Өнім сапасын басқару жөніндегі Жапония тәжірибесі

Кіріспе
1. Негізгі бөлім
1.1.Сапаны басқарудың жапондық әдісі
1.2 Жапондық менеджмент
1.3 «Бес нөлдік» жоспары
1.4 Өнім сапасын жақсарту жөніндегі жұмыстарды ұйымдастыруда жапондық тәжірибенің ең басты белгілері
Қорытынды
Қолданылған әдебиеттер тізімі

Өнімнің сапасын басқару - бұл белгілеу, камтамасыз ету және сапаның қажетті деңгейін қолдау мақсатындағы құру және пайдалану немесе өнімді тұтыну кетіндегі жүргізілетін іс-әрекет.
Жапонияда барлық кәсіпорындарда бірыңғай жүйені қалыптастырған жалпы бақылау принципі бойынша жұмыс істейтін сапаны басқарудың үлкен базасы қалыптасты, бұл процесс президенттен бастап қарапайым қызметкерлерге дейінгі барлық персоналмен жүзеге асырылды.

1. Акишев К., Дарибаева Г., Стандарттау, метрология және сәйкестік бағалау. Оқулық. 2 – басылым
2. Әубәкiров Қ. Метрология, стандарттау және өнiм сапасын басқару. – Алматы, 1996.
3. Мутанов Г. Основы стандартизации, метрологии, сертификации. Менеджмент качества. – Астана, 2000.
4. Самсаев М., Самсаев И., Жүнісбаев Б. Өзара ауысымдылық, стандарттау, сертификаттау негіздері және техникалық өлшеу . Сапа менеджменті – Алматы: Бастау 2008.

Пән: Сертификаттау, стандарттау
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 11 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министрлігі
Семей қаласының Шәкәрім атындағы мемлекеттік университеті

СӨЖ

Тақырыбы: Өнім сапасын басқару жөніндегі Жапонияның тәжірибесі

Орындаған: Оралтаев Е.Е.
Тексерген: Төлеубекова С.С.

Семей 2015 ж.
Мазмұны

Кіріспе
1. Негізгі бөлім
1.1.Сапаны басқарудың жапондық әдісі
1.2 Жапондық менеджмент
1.3 Бес нөлдік жоспары
1.4 Өнім сапасын жақсарту жөніндегі жұмыстарды ұйымдастыруда жапондық тәжірибенің ең басты белгілері
Қорытынды
Қолданылған әдебиеттер тізімі

Кіріспе

Өнімнің сапасын басқару - бұл белгілеу, камтамасыз ету және сапаның қажетті деңгейін қолдау мақсатындағы құру және пайдалану немесе өнімді тұтыну кетіндегі жүргізілетін іс-әрекет.
Жапонияда барлық кәсіпорындарда бірыңғай жүйені қалыптастырған жалпы бақылау принципі бойынша жұмыс істейтін сапаны басқарудың үлкен базасы қалыптасты, бұл процесс президенттен бастап қарапайым қызметкерлерге дейінгі барлық персоналмен жүзеге асырылды.

1. Негізгі бөлім
1.1 Сапаны басқарудың жапондық әдісі

Қазіргі нарықтық экономика негізінде шығарылган өнімнің сапасына басқалай талап қояды. Бұл қазіргі дүниеде кез келген кәсіпорынның өміршендігі, оның тауарлар нарығындағы және қызмет көрсетудегі орнықты жағдайы бәсекеге жарамдылық деңгейін көрсетеді.
Өнімнің сапасы -- бұл белгілі мұқтаждылықты қанағаттандыруға үлкен себепші болатын өнімнің пайдалылығының жиынтық ерекшелігі. Өнімнің сапалылығы тек техникалық, тауар тану ғана емес, сонымен қатар ең маңызды экономикалық санаты болып табылады.
Өнімнің сапасын басқару -- бұл белгілеу, камтамасыз ету және сапаның қажетті деңгейін қолдау мақсатындағы құру және пайдалану немесе өнімді тұтыну кетіндегі жүргізілетін іс-әрекет.
Соңғы кездерге дейін кәсіпорындарда сапа проблемасын шешу кезінде нарықтылық қажеттілік есепке алынбай өнім сапасы техникалың деңгейге бағытталды. Сапаны басқару мәселелерімен техникалық бақылау және сапаны талдау бөлімдері айналысты. Олардың функцияларына бұйымдар параметрлерін (белгілер) тексеру, өндірістік процестердің әрбір операцияларында қолданылатын шикізаттар, материалдар, жабдықтардың дәлдік жұмыстары, өнімде табылған кемістіктер, оларды талдау және обоптерін белгілеу кіреді.
Өнімнің сапасын басқаруды жетілдіруде отандың өндірушілердің алдына қойылатын негізгі проблемалар, олар:
- өнімнің сапалылығын басқару жүйесіне маркетинг қызметі механизмін қосу;
- тұтынушыға және барлық өндірістік қызметтерде сапаны басқару жүйесін қалай бағыттау;
-өнімнің өмірлік кезеңінің барлық белестеріндегі сапаны басқару жүйесіндегі механизм әсерлерді күшейту.
Сапаны басқару жүйесін енгізу кәсіпорында мынадай міндеттерді шешуге мүмкіндік береді:
- жоғары сапалы өнімнің тұрақтылығын қамтамасыз ету;
- өнім көлемін ұлғайту және оны сататын нарықты (рынокты) табу;
- жоғары бағада сататын өнімді көбейту мүмкінділігін қарастыру;
- өнімнің бәсекеге жарамдылығы және қаржы жағдайының тұрақтылығы жөніндегі проблемаларды шешу.
Жапонияда барлық кәсіпорындарда бірыңғай жүйені қалыптастырған жалпы бақылау принципі бойынша жұмыс істейтін сапаны басқарудың үлкен базасы қалыптасты, бұл процесс президенттен бастап қарапайым қызметкерлерге дейінгі барлық персоналмен жүзеге асырылды.
Сапаны басқарудың жапондық әдісінің негізгі принциптері келесі:
1. тұтынушылардың қажеттіліктерін анықтау;
2. тұтынушылардың қандай зат сатып алатындығын анықтау;
3. жоғары сапаға жету жолындағы шығындарды анықтау;
4. мүмкінболатын кемшіліктерді анықтап, олардың алдын алу;
5. түзету шараларын алдын-ала ойластыру;
6. тексеру қажеттілігін болдырмау.
1967 жылғы сапаны басқаруға арналған 7-нші Симпозиумде сапаны басқарудың жапон моделінің 6 ерекшелігі аталды:
1. сапаны басқаруға барлық билік тармақтарының қатысуы;
2. мамандарды дайындау мен сапа әдістерін үйрету;
3. сапа үйірмелерінің қызметі;
4. басқару қызметін инспектірлеу;
5. статистикалық әдістерді қолдану;
6. сапаны басқарудың жалпыұлттық бағдарламалары.
Жапон мамандарының көзқарастарына сәйкес сапа басқарудың әдісін практикада қолдануға келесі мәселелер кедергі туғызуда:
жоғарғы биліктегі басшылардың пассивтілігі мен олардың жауапкершіліктен қашуы белгілі қадамдардың жаңа инновацияларға қарағанда тиімді деген теріс көзқарастары басқалардың жаңа көзқарасын есепке алмау көпшіліктің байырғы феодалды көзқарастан арылмауы.

1.2 Жапондық менеджмент

Басқарудын жапондық типінің түрлері. Н. С. Целитевтің пікірінше, басқарудың жапондық типінің базалық принциптерін төрт топқа бөлуге болады.
Бірінші топқа корпорация мен жұмыскерлердің өз корпорациясына ерекше тәуелділігі, фирмаға берілгенділігі және оның мүддесі жолында жан аямайтындығы үшін едәуір қолайлы жағдай мен уәде беруі.
Екінші топтағы принциптерді дара басшылықтан гөрі ұжымдык басшылыққа көбірек көңіл бөлуі, корпорациядағы адамдардың фирма ішінде үнемі көтермелеу, істейтін қызметіне карамастан жұмыскерлерді тең правода қарау деп тұжырымдауға болалы.
Үшінші топқа - фирманың жұмыс істеуін қамтамасыз ететін үш негізгі күшке - басқарушыға, басқа ж ұмыскерлерге және инвесторларға ықпал ету мен бөлу балансын ұтымды ұстау жатады.
Төртінші топқа - әр түрлі фирмалармен - іскер әріптестермен, соның ішінде, ең алдымен, өнімді тапсырушылармен және сатып алушылармен түрлі байланыс орнату әдісін қалыптастыру жатады.
Аталған принциптерді жүзеге асыру мехаиизмінің маңызды элементттеріне мыналар жатады:
1. Еңбекті ұйымдастыру.
2. Өндіріс процестерін басқару және бақылау.
3. Топтық жұмыстарды және корпорацияны ынталандыру.
4. Жалдау және еңбек жағдайы.
Қазіргі Жапониядағы басқаруды американдық менеджеризм мсн жапондық традиционализмнің қоспасы деп түсінуі қажет. Сондықтан да мұнда менеджмент термині толықсай келеді. Жапондықтардың өзі де, басқару туралы әңгіме болғанда, осы терминді қолданады. Жапондықтар өздерін американдықтардың шәкірті ретінде есептеп отырып, менеджменттің барлық белгілі концепцияларын мұқият зерттеді әрі өзіне сай етіп құра білді.
Қазіргі кезде басқару саласындағы жапондық тәжірибесі американдықтар көбірек көңіл бөле бастады, атап айтқанда мұның өзі Массанчусетск технологиялық институтында зерттелуде.
Жапонияда істі, өндірісті және басқаруды ұйымдастырудың жоғары деңгейі кімді де болса қайран қалдырады. Жапония - өндірістік қатынасты, сонымен қоса басқару сипатын айқындайтын монополистік капитализм мемлекеті. Франциямен және Голландиямен қоса, Жапония экономиканы программалайтын капиталистік мемлекеттердің бірі. Талдаудың көрсеткеніндей қазіргі жапондық басқару жүйесі едәуір икемді, әрі тиімді механизм, оның өзі соғыстан кейінгі кезеңде, қазіргі ірі ауқымды өндірісті дамыту жағдайында қалыптасты. Бұл механизм ұдайы жетілдіру үстінде.
Жапон экономикасының жетістігі басқарудағы әлеуметтік-кәсіптік саланың қызметіне негізделген. Мұны менеджерлер деп атайды. "Менеджер ұғымы алуан саладағы басшылардың тілектес адамдар тобын құрайды.
Казіргі кезде менеджерлер мәртебесі ерекше артты, менеджерлердің жеке басындағы жетістіктеріне, олардың белсенділігіне, батылдығына, күнделікті істеген творчсстволық қабілетіне, қырағылығына, алдағыны ойлай білетіндігіне т. б. жоғары талап қоя бастады. Сонымен қоса, Жапонияда менеджерлер тобын жинақтау практикасы көп жағдайда ұлттық сипатының ерекшеліктеріне негізделген, мұнда топтық психология басты рөл атқарады. Жапондықтар адамдар арасында салқын көзқарасқа қатты күйзеледі. Сол себептен менеджерлер арасында ГАКУБАУХ деп аталатын кландар болады, яғни белгілі бір университетті бітірген кландар.
Нағыз жапондық фирма пираммда түрінде ұйымдастырылған. Оның құрылымында үш деңгей болады: жоғары әкімшілік (КЭЙЭЙСЯ); орта басқару буыны (КАНРИСЯ), бұған бөлімше меңгерушісі БУТЕ жатады; әрі қарай - басқармадағы қарапайым жұмыскерлер (ИППАНСИЯ). Синтетизы жүйесінің талабына сәйкес университетті бітірушілер фирмаға жұмысқа орналасқаннан кейін жеті жылдан соң, яғни 30 жасқа толған кезде секция бөлімшесіне басшылық ете алады. Қырық жасыңда оған секция менгерушісіне, 50 жасында - бөлімше меңгерушісіне және одан әрі қарай директорлық қызметіне дейін жоғарылай алады.
Менеджер неғұрлым тәуелсіз болса, ол соғырлым еркін әрекет етеді, оған балама шешімдерді таңдауға неғұрлым көп мүмкіндік берсе, онда өндірісті ғылми ұйымдастыру теоретиктерінің пікірінше, қоршаған ортадағы қолайсыз жағдайларға ол соғұрлым көңіл бөледі. Мұндай көзқарас Жапониядағы баскарудың ерекше стилін көрсетеді.
Жапония өз экономикасын басқарудың бірегей жүйесі арқасында дамытты. Баскарудың табанды принцптері нәтижсіндс көздеген мақсатына жетіп отырды. Жапон коғамын футурологтар коғамы деп атайды.
Тұтастай алғанда экономикалық стратегия торт негізге сүйенсді: экономикалық ресурстарды жинау және консервілеу; слдің бәсекелесу қабілеттілігін жоғары деңгейдс ұстау; адамдарды ғылыми-тсхиикалык, прогрестің талаптарына бсйімделетіндсй етіп баулу және соңғысы, ғылыми зерттеулер мен ізденістерді интенсивтендіру.
Нағыз жапондык фирмалар үш деңгейлік негізде ұйымдасқан: жапондыктардың пікірінше, үш деңгейлік құрылым неғұрлым икемді, әрі бюрократтық қауіпке онша ұшырай қоймайды.
Фирма басшылығы - директорлар кеңесі баскарудыц жоғарғы деңгейі болып саналады. Директорлар кеңесіне сайланғандардың барлығы фирмада белгілі бір бөлімшелерді баскарады. Батыстан айырмашылығы, фирма директорларды сирек шакырады. Олар әдетте орта бұынды басқарушы кұрамнан шақырады, бірак бұлардың жедел басшылық жасайтын тәжірибесі және жасы 50-ден асқан болуы тиіс. Орта буын басшының деңгейінде баскарудың бүкіл практикалық міндеттері шешіледі. Бұл деңгей жоғары басшылык пен орындаушылар арасындағы көпір аркылы қарапайым жұмыскерлерге шығады яғни оларға басшылық етеді.Жапонндык корпорацияларда басқарудың ұйымдық құрылымы. әдетте қызметтік принцппен: көлбеу және тікелей байланыспсн қүрылған. Көпшілік жапондык компанияларда икемді кұрылымдык схема бар, қазіргі жағдайда мұның өзі бағалы үлес болып саналады.
Жапондықтарда әлемдік және ұлтты тәжірибе элементтерінің ең тиімдісі жинақталған. Американдык жапонтанушы Фогельдін деректеріне қарағанда, Жапония 1968 жылдан бастап 20жыл бойы әлемді ең таңдаулы институттарды және мемлекет, бизнес, әскери іс-білім ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.