Капитал құрылымның теориясы
Компанияның капиталы, қандай меншік нысанында болуына, сондай-ақ, қандай қызмет түрімен айналысуына байланыссыз, құрылу көздеріне қарай меншікті және тартылған болып екі топқа жіктелетіні баршаға белгілі. Меншікті капиталды құраушылар болып жарғылық капитал және бөлінбеген пайда табылады. Қарыз капиталы, көпшілік жағдайда, банктік несиелер мен эмиссияланған облигациялардан құралады.
Компанияның капитал құрылымы – бұл өз шаруашылық қызметін жүзеге асыру барысында қолданатын меншікті және тартылған қаражаттар қатынасы.
Капитал құрылымын басқару минималды капитал бағасы мен кәсіпорынның максималды нарықтық құнына жететін өзіндік және тартылған қаражаттардың тиімді қатынасын іздестіру үрдісін білдіреді. Осыған сай, капиталдың ең төменгі және фирманың мүмкін болар жоғарғы құнына кепілдік болатын таза табыс пен компанияның қаржылық тұрақтылық деңгейі арасындағы тиімді ара қатынасты қамтамасыз етуші өзіндік және тартылған қаражаттардың қатынасы ретіндегі капиталдың тиімді құрылым анықтамасы тұжырымдалады. Жағымды капитал құрылымын жасау, яғни, меншікті және тартылған қаражаттардың ең тиімді қатынасына қол жеткізу бүгінгі таңдағы қаржы менеджментінің «патша мәселесі» (The Royal Issue) болып отыр. [1]
Меншікті және қарыз капиталы көрсеткіштері ретінде көбінде баланстың оң жағындағы сәйкес шоттар сальдосы қарастырылады. Капитал құрылымының мұндай «бухгалтерлік» түсінігі отандық экономистер мен басқарушылардың басым бөлігінде қалыптасқан. Яғни, баланс пассивінің мәліметтері қаржылық анализ теориясының әдіснамаларында мекеменің төлем қабілеттілігін бағалау үшін қолданылады. Мұндай тенденция аталмыш әдістің отандық экономика ғылымында кеңінен зерттелгендігімен және өзінің экономикалық анализ әдістері ішіндегі ең кең қолданыста екендігімен түсіндіріледі.
Алайда, жоғарыда аталған тәсілмен қатар, заманауи қаржы теориясының аса маңызды құрамдас бөлігі болып орныққан өзге де капиталды сараптау тәсілі бар екені белгілі. Бұл тәсіл фирманың капитал құрылымын теориялық зерттеу мен меншікті және тартылған қаражаттардың тиімді ара қатынасын іздестірумен байланысты.
Капитал құрылымын зерттеу әдістері отандық мамандарға әлі де болса таңсық. Соңғы жылдары бұл саланы зерттеудің заманауи теориялық жағдайы сипатталатын жұмыстар өте сирек көрініс тапқан. Сонымен қатар, мұндай еңбектердің басты кемшілігі болып теориялардың қолданбалылық маңызын айқындайтын мысалдардың болмауы табылады. Дегенменен де, капитал құрылымы абстрактты, шындыққа жанаспайтын зерттеу пәні емес, ол – инвестициялық бағдарламаларды қаржыландыру, инвестициялық жобалардың экономикалық тиімділігін есептеу, акция бағаларын болжау, фирманың нарықтық құнын анықтау секілді бірқатар практикалық маңыздылығы өте жоғары мәселелерді шешудегі аса қажетті ұғым. Бір сөзбен айтқанда, компанияның капиталын басқару бойынша кез келген мәселені шешу оның капитал құрылымын дұрыс сараптауға келіп тіреледі.
