Аспергиллотоксикозға микробиологиялық бақылау жүргізу

I. Кіріспе
II. Негізгі бөлім
1. Аспергиллотоксикоз қоздырғыштарына жалпы сипаттама және культурасын өлтіру және зардаптылығы
2. Афлатоксикозға және охратоксикозға сипаттама
3. Афлатоксикоздың және охратоксикоздың симптомдары және патогенезі
4. Афлатоксикоздың және охратоксикоздың диагноз қою, емдеу және алдын алу
III. Қорытынды
IV. Пайдаланған әдебиеттер

Ауыл шаруашылығы жануарларының улы микроскопиялық саңырауқұлақтармен зақымдалған жем – шөппен азықтануы себепті пайда болатын ауру түрлерін микотоксикоздар қатарына жатқызады. Осы аурулар тобына клавицепстоксикоз, эрготизм, жылқының дендродохиотоксикозы, стахиоботриотоксикоз, фузариотоксикоз, аспергиллотоксикоз, көгеріп кеткен өсімдік токсикоздары жатады. Митоксикоздарды қоздыратын саңырауқұлақтар көбіне жетілмегендер қатарына (fungi imferfecti) және қалталылар қатарына (Аscomycetes) жатқызылады.

1. Е.М.Қорабаев, Н.А.Заманбеков, Ә.М.Өтенов «Токсикология» Алматы,2011ж
2. Б.Т.Толысбаев, К.Б.Бияшев «Микробиология және иммунология» Алматы,2006ж
3. Сбойчаков В.Б. Санитарная микробиология. - М.: ГЭОТАР-Медиа, 2007

Пән: Биология
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы Ауыл Шаруашылық министрлігі
ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ АГРАРЛЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ
Ветеринария факультеті

Биологиялық қауіпсіздік кафедрасы
РЕФЕРАТ

Тақырыбы: Аспергиллотоксикозға микробиологиялық бақылау жүргізу

Орындаған: Әбіл Ұлжан
Тексерген: Мықтыбаева Рая

АЛМАТЫ 2015 ж

Жоспар

I. Кіріспе
II. Негізгі бөлім
1. Аспергиллотоксикоз қоздырғыштарына жалпы сипаттама және культурасын өлтіру және зардаптылығы
2. Афлатоксикозға және охратоксикозға сипаттама
3. Афлатоксикоздың және охратоксикоздың симптомдары және патогенезі
4. Афлатоксикоздың және охратоксикоздың диагноз қою, емдеу және алдын алу
III. Қорытынды
IV. Пайдаланған әдебиеттер

I Кіріспе
Ауыл шаруашылығы жануарларының улы микроскопиялық саңырауқұлақтармен зақымдалған жем - шөппен азықтануы себепті пайда болатын ауру түрлерін микотоксикоздар қатарына жатқызады. Осы аурулар тобына клавицепстоксикоз, эрготизм, жылқының дендродохиотоксикозы, стахиоботриотоксикоз, фузариотоксикоз, аспергиллотоксикоз, көгеріп кеткен өсімдік токсикоздары жатады. Митоксикоздарды қоздыратын саңырауқұлақтар көбіне жетілмегендер қатарына (fungi imferfecti) және қалталылар қатарына (Аscomycetes) жатқызылады.

II Негізгі бөлім
1. Аспергиллотоксикоз қоздырғыштарына жалпы сипаттамажәне культурасын өлтіру және зардаптылығы.Аспергиллотоксикоз - Aspergillus туысы саңырауқұлақтарымен зарарланған азық жегеннен пайда болатын малдардың ауруы. Азық көбіне A.fumigatus, A.flavus, A.niger, A.clavatus, A.wentii, A.Chevalieri грибтерімен зарарланады. Aspergillus түрінің саңырауқұлақтары аскомицеттер класына, Plectoascales қатарына, Aspergillaceae тұқымдасына жатады.
Саңырауқұлақтардың буынтақталған мицелийлері және бір клеткалы кондиеносцестері болады, оның томпақша келген жоғары жағында споралардың - конидийлердің ( грекше - шаң) тізбектері таралады. Аспергиллдерді микроскоппен зерттегенде оның өсіп - өнетін бөлігінде аққан су тамшылары сияқты заттарда көруге болды, оның су сепкіш зең саңырауқұлағы деп аталатыны да осыдан. Мицелийлер мен конидиеносецтер түссіз болады, ал кондийлердің көптеген түрі жасыл және қара түске боялған.

Грибтер рН 5,0 - 6,0 23 - 26 °С температурада, Чапек ортасында жақсы өседі. Ал грибі 37 °С - де және одан жоғары температурада өсіруге болады.
Аспергиллдер табиғи сабстраттарда жемде, жем - шөпте, сондай - ақ синтетикалық орталарда улы өнімдер түзеді. Аспергиллдердің отыздан астам түрінің у шығару қабілеті бар. Осы грибтің 14 түрі токсині болады.

2 - сурет. Аспергилдердің көрінісі
В1,В2 фракцияларының уы өте күшті, өйткені бұлардың концерогенді қасиеті бар. Бұл токсиндер афлатоксиндер деп аталады, мұның себебі, олар алғаш рет Aspergillus грибімен зақымдалған арахис ұнының экстрактысынан алынды. Химиялық құрамы жағынан афлатоксин кумариндер тобына жатады. А.Fumigatus грибі биологиялық жағынан активті заттар түзе алады. Бұл саңырауқұлақтың токсикалық меттаболиттерді: фумагиллинді болып отыр. Олардың бәрі термостабильді, токсикоз қоздыра алады, гемолитикалық және антигендік қасиеттері болады.
2. Афлатоксикозға және охратоксикозға сипаттама. Афлатокикоздар- құрамында токсин метаболиттер,афлатоксиндер (As-pergillus flavus және Aspergillus parasiticus) бар, тамақ жегенде пайда болатын ауру. Афлатоксиндер - аспергилл саңырауқұлақтарының екінші метаболиттері.
Афлатоксин - A(spergillus) Fla(vus) toxinus деген сөздерден шыққан. Олар 1960 жылы Ұлыбританияда ашылған. Олар өсімдікті тағамдардан,әсіресе, дәнді дақылдардан кең таралады,олардың әсер ету басы- афлатоксин B1,B2,B2a; G1,G2,G2a; M1,M2; Және де олар жер жаңғақта, сәбізде, асбұршақта, какаода, етте, сүтте және сырда табылған. Афлатоксиндер термиялық қайта өндіруде бұзылмайды. Олар өте улы болып келеді. Мысалы,жануарлардың өткір улануы В тобындағы афлатоксинмен шақырылған. Өткір улану қозғалыстың бұзылысымен, бауырдың зақымдалуымен (цирроз,некроз алғашқы рактың дамуымен), тырысқақпен, геморрагиямен, ісіктермен, және де асқазан - ішек жолдарының қызметінің бұзылысымен анықталады.
Бұлар үй құстарының ауруының этиологиясы, Ұлыбритания, Кения, Уганда және басқа елдерде етек алғанда, 1960 - жылдардан өздеріне ерекше көңіл аударды.
Афлотоксиндер тұқымдасы 18 қосылысты ( 4 негізгі және 14 негізгі топтар метаболиттері) біріктіреді. Бұлардың бәрі фурокумариндер. Афлотоксиндер ерітінділері қараңғы және салқын жерде жылдам сақталады. Аммиак не натрий гипохлоридімен өндегенде олардың активтігі кемиді. Афлотоксиндер қосылыстарын ажырату оларға тән флуресценцияға негізделген, осының арқасында бұндай қосылыстарды аз мөлшерде (1 л сүтте 0,002 мкг) болса да табуға мүмкіндік туады.
60 жылдардың басында зақымданған жөмшөптен дамыған микотоксикоз күркетауық, үйрек балапандары, бұзау және шошқадан табылды. Афлатоксиндер күшті гепатотропты у. Бұдан басқа олардың канцерогендік, тератогендік және мутагендік қасиеттері бар.
Аспергилл саңырауқұлақтары метаболиттерінің арасында ең токсиндісі - афлатоксин В1. Афлатоксиндер күшті иммунитет тежеушілер. Олар клеткалық және гумааральдық иммунитетті тежейді. Бауырды ауруға шалдықтырып, олар сонымен қатар осы органға концерогендік әсер етеді. Нуклеин қышқылдары мен белок синтезін баяулатады. Жемшөпте 0,1 - 0,4 мкгкг мөлшеріндегі афлотоксин В1 жұмыртқаның ақ және сары уызына өтеді, осының салдарынан олардың ұрықтануы кемиді. Афлатоксинді саңырауқұлақтар өсіп тұрған астық тұқымдас өсімдіктерге және жемшөптік дақылдарға микотоксин шығармайды, сондықтан афлатоксин егістікте байқалмайды.
Және де аспергилалар микотоксиндердің басқа да түрлерін өндіреді- охратоксиндер А,В,С(A.ochra-Wceus),патулин(A.terr eus, A.niverus, A.candi,глиотоксин(A.giganteus,A.fu migatus),стеригматоцистин(A.versico lor,A.nidulans), треморген(A.clavatus,A.flavus,A.can didum), цитохалазминалар(A.clavatus), цитринин(A.terreus,A.niveus,A.candi dum).
Охратоксиндер структурасы бойынша изокумариндер. Алғаш Оңтүстік Африка елдерінде зең саңырауқұлағы Aspergillus ochraceus культурасынан бөлініп алынған, аты осыдан шыққан. Аспергил саңырауқұлақтары шығаратын охратоксиндер көбіне оңтүстік елдерінде, пенциллинум мен бірге - солтүстікте кездеседі. Бірақ бұл аралас микотоксикоз емес, микотоксиндардың бір түрі ғана тарататын ауру. Бірнеше А,В,С,Д, охратоксиндер белгілі. Жем - шөпке түсуші ретінде жиі кездесетін охратоксин А, сирек кездесетіні охратоксин В.
Охратоксин А түссіз, кристалды зат, суда нашар, хлороформда, этанолда, ацетонда сілті ерітінділерінде жақсы ериді.
Охратоксин В - Охратоксин А тәрізді, соған ұқсас, бірақ бұнда хлор жоқ. Охратоксин А - ға қарағанда токсиндік күші кем (50 есе).
Охратоксиндер көбіне бүйректі ауруға шалдықтырады, дегенмен патологиялық өзгерістер ішек - қарын жолында, бауырда, лимфоидты тканьдарда дабайқалады.
Бұл ауру көбіне шошқада ( өлімі 40 - 90 % - ға жетеді), балапанда, мекиенде, күрке тауық ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.