Жергілікті басқару органдарының функционалды құрлымы мен қызметтері



Мазмұны

Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...3

I. Мемлекеттік және жергілікті билік ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 5

1.1. Жергілікті басқарудың құрылымы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .5.13

II. Жергілікті басқару жүйесі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..14

2.1. Жергілікті басқару жүйесінің артықшылықтары мен
кемшіліктері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 14.21
2.2. Жергілікті басқарудың концепциясы және оны жетілдіру
жолдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..22
2.3. Жергілікті өзін.өзі басқарудың қаржы. экономикалық
моделі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...23.27

Қорытынды ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...28.29

Пайдаланған әдебиеттер ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 30
Нарықтық экономика құрудың стратегиялық міндеттері мемлекеттік басқарудың барлық деңгейлерін демократиялық құрылысын талап етеді, өйткені демократиялық тетіктерсіз және басқару органдарының жұмысын бақылаусыз әділетті нарыктық бәсекелестік жағдай туғызу мүмкін емес.
Екінші жағынан, нарықтық экономика шешім қабылдау жүйесінде шектен тыс орталықтандыруға көнбейді және экономикалық, әлеуметтік өмірдің субъектілерімен тікелей жанасатын жергілікті органдарға белгілі бір билік пен қаржы өкілеттігін бекітіп беруді талап етеді.
Қазіргі таңда еліміздің мемлекеттік құрылысын жетілдіру, оның ішінде билік құзырларының әр деңгейі арасыңда нақты бөлінуі мен халық билігінің маңызды элементі болып табылатын жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін ендіру өте өзекті мәселелердің қатарында. Бұл, биліктің белінуі шеңберінде қарастырылатын мәселе отандық басқару жүйесін анықтайтын демократиялық нышандардың бірден-бірі.
Бірақ бұл бағытты абсолют ретінде қабылдап, бүкіл қоғам проблемаларын шешеді деп қараудан да сақтанған дүрыс. Сонымен қатар күшті орталықтандырылған мемлекет белгілі кезеңде өзінің ішкі тұрақтылығын қамтамасыз ете алады, бірақ оның ұзақ уақытқа созылуы саяси жағдайдың тұрақсыздануына алып келуі мүмкін. Ал ішкі саясатта тұрақтылықты қамтамасыз ету саяси режимді орталықсыздандыру, жергілікті өзін-өзі баскаруды дамыту сияқты басқа да шараларды жузеге асыруды талап етеді.
"Қазақстан - 2030" Стратегиясында қазіргі заманғы мемлекеттік қызмет пен мемлекеттік басқару құрылымын құру мемлекеттің ең шешуші міндеттерінің бірі ретінде белгіленген. Осы қүжатта атап көрсетілгендей, мемлекеттік басқару біртіндеп орталықсыздандырылып, үкімет ықшам әрі кәсіби деңгейде болып, неғұрлым маңызды міндеттерді шешуге қарай жұмылдырылады. Әрбір министрлік пен ведомство өздеріне тән емес қызметтерді орталықтан аймақтарға және мемлекеттен жеке секторға бере отырып, олардан арылады. Бірақ ол қызметтерді жергілікті жағдайда іске асыру экономикалық механизмдерді қолдануға бағытталуы тиіс.
Тақырыптың зерттеу дәрежесі. Жергілікті органдар өзінің қызметін орталық биліктердің бақылауыңда атқарады. Бақылау әр салада әртүрлі болуы мүмкін.
Орталық органдар жергіліктілерді әкімшілік бақылауыңда өзінің кейбір актілерін бекіту және олардың белгілі іс-әрекеттеріне санкция салу құқықтарын қолданады, сонымен қатар орталық жергілікті басқарудың лауазымды қызметкерлерін жұмыстан босата алады.
Орталық органдар өзіңің жергілікті басқару құрылымдарымен арақатынастарында қаржылай бақылау өкілетін де қолданады. Жергілікті органдардың қаржысы өздерінің жеке табыстары мен мемлекеттік бюджеттен кіріс түсуден қүралады. Бұндай жағдай олардың, бірінші жағынан өздерінің белгілі мәселелерде дербестігін білдірсе, екінші жағынан, жалпы мемлекеттік деңгейдегі орнын анықтап, мемлекеттік басқару жүйесіне кіретіндігін білдіреді.
Сонымен қатар жергілікті органдарды қоғамдық, сот және т.б. бақылаулар арқылы тежейді. Бұл орайда сот билігінің жергілікті атқару органдарынан тәуелсіздігі қамтамасыз етілуі өте маңызды.
Жергілікті мемлекеттік басқару жүйесінде әкімшілік-аумақтық бөліністің әр қилылығы көрініс табады. Оның қызметінің экономикалық және қаржылық негіздерін жергілікті бюджет коммуналдық заңда түлғаларға бекітілген мүлік құрайды. Мәслихаттар мен әкімшіліктерге міндеттер, талаптар және шектеулер қойылады. Олардың негізгілеріне келесілер жатады:
1. Жалпы мемлекеттің сыртқы және ішкі саясатына сәйкес келмейтін шешімдердің қабылдануына жол бермеу.
2. Ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз етуде Қазақстан Республикасының мүдделерін сақтау.
3. Қазметінің қоғамдық маңызы бар салаларында бекітілген жалпы мемлекеттік стандартты ұстану,
4. Азаматтардың құқықтары мен заңды мүдделерінің сақталуыы
қамтамасыз ету.
Жұмыстың теориялық - методолологиялық және практикалық ғылыми зерттеулер негізі Белисбаев А., Көшім Д., Медведева H.П., Нүкенов А., Танкиева A., Тоқтыбеков Ә., Умбеталиева Т., Хайдар А., Черникова В.А. сияқты ғалымдардың еңбектерінде өз орнын тапқан.
1. Баянов Е. ред. "Мемлекеттік және құқық негіздері", Оқулық, Алматы, "Жеті жарғы", - 2001ж.
2. "Қазақстан Республикасындағы жергілікті мемлекеттік басқару туралы" Қазақстан Республикасының заңы., "Заң", №3, 2001ж. 9-26 бет.
3. Нүкенов А.: "Жергілікті басқаруды жетілдіру мәселелері". "Саясат" №7., 2003ж., 26-31 бет.
4. Танкиева А.: "Жергілікті басқаруда экономикалық механизмдерді қолдану жолдары". "Саясат" №4, 2004ж, 62-67 бет.
5. Қазақстан Республикасы Үкіметінің ресми Web-сайты: www.government.kz.

Пән: Мемлекеттік басқару
Жұмыс түрі:  Курстық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 29 бет
Таңдаулыға:   
КУРСТЫҚ ЖҰМЫС

Тақырыбы: Жергілікті басқару органдарының функционалды
құрлымы мен қызметтері

Мазмұны

Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .. ... .3

I. Мемлекеттік және жергілікті билік
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .5

1.1. Жергілікті басқарудың
құрылымы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..5-13

II. Жергілікті басқару
жүйесі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
14

2.1. Жергілікті басқару жүйесінің артықшылықтары мен
кемшіліктері
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... 14-21
2.2. Жергілікті басқарудың концепциясы және оны жетілдіру

жолдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... .22
2.3. Жергілікті өзін-өзі басқарудың қаржы- экономикалық

моделі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... .23-27

Қорытынды ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... 28-29

Пайдаланған
әдебиеттер ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ..30

Кіріспе

Нарықтық экономика құрудың стратегиялық міндеттері мемлекеттік
басқарудың барлық деңгейлерін демократиялық құрылысын талап етеді, өйткені
демократиялық тетіктерсіз және басқару органдарының жұмысын бақылаусыз
әділетті нарыктық бәсекелестік жағдай туғызу мүмкін емес.
Екінші жағынан, нарықтық экономика шешім қабылдау жүйесінде шектен тыс
орталықтандыруға көнбейді және экономикалық, әлеуметтік өмірдің
субъектілерімен тікелей жанасатын жергілікті органдарға белгілі бір билік
пен қаржы өкілеттігін бекітіп беруді талап етеді.
Қазіргі таңда еліміздің мемлекеттік құрылысын жетілдіру, оның ішінде
билік құзырларының әр деңгейі арасыңда нақты бөлінуі мен халық билігінің
маңызды элементі болып табылатын жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін ендіру
өте өзекті мәселелердің қатарында. Бұл, биліктің белінуі шеңберінде
қарастырылатын мәселе отандық басқару жүйесін анықтайтын демократиялық
нышандардың бірден-бірі.
Бірақ бұл бағытты абсолют ретінде қабылдап, бүкіл қоғам проблемаларын
шешеді деп қараудан да сақтанған дүрыс. Сонымен қатар күшті
орталықтандырылған мемлекет белгілі кезеңде өзінің ішкі тұрақтылығын
қамтамасыз ете алады, бірақ оның ұзақ уақытқа созылуы саяси жағдайдың
тұрақсыздануына алып келуі мүмкін. Ал ішкі саясатта тұрақтылықты қамтамасыз
ету саяси режимді орталықсыздандыру, жергілікті өзін-өзі баскаруды дамыту
сияқты басқа да шараларды жузеге асыруды талап етеді.
"Қазақстан - 2030" Стратегиясында қазіргі заманғы мемлекеттік қызмет
пен мемлекеттік басқару құрылымын құру мемлекеттің ең шешуші міндеттерінің
бірі ретінде белгіленген. Осы қүжатта атап көрсетілгендей, мемлекеттік
басқару біртіндеп орталықсыздандырылып, үкімет ықшам әрі кәсіби деңгейде
болып, неғұрлым маңызды міндеттерді шешуге қарай жұмылдырылады. Әрбір
министрлік пен ведомство өздеріне тән емес қызметтерді орталықтан
аймақтарға және мемлекеттен жеке секторға бере отырып, олардан арылады.
Бірақ ол қызметтерді жергілікті жағдайда іске асыру экономикалық
механизмдерді қолдануға бағытталуы тиіс.
Тақырыптың зерттеу дәрежесі. Жергілікті органдар өзінің қызметін
орталық биліктердің бақылауыңда атқарады. Бақылау әр салада әртүрлі болуы
мүмкін.
Орталық органдар жергіліктілерді әкімшілік бақылауыңда өзінің кейбір
актілерін бекіту және олардың белгілі іс-әрекеттеріне санкция салу
құқықтарын қолданады, сонымен қатар орталық жергілікті басқарудың лауазымды
қызметкерлерін жұмыстан босата алады.
Орталық органдар өзіңің жергілікті басқару құрылымдарымен
арақатынастарында қаржылай бақылау өкілетін де қолданады. Жергілікті
органдардың қаржысы өздерінің жеке табыстары мен мемлекеттік бюджеттен
кіріс түсуден қүралады. Бұндай жағдай олардың, бірінші жағынан өздерінің
белгілі мәселелерде дербестігін білдірсе, екінші жағынан, жалпы мемлекеттік
деңгейдегі орнын анықтап, мемлекеттік басқару жүйесіне кіретіндігін
білдіреді.
Сонымен қатар жергілікті органдарды қоғамдық, сот және т.б. бақылаулар
арқылы тежейді. Бұл орайда сот билігінің жергілікті атқару органдарынан
тәуелсіздігі қамтамасыз етілуі өте маңызды.
Жергілікті мемлекеттік басқару жүйесінде әкімшілік-аумақтық бөліністің
әр қилылығы көрініс табады. Оның қызметінің экономикалық және қаржылық
негіздерін жергілікті бюджет коммуналдық заңда түлғаларға бекітілген мүлік
құрайды. Мәслихаттар мен әкімшіліктерге міндеттер, талаптар және шектеулер
қойылады. Олардың негізгілеріне келесілер жатады:
1. Жалпы мемлекеттің сыртқы және ішкі саясатына сәйкес келмейтін
шешімдердің қабылдануына жол бермеу.
2. Ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз етуде Қазақстан Республикасының
мүдделерін сақтау.
3. Қазметінің қоғамдық маңызы бар салаларында бекітілген жалпы
мемлекеттік стандартты ұстану,
4. Азаматтардың құқықтары мен заңды мүдделерінің сақталуыы
қамтамасыз ету.
Жұмыстың теориялық - методолологиялық және практикалық ғылыми
зерттеулер негізі Белисбаев А., Көшім Д., Медведева H.П., Нүкенов А.,
Танкиева A., Тоқтыбеков Ә., Умбеталиева Т., Хайдар А., Черникова В.А.
сияқты ғалымдардың еңбектерінде өз орнын тапқан.

І. Мемлекеттік және жергілікті билік

1.1. Жергілікті басқарудың құрылымы

Мемлекеттік билігі таралатын барлық жер (аймақ, өлке, қала, ауыл)-сол
мемлекеттің территориясы болып табылады. Ал мемлекеттің территориялық
құрылымы - мемлекет пен оның территориясын құрайтын жеке бөліктердің
арасындағы қарым - қатынасқа негізделеді. Бұл жерде мемлекеттің рөлін
үкімет атқарса, территория құрайтын жеке бөліктердің қызметін облыстар,
өлкелер мен аудандар атқарады. Бұның түрлері әр елде әр түрлі (провинция,
департамент, қауым, т.б.)
Мемлекет өз қызметін тиімді жүргізу үшін әкімшілік - территориялық
бөліктер құрады. Солар арқылы үкімет өзінің билігін жүргізеді., жалпы
мемлекеттік саясатты жүзеге асырады.
Әкімшілік - территориялық құрылымның географиялық құрылымнан үлкен
айырмашылығы бар, себебі бұл жерде жергілікті биліктің жүйесін жасап,
белгілі бір заңның нормасын белгілеу қажет, сонымен бірге олардың өзінен
жоғары тұратын билік деңгейімен және мемлекеттік басқару органымен ара
қатынасын заңдастыру қажет.
Мемлекеттік билікті жүзеге асыру мемлекеттік механизмге жүктеледі.
Барлық билікті жетекшілік, басқарушылық, бақылаушылық, ұйымдастырушылық
және реттеушілік қызмет - мемлекет механизмінің міндеті. Мемлекеттің
саясаты, оның стратегиялық бағыты, тактикалық міндеті мемлекеттің
механизмімен жүзеге асырылады.
Жергілікті өкілетті органдар парламентпен бір реттегі жүйені құрайды,
тиісті әкімшілік - аумақтық құрылымдардың өмірінде маңызда роль атқарады,
бюджет мәселелерін шешеді және олардың орындалуы туралы есепті қарайды,
жергілікті жерлерде жекелеген қоғамдық қатынастарды заң шеңберінде
реттейтін актілер қабылдайды.
Көптеген елдерде жергілікті өкілетті органдарға жергілікті өзін-өзі
басқару жүйесі бірігіп кеткен. Қазақстан Республикасының Ата заңына сәйкес
жергілікті өзін-өзі басқару халықтың жергілікті маңызы бар мәселелерді өзі
шешуін қамтамасыз етеді. Жергілікті өзін-өзі басқаруды тұрғын халық тікелей
сайлау жолымен, сондай-ақ халық топтары жинақы тұратын аумақты қамтитын
селолық және қалалық жергілікті қауымдастықтардағы сайланбалы және басқа
жергілікті өзін-өзі басқару органдары арқылы жүзеге асырады.
Жергілікті әкімшілік-территориялық бөліктерде биліктің екі түрі жүзеге
асуы мүмкін. Олар: жергілікті мемлекеттік басқару жергілікті өзін-өзі
басқару.
Жергілікті мемлекеттік басқару дегеніміз жергілікті әкімшілік-
территориялық жердегі Орталық өкіметтің атынан немесе жоғары тұрған
әкімішліктің атынан жүргізілетін биліктің бір түрі.
Жергілікті мемлекеттік басқаруды жүзеге асыратын адамдарды деңгейі
жоғары тұрған әкімшілік орындары тағайындайды. (Мысалы, ауылдың әкімін
аудан әкімі тағайындаса, аудан әкімін тағайындау облыс әкімінің қолында).
Мемлекеттік билік - бұл мемлекеттік-құқықтық құралдар, әдістер мен
тәсілдер жүйесі. Осылардың көмегімен билік етуші субъектілердің ерік-жігері
іске асырылады немесе қоғам өмірінің экономикалық, әлеуметтік және рухани
салаларын басқару жүзеге асырылады.
Мемлекеттік билігі таралатын барлық жер (аймақ, өлке, қала, ауыл) -
сол мемлекеттің территориясы болып табылады. Ал мемлекеттің территориялық
құрылымы - мемлекет пен оның территориясын құрайтын жеке бөліктердің
арасындағы қарым - қатынасқа негізделеді. Бұл жерде мемлекеттің рөлін
үкімет атқарса, территория құрайтын жеке бөліктердің қызметін облыстар,
өлкелер мен аудандар атқарады. Бұның түрлері әр елде әр түрлі (провинция,
департамент, қауым, т.б.)
Мемлекет өз қызметін тиімді жүргізу үшін әкімшілік - территориялық
бөліктер құрады. Солар арқылы үкімет өзінің билігін жүргізеді., жалпы
мемлекеттік саясатты жүзеге асырады.
Әкімшілік - территориялық құрылымның географиялық құрылымнан үлкен
айырмашылығы бар, себебі бұл жерде жергілікті биліктің жүйесін жасап,
белгілі бір заңның нормасын белгілеу қажет, сонымен бірге олардың өзінен
жоғары тұратын билік деңгеімен және мемлекеттік басқару органымен ара
қатынасын заңдастыру қажет.
Мемлекеттің көп қырлы қызметі өзінің сипаты мен табиғаты, тікелей
бағыты мен қалыптасу бағыттары, функциялары мен өкілеттіктері, жұмыс
нысандары мен әдістерімен ерекшелінетін әр түрлі мемлекеттік құрылымдар
жүйесі арқылы жүзеге асырылады. Оларды кешенді пайдалану мемлекет мұқтажын
қанағаттандыруға, олардың алдында тұрған міндеттерді шешуге мүмкіндік
береді (1 кесте).
Мемлекеттік билікті жүзеге асыру мемлекеттік механизмге жүктеледі.
Барлық билікті жетекшілік, басқарушылық, бақылаушылық, ұйымдастырушылық
және реттеушілік қызмет - мемлекет механизмінің міндеті. Мемлекеттің
саясаты, оның стратегиялық бағыты, тактикалық міндеті мемлекеттің
механизмімен жүзеге асырылады.
Жергілікті өкілетті органдар парламентпен бір реттегі жүйені құрайды,
тиісті әкімшілік - аумақтық құрылымдардың өмірінде маңызда роль атқарады,
бюджет мәселелерін шешеді және олардың орындалуы туралы есепті қарайды,
жергілікті жерлерде жекелеген қоғамдық қатынастарды заң шеңберінде
реттейтін актілер қабылдайды.
Көптеген елдерде жергілікті өкілетті органдарға жергілікті өзін-өзі
басқару жүйесі бірігіп кеткен. Қазақстан Республикасының Ата заңына сәйкес
жергілікті өзін-өзі басқару халықтың жергілікті маңызы бар мәселелерді өзі
шешуін қамтамасыз етеді. Жергілікті өзін-өзі басқаруды тұрғын халық тікелей
сайлау жолымен, сондай-ақ халық топтары жинақы

1 кесте - Басқару органдарының негiзгi функциялары

Басқару деңгейі Функциялары
Төменгі деңгей (ауыл және Коммуналдық шаруашылық, мәдениет мекемелерi, жер
шағын қалалар) мен суды пайдалану, жылумен жабдықтау,
абаттандыру және көгалдандыру мәселелерi.
Орташа деңгей (аудандар Тұрғын үй-коммуналдық шаруашылығы, мектепке
мен облыстық маңызы бар дейiнгi және жалпы орта бiлiм беру, алғашқы
қалалар) медициналық-санитарлық көмек, жалпы бағдардағы
емханалар мен ауруханалар, қоғамдық тәртiптi
сақтау, жергiлiктi маңызы бар жолдар, құрылысты
жоспарлау, жергiлiктi тұрғын үй салу және күтiп
ұстау, коммуналдық қызметтерге арналған
тарифтердi реттеу.
Жоғарғы деңгей (облыстар Тұрғын үй-коммуналдық шаруашылығы, коммуналдық
мен республикалық маңызы қызмет көрсетулерге арналған тарифтердi реттеу,
бар қалалар) құрылысты жоспарлау, муниципалдық тұрғын үй
(қалалар үшiн) салу, құрылысын жүргiзу және күтiп
ұстау, арнаулы орта бiлiм беру, облыстық маңызы
бар жалпы бағдардағы ауруханалар, індеттерге
қарсы қызметтер, атаулы әлеуметтiк көмек, халықты
жұмыспен қамтуға жәрдем көрсету, қоғамдық
тәртiптi сақтау, облыстық маңызы бар жолдарды
салу, күтiп ұстау және жөндеу, облыс шегiндегi
халыққа көлiктiк қызмет көрсету, өрт
қауiпсiздiгiн қамтамасыз ету, облыстық деңгейдегi
төтенше жағдайларды жою, ауыл шаруашылығы
мәселелерi, қоршаған ортаны қорғау, қызметтiң
белгiлi бiр түрiмен шұғылдануға лицензиялар беру,
шағын және орта бизнестi қолдау, шетел
инвесторларымен келiсiмшарт әзiрлеуге қатысу және
олардың орындалуын бақылау, кең таралған пайдалы
қазбаларды пайдалануды басқару, аудандар мен
қалаларға қаржылық көмек көрсету.

тұратын аумақты қамтитын селолық және қалалық жергілікті
қауымдастықтардағы сайланбалы және басқа жергілікті өзін-өзі басқару
органдары арқылы жүзеге асырады.
Жергілікті әкімшілік-территориялық бөліктерде биліктің екі түрі
жүзеге асуы мүмкін. Олар: жергілікті мемлекеттік басқару жергілікті өзін-
өзі басқару.
Жергілікті мемлекеттік басқару дегеніміз жергілікті әкімшілік-
территориялық жердегі Орталық өкіметтің атынан немесе жоғары тұрған
әкімішліктің атынан жүргізілетін биліктің бір түрі.
Жергілікті мемлекеттік басқаруды жүзеге асыратын адамдарды деңгейі
жоғары тұрған әкімшілік орындары тағайындайды. (Мысалы, ауылдың әкімін
аудан әкімі тағайындаса, аудан әкімін тағайындау облыс әкімінің қолында).
Жергілікті өзін-өзі басқару дегеніміз сол территорияда тұратын
тұрғындардың билігі, бұл билік сол тұрғындардың қалауымен сайланып
қойылатын органдардың қызметі арқылы жүзеге асады. Осы жерде "Жергілікті
өзін-өзі басқару туралы Европа Хартиясынан" толық анықтамасын алуға болады:
"...1. Жергілікті тұрғындардың мүддесін қорғай отырып, заң шеңберінің
көлемінде мемлекеттік істердің негізгі бөлігін жүзеге асыруды және сол
істерді басқарудың нақты мүмкіншілігі мен құқығына ие болуды - жергілікті
өзін-өзі басқару деп түсеніміз.
2. Бұл құқықты жалпыға бірдей, еркін, жасырын және тікелей дауыс беру
арқылы сайланған мүшелері бар кеңестер мен жиналыстар жүзеге асырады.
Кеңестер мен жиналыстар олардың алдында есеп беріп отыратын атқарушы
органдарды пайдалана алады. Бұл ереже азаматтардың кеңеске тікелей шығуына,
референдум жасауына және сол сияқты азаматтардың заңда белгіленген басқа да
құқықтарын жүзеге асыруына бөгет бола алмайды.
Европалық жүйе бойынша жергілікті мемлекеттік басқару мен жергілікті
өзін-өзі басқару аралас жүреді, екеуі бірге отырып, бір жүйені береді.
Басқарудың екі түрінің араласуының да түрі нұсқасы бар. Әсіресе жергілікті
мемлекеттік басқаруға өзін-өзі басқару жүйесіне байланысты әр түрлі міндет
крйылады.
Бірінші - әкімшіліктің жергілікті өзін-өзі басқаруды "қамқорлығына
алуы".
Бұл жағдайда жергілікті өзін-өзі басқару органының шешімі жергілікті
мемлекеттік басқару органдарының рұқсатын алмайынша күшіне ене алмайды.
Қысқасы, сол шешімді жергілікті әкімшілік (губернатор, әкім, бургамистер,
т.б.) қолдауы не бекітуі шарт. Оны қолдаудан бас тартудың да екі түрлі жолы
бар. Біріншісі - әкімшілік орындары өзін-өзі басқару органының шешімін
заңсыз деп табады, екіншісі - шешімді қажетсіз деп кейін қайтарады. Демек
оның "қажетсіз" не "қажетті" екенін халық емес, әкімнің білетін болғаны.
Өркениетті елдердің көпшілігінде дәл осыңдай әкім тарапынан жасалатын
"қамқорлық" баяғыда-ақ келмеске кеткен.
Екіншісі - әкімшілік тұрғысынан жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін
қадағалау.
Бұл - бүгіңдері көптеген мемлекеттерде кездесетін, европалық жүйенің
ең көп тараған түрі. Жергілікті өзін-өзі басқару органдарының шешімін
мемлекеттің өкілі (өкім) тек сол елдің заңына сәйкестігі тұрғысынан ғана
бақылай алады. Әдетте шешімді тексеруге аз ғана уақыт беріледі, егер сол
мерзімде әкімшілік тарапынан қарсылық болмаса, өзін-өзі басқару органының
шешімі күшіне енеді. Соңғы уақытта кең етек алған бір жаңалық - әкімшілік
ол шешімді сот тәртібімен ғана тоқтата алады. Өз кезегінде жергілікті өзін-
өзі басқару да сот арқылы өздерінің шешімдерін қорғап шыға алады.
Мемлекеттік және жергілікті билік органдарын қосымшадағы схемадан көре
аламыз.
Көптеген елдерде жалпы мақсатты жүзеге асыру бірнеше жергілікті өзін-
өзі басқару органдары бас қосып, бір орталық құрады. Осы одақтар арқылы
жергілікті өзін-өзі басқару жүйесіне қажетті заңдарды қабылдатуға күш
салынады, жергілікті жердегі түрлі мәселелерді шешуге бағытталған жалпы
ұлттық бағдарламалар жасалынады, тәжірибе алмасып, бірлесе жасайтын
жұмыстардың басты бағыттары анықталады.
Жергілікті өзін-өзі басқару жүйесінің қоғамдық өмірдегі орнын,
мемлекеттік жүйеден ерекшелігін және басқа ғылымдармен байланысын көрсету
мақсатында төмендегі схемаларды ұсынамыз. Жергілікті мемлекеттік басқаруды
тиісті аумақтағы істің жай-күйіне жауапты жергілікті өкілдік және атқарушы
органдар жүзеге асырады.
Жергiлiктi атқарушы орган (әкiмият) - облыстың (республикалық маңызы
бар қаланың, астананың), ауданның (облыстық маңызы бар қаланың) әкiмi
басқаратын, өз құзыретi шегiнде тиiстi аумақта жергiлiктi мемлекеттiк
басқаруды жүзеге асыратын алқалы атқарушы орган;
Сызба 1.
Жергілікті атқарушы органдардың жүйесі

Жергілікті атқарушы органдары келесі мәселелерді қарастырады:
- аумақты дамыту жоспарларын, экономикасын жергілікті атқарушы
органдардың және әлеуметтік бағдарламаларын, жергілікті басшыларын қызметке
тағайындау бюджетті әзірлеу және қызметтен босату, жергілікті қамтамасыз
ету.
- жергілікті атқарушы органдардың басшыларын қызметке тағайындау және
қызметтен босату, жергілікті атқарушы органдардың жұмысын ұйымдастыруға
байланысты өзге де мәселелерді шешу.
- коммуналдық меншікті басқару.
- Жергілікті мемлекеттік басқару мүддесіне сай республика заңдарымен
жергілікті атқару органдарға жүктелетін өз ге өкілеттіктерді жүзеге асыру.
Мемлекеттік биліктің жергілікті өкілдікті органдарының жүйесі -
жергілікті өкілдікті орган - мәслихат.

Жергілікті өкілдікті органдар - мәслихаттар - тиісті әкімшілік-
аумақтық бөліністегі халықтың еркін білдіреді және жалпы мемлекеттік
мүдделерді ескере отырып, оны іске асыруға қажетті шараларды белгілейді,
олардың жүзеге асырылуын бақылайды.
Жергiлiктi өкiлдi орган (мәслихат) - облыстың (республикалық маңызы
бар қаланың, астананың) немесе ауданның (облыстық маңызы бар қаланың) халқы
сайлайтын, халықтың еркiн бiлдiретiн және Қазақстан Республикасының
заңдарына сәйкес оны iске асыру үшiн қажеттi шараларды белгiлейтiн және
олардың жүзеге асырылуын бақылайтын сайланбалы орган;
Мәслихаттарды жалпыға бірдей, тең, төте сайлау құқығы негізінде
жасырыну дауыс беру арқылы төрт жыл мерзімге халық сайлайды.
Мәслихат келесі мәселелерді қарастырады:
- Аумақты дамыту жоспарларын, экономикалық және әлеуметтік
бағдарламаларын, жергілікті бюджетті және олардың атқарылу туралы есептерді
бекіту;
- Өздерінің қарауына жатқызылған жергілікті әкімшілік - аумақтық
құрылыс мәселелерін шешу;
- Заңмен мәслихат құзырына жатқызылған мәселелер бойынша жергілікті
атқарушы органдар басшыларының есептерін қарау;
- Мәслихаттың тұрақты комиссияларын және өзге де жұмыс органдарын
құру, олардың қызметі туралы есептерді тыңдау, мәслихат жұмысын
ұйымдастыруға байланысты өзге де мәселелерді шешу;
- Республика заңдарына сәйкес азаматтардың құқықтары мен заңды
мүдделерін қамтамасыз ету жөніндегі өзге де өкілеттіктерді жүзеге асыру
Жергілікті мемлекеттік басқару объектісіне жергілікті өкілетті
органдар, облыс, аудан маслихаттары, облыстық, аудандық, қалалық атқарушы
органдар, қалалық және селолық әкімияттар жатады.
Маслихат депутаттары жасырын дауыспен 4 жылға сайланады. Маслихат
депутаттарының сандарын Қазақстан Республикасы Орталық сайлау комиссиясы
анықтайды.
Облыс маслихаты 50 депутатқа дейін, қала 30, аудандық 25 маслихат
депутаттарының саны белгіленген.
2001 жылы қаңтар айында “Қазақстан Республикасы жергілікті
мемлекеттік басқару туралы” заң қабылданды. Бұл заң бойынша жергілікті
мемлекеттік басқаруға мынандай анықтама берілді.
“Жергілікті мемлекеттік басқару заң және заң актілері шеңберінде
территорияда мемлекеттік саясатты жүргізу мақсатында жергілікті өкілетті
және атқарушы органдардың іс-әрекеттері болып табылады”.
Әкім Қазақстан Республикасының Президенті мен Үкіметінің өкілі болып
табылады және тиісті территорияда әлеуметтік-экономикалық жағдайды дамытуға
және мемлекеттік саясатты жүргізуге жауапты.
Жергілікті өкілетті органдар (маслихат) облыс пен аудандардың
депутаттарынан тұрады. Бұлар Қазақстан
Республикасы заңына сай жергілікті жерлерде шешімдерді қабылдайды,
оны жүзеге асырады және бақылайды. Сонымен қатар, заң атқарушы және
өкілетті органдардың негізгі міндеттерін, талаптарын және шектеулерін
анықтайды.
Маслихаттар мен акиматтар инвестиция, қаржы және жалпы мемлекеттің
ішкі және сыртқы саясатына қайшы келетін шешімдерді қабылдамауға,
мемлекеттік стандартты сақтай отырып, ұлттық тұрақтылықты сақтауға және
азаматтардың құқықтарын сақтауға міндетті.
Маслихаттар мен әкімияттардың тиісті территорияны дамыту мақсатында
жасаған жоспарлары Қазақстан Респубилкасының стратегиялық даму жоспарымен
сәйкес болуы керек. “Қазақстан Республикасы Астанасы статусы туралы” және
“Алматы қаласының арнайы статусы туралы” заңдары бойынша осы қалалардағы
жергілікті атқарушы органдарына қосымша құқық берілген.
Жергілікті жерлердегі халықтар тиісті аймақтарда шешім қабылдау
процесіне өздерінің сайлаған маслихат депутаттары арқылы қатыса алады.
Қазақстан Республикасы азаматының барлық деңгейдегі өкілетті
органдарға сайлануға және сайлауға құқығы бар және 18 жасқа толған азамат
осы құқыққа ие болады.
Жасы жиырмаға толған азамат маслихат депутаты болуға толық құқығы бар
және бір ғана маслихаттың депутаты бола алады.
Қазақстан Республикасының азаматы мемлекеттік басқару ісіне тікелей
болмаса да жекелей немесе коллективті түрде мемлекеттік органдарға
барып ұсыныстарын білдіре алады.
Жергілікті халық өздерінің атқарушы орган басшысына (әкімге)
жергілікті өкілетті орган арқылы сенімсіздік білдіре алады. Бірақ бұл
практикада кездеспеген және Қазақстанда мұндай жағдай болған емес.
Азаматтардың ролі негізінде шешім қабылдау процесінде сайлау
науқанында жүреді. Шешім қабылдау процесіне халықтың ұсынысының қатысуы
1999 жылы Павлодарда алғаш рет жүзеге асты.
Заң бойынша ассоцация құру туралы ешқандай да қарастырылмаған. Бірақ
Алматы мен Астана қалаларының мәслихат cекретарлары координациялық кеңес
құрды. Алайда, бұл кеңес мемлекеттік тіркеуден өте алмады.
Қазақстан Республикасы көп ұлтты болғандықтан Қазақстан Халықтар
Ассамблеясы құрылған және олардың облыстарда да бөлімшелері бар. Сонымен
қатар, республика деңгейінде 40 жуық мәдени орталықтар құрылған.
Әкімият пен әкімнің қабылдаған актілері әкімшілік және территориялық
аймақтарда заңды күштерге ие болады.
Әкімият пен әкімдердің азаматтардың міндеттері, бостандығы және
құқығы туралы актілерді периодты басуға немесе газеттерде жариялауға
міндетті. Әкімияттар жалпы ортақ маңыздылыққа ие, ведомствоаралық характер
немесе азаматтардың міндеттері, бостандығы және құқықтарын білетін актілер
Қазақстан Республикасы Әділет Министрлігінің территориялық органдарында
тіркеледі.
Әкімият пен әкімдердің актілері іс-әрекеттерін Қазақстан Республикасы
Президенті, Үкіметі, Жоғарғы әкімият пен әкімдер немесе өздерінің қалауы,
сонымен қатар соттың шешімімен өзгертеді немесе жұмысын тоқтатады.
Облыстық мәслихат хатшыларының жиналысында Әділет Министрлігі
аудандық деңгейде қабылданған шешімдердің 15-20 пайызы тіркелмейді.
Тіркеуге бармай жатып кері қайтарылып жатқан актілерді де көруге болады.
Тағы басқа мәселелердің мемлекеттік бюджетке қаншалықты күш салып
жатқандығын атап айтты.
Үкімет конституциялық құқығы негізінде заңның орындалуын қадағалауды
жүзеге асырады. Атқарушы органдар тікелей сызықтық құрылымға жатқандықтан
бақылау жоғарыдан төменге қарай жүреді. Ал мәслихаттар тікелей бағыныштылық
құрылыммен байланысты емес.
Президенттік бақылауды президенттің өзі және оның әкімшілігі
жүргізеді. Президент премьер-министрдің ұсынысы бойынша облыстардың, Алматы
және Астана қалаларының әкімдерін сайлайды. Президенттің әкімдерге деген
билігі үкімет билігіне қарағанда артықшылығы бар және ол Президенттің
“әкімдерді өз еріктеріне босату” құқығымен бекітілген.
Логика бойынша әкім атқарушы органдар жүйесінің бәр бөлігі болып
табылатын жергілікті атқарушы билігінің басшысы болғандықтан өзінің іс-
әрекеттеріне үкімет алдында толық есеп беруге міндетті. Бірақ әкім
президенттің бұйрықтарында орындап, оның да алдында есеп беруге міндетті.
Президенттің барлық деңгейдегі әкімдерді бақылауы мүмкін емес.
Сонымен қатар, барлық деңгейдегі әкімдердің жұмыстарын бақылайтын
мемлекеттік инспекция құрылған, бірақ облыстан селолық деңгейдегі барлық
әкімдерді олардың да бақылауы өте қиын. Сондықтан да олардың қызметтегі
босатылуын президент шешеді. Ал, парламенттің жергілікті органдардың
жұмыстарын бақылау заңды түрде қарастырылмаған. Сенат Бас прокурордың
ұсынысы бойынша маслихаттың өкілеттігін шұғыл түрде тоқтата алады.
Үкімет конституциялық өкілеттіктіктер шегінен тыс заңдардың
орындалуына бақылау жүргізеді. Әділет министрлігі және оның территориялық
органдары жергілікті органдар актілерін тіркеп отырады.
Аудандық акиматты ауданның әкімі құрады. Оның құрамында әкім
орынбасарлары, әкім аппараты, тиісті атқарушы органдардың, бірініші
басшылары болады. Сонымен қатар, атқарушы органдардың аймақтық
бөлімшелерінің бірінші жетекшілері (облыстық бюджеттен қаржыландырылады
және тиісті жоғарғы органдардың
басшысының келісімімен) де болуы мүмкін.
Аудан әкімі өзінің маслихаттың функциясын жүзеге асыруға міндетті.
Өзінің және аудан акиматының құзыреті бойынша Қазақстан Республикасы
Президенті және облыс әкімінің алдында жауапты.
Аудандық органдарға мыналар жатады: аудандық әкім аппараты, бөлімдер,
ішкі істер, білім, басқару, коммуналды шаруашылық, ауыл шаруашылығы,
әлеуметтік саясат, қаржы және экономика бөлімдері.
Облыс, аудан әкімдері (облыстағы қалалар) ауданды басқару схемасын
дайындап аудандық маслихаттың бекітуіне ұсынады

ІІ. Жергілікті басқару жүйесі
2.1.Жергілікті басқару жүйесінің артықшылықтары мен кемшіліктері

Соңғы жылдары елімізде жаңа мемлекеттік басқару жүйесі қалыптасу
үстінде. Бұл құбылыстың негізгі ағымдарын анықтап, белгілі қорытындылар
жасауға болады.
Қазіргі жағдайда радикалдық әлеуметтік-экономикалық реформалар
жүргізу үшін, сонымен бірге елімізде әлеуметтік-саяси тұрақтылықты сақтау
үшін күшті мемлекеттік билік, әсіресе күшті атқарушы биліктің қажеттілігіне
ешкімнің де күмәні жоқ деуге болады. Сондықтан бүгінгі жергілікті билік
жүйесі — Президенттен бастап, поселкелік әкімге дейін жалғасқан атқару
құрылымына негізделген күшті биліктің стратегиялық жүйесінің заңды да
құрамды буыны ретінде саналады. Мұндай модель, тікелей мемлекеттік басқару
деп аталады да ол қатаң орталықтандыру мен тиісті иерархияларға
негізделеді.
Сөйтіп, дәл қазір жергілікті деңгейде әкімшіліктің өзімізге ғана тән
басқару жүйесі қалыптасып бітті деуге негіз бар. Оның екі құрамының да өз
тетіктері: біріншісінің — орталықтан тағайындалатын, әкімдер басқаратын
атқарушы органдардың әкімшілік иерархиясы, ал екіншісінің халық сайлайтын
әр деңгейдегі өкілділік органдар — мәслихаттар болып табылатындығы көпшілік
қауымға белгілі.
Күшті атқарушы билік концепциясын радикалдық реформалардың негізгі
саяси құралы ретінде жүзеге асыру, негізінен әкімдердің басқаруы жергілікті
билікті саяси-құқықтық, кадр, материалдық қаржы жағынан жергілікті жердегі
өкілдік қана құқы бар органдармен салыстырғанда анағұрлым тиімді орындарға
қоя білді. Нақты және шын мәнінде билік өкілеттіктері әкімдер және олардың
аппараттарының қолына көшті. Әкімдер билігі дара басшылық принципіне
негізделген, құрылымы жағынан өте қатал екені анық.
Осының нәтижесінде, атқарушы биліктің іс-қызметінде болымды
(позитивтік) өзгерістер байқала бастады. Әкімдердің билік өкілеттіктері
күшейгенінің арқасында бұрынғы жергілікті басқару құрылымының негізгі
кемшіліктері (жауапкерсіздік, өкілдік және атқарушы органдардың
қосөкіметтігі, депутаттардың тиісті түрде дәлелденбеген, популистік
шешімдер қабылдауы) т. б. жойыла бастады. Саяси, экономикапық және саяси-
әлеуметтік жағдайларды билікті әкімдердің тексеріп бақылап отыруына зор
мүмкіншіліктер туды.
Күшті орталықтандырылған биліктің тағы бір ерекше жағын атап өту
қажет. Мұндай биліктің елімізде саяси және әлеуметтік тұрақтылықты сақтап
және оны ньғайту жолындағы маңызы өте зор. ТМД-дағы қазіргі жағдай —
атқарушы биліктің әлсіздігі — әртүрлі трайбалистік, этникалық,
конфессиялық, мәдениеттік, ментальдық қауымдар арасында автономистік және
сепаратистік тенденцияларға қажетті кедергі қоя алмайтынын дәлелдеп отыр.
Сондықтан да Қазақстанның жаңа мемлекеттілігі қалыптасып келе жатқан
дәуірде (және бұл дәуірдің ауыр, ұзаққа созылған дағдарысқа әкеліп соққан
әлеуметтік-экономикалық саладағы түбегейлі өзгерістермен қабаттасқандығын
ескерсек) мейлінше орталықтандырылған басқаруды әлсірету — өте қауіпті.
Жергілікгі басқару реформасы өкілдік билікке молынан әсер етіп,
едәуір өз ықпалын тигізді. Мәслихаттар өкілеттіліктері, олардың әкімдермен
қарым-қатынастары Республика Конституциясының 85-88-баптары және 10.12.1993
жылы қабылданған Қазақстан Республикасы жергілікті өкілеттік және атқарушы
органдары туралы заңы бойынша реттеледі. Бұл құжаттарда былай,
көрсетілген: жергілікті басқару жұмысы өкілдік және атқарушы органдар
арқылы жүргізіледі, бұл органдар тиісті территорияларда барлық істерге
жауапты. Яғни, мәслихаттар жергілікті басқару жұмысын әкімшіліктермен
бірдей, солармен қатар пара-пар жүргізеді. Солармен қатар, аймақтарды
дамытуға арналған бағдарламалардың орындалуына, Конституциялық заңдар,
Президент және үкімет актілерінің жүзеге асырылуына жауапты. Конституцияда
мәслихаттар өкілеттілігіне жататын мәселер де көрсетілген. Олар:
территориялардың экономикалық-әлеуметтік даму бағдарламаларын бекіту,
мәслихаттар міндетіне жататын мәселелер және мәслихаттар жұмысын
ұйымдастыруға қатысты жергілікті атқарушы органдары басшыларының есептерін
тыңдап қарау, республика заңдарына сәйкес, азаматтар құқы және олардың
мүдделерін қамтамасыз ету саласында және басқа да шаралар қолдану жайында.
Мәслихаттар мен әкімдер арасындағы қарым-қатынастарда екі жақтың да
дербестігі принцип ретінде белгіленген. Төменгі мәслихаттың жоғарғы
мәслихатқа міңдетті түрде бағыну принципі жойылған. Мәслихаттар
өкілеттілігіне жататын мәселелерге байланысты әкімдердің мәслихат алдында
есепті екені Конституция деңгейінде қамтылған. Ал керекті жағдайда,
мәслихаттардың әкімге сенімсіздік білдіруге, оны қызметтен босатуы туралы
мәселе қоюға қақысы бар. Мәслихаттар да, әкімдер де бір-бірінің заңға қайшы
келетін шешімдерін бұзуды (қажет болса сот арқылы) талап етуге құқы бар.
Мәслихаттар өзінің жұмысын әртүрлі ұйымдастыру формалары (сессиялар,
тұрақты комиссиялар т. б.) арқылы өткізеді. Сессиялар мен комиссияларда
мәселелерді ашық түрде (халық алдында) талқылауға толық мүмкіндігі бар.
Сонымен қатар атқарушы билік органдарына түрлі сұрақтар бере алады.
Жергілікті басқару туралы қазіргі заңдардың концептуалдық негіздері
осындай.
Бірақ жергілікті басқару жүйесінің жұмысын нақтылы талдап көрсек, сол
жүйенің іс-әрекеттерін оптимальді түрде жақсартуды көздеген реформалардың
өз мақсаттарына әлі де жете алмағанын байқауға болады. Ол аз болса, тіпті
реформалау процесі жергілікті билік саласында жанама да қолайсыз
(негативтік) көріністерге жол ашты.
Бір жағынан реформалаудың мақсаты жергілікті атқарушы билік күшейе
түсті. Бірақ негізінде бұл аясы тар мақсат еместі. Басты түбегейлі мақсат —
атқарушы билікті күшейту, жергілікті жерде реформалардың ұтымды, үйлесімді
түрде жүргізілуі еді.
Екінші жағынан, атқарушы биліктің күшеюі, әсіресе оның сайлаусыз
тағайындалуы күтпеген саяси нәтижелерге әкеліп соқты. Атап айтқанда, кейбір
жергілікті билік басындағылардың халықтан арасы алыстай түсті, дербестілігі
үлғая түсті, тіптен олар халыққа бағыныштылық тұрсын, оның бақылауынан
мүлде басын босатып алды. Мұндай келеңсіз жағдай жергілікті шенеуніктердің
тек өздерінің жеке мүдделері мен артықшылықтарын сақтауға ғана қабілетті
жабық корпоративтік топқа айналуына кеңінен жол ашты.
Іс жүзінде шексіз, орасан зор билік әкім болған бір адамның қолына
шоғырланғанының нәтижесінде жергілікті тирания қалыптасуына мүмкіндік туды.
Өкінішке орай, мұндай мүмкіншілікті тек теориялық деп санауға болмайды.
Қазақстан бұқара ақпарат құралдары хабарларынан әртүрлі деңгейдегі
әкімдердің тәжірибелері хақындағы, олардың шексіз мансапқорлығының халыққа
тиген зардабы жөнінде көптеген мысалдарды кездестіруге болады. Сонымен
қатар, халықтың қолында билікшілерге ықпал ететін нақты ешқандай
мүмкіншілік жоқ десе де болады. Жергілікті басқарушылар басқарылатындардың
келісімін тіпті қажет етпейді.
Әкімдер билігі қандай шексіз болса, мәслихаттар билік құрылымы
ретінде нақты билікке ие болудан дәл сондай алшақ. Олардың статусы өте
төмен, өкілеттіктері қатты шектелген. Қазақстан Республикасы жергілікті
өкілдік және атқарушы буындары туралы Заңында мәслихаттардың өкілеттіктері
жөнінде жазылған тезистер қайта бір қарауды қажет етеді. Бұл заңда ең
негізгі, ең керекті нәрсе, яғни мәслихаттар шешімдерін жүзеге асыру үшін
қолданылатын нақты және пәрменді құқықтық механизм жоқ. Оған қоса
шешімдерді орындаудан бас тартқандарға қолданылатын шаралар мүлдем
көрсетілмеген. Мысалы, қаржы-бюджет мәселесін алайық. Бүкіл әлемде бюджетті
бекіту, оның орындалуы, бақылау — биліктің өкілдік тармағының құқы болып
саналады. Атқарушы биліктің міндеті — бюджетті іс жүзінде орындау. Сырттан
қарағанда дa солай сияқты. Мәслихат облыстық бюджетті талқылап бекітеді.
Қаржыны тиісті салаларға бөледі, бюджеттің орындалуын әр тоқсан не болмаса
жарты жылда бір талқылаған болады. Бірақ депутаттардың пікірлері мен
ұсыныстары көбінесе еленбей қалады. Тіпті бюджет маслихатта бекітілмей
қалса да, не болмаса оның орындалу барысы жөніндегі есеп сол маслихатта
қаралмай қалса да - оның салдарынан ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Жергілікті өзін-өзі басқарудың шетелдік тәжірибесі
«Центр Кредит банктың жинақтаушы зейнетақы қорының» ақпараттық жүйесі
Халықаралық стратегиялық альянс
Заңды тұлғалардың көліктеріне салынатын салық төлемдерін есепке алудың ақпараттық жүйесін тұрғызу
Қаржы жүйесі: мәні, түсінігі және құрылымы
Кедендік терминалда жүктердің есебін жүргізудің ақпараттық жүйесін тұрғызу
Қаланың функционалдық-экономикалық құрлымы туралы ұғым
Қаржы нарығының құрылымы және олардың атқаратын қызметтері
Кәсіпорындарда бухгалтерлік есебін ұйымдастыру
Мемлекеттік бюджет жүйесі және оның теориялық негіздері
Пәндер