Хаббас Тоғжановтың саяси өмірі мен қызметі
I.Кіріспе
II.Негізгі бөлім.
1.Хаббас Тоғжановтың саяси өмірі мен қызметі.
2. Хаббас Тоғжановтың шығармашылығы.
3. Хаббас Тоғжановтың ұрпаққа қалдырған мұрасы.
III.Қорытынды.
IV.Пайдаланылған әдебиеттер.
II.Негізгі бөлім.
1.Хаббас Тоғжановтың саяси өмірі мен қызметі.
2. Хаббас Тоғжановтың шығармашылығы.
3. Хаббас Тоғжановтың ұрпаққа қалдырған мұрасы.
III.Қорытынды.
IV.Пайдаланылған әдебиеттер.
1940 жылы қазақстандық тарап 1936-1937 жылдары жұмыс істеген паритеттік комиссияның жумыс нәтижелерінде Қазақстанның мүддесі ескерілмеген деп есептеп, жоққа шыгарды. Бұл процесс аталған комиссияның құрамындағы қазақстандықтарга қатысты саяси қуғын-сүргінге ұласады.
Бұдан әрі Ұлы Отан соғысы біршама уақытқа дейін республикааралық шекара проблемасын күн тәртібінен алып тастайды. Бірақ соғыс аяқталған соң ол қайтадан пайда болады ж.әне одақтық деңгейде заңнамалық турғыдан шешуді талап етеді және мұндай заңнамалық шешімдер қабылданады.Шын мәнінде, 1991 жылы сол күйіндегі яғни, КСРО-ның ыдырау сәтіне дейінгі Қазақ-Өзбек әкімшілік-аумақтық шекарасының қалыптасуы Қазақ КСР-і мен Өзбек КСР-і Жоғарғы Кеңестерінің шешімдерінде айқындалды, олар өз кезегінде 1956, 1963 және 1971 жылгы КСРО Жоғарғы Кеңесі Президиумының Жарлықтарымен бекітілген болатын.
Ғаббас 1900 жылы қазіргі Солтүстік Қазақстан облысы, Уәлиханов ауданындағы Жарқын ауылында Сәдуақас бидің отбасында дүниеге келген, (Сәдуақас би мен оның ағасы Нүрке 1928 жылы ірі бай-феодалдарды тәркілеу тізіміне алғаш ілігіп, Ғаббасқа біраз салқынын тигізгені де бар. Бай, би отбасынан шығу совет заманында қауіпті болатын). Дәулетті әке Ғаббасты әуелі өз ауылындағы молдаға беріп, одан кейін Омбыдағы жоғарғы бастауыш училищеде оқытады. 1916 жылы Чумикиннің жекеменшік гимназиясына ауысып, 6 класын тәмамдайды.
Осы кезден бастап Ғаббас қоғамдық-әлеуметтік істерге араласып, «Бірлік» және «Жас азамат» қауымдарының жұмысына атсалысады. Бұрынғы Қазақстан Коммунистік партиясы Орталық Комитеті жанындағы Партия тарихы институтының, қазіргі республика Президентінің архивінде Ғаббастың өз қолымен жазған толық өмірбаяны бар. Онда «Мен 1918 жылға дейін Омбы қаласында қазақ жастарының ұлт-азаттық қозғалысына қатыстым. 2-3 жылдай жиналыстарға қатысып, ұсақ тапсырмаларды орындап жүрдім» дейді. С.Сейфуллиннің «Тар жол, тайғақ кешуінде» «жалпы қазақ жастарының съезінде» Ғаббастың Қ.Кемеңгеров, С.Сәдуақасовтармен бірге болғаны баяндалған . Бір ескерте кетер жәйт, Смағұл да 1900 жылы Сәдуакас байдың отбасында Жарқын ауылында туған түйдей құрдасы. 1919 жылы Омбыда совет өкіметі қайта орнағанда Ғаббас комсомол қатарына өтіп, РКСМ-ның Сібір бюросы жанындағы қазақ-татар секциясының хатшысы және қазақ жастарына арналған «Еңбекшіл жастар» газетінің редакторы қызметін атқарады.1920 жылы большевиктер партиясының мүшелігіне қабылданады.
1920-22 жылдар Петропавл қаласында Ақмоланың губерниялық төтенше комиссиясының (губчека) әуелі хатшысы, жалпы бөлім бастығы, коллегия мүшесі болды. Ақ бандылар көтерілісін басқан кезде 1921 жылы аз уақыт трибуналдың көшпелі сессиясының мүшесі де болған.1922 жылдың күзінде Ташкент қаласына келіп, Орта Азия университетінің қоғамдық білімдер факультетінің бірінші курсына оқуға түседі де, «Жас алаш» (бұрынғы «Лениншіл жас», қазіргі «Жас Алаш») газетінің жауапты редакторының орынбасары қызметін қоса атқарады. 1923 жылдың басында Мәскеу қаласындағы плеханов атындағы халық шаруашылығы институтының экономика, факультетіне ауысып, оның екі курсын тәмамдаңды. 1923-24 жьілдары институтта оқи жүріп, Ұлттар ісі халық комиссариаты жанындағы Орталық Күншығыс баспасының қазақ секциясының хатшысы болады.