Қазіргі нарық жағдайында капитал құрылымы кәсіпорынның төлем қабілеттілігі мен өтімділігіне, табыс деңгейіне, қызметінің рентабельділігіне, жалпы айтқанда, компанияның қаржылық жағдайына тікелей әсер етуші фактор болып табылады. Кәсіпорынның қаржыландырылу көздерінің құрылымын бағалау бухгалтерлік ақпаратты ішкі және сыртқы пайдаланушылармен тең дәрежеде жүргізіледі. Сыртқы пайдаланушылар (банктер, несиелендірушілер, инвесторлар) қаржыландыру көздерінің жалпы соммасындағы кәсіпорынның меншікті қаражат үлесінің өзгеруін мәміле жасасу кезіндегі қаржылық тәуекел тұрғысынан бағалайды. Сәйкесінше, өзіндік капитал үлесінің төмендеуі тәуекел деңгейінің жоғарылауына алып келеді. Ал, капитал құрылымының ішкі сараптамасы кәсіпорын қызметін қаржыландырудың баламалы нұсқаларын бағалаумен байланысты. Бұл тұрғыда басты критерийлер болып тартылған қарыз қаражаттарының шарттары, «бағасы», тәуекел дәрежесі, мүмкін болар пайдалану аялары секілді алғышарттар табылады. [1]
Компанияның капитал құрылымы – бұл өз шаруашылық қызметін жүзеге асыру барысында қолданатын меншікті және тартылған қаражаттар қатынасы.
Капитал құрылымын басқару минималды капитал бағасы мен кәсіпорынның максималды нарықтық құнына жететін өзіндік және тартылған қаражаттардың тиімді қатынасын іздестіру үрдісін білдіреді. Осыған сай, капиталдың ең төменгі және фирманың мүмкін болар жоғарғы құнына кепілдік болатын таза табыс пен компанияның қаржылық тұрақтылық деңгейі арасындағы тиімді ара қатынасты қамтамасыз етуші өзіндік және тартылған қаражаттардың қатынасы ретіндегі капиталдың тиімді құрылым анықтамасы тұжырымдалады. Жағымды капитал құрылымын жасау, яғни, меншікті және тартылған қаражаттардың ең тиімді қатынасына қол жеткізу бүгінгі таңдағы қаржы менеджментінің «патша мәселесі» (The Royal Issue) болып отыр. [1]
Меншікті және қарыз капиталы көрсеткіштері ретінде көбінде баланстың оң жағындағы сәйкес шоттар сальдосы қарастырылады. Капитал құрылымының мұндай «бухгалтерлік» түсінігі отандық экономистер мен басқарушылардың басым бөлігінде қалыптасқан. Яғни, баланс пассивінің мәліметтері қаржылық анализ теориясының әдіснамаларында мекеменің төлем қабілеттілігін бағалау үшін қолданылады. Мұндай тенденция аталмыш әдістің отандық экономика ғылымында кеңінен зерттелгендігімен және өзінің экономикалық анализ әдістері ішіндегі ең кең қолданыста екендігімен түсіндіріледі.
Алайда, жоғарыда аталған тәсілмен қатар, заманауи қаржы теориясының аса маңызды құрамдас бөлігі болып орныққан өзге де капиталды сараптау тәсілі бар екені белгілі. Бұл тәсіл фирманың капитал құрылымын теориялық зерттеу мен меншікті және тартылған қаражаттардың тиімді ара қатынасын іздестірумен байланысты.
Капитал құрылымын зерттеу әдістері отандық мамандарға әлі де болса таңсық. Соңғы жылдары бұл саланы зерттеудің заманауи теориялық жағдайы сипатталатын жұмыстар өте сирек көрініс тапқан. Сонымен қатар, мұндай еңбектердің басты кемшілігі болып теориялардың қолданбалылық маңызын айқындайтын мысалдардың болмауы табылады. Дегенменен де, капитал құрылымы абстрактты, шындыққа жанаспайтын зерттеу пәні емес, ол – инвестициялық бағдарламаларды қаржыландыру, инвестициялық жобалардың экономикалық тиімділігін есептеу, акция бағаларын болжау, фирманың нарықтық құнын анықтау секілді бірқатар практикалық маңыздылығы өте жоғары мәселелерді шешудегі аса қажетті ұғым. Бір сөзбен айтқанда, компанияның капиталын басқару бойынша кез келген мәселені шешу оның капитал құрылымын дұрыс сараптауға келіп тіреледі.
