Өнім сапасын басқару жөніндегі Жапонияның тәжірибесі

ЖОСПАР:

Кіріспе

І. Жапонияның сапаны басқарудағы «7 инструменті»

ІІ. «Бес нөлдік» жоспары

Пайдаланған әдебиеттер

Екінші дүниежүзілік соғыс аяқталғаннан кейін Жапонияда сапаны жетілдіру мемлекеттік саясат рингінде дейін көтерілді. Бұл мемлекетте сапа мәселесін шешу қысқа мерзімде жоғары нәтиже көрсетті.
Жапонияда барлық кәсіпорындарда біріңғай жүйені қалыптастырған жалпы бақылау принціпі бойынша жұмыс істейтін сапаны басқарудың үлкен базасы қалыптасты, бұл процесс президенттен бастап қарапайым қызметкерлерге дейінгі барлық персоналмен жүзеге асырылды. Сапаны басқарудың жапондық әдісінің негізгі принціптері келесі:
1. Тұтынушылардың қажеттіліктерін анықтау;
2. Тұтынушылардың қандай зат сатып алатындығын анықтау;
3. Жоғары сапаға жету жолындағы шығындарды анықтау;
4. Мүмкін болатын кепілдіктерді анықтап, олардың алдын алу;
5. Түзету шараларын алдын – ала ойластыру;
6. Тексеру қажеттілігін болдырмау;
1967 жылы сапаны басқаруға арналған 7 – ші Симпозиумде сапаны басқарудың жапон моделінің 6 ерекшелігі аталады:
1. Сапаны басқаруға барлық билік тармақтарының қатысуы;
2. Мамандарды дайындау мен сапа әдістерін үйрету;
3. Сапа үйірмелерінің қызметі;
4. Басқару қызметін инспектрлеу;
5. Статистикалық әдістерді қолдану;
6. Сапаны басқарудың жалпы ұлттық бағдарламалары;
Жапон мамандарының көзқарасыеа сәйкес сапа басқарудың әдісін практикада қолдануға келесі мәселелер кедергі туғызуда:э
1. Жоғарғы биліктегі басшылардың пассивтілігі мен олардың жауапкершіліктен қашуы;
2. Белгілі қадамдардың жаңа инновацияларға қарағанда тиімді деген теріс көзқарастары;
3. Басқалардың жаңа көзқарасын есепке алмау;
4. Көпшіліктің байырғы феодалды көзқарастан арылмауы;
Жапония сапаны басқаруда жеке инструменттерді ойлап тауып қолдана бастады. Қазіргі кезде олардың «7 инструменті» танымал:
1. Сапаны қамтамасыз ету процесіне фирманың әрбір қызметкерін енгізу;
2. Сапаны бағалауда статистикалық әдісті қолдану;
3. Мотивация жүйесін құру;
4. Мамандардың жетілдірілуін мадақтау;
5. Төменгі иерархиялық басқару сатысында сапа үйірмелерін ұйымдастыру;
6. Белгілі проблеманы шешуге қызығушылық танытқан мамандардан құралған (уақытша коллектив) құру;
7. Сапаны қамтамасыз ету мәселесін жалпыұлттық мақсатқа айналдыру;
Жапондық сапа басқару жүйесінде 4 деңгейлік сапа иерархиясы алғаш рет орын алды. Онда TQM концепциясының келешектегі негізгі принціпі шешімін тапты – тұтынушылардың ағымдағы және потенциалды сұраныстарын қанағаттандыруға бағытталған ориентация. Ол жүйе келесі түрде көрініс тапты:

Пайдаланған әдебиеттер:

1. Б.Қ.Жакенова, Қ.Б.Тәмпішева, Л.М.Мақсатова, Менеджмент негіздері, Оқу құралы. – Астана 2007

2. Акишев К., Дарибаева Г., Стандарттау, метрология және сәйкестік бағалау. Оқулық. 2 – басылым