Бұдан әрі Ұлы Отан соғысы біршама уақытқа дейін республикааралық шекара проблемасын күн тәртібінен алып тастайды. Бірақ соғыс аяқталған соң ол қайтадан пайда болады ж.әне одақтық деңгейде заңнамалық турғыдан шешуді талап етеді және мұндай заңнамалық шешімдер қабылданады.Шын мәнінде, 1991 жылы сол күйіндегі яғни, КСРО-ның ыдырау сәтіне дейінгі Қазақ-Өзбек әкімшілік-аумақтық шекарасының қалыптасуы Қазақ КСР-і мен Өзбек КСР-і Жоғарғы Кеңестерінің шешімдерінде айқындалды, олар өз кезегінде 1956, 1963 және 1971 жылгы КСРО Жоғарғы Кеңесі Президиумының Жарлықтарымен бекітілген болатын.
Ғаббас 1900 жылы қазіргі Солтүстік Қазақстан облысы, Уәлиханов ауданындағы Жарқын ауылында Сәдуақас бидің отбасында дүниеге келген, (Сәдуақас би мен оның ағасы Нүрке 1928 жылы ірі бай-феодалдарды тәркілеу тізіміне алғаш ілігіп, Ғаббасқа біраз салқынын тигізгені де бар. Бай, би отбасынан шығу совет заманында қауіпті болатын). Дәулетті әке Ғаббасты әуелі өз ауылындағы молдаға беріп, одан кейін Омбыдағы жоғарғы бастауыш училищеде оқытады. 1916 жылы Чумикиннің жекеменшік гимназиясына ауысып, 6 класын тәмамдайды.
Осы кезден бастап Ғаббас қоғамдық-әлеуметтік істерге араласып, «Бірлік» және «Жас азамат» қауымдарының жұмысына атсалысады. Бұрынғы Қазақстан Коммунистік партиясы Орталық Комитеті жанындағы Партия тарихы институтының, қазіргі республика Президентінің архивінде Ғаббастың өз қолымен жазған толық өмірбаяны бар. Онда «Мен 1918 жылға дейін Омбы қаласында қазақ жастарының ұлт-азаттық қозғалысына қатыстым. 2-3 жылдай жиналыстарға қатысып, ұсақ тапсырмаларды орындап жүрдім» дейді. С.Сейфуллиннің «Тар жол, тайғақ кешуінде» «жалпы қазақ жастарының съезінде» Ғаббастың Қ.Кемеңгеров, С.Сәдуақасовтармен бірге болғаны баяндалған . Бір ескерте кетер жәйт, Смағұл да 1900 жылы Сәдуакас байдың отбасында Жарқын ауылында туған түйдей құрдасы. 1919 жылы Омбыда совет өкіметі қайта орнағанда Ғаббас комсомол қатарына өтіп, РКСМ-ның Сібір бюросы жанындағы қазақ-татар секциясының хатшысы және қазақ жастарына арналған «Еңбекшіл жастар» газетінің редакторы қызметін атқарады.1920 жылы большевиктер партиясының мүшелігіне қабылданады.
1920-22 жылдар Петропавл қаласында Ақмоланың губерниялық төтенше комиссиясының (губчека) әуелі хатшысы, жалпы бөлім бастығы, коллегия мүшесі болды. Ақ бандылар көтерілісін басқан кезде 1921 жылы аз уақыт трибуналдың көшпелі сессиясының мүшесі де болған.1922 жылдың күзінде Ташкент қаласына келіп, Орта Азия университетінің қоғамдық білімдер факультетінің бірінші курсына оқуға түседі де, «Жас алаш» (бұрынғы «Лениншіл жас», қазіргі «Жас Алаш») газетінің жауапты редакторының орынбасары қызметін қоса атқарады. 1923 жылдың басында Мәскеу қаласындағы плеханов атындағы халық шаруашылығы институтының экономика, факультетіне ауысып, оның екі курсын тәмамдаңды. 1923-24 жьілдары институтта оқи жүріп, Ұлттар ісі халық комиссариаты жанындағы Орталық Күншығыс баспасының қазақ секциясының хатшысы болады.
1.Өз кезеңінің перзенті.-Жұлдыз,2004,N4.
2.Ғаббастың таңдамалы еңбектері.-Жалын,1994,N6
2.Ғаббастың таңдамалы еңбектері.-Жалын,1994,N6
К3р3спе Кіріс
Жоспар
ж Жоспар
I.Кіріспе
II.Негізгі бөлім.
1.Хаббас Тоғжановтың саяси өмірі мен қызметі.
2. Хаббас Тоғжановтың шығармашылығы.
3. Хаббас Тоғжановтың ұрпаққа қалдырған мұрасы.
III.Қорытынды.
IV.Пайдаланылған әдебиеттер.
Кіріспе
1940 жылы қазақстандық тарап 1936-1937 жылдары жұмыс істеген
паритеттік комиссияның жумыс нәтижелерінде Қазақстанның мүддесі
ескерілмеген деп есептеп, жоққа шыгарды. Бұл процесс аталған комиссияның
құрамындағы қазақстандықтарга қатысты саяси қуғын-сүргінге ұласады.
Бұдан әрі Ұлы Отан соғысы біршама уақытқа дейін республикааралық
шекара проблемасын күн тәртібінен алып тастайды. Бірақ соғыс аяқталған соң
ол қайтадан пайда болады ж.әне одақтық деңгейде заңнамалық турғыдан шешуді
талап етеді және мұндай заңнамалық шешімдер қабылданады.Шын мәнінде, 1991
жылы сол күйіндегі яғни, КСРО-ның ыдырау сәтіне дейінгі Қазақ-Өзбек
әкімшілік-аумақтық шекарасының қалыптасуы Қазақ КСР-і мен Өзбек КСР-і
Жоғарғы Кеңестерінің шешімдерінде айқындалды, олар өз кезегінде 1956, 1963
және 1971 жылгы КСРО Жоғарғы Кеңесі Президиумының Жарлықтарымен бекітілген
болатын.
Ғаббас 1900 жылы қазіргі Солтүстік Қазақстан облысы, Уәлиханов
ауданындағы Жарқын ауылында Сәдуақас бидің отбасында дүниеге келген,
(Сәдуақас би мен оның ағасы Нүрке 1928 жылы ірі бай-феодалдарды тәркілеу
тізіміне алғаш ілігіп, Ғаббасқа біраз салқынын тигізгені де бар. Бай, би
отбасынан шығу совет заманында қауіпті болатын). Дәулетті әке Ғаббасты
әуелі өз ауылындағы молдаға беріп, одан кейін Омбыдағы жоғарғы бастауыш
училищеде оқытады. 1916 жылы Чумикиннің жекеменшік гимназиясына ауысып, 6
класын тәмамдайды.
Осы кезден бастап Ғаббас қоғамдық-әлеуметтік істерге араласып,
Бірлік және Жас азамат қауымдарының жұмысына атсалысады. Бұрынғы
Қазақстан Коммунистік партиясы Орталық Комитеті жанындағы Партия тарихы
институтының, қазіргі республика Президентінің архивінде Ғаббастың өз
қолымен жазған толық өмірбаяны бар. Онда Мен 1918 жылға дейін Омбы
қаласында қазақ жастарының ұлт-азаттық қозғалысына қатыстым. 2-3 жылдай
жиналыстарға қатысып, ұсақ тапсырмаларды орындап жүрдім дейді.
С.Сейфуллиннің Тар жол, тайғақ кешуінде жалпы қазақ жастарының съезінде
Ғаббастың Қ.Кемеңгеров, С.Сәдуақасовтармен бірге болғаны баяндалған . Бір
ескерте кетер жәйт, Смағұл да 1900 жылы Сәдуакас байдың отбасында Жарқын
ауылында туған түйдей құрдасы. 1919 жылы Омбыда совет өкіметі қайта
орнағанда Ғаббас комсомол қатарына өтіп, РКСМ-ның Сібір бюросы жанындағы
қазақ-татар секциясының хатшысы және қазақ жастарына арналған Еңбекшіл
жастар газетінің редакторы қызметін атқарады.1920 жылы большевиктер
партиясының мүшелігіне қабылданады.
1920-22 жылдар Петропавл қаласында Ақмоланың губерниялық төтенше
комиссиясының (губчека) әуелі хатшысы, жалпы бөлім бастығы, коллегия мүшесі
болды. Ақ бандылар көтерілісін басқан кезде 1921 жылы аз уақыт трибуналдың
көшпелі сессиясының мүшесі де болған.1922 жылдың күзінде Ташкент қаласына
келіп, Орта Азия университетінің қоғамдық білімдер факультетінің бірінші
курсына оқуға түседі де, Жас алаш (бұрынғы Лениншіл жас, қазіргі Жас
Алаш) газетінің жауапты редакторының орынбасары қызметін қоса атқарады.
1923 жылдың басында Мәскеу қаласындағы плеханов атындағы халық
шаруашылығы институтының экономика, факультетіне ауысып, оның екі курсын
тәмамдаңды. 1923-24 жьілдары институтта оқи жүріп, Ұлттар ісі халық
комиссариаты жанындағы Орталық Күншығыс баспасының қазақ секциясының
хатшысы болады. Мәскеуде оқып жатқан қазақ студенттерінің жерлестік
ұйымының жұмысына белсене араласып, әдебиет, әлеумет мәселелері туралы
өзінің пікірін айтып, сол кезде қазақ тілінде Мәскеуде шыққан Темірқазық
журналына жазып отырған. жылы жазған өмірбаянында: Осы кезенде РК(б)П
Орталық Комитеті қазақ баспасөзін өркендету жайында екі рет мәселе қарап,
көптеген саяси-әлеуметтік, әдеби журналдардың ашылуына (Жаңа мектеп,
Лениншіл жас,Әйел теңдігі т.б.) Ғаббастың қолғабысы тигені сөзсіз.
Сонымен қатар, Ақжол газетінің идеялық қате-кемшілігін түзету жөнінде
РК(б)П Орталық Комитеті, әсіресе И.В.Сталин тарапынан жасалған
ескертулердің басықасында Ғаббастың болғаны шүбә тудыра қоймас.
