Нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы.Несеп қышқылды диатез, құстар подогарсы, төлдің несеп- қышқылды инфарктісі

Пән: Ветеринария
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 8 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым Министрлігі

Семей қаласының Шәкәрім атындағы Мемлекеттік Университеті

Бөж

Тақырыбы: Нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы. Несеп қышқылды диатез, құстар подогарсы, төлдің несеп- қышқылды инфарктісі

Тексерген:Нуркенова М. К

Орындаған:Даулет Н

Топ:ВС-203

Семей 2015

Жоспар.

I. Кіріспе

II. Негізгі бөлім

1. Нуклеопротеидтер туралы түсінік

1. 1. Нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы

1. 2. Несеп қышқылды диатез және подагра

1. 3. Төлдердің несеп- қышқылды инфарктісі

III. Қорытынды

IV. Пайдаланылған әдебиеттер тізімі

Кіріспе.

Нуклеопротеидтер екі бөліктен тұрады. Олардың бірі - ерекше белок болса, екіншісі - тимонуклеин қышқылы. Соңғы жылдардағы зерттеулерге қарағанда, ядро бір немесе бірнеше шар тәрізді, сопақша заттар - дезоксирибонуклеин қышқылынан (ДНҚ) тұрады. Әдетте ол клетканың ортасынан орын алады. Кейде бұл зат бактериялар клеткасында дән түрінде орналасса, басқа бір жағдайда клетканың белгілі бір бөлімінде шоғырланады.

Бактериялардың құрғақ салмағына шаққанда ДНК-нын, мөлшері 20-40%-ке дейін барады. Ядролық аппарат, соның ішінде дезоксирибонуклеин қышқылы клетканың тұқым қуалаушылық қасиетін анықтаушы аппарат.

Нуклеин қышқылдарының химиялық күрылысы да біршама жақсы зерттелді. Суда ыдырағанда ол фосфор қышқыльша, пентозаға және қүрамында азоты бар органикалық қалдыққа ажырайды. Кейін нуклеотидтерден тимонуклеин қышқылы түзіледі.

II. Негізгі бөлім

1. Нуклеопротеидтер туралы түсінік

Нуклеопротеидтер - нуклеин қышкылдарының белоктармен қосылуынан пайда болатын күрделі құрамалар. Нуклеопротеидтерге жасушалардың хромосомалары мен рибосомалар жатады. Нуклеопротеидтер атқаратын негізгі қызметі болып.

Генетикалық ақпаратты сақтау және іске асыру
Белоктардың синтезін қамтамасыз ету

Нуклеопротеидтердің компоненттері . Нуклеопротеидтердің құрылымдық компоненттері ретінде нуклеин қышқылдары полинуклеотидті тізбектен құралған. Полинуклеотидті тізбектің құрылымдық бірлгі - мононуклеотидтер болып табылады.

Пуринді
Пиримидинді

Пурин нуклеотидтердің биосинтезі. Пурин нуклеотидтердің биосинтезі үшін глутамин, глицин, аспаратат, көмір қышқыл газы, формил-ТГФК және метенил-ТГФК қажет, пурин ядросы пайда болады. Екі жолмен жүруі мүмкін. Нуклеин қышқылының ыдырауы кезінде түзілген пуриндік азоттық негіздерден түзілуі, бұл жол клетка үшін тиімді. Пуриндық азотық негіздердің жәй заттардан қайтадан түзілуі. Бірінші жолмен, яғни дайын пуриндық азотық негіздерден түзілуі құрамындағы рибозофосфаттың топтың дайын азоттық негізбен байланыс түзуі арқылы жүреді. Осы байланыс түзілу үшін екі фермент қатысады.

- аденил қышқылының түзілуін қамтамасыз етеді.
гипоксантин-гуанин - - инозин және гуанил қышқылдары түзуге қатысады.

Сонымен, АМФ, ГМФ-тың да синтезделуіне қатысады екен. Бұл ферменттердің белсенділігінің төмендеуі пуриндік азоттық негіздердің алмасуының бұзылуына әкеп соқтырып, несеп қышқылының әдеттегідей көп бөлінетіндегі байқалады.
Пуриндік негіздердің биосинтезінің екінші жолы, яғни жай қарапайым заттардан синтезделуі: глициннің, аспартаттың, глутамин қышқылының, тетрагидрофолий қышқылының және көмір қышқыл газының қатысуымен жүреді.

Пуринді нуклеотидтердің алмасуының соңғы өнімі- зәр қышқылының түзілуі бауырдажүреді. Ағза тәулігіне 0, 5-1, 0 грамм зәр қышқылы түзіліп, зәрмен шығарылады. Сау адам қанында орта есеппен 0, 16-0, 57 ммоль/л зәр қышқылы болады.

1. 1. Нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы

Организмдегі нуклеопротеидтер қатарына (ДНП) және рибонуклеопротеидтер (РНП) кіреді. ДНП ядроның соның ішінде хромосомалар құрамына кіріп, организмдегі тұқым қуалау белгілерін анықтайды. РНП болса белок түзілуінің негізгі реттеушісі болып есептеледі.

Нуклеопротеидтер ыдырауы нәтижесінде несеп қышқылы түзіліп, ол несеп жолдарымен сыртқа шығарылады. Нуклеопротеидтер алмасуы бұзылғанда несеп қышқылы көп мөлшерде түзіліп, оның тұздары ағзаларға шөгіп қалады. Нуклеопротеидтер бұзылғанда дамитын сырқаттар қатарына: подагра, несеп қышқылына байланысты инфаркт кіреді.

Нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы.

Организмге пуриндердің сыртқы ортадан (ет құрамында) келіп түсуші көбейгенде
Олардың организмнің өзінде көп түзілуі нәтижесінде
Пуриндердің ыдырау өнімдерінің несеппен бөлініп шығуы қиындағанда ( бүйрек ауруларында)
Нуклеопротеидтер қалдықтарының бүйректен басқа ағзалардан (тері арқылы, ішектен) бөлініп шығуы бұзылғанда байқалады.

Қан құрамында зәр қышқылының көбеюінен оның натрийлік тұзының тіндерінде жиналуынан дамитын созылмалы ауру. “Подагра” грек тілінің “аяқ”және “қақпан” деген екі сөзінен құралған термин.

Дерт дамуының басты механизмі зәр қышқылы метаболизмінің бұзылысынан болатын гиперурикемия. Көрінісі гиперурикемиямен, басында жедел артриттің ұстамаларымен, кейін созылмалы артриттің дамуымен және бүйректің зақымдануымен сиппатталады. Көбінесе бұл сырқат тұқым қуалайды, ата анасы ауру балаларда подагра ерте басталып, өте ауыр өтеді. Подагра майда буындарға несеп қышқылының натрий тұздарының шөгуіне байланысты патология. Көбінесе бұл дерт құстарда әсіресе тауықтардай жиі кездеседі.

Этиологиясы : Даму тегіне қарай подаграның біріншілік және екіншілік түрлерін айырады. Біріншілік подагра немесе идиопатиялық подагра гендер кемістігінен дамитын ауру. Екіншілік подагра гиперурикемияға алып келетін басқа бір аурулардың асқынуы болып табылады, мәселен гемобластоздардың, бүйрек шамасыздығының т. б

Патогенезі: Зәр қышқылының қандағы концентрациясы шамадан тыс биіктуінен натрий ураты кристалдарға айналып, тіндердің, ағзалардың әйелдерге қарағанда еркектердің қанындағы урикемия деңгейі биіктеу болады. Бұл айырмашылықтың себебін жыныстық гормондармен байланыстырады. Моноурат кристалдары дәнекер тінінің арасына жиналады: синовийлік қабықтарға, сіңірлерге, шеміршектерге, көздің склерасына, тамырлардың қабырғасына.

1. 2. Несеп қышқылды диатез және подагра

Несеп қышқылды диатез- (грек. disthesis бейім, бейім болу) нуклеопротеидтер алмасуының бұзылуы салдарынан несеп қышқылы мен оның тұздарының қанда көбейіп(гиперурекемия) мүшелер мен өрмелерде шөгуі. Көбінесе құстарда, әсіресе тауық тектестерде, сирегірек сүт қоректілерде кездесетін дерт. Бұл дер күнделікті азықтым мол, оның құрамында нәруыз көп болған жағдайда, мысалы; рационда көк шөппен витаминдік азық жетіспей, құс ұзақ уақыт жануар тектес азықпен( ет, балық, ет-сүйек ұны, балық ұны) құнарлы жеммен азықтандырылғанда байқалады.

Бүйректің зақымдануы осы дертке әкеп соғуы мүмкін. Микорскоппен зерттегенде несеп қышқылы кристалл түрінде, ал оның тұздары аморфты зат түрінде көрінеді. Бұл заттар шөккен жерде өрме ыдырап өледі де, қабыну процесі басталады, осыған байланысты сол араға гистиоцидтер, лейкоциттер және алып торшалар жиналады. Зақымданған жердің айналасында дәнекер өрме торшалары көбейеді, талшықты дәнекер өрме пайда болады.

Несеп қышқылдық диатез ішкі мүшелер (висцералдық) диатезі, буын диатезі және аралас диатез болып 3-ке бөлінеді. Висцералдық несеп қышқылдық диатез тек құста кездеседі. Құстың көкірек-құрсақ қуысының ылғалды қабығы, ауалы қапшықтары, бүйрек, бауыр, талақ, ішек, жүрек, өкпе т. б. мүшелер зақымданады. Сырттай қарғанда олардың үстін борға ұқсаған ақшыл масса немесе ұсақ кристалл ұнтағы басқан. Осы шөгіндінің астындағы ылғалды қабық қабынып ісінген. Бүйректе, бауырда, ұйқы безі, жүрек еті, қаңқа еттерінде, эндокардта жуан арналы қан тамырларының интимасында, тері астында және безді қарында несеп қышқылы мен оның тұздары- ураттар ақшыл нүкте, дақ және жолақ, бір-біріне жабысқан түйін сияқты болып көрінуі мүмкін. Зақымданған мүшенің, әсіресе бүйректің көлемі біраз ұлғаяды.

Подагра (грек. podagra - аяқ үшін қақпан agros-қатты) - организмде зат алмасу процесінің бұзылуынан қанда несеп қышқылының артуы мен оның тұздарының буындарда, дене мүшелерінің басқа тіндерінде жиналуынан пайда болатын созылмалы ауру. Подаграның дамуына жиналған урат (несеп қышқылының тұздары) түйіршіктерін организмнен шығаратын әр түрлі ферменттер қызметінің бұзылуы, сондай-ақ ет және майлы тағамдарды, бұршақты көп пайдалану, ішімдікті мөлшерден көп ішу, аз қозғалу себепші болады.

Подаграның тұқым қуалайтын түрлері де бар. Подаграмен әдетте 40 жастан асқан ер адамдар жиі ауырады. Аурудың белгісі бір немесе бірнеше буындардың қабынуынан (артрит) аяқ астынан, негізінен түнде басталады. Ең алдымен аяқтың бармағы (әдетте бас бармағы) зақымданады. Зақымданған буын ісініп, терісі қызарады, дене қызуы 38 - 40 градус-қа көтеріліп, қалтырайды. Дерттің қозуы бірнеше күнге созылады. Ұстаманың қайталауы жиілей берсе, ауру созылмалы түріне ауысады.

Бұл кезде тері астына жиналған урат түйіршіктері түйін-түйін болып, негізінен шынтақ және тізе буындарынан бұлтиып білінеді. Урат түйіршіктерінің бүйрек тіндерінде жиналуы да жиі байқалады. Бұл өте қауіпті, себебі, несеп шығару жолдарында тас жиналу процесі жылдамдайды.

1. 3. Төлдердің несеп- қышқылды инфарктісі

Бүйрек - несеп шығару жүйесінің орталық ағзасы- адам өміріне деген ең маңызды ағзаның бірі. Бұл біздің ағзамыздағы нағыз фильтр, зат алмасу өнімін шығарып отырады. Бүйрек ішінде ерекше құрылыс - оның тостағаншалары, олар түбегіне ашылады. Бұл жерде бізідің ағзамыз артық ие сияқты, кей-кезде лақтыратын затты алып қалады, яғни зиянды тастарды. Фосфорлы және зәр тұздарының зәрде жиналуынан тастар пайда болады. Қалыпты жағдайда әр түрлі қорғаныс заттардың секрециясынан және зәрдің қалыпты РН-тың нағыз механизмінен бүл тұздар еріп және ағзадан шығады. Бірақ олар белгілі бір шарттардың әсерінен кристалданады, топтасып және баяу қатайып, тастардың қалыптасуы болады.

Бүйректегі тастардың пайда болуы толық зеттелмеген. Зат алмасу бұзылысы белгілі бір рөл атқарада: фосфорлы-кальцилы, қымыздық қышқылдың, зәр қышқылының бұзылысы. Зәрде тастың түзілуінде маңызды факторлардың бірі болып, бүйректе және зәр жолдарында зәрдің екінші рет түзілу функциясынан пайда болады. Фосфорлы-кальцийдың алмасудағы бұзылысын шақыратын қалқанша бездің гиперфункциясы, ішкі секреция бездерінің бұзылысы - бүйрек тас-ауруының жоғарғы қаупі.

Бүйрек тас ауруын - уролитиаз деп аталады. Бүйрек тастары көптеген жағдайда операция жасауды талап ететін сырқат. Тастар бүректің ішінде, оның табақшаларында, түбекшесінде немесе несеп ағарда табылады.

Несептің сыртқа шығарылуы диурез деп аталады. Тәулігіне ересек адамдарда 1, 5 л-дей зәр шығарылады. Оны тәуліктік диурез деп атайды.

Тәуліктік диурездің өзгерістері.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.