Наурыз мейрамы туралы

Жоспар
Кіріспе

ҰЛЫСТЫҢ ¥ЛЫ КҮНІ — ¥ЛЫС КҮН
Наурыз мерекесін тойлау дәстүрі
Наурыз көже

Халқымыздың ежелден желісі үзілмей жеткен көне салт - дәстүрлері мен әдет - ғұрыптары рухани, мәдени және адамгершілікдүниеміздегі қымбат қазыналарымыздың бірі. О баста адам өзін қоршаған ортамен қарым - қатынасы негізінде туындаған халықтық салт -дәстүрлер, діни әдет -ғұрыптар, маусымдық мерекелер және отбасылық семьялық той-томалақтар деп үш топқа бөлінеді. Діни әдет -ғұрыптарға өте ертеден қалыптасқан түрлі ырым -сырым, наным - сенімдермен бірге зороастр, будда, шаман, ислам діндерінен енгенрәсімдер жатады. Ал маусымдық мерекелерге жалпы халықтық тойлар — жыл басы тойы — Наурыз, жаз тойы — Қымызмұрындық, күзмейрамы — Мизам (шопандар тойы мен сабантой), қыс тойы — Соғым енеді. Сондай -ақ, биебау, тулақшашар, шашыратқы, сіргетағар,сіргежияр, қоныс тойы, күйек байлау, күйек шешу, жүн қырқар т. б. кәсіптік мейрамдар да маусымдық мерекеге саналады. Ал семьялықтойтомалақтарға келсек, үйлену тойы (құда түсу, жаушы жіберу, қыз таңдау, қарғы бау, үкі тағар, ұрын бару, есік-төр көрсету, қынаменде,жар-жар, беташар, қыз ұзату, келін түсіру, неке қию, отауға түсіру, отқа май құю, өлітірі т. б.), құрсақ шашу, қырқынан шығару, ат қойып,айдар тағу, тұсау кесер, тілашар, сүндет тойы, мүшел тойы, сапар тойы, жерлеу салттары (қара тігу, аза тұту, жаназа шығару, жоқтау,тұлдау, ас беру т. б.) осы топқа кіреді.
Адам баласы шыр етіп жерге түскеннен бастап қартайып дүниеден өткенге дейінгі өмірі үнемі сан ғасырлық наным - сенімі, таным- түсінігі, қоғамдық даму барысындағы ізденістері жинақталған салт - дәстүрлер аясында болады.

Пән: Мәдениеттану
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Наурыз мейрамы

Халқымыздың ежелден желісі үзілмей жеткен көне салт -
дәстүрлері мен әдет -
ғұрыптары рухани, мәдени және адам гершілікдүниеміздегі қымбат қазынал арымыз
дың бірі. О баста адам өзін қоршаға н ортамен қарым -
қатынасы негізінде туындаған халық тық салт -дәстүрлер, діни әдет -
ғұрыптар, маусымдық мерекелер және отбасылық семьялық той-
томалақтар деп үш топқа бөлінеді. Д іни әдет -
ғұрыптарға өте ертеден қалыптасқан түрлі ырым -сырым, наным -
сенімдермен бірге зороастр, будда, шаман, ислам діндерінен енгенрәсім дер жа
тады. Ал маусымдық мерекелерге жалп ы халықтық тойлар — жыл басы тойы — Науры
з, жаз тойы — Қымызмұрындық, күзмей рамы — Мизам (шопандар тойы мен саб антой)
, қыс тойы — Соғым енеді. Сондай -
ақ, биебау, тулақшашар, шашыратқы, сіргетағар,сіргежияр, қоныс тойы, к үйек б
айлау, күйек шешу, жүн қырқар т. б. кәсіптік мейрамдар да маусымдық ме рекеге
саналады. Ал семьялықтойтомалақтар ға келсек, үйлену тойы (құда түсу, жаушы
жіберу, қыз таңдау, қарғы бау, үкі тағар, ұрын бару, есік-
төр көрсету, қынаменде,жар-
жар, беташар, қыз ұзату, келін түсі ру, неке қию, отауға түсіру, отқа м ай құю
, өлітірі т. б.), құрсақ шашу, қырқ ынан шығару, ат қойып,айдар тағу, т ұсау к
есер, тілашар, сүндет тойы, мүшел т ойы, сапар тойы, жерлеу салттары (қ ара ті
гу, аза тұту, жаназа шығару, жоқтау ,тұлдау, ас беру т. б.) осы топқа к іреді.

Адам баласы шыр етіп жерге түскенне н бастап қартайып дүниеден өткенге д
ейінгі өмірі үнемі сан ғасырлық нан ым - сенімі, таным-
түсінігі, қоғамдық даму барысындағ ы ізденістері жинақталған салт -
дәстүрлер аясында болады.
Халқым қандай десең, салтымнан сын ап біл демекші, салт -
дәстүрлерден этностың мінез - құлқы , үлгі- өнегесі, зейін-
зердесі,даналығы мен даралығы, шеш ендігі мен тапқырлығы, ақыл -
ойы, сондай-
ақ, жаратушы мен жаратылысқа, өзін қоршаған жанды, жансызәлемге деген морал
ьдық, танымдық, этикалық көзқараста ры көрінеді. Яғни, салт -
дәстүр дегеніміз — халықтың рухани өзегі,мәдениетінің діңгегі, тіліні ң тіре
гі.
ҰЛЫСТЫҢ ¥ЛЫ КҮНІ — ¥ЛЫС КҮН
Наурыз — өте көнеден келе жатқан мейрам. Күні бүгінге дейін
жер шарындағы көптеген халықтардың дәстүрлі мейрамына айналып отырған
бұл мерекенің қашаннан бері тойланып келе жатқанын дөп басып айту
қиын. Көшпелілердің байырғы астрономиялық түсінігі бойынша, әрбір жыл
алты ай жаз (йас) бен алты ай қысқа (қыш) бөлінген. Тіліміздегі алты
ай жаз бойы, ала жаздай, алты ай қыс бойы, ала қыстай секілді
сөз оралымдарын осы бір түсініктің жаңғырығы десек болады. Жаз
айларында дүние кеңіп, шаруадан мойын босап, жер бетін қуаныш,
шаттық жайлайтындықтан —жағымды, ал қыс айларында суық, аштық,
жұт болатындықтан —жағымсыз саналған. Әуелгі адамдардың жақсылық пен
жамандыққа жан бітіріп, оларды адам бейнесінде айтыстырып,
күрестіргенітуралы қызықты мәліметтер көне жазбаларда көптеп сақталған.
Мәселен, біздің жыл санауымыздан бұрын дүниеге келген қасиетті
Авеста кітабында, XI ғасырдағы түрісі тілдерінің энциклопедиясы —Диван
лұғат -ат - түрк сөздігінде, сондай- ақ қазақ халқының қиял- ғажайып
ертегілерінде осындай ұқсас сюжеттер қайталанып отырады. Соғдалықтар
жақсылыққа Ахуромазда, жамандыққа Ахирман деп ат қойса, бұрынғы
қазақтар жақсылықты Кие, жамандықты Кесір, қысты Зымыстан,
жазды Табысқан деп атаған.
Атасы мен анасы,
Үш жүз алпыс бес баласы,
Он екі ауыл шамасы,
Отыз ор дуадақ,
Бес балақ сан,
Елу екі қарақшы,—
деп халық жүмбағында айтылғандай, қазақтар бір жылды әрқайсысы отыз
күннен тұратын он екі айға бөлген. Жыл соңындағысанатқа кірмей қалған 5 (6)
күн —бес қонақ деп аталады. Мұны фарсылар фэнджи, сотистік календарьда
эпагоменай (шолақ ай) дейді. Ежелгі сенім бойынша жаксылық пен
жамандықтың жан алып, жан берісіп өмір үшін күресуі санатқа кірмей қалған
осы уақыт аралығына сәйкес келеді. Осы бір жуанның жіңішкеріп, жіңішкенің
үзілер, өлінің әрі тартар, тірінің бері тартар қиын, қысталаң күндері
халық тілінде өліара деп аталады. Қазақтар осы 5 (6) күнді өткізіп
жібермей жолаушы шықпайды, қоныс аудармайды, жиын - той жасамайды, мал
сойып, қонақ шақырмайды. Ақсақалдар өліарада апыр~ай, қайтер екен деп
ауыл иттерін де үргізбеген.
Қыс пен жаздың халық санасындағы осы көрінісі кейбір
ғалымдардың Наурыз мейрамының шығу тегін дуалистік теориядан іздеп,
Жақсылық пен Жамандықтың, Қыс пен Жаздың, Суық пен Жылының, Қайырымдылық
пен Қатыгездіктің күресінен туған деген ой қорытындылауына себеп болды
. Алайда, Екі жарты — бір бүтін, бірлік болмай — тірлік
болмас, тіршілік көзі — бірлікте деген халық даналығына үңілсек, ата
-бабаларымыздың жаратылыс жайындағы түсінігі басқаша екенін
көреміз. Бірінсіз бірі болмайтын, үнемі бірін екіншісі алмастырып
отыратын тіршіліктің құралым бөлшектерінің үйлесімді бірлігінен бір
тұтас жаратылыс, тіршілік туса керек.Мәселен, күн-түн=тәулік, қыс-
жаз=жыл; күйеуі-жұбайы= отбасы т. б.
Малдар төлдеп, қой қоздап,
Сүттен бұлақ ағызған.
Жаңа жылдың сипаты
Молшылыққа аңыз боп,
Басталыпты Наурыздан,—
деп халық ақыны С. Оңғарбаев жырламақшы, көшпелілер жыл
басын Наурыздан бастайды.
Бүл күн — аспан денелері өздерінің ең бастапқы нүктелеріне келіп,
күн мен түн теңелетін, жан - жануарлар төлдеп, адамдардың аузы аққа
тиетін, жер үстіне шаттық орнаған күн. Қазақ елі осы күнді Ұлыстың ұлы
күні — ұлыс күн деп атаған. Григориан календары бойынша ескіше 9 март,
жаңаша 21 - нен 22 - не қараған түн осы күнге сәйкес келеді.
Наурыз сөзі иран тілінің ноу —жаңа, руз —күн деген
сөздерінен қалыптасып, жылдың бірінші күнін білдірген. Ал қазақ тілінде
наурыз сөзі — біріншіден, жыл басында тойланатын думанды халықтық
мейрам, екіншіден, март айы, үшіншіден, ұлыс күні жасалатын көжеге
қатысты айтылады.
Наурыз мерекесін тойлау дәстүрі дүние жүзі халықтарының көпшілігінің
тұрмыс - салтында бағзы замандардан бері орын алған. Бұл мейрамды ежелгі
гректер Патрих, бирмалықтар Су мейрамы, тәжіктер Гүл гардон,
Бәйшешек, Гүлнаурыз, хорезмдіктер Наусарджи, татарлар Нардуган,
буряттар Сагаан сара, соғдалықтар Наусарыз армяндар Навасарди,
чуваштар Норис ояхе деп түрліше атаған. Шығыс халықтарының Наурызды қалай
тойлайтындығы жайындағы көне деректер бізге Әбу Райхан Бируни, Ибн Балхи,
Омар Хайям еңбектері арқылы жетіп отыр. Мәселен, иран тілдес халықтар
Наурызды бірнеше күн тойлаған. Олар бұл күндері әр жерге үлкен от жағып,
отқа май қүяды; жаңа өнген жеті дәнге қарап, келешек егін жайлы болжайды;
жеті ақ кесемен дәстүрлі ұлттық көже—сумалак ұсынады; ағаш соқамен бір
борозда жыртады, ат шаптырып, жамбы атысып жарысады; көнетоз киімдерін
тастап, үйдегі ескі шыны -аяқты сындырады; бір - біріне гүл ұсынып,
үйлерінің қабырғасына дөңгелек ою — күн символын салады; үйдің тіреу
ағашына гүл іледі.
Ал ежелгі түркілер болса, ұлыс күндері жаңа киімдерін киіп, сақал
-мұрттарын түзеп, шаштарын алады, алты күн садақ тартып машықтанған
соң, жетінші күні алтын теңге — жамбы атып жарысады. Егер кімде - кім
бірінші болып, жамбыны атып түсірсе, сол адам бір күн елге патша болып,
билеуге ерік беріледі. Наурыз жырында:
Құл құтылар кұрықтан
Күң құтылар сырықтан,—
деп жырланғандай, осы күні ертедегі гректердің патшасы да
алтын тағынан түсіп, қол астындағы өзіне ұнаған күлына бір күн ел
басқартқызған. Наурыз күні ертедегі Иран патшасы қол астындағы адамдардың
біріне патша шапанын сыйға тартады екен деген де деректер бар. Тіліміздегі
күні бүгінге дейін айтылатын құлға да бір күн азаттық, құлдан да бір
тілек бар деген мәтелдер осы бір көне рәсімге қатысты болса керек.
Христиан дінін қабылдағанға дейінгі ежелгі Русьте Жаңа жылды 1
март күні қарсы алу дәстүрі болған. Олар мейрам күндері Құт
қүдайының құрметіне арналған шырақтарды шие ағаштарына ілген. Түрлі
аурулар мен пәле - жаладан сақтайды деген сенім бойынша дастарқан басына
жиналған әрбір шаруаның алдына үш бас сарымсақ, столдың қақ ортасына
бетін шөппен жапқан 12 тал пияз қояды екен.
Ағылшындар XVIII ғасырдың бас кезіне дейін Жаңа жылды 26 мартта тойлап
келді.
Біздің заманымыздың VII—VIII ғасырларында Иран мемлекетімен, қазіргі
Өзбекстан территориясын, Қазақстанның оңтүстік аймағын арабтар жаулап алады
да, оларды мұсылман дініне ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.