Қышқылдардың дамуына үлес қосқан ғалымдар

І Кіріспе
ІІ Негізгі бөлім
1)Қышқылдардың дамуына үлес қосқан ғалымдар
2)Қышқылдың қасиеттері
ІІІ Қорытынды
ІV Пайдаланған әдебиеттер

Қышқыл (орысша: кислота) — химиялық қосынды, көк лакмус қағазына қызғылт рең беретін ерітінді, дәмі қышқыл. Қышқылдар құрамына қарай оттекті, оттексіз болып, олардағы сутек атомдарының сандарына қарай бір және көп негізді деп бөлінеді.1923ж Бренстед пен Лоури бір мезгілде қышқылдармен негіздердің протолиттік теориясын ұсынды. Бұл теорияға сәйкес қышқыл деп пропон беретін заттарды, негіз деп протон қосып алатын заттарды айтамыз.
Протон беріп қышқыл негізге яғни протон аксепторына айналады. Қышқыл протон донор болып саналады және қосарланған қышқылға айналады.XVI ғасырда неміс химигі И.П. Глаубер (1604 – 1670) тұз қышқылды мен азот қышқылын өздерінің тұздарынан алып, қышқылды көп мөлшерде өндіруге жол ашты.
Ағылшын химигі Р.Бойль (1627 – 1691) Глауберден сатып алған тұз қышқылының ерітіндісін кездейсоқ көкшіл күлгін гүлге төгіп алып, оның бірден ашық қызыл түске боялғанын байқаған.Осыдан барып ерітіндіде қышқылдың бар екендігін көрсететін индикаторларды (лакмус, фенолфталейн, метилоранж, т.б.) ашты.

1. Бірімжанов Б.А., Нұрахметов Н.Н., Жалпы химия, А., 1993;
2. Нұрахметов Н.Н., Қышқылдық-негіздік әрекеттесу теориялары, А., 1998;
3. Мартыненко Б.В., Химия: кислоты и основания, М., 2003.
4. Ә.Қ.Патсаев, Шитыбаев С.К., Төребекова Г.А. «Физикалық және коллоидтық химия» Шымкент-2010ж.