Ғаббас Тоғжанов қазақтың тапшыл әдебиетінің өкілдеріне қолынан
келген көмегін аямағаны Сәбит Мұқановтың Есею жылдарында (120-121-
беттерде) баяндалған. Соның ішінде, ең алдымен Сәбит Мұқановтың тұңғыш өлең
жинағын шығару қажеттігі жөнінде РК(б)П Орталық Комитетіне 1925 жылы 13
қаңтар күні қолдау пікір жазып бергені қазір мәлім болып отыр.
РК(б)П Орталық Комитетінің баспа-сөз бөлімінде қызмет істеу
Ғаббастың әдебиет, мәдениет саласындағы хал-жағдайды біліп отыруына
мүмкіндік берген. 1922-25 жылдары пролетариат бағытындағы әдеби топтар мен
жіктер совет әдебиетінің негізгі шығармашылық бетін айқындау мәселелері
жайында әрқилы пікір айтып, таласып жүргенді. РК(б)П Орталық Комитеті бұл
мәселеге айрықша назар аударып, арнаулы әдеби комиссия құрды. Ол комиссия
1925 жылдың наурыз айында ақын-жазушылардың қатысуымен үлкен мәжіліс
өткізіп, әр әдеби топтың пікірін тыңдағаннан кейін өзінің ұсынысын Орталық
Комитетке тапсырды.. 1925 жылы 18 маусым күні Партияның көркем өдебиет
саласындағы саясаты туралы қаулы алып, әдеби дамудың негізгі бағытын
айқындап берген болатын.
Ғаббас бұл қаулының кабылдануына тікелей араласпағанымен, оның мән-
жайын, негізгі қағидаларын жыға ұққаны және Мәскеудегі әдеби ахуалды біліп
отырғаны оның келешек қайраткерлігіне әсерін тигізгені айдан анық.
Қазақстанға келгенше Ғаббас үлкен саясат қазанының қалай қайнайтынын
көзімен көріп, жанымен сезді.
1923 жыддың ақырынан былай қарай мен қазақ коммунистерінің оңшыл
тобынан құлан таза қоүздім, міне, содан күні бүгінге дейін жікшілдік, уклон
атаулының бәрімен аянбай күресіп келемін (141-қор, 1313-іс, 311-бет) деп
жазғанын айрықша атап өткен жөн. Өйткені, Ғаббастың әдебиет, әлеумет
мәселелері жөніндегі кейбір шәлкем-шалыс пікірлеріне осы кезеңдегі
көзқарасының белгілі салқыны тигенімен де, оның негізгі бағыты болыневиктік
ңдеологиядан тарамдайтынын байқаймыз.
Ғаббастың Мәскеу қаласында оқып, қызмет істеуі оның кейінгі өміріне
мықты әсер етті. 1924 жылы Күншығыс халықтарының коммунистік
университетінің студенттері Мағжан Жұмабаев шығармаларын сынап, тиісті
қаулы алуына Нәзір Төреқүловпен екеуі ықпал жасады, Мәскеуде оқып жүрген 17
студент — Ғаббас Тоғжанов, Өтебай Тұрманжанов, Ілияс Қабылов, т.б. — қол
қойып, Сүлтанбек Қожановқа Ешкімнің қол шоқпары бола алмаймыз деп жауап
қайтарды. Қазақ тілінде шыққан кітаптарға және орыс тілінен аударылған
еңбектерге сын беріліп тұрсын деп, Ғаббас әдебиет майданына араласты.
1924 жылы Жаңа жұртшылық атты кітабын Мәскеуде шығарды. Ғаббас
Тоғжановтың идеялық көзқарасы мен эстетикалық талап-талғамының
қалыптасуында РК(б)П Орталық Комитетінің баспасөз 1926 жылдың екінші
жартысында Өлкелік партия комитетінің табанды талабы бойынша Ғаббас
Тоғжанов Қазақстанға қызметке ауысты. Өлкелік комитеттің баспасөз бөлімінің
меңгерушісі (1926-28 ж) және Еңбекші қазақ газетінің жауапты редакторы
(1926-32 ж.) міндетін әуелгі кезде қоса атқарды. Өлкелік партия комитетінің
мүшесі және Өлкелік комитет бюросының мүшелігіне кандидат, Қазақстан
Орталық атқару комитетінің мүшесі болып бірнеше рет сайланды. Осы кезенде
республиканың саяси-экономикалық, мәдениет, әдебиет мәселелеріне белсене
араласып, өзінің сыншылық, публицистік тұлғасын анық танытты.
Редактордың міндеті сан алуан болса да партия мен үкіметтің
жүргізіп жатқан саясатын темірқазық етіп ұстауға міндетті болғандықтан,
қаласа да, қаламаса да, сол кездің идеологиясына тәуелді әрі тікелей
жауапты болары сөзсіз. Біз Ғаббас қаламының сілтесінен публицистік уытты,
журналистік шапшандықты, сыншылдық пайымды кейде асыра пайдаланғанын
көреміз. Әріше, өткірлік жағынан газет уытты, сөзі уәлі болды. Осыған
лайықты Ғаббас тұсындағы Еңбекші қазақ газетінде Жақан Сыздықов, Ғабдол
Сыланов, Ғали Орманов, Бейсембай Кенжебаев, Жайық Бектұров, Жұмаш Еленов,
Ахмет Елшібеков, Құлмырза Өтепов, Зияш Алдабергенов, Қадыр Тайшықов, Несіп-
бай Манашев, Әйтеке Мусин, Хаскей Өтекин, Аманғали Сегізбаев, Рахым
Сүгіров, Зарап Темірбеков, Шөймерден Тоқжігітов, Сейділдә Төлешов, т.б.
