Отбасын негізгі тәрбие мектебі ретінде қарастыру



Мазмұны

I Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...2.4

II Негізгі бөлім

1.1.Отбасы туралы жалпы түсінік ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .5

1.2.Отбасын негізгі тәрбие мектебі ретінде қарастыру ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 6.9

1.3.Отбасының тәрбиелеу мүмкіндіктерін жоғарлату жолдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...10.13

1.4. Отбасындағы моральдық.психологиялық дағдарыстың пайда болу себебтері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...14.15

1.5.Отбасымен жұмысындағы әлеуметтік қызметкердің негізгі міндеттері ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .16.18

III Қорытынды ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 19.20

Қолданылған әдебиеттер тізімі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .21
Кіріспе

Отбасы адамзат үшін – бұл мәдениетпен пайда болған қажеттілік пен мұқтаждық, адам, отбасы және мәдениет - бір жіптің тізбегі. Өркениетте олар бір-бірінсіз өмір сүре алмайды. Адам бір уақытта индивид және жалпы бір бөлігі ретінде көрінеді: халықтың, тектің, тайпа, қауымдастық және отбасының.Тек, тайпа, қауымдастық және мәдениет отбасындағы бірқатар маңызды құндылықтарды көрсетеді: ана болу, әке болу, некелік қатынастар. Отбасы индивид пен қоғамның қосылуының негізгі түйіні болып табылады. Алғашында адамдардың топ болып құрылуы жануарлар әлеміндегі қауымдастықтардың құрылуынан өзгеше болды, өйткені адамдар оның мәнін түсінді. С. Кьергегордың пікірінше,
«Әр сәтте қарым-қатынас индивидтің өзі және тегі болуынан құралады. Бұл адамның қорытындысы, бұл әлде бір күй болып табылады. Сонымен қатар, бұл қарсылық »
Отбасы – қоғамның құрылуының негізгі элементі. Бұл әлеуметтік институтта индивид пен қоғам арасындағы көптеген қарама-қайшылықтар шешіледі.Белгілі бір деңгейде отбасы бұл шешімнің объектісі де, субъектісі де болып табылады. Өркениет адамдардың өздерінің биологиялық, психологиялық және жандық қажеттіліктеріне «адамдарша » қарайтын басқа бұндай институтті білмейді.Осында ғана олар адамның қажеттілігінің артынан еруге және әр түрлі қызуғушылықтарды жүзеге асыру жолдарын табуға мүмкіндік береді. Сондықтан отбасы - Ф.Бэкон айтқандай жай адамзат мектебі емес, сыртқы әлемнен психологиялық пана емес, өзара қызмет көрсету мен сақтандыру тобы емес, барлығы бірге болатын –құдай үйі емес. Сонымен қатар ол- мәдениеттің мәңгілік және қажетті негізі.
Отбасы өзінің болмысы бойынша жайлылықтың, тектің биологиялық және әлеуметтік реттелген позитивті институты болған және болады да. Адамзат өмірінде отбасы сияқты экономикалық материализммен түсіндірілетін феномен жоқ. Бірақ, махаббат, әлемдік мәселе ретінде бұл әлемде теңдесі жоқ гүл болып табылады.
Біз айтып кеткендей, отбасы және оның негізгі құрылымы (эгзогамия, туыстық, махаббат, әке болуы, ана болуы, ұл мен қыздың парызы, бауырластық сезімі және т.б) отбасының әлеуметтік институт ретінде құрылуына негіз болған мәдениетте пайда болды.Отбасы қиыншылықтарды өткере келе, өзгеріп отырды: бірін жоғалтып, бірін белгілі бір жағдайлар әсерінен өзгертті.
Әрбір тарихи кезеңде қоғамға тиеселі отбасы типі болды. Бұрынғы кезеңдегідей, қазіргі кезеңде бір –біріне толық сәйкес отбасы жоқ және болмайды да. Олардың өмір сүру қағидасына бірнеше факторлар әсер етеді: отбасы мүшелерінің ерекшеліктері, салт-дәстүр, әдет-ғұрыптағы айырмашылықтар, мәдениеттің көрінісі. Бұнымен әр отбасының құнды бағыттар жиынтығының барлығы түсіндіріледі.
Бірақ та жалпы құндылық бағыттар да бар, және отбасыға әлеуметтік институт ретінде олардың рөлі бірінші кезекте. Жалпы құндылықтар адамзат тарихындағы отбасының рөлін анықтайды.
Қазіргі кезде отбасы негізгі құндылықтарды жүзеге асырып отыр. Оларға мыналар жатады:
1. Еркек пен әйел арасындағы қарым-қатынастардың қиын кезеңі , оның негізгі құндылығы болып махаббат табылады.
