Балалар психологиясының даму тарихы, теориялар туралы негізгі түсініктер

Жоспар
Кіріспе

1.Бала психологиясы
2.Жеке адамды қалыптастыру
3.Қазіргі балалар психологиясы
4.Психикалық дамудың жас кезеңдері
5.Баланың дамуы

Бала психологиясы – жас ерекшелігі психологиясының негізгі бөлімі. Ол адам өміріндегі тұтас бір кезең болып табылатын балалық шақтың психикалық даму заңдылықтарын зерттейді.Жас ерекшелігі психологиясының іргетасы болған бала психологиясы XIX ғасырдың аяғында дербес пән ретінде өмірге келді.Бала психологиясының негізін қалаған – неміс ғалымы В.Прейер. Ол Бала психологиясын зерттеуде тұңғыш рет интроспекция әдісінен объективті бақылауға өтуді жүзеге асырды. В.Прейердің «Бала жаны» атты кітабы (1882) бала психологиясын жүйелі зерттеуді бастап берген психологиялық еңбек болды. Бала психологиясының пәні – балалық шақтағы психикалық дамудың жалпы заңдылықтарын онтогенезде ашу,осы дамудың жас кезеңдері мен оған өту себептерін анықтау.Бала психологиясы үшін басты мәселе – баланың психикалық дамуының факторларын, психикалық даму шарттарын түсіндіру.

Пән: Психология
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 11 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министрлігі
Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ

Тақырыбы:Балалар психологиясының даму тарихы, теориялар туралы негізгі
түсініктер.

Орындаған:Теміржан.Д.С

Топ:П-407

Тексерген:Кулмышева Н.А.

Семей 2015 жыл

Бала психологиясы – жас ерекшелігі психологиясының негізгі бөлімі. Ол адам
өміріндегі тұтас бір кезең болып табылатын балалық шақтың психикалық даму
заңдылықтарын зерттейді.Жас ерекшелігі психологиясының іргетасы болған бала
психологиясы XIX ғасырдың аяғында дербес пән ретінде өмірге келді.Бала
психологиясының негізін қалаған – неміс ғалымы В.Прейер. Ол Бала
психологиясын зерттеуде тұңғыш рет интроспекция әдісінен объективті
бақылауға өтуді жүзеге асырды. В.Прейердің Бала жаны атты кітабы (1882)
бала психологиясын жүйелі зерттеуді бастап берген психологиялық еңбек
болды. Бала психологиясының пәні – балалық шақтағы психикалық дамудың жалпы
заңдылықтарын онтогенезде ашу,осы дамудың жас кезеңдері мен оған өту
себептерін анықтау.Бала психологиясы үшін басты мәселе – баланың психикалық
дамуының факторларын, психикалық даму шарттарын түсіндіру. Психология
ғылымында баланың психикалық дамуын түсіндіретін теориялар шартты түрде 2
үлкен бағытқа бөлінеді:
1) Биогенетикалық
2) социогенетикалық
Бала психологиясы баланың дүниеге келгеннен мектепке барғанға дейінгі уақыт
аралығын қамтиды.
Балалар психологиясының пайда болуы мен бала психикасының даму
заңдылықтарын зерттеу биология ғылымының жүйесіне енген үлкен бір жаңалық
болды.XIX ғ. Чарлз Дарвиннің жасаған эволюциялық ілімі аса маңызды кезең
болды. Адам соған сәйкес органикалық дүниенің дамуының тұтас жүйесіне енді.

Көрнекті чехтың ұлы педагогы Ян Амос Коменский (1592-1670ж) балаларды
сезім ерекшеліктеріне байланысты оқыту жүйесін құру керектігі туралы ең
алғаш өз пікірін ұсынып, мектепке дейінгі тәрбиенің алғашқы жүйесін жасады.
Осы негізде Ұлы дидактика, Суретті көрнекі әлем еңбектері шықты.
1712-1778 жылдары мектеп жасына дейінгілердің психикалық ерекшеліктерін
егжей-тегжейіне дейін толық байқаған Жан-Жак Руссо баланың өздігінен
дамуына ерекше мән беріп, оның дүниені танып білу негізі табиғат болуы
керек деді. Табиғаттың өзі баланың ақыл-ойын дамытудың негізі. Ал
тәрбиешінің рөлі – іс-әрекет барысында әрі қарай ұйымдастыру.
1746 - 1824 ж Генрих Пестолоций баланы үлкендердің жүйелі түрде үйретіп
отыруына үлкен мән беру маңызды мәселе деп қарастырды. Ол кісі баланың жеке
басын қалыптастыруда отбасының, әсіресе анасының рөлі ерекше деп бағалаған.
Онда табиғи дарындылық принциптерін басшылыққа ала отырып, баланың жас
ерекшелігін ескеруді талап етті.
Жеке адамды қалыптастырудағы тәрбие рөлінің құдіреті туралы
көзқарасты XVIII ғасырдағы Ресейдегі алдыңғы қатарлы ағартушылар да жүйелі
түрде қолдады. Мысалы, В.И.Татишев өзіндік ақылдың даму көзі жас адамға
өзгенің іс-тәжірбиесін меңгеру болып табылады деп атап көрсетті. Бұл
тәжірбие тіл арқылы немесе жазбаша түрде беріледі. Сондықтан адам екінші
бір адамның еңбегінің көмегінің жемісі болып есептеледі. Ең алғаш балалық
шақтың психикалық дамуының жас кезеңдерінің түп нұсқасын салған осы
В.И.Татищев болды.
XIX ғасырдың соңы XX ғасырдың бас кезінде шетел психологтары В.Штерн,
Э.Мейман, А.Бине, К.Коффка, К.Бюллер, т.б өз еңбектерінде балалар
психологиясы туралы мәселелерді қорытындылап, негізгі бағыттарға қысқаша
талдау жасады. Революциядан кейінгі қайта өрлеу жылдарында диалектикалық
материализм негізінде де бала психикасының дамуы туралы Ресейде
эксперименталдық балалар психологиясы ерекше қарқынмен жұмыс жасады. Атап
айтар болсақ, А.Ф.Лазурский, А.П.Нечаев, И.Кросногорский, В.М.Бехтерев,
Н.М.Шеловановтардың физиологиялық зерттеулері соның дәлелі.
Ал Лев Семенович Выготскийдің жоғарғы психикалық функцияның тарихи
мәдени даму теориясы, Психикалық дамудың жас дағдарыстары атты зерттеу
жұмыстары балалар психологиясы ғылымы үшін теңдесіз құнды материалдар болып
есептелуде.
Баланың ақыл-ойының дамуының негізгі күші мен себептері жөнінде де
түрлі педагогикалық ой-пікірлер айтылды. Мұндай негізгі себепші күшке
баланың үлкендерге еліктеуі, үлкендерден оқып үйренуі жатады. Сонымен қатар
баланың адамгершілік сезімі мен ақыл-ойының дамуы үшін тілінің шығуы сөздік
қорының дамуының рөлі ерекше екенін атап көрсетті.
Балалар психологиясының отандық ғалым болып бөлініп шығуына
И.М.Сеченов пен К.Д.Ушинский еңбектерінің де өзіндік үлесі бар. Мысалы,
И.М.Сеченовтың 1829-1905 Бас миының рефлекстері деген еңбегінде кішкентай
балалардың рефлекторлық әрекетінің алғашқы даму барысын бақылай жүріп,
сезгіштігінің даму бағытын, қимыл-қозғалысын, олардың ойлауының алғашқы
формасын, ес, ерік, зейіннің сөйлеген сөзінің және өзін-өзі танып білу
өзгешеліктерін көрс етіп берді.
Ұлы психолог, физиолог Иван Петрович Павлов 1849-1936 жылы өзінің Ой
элементі – деген еңбегінде сөз туралы екінші сигналдық жүйе, - деп баланың
психикалық әрекетінің қалыптасуы туралы тұңғыш рет бағалы материалистік
түсінік берді.
Баланың жеке басының дамуындағы оқыту мен тәрбиенің рөлі туралы әлде
қайда прогрессивті ойды дамытып, жақсы негізін салған И.М.Сеченов пен
К.Д.Ушинский Адам тәрбиенің тиегі – деген еңбегінде баланың жеке басының
жан-жақты даму жағдайларының басты себептерін барлық жағынан көре отырып,
баланы оқыту жүйесіне бағалы педагогикалық кеңес берді. Тамаша педагог әрі
психолог К.Д.Ушинский баланың дамуын жеке өзінің белсенді ойлауы мен таным
әрекеті еңбегінің жемісі деп атап көрсетті.
К.Д.Ушинскийді балалар психологиясының негізін салушы деп қарастыруға
болады.
Қазақстанда Бала психологиясына қатысты еңбектер жазған психологтар:
С.Балаубаев, Е.Суфиев, Ш.Әлжанов, А.Темірбеков, М.Мұқанов, Қ.Жарықбаев,
т.б. Балаларды жан-жақты зерттеумен басқа ғылымдар да айналысады. Әр ғылым
өз зерттеу мақсатарына қарай түрлі бағытта зерттеу жұмыстарын жүргізеді.
Баланың бойының өсуін, салмағының артуын, дене пропорциясының өзгеруін,
нерв жүйесінің құрылымы мен жұмысының жетілуін, ішкі секреция бездерінің
жұмыс атқару өзгерістерін – жас ерекшелігі анатомиясы мен физиологиясы
зерттейді.
Қазіргі балалар психологиясының теориялық және практикалық
міндеті. Қазіргі балалар психологиясын зерттеудің педагог үшін теориялықта,
практикалық та маңызы зор. Өйткені баланың жас кезеңіне байланысты
айырмашылық дағдарыстарын зерттеп білу педагогқа программалық материалдың
көлемін анықтауға септігін тигізеді. Психологияны жете игеру тәрбиешілерді
көптеген қателіктерден сақтануға жөне балалармен дұрыс байланыс қарым-
қатынас орнатуға көмектеседі және педагогтарға тек баланы түсініп қана
қоймай, қолдап, жақсы қасиеттерін дамытуға, баланың жан дүниесін сезе
білуге көмектеседі. Оқу-тәрбие жұмысы, ғылым саласында болып жатқан
реформалық жаңалықтарды ғылыми тұрғыда зерттеу осы ғылымның негізгі
міндеті. Мысалы, баланы мектепке 6 жастан бастап оқыту, басқа ұлт
мектептерінде қазақ тілін кеңінен игерту немесе мүмкіндігіне қарай
бастауыштан бастап шет тілдерін игерту. Ауылдық жердегі мектептің оқу-
тәрбие үдерісінің ерекшелігі халықтың бала тәрбиесіне байланысты жинақтаған
бай тәжірибесі, психологиялық идеялар ғылыми тұрғыдан жан-жақты талдауды
талап етеді. Осының бәрін балалар психологиясынсыз шешу мүмкін емес.
Баланың барлық іс-әрекеті үлкендерден өзгеше қалыптасады. Мәселе
оның білімін үлкендердің білімімен салыстыруға болмайтындықтан емес,
қарапайым күнделікті бақылауларынан баланың сезінуі, ойлауы үлкен
кісілердей емес екендігін білеміз. Сәбидің сезімдері күшті, бірақ көбіне
тұрақсыз болулары мүмкін. Бүгін құштар болған нәрсесін ертең ұмытып кетуі
ғажап емес. Үлкендердің астарлап сөйлегенін балалар түсіне бермейді. Жас
бала өзін қызықтырмаған істі зорлап орындай алмайды.
Үлкендер кейде баланың ақылына таң қалады. Шынында бұл жердегі құпия
ақылда емес, табысқа тез жетуде, бала кеше қолынан келмегенді бүгін
үйреніп, үлгермегендігінде жатыр. Олардың барлығы да дамудың бір
кезеңдерінен, сатыларынан өтеді. Осы жағдайларды ескеріп тәрбиешінің
балалармен жұмысжасауы тәрбиешінің білімділігін талап етеді
3.Балалар психологиясының басқа ғылым салаларымен байланысы.
Балалар психологиясы жалпы психологиядан тарайтын даму психикасы
туралы білімге сүйенеді. Мысалы, балалар психологиясын зерттеудің, оның іс-
әрекеті, психикалық үдерістері мен жағдайлары, жеке басының қасиеттері
сияқты жағдайларды бөліп көрсету, олардың бұрын жалпы психологияда бөліп
көрсетіліп, сипатталғандығынан ғана мүмкін болады.
Балалар психологиясы жас ерекшелігі анатомиясы мен физиологиясының
жетістіктерін, әсіресе баланың жүйке жүйесі мен жоғарғы жүйке қызметінің
дамуы туралы мәліметтерді үнемі пайдаланып отырады.
Баланың психикасының даму заңдылықтарын зерттегенде балалар
психологиясы басқа ғылымдардың ғылыми мәліметтерінің негізіне сүйенеді.
Балалар психологиясы табиғат пен қоғамдағы құбылыстар дамуының
заңдылықтарын ашатын сананың қоғаммен сабақтастығын дәлелдейтін философия,
диалектикалық материализм негізіне сүйенеді.
Бала психологиясы саласындағы білім педагогиканың ғылыми негіздерінің
құрамына кіреді. Егер педагогика адамды барлық қарым-қатынаста
тәрбиелегісі келсе, – деп жазды К.Д.Ушинский, – ол ең алдымен оны да барлық
қарым-қатынаста білуі тиіс.
Балалар психологиясы тек балдырғандардың психикалық дамуын,
психологиялық дамудың әрбір сатысын сипаттайтын негізгі компоненттерді
зерттейді. Яғни, балалардың бойының өсуін, салмағының артуын, дене
пропорциясының өзгеруін, жоғарғы нерв жүйесінің құрылымы мен жетілуін, ішкі
секреция бездерінің қызметін, оның өзгерісін анатомиялық-физиологиялық
негізіне сүйене отырып зерттейді.
4.Психологиялық жас кезеңдерге бөлу. Психология ғылымында жас шамасына
қарай кезеңдерге бөлу мәселесімен жас ерекшелігі психологиясы ғылымы
тереңірек шұғылданады.
Жас ерекшелігі пәні бойынша балалардың даму кезеңдерін жас шамасына
қарай бірнеше кезеңдерге бөліп оқытады.
1. Мектеп жасына дейінгі кезең:
- жаңа туған немесе нәрестелік кезең;
- сәбилік кезең;
- мектеп жасына дейінгі кезең.
2. Бастауыш мектеп шағындағы кезең.
3. Жеткіншектік кезең.
4. Жасөспірімдік кезең.
5. Ересектік кезең.
6. Қарттық кезең.
Мектепте оқыту үдерісіне байланысты біз жоғарыдағы 4 кезеңді
қарастырамыз.
Психикалық дамудың жас кезеңдері.
Мектеп жасына дейінгі баланың психологиялық дамуы ірқалыпты болмайды.
Баланың туғаннан мектепке барғанға дейін кезеңін 3 дағдарыс кезеңге
бөлген, яғни 1 жас, 3 жас және 7 жас.
Жас ерекшелік даму кезеңдеріне байланысты әртүрлі сол жас кезеңдеріне
тән психикалық қасиеттер қалыптасады, сондықтан сол қасиеттерге сүйене
отырып, жас кезеңдеріне топтастырады.
Туғаннан бір жасқа дейінгі кезең – нәресте жас кезеңі.
Туғаннан 1 жасқа дейінгі кезең – нәресте жас кезеңі деп аталады.
Нәресте жасы екі кезеңге бөлінеді:
а) бесік жасына (туғаннан 7 айға дейін);
б) еңбектеу жасы (7 айдан 12 айға дейін);
1-ден 3 жасқа дейінгі кез – сәбилік кезең деп аталады.
Бұл кезде баланың тілі шығып, денесі нығайып, ойнай бастау мезгілі.
3-тен 6-7 жасқа дейінгі кез – мектепке дейінгі кезең. Бұл кезеңде
қарапайым әрекеттің түрлерін орындай алады, ойынның рөлдік ойын түрі пайда
болады.
6-7-ден 10-11 жасқа дейінгі кез – бастауыш мектеп жасы деп аталады.
11-15 жас – жеткіншектік жас кезеңі деп аталады. Бұл кезде бала
психологиялық жағынан да, физиологиялық жағынан да үлкен өзгерістерге
ұшырайды. Осы кезеңді қиын кезең деп те атайды.
16-17 жас – жасөспірімдік кезең деп аталады.
20-30 жас – жастық кезең деп аталады.
30-60 жас аралығы кемелдену кезеңі деп аталады.
60-70 жас кәрілік кезең және қартаю аралықтарын қамтиды.
Адамның дүниеге келгеннен,дүниеден кеткенге дейінгі кезеңін онтогенез
дейміз. Фелогенез – тіршіліктің дүниеге келгенге дейінгі кезеңі.
Мұндай жас кезеңдердің өзі жас мөлшеріне қарай бөледі. Бірақ ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.