Қазіргі нарық жағдайында капитал құрылымы кәсіпорынның төлем қабілеттілігі мен өтімділігіне, табыс деңгейіне, қызметінің рентабельділігіне, жалпы айтқанда, компанияның қаржылық жағдайына тікелей әсер етуші фактор болып табылады. Кәсіпорынның қаржыландырылу көздерінің құрылымын бағалау бухгалтерлік ақпаратты ішкі және сыртқы пайдаланушылармен тең дәрежеде жүргізіледі. Сыртқы пайдаланушылар (банктер, несиелендірушілер, инвесторлар) қаржыландыру көздерінің жалпы соммасындағы кәсіпорынның меншікті қаражат үлесінің өзгеруін мәміле жасасу кезіндегі қаржылық тәуекел тұрғысынан бағалайды. Сәйкесінше, өзіндік капитал үлесінің төмендеуі тәуекел деңгейінің жоғарылауына алып келеді. Ал, капитал құрылымының ішкі сараптамасы кәсіпорын қызметін қаржыландырудың баламалы нұсқаларын бағалаумен байланысты. Бұл тұрғыда басты критерийлер болып тартылған қарыз қаражаттарының шарттары, «бағасы», тәуекел дәрежесі, мүмкін болар пайдалану аялары секілді алғышарттар табылады. [1]
1. Стоянова. Е.С. Финансовый менеджмент –М: Перспектива, 2014-574с
2. Х. Роберт Основы финансвого менеджмента М: дело, 2011-128с
3. Павлова Л. П. Финансвый менеджмент Учебник- М ИНФРА-М 2011г.
4. Шим ДЖ. К, Сивл ДЖ.Г. Финансовый менеджмент.-М Инфра- М 2003-1028с
5. Брейли Р, Майерс С. Принципы корпоративных финансов; ЗАО “Олимп- Бизнес”, 2003г
Қосымша:
6.Балабанов И.Т Риск- менеджмент М: Финансы и статистика 1996-192с
7. Бизнестегі есеп және талдау. Т А Тасмағанбетов Алматы 2002
8. Банктік тәуекелдер. А. Шаяхметова
9. Құлпыбаев С, Баязитова А Қаржы теориясы. Алматы мерей 2001ж
10. К.ш Дүйсенбаев Е.Т Төлегенов Қаржылық талдау Алматы 2011ж
11. Анышин В М Инвистиционный анализ. Учобное пособие. М Дело, 2010г
12. Радостовец В.В, Шмидит О.И Кәсіпорындағы бухгалтерлік есеп Алматы
13. Игошин Н.В Инвестиции. М. Финансы, 2014г
2. Х. Роберт Основы финансвого менеджмента М: дело, 2011-128с
3. Павлова Л. П. Финансвый менеджмент Учебник- М ИНФРА-М 2011г.
4. Шим ДЖ. К, Сивл ДЖ.Г. Финансовый менеджмент.-М Инфра- М 2003-1028с
5. Брейли Р, Майерс С. Принципы корпоративных финансов; ЗАО “Олимп- Бизнес”, 2003г
Қосымша:
6.Балабанов И.Т Риск- менеджмент М: Финансы и статистика 1996-192с
7. Бизнестегі есеп және талдау. Т А Тасмағанбетов Алматы 2002
8. Банктік тәуекелдер. А. Шаяхметова
9. Құлпыбаев С, Баязитова А Қаржы теориясы. Алматы мерей 2001ж
10. К.ш Дүйсенбаев Е.Т Төлегенов Қаржылық талдау Алматы 2011ж
11. Анышин В М Инвистиционный анализ. Учобное пособие. М Дело, 2010г
12. Радостовец В.В, Шмидит О.И Кәсіпорындағы бухгалтерлік есеп Алматы
13. Игошин Н.В Инвестиции. М. Финансы, 2014г
Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым министрлігі
Шәкәрім атындағы Семей Мемлекеттік Университеті
Экономика, құқық және гуманитарлық ғылымдар факультеті
ОӨЖ
Тақырыбы : Капитал құрылымның теориясы
ОРЫНДАҒАН : Теміртасова И.Т.
