Микотоксикоз. Стахиоботриотаксикоз

Кіріспе
1. Микотоксикоздардың тудыратын аурулары .
2. Стахиоботриотаксикоз.

Пайдаланылған әдебиеттер

1. Микотоксикоздар – әртүрлі улы саңырауқұлақтармен зақымдалған азықтарды жеу нәтижесінде туатын аурулар. Олар токсиндер бөледі, бірақ ұлпаларда паразиттік тіршілік етпейді. Азықтарда қолданғанда жануарларда токсикоз тудыратын микотоксиндердің жинақталуы жүреді (эрготизм, фузариотоксикоз, стахиботриотоксикоз және т.б.). Микоздар мен микотоксикоздардың айырмашылық қасиеттерін кестеден қараңыз.

Көбінесе азықтарда кездесетін саңырауқұлақтарды шартты түрде екі негізгі топқа бөледі – егістік саңырауқұлақтары мен сақтау зеңдері. Біріншіге дәнде өсімдіктің вегетация кезеңінде енуге және дамуға қабілетті түрлерді жатқызады. Олардың ылғалдылық деңгейіне қоятын талаптары өте жоғары болып табылады– 20-25%.

1. Шортанбаев А.А., Кожанова С.В. «Жалпы иммунология», Алматы, 2008
2. К.А. Жуманбаев «Клиникалык иммунология жэне аллергология», Караганды, 2008

Пән: Медицина
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы Білім және Ғылым министрлігі
Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ
Тақырыбы: Микотоксикоз. Стахиоботриотаксикоз.

Орындаған:Толеуханов М.Г
Тексерген:Нуркенова М.К Тобы:Вс-403

Семей қаласы-2015-2016

Жоспары:
Кіріспе
1. Микотоксикоздардың тудыратын аурулары .
2. Стахиоботриотаксикоз.

Пайдаланылған әдебиеттер

1. Микотоксикоздар - әртүрлі улы саңырауқұлақтармен зақымдалған азықтарды жеу нәтижесінде туатын аурулар. Олар токсиндер бөледі, бірақ ұлпаларда паразиттік тіршілік етпейді. Азықтарда қолданғанда жануарларда токсикоз тудыратын микотоксиндердің жинақталуы жүреді (эрготизм, фузариотоксикоз, стахиботриотоксикоз және т.б.). Микоздар мен микотоксикоздардың айырмашылық қасиеттерін кестеден қараңыз.

Көбінесе азықтарда кездесетін саңырауқұлақтарды шартты түрде екі негізгі топқа бөледі - егістік саңырауқұлақтары мен сақтау зеңдері. Біріншіге дәнде өсімдіктің вегетация кезеңінде енуге және дамуға қабілетті түрлерді жатқызады. Олардың ылғалдылық деңгейіне қоятын талаптары өте жоғары болып табылады - 20-25%.
2.Стахиоботриотоксикоз
Стахиоботриотоксикоз - Stachybotrys alternans саңырауқұлағымен зақымдалған сапалы емес азықты жегеннен пайда болатын жануарлар ауруы. Ең алғаш рет бұл ауру 1931 ж. КСРО кезінде жылқыларда тіркелген болатын. 1937-1938 жылдары кең таралған. Аурудың кенеттен пайда болуы, ауырған малдардың жоғары өлім коэффициенті, клиникалық белгілерінің ерекшелігі, этиологиясы айқын болмауы стахиоботриотоксикоздарды белгісіз ауру түрлеріне жатқызған болатын. Басында ауруды бактериалды және вирустық инфекцияларға жатқызған, бірақ бұл жануарлардың кеңінен улану себебін де бөлген жоқ болатын. П.Д. Ятель микологиялық мұқият зерттеулерінен аурудың азықтан пайда болғанын және оның St. аlternans саңырауқұлағымен зақымданғанын анықтаған болатын. Кейін стахиоботриотоксикоз кезіндегі клиникалық белгілерін,жануарлар бейімділігін, патогенезін зерттеу жұмыстары жүргізілген болатын (К.И. Вертинский, М.И. Саликов, Ф.М. Пономаренко, Ф.Х. Саркисов, В.И. Мутовин және басқалары, 1938-1944). Саңырауқұлақ табиғатта кең таралғандығын зерттеулер көрсеткен болатын. Ол АҚШ, Англия, Франция, Румыния, Польша және басқа елдерде анықталды. Жануарлардың шалдығу деңгейі әртүрлі. Стахиоботритоксикоздарға ең сезімтал жылқылар. Жылқылар стахиоботритоксикоздар жайлы алғаш мәліметтер К.И. Вертинский, А.Х. Саркисова (1951) еңбектері болып табылады. Кейін стахиоботриотоксикоздар басқа елдерде сипатталған болатын: Венгрия, Болгария, Румыния, Чехословакияда. Көп уақыт бойы жылқылардан басқа жануарлар түрлері St. аlternans саңырауқұлақ токсиндеріне сезімтал емес және қалыпты жағдайда ауруға шалдықпайды деп саналатын. Бірақ стахиоботриотоксикоздармен елімізде 60-шы жылдары ірі қара мал жалпылама ауруға шалдығуынан бұл көзқарасты өзгерткен болатын. Микотоксикоз белгілері бар ауруларын толығымен зерттеу стахиоботриотоксикоз шошқаларда, қойларда, енекелерде, бизондарда, бұғыларда, құстарда кездесетіні анықталды. Эксперименталды жолмен стахиоботриотоксикоз жылқыларда, ірі қара малдарда, қойларда, шошқаларда, иттерде, көгершіндерде, мысықтарда, тышқандарда, теңіз шошқаларында, қояндарда жасалынды. Стахиоботриотоксикоздарға әртүрлі деңгейлі сезімталдық физиологиялық ас қорыту, жасының, азық сипатының және т.б. ерекшеліктеріне байланысты болуымен түсіндіріледі. St. аlternans саңырауқұлағы қалыпты жағдайда сабан, пішен, бұршақ, жүгері, мақта, мекенді зақымдайды. Саңырауқұлақпен зақымдалған азық қараяды, үстіне күйе жамылғандай болып көрінеді. Азықтың саңырауқұлақпен зақымдалуын жоғары ылғалдылық та әсерін тигізеді. Мұндай азық жеген жануарларда аурудың клиникалық белгілері пайда болады. Жылқыларда қалыпты жағдайда стахиоботриотоксикоз ағымы қалыпты (жітілеу) және қалыпты емес (жіті) формада өтеді. Некроздармен, қантүзуші органдар, жүйке жүйесі, асқазан - ішек траты бұзылыстармен сипатталатын ауру. Қалыпты формасы - азықтық токсиндерін ұзақ, сублетальді дозасында қолданылғанда 3 кезеңде өтеді. Бірінші кезең саңырауқұлақпен зақымдалған азықты жегеннен кейін 1-3 күні анықталады. Ауруға шалдыққан мал ернінде некротикалық қабыршақтар мен жаралар пайда болады (сурет №1). Сілекей бөлінуі, мұрын ісінуі, конъюнктивит, ринит, стоматит байқалады. Мұрын қуысынан катарльді экссудат бөлінеді. Саливациямен қатар, жас бөліну, конъюнктивит гиперемиясы, қабақ ісінуі болады. Көп жағдайда лимфа түйіндері (жақ асты) мен бастың жалпылама ісінуі тіркеледі. Осы кезде жануардың тәбетінің тез төмендеуі мен апатиясы байқалады. 15-20 күннен соң екінші кезең басталады. Мұнда қан дискрезиясы, екіншілік некроздар, әлсіздік, тер бөлінуі, шаншу, дене температурасы жоғарлауы байқалады. Екіншілік кезеңге токсикоздың клиникалық белгілердің дамуы тән. Алғашқы кезде лейкоцитоз болып, кейін лейкопенияға ауысады. Лейкоциттер саны 1-3 мыңмм3 дейін азаяды. Жалпы нейтрофилдер саны да азаяды. Ауру дамуына орай тромбопения мен қан ұйюының реакциясы төмендейді, толық қан ұйымауына дейін. Екінші кезең 15-20 күнге дейін созылады, кейде 50 күнге созылуы мүмкін.
Содан кейін соңғы, үшінші кезең басталады. Дене температурасы 40-41,50С көтерілуімен, жүрек қызметі бәсеңдеуімен, ауыз кілегейінде некроздармен, азықтан толық бас тарту, жүдеу мен өліммен сипатталады. Буаз малдар іш тастайды. Шаншулар байқалады. Перистальтика күшейеді не бәсеңдейді. Токсинді бүйрекке әсеріне байланысты несепте белок анықталады, цилиндірлі және эпителиальді жасушалар. Пульс бәсең, аритмиялық (60-120 соққы 1 мин-та), жануар жатып қалады, тірі массасы кемиді. Үшінші кезең ұзақтығы 1-6 күн, өліммен аяқталады. Аурудың бірінші және екінші кезеніңде ғана өзімен қайта қалпына келуі мүмкін. Қалыпты емес (жіті) форма зақымдалған азықтың көп мөлшерде бірден жегеннен пайда болады. Мұнда дене температурасы 2-4 күні азық жеген соң көтерілуі тән. Кілегей қабықтар цианозы, өкпе ісінуі, кілегейлер геморрагиясы, орталық жүйке жүйесі бұзылуы, бас бұлшықеттерінің клоникалық құрысуы, жүрек-қан тамыр жүйесінің бұзылыстары байқалады. Пульсі әлсіз, аритмиялы, 80-100 соққы минутына, температура 40-410С сақталады. Жануар 1-3 күннен соң өледі. Ірі қара малда стахиоботриотоксикоз организмге түскен микотоксиндер көлеміне қарай, жылқыларда сияқты, екі ағымға бөлінеді: жіті және созылмалы микотоксикоз. Жануардың ауруы жіті ағымында 1-4 күннен кейін өліммен аяқталады, ал созылмалы ағымындаауру бірнеше аптаға созылады. Жіті токсикоз әлсіздікпен, азықтан бас тартумен, жануардың кенеттен өлімімен сипатталады. Айқын клиникалық белгілері болмайды. Созылмалы токсикоз микотоксиндердің аздаған мөлшерінде ұзақ уақыт бойы организмге түсуінен пайда болады және екі кезеңде: субклиникалық (жасырын) және клиникалық.
Алғашқы кезеңде (ұзақтығы 3-30күн) жануардың ауру екендігін визуалды түде анықтау мүмкін емес. Бұл кезеңде қан құрамының өзгеруі: лейкоцитарлы формулада сол жаққа ығысқан ядролы нейтрофилия. Қысқа уақыттық лейкоцитоз лейкопенияға ауысады. Осы жолмен лейкоциттер мөлшері 12-18 мың 1мм3көбейіп, ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.