Құнанбаев. Екі томдық шығармалары. – Алматы,1986.
Ы. Алтынсарин. Таңдамалы шығармалары. – Алматы,1994.
Ә.Бөкейханов. Шығармалар. – Алматы, 1991.
Қазақстан Республикасының гуманитарлық білім беру тұжрымдамасы. – Алматы, 1994.

Пән: Саясаттану
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

А) Кіріспе
Б) Негізгі бөлім
а)Саясат пен адамгершілік...
б)Адам – саясаттың субьектісі мен обьектісі...
с)Жеке адамның
С)Пайдаланылған әдебиеттер...
Г)Қортынды...құқығы мен бостандықтары...

Кіріспе

Саясат пен адамгершіліктің арақатынасына ғалымдар өте ерте
заманнан көңіл аударған.
Адамгершілік адамдардың іс - әрекеттері рақымшылдық, ізгілік, ар –
ұят, намыс, борыш, парызға сәйкес келуін қажет етеді. Басқа сөзбен
айтқанда, ол адамдардың жүріс – тұрысы туралы заңдар мен ережелерді
қамтиды.
Қазір адамзат қоғамы өркениетті дәрежеге жетіп,демократияланып
жатқанда саясаттың ең алдымен адамгершілік бағдары болуы керек. Ол адамға
жоғары құндылық ретінде қарап, оның ар-намысын қадір тұтады, негізгі
құқықтары мен бостандықтарын қорғауды қалайды. Әр адам өзінің тұрмыс
жағдайын жақсартқысы келеді, қоғамда әділдік, заңдылық орнағанын, өз елінде
және жер жүзінде бейбітшілік болғанын көксейді. Осы бағыттағы іс – қимыл
адамгершілік принциптеріне жатады. Оған адамды азаптауға, оған зорлық –
зомбылық жасауға, басқадай қатыгездік немесе адамдық қадір – қасиетін
қорлайтындай жәбір көрсетуге тыйым салу да кіреді.
Адамгершіліктің мемлекеттік және халықаралық мазмұны бар.
Халықаралық деңгейде оған соғысты болдырмау, жалпы қырып – жоятын ядролық,
химиялық, бактериологиялық қаруларды қолданбау және оларды жою,
мемлекетаралық қатынастарды бейбіт жолмен әділ шешу, басқа елдердің ішкі
ісіне араласпау, өзара тиімді қарым –қатнас жасау және т.б жатады.

а) Саясат пен адамгершіліктің арақатнасы жөнінде әр түрлі пікірлер
бар. Жинақтап қарағанда оларды үш түрге бөлуге болады
1. Саясатты адамгершілікке толық бағындыру. Мұндай көзқарас өте
ертеден келеді. Мысалы, Аристотель және басқалар адамгершілікті саясаттың
негізі деп санаған. Кейін келе, қазірдің өзінде де көптеген ғалымдар саясат
адамгершілік, тәрбиелік қызмет атқарудың құралы болу керек дейді.
2. Саясат пен адамгершіліктің арасын толық ажрату. Бұл идеяның негізін
қалаған XVI ғасырдағы Италия ойшылы, қоғам қайраткері Н. Макиавелли ( 1469-
1527) болды. Ол адамгершілік принциптерімен санаспайтын күшті мемлекеттік
билікті жақтады. Сондықтан алға қойған мақсатқа жету үшін амал – айланың
қандай түрі болса да пайдалануға болады деп уағыздады. Мемлекеттің пайдасы
үшін оны нығайту жолында ел басшысы күш пен айланы бірдей пайдалана білуі
қажет деп санады.
Бірақ кейін мұндай түсінік қатты сынға түсе бастады. Әсіресе, бұған
батыл қарсы шыққан немістің фәлсафашысы И. Кант (1724-1804) болды. Ол
жалпыға бірдей адамгершілік заңын (категориялық императивті) ойлап шығарды.
Ол заң бойынша кез келген адамға құрал ретінде емес, мақсат тұрғысынанқарау
керек деген тамаша тұжырым жасады.
3. Адамгершілікті саясаттандыру. Бұл бағытты қолдаушылар саяси
қылмыстарды ақтауға тырысады. Мысалы, немістің фәлсәфашысы Гегель (1770-
1831) соғысты заңды және өмірге керек құбылыс дейді. Себебі ол “халықтардың
таза адамгершілігін сақтайды”, ал ұзақ, әсіресе, мәңгілік бейбітшілік
халықтарды адамшылықтан аздырады, бұзады деп пайымдайды. Кейін оның
идеясына Ф. Ницше (1438-1909), Л. Гумплович (1838-1909) және басқалар
қосылды.
Көптеген мамандардың айтуынша, тек қана әскери тұрғыдан алғанда
Жапонияны 1946 жылы атомдық бомбалаудың қажеті болмаған екен.
Саясат пен адамгершіліктің ортақ қасиеттері де, ерекшеліктері де бар.
Ортақ жерлері: саясат та, адамгершілік те біздің күнделікті өмірімізбен
тығыз байланысты, содан туады. Олар адамдардың бірлескен өмірін, іс-
қимылдарын ұйымдастырады, қоғамның өмірін реттеп, бақылайды, ортақ
игілікті, әлеуметтік әділеттілікті қорғайды. Адамдардың жүріс – тұрысын
тәртіпке салып, жөнге келтіру адамгершілік және саяси-құқықтық нормалар (
жалпы ережелер,үлгілер) арқылы жүргізіледі.Оларды барлық адамдар басшылыққа
алып, орындауға міндетті.
Саясат пен адамгершіліктің арақатынасы күштеу мен күш жұмсамау
мәселесін де қамтиды. Тарих талай рет дәлелдегендей, жақсылық пен
әділеттілікті күштеу, зорлау арқылы емес, бейбіт, заң жолымен орнату керек.
Қандай жоғары және игілікті мақсат болмасын, адамның қайғы – қасіреті, көз
жасының арқасында жетуге болмайды. Ондай тұжырымды Кеңес өкіметінің
тарихынан-ақ жасауға болады. Мысалы, ұжымдастыру идеясын жүзеге асыру
барысында бұрынғы КСРО-ның құрамына кірген республикалардың халқы,соның
ішінде әсіресе қазақ халқы қатты қырғынға ұшырады. Біртұтас Кеңес халқын
жасаймыз деп қаншама халықтарды тілінен, дінінен, ділінен айырды. Өкінішке
орай, мұндай мысалдарды көптен келтіруге болады, тарих көрсеткендей,
ешқандай күшпен, зорлықпен адамды бақытты етуге болмайды.

б)Саясаттың субьектісіне әлеуметтік топтар, таптар, ұлттар, мемлекеттер,
саяси партиялар,қозғалыстар жатады. Қазір саясаттың алғашқы, бірінші
субьектісі мен обьектісі- адамға тоқталайық.
Мәселе түсінікті болуы үшін әңгімені “тұлға”, “субьект”,“обьект” деген
терминдер нені білдіреді, содан бастайық.
Тұлға деп қоғамдық өмірдің нақтылы тарихы жағдайлары қалыптастырған,
саналы іс-әрекет ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.