ТОП
: ФН-207
ТЕКСЕРГЕН : Курманбекова Г.А
Семей қаласы
2015 жыл
Компанияның тиімді капитал құрылымның теориясы
Компанияның капиталы, қандай меншік нысанында болуына, сондай-ақ,
қандай қызмет түрімен айналысуына байланыссыз, құрылу көздеріне қарай
меншікті және тартылған болып екі топқа жіктелетіні баршаға белгілі.
Меншікті капиталды құраушылар болып жарғылық капитал және бөлінбеген пайда
табылады. Қарыз капиталы, көпшілік жағдайда, банктік несиелер мен
эмиссияланған облигациялардан құралады.
Компанияның капитал құрылымы – бұл өз шаруашылық қызметін жүзеге асыру
барысында қолданатын меншікті және тартылған қаражаттар қатынасы.
Капитал құрылымын басқару минималды капитал бағасы мен кәсіпорынның
максималды нарықтық құнына жететін өзіндік және тартылған қаражаттардың
тиімді қатынасын іздестіру үрдісін білдіреді. Осыған сай, капиталдың ең
төменгі және фирманың мүмкін болар жоғарғы құнына кепілдік болатын таза
табыс пен компанияның қаржылық тұрақтылық деңгейі арасындағы тиімді ара
қатынасты қамтамасыз етуші өзіндік және тартылған қаражаттардың қатынасы
ретіндегі капиталдың тиімді құрылым анықтамасы тұжырымдалады. Жағымды
капитал құрылымын жасау, яғни, меншікті және тартылған қаражаттардың ең
тиімді қатынасына қол жеткізу бүгінгі таңдағы қаржы менеджментінің патша
мәселесі (The Royal Issue) болып отыр. [1]
Меншікті және қарыз капиталы көрсеткіштері ретінде көбінде баланстың
оң жағындағы сәйкес шоттар сальдосы қарастырылады. Капитал құрылымының
мұндай бухгалтерлік түсінігі отандық экономистер мен басқарушылардың
басым бөлігінде қалыптасқан. Яғни, баланс пассивінің мәліметтері қаржылық
анализ теориясының әдіснамаларында мекеменің төлем қабілеттілігін бағалау
үшін қолданылады. Мұндай тенденция аталмыш әдістің отандық экономика
ғылымында кеңінен зерттелгендігімен және өзінің экономикалық анализ
әдістері ішіндегі ең кең қолданыста екендігімен түсіндіріледі.
Алайда, жоғарыда аталған тәсілмен қатар, заманауи қаржы теориясының
аса маңызды құрамдас бөлігі болып орныққан өзге де капиталды сараптау
тәсілі бар екені белгілі. Бұл тәсіл фирманың капитал құрылымын теориялық
зерттеу мен меншікті және тартылған қаражаттардың тиімді ара қатынасын
іздестірумен байланысты.
Капитал құрылымын зерттеу әдістері отандық мамандарға әлі де болса
таңсық. Соңғы жылдары бұл саланы зерттеудің заманауи теориялық жағдайы
сипатталатын жұмыстар өте сирек көрініс тапқан. Сонымен қатар, мұндай
еңбектердің басты кемшілігі болып теориялардың қолданбалылық маңызын
айқындайтын мысалдардың болмауы табылады. Дегенменен де, капитал құрылымы
абстрактты, шындыққа жанаспайтын зерттеу пәні емес, ол – инвестициялық
бағдарламаларды қаржыландыру, инвестициялық жобалардың экономикалық
тиімділігін есