Иммунологияның қалыптасуы, жалпы теориясы және иммундық реакциялардың физиологиясы

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі бөлім.

а) Иммуналогияның жеке ғылым ретінде дамуы.

ә) Салыстырмалы иммуналогия.

б) Иммунды реакция физиологиясы.

ІІІ. Қорытынды.

Иммунологиялық реакцияның жалпы теориясы.

Имунология ( имунитет және логия - ғылым) функционалдық және биологиялық бүтіндігін, құрылымдық бүтіндігін сақтауға бақытталған ағзаның қорғаныс реакциялары туралы ғылым.

Имунология медициналық микробиологияның бір саласы ретінде дамыған биологиялық профильдегі ауқымды және жедел дамып келе жатқан ғылым. Теоретикалық бағыттарда - имунология фиогенез бен онтогенездің антилелордың құрылуының молекулалары жасуша денгейдегі механизмнің потогенетикалық ролін зерттеу.

Имунология келесі бақылаулардан бастау алады: жұқпалы аурумен ауырған адамдар осы аурумен аурудың эпидемиясы кезінде өзіне қауіптенбей ауруларды күте алады. 1796ж. Э. Дюеннер оспаға қарсы ағзаның төзімділігін жасанды түрде іске асыру үшін сйыр оспасы мен адамға жұққызу арқылы жасанды имундауды қолданды. Имунологияның жеке ғылым ретінде дамуына Л. Паетер үлес қосты (1980ж. ) ол тауықтарды ескірген хомракультурасы мен имундау тауық холерасының вирусына төзімділікті тудырады.

Пастер вакцинаны алудың принципін жасады. Ол құтыру мен күйдіргіге қарсы вакцинаны алды. Мечников фотосинтез фономенін ашты және имунитеттің жасушалық теориясын жасады.

1890ж. неміс бактеориясын жасады. Э. Беринг және оның әріптестері ағзаның уға қарсы төзімділігін арттыратын заттарды іске асырды антителаларды. Неміс ғалымы П. Эрлих (1898 - 1900ж. ) имуниттеттің гуморальды теориясын жасады. Имунолофирология және адам ағзасының имундық цитологиясын зерттеуі.

Бір типтегі жасушалар сүйектің жілік лайынан пайда болып антигенмен жолыққанда антитемаларды құратын жасушаларға айналады. (плазмалық жасушалар) Басқа типтегі жасушалар темустан туындайды.

Оларға антигенді молекулаларға ерекше реакция беру қабілеті тән және антигенмен в жасушасының өзара қатынасын қамтамассыздандырады.

Имунды даяр (имунокомпитентті) ағзада факоциттеуші жасушалар және мефоциттер өзіндік жауаптың барлық формасын іске асырды.

Жекеленген жоғарғы дәрежелі сезімталдық трансктиаттатты шеттету - типіндегі имундық жасушалық реакцияны іске асыратын имуноглобуминдердің әртүрлі кластарына жататын циркуляциялаушы антилаларды құрады.

Көптеген сүтқоректілерді имунды реакциялар көбінде туылған соң дамиды. Эмбриональды дамуда, антигендер әрекетінен ұрықтың қорғалған кезінде анада балаға имуногиобулиннің таңдаулы ауысуы жұмыс істейді. 4-5 айға қарағанда адам баласында ұзақ уақыт сақталып өзіне тән имунологиялық реакцияларды тудырады. Лимфа жүйесіндегі ретикуляларды жасушалар беткейіне қонатын антиген молекулаларына ерекше роль арттырып отыр. Имунды жауап Лимфа және қантамырлары жолдарымен циркуляцияланып ұлпаларда тұрақты миграцияланып (сурет) кем дегенде екі кіші лимфоциттердің өзара қатынасы кезінде имунды жауабы жүреді.

Имунды реакция физиологиясы өзінің ұлпасынан бөгде өзінен бөлек компоненттердің танып ағзадан шығарады. өлі және зиянды қайта туындаған өзіндік меншіктің замыданған бөтен клеткаларды және молекулаларды бактерияларды, вирустарды қарапайым - дарды голоменттерді және олардың уланыр т. б. шеттенеді. Антигеннің айқын бөтендігінің белгі іжәне өзіндік ерекшелігі бар антителаның құрылу қабілеті және олармен қосылыстарды құру қабілеті және олармен қосылыстарды құру қабілеті саналады. Антигенділік табиғатты өзінің меншікті молекуласына антителаларды өндірмей бөгде антигендердің көп санына антителалардың құрады. Өзіндік ерекшелігі бар имунды жауаптың мәні антителвның синтезі антителаны құрудың теориясы негізгі мәселе антителаны құрудың теориясы негізгі мәселе антителаны құру яғни жоғарғы мангондонға ақуыз молекуласының бисинтезі қан пиазмасының басқа ақуызының синтезіне ұқсас іске асырылады.

Имунологиялық реакцияның жалпы теориясы антигенділіктің физико - химиялық табиғатын түсіндіруді тиіс, антителаның синтез механизмнінің молекулалық механизмін сипаттау мен имунохимиялық ерекшеліктерді цифрларының айқындауы тиіс. Мұндай теорияны сипаттау имунды жауаптың проблемаларымен өзара байланысты. Үш маңыздысын шешу нәтижесінде іске асады.

1) Имуноглобуминдердің әр түрлілігінің генетикалық негіздері.

2) Жасуша қанша өзіндік ерекшелігі бар антителаны синтездей алады.

3) Жасушааралық өзара қатынастар антигеннің әрекеттері клетка-аралық немесе субклеткааралық денгейде іске асырылады.

Өзіндік ерекшелігі бар имуниологиялық толеранттылық (антигенге өзіндік ерекшелігі бар жауаптың болмауы) . Имунологиялық реакцияның химиялық интерпримадиясын алғаш рет жасау (1900 ж) Т. Эрихпен іске асырылады. Ол әрбір антителалық құрушы клетка антигенге сәйкесті кездейсоқ кеңістіктің прериформдалған жанама тізбікке ие. Қан ағысына түскен алып жүруші клеткадан бөлінген Бұл гипотеза антителаның әр түрлі үшін генетикалық кодтың алуан тіршілік етуі болуын болжайтын белоктың биосинтезі жайлы көзқарастарға жақын. Антигендік молекулалар тірлішік ету алдын болатын құрылымды күшейтіп, оның өндірілуін ықпалдап таңдау қажет. К. Ландитейнер (1936) жасанды. Антигендердің көп мөлшерлі өзіндік ерекшелігі бар антигендердің құрылуын тудыруы мүмкін деген дәлелдеме Селекциялық идеясының танымалдылығын төмендетті.

Бұл жағдайда антигеннің әрекеті инструктиоты антилела ағзасымен синтезделетін шексіз әр тіршілігімен түсіндіріледі. Р. Ивитпен Р. Оэннің пікірлеріне сүйенсек антиген мутогенге ұқсас антителаның молекула синтезінің сомадыр болатын дезоксиренбо - нуклейді қышқылдың өзгеруін тудырады.