Ауыз әдебиеті

І. Кіріспе
1.1. Ауыз әдебиеті
ІІ. Негізгі бөлім
2.1. Халық поэзиясы
2.2. Фольклор
ІІІ. Қорытынды
ІV. Пайдаланылған әдебиеттер

Әдебиет – халықтың қайнар көзі. Жер бетіндегі әрбір халық өз мәдениетімен, өз дәстүрімен, өз әдебиетімен ерекшеленеді. Соның ішінде әдебиет саласы ерекше орында. Себебі халық шығырмашылығының ерекше саласы ол – ауыз әдебиеті.
Ауыз әдебиеті — халық шығармашылығының айрықша саласы, ауызша шығарылып, ауызша тараған көркем-әдеби туындылардың жиынтық атауы. Қазақ халқының мұндай сөз өнерін ғалымдар ауыз әдебиеті деп атаған.
Сонымен бірге ғылым мен мәдениетте “халық шығармашылығы”, “халық поэзиясы”, “халықтың ауызша сөз өнері” дейтін атаулар да осыған жақын мағынада қолданылады.
1846 жылы ағылшын Вильям Томс ұсынған “фольклор” (ағылшынша lolk — халық, lore — білім, даналық) сөзі де ауыз әдебиеті атауы үшін халықаралық ғылым атау ретінде орныққан. Бұлардың қай-қайсысы да бірінің орнына бірі қолданыла береді. Бірақ мағыналары бір емес.

1. Уәлиханов Ш. Таңдамалы.2-бас., «Жазушы», Алматы, 1985, 164-б.
2. Елеманова С.А. Казахское традиционное песенное тв-ство. «Дайк-пресс», А., 2000, 8-б.
3. Тоқжан Т. Сырлы сарын. Фонд «Сорос-Қазақстан», А., 2002. 7-б.
4. Дәрменов Т. Мырзастан шықты шайырлар. «Тұмар», Қызылорда, 2002, 10- б.
5. Кенжеғұлұлы Н. Шығармалары. «Фолиант», Астана, 2008, 67–68 бб.
6. Уейн Истеп, А.Құнанбай. Қазақстан жан дүниесі. Нью-Йорк, АҚШ. 2001, 192–193-бб.
7. Марғұлан Ә. Ежелгі жыр-аңыздар. «Жазушы», А., 1985, 144-б.
8. Диваев Ә. Тарту. «Ана тілі», А., 1992, 111-б.
9. Каракулов Б.И. Проблемы реформы казахской музыкальной письменности// Духовное развитие общества: музыка и наука. Материалы международной научно-теоретической конференции, г.Астана, 22-23 октября 2001 г.: «Ғылым», Алматы, 2002.
10. Ыбыраев Ш. Эпос әлемі. «Ғылым», Алматы, 1993, 15-б.