2. Балалардың дүниеге келуі –биологиялық инстинктпен қатар, маңызды жандық және әлеуметтік көрсеткіштер пайда болатын құндылық.
3. Отбасы мүшелері адами әлемге кіруге мүмкіндік алатын әр түрлі құндылық бағыттары. Бұған әйел, күйеу, ана, отағасы, бала, қыз, аға, әпке, апа, ата рөлі қатысады.
Бұл үш топ отбасының бүкіл тарихында көрінеді. Олар бұл әлеуметтік институттың негізі болып табылады. Отбасы осы құндылықтарға сүйенбесе, адамзат қандай боларын елестету қиын. Оның орнын ауыстыратын басқа институттар болмады. Отбасы бұл жалпы және мәңгілік құндылықтарды өзі де жүзеге асыра алатын түсінікті, бірақ әрқашан былай болған жоқ. Кейде оның жартысы отбасында, жартысы сыртта жүзеге асырылатын.
Тектік отбасылық құндылықтар бірінші кезекте: отбасы үшін олар нағыз және мәңгілік және тек олардың жоқ болып кетуі кезінде жоғалуы мүмкін. Олардың жоғалуы оның құрылымының отбасылық мақсаттардың бұзылуын, өмірдің мағынасындағы сезімін тудыруы мүмкін. Бірақ берілген құндылықтар ешқашан басқа құндылықтар жүйесі арасында бірінші орын алған емес. Оларға деген қатынас әр кезеңде әр түрлі болған. Бірақ индивидтер, отбасы және қоғам қайтадан қайнар көзіне оралып отырды. Бейнелеп айтқанда, отбасы қоғамның әлеуметтік институты ретінде өледі.
Отбасы әрқашан өзгеріс процессінде болады. Бұл жаңа жағдайларға дағдылана алатын икемді әлеуметті-мәдениеттік құрылым. Отбасы эвалюциясына әсер ететін айтылып өткен үш фактордың ішінен басымдысы болып әлеуметтік-мәдениеттік детерминация табылады. Отбасы айналадағы жағдайларға көңіл аударады. Бұл барлық әлеуметтік-мәдениетке тән: сақталып қалу үшін олар қайта көрініс табуы керек.Яғни, отбасы эвалюциясы қоғамнан түскен шақыруға реакция болып табылады. Ол көптеген мәселелерге кезігеді, олардың шешілуі бұл шақыруға жауап. Басқаша айтқанда, әлеуметтік мәдениеттік детерминацияның функциясы, отбасының ішкі потенциалын ынталандыру. Отбасы алдында тұрған мәселелерді шеше отырып басым мәдениеттің көзқарасы бойынша жаңа күйге өтеді.
Бірақ, қиыншылықтарға қарамастан, отбасы бүгін де қоғамның басқа институттармен салыстырғанда балаларды әлеуметтік құндылықтар мен рөлдерге жұмылдыру үшін максималды мүмкіндіктерге ие. Оның тәрбиелік қызметінің тиімділігі көбінесе психологиялық, микроклиматпен, материалды жағдаймен, отбасындағы қызығушылықтар мен қажеттіліктер арасындағы қарама-қайшылықтарды шешу деңгейі, бір жағынан ата-аналардың өндірістік бос болмауымен, әсіресе ананың, екінші жағынан әкенің балалармен қарым-қатынасынан т.б анықталады.
Адамда тамаққа, киімге, баспанаға қажеттілігі сияқты, бөлек ұжымда болу қажеттілігі болуы мүмкін. Бұндай жағдайда бұл сұраныстың қанағаттандырылуы жақын адамдармен қарым-қатынас арқылы болатындықтан отбасы рөлі ерекше. Отбасылық қарым-қатынас қарым-қатынастың нағыз әлеуметтік түрі.
Тарихтан белгілі, қоғам мен мемлекетте өзгерістер болған жағдайда, көптеген адамдар жағдайларды өткеру үшін отбасыға тұйықталады. Ал процесстер өз кезегімен жүріп жатады, сонымен қатар жағымсыздары да; қылмыс деңгейі өседі, қашқындар саны өседі, заңдар бұзылады, қоғам қайта бөліне бастайды т.б.
Орыс философы Н.О.Лосскийдің пікірінше, отбасы-бұл екі адамның қатынасы. Отбасылық байланыс соншалықты жақындасып кеткеннен отбасының мүшесі қайтыс болғаннан кейін де бұл байланыс үзілмейді. Отбасының бұзылуы оның мүшелеріне қатты соққы әкеледі.
Мемлекеттік-саяси, әлеуметтік, экономикалық өзгерістерге қарамастан адам отбасын құруға тырысады. Оны қазіргі заманғы әлеуметтік-экономикалық құрылымда ығыстыру мүмкін емес, өйткені отбасы адамдардың тарихы, мәдениеті, жалпы адами құндылықтар беттесетін орталық. Бірақ шындығында да отбасы бүгінгі күні беріктікке тексеріс өтуде. Оған экспериментті қоғамның өзі жүргізеді. Оның әлсіреуі- қоғам мүддесіне емес, сондықтан бұл әлеуметтік институтқа көмек көрсету
керек. Бұл көмекті тек біз - әлеуметтік қызметкерлер ғана көрсетуіміз мүмкін.
Қолданылған әдебиеттер:


1. Социальная педагогика .
Мардахаев Л.В учебник ,Москва Гардарики 2003г.

2. Социальная работа: теория и технология.
Агафонов А.Н, Менменбеков К.Н, Туганбеков К.М. Астана 2005ж.

3. Қазақ отбасы.
Х. Арғынбаев. «Қайнар» баспасы 1996ж.

4. Педагогика.
Ж. Әбиев, С. Бабаев, А. Құдиярова.
«Дарын» әлеуметтік –гуманитарлық университет 2004ж.

5. Ғылым тарихы мен философиясы.
К. Енжебаев, Есімханов Т .
Оқу құралы. Алматы «Білім» баспасы 2006ж.

6. Отбасындағы әлеуметтік педагогикалық жұмыс
«Парасат әлемі» баспасы 2005ж.

7. Основы социальной работы.
«Академия» Москва 2005г.

8. Социальная работа с семьей.
Учебное пособие. Москва 2007г.

9. История социальной работы.
А.П Григорьев.

Пән: Социология, Демография
Жұмыс түрі:  Курстық жұмыс
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 21 бет
Таңдаулыға:   
Мазмұны

I
Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ..2-4

II Негізгі бөлім

1.1.Отбасы туралы жалпы
түсінік ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..5

1.2.Отбасын негізгі тәрбие мектебі ретінде
қарастыру ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... ..6-9

1.3.Отбасының тәрбиелеу мүмкіндіктерін жоғарлату
жолдары ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ..1 0-13

1.4. Отбасындағы моральдық-психологиялық дағдарыстың пайда болу
себебтері ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... .14-15

1.5.Отбасымен жұмысындағы әлеуметтік қызметкердің негізгі
міндеттері ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... ... ... ... ... ... ... ... 16-18

III
Қорытынды ... ... ... ... ... ... .. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ..
... ... .19-20

Қолданылған әдебиеттер
тізімі ... ... ... ... ... ... ... . ... ... ... ... ... ... 21

Кіріспе

Отбасы адамзат үшін – бұл мәдениетпен пайда болған қажеттілік пен
мұқтаждық, адам, отбасы және мәдениет - бір жіптің тізбегі. Өркениетте олар
бір-бірінсіз өмір сүре алмайды. Адам бір уақытта индивид және жалпы бір
бөлігі ретінде көрінеді: халықтың, тектің, тайпа, қауымдастық және
отбасының.Тек, тайпа, қауымдастық және мәдениет отбасындағы бірқатар
маңызды құндылықтарды көрсетеді: ана болу, әке болу, некелік қатынастар.
Отбасы индивид пен қоғамның қосылуының негізгі түйіні болып табылады.
Алғашында адамдардың топ болып құрылуы жануарлар әлеміндегі
қауымдастықтардың құрылуынан өзгеше болды, өйткені адамдар оның мәнін
түсінді. С. Кьергегордың пікірінше,
Әр сәтте қарым-қатынас индивидтің өзі және тегі болуынан құралады. Бұл
адамның қорытындысы, бұл әлде бір күй болып табылады. Сонымен қатар, бұл
қарсылық
Отбасы – қоғамның құрылуының негізгі элементі. Бұл әлеуметтік
институтта индивид пен қоғам арасындағы көптеген қарама-қайшылықтар
шешіледі.Белгілі бір деңгейде отбасы бұл шешімнің объектісі де, субъектісі
де болып табылады. Өркениет адамдардың өздерінің биологиялық, психологиялық
және жандық қажеттіліктеріне адамдарша қарайтын басқа бұндай
институтті білмейді.Осында ғана олар адамның қажеттілігінің артынан еруге
және әр түрлі қызуғушылықтарды жүзеге асыру жолдарын табуға мүмкіндік
береді. Сондықтан отбасы - Ф.Бэкон айтқандай жай адамзат мектебі емес,
сыртқы әлемнен психологиялық пана емес, өзара қызмет көрсету мен сақтандыру
тобы емес, барлығы бірге болатын –құдай үйі емес. Сонымен қатар ол-
мәдениеттің мәңгілік және қажетті негізі.
Отбасы өзінің болмысы бойынша жайлылықтың, тектің биологиялық және
әлеуметтік реттелген позитивті институты болған және болады да. Адамзат
өмірінде отбасы сияқты экономикалық материализммен түсіндірілетін феномен
жоқ. Бірақ, махаббат, әлемдік мәселе ретінде бұл әлемде теңдесі жоқ гүл
болып табылады.
Біз айтып кеткендей, отбасы және оның негізгі құрылымы (эгзогамия,
туыстық, махаббат, әке болуы, ана болуы, ұл мен қыздың парызы, бауырластық
сезімі және т.б) отбасының әлеуметтік институт ретінде құрылуына негіз
болған мәдениетте пайда болды.Отбасы қиыншылықтарды өткере келе, өзгеріп
отырды: бірін жоғалтып, бірін белгілі бір жағдайлар әсерінен өзгертті.
Әрбір тарихи кезеңде қоғамға тиеселі отбасы типі болды. Бұрынғы
кезеңдегідей, қазіргі кезеңде бір –біріне толық сәйкес отбасы жоқ және
болмайды да. Олардың өмір сүру қағидасына бірнеше факторлар әсер етеді:
отбасы мүшелерінің ерекшеліктері, салт-дәстүр, әдет-ғұрыптағы
айырмашылықтар, мәдениеттің көрінісі. Бұнымен әр отбасының құнды бағыттар
жиынтығының барлығы түсіндіріледі.
Бірақ та жалпы құндылық бағыттар да бар, және отбасыға әлеуметтік
институт ретінде олардың рөлі бірінші кезекте. Жалпы құндылықтар адамзат
тарихындағы отбасының рөлін анықтайды.
Қазіргі кезде отбасы негізгі құндылықтарды жүзеге асырып отыр. Оларға
мыналар жатады:
1. Еркек пен әйел арасындағы қарым-қатынастардың қиын кезеңі , оның
негізгі құндылығы болып махаббат табылады.
2. Балалардың дүниеге келуі –биологиялық инстинктпен қатар, маңызды
жандық және әлеуметтік көрсеткіштер пайда болатын құндылық.
3. Отбасы мүшелері адами әлемге кіруге мүмкіндік алатын әр түрлі
құндылық бағыттары. Бұған әйел, күйеу, ана, отағасы, бала, қыз, аға,
әпке, апа, ата рөлі қатысады.
Бұл үш топ отбасының бүкіл тарихында көрінеді. Олар бұл әлеуметтік
институттың негізі болып табылады. Отбасы осы құндылықтарға сүйенбесе,
адамзат қандай боларын елестету қиын. Оның орнын ауыстыратын басқа
институттар болмады. Отбасы бұл жалпы және мәңгілік құндылықтарды өзі де
жүзеге асыра алатын түсінікті, бірақ әрқашан былай болған жоқ. Кейде оның
жартысы отбасында, жартысы сыртта жүзеге асырылатын.
Тектік отбасылық құндылықтар бірінші кезекте: отбасы үшін олар нағыз
және мәңгілік және тек олардың жоқ болып кетуі кезінде жоғалуы мүмкін.
Олардың жоғалуы оның құрылымының отбасылық мақсаттардың бұзылуын, өмірдің
мағынасындағы сезімін тудыруы мүмкін. Бірақ берілген құндылықтар ешқашан
басқа құндылықтар жүйесі арасында бірінші орын алған емес. Оларға деген
қатынас әр кезеңде әр түрлі болған. Бірақ индивидтер, отбасы және қоғам
қайтадан қайнар көзіне оралып отырды. Бейнелеп айтқанда, отбасы қоғамның
әлеуметтік институты ретінде өледі.
Отбасы әрқашан өзгеріс процессінде болады. Бұл жаңа жағдайларға
дағдылана алатын икемді әлеуметті-мәдениеттік құрылым. Отбасы эвалюциясына
әсер ететін айтылып өткен үш фактордың ішінен басымдысы болып әлеуметтік-
мәдениеттік детерминация табылады. Отбасы айналадағы жағдайларға көңіл
аударады. Бұл барлық әлеуметтік-мәдениетке тән: сақталып қалу үшін олар
қайта көрініс табуы керек.Яғни, отбасы эвалюциясы қоғамнан түскен шақыруға
реакция болып табылады. Ол көптеген мәселелерге кезігеді, олардың шешілуі
бұл шақыруға жауап. Басқаша айтқанда, әлеуметтік мәдениеттік
детерминацияның функциясы, отбасының ішкі потенциалын ынталандыру. Отбасы
алдында тұрған мәселелерді шеше отырып басым мәдениеттің көзқарасы бойынша
жаңа күйге өтеді.
Бірақ, қиыншылықтарға қарамастан, отбасы бүгін де қоғамның басқа
институттармен салыстырғанда балаларды әлеуметтік құндылықтар мен рөлдерге
жұмылдыру үшін максималды мүмкіндіктерге ие. Оның тәрбиелік қызметінің
тиімділігі көбінесе психологиялық, микроклиматпен, материалды жағдаймен,
отбасындағы қызығушылықтар мен қажеттіліктер арасындағы қарама-
қайшылықтарды шешу деңгейі, бір жағынан ата-аналардың өндірістік бос
болмауымен, әсіресе ананың, екінші жағынан әкенің балалармен қарым-
қатынасынан т.б анықталады.
Адамда тамаққа, киімге, баспанаға қажеттілігі сияқты, бөлек ұжымда болу
қажеттілігі болуы мүмкін. Бұндай жағдайда бұл сұраныстың қанағаттандырылуы
жақын адамдармен қарым-қатынас арқылы болатындықтан отбасы рөлі ерекше.
Отбасылық қарым-қатынас қарым-қатынастың нағыз әлеуметтік түрі.
Тарихтан белгілі, қоғам мен мемлекетте өзгерістер болған жағдайда,
көптеген адамдар жағдайларды өткеру үшін отбасыға тұйықталады. Ал
процесстер өз кезегімен жүріп жатады, сонымен қатар жағымсыздары да; қылмыс
деңгейі өседі, қашқындар саны өседі, заңдар бұзылады, қоғам қайта бөліне
бастайды т.б.
Орыс философы Н.О.Лосскийдің пікірінше, отбасы-бұл екі адамның қатынасы.
Отбасылық байланыс соншалықты жақындасып кеткеннен отбасының мүшесі қайтыс
болғаннан кейін де бұл байланыс үзілмейді. Отбасының бұзылуы оның
мүшелеріне қатты соққы әкеледі.
Мемлекеттік-саяси, әлеуметтік, экономикалық өзгерістерге қарамастан адам
отбасын құруға тырысады. Оны қазіргі заманғы әлеуметтік-экономикалық
құрылымда ығыстыру мүмкін емес, өйткені отбасы адамдардың тарихы,
мәдениеті, жалпы адами құндылықтар беттесетін орталық. Бірақ шындығында да
отбасы бүгінгі күні беріктікке тексеріс өтуде. Оған экспериментті қоғамның
өзі жүргізеді. Оның әлсіреуі- қоғам мүддесіне емес, сондықтан бұл
әлеуметтік институтқа көмек көрсету
керек. Бұл көмекті тек біз - әлеуметтік қызметкерлер ғана көрсетуіміз
мүмкін.

1.1Отбасы туралы жалпы түсінік.
... . Отбасы-адам өмірінің тамаша жақтары жүзеге асатын..
адамның ең басты шаттығы болып саналатын балалардың өсіп,
өмір сүретін орны.
А. С. Макаренко
Отбасы- күрделі қарым –қатынас жүйесі, ол тек жұбайларды ғана емес,
сонымен қатар балаларды, туыстарды, жақын адамдарды да біріктіреді. Отбасы-
бұл әлеуметтік институт пен шағын әлеуметтік топ белгілерін иеленетін
әлеуметтік жүйе. Отбасы әлеуметтік институт ретінде жұбайлардың, ата-
аналардың балалармен басқа туыстардың өзара қарым-қатынастарын реттейтін
әлеуметтік нормалардың, санкциялардың және мінез-құлық үлгілерінің
жиынтығымен сипатталады. Отбасы – некеге немесе қандас туыстыққа
негізделген шағын топ, оның мүшелері тұрмысының ортақтығымен, өзара
моральдық жауапкершілікпен және өзара көмекпен байланысады.
Отбасындағы әлеуметтік функциялары оның әлеуметтік институт ретіндегі
қоғамдық қажеттіліктері мен өмір сүру сипатын, сондай –ақ отбасы тобының
жеке қажеттерінің сипатын көрсетеді. Қоғамда болып жатқан әлеуметтік-
экономикалық өзгерістердің әсерімен отбасының әлеуметтік функциялары мен
иерархиялық сипаты өзгереді. Алайда барлық уақытта да бала өсіру, тәрбиелеу
отбасының маңызды функциясы болып қалады, басқа жекелеген функциялардың
маңыздылығы өзгеріп отырады.
Отбасы және адамзат – бұл мәдениеттің туындысы, шындық пен қажеттілік,
адам, отбасы және мәдениет – бір тізбектің түйіні. Отбасында өзара
сүйіспеншілік болғанда ғана отбасылық тұрмыс зор бақытқа кенеле түседі.
Отбасы - бұл жалпы адами құндылықтар жиналатын әлеуметтік институт.
Тұлғааралық бірігүге ұмтылыс –адамдағы ең мықты күш. Тек отбасы арқылы және
отбасында ол өзінің жеке өмірінің шектетін өте алады және басқа адамдармен
бірігіп, сол арқылы адамзаттық өркениет жолына түседі.
Бұрынғы ойшылдар отбасының табиғатын, мәнің анықтауда түрлі көзқарастарды
ұстанды. Отбасы сипатын ең бірінші анықтауға тырысқан ежелгі грек философы-
Платон. Оның пікірінше, отбасы дегеніміз-өзгермейтін бастапқы қоғамдық
ұяшық: отбасылардың бірігуі нәтижесінде мемлекет пайда болды.
Француз ағартушысы Ж.Ж.Руссо: Барлық қоғамдардың ішіндегісі ең ежелгісі
әрі жалғыз табиғи қоғам-бұл отбасы. Сонымен, отбасы –бұл, керек болса,
саяси қоғамдардың бейнесі, үкімет - әке тәрізді, халық –балаларды
іспеттес, деп жазды.
Осы көптеген пікірлерге көз жіберсек, отбасы ұғымының кең екеніне,
мемлекеттің басты құрылуы да -отбасы болғанын көреміз. Отбасы әлеуметтік
–мәдени феномен, әлеуметтік маңызды рөлі- жасөспірімдерді
қоғамамдық өмірге дайындайды, онда адам дүниеге келеді және жеке тұлға
ретінде қалыптасады.
1.2 Отбасын негізгі тәрбие мектебі ретінде қарастыру.

Отбасылық тәрбиесіз баланың үйлесімді дамуы мүмкін емес, бұл тәрбие
қоғамдық тәрбиемен бірлесіп, нығая түсуі керек. Отбасы мен қоғам бір
жүйенің кіші және үлкен үлгілері. В. Сатир жазғандай, Отбасы қоғамдағы
біріктіретін күш болуы керек, оның салатын кеңістігімен мүшелерінің санының
шағындығы соншалық, олар бір-бір туралы бәрін білетін, тіпті бір болмыс –ақ
сыйып кететін қоғамның санаулы одақтарының бірі .
Отбасы туралы жаңа ұрпақтардың қоғамдық тәрбиелесудің бөлігі ретінде
айта отырып, оның осы жүйедегі мәнділігін назардан тыс қалдырмауы керек.
Ата-ана балаларның әлеуметтік құндылықтарын кешенін, бағдарын, қажеттерін,
қызығушылықтары мен әдеттерін, сондай-ақ оларды басты, мәндірек немесе
мәнсіздеу деп сұрыптаудың алғы шарттарын қалыптастырады.
Отбасындағы алғашқы өмір сабақтары балаға әрекет жасаудың нұсқасы ретінде
әлеуметтік ақпараттытаңдап қабылдауға, өндеуге, меңгеруге немесе
қабылдамауына негіз болады. Балаға отбасы тарапынан әсер ету үдемелігі мен
нәтижелігі бойынша теңдесіз. Себебі ол үздіксіз, бір мезгілде жүзеге асады,
қалыптасып келе жатқан тұлғаға жан-жақты әсер етеді, көп жылдар бойына
жалғасады, байланыстардың тұрақтылығына, балардың да, ата-аналардың да
өзара эмоционалдық қарым-қатынасына негізделеді. Мұнда сүйіспеншілік пен
сенім тәрізді табиғи сезімдер туралы ғана сөз болып отырған жоқ, сонымен
қатар балалардың өз қауіпсіздігін, өзі мазасыздандырған ойлар мен бөлісу
мүмкіндігін, көмек алатындығын сезінуі туралы айтылады. Отбасы балалар өмір
сүретін негізгі орта болып табылады. Отбасылық қарым-қатынас барысында
балаға аға –ұрпақтың өмір тәжірбиесі, сезім мәдениетімен мінез-құлқының
деңгейі беріледі.
Отбасылық тәрбие де айрықша ерекшеліктері бар:
• Үздіксіздік;
• Тәрбиелілік әсер етуддің көп факторлылығы мен қайшылығы;
• Тәрбиелеуші микроортаның салыстырмалы тұйықтылығы;
• Тікелей әсер ету;
• Қарым-қатынастың жекелілігі;
• Өзара қарым-қатынастың табиғилығы мен көпқырлығы.
Ата-ананың саналы түрде беретін тәрбиеден басқа, балаға отбасышылық
атмосфераға да әсер етеді. Бұл әсердің жеке тұлғаның құрылымдық көрінісін
тауып, оның жасы есейген сайын көбее түседі.
Психологтардың айтуынша, отбасындағы тәрбие анықталады, тек ата-ананың
балаға кеңесші болмай ғана, ол балаға үлгі болуы керек. Ата-ананың үлгі
ретінде балаға барлық даму сатысында, келешекте бала ата-анаға ұқсап өсуі
керек. Ата- ана балаға идеал.
Баланың кез келген жастағы мінез – құлқындағы әлеуметтік немесе
психологиялық аспектінің барлығы оның қазіргі күнге және өткен уақыттағы
отбасылық жағдайына байланысты болады. Әрине, бұл тәуелділіктің сипаты
өзгереді. Мысалы: баланың үлгерімі және оның оқуының уақыттығы отбасының
материалдық деңгейі байланысты болса, енді ата-анасының білім деңгейі әсер
етеді. Ата-анасының білім деңгейінен басқа балалардың тағдырына отбасының
құрамы мен отбасы мүшелерінің өзара қарым – қатынастарының сипаты әсер
етеді.
Бала тәрбиесінің негізгі қайнар көзі-отбасы. Бастауын қандай болса
баланың, өскенде оның жеке тұлға ретінде дамуына әсер етеді. Білім
қайнары-мектеп болса, тәрбие мектебі –отбасы. Баланың келешекте
бейімделуі сатысы осы отбасымен бастау алады.
Отбасылық тәрбие дегеніміз- ата-ананың баласының рухани және дене
бітімінің қасиеттерін саналы түрде қалыптастыру үрдісі.

Отбасылық тәрбиенің ұстанымы (қағидасы):
• Мақсат белгілеу;
• Тәрбиенің өмірімен байланысы;
• Тәрбиелік үрдісті жобалау және болжау;
• Отбасының тәрбие мен қоғамдық тәрбиелік бірлігі;
• Тәрбиелеу үрдісінің өзгергіштігі мен басылулығы ;
• Жағымды эмоционалдық ая;
• Баланың дамуның мүмкінедіктерімен ерекшеліктерін ескерту;
• Тәрбиелеу тұрғысындағы талаптардың бірлігі;
• Тәрбиелеушінің қызметке араласуы.

Отбасының негізгі функциялары:
• Репредуктивтік-ұрпақты жалғастыру;
• Әлеуметтік-әлеуметтік тәжірбиені табиғи меңгеру және осы негізде
адамның жеке тұлға ретінде қалыптасу;
• Тәрбиелік;
• Шаруашылық-экономикалық
• Реактивті –моральдық және материалдық көмек;
• Коммуникативті- көпшілдік, мұнда баланың қоғам өміріне дайындық жүзеге
асады;
Жеке дараның отбасында қалыптасуына көптеген факторлар әсер етеді, әр
біреуі өзінің ерекшеліктері, әлеуметтік – педагогикалық мүмкіндіктері
бар.

Баланың мәдени қалыптасуына әсер ететің факторлар:
• Отбасының жеке тәрбиелеу тәжірбиесі;
• Ата-ананың педагогикалық дайындығы ;
• Ата-ананың мүмкіндіктері және баланы тәрбиелеудегі даялық;
• Отбасы мүшелерінің білім деңгейі және жеке мәдениеті, яғни балаларға
үлгі болуы;
• Ата-ананың беделі, тәрбиелеу бағытындағы беделі;
• Тәрбиелеу негізіндегі ата-ананың махаббаты, яғни баланы жақсы көру
өнері.

Тікелей тәрбиелеудің іс-әрекет факторлары:

• Баланы күту, оның педагогикалық мақсатқа сәйкес, денсаулық сақтау,
ақылы мен адамгершілік нормаларының дамуы, өзіне-өзі қызмет ету
тәжірбиесінің қалыптсыуы;
• Баланың стимулдық бағытта тәрбиелеуді шеберлікпен орындау;
• Баланың қызығушылығымен басқару, яғни ойын, ойыншық әңгімелер,
сөйлесу, әдебиет, хабарлар, оқылған кітаптарды қорытындылау,
телебағдарламалар, мақалалар, тақпақ жаттау және т.б
• Баланың өзінің құрбы-құрдастары мен қарым-қатынаста болу
мүмкіндігін құру;
• Талғау тәрбиесі адамдарға, қоршаған ортаға;
• Еңбекке баулу, өзіне-өзі қызмет ету-еңбек тәрбиесі;
• Баланың динамикалық дамуын бақылау.

Отбасында баланы тәрбиеленуі негізгі әлеуметтік адамның
қалыптасуына, оның жеке тұлға ретінде қалыптасуына, яғни индивидуалды
дамуына әсер етеді Отбасы тәрбиесі –бұл баланы тәрбиелеу, оны ата-ана
жүзеге асырады немесе қамқоршысы, туыстары. Баланың отбасында
тәрбиеленуі, ата-ананың тәрбиелеудегі қосқан үлесі, бағыттары,
тәрбиелеу түрі мен жеке дараның қалыптасуына әсер етуін көрсетуге
болады.
А) Статустық тәрбие - азаматтық тәрбиелеу, азаматты тәрбиелеу-адамды
қоғам талабына, қоршаған орта принциптеріне сай өсіру;
Ә) Элиталық тәрбие (фран.- элита, көрнекті адамдар)- аса жоғары
тәрбиелеу;
Б) Маргиналды тәрбие-әлеуметтік білімнің,әлеуметтік нормалармен
адамгершілік дәстүрлері арқылы адамды тәрбиелеу.
Отбасындағы қарым-қатынас- отбасы тұлғаларының бір-бірімен
субъективті жаңашырлығы, бір –біріне ықпал етуі.

Отбасы қарым-қатынас түрлері:

• Диктаторлық- бір отбасы мүшесінің доминант позиция ұстануы,
талабы өте қатал, ереже, қорқыту, бұйрық беру, қорлау арқылы
басқа отбасы мүшелеріне ықпал жасайды;
• Қамқорлық-балаға аса көңіл бөлу, оны қиындықтан босату,
қосымша талаптан, қобалжудан, ауыртпалықтан құтылу. Баланың
тұйық болуына әсер етеді.
• Бейбіт өмір сүру-білімді адамдардың позициясы, белгілі принципке
сүйеніп өмір сүруі; балалар дара, еркін, тәуелсіз өмір сүру
керек.Мұндай отбасында ата-аналар өздері өмір сүреді, ал балалар
өзінің өмір сүреді.
• Ынтымақтастық-ата-анамен баланың бірлесіп, өзара әрекет етіп
өмір сүруі.
Адам жаман мен жақсылықты отбасынан алады. Отбасы жеке тұлғаның
қалыптасуының маңызды саласы әрі халықтың әлеуметтік қайта жандануына
және белгілі бір өмір салтын жасауға беретін тәрбиелеудің басты
институты.

1.3 Отбасының тәрбиелеу мүмкіндіктерін жоғарлату жолдары.

Отбасының тәрбиелеу мүмкіндіктерін жоғарлату бірқатар мәселелерді
шешудің талап етеді. Балалардың тәрбиелеудегі ата-аналардың басты
мәселелері мен қателіктерін шығару керек және олардың тәрбиелеу
мүмкіндіктерін шығару керек және олардың тәрбиелеу мүмкіндіктерін
жоғарлатуға демеу беретін қызмет бағыттарын анықтау керек.
Отбасындағы балаға ата-анаң жағымсыз әсер етуінің біртекті
мәселелері.
1. Тәрбиелік тұжырымның бұрыстығы. Яғни тәрбиелік жағдайлардың
мүмкіншілігін пайдалана және құра алмау; балаға қатысты емес
міндеттерідің пайдалануы, ата-ананың сенім артып кетуінен пайда
болуы, мақсатсыз тәрбиелеудің болуы. Бұл феномен шартты түрде
қорғанудың күшеюдің эффектісі Ол көбіне жаңа әлеуметтік ортада
пайда болады, яғни тәрбиелік міндеттердің өзгергенде, тәрбиелік
мақсаттар өзгеше болса немесе ескі тәрбиеге қарсы болса. Бала
ата-анасының не қалайтындығын түсінбейді, яғни олардың тәрбие
беруіне үнемі қарсылық білдіреді.
2. Тәрбиедегі фальстарт немесе шыдамдылықтың жеткіліксіздігі.
Бала туғаннан кейінгі (күнделікті жүргізілуі, фиэиологиялық
параметрін өлшеу, сөйлеу мәнерінің дамуы және т.б) бала 1,5-2
жасқа толғанда көп ата-ананың активтілігі қажет етеді. Бала 2,5-
3 жасында ата-ананың тәрбиелеу келтірілген күш, үнемі
шаршаушылық деңгейі, тәрбиелеуге араспау байқалады, 4-5 жасқа
толғанда отбасында уақыттың өтіп кеткендігі байқалады.
3. Өз балалық шағы бойынша тәрбиелеу- бұл ата-ананың тәрбиелеу
формасының ең танымал, әйгілі түрі. Бұндай тәрбие әдетте жақсы
болмайды, бірақ артынан әсері жағымсыз болуы мүмкін.
4. Ата –ананың балаларға қарама-қарсы қатынасы. Бұл негізінен
мынадай жағдайлардан пайда болады: отбасында ата-ананың
біреуінің көп уақыт белгілі себебтермен болмауы; ата-ананың
біреуінің тәрбиеге қатыспауы; ата-ананың біруінің қаталдығы және
т.б. Ана үнемі бала тәрбиелеуге өзі жаңғыз қатысады. Уақыт өте
келе бұл бауыр басушылық әлсірейді. Тәрбие процесінде әкенің
қатысуы балаға көп міндетер жүктейді. Олардың қарым қатынасында
қызғанушылық пайда болады. Мұның барлығы ата-анамен баланың
арасындағы қарама қайшылыққа әкеледі.
5. Кішкентай баланың синдромы немесе бойжеткенде кішкентай
баланың мінез –құлықтарын көру. Ата-аналар баланың өсуін
елемеушілік. Бойжеткенде әлі кішкентай және қорғаусыз деп
Қарастыра отырып, олар балаға шектен тыс жаңашырлық танытып,
қамқор болып отырады, солай талаптар қатарын азайтады, оның
дамуын тоқтатады.
6. Қандайда бір нәрсені басқа адамға жобалау. Ол ата-анада
бойжеткенде өзіне ұнамсыз қылықтарының көрінісі эффектісінің
нәтижесі болады.Нәтижесінде эмоционалдық жек көрушілік немесе
өте қатал қарым-қатынас пайда болады. Мұндай тәрбиенің себебі-
ата-ана бойжеткенде қылықтарды сезеді, көреді, бірақ мойындағысы
келмейді. Бұл агрессия, бірбейткілік, жинақсыздық, ұнамсыздық
және т.б. Бойжеткенге түзелмейтін, псих деген жағымсыз
статустар береді.
7. Балаға талап қоюдың азаюшылығы. Мұндай жағдайда ата-ана арасында
және балада отбасындағы билік бөлу болып жатады. Бала арасында
ата-ана бәріне келіседі. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Жоғары оқу орындарында студенттерді болашақ отбасылық өмірге даярлаудың педагогикалық негіздерін анықтау, студенттерді отбасылық өмірге дайындау әдістемесін жасау
Отбасы және отбасындағы конфликтілі жағдайдың психологиялық-теориялық негізі
СТУДЕНТ ЖАСТАРДЫ БОЛАШАҚ ОТБАСЫЛЫҚ ӨМІРГЕ ДАЯРЛАУДЫҢ ПЕДАГОГИКАЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ
Мектеп пен отбасының тәрбие жұмыстарының маңыздылығы
Мектеп пен отбасының бала тәрбиесіндегі ынтымақтастығы
Ұрпақ тәрбиесі - қоғамның болашақ мұрагерлерін тәрбиелеу ісі
Отбасының басты қызметі баланы тәрбиелеу
Отбасы психологиясының міндеттері
Отбасы тәрбиесінің функциялары
Отбасы тәрбиесінің басымдылығын мойындау
Пәндер