Овчаркалардың биологиялық ерекшелігі

Пән: Ветеринария
Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 28 бет
Таңдаулыға:

МАЗМҰНЫ

Кіріспе3

Системалық орны4

1 Овчаркалардың биологиялық ерекшелігі5

1. 1 Иттің биологиялық ерекшелігі5

1. 2 Овчаркалардың биологиялық ерекшелігі8

1. 3 Овчаркалардың күтімі және гигиенасы14

Тәжірибелік бөлім18

2. 1 Овчарканың түрлері және таралу аймағы18

Қорытынды24

Пайдаланылған әдебиеттер25

Қосымшалар26

Кіріспе

Қасқыр ит - (овчарка) бұл итке мықты, бұлшық етті, аздап ұзынтұрқылы дене бітімі сәйкес.

Негізінде иесін жақсы тыңдайды, берілген, сенімді және батыл ит. Бөтен біреуге абайлы, дрессировкаға тез үйренеді. Бойының биіктігі 60-65 см, салмағы 35-40 кг

Овчаркалар сүтқоректілер класы жыртқыштар отрядының қасқыр тұқымдасына жататын қызметтік ит. Денесі созылыңқы, аяқтары қысқа әрі мықты. Дене тұрқының ұзындығы 107- 180, құйрығының ұзындығы 75 - 110 см. Тығыз, жұмсақ сары немесе қызғылт жүнінің үстінде қара дақтары болады. Аталығы 60, аналығы - 30 - 40 кг тартады. Овчарка негізінен Европада, Азияда, Америкада тіршілік етеді. Азияда, Түрікменстанда, Ресейдің Қиыр Шығысында ұшырасады. Көбіне қаңтар - наурыз айларында ұйығып, 90 - 105 күннен кейін балалайды. Овчаркалар 15 жыл өмір сүреді.

Түсі қоңыр, сары, қоңырқай ақ, ала да түстері бар, жүні ұзын әрі қалың. Күшті, әсем, энергияға толы, ол өте бауырмал және өз өмірінің қозғалыспен араласусыз көре алады.

Овчарка айналасындағы етпен қоректенетін жануар ретінде қарастырылады. Овчаркалардың көптеген түрі бізге белгілі. Олар ең атақтысы : неміс овчаркасы, ортаазиялық овчарка алабай тағы басқа түрлері австралиялық, белгиялық, европалық, грекиялық, румындық түрлері де кездеседі.

Немiс овчаркасы қызмет түрлерiне тамаша табыс көзі. Немiс овчаркасын әуесқойларының ұйымдастырылған арнаулы сынақтары бiрге Германдық клубiмен полициясы 1901 жылы, ал кейiн екi жыл жасалынған және үйретудiң жарияланған ережесi және полиция иттерiн пайдаланды. SV клубтiң 1914 жылында армияда немiс овчаркасының мүмкiндiктерiн көрсетудi ұйымдастырды. Франкфуртте 1925 жылда - Майна бiрiншi көрме чемпионаты тұрды[1] .

Зерттеу мақсаты: Овчаркалардың биологиялық ерекшеліктерін анықтау.

Зерттеу міндеттері:

1. Овчаркалардың түрлерін және таралу аймақтарын анықтау

2. Овчаркаларды күту жіне гигиенасын зерттеу.

Зерттеу обьектісі: Овчарка

Зерттеу әдісі: Бақылау, анықтау, болжау.

Системалық орны

Домен: Эукариоттар

Патшалық: Жануарлар

Тип: Хордалылар

Кіші тип: Омыртқалылар

Инфратип: Жақ ауыздылар

Ұлы класс: Төртаяқтылар

Кіші класс: Нағыз аңдар

Ұлы отряд: Лавразиотерлер

Отряд: Жыртқыштар

Кіші отряд: Иттәрізділер

Тұқымдас: Төбеттер

Тек: Қасқырлар

Түр: Овчарка

1 Овчаркалардың биологиялық ерекшелігі Иттің биологиялық ерекшелігі

Ит - ұй жануары. Биологиялық жектеу бойынша, ит - Сүтқоректілер класының Төбеттер тұқымдасыныңқасқырлар тегіне жататын жыртқыш.

Иттер шамамен б. з. б. 15 - 10 мың жыл бұрын қолға үйретілген деп есептеледі. Қазір дүние жүзінде иттердің 400 тұқымы белгілі. Қазіргі кезде Ит тұқымына қарай бірнеше топтарға бөлінеді:шпицетәрізділер бұған терьерлер мен доберман-пинчерлер жатады; тазы иттермен овчаркалар; Азия, Америка, Австралия құрлығына тән иттер; Оңтүстік жарты шар иттері. Иттерді күнделікті тұрмыста пайдалануына қарай 3 топқа біріктіреді: аңшы иттер , күзет иті және үйде ұсталатын декоративті ( сән үшін ) иттер. Қолға үйретілген иттерде болатын әр түрлі жұқпалы аурулар (құтыру, саркоптоза, трихофития, т. б. ) адамдарға жұғады. Сондықтан оларды үнемі ветеринарға көрсетіп, жыл сайын үйде ұсталатын иттерді құтыруға карсы, ал күшіктерді обаға қарсы ектіріп отыру қажет. [1]

Биологиялық сипаттамасы

Иттер - нағыз етқоректі жануарлар. Тістерінің ішінде ең жақсы дамығаны - азу тісі[2] .

Алдыңғы аяқтарында 5 башай, артқы аяғында 4 башай болады.

Иттердің есту, көру, иіс сезу мүшелері өте жақсы жетілген. Үйретуге өте бейім болады.

Жыныстық жағынан төбеті 10 - 12 айда, қаншығы 7 - 8 айда жетіледі, жылына 1 - 2 рет ұйығады. Буаздық мерзімі 58 - 65 күн, қаншығы 1 - 2, кейде 12 - 18 соқыр, саңырау, тіссіз күшіктер табады. Құлағы 5 - 8, көзі 10 - 14 күннен кейін ашылып, сүт тістері 20 - 30 күннен кейін шыға бастайды. Күшіктері енесін 1 - 1, 5 айдай емеді.

Иттер 10 - 12 жылдай тіршілік етеді.

Иттің белгілі бір қызмет атқаруға, аң аулауға үйретілген, сондай-ақ үйде сәндік үшін асырайтын тұқымдары болады. Қызмет иттері тұқымдарын армия, шекара күзеті, милиция істерінде, әр түрлі объектілерді күзетуге, мал бағуға т. б. пайдаланады. Иттің бұл тұқымдарына неміс овчаркасы (шығыс европалық), Кавказ овчаркасы, Орта Азия овчаркасы, орыстың оңтүстік овчаркасы, шотланд овчаркасы(колли), ротвейлер, эрдельтерьер, қара терьер, ризеншнауцер, Москва күзет иті және сүңгуір ит(ньюфаундлендтің отандық типі) жатады[3] .

Аңшы иттердің 100-ден астам тұқымы бар, бұлардың 25-ке жуық тұқымы КСРО-да өсі-ріледі. Қоян мен түлкі аулайтын әуесқой аңшылар жергілікті жағдайға қарай тазы немесе жүйрік ит тұқымдарын өсіреді. Құсқа салуға сеттерді, пойнтерді, неміс жатағанын немесе спаниелді, інге салуға фокстерьерді немесе таксаны пайдаланады. Сақ итпен орман құсын, қырғауыл, үйрек, ұсақ аң, аю, бұлан аулайды.

Тазы, жүйрік, сақ иттерді, түгі қайратты жатағанды, түгі қайратты фокстерьерлерді салқын қора-жайда, аулада, қалған түрлерін жылы орында, не үйде ұстайды. Бұл иттерді асыраушылар аңшылық ит өсіру клубтарына мүше болады.

Үйде ұсталатындары, әдетте, ірі болмайды. Бұларға: болонка, пинчер, тойтерьер, шниц, аффен-пинчер, бұйра кәндек Пекин иті (пекинес), жапон хиндері, чихуа-хуажәне т. б. жатады. Үйде ит ұстайтындар ит өсіру әуесқойлары клубына немесе қоғамына мүшелікке кірелі[4] .

Ит таңдап алу үшін адам тиісті клубка барып, иттің тұқымына, жасына, жынысына байланысты күтіп-бағу және үйрету мәселелері жөнінде қажетті кеңес алады, ит өсіру әуесқойлары курсын бітіреді. Кейбір текті иттерге оның тараған тұқымы, туралы арнайы куәлік, көрмелер мен сынақтан алған медаль, дипломдары қоса беріледі. Ең жақсы-сы итті күшігінен асырал өсірген жөн. Барлық ит тұқымының арланы қаншығына қарағанда ірілеу, қарымдылау, қабаған келетінін ескеру қажет, қаншық ит адамға, үйге үйірсек келеді. Күшіктейтін иттерді қолда ұстағанды қолайсыз деп санау дұрыс емес. Қалада және басқа елді мекендерде ит ұстау одақтас республикаларда, өлкелер мен облыстарда қабылданған тиісті ережелерге сай болуға тиіс. Итті бір семья тұратын және пәтерде санитария-гигиеналық және малдәрігерлік-санитариялық ережелерді сақтаған жағдайда ғана ұстауға рұқсат етіледі. Коммуналдық пәтерлерде бұған қоса барлық көрші тұрғындардың келісімі қажет. Тұрғын үй және коммуналдық пәтерлерде итті тұрғындарға ортақ жерлерде (басқыш алаңында, үй шатыры астында, төледе, коридорда т. б. ), сондай-ақ, балкон мен лоджияларда ұстауға болмайды. Ит несі өзінің тұрғын жеріне қарасты мал дәрігерлік мекемелерге міндетті түрде итін тіркетіп, оны жыл сайын тіркеуден қайта өткізіп отырады. Бұндай мекемелер тіркеу куәлігін және тіркеу белгісін беріп, ит иесін ит ұстау Ережелер імен таныстырады[5] .

Итке қажетті күтім

Итті сатып алуға, сатуға, басқа қалаға, ауданға алып жүруге (кез келген транспорт түрімен) итке соңғы 12 ай ішінде және алып жүруден кемінде 30 күн бұрын құтыру ауруына қарсы егілгені туралы малдәрігерлік куәлік болса ғана рұқсат етіледі. Итті үйден қысқа қарғы бау ілмек немесе тұмылдырық кигізіл, қарғысына нөмір белгісін тағып (үш айға дейінгі күшіктей басқасына) алып шығарылады да, әдейі тағайындалған алаңда, әдетте таңертең сағат 7 мен кешкі 23 сағат аралығында серуендетеді, ал бұдан ерте не кеш уақытта ит несі тыныштық сақтауды қамтамасыз етуі қажет. Пәтер ішінде итке ешкімнің маазасын алмайтын әрі оған тыныш орын тағайындалады. Орын жел өті тиетін, үй жылытатын жүйелерге жақын және қараңғы жерде болмауы қажет. Оған бөлінген жерде ит астына төсеніш төселеді және оны күн сайын қағып, желдегіп, щетка не шаң сорғышпен тазалап, жуылып отырылады. Жылыны жақсы көретін кәнден иттің астына жұмсақ, жылы төсеніш төселеді. Қора-жайы бар ит иелері итті былай ұсгауына болады: қора айналасы қоршалған, бұған бөтен адам кіре алмайтын жалпит қашып шығып кете алмайтын болса, итті бос ұстауға болады. Ит жауын - шашыннан, суықтан паналауы үшін оған дөңестеу және құрғақ жерге (лапас астына) үйшік жасау керек. Суық аудандарда үйшіктің қабырғасын қос қабаттал жасап, оның екі арасын ағаш ұнтағы не басқа бір затпен толтыруға болады. Итті қорада немесе ауыз үйде ұстауға болады, итке үйшік қойылады немесе еденнен сәл көтеріңкі етіп ағаш тапшан жасалады. Төсенішті ит ысырып түсіріп тастамауы үшін таптай ның шетіне кенере жасалады. Қыста үйшіктің ішіне, тапшанға қалың ғыл пішен, сабан немесе ағаш жоңқасы төселеді, үйшіктің аузына қалың матадан перде ілінеді. Итті байлап ұстаған кезде шынжыры оралмас үшін белгілі бір жерге қапсырма шегелі немесе шығыршықты, биіктігі 8-10 см-ден аспайтын ағаш қазық қағылады. Шынжырдың ұзындығы 1, 5-2 м болады. Итті жылжымалы байлауда ұстау үшін белгілі бір жерге шығыршықты сым немесе трос тартылады да, шығыршыққа ит шынжыры ілінеді. Сымпың биіктігі 1, 5 м-ден төмен болмауы қажет. Иттің үйшігі тартылған сымпың ортасына немесе жанына орналасады. Итті үйшігі бар жеке қоршаула бос ұстаған жөн. Қоршаудың аумағы 300X300 см (неғұрлым кең болса, соғұрлым қолайлы), биіктігі 200 см-ден аласа болмауы керек. Бұны аула немесе үй, сарай қабырғасына жанастыра салған дұрыс. Қоршау ағаштан, құбырдан, темірден жасалады да, оған жуандығы 2, 5- 3 мм сым тор тартыл ады. Қоршаудың есігі ішіне қарай ашылуы тиіс. Қоршау іші су тоқтамайтындай сәл еңістеу болғаны дұрыс. Иттің үйшігін қоршаудың кез келген жеріне қоюға болады, бірақ ит оның төбесіне шығып, қоршаудан секіріп шығып кетпейтіндей болуы керек. Қақпаға шарбақ ішінде ит бар екенін білдіретін ескерту жазылады. Пәтерде ит ұстағанда оны тәулігіне 2 рет, ал күшікті кемінде 4 рет далаға серуенге шығарады[6] .

Ит аурулары

Ит ауруларының белгісі: Тамақ ішпей қояды, мінезі өзгеріп, енжар тартады, жүні үрпит, көзі қызарады, жиі қасынып, денесіне жара пайда болады. Асыранды иттер адамға жұғатын көптеген аурулармен (құтыру, қышыма, ішқұрт аурулары) ауыратын болғандықтан, ит ауруы білінісімен мал дәрігерлік емханаға апарылады. Ит жыл сайын оба, құтыру ауруларына қарсы егіледі. Қазақстанда 100 мыңнан астам мал бағатын ит бар. Оларды Қазақтың мал шаруашылығы ғылыми зерттеу институттарында, ит питомниктерінде баулын, өсіреді.

Әлемде көп елдерде иттерге ескерткіш қойылған.

Б. з. б. ІХ ғ-да «Коринфаның қорғаушысы және құтқарушысы» деп құрметтеп Сотер атты итке тірі кезінде ескерткіш қойылған.

Нью-Йорктің Орталық паркінде Балто атты итке қола ескерткіш орнатылған. Бұл ит өте қиын жағдайдарға қарамастан Аляска штатының Ном қаласына дифтериядан вакцинасын жеткізген. Ескерткіште «Шыдамдылық, адалдық, парасаттық үшін» деп жазылған.

Токиода Сибуя станциясында Хатико атты итке ескрткіш орнатылған. Бұл акита-ину породалы ит өз егесін 9 жыл бойы қарсы алуға шығып жүрген.

Санкт-Петербургте Эксперименталды медицина институтының алдында академик И. П. Павловтың бастауымен итке ескерткіш орнатылған. Ескерткіште: «Белгісіз итке қайырымды адамнан» деп жазылған. Бұл ескерткіш иттерге жалпы ғылымның дамуына үлес қосқан үшін қойылған.

2003жылы Тольятти қаласында өз егелерін 7 жыл бойы (өлгенше) апат болған жерде күтіп отырған итке «Адалдыққа ескерткіш» орнатылған.

Жапонияның Вакканай және Сакаи қалаларында 15 жегетін итке ескерткіш орнатылған. Бұл иттерді 2-ші Жапон аптарктикалық экспедиция барысында құтқара алмай қалған[7] .

Парижда Сена өзенінің жағалауында Альпіде 40 адамды құтқарған Барри атты сенбернарға қойылған.

1. 2 Овчаркалардың биологиялық ерекшелігі

Овчарка қызмет иттердiң жыныстарын қасқыр ит, тобы, әр түрлi ата-тегiмен және экстерьерге бөледі. Бақташы, қарауылдық, iздестiру тағы басқалар түрлi қызметтер үшін пайдаланады. Iрi өсуімен, пропорционал қосумен, құрымда жүндестiк жамылғысымен ерекшеленедi. Мықты, батыл, жансебiл иттер үйрету жақсы үйретіледі. Қасқыр иттердiң негiзгi жыныстары:(колли ) немiс, Кавказ, орта азиялық, оңтүстiк орыс, шотландық, оқ, тау арыстаны, кувас, командор. Немiс овчаркасы - қызметтiк ит әлемде кең таралғанға. Еуропалық қасқыр иттердiң тобына жатқызады. Соңда ХІХ ғасырда, қасқыр иттi полицияда қызмет үшiн пайдалануға және армия, үшін қызмет иттi ұстаған. Немiс овчаркасы Ресейге 1904 әкелген және армияда пайдаланды[8] .

КСРО-ға (1924) көп жылдық зоотехникалық жұмысты нәтижеде шығыс еуропалық, тиiстi жергiлiктi климаттық шарттарға немiс овчаркасының түрi, танымал атауымен құрған. Құйрығы сына тәрiздi тiк тұрады құлақтары қылыш тәрiздi. Төбеттердi шоқтықта биiктiк 64-72 кг тартады, ұрғашысы - 58-68 кг тартады. Ауыл шаруашылығында бақташының сияқты серігі ретінде пайдаланады, iздестiру, қарауылдық және милицияда арнаулы қызметтер үшiн және армия да пайдаланады. Кавказ, орта азиялық және оңтүстiк орыс қасқыр итi - ежелгi ата-тектi бақташы, сыртқы түрi бойымен өте ұқсас: шомбал кең бас, дөрекi қаңқа, қуатты табандар; (күшiктiң жасында кесiледi) аспалы, құйрық құлақ (орта азиялық қасқыр итте басады) орақша тәрізді.

Овчаркалардың бас сүйегінің ерекшелігі ми сауытының көлемі үлкен және бет бөлімі ұзарған. Ми сауытының дамуы мен мөлшерінің үлкенділігіне байланысты. Бет бөлімінде күрделі құрылысты иіс-сезу мүшелері орналасқан мұрын қуысы біршама үлкен болады.

Барыстың ми сауытының шүйде бөлімінде төрт шүйде сүйек: үстіңгі шүйде, екі бүйір шүйде және негізгі шүйде сүйектер қалыптасады. Ересек жануарда барлық төрт сүйек бір - бірімен қосылып бір ғана шүйде сүйегін түзейді. Үстіңгі және бүйір шүйде сүйектері мойын және жақ бұлшық еттері бекитін шүйде қырын құрайды. Шүйде сүйектерінің бүйір бөлімдері бір-бірімен шүйде ілмешегін түзеді.

Нейрокраниумнің түбінде шүйденің алдына қарай сына пішіндес тақ негізгі сына тәрізді сүйек жатады. Бұл сүйек артында негізгі шүйде сүйегімен, ал алдынан алдыңғы сына сүйегімен шектеседі. Көз шарасы аймағында негізгі сына тәрізді сүйектер бірігіп кетеді, ол ми сауытының астыңғы бөлігінің алдыңғы бүйір қабырғаларын құрауға қатысады. Қанат сына тәрізді сүйек маңдай, қабыршақты, көзсына тәрізді сүйек бүйір бөлімдерімен көз шарасының төменгі бөлігінде жататын көзсынатәрізді сүйекпен бірігеді. Барлық сынатәрізді сүйектердің арасындағы жапсарлар жойылып кетуі мүмкін, ондай жағдайда барлық сүйектер сфеноид, ал көзсынатәрізді сүйектер кіші және үлкен қанаттар деп аталады[9] .

Есту аймағында, орта құлақтың қуысында, тереңде жатқан тек бір тасты-емізікше сүйегі ғана болады, оның ішінде ішкі құлақтың лабиринті орналасады. Кейбір авторлар тасты сүйекті құлақалды сүйегінің, ал емізікшені - құлақарты сүйегінің гомологы деп есептейді.

Иіс - сезу аймағында иіс - сезу кеуілжірлерінің күрделі жүйесі қалыптасады. Бас қаңқаның ми қуысын мұрын қуысынан сүйекті мұрын пердесі және торлы сүйек бөледі. Даму барысында мұрын пердесінің сүйекті бөлімі ортаңғы иіс-сезу сүйегіне, ал торлы тақтайша мен иіс-сезу кеуілжірлері - екі бүйір иіс - сезу сүйектеріне сәйкес келетінін көрсетеді [9] .

Дерматокраниумнің қақпағын жұп төбе, маңдай, мұрын және тақ төбеаралық сүйектер құрайды. Төбе сүйектер бас қаңқа сауытының қақпағын және артқы бүйір қабырғаларын түзейді. Әрбір төбе сүйектің жоғарғы шеті шайнау бұлшық еттері бекінетін сагиттальды қырды құрауға қатысады. Төбе және үстіңгі шүйде сүйектерінің аралығында тақ төбеаралық сүйек жатады, бірігіп кетеді. Маңдай сүйектер ми сауытының алдыңғы бөлімінің қақпағын мұрын қуысының бөлімін жауып жатады. Көз шарасының жоғарғы шетінің деңгейінде әр маңдай сүйек көзарты өсіндісін құрайды, ол буындар арқылы шықшыт сүйекпен байланысады, сол себепті оны кейде маңдай сұйектің шықшыт өсіндісі деп атайды. Мұрын қуысының алдыңғы бөлігінің қақпағын жіңішке әрі ұзын мұрын сүйектері құрайды. Мұрын сүйектерінің ішкі бетінен жіңішке тақтай пішіндес мұрын кеуілжірлері байланысқан. Мұрын кеуілжірлері - торлы сүйектің үшкір өсінділері.

Бас сүйек сауытының бүйір бөлімін үлкен қабыршақты сүйек алып жатады. Көптеген сүтқоректілерде бұл жеке сүйек, ал приматтарда ол тасты және дабыл сүйектерімен бірігіп, жалғыз май сүйегінен түзейді. Қабыршақты сүйектің түбінен шықшыт доғасының артқы бөлімін құрайтын шықшыт өсіндісі шығады. Шықшыт өсіндісінің астыңғы бетінде төменгі жақ бекитін байланыс шұңқыры болады. Шықшыт доғасының алдыңғы бөлімі шықшыт сүйектен құралған, ал оның алдыңғы жағында жас және үстіңгі жақ өсіндісі болады, оларға осы аттас сүйектер келіп байланысады. Шықшыт доғасының ортаңғы бөлімінде шықшыт сүйек қабыршақты сүйекпен бірігіп маңдай сүйекпен байланысатын маңдай өсіндісінен құрайды. Иіс-сезу бөлімінде қатты таңдайдың үстіне қарай мұрын пердесінің түбін құрайтын тақ өре сүйек жатады. Өре сүйектін артқы шеті сынатәрізді сүйекке жетсе, ал бүйір шеттері таңдай сүйектерімен шектеседі. Жұп таңдай сүйектері күрделі құрылысты: оның өсінділері көзшарасының алдыңғы астын, мұрын қуысының төменгі бүйір бөлімдерінің қабырғаларын және мұрын - жұтқыншақ өзегінің бүйір қабырғаларын, сол сияқты қатты таңдайдың артқы бөлімдерін құрайды. Таңдай сүйектерінің артқы жағына тік бағытта орналасқан қанаттәрізді сүйектер байланысады.

Есту қапшығының тасты - емізікшетәрізді сүйектері үстінен дабыл сүйектерімен жабылған. Дабыл сүйегінің ішінде сақинатәрізді жуан жер - дабыл сақинасы - пайда болған ол шеттерімен дабыл жарғағы бекиді. Овчаркалардың ортаңғы құлағының қуысында алғашқы жақ доғасы элементтерінің өзгеруі нәтижесінде пайда болған үш есту сүйегі: шаршы сүйектің гомологы - төс және байланыс сүйектің гомологы балға, ал үшінші - тіл асты доғасы гиомандибуляресінің гомологы - үзеңгі сүйектер орналасады[10] .

Овчаркалардың бас сүйегі жеңіл, жеке сүйектері кеуекті құрылысты. Бас қаңқасында қысқа сүйекті таңдай болады, ол күрек тістер қуысының артында бірінші азу тіс деңгейінде орналасады. Күрек тістердің қуысы ірі сопақша пішінді және ұрт (жалған азу) тістерінің арасында аяқталады. Бет бөлімі, әдеттегідей, ми саутынан қысқа. Жақ алды сүйектерде мұрын сүйектеріне жететін өсінді болады. Овчаркалардың тірек қаңқасы әдетте бес: мойын, кеуде, бел, сегізкөз және құйрық бөлімдерінен тұрады. Овчаркаларға тән омыртқаларының байланыс беті жалпақ - бұл платицельді омыртқалар, олар бір - бірінен дөңгелек шеміршекті дискілер - менискілер арқылы бөлінген. Мойынның ұзынды-қысқалығына байланыссыз, мойын бөліміндегі омыртқалар саны тұрақты жетеу. Алғашқы мойын омыртқа - атлант, екінші мойын омыртқа - эпистрофей. Кеуде бөліміндегі омыртқалар саны 24, әдетте олардың саны 12-13. Омыртқа денесінің бүйір бөлімінде алдыңғы және артқы қабырға сайшалары болады, олар қабырғаның басы бекитін буын бетін құрайды. Бос жатқан қабырғалар көршілес омыртқалардың арасына бекиді, яғни интервертебральды. Омыртқалардың жұп үстіңгі доғалары артқа қарай бағытталған тақ үшкір өсіндімен бірігіп, невральды өзекті құрайды. Көлденең өсінділер алға қарай бағытталған емізік тәрізді өсіндіге және артқа бағытталған қосымша өсіндіге бөлінген.

Бел бөлімі 2-5 омыртқадан тұрады. Олардың денелері үлкен, байланыс өсінділері жақсы дамыған. Үшкір өсінділері кішкентай және кеуде омыртқаларының өсінділеріне қарай алға бағытталған. Алға қарай бағытталған көлденең өсініділер біршама жақсы жетілген, олармен қабырғалардың қалдықтары тұтасып кеткен. Сегізкөз бөлімі бірігіп кеткен 2-4 омыртқалардан тұрады. Омыртқа денесі сегізкөздің түбінде тұтасады. Невральды доғалары омыртқа өзегін құрайды және кішкентай үшкір өсіндімен аяқталады. Алғашқы екі омыртқалардың көлденең өсінділері бірігеді және сегізкөз сүйегінің қанаттарын құрайды, ал олардың бүйір омыртқаның көлденең өсінділері өз бетінше қалады. Құйрық бөлімі 3-46 омыртқадан тұрады. Тек бірінші омыртқалар ғана қарапайым құрылысты. Артқа қарай омыртқалардың доғалары мен өсінділері жойылып, ұзарған сүйектерге айналады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.