сынады журналист-публицистер тәрбиеленіп шыққаны белгілі. Бұл газет үшін
де, редактор үшін де үлкен абырой.
Ғаббастың өтпелітерінің коммунистік келбеті жаңа ғана
қалыптасып келеді, ұлтшылдардың уағызы 1925 жылға дейін қазақ коммунистері
оларға іш тартпаса да (үндемеген-келіскеннің белгісі дейді ғой), әйтеуір
қазақ ұлтшылдарының әдебиет пен сынды насихаттаған ңцеологиясын әшкерелеуді
қажет деп есептемеді деп әлгі пікірді әдебиет саласына аударды. Ақын-
жазушылар арасына жік салып, қазақ зиялылары ортасында алауыздық туғызып,
басын біріктірмеуге себепші болғанын кейін ғана аңғардық.
Шындығына келгенде, осы теріс теория Ғаббастың 20-жыддардағы сын
еңбектері мен публицистикалық шығармаларында бірқыдыру уағыздалып, талай
рет қателесуіне себепші болды.
Ғаббастың қазақта пролетариат әдебиеті жоқ деген негізгі
тезисінің де арғы арнасы осы қате пікірден өрбігені болатын. Сондай-ақ,
жазушылар ұйымын құру, ескі мұраны игеру, үлгі-өнеге алу арнасын айқындау
мәселе-леріндегі кейбір артықкем пікірлері де кезеңдік қисыннан өрбіп,
қазақтың әдеби атмосферасын, ақын-жазушылардың қарым-қатысын ушықтырғанын
ашық айту керек саласында аянбай еңбек еткен екенін байқаймыз. Онысы
Еңбекші қазақ газетінің уайналуы үшін Бейімбет, Ілияс сынды ұлыларды,
қазақ баспасөзінің алғашқы буындарын замана тілегіне жұмылдыра білгені
арқылы білініп жатады.
Сынның нақтылығы да дәйектілігін әрі эстетикалық ықпалын қазақ
әдебиет сынының тарихында тұңғыш рет жеке жинақ болып 1929 жылы шыққан
Әдебиет және сын мәселелері өзінің дұрыс ой өрісімен де, қайшылықты
пікірімен де қазақ әдебиет сынының жеке отау тігуге бет алғандығын, жанрлық
сипатын айқындап келе жатқандығын, профессионал сыншылардың шыға бастағанын
дәледдеген еңбек бодды.
Әдеби мұраны игеру жайындағы көзқарасын Ғаббас нақты істе жүзеге
асыруға талаптанғанда 1935 жылы Абай атты тұңғыш монографиясын жариялады.
Ұлы ақынның дүние салғанына 30 жыл толуына байланысты Ғаббас 1934 жылы
Әдебиет майданы журналында Абайды әлі толық білгеміз жоқ (№11-12) деген
мақаласында тарихнамалық шолу жасап, Абай творчествосын танудың көптеген
мәселесіне назар аударған еді. Моног-рафияда сол проблемалардың ғылыми
алфавит комитетінің жауапты хатшысы қызметін Мәскеуде атқара жүріп,
институтының кешкілік әдебиет бөлімшесінде оқыды. 1935-36 жылдары Қазақстан
Жазушылар одағының төрағасы болып, қазақ мәдениеті мен әдебиетінің бірінші
онкүндігін Мәскеуде өткізуге өзінің көп үлесін қосты. 1936 жылы 4 шілдеде
Қазақ КСР Халық Комиссарлары Кеңесі жанындағы Көркемөнер ісі жөніндегі
басқарма бастығының бірінші орынбасары, кейінірек бастығы болып қызмет
атқарып жүрген кезде 1937 жылғы қызыл қырғынға кездесті.
Ғаббастың публицистік қаламы мен сыншылық ой-пікірінің ұшталып,
қомақталған шағы — 1925-1937 жылдар арасы. Бұл кезеңде күнделікті газет-
журнаддарда жарияланып жаткдн саяси-экономикалық, әдеби сын мақалаларымен
катар, бірнеше еңбекгері жеке кітап болып басылып шықты. 1926 жылы Екі
жастың әңгімесі, Қазақ кедейіне егістін шабындық жерді бөлуден түсер
пайда, Мағжанның ақындығы және Жүсіпбектің , 1927 жылы қазақ, орыс
тілдерінде Қазақ ауылы туралы, 1929 жылы . Әдебиет және сын мәселелері
жинағы, 1932 жылы Байтұрсынов ... жалғасы
Жоспар
ж Жоспар
I.Кіріспе
II.Негізгі бөлім.
1.Хаббас Тоғжановтың саяси өмірі мен қызметі.
2. Хаббас Тоғжановтың шығармашылығы.
3. Хаббас Тоғжановтың ұрпаққа қалдырған мұрасы.
III.Қорытынды.
IV.Пайдаланылған әдебиеттер.
Кіріспе
1940 жылы қазақстандық тарап 1936-1937 жылдары жұмыс істеген
паритеттік комиссияның жумыс нәтижелерінде Қазақстанның мүддесі
ескерілмеген деп есептеп, жоққа шыгарды. Бұл процесс аталған комиссияның
құрамындағы қазақстандықтарга қатысты саяси қуғын-сүргінге ұласады.
Бұдан әрі Ұлы Отан соғысы біршама уақытқа дейін республикааралық
шекара проблемасын күн тәртібінен алып тастайды. Бірақ соғыс аяқталған соң
ол қайтадан пайда болады ж.әне одақтық деңгейде заңнамалық турғыдан шешуді
талап етеді және мұндай заңнамалық шешімдер қабылданады.Шын мәнінде, 1991
жылы сол күйіндегі яғни, КСРО-ның ыдырау сәтіне дейінгі Қазақ-Өзбек
әкімшілік-аумақтық шекарасының қалыптасуы Қазақ КСР-і мен Өзбек КСР-і
Жоғарғы Кеңестерінің шешімдерінде айқындалды, олар өз кезегінде 1956, 1963
және 1971 жылгы КСРО Жоғарғы Кеңесі Президиумының Жарлықтарымен бекітілген
болатын.
Ғаббас 1900 жылы қазіргі Солтүстік Қазақстан облысы, Уәлиханов
ауданындағы Жарқын ауылында Сәдуақас бидің отбасында дүниеге келген,
(Сәдуақас би мен оның ағасы Нүрке 1928 жылы ірі бай-феодалдарды тәркілеу
тізіміне алғаш ілігіп, Ғаббасқа біраз салқынын тигізгені де бар. Бай, би
отбасынан шығу совет заманында қауіпті болатын). Дәулетті әке Ғаббасты
әуелі өз ауылындағы молдаға беріп, одан кейін Омбыдағы жоғарғы бастауыш
училищеде оқытады. 1916 жылы Чумикиннің жекеменшік гимназиясына ауысып, 6
класын тәмамдайды.
Осы кезден бастап Ғаббас қоғамдық-әлеуметтік істерге араласып,
Бірлік және Жас азамат қауымдарының жұмысына атсалысады. Бұрынғы
Қазақстан Коммунистік партиясы Орталық Комитеті жанындағы Партия тарихы
институтының, қазіргі республика Президентінің архивінде Ғаббастың өз
қолымен жазған толық өмірбаяны бар. Онда Мен 1918 жылға дейін Омбы
қаласында қазақ жастарының ұлт-азаттық қозғалысына қатыстым. 2-3 жылдай
жиналыстарға қатысып, ұсақ тапсырмаларды орындап жүрдім дейді.
С.Сейфуллиннің Тар жол, тайғақ кешуінде жалпы қазақ жастарының съезінде
Ғаббастың Қ.Кемеңгеров, С.Сәдуақасовтармен бірге болғаны баяндалған . Бір
ескерте кетер жәйт, Смағұл да 1900 жылы Сәдуакас байдың отбасында Жарқын
ауылында туған түйдей құрдасы. 1919 жылы Омбыда совет өкіметі қайта
орнағанда Ғаббас комсомол қатарына өтіп, РКСМ-ның Сібір бюросы жанындағы
қазақ-татар секциясының хатшысы және қазақ жастарына арналған Еңбекшіл
жастар газетінің редакторы қызметін атқарады.1920 жылы большевиктер
партиясының мүшелігіне қабылданады.
1920-22 жылдар Петропавл қаласында Ақмоланың губерниялық төтенше
комиссиясының (губчека) әуелі хатшысы, жалпы бөлім бастығы, коллегия мүшесі
болды. Ақ бандылар көтерілісін басқан кезде 1921 жылы аз уақыт трибуналдың
көшпелі сессиясының мүшесі де болған.1922 жылдың күзінде Ташкент қаласына
келіп, Орта Азия университетінің қоғамдық білімдер факультетінің бірінші
курсына оқуға түседі де, Жас алаш (бұрынғы Лениншіл жас, қазіргі Жас
Алаш) газетінің жауапты редакторының орынбасары қызметін қоса атқарады.
1923 жылдың басында Мәскеу қаласындағы плеханов атындағы халық
шаруашылығы институтының экономика, факультетіне ауысып, оның екі курсын
тәмамдаңды. 1923-24 жьілдары институтта оқи жүріп, Ұлттар ісі халық
комиссариаты жанындағы Орталық Күншығыс баспасының қазақ секциясының
хатшысы болады. Мәскеуде оқып жатқан қазақ студенттерінің жерлестік
ұйымының жұмысына белсене араласып, әдебиет, әлеумет мәселелері туралы
өзінің пікірін айтып, сол кезде қазақ тілінде Мәскеуде шыққан Темірқазық
журналына жазып отырған. жылы жазған өмірбаянында: Осы кезенде РК(б)П
Орталық Комитеті қазақ баспасөзін өркендету жайында екі рет мәселе қарап,
көптеген саяси-әлеуметтік, әдеби журналдардың ашылуына (Жаңа мектеп,
Лениншіл жас,Әйел теңдігі т.б.) Ғаббастың қолғабысы тигені сөзсіз.
Сонымен қатар, Ақжол газетінің идеялық қате-кемшілігін түзету жөнінде
РК(б)П Орталық Комитеті, әсіресе И.В.Сталин тарапынан жасалған
ескертулердің басықасында Ғаббастың болғаны шүбә тудыра қоймас.
Ғаббас Тоғжанов қазақтың тапшыл әдебиетінің өкілдеріне қолынан
келген көмегін аямағаны Сәбит Мұқановтың Есею жылдарында (120-121-
беттерде) баяндалған. Соның ішінде, ең алдымен Сәбит Мұқановтың тұңғыш өлең
жинағын шығару қажеттігі жөнінде РК(б)П Орталық Комитетіне 1925 жылы 13
қаңтар күні қолдау пікір жазып бергені қазір мәлім болып отыр.
РК(б)П Орталық Комитетінің баспа-сөз бөлімінде қызмет істеу
Ғаббастың әдебиет, мәдениет саласындағы хал-жағдайды біліп отыруына
мүмкіндік берген. 1922-25 жылдары пролетариат бағытындағы әдеби топтар мен
жіктер совет әдебиетінің негізгі шығармашылық бетін айқындау мәселелері
жайында әрқилы пікір айтып, таласып жүргенді. РК(б)П Орталық Комитеті бұл
мәселеге айрықша назар аударып, арнаулы әдеби комиссия құрды. Ол комиссия
1925 жылдың наурыз айында ақын-жазушылардың қатысуымен үлкен мәжіліс
өткізіп, әр әдеби топтың пікірін тыңдағаннан кейін өзінің ұсынысын Орталық
Комитетке тапсырды.. 1925 жылы 18 маусым күні Партияның көркем өдебиет
саласындағы саясаты туралы қаулы алып, әдеби дамудың негізгі бағытын
айқындап берген болатын.
Ғаббас бұл қаулының кабылдануына тікелей араласпағанымен, оның мән-
жайын, негізгі қағидаларын жыға ұққаны және Мәскеудегі әдеби ахуалды біліп
отырғаны оның келешек қайраткерлігіне әсерін тигізгені айдан анық.
Қазақстанға келгенше Ғаббас үлкен саясат қазанының қалай қайнайтынын
көзімен көріп, жанымен сезді.
1923 жыддың ақырынан былай қарай мен қазақ коммунистерінің оңшыл
тобынан құлан таза қоүздім, міне, содан күні бүгінге дейін жікшілдік, уклон
атаулының бәрімен аянбай күресіп келемін (141-қор, 1313-іс, 311-бет) деп
жазғанын айрықша атап өткен жөн. Өйткені, Ғаббастың әдебиет, әлеумет
мәселелері жөніндегі кейбір шәлкем-шалыс пікірлеріне осы кезеңдегі
көзқарасының белгілі салқыны тигенімен де, оның негізгі бағыты болыневиктік
ңдеологиядан тарамдайтынын байқаймыз.
Ғаббастың Мәскеу қаласында оқып, қызмет істеуі оның кейінгі өміріне
мықты әсер етті. 1924 жылы Күншығыс халықтарының коммунистік
университетінің студенттері Мағжан Жұмабаев шығармаларын сынап, тиісті
қаулы алуына Нәзір Төреқүловпен екеуі ықпал жасады, Мәскеуде оқып жүрген 17
студент — Ғаббас Тоғжанов, Өтебай Тұрманжанов, Ілияс Қабылов, т.б. — қол
қойып, Сүлтанбек Қожановқа Ешкімнің қол шоқпары бола алмаймыз деп жауап
қайтарды. Қазақ тілінде шыққан кітаптарға және орыс тілінен аударылған
еңбектерге сын беріліп тұрсын деп, Ғаббас әдебиет майданына араласты.
1924 жылы Жаңа жұртшылық атты кітабын Мәскеуде шығарды. Ғаббас
Тоғжановтың идеялық көзқарасы мен эстетикалық талап-талғамының
қалыптасуында РК(б)П Орталық Комитетінің баспасөз 1926 жылдың екінші
жартысында Өлкелік партия комитетінің табанды талабы бойынша Ғаббас
Тоғжанов Қазақстанға қызметке ауысты. Өлкелік комитеттің баспасөз бөлімінің
меңгерушісі (1926-28 ж) және Еңбекші қазақ газетінің жауапты редакторы
(1926-32 ж.) міндетін әуелгі кезде қоса атқарды. Өлкелік партия комитетінің
мүшесі және Өлкелік комитет бюросының мүшелігіне кандидат, Қазақстан
Орталық атқару комитетінің мүшесі болып бірнеше рет сайланды. Осы кезенде
республиканың саяси-экономикалық, мәдениет, әдебиет мәселелеріне белсене
араласып, өзінің сыншылық, публицистік тұлғасын анық танытты.
Редактордың міндеті сан алуан болса да партия мен үкіметтің
жүргізіп жатқан саясатын темірқазық етіп ұстауға міндетті болғандықтан,
қаласа да, қаламаса да, сол кездің идеологиясына тәуелді әрі тікелей
жауапты болары сөзсіз. Біз Ғаббас қаламының сілтесінен публицистік уытты,
журналистік шапшандықты, сыншылдық пайымды кейде асыра пайдаланғанын
көреміз. Әріше, өткірлік жағынан газет уытты, сөзі уәлі болды. Осыған
лайықты Ғаббас тұсындағы Еңбекші қазақ газетінде Жақан Сыздықов, Ғабдол
Сыланов, Ғали Орманов, Бейсембай Кенжебаев, Жайық Бектұров, Жұмаш Еленов,
Ахмет Елшібеков, Құлмырза Өтепов, Зияш Алдабергенов, Қадыр Тайшықов, Несіп-
бай Манашев, Әйтеке Мусин, Хаскей Өтекин, Аманғали Сегізбаев, Рахым
Сүгіров, Зарап Темірбеков, Шөймерден Тоқжігітов, Сейділдә Төлешов, т.б.
сынады журналист-публицистер тәрбиеленіп шыққаны белгілі. Бұл газет үшін
де, редактор үшін де үлкен абырой.
Ғаббастың өтпелітерінің коммунистік келбеті жаңа ғана
қалыптасып келеді, ұлтшылдардың уағызы 1925 жылға дейін қазақ коммунистері
оларға іш тартпаса да (үндемеген-келіскеннің белгісі дейді ғой), әйтеуір
қазақ ұлтшылдарының әдебиет пен сынды насихаттаған ңцеологиясын әшкерелеуді
қажет деп есептемеді деп әлгі пікірді әдебиет саласына аударды. Ақын-
жазушылар арасына жік салып, қазақ зиялылары ортасында алауыздық туғызып,
басын біріктірмеуге себепші болғанын кейін ғана аңғардық.
Шындығына келгенде, осы теріс теория Ғаббастың 20-жыддардағы сын
еңбектері мен публицистикалық шығармаларында бірқыдыру уағыздалып, талай
рет қателесуіне себепші болды.
Ғаббастың қазақта пролетариат әдебиеті жоқ деген негізгі
тезисінің де арғы арнасы осы қате пікірден өрбігені болатын. Сондай-ақ,
жазушылар ұйымын құру, ескі мұраны игеру, үлгі-өнеге алу арнасын айқындау
мәселе-леріндегі кейбір артықкем пікірлері де кезеңдік қисыннан өрбіп,
қазақтың әдеби атмосферасын, ақын-жазушылардың қарым-қатысын ушықтырғанын
ашық айту керек саласында аянбай еңбек еткен екенін байқаймыз. Онысы
Еңбекші қазақ газетінің уайналуы үшін Бейімбет, Ілияс сынды ұлыларды,
қазақ баспасөзінің алғашқы буындарын замана тілегіне жұмылдыра білгені
арқылы білініп жатады.
Сынның нақтылығы да дәйектілігін әрі эстетикалық ықпалын қазақ
әдебиет сынының тарихында тұңғыш рет жеке жинақ болып 1929 жылы шыққан
Әдебиет және сын мәселелері өзінің дұрыс ой өрісімен де, қайшылықты
пікірімен де қазақ әдебиет сынының жеке отау тігуге бет алғандығын, жанрлық
сипатын айқындап келе жатқандығын, профессионал сыншылардың шыға бастағанын
дәледдеген еңбек бодды.
Әдеби мұраны игеру жайындағы көзқарасын Ғаббас нақты істе жүзеге
асыруға талаптанғанда 1935 жылы Абай атты тұңғыш монографиясын жариялады.
Ұлы ақынның дүние салғанына 30 жыл толуына байланысты Ғаббас 1934 жылы
Әдебиет майданы журналында Абайды әлі толық білгеміз жоқ (№11-12) деген
мақаласында тарихнамалық шолу жасап, Абай творчествосын танудың көптеген
мәселесіне назар аударған еді. Моног-рафияда сол проблемалардың ғылыми
алфавит комитетінің жауапты хатшысы қызметін Мәскеуде атқара жүріп,
институтының кешкілік әдебиет бөлімшесінде оқыды. 1935-36 жылдары Қазақстан
Жазушылар одағының төрағасы болып, қазақ мәдениеті мен әдебиетінің бірінші
онкүндігін Мәскеуде өткізуге өзінің көп үлесін қосты. 1936 жылы 4 шілдеде
Қазақ КСР Халық Комиссарлары Кеңесі жанындағы Көркемөнер ісі жөніндегі
басқарма бастығының бірінші орынбасары, кейінірек бастығы болып қызмет
атқарып жүрген кезде 1937 жылғы қызыл қырғынға кездесті.
Ғаббастың публицистік қаламы мен сыншылық ой-пікірінің ұшталып,
қомақталған шағы — 1925-1937 жылдар арасы. Бұл кезеңде күнделікті газет-
журнаддарда жарияланып жаткдн саяси-экономикалық, әдеби сын мақалаларымен
катар, бірнеше еңбекгері жеке кітап болып басылып шықты. 1926 жылы Екі
жастың әңгімесі, Қазақ кедейіне егістін шабындық жерді бөлуден түсер
пайда, Мағжанның ақындығы және Жүсіпбектің , 1927 жылы қазақ, орыс
тілдерінде Қазақ ауылы туралы, 1929 жылы . Әдебиет және сын мәселелері
жинағы, 1932 жылы Байтұрсынов ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz