Шошқа обасы кезіндегі қолданылатын биопреапараттар

І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
1. Шошқа обасы
2. Этиологиясы
3. Патогенезі
4. Диагноз
5. Емі
ІІІ. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

Шошқа обасы ( Pestis Suum)- аса жұғымтал, жіті байқалғанда өлі тиіп, геморрагиялық диатезбен, септицемиямен, ал жітілеу және созылмалы түрде дамығанда өкпенің крупозды, ішектің крупозды, дифтеритті қабынуымен ерекшеленетін жұқпалы ауру. Обамен жасына , тұқымына қарамастан үй жән жабайы шошқалар ауырады. Асыл тұқымды шошқалар ауруға бейімірек келеді. Жабайы шшқаларда табиғи қалыптасқан төзімділік болады.
Қоздырушысы - құрамында РНК бар Pestivirus тұқымындастығына жатады, жоғарғы вирулентті.

1. А.В. Жаров, В.П.Шишков, М.С. Жаров “ Патологическая анатомия сельско – хозяйсттвенных животных” М., “Колос ” 2001ж.
2. Ж.Б.Ахметов “ Патологиялық анатомия” Алматы “ Ана тілі”1993ж.
3. Т.Сайдулдин ‘‘Ветеринариялық індеттану „ 1 – кітап. Алиаты 1999 ж
4. Малдәрігерінің анықтамалығы. Алматы “Қайнар „ 1971 ж.
5. Х.С. Жұмабеков. К.Ю. Дербышев, «Жануарлардың патологиялық анатомиясы» Алматы 2011ж

Пән: Ветеринария
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы Білім және Ғылым Министірліг
Семей қаласының Шәкәрім атындағы Мемлекеттік Университеті

БӨЖ

Тақырыбы: Шошқа обасы кезіндегі қолданылатын биопреапараттар

Тексерген:Муратбаев.Д.М
Орындаған: Нұрмұқаш А.

Семей қаласы
2015-2016 оқу жылы

Жоспар
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
1. Шошқа обасы
2. Этиологиясы
3. Патогенезі
4. Диагноз
5. Емі
ІІІ. Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

Шошқа обасы ( Pestis Suum)- аса жұғымтал, жіті байқалғанда өлі тиіп, геморрагиялық диатезбен, септицемиямен, ал жітілеу және созылмалы түрде дамығанда өкпенің крупозды, ішектің крупозды, дифтеритті қабынуымен ерекшеленетін жұқпалы ауру. Обамен жасына , тұқымына қарамастан үй жән жабайы шошқалар ауырады. Асыл тұқымды шошқалар ауруға бейімірек келеді. Жабайы шшқаларда табиғи қалыптасқан төзімділік болады.
Қоздырушысы - құрамында РНК бар Pestivirus тұқымындастығына жатады, жоғарғы вирулентті.

Тарихи деректер. Шошқа обасы агғаш 1833 жылы Солтүстік Американың Огайо штатында анықталған. 19 - ғасырдың 60 - жылдарында оба Европа елдерінің көпшілігінде кеңінен тарап, 20 - ғасырдың 70 - жылдарына дейін шошұа өсіруімен шұғылданатын елдерінде індет жиі байқалады.
Оба вирусын алғаш 1903 жылы американ ғалымдары Швейнитц пен Дорсет анықтады. Дорсет пен Уленгут обаға қарсы гипериммунді қан сарысуын алып, оны вируспен бір мезгілде егіп , обаға қарсы иммундеудің симультанды әдісін пайдаланады. АҚШ - та 1936 жылы Мак - Браид , КСРО - да 1939 жылы И.И.Кулеско шошқа обасына қарсы өлтірілген кристаллвиолетвакцина әзіренеді. Өткен ғасырдың 50 - жылдарынан бастап шошқа организіміне раектогендік қасиеттері әртүрлі, қоян организіміне өсуге бейімделген әлсіретілген штамдардан (Робак , SFA, Гудзон) дайындалған құрғақ вирус вакциналар кең пайдаланыла бастады. Сондай - ақ К штамынан торша өсінділерінде өсірілген вирусвакцина да дайындалады.

Этиологиясы.Аурудың таралауының негізгі көзі - вирусты экстреттермен және секреттермен бірге сыртқы ортаға шығарып отыратын ауру шошқа. Аурудың таралуының екінші бір көзі - микроб түскен азық , төсеніш, еден, құрал - сайман және тағы басқа заттар. Малды күтуші адамдар (аяқ киім, киім ) арқылы, тазартылмаған және зарарсыздандырылмаған көлік құралдары, сондай - ақ ит- құс пен кеміргіштер қоздырғышты механикалық жолмен таратуы мүмкін. Бұл ауру вирус азықпен және сумен бірге асқазан арқылы денеге тарағанда немесе вирусы бар зат көздің кілегей қабығына, жаңа жараға және басқа жеріне түскенде жұғады.
Патогенезі.Обаның вирусы шошқа организіміне енгеннен кейін лимфоидты ағзаларда ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.