Тері сыдырылғанда, шаншылғанда көрсетілетін алғашқы жәрдем Инфекционды аурулар және диагностикасы Күн өту, суға бату, электр жарақаты, алғашқы көмек

Пән: ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности), Защита труда
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 14 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министірлігі

Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ

Тақырыбы: Тері сыдырылғанда, шаншылғанда көрсетілетін алғашқы жәрдем Инфекционды аурулар және диагностикасы Күн өту, суға бату, электр жарақаты, алғашқы көмек

Орындаған:Жумаханов Б.

Топ: БЖ-215

Тексерген: Бакирова Л. С.

Семей қаласы

2015-2016 оқу жылы

Жоспар:

1. Тері сыдырылғанда, шаншылғанда көрсетілетін алғашқы жәрдем.

2. Инфекционды аурулар және диагностикасы.

3. Күн өту, суға бату, электр жарақаты, алғашқы көмек.

Тері сыдырылғанда, шаншылғанда көрсетілетін алғашқы жәрдем

Терінің маңызы. Тері - біздің денеміздің сыртқы жабыны. Ол мықты, серпімді болады. Бұл адамның жеңіл және еркін қозғалуына мүмкіндік береді. Тері адамның ішкі мүшелерін сыртқы соққыдан қорғайды және судың мөлшерін белгілі бір көлемде сақтайды. Таза және ауруға шалдықпаған тері организмге әр түрлі микробтардың енуіне жол бермейді. Тері жүйке талшықтарының ұштарымен торланған. Сондықтан біз ыстықтың, суықтың әсерін, сипау және ауру сезімдерін қабылдап, өзімізді күюден, үсуден, жарақаттанудан қорғай аламыз. Тері организмнің ысып немесе суып кетуіне және дененің қызуын сақтауға қатысады. Организмдегі зиянды заттар, мөлшерден артық тұздар тepi арқылы (термен) бөлініп отырады. Tepi газдардың алмасуына қатысады, оттекті ciңipiп, көмірқышқыл газын бөледі. Tepi - сезім мүшесі.

Терінің сыдырылуы

Көп жағдайда бұндай жаралар терінің қатты үйкелуінен пайда болады. Үлкен жаралар ашық қанаған жараға ұқсайды, бірақ уайымдаудың қажеті жоқ, себебі ондай жағдайда қан аз кетеді.
Жараны мұқият жуу керек, себебі теріде қалып қойған кір инфекцияны жұқтыруы мүмкін.
Алдымен барлығын тазартып, содан соң зақымданған учаскені сабындап мұқият жылы сумен жуыңыз.

Алғашқы көмек.
Жараны өңдеуге арналған құралды таңдаған кезде абай болыңыз. Йод пен басқа антисептиктердің қорғанысы аз болып, жараны одан сайын ауыртып, жайсыздыққа ұшыратады. Сондықтан антибиотиктері бар жақпа майларды жағыңыз.
Көптеген жаралар табиғи ем болып табылатын өзінің қатты қабығымен жабылады. Үлкен және суланып тұрған, сондай-ақ ұзақ жазылмаған жараларға кез-келген дәріханада сатылатын стерильді таңғышты таңу керек. Қабық пайда болғанға дейін жараның бетін қорғау үшін антиботиктері бар жақпа майды жаққан дұрыс. Таңғышты күнделікті ауыстырыңыз, сондай-ақ оны бүлінгенде немесе суланғанда ауыстыру керек. Таңғыш әдетте екі-үш күнге - қабық пайда болғанға дейін таңылады.

Жаншылу синдромы жаппай апат кезінде - шатырлар құлағанда, жер сілкінісі кезінде және т. б. жағдайларда орын алады. Егер аяқ - қолы басып тұрған ауыр заттан арылмаса, зардап шегушінің жалпы жағдайы қанағаттанарлық жағдайда болуы мүмкін. Алғаш жаншылып қалғанда орын алған ауыру сезімі бірнеше сағаттан кейін сезілмейді. Аяқ - қолды босату (жгутты пайдаланбай) жағдайын күрт нашарлатады. Қолы немесе аяғы мұздап, көгеріп, бозарып кетеді, қимылдау қасиеті жоғалып, қол - аяғындағы тамыр соғысы бәсеңдеп, тіпті жоғалып кетеді.

Алгашқы көмек. Аяқ - қолын босатпай тұрып, жаншылып қалған жерден жоғарырақ жерге жгут тану керек. Жгутты босатпай тұрып, жаншылған жерді шешпей тұрып, аяқ - қолды саусағына дейін дәкемен таңу керек. Осыдан кейін барып қана жаншып қалған затты көтеру керек. Ауруды басатын дәрі егу керек. Сүйегі зақымданған жағдайда таңғыш қалақ таңу керек. Ал жарақаттанған жағдайда залалсыздандырылған дәке таңу керек.

Инфекционды аурулар және диагностикасы.

Инфекционды ауру - инфекцияның формаларының бірі, ең шеткері (ауыр), бірақ оның көрінуінің жалғыз формасы емес. Сонымен қатар, инфекция түсінігінің осындай көзқарасында ғана инфекция тудыратын факторлар, инфекционды процесс маңызы көрсетіледі.

Микробиологияның даму таңында инфекционды процесс дамуындағы қоздырғыш - микроорганизмінің басты және негізгі рөлін түсіндіретін Генле-Кох триадасы биледі. Ол бойынша: 1) микроорганизм тек осы ауруда кездесіп, сау адамда және басқа аурулармен ауыратын науқастарда кездеспеу керек; 2) микроорганизм науқастан таза дақыл түрінде бөлініп алынуы керек; 3) микроорганизмнің таза дақылы да сол ауруды тудыруы керек. Дегенмен кеөтеген зерттеулер бұл тұжырымды қайта қарастыруға алып келді. Аурудың дамуы қоздырғыш қасиеттеріне ғана тәуелді емес, сонымен қатар макроорганизм екені аңық болды. Сонымен қатар инфекционды прцесстің өзін берілген аурудың қоздырғыш - микроорганизмінің рөлін есептемей қарастыру қате. Ғылымның негізгі қызметі осы күрделі әсерлесу процесіндегі екі қатынасушының да рөлін көрсетіп ашу және инфекционды ауру нәтижесімен дамуына дұрыс әсерді қамтамасыз ету. Дәрігер рационалды антибактериалды ем тағайындау арқылы қоздырғышқа, ал адам организміне оның қорғаныш механизмдерін сақтау арқылы әсер ету керек.

Сондықтан қазіргі уақыттағы инфекция туралы оқудың негізгі ережесі микро және макроорганизмнің өзара әсерлесу процесі сынды инфекцияның нәтижесі, дамуы, пайда болуына конкурентті өзара әсерлесудің екі қатынасушысының қасиеттері және осы процесс жүретін сыртқы орта факторлары әсер етеді. Инфекцияларды негізгі екі топқа бөледі:

А) манифестті инфекция, яғни қалыпты, қалыпсыз, созылмалы түрде жүретін инфекционды ауру.

Б) симптомсыз инфекция (тасымалдаушылық, латентті, абортивті, қалғушыжәне т. с. с. ) . Инфекционды процесстің басты факторларының (яғни, қоздырғыш пен микроорганизм) қасиеттеріне байланысты инфекцияның келесі негізгі формаларын ажыратады:

Абортивті. Қоздырғыш организмге енеді, бірақ онда көбейе алмайды. Қоздырғыштың көбеюі кәдімгі резистенттілікпен немесе қоздырғышты әлсіздендіретін спецификалық иммунитеттің пайд аболуымен байланысты. Осыған байланысты, инфекционды процесс тоқтайды, кеш немесе ерте өліп, организмнен шығарылады.
Латентті (инаппарантты) . Қоздырғыш организмге енелі, онда көбейеді, макроорганизм оған сәйкес иммунобиологиялық реакциялармен жауап береді. Бұл реакциялар жүре пайда болған иммунитеттің қалыптасуына және организмнен қоздырғышты шығаруға алып келеді. Бірақ бұл инфекцияның сыртқы клиникалық белгілері жоқ, ол жасырын (латентті түрде) өтеді. Жай осындай латентті формада адамдар полиолиелит, бруцуллезбен, кейбір вирусты гепатиттер және басқа ауруларды өткізеді.
Қалғушы (дремлющая) инфекция. Организмде қоздырғыштың симптомсыз болуы латентті инфекциядан кейін немесе ауырғаннан кейін көп уақытқа сақталуы мүмкін. Мысалы: бірінші ретті комплекс қалыптасуымен аяқталатын өкпе туберкулезі. Организмнің қарсылығын әлсірететін шарттардың әсерінен, онда сақталған тірі микроорганизмдер белсендіріліп, ауруды немесе оның рецидивін шақырады. Сондықтан, патогенді микробтар кішкене уақыт қалғушы жағдайда болады. Мұндай қалғушы микробтар организмге сыртқы ортадан енуі мүмкін немесе тіршілік қабілеттілігі мен қолайлы орта жағдайларында белсенділікке потенциалдық дайындығын сақтап қалған, белсенділігі төмендетілген қалғушы жағдайда өткен қоздырғыш - микроб болуы мүмкін. Сондықтан олар «сыртқа шығуға дайын микробтар»деп аталады (француз тілінде «microbes de sortie») . Организмдегі қалғушы микробтар орны шектелген ошақта ғана болса, және олар таралып ауру шақырға қабілетті болса, «фокалды»инфекция терминін қолданады (мысалы, шіріген тістегі тынған қабыну процесі, оның қоздырғышы - стрептококк белгілі уақытқа шейін қалғушы жағдайда болады) .
Берілген қоздырғыш үшін қалыпты (типичная) инфекция формасы. Қоздырғыш организмге енеді, онда белсенді көбейеді, осы ауруға тән клиникалық белгілер шақырады. Олар да белгілі айналыммен анықталады.
Қалыпсыз (атипичная) форма. Қоздырғыш организмге енеді, онда белсенді көбейеді, организм оған белсенді иммунитеттің қалыптасуына әкелетін иммунобиологиялық реакциялармен жауап қайтарады. Бірақ клиникалық белгілер дұрыс көрінбей, қалыпсыз, яғни тән емес, белгілер көрсетеді. Көп жағдайда бұл организмнің жоғары резистенттілігіне байланысты, немесе қоздырғыштың әлсіз патогенді қасиеттерімен немесе дұрыс антибактериалды емге немесе осы үш фактордың үшеуінің де әсерімен байланысты болады.
Персистентті (созылмалы) . Қоздырғыш организмге енеді, онда белсенді көбейеді, аурудың белсенді формасын шақырады, бірақ организмнің иммунды жүйелері мен химиопрепараттар әсерінен L-трансформацияға ұшырайды. Торша қабырғасының синтезін бұзатын әсері бар химиопреператтар мен антибиотиктерге, антиденелерге сезімталдығы болмайды, сондықтан көп уақыт тірі болады (персистенттілік ағылшын сөзі «persistence» - өлмейтін, төзімді) . Алғашқы формасына қайта оралып, қоздырғыш патогенді қасиетттерін қайта қалпына келтіріп, көбейіп, аурудың өршуіне (рецидив) алып келеді. Бұндай созылмалы инфекцияның мысалына туберкулез жатады. Науқас организмінде сақталатын туберкулез таяқшасының L-формасы осы аурудың созылмалы жүруінің басты себебі, ал туберкулез таяқшасының L-формасының Mycrobacterium tuberculosis айналуы - оның рецидивінің басты себебі.
Баяу инфекциялар. Қоздырғыш организмге еніп, көп уақыт бойы - айлар, жылдар бойы латентті жағдайда клетка ішінде сақталады. Баяу инфекциялардың қоздырғыштарының биологиялық ерекшеліктерінің күштеріне байланысты организм олардан құтыла алмайды, ал қоздырғышқа қолайлы жағдайда ол бөгетсіз көбейіп, ауру қиындай береді, сосын науқас өлімімен аяқталады. Баяу инфекциялар ұзақ инкубационды периодпен, аурудың ұзақ прогрессирленуші дамуымен, әлсіз иммунды жауаппен және ауыр нәтижемен сипатталады. Баяу инфекцияның қарапайым мысалы ЖИТС болып табылады.
. Жиі жағдайларда латентті инфекциядан кейін, ауырғаннан кейін адам организмі қоздырғыштан толық ажырай алмайды. Сондықтан адам дені сау бола тұра көп айлар, тіпті жылдар бойы бактериятасымалдаушы болады. Басқа адамдардың зақымдану көзі болғандықтан көп аурулардың эпидемиологиясында маңызды рөл атқарады (іш сүзегі, дифтерия және т. б. ) . Себебі, олар қоздырғыштарды сыртқа шығарып, ауаны, суды, тағамдық заттарды зақымдайды. Іш сүзегімен ауырғандардың 5-8% S. typhi созылмалы ( 3 айдан артық уақыт) тасымалдаушысы болып, оның табиғаттағы негізгі резервуары болады.

Реинфекция, суперинфекция, микст-инфекция, екіншілік инфекция түсініктері бар.

Реинфекция - сол қоздырғышпен шақырылған қайта зақымданып, инфекция дамуы. Әдетте ол клиникалық инфекционды ауру формасында болады. Себебі аурудан кейін қуатты иммунитет қалыптаспайды.

Суперинфекция - сауығу болмай тұрып, науқас организмінің сол қоздырғышпен инфицирленуі.

Микст-инфекция - әртүрлі микроорганизмдермен шақырылған екі инфекционды процесстің бір уақытта тууы. Қарсы түсінік - моноинфекция.

Екіншілік инфекция - біріншілік инфекционды аурудың уақытында иммунитеттің әлсіреуінен болады және әртүрлі қоздырғыштармен шақырылады (бактериялар, вирустар, саңырауқұлақтар) . Аз патогенді немесе патогенсіз қоздырғыштармен шақырылған сау адамдағы екіншілік инфекциялар аппортунистикалық деп аталады.

Аутоинфекция - кілегей қабықта және теріде болатын өзіндік микрофлорамен, олардың басқабиотоптарға түсуінен (мысалы, жараға) өзін зақымдау нәтижесінде болатын инфекционды процесстің дамуы.

Сонымен қатар экзогенді және эндогенді инфекцияны ажыратады (соның ішінде аутоинфекция), ошақтық (локалді) және генерализацияланған.

Инфекционды аурудың даму динамикасы.

Инфекционды аурудың дамуы белгілі айналыммен, период алмасуымен сипатталады. Инкубационды және продромалды, даму, сауығу (реконвалесценция) периодтаын ажыратады.

Инкубационды период - зақымдалу уақытымен аурудың алғашқы белгілерінің көрінгеніне дейінгі период. Бұл период ішінде организмде белгілі табалдырықтық мөлшерге дейін қоздырғыштың белсенді көбеюі мен оның токсиндерінің жинақталуы жүреді. Содан кейін организм клиникалық көрінулерімен жауап қайтарып, келесі продромалды период басталады. Инкубационды период ұзақтығы бірнеше күннен бірнеше айға дейін, ал лепр кезінде бірнеше жыл болуы мүмкін. Бүл ерекшелік зақымдау дозасының мөлшері, қоздырғыштың патогенділік дәрежесі, организмнің резистенттілік жағдайы сияқты себептерге байланысты болады.

Продромалды период немесе хабарлаушылар периоды. Ол дене қызуы, жалпы әлсіздік, бас ауруы сияқты спецификалық емес жалпы көріністермен сипатталады. Ұзақтығы 24-48сағат аралығында.

Даму периоды. Ол да жиі белгілі айналыммен сипатталады. Симптомдардың өсу стадиясын (incrementіum стадиясы), ауру өршуі (acme стадиясы) және симптомдардың сөну стадиясын (decrementum стадиясы) ажыратады. Аурудың жай формасында бұл период жалпы симптомдармен, жиірек: интоксикациямен, қабынумен, бөртпенің пайда болуымен, лихоадка болуымен сипатталады.

Сауығу периоды немесе реконвалесценция. Клиникалық сауығу паталогоанатомиялық және бактериологиялық сауығудан бұрын басталады. Адам сау болғанымен процестің локализацияланған жерінде кейбір паталогоанотомиялық өзгерістер сақталады (мысалы, дизентериядан кейін тоқ ішектің кілегейлі қабығында) . Реконвалесценция толық болуы мүмкін - барлық процестер ешбір кедергісіз аяқталады. Бірақ көптеген аурулар ауыр іздер қалдырады, мысалы: полиомиелиттен кейінгі бұлшықеттердің салдануы, В гепатитінен кейінгі бауыр циррозы. Ерекшк маңыздысы ол инфекционды аурудан кейінгі бактериологиялық сауығу, яғни организмнің қоздырғыштан толық құтылуы. әр түрлі инфекционды аурудан кейін бактериологиялық сауығу периоды өзгермелі бұл науқасты ауруханадан шығарған кезде есепке алынуы тиіс. Мысалы, іш сүзегінен кейін реконвалесценттердің 80% алғашқы екі апта бойы бактериятасымалдаушы болады. Бактериологиялық сауығуды лабораторлық бактериологиялық анализдермен бақылайды. эпидемиологиялық маңызы туралы жоғарыда айтылған.

Инфекциялық аурулардың диагностикасының негіздері.

Инфекциялық аурулардың диагностикасында терапияда колданатын барлық әдістер қолданады, яғни сұрау арқылы анамнез жинау, науқасты зерттеудің клиникалык, лабораториялық, инструментальды және т. б. арнайы әдістері. Оған коса инфекционистер тек инфекциялық аурулардың диагностикасында қолданылатын арнайы әдістемелерді пайдалынады. Оларға біріншіден қоздырғышты анықтау және бөліп алу, және де ағзаның коздырғышқа берген жауабын сипаттайтын спецификалық белгілерін анықтау болып табылады.

Екіншіден инфекциялық аурудың диагностикасы ерекше клинико-эпидемиологиялық әдістерді талап етеді. Осыған байланысты дәрігер эпидемиологиялық анемнез жинайды. Бұл анамнез аурудың козі, таралудың жолы туралы ақпаратта анықтау үшін, бұрын ауырған инфекциялық ауруларды және вакцинациялық егулер жайлы мағлұмат алу үшін жиналады.

Диагноздың барынша ерте қойылуы аурудың оң соңын аныктап қана қоймай, аурудың таралуын да болдырмайды. Диагностика барлық клиникалык зерттеулер мен (анамнез мәліметтері мен эдид. анамнезді қоса) лабораториялық, инструментальды зерттеулерді талап етеді.

Күн өту, суға бату, электр жарақаты, алғашқы көмек.

Күн өту және ыстық өту - организмге қызу өтуден пайда болатын сырқат. Балаларға, етженді адамдарға, жүрек-қан тамырлары ауруымен және эндокринді аурулармен ауырған адамдарға қызу өткіш келеді. Әсіресе, шақырайған сәулеге басты қыздырғанда күн өтеді.

Ыстық өту мен бастан күн өтудің белгілері ұқсас:

- әлсіздік, бас айналу, асқынған жағдайда - дененің құрысуы, естен таңу;
- жүрек айну, асқынған жағдайда - құсу;
- бас ауру;
- дененің қызуы (40 градусқа дейін) ;
- тері қабатының қызаруы;
- суық тер шығуы;
- тахикардия.

Бастан қатты күн өткенде адам сандырақтап, көзіне бірдеңелер көрініп, психомоторлық қозуға ұшырауы мүмкін. Егер науқасқа тез арада медициналық көмек көрсетпесе, өліп кетуі де мүмкін.

Бастан күн өту мен ыстық өту әсіресе балалар мен қарттарға қауіпті, сонымен қатар жүрек-қан тамырлары ауруларымен ауыратын адамдарға

Бастан күн өткенде және ыстық өткенде алғашқы көмек. Бастан күн өткенде немесе ыстық өткенде ең алдымен науқасқа күн немесе ыстық әсер етпеуін қамтамасыз ету керек. Егер адам бөлме ішінде өзін жайсыз сезінсе, таза ауаға шығарыңыз, егер далада болса - науқасты көлеңкеге апарыңыз немесе ауа кіріп тұратын, салқын бөлмеге кіргізіңіз. Оны жатқызып, жағасын шешіңіз немесе үстіңгі киімін шешіңіз.

Науқастың үстіне салқын суға дымқылданған матаны жабыңыз, маңдайы мен желкесіне дымқыл орамал немесе мұз салынған пакетті қойыңыз. Бөлме температурасындағы сумен ысқылау (18-20 градус) мен желпу жақсы көмектеседі. Бастан күн өткенде және ыстық өткенде кофеинсіз және ішімдік емес салқын (суық емес!) су беру қажет. Дәрі-дәрмекті тек дәрігердің нұсқаулығымен ішкен жөн.

Егер ересек адам қалтырап жатпаса, ал қолы мен аяқтары суық болса, спирт немесе сірке суымен (олардың әрқайсын сумен араластырып алыңыз) тері бүгілетін жерлерін (тізе асты, шап арасын, қолтықтың астын) ысқылау қажет. Балаларды спирт және сірке суымен ысқылауға болмайды!

Егер науқас есінен таңып қалса, мұсатырлы спирт иіскетіңіз немесе бетіне суық су шашыңыз. Есін жинамаған жағдайда, дереу жедел жәрдем шақырыңыз немесе ауруханаға жеткізіңіз.

Егер адамның тамыр соғысын сезбесеңіз және демі естілмесе, жедел жәрдем келгенше қолдан дем алдыру немесе жүрегіне жанама массаж жасаңыз.

Бала, жасөспірім немесе жүрек-қан тамырлары ауруларымен ауыратын адамның басынан күн өтсе немесе ыстық өтсе дәрігер шақыру міндетті.

Алғашқы жәрдем көрсетіліп, адам есін жиған соң, оны дәрігер қарап шығуы тиіс. Бәлкім, оған бірнеше күн үйде жату керек болады.

Егер жағажайда, қыдырып жүріп немесе ыстық бөлмеде ұзақ уақыт отырған соң басыңыз айналып, ауырып, әлсіздік сезінсеңіз, бұл күн өткеннің немесе ыстық өткеннің алғашқы белгілері болуы мүмкін. Дереу сол арадан шығып, көлеңкеге барыңыз немесе терезені ашып, киімдеріңіздің алдын ашыңыз. Егер мүмкіндік болса, дененің үстіңгі бөлшегін салқын сумен сүртіңіз, бетіңізді жуыңыз, жата тұрыңыз. Міндетті түрде 1-2 стақан су ішіңіз, біраз уақытқа темекі шекпеңіз және тамақ ішпеңіз.

Суға батқан кездегі алғашқы медициналық және дәрігерге дейінгі көмек . Суға батушыны судан ессіз күйде алып шыққан кезде, алайда тыныс алуы мен тамырлардың соғысы қанағаттанарлық болса оны аяқтарын 40-50 ^о -қа етбетінен көтеріп, мүсәтір спиртін иіскетуге береді, аяқ-қол мен кеуде клеткаларын ысқылайды.

Суға батқан кезде немесе құтқарғаннан кейін бірден естің қысқа уақытқа жоғалуы күрделі асқынулардың ықтималдығы туралы елеулі ескертулер екендігін есте ұстаған жөн. Зардап шегушіні бүйірлей жатқызған күйде алып кетеді.

Зардап шегушіні жанталас немесе клиникалық өлім жағдайында алып шыққан кезде еанимация шараларының кезектілігі төмендегіше болуы тиіс.

ауыздың, мұрынның, қуыстарының құмнан немесе балшықтан тазарту;
тыныс жолдары мен асқазаннан суды шығару;
жасанды тыныс алдыру;
қан айналымын қолдау.

Жоғары тыныс жолдарын босату мынадай ретпен жүргізіледі. Ауыз қуысын тез қарап шығып дәкі салфеткасы оралған сұқ саусақпен алынбалы протезді алады, ауызды сілекейден, балшықтан тазартады. Бұдан кейін таңдай қуысының бөгде заттармен кептелгендігін анықтау үшін саусақты сақтықпен қозғалтады.

Тыныс жолдары мен асқазаннан су мен көбікті шығару, суға батушыны етбетінен жатқызып оны құтқарушы аяғын бүгілген тізесіне тірейді және кеуде клеткаларын қысады, алайда бұл кезеңге бар-жоғы бірнеше секунд қана жұмсалуға тиіс.

Алғашқы көмек кезіндегі жасанды тыныс алдыру «ауызға-ауыз», «мұрынға-ауыз» әдістерімен жүргізіледі. «Ауызға-ауыз» әдісімен жасанды тыныс алдыруды зардап шегушіні қатты жерге шалқалай жатқызудан бастайды. Бір қолды мойынның астына, екінші қолды зардап шегушінің маңдайына қойып оның басын қысады сөйтіп тыныс жолдарына ауаның еркін өтуі үшін жағдай жасалады.

Маңдайдағы алақанның саусақтарымен ауаның шықпауы үшін мұрынды жабады. Көмек көрсетуші өзінің ауызымен зардап шегушінің ауызын толығымен жауып оның тыныс жолдарына ауаны қаттырақ үрлейді, содан кейін зардап шегушінің шамалы ауа шығаруына мүмкіндік береді.

Жасанды тыныс алдыруды жүргізу кезінде кеуде клеткаларын ұдайы бақылауда ұстау қажет. Егер де реанимацияны бір құтқарушы жүргізсе, онда кеуденің әрбір онбес қысылуына екі-үш рет ауа үрлейді.

«Мұрынға ауыз» әдісін ем-дом жасау тәжірибесі болмаған жағдайларда, зардап шегушінің жағы қатты қысылған немесе жарақаттанған кезде қолданған дұрыс. Бұл жағдайда мұрын жолдары бос болуға тиіс.

«Мұрынға ауыз» әдісімен жасанды демалдыруды жүргізу үшін мына әрекеттерді жасайды. Маңдайдағы қолмен басты артқа қарай бұрайды, екі -үш қолмен төменгі жақты жоғары көтеріп ауызды жабады. Ауызды сонымен қатар үлкен саусақпен де жабуға болады. Ауызды зардап шегушінің мұрнына қойып оған ауа үрлейді.

Балаға жасанды тыныс алдыру кезінде ерінмен ауыз бен мұрынды қатар қамтиды. Ауаны ересектермен салыстырғанда азырақ үрлейді. Балалардағы тыныс алу жиілігі минутына 18-20-дан аспауы тиіс. Құрсақ төңірегінің қампайуы асқазанға ауаның барғанын көрсетеді. Алақанмен сырқаттың басы мен мойын жағына қарай іштің төңірегін аударып алақанмен сақтықпен қысады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.