Қазақстанның су қоры

Кіріспе

Қазақстан жерінде өзен, көл, мұздақтар мен жер асты суының таралуы және олардың деңгейлік ерекшеліктері ең алдымен климат факторына, жер бетіне түсетін жылу мен ылғалдың арақатынасына тәуелді. Су қорларының ішінде, әсіресе, өзен және көл ағындарының маңызы аса күшті. Бірақ көпшілік өзен-көлдердің деңгейлері үнемі күрт ауытқып отырады: кей жылдары су мөлшері қалыпты орташа деңгейден 2-4 есе артық болса, қуаң жылдары көптеген айдындар мүлдем құрғап қалады. Аридтік аймақта жайласқан Қазақстанның маңызды табиғи қорларының бірі – жер асты суы. Су қорлары кең байтақ аумақта біркелкі таралмаған.
Мұздық. Қазақстандағы жер беті ағын суының негізгі көзі – мұздықтар суы. Таулық өңірлерден жалпы ауданы 2033,3 км²-лік 2724 мұздық анықталды. (1985). Жалпы мұз басудың тең жартысына жуығы (1000 км²-ден астам Жетісу Алатауында (мұздық аум. 1369 км²-), қалғаны Іле мен Күнгей (610,7 км²), Теріскей (144,9 км²) Алатауларында, Алтай мен Сауыр жоталарында (106,2 км²), Қырғыз және Талас Алатауларында (101,5 км²). Қазақстан мұздықтарын 3 топқа жіктеуге болады: аңғарлық мұздықтар, беткейлік мұздықтар және денудациялық беткейлер мұздықтары (жұмыр, мүжіле тегістелген шыңдарда). Осылардың ішінде көбірек таралғандары (жалпы мұздықтардың 66%-ы) аңғарлық мұздықтар. Аңғарлық мұздықтардың көпшілігі Қазақстан табиғатын (әсіресе таулы өңірлерін) зерттеуге аса зор үлес қосқан ғалымдардың, әдебиет және мәдениет қайраткерлерінің есімдерімен аталған. Іле Алатауындағы Талғар массивімен байланысты күрделі аңғарлық Корженевский мұздығы – Қазақстандағы аса ірі мұздық болып саналады: ұз. 117 км. Ауд. 38,0 км², мұзының жалпы көлемі 6,32 км³. Аңғарларда және аңғарлық беткейлерде қалыптасқан мұздықтардың көпшілігінің қалыңдығы 50-100 м, ал таудың жоғары беткейлеріндегі мұздықтардікі 10-30 м.
Мұздықтардағы мұздың жалпы көл. 100 км³. Мұз басудың төменгі шекарасы мен фирн (мұзқар) сызығының (мұз шоғырының көбеюі кезіндегі жоғарғы және еріп азаюы кезіндегі төменгі бөліктері арасындағы шегі) абс. Биіктігі солтүстіктен-оңтүстікке және батыстан-шығысқа қарай арта түседі. Егер де Алтайда бұл көрсеткіші 2500-2800 м. болса, Тянь-Шань тауында

Пән: Экология, Қоршаған ортаны қорғау
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 7 бет
Таңдаулыға:

Қазақстанның су қоры
Қазақстан жерінде өзен, көл, мұздақтар мен жер асты суының таралуы
және олардың деңгейлік ерекшеліктері ең алдымен климат факторына, жер
бетіне түсетін жылу мен ылғалдың арақатынасына тәуелді. Су қорларының
ішінде, әсіресе, өзен және көл ағындарының маңызы аса күшті. Бірақ көпшілік
өзен-көлдердің деңгейлері үнемі күрт ауытқып отырады: кей жылдары су
мөлшері қалыпты орташа деңгейден 2-4 есе артық болса, қуаң жылдары көптеген
айдындар мүлдем құрғап қалады. Аридтік аймақта жайласқан Қазақстанның
маңызды табиғи қорларының бірі – жер асты суы. Су қорлары кең байтақ
аумақта біркелкі таралмаған.
Мұздық. Қазақстандағы жер беті ағын суының негізгі көзі – мұздықтар
суы. Таулық өңірлерден жалпы ауданы 2033,3 км²-лік 2724 мұздық анықталды.
(1985). Жалпы мұз басудың тең жартысына жуығы (1000 км²-ден астам Жетісу
Алатауында (мұздық аум. 1369 км²-), қалғаны Іле мен Күнгей (610,7 км²),
Теріскей (144,9 км²) Алатауларында, Алтай мен Сауыр жоталарында (106,2
км²), Қырғыз және Талас Алатауларында (101,5 км²). Қазақстан мұздықтарын 3
топқа жіктеуге болады: аңғарлық мұздықтар, беткейлік мұздықтар және
денудациялық беткейлер мұздықтары (жұмыр, мүжіле тегістелген шыңдарда).
Осылардың ішінде көбірек таралғандары (жалпы мұздықтардың 66%-ы) аңғарлық
мұздықтар. Аңғарлық мұздықтардың көпшілігі Қазақстан табиғатын (әсіресе
таулы өңірлерін) зерттеуге аса зор үлес қосқан ғалымдардың, әдебиет және
мәдениет қайраткерлерінің есімдерімен аталған. Іле Алатауындағы Талғар
массивімен байланысты күрделі аңғарлық Корженевский мұздығы – Қазақстандағы
аса ірі мұздық болып саналады: ұз. 117 км. Ауд. 38,0 км², мұзының жалпы
көлемі 6,32 км³. Аңғарларда және аңғарлық беткейлерде қалыптасқан
мұздықтардың көпшілігінің қалыңдығы 50-100 м, ал таудың жоғары
беткейлеріндегі мұздықтардікі 10-30 м.
Мұздықтардағы мұздың жалпы көл. 100 км³. Мұз басудың төменгі шекарасы
мен фирн (мұзқар) сызығының (мұз шоғырының көбеюі кезіндегі жоғарғы және
еріп азаюы кезіндегі төменгі бөліктері арасындағы шегі) абс. Биіктігі
солтүстіктен-оңтүстікке және батыстан-шығысқа қарай арта түседі. Егер де
Алтайда бұл көрсеткіші 2500-2800 м. болса, Тянь-Шань тауында 3500-3800 м.
Бұның өзінде Оңтүстік беткейге қарағанда солтүстік беткейлердің шекарасы
200-250 м. төменірек жатады. Қазақстан мұздықтары негізінен тым төмен
температуралы келеді. Әсіресе, мұздың үстіңгі 12-15 м қабаты қыс кезінде
қатты суынады. Жаз маусымында мұздың 1 метрге дейінгі беткі қабаты 0°С-қа
дейін ғана жылынады. Мұз қабатының жұқалығына, температурасының
төмендігіне және жылдық жауын-шашынның шамалы түсуіне байланысты мұздықтар
жылына 50-70 м-ге дейін төмен қарай баяу жылжиды. Мұздықтардың абляциялық
(еру және булану процесінің) маусымы қалыпты жағдайларда 2-2,5 айға
созылады. Абляцияның көп жылдық орташа мөлш. 1 м шамасында. Мұздық суы –
тау өзендерінің толығу көзі. Әр тау өзені ағынының басталар жеріндегі
суының 85%-ы, жазыққа шығар бөлігіндегінің 35%-ы мұздық суының үлесіне
тиеді. Республика мұздықтары тартылуда. Кейбіреуінің ұз. Жылына 5-20 м-ге,
ауд. 1000 м², мұз қоры 0,05 – 0,1%-ға кемуде. Қазақстанның таулық бөлігінде
ауд. 20000 км²-дей көп жылдық тоң белдемі қалыптасқан; оның төменгі шегі
Алтайда 2000 м, Сауырда 2300 м. Жетісу Алатауында 2800 м. және Тянь-Шань
жоталарында 3000 м-ге дейін төмендейді.
Өзен. Қазақстан өзендерін ұзындығы бойынша топтасақ, онда
85 002 өзеннің ішінде 84 694-і шағын (ұз. 100 км-ге дейін), 305-і орташа
(500 км-ге дейін) және 23-і ірі (500-1000 км-ден астам) өзендер қатарына
жатады. Республиканың шығысындағы Алтай, оңт-шығысындағы Жетісу және Іле
Алатаулары ылғалы мол таулы өңірлердегіөзен торының жиілігі (барлық өзендер
ұзындығы қосындысының осы алаптың ауданына қатынасы) басқа
өңірлергеқарағанда жоғары.0,4-1,8 кмкм² шамасында. Шағын өзендердің көбі
Ұлытау, Шыңғыстау, Қарқаралы тауынан, сонымен қатарТарбағатай, Қаратау,
Мұғалжар жоталарынан басталады. Арал және Каспий маңы шөлді өңірлерінде
өзен торының жиілігі тым сирек (0,03 кмкм²-ге дейін) келеді. Өзендердің
басым көпшілігі Каспий, Арал теңіздерінің, Балқаш, Алакөл және Теңіз сияқты
көлдердің тұйық алаптарына жатады. Тек Ертіс, Есіл және Тобылға құятын
өзендер ғана мұхитқа құятын Кара т. алабына қарайды. Қазақстандағы ең суы
мол өзен – Ертіс. Оның республика жеріндегі ұз. 1700 км, жалпы ұз. 4248 км.
Жоғарғы бөлігіндегі ағыны 2 ірі су электр ст-ларымен (Бұқтырма және
Өскемен) реттелген. Өзен суының біраз бөлігі Ертіс-Қарағанды каналы арқылы
Орт. Қазақстанға бұрылған. Ұзындығы жөнінен республикадағы екінші өзен –
Сырдария. Қазақстандағы ұз. 1400 км, жалпы ұз. 2219 км. Егін суғаруға
қарқынды пайдалануға байланысты ағыны кейбір жылдары Арал теңізіне жетпей
тартылып қалады. Балқаш көлі алабындағы ірі өзен – Іленің Республика
шегіндегі ұз. 815 км. (жалпы ұз. 1001 км). Оның ірі салаларының бірі Шілік
өзенінен бастап, Шамалған өзеніне дейін ұз. 200 км-ге жуық Үлкен Алматы
каналы салынған. Батыс Қазақстан жерін негізінен Жайық өзені суландырады.
Ол республика жерінен тыс Оңт. Оралдан басталады. Қазақсатндағы ұз. 1082
км, жалпы ұз. 2428 км. Ірі өзендер қатарына сонымен бірге Есіл, Тобыл,
Елек, Шу, Торғай, Ырғыз, Сарысу, Нұра, Талас, Ойыл, Жем, т.б. өзендер
жатады. Бірақ бұлардың кейбіреуінің деңгейі жазда тым төмендеп, кейбіреуі
мүлдем тартылып қалады, ал көктемде қар суымен толысып тасиды. Қазақстан
өзендерінің көпшілігі жазда суы тартылып, жеке-жеке қарасуларға бөлініп
қалады. Біразы көктемгі қар суымен маусымдық көлдерге құйылып, жазда сорға
айналады.
Қазақстан өзендері толығу сипатына қарай 3 топқа бөлінеді: қар суынан
толығатын, мұздық суынан және аралас толығатын өзендер. Өзендердің
көпшілігі көктемде тасиды. Климат сипатына байланысты өзендердің көп жылдық
арын мөлшері де үнемі өзгеріп отырады. Жазық өңірлер өзендері арынының
орташа өзгергіштігінің вариациялық коэфф. Негізінен 0,80-нен 1,20-ға дейін
жоғарылайды. Бұл шамадан тек тек Жайық өзенінің ағын өзгергіштігі кемірек
(0,58-0,80), ал Тобылдікі көбірек (1,50-ге дейін) келеді. Тау өзендерінің
жылдық ағын мөлшерінің ауытқуы онша болмайды, әсіресе Іле Алатауының солт.
Беткейінен басталатын өзендер деңгейі тұрақты. Тау өзендерінің суы
гидрохим.. құрамына қарай гидрокарбонатты болады: олардың минералдығы
жоғары деңгей кезінде 200-300 мгл, деңгейі төмен түскенде 500-600 мгл-ге
дейін жоғарылайды. Жазық өңір өзендерінің суы сульфатты немесе хлорды топқа
жатады және олардың минералдығы су жинайтын алқаптың ауданына, жер бедері
мен топырақ сипатына, климаттық жағдайына байланысты өзгеріп отырады.
Шөлейт және шөл белдемдердегі өзендердің минералдығы 100-200 мгл-ден,
(бастау жағында) 5000 мгл-ге дейін (төм. ағысында) артады.
Өзендердің лайлылығы жөнінен Қазақстанның жазық және таулы аудандар
арасында үлкен айырмашылық ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.