М. Жұмабаевтың лирикалық өлеңдеріндегі психологиялық қырлары

Мағжан Жұмабаевтың шығармалары жан- жақты сан қырынан қамтылып , философия, тарих, этика,психология және тәрбие мәселелерінің түйінді ой- пікірлеріне негізделген. Абай тәжірибесін бойына сіңірген.Мағжан шығармалары өзі қатары ақын жазушылар С.Торайғыров, С.Сейфулин, І. Жансугіров, Б.Майлин және С.Мұқанов шығармаларына мүлде ұқсамайтын тың жол салған. Ақын шығармаларының ой- қиял ұшқырлығы, сөз кестесінің әрқилы, сан түрлі болып келуі өзгелерге ұқсамайтын негізгі ерекшелігі шығармаларының бір қырында яғни таразы басының бір жағында мұңлы толғаныс, өкініш пен қайғы, қасірет жатса таразының екінші басында романтикалық өршілдік, махаббат, сүйіспеншілік, арман, мақсат, үміт жатады. Ақын шығармаларын оқи отырып оның түйсіну, қабылдау қабылетінің айрықша мол , әрқилы екенін аңғарасың,сонан да эстетикалық ләззат табасың. Әсіресе Мағжан өлеңдерін оқи отырып, өзі көп айтатын тылсым күй кешесің, ойлармен талғамдардың терең тұңғиығына сүңгіп, не жылы, әлде жарық әлде көмескі сезімнен хабар беретін алуан бояудың сырларына қанығып ақынның құдіретті шеберлігін танисың.
Ақын жырларының көпшілігінде табиғат пен адамның жан дүниесі бірге өріліп, бірге астасып жатады. Әлем құбылысын санамен, көңілмен үндестіріп сұлу да , сырлы тіпті кейде адам ақыл ойына сыймайтын фантастикалық суреттерді көз алдыңа әкеледі. Мағжан поэзиасының тағы бір ерекшелігі ол өмірді біртұтас құбылыс, көрініс ретінде, ал адамды сол ұлы табиғат жаратылысының бір туындысы, бөлшегі ретінде суреттейді. Табиғатсыз, жаратылыссыз адам жоқ. Ал табиғат, ол адамсыз күн көре береді.Бірақ сана оған бағынбайды, дене бағынса да сезім бағынбайтындығын жүрегінен тулап шыққан өлең жырлармен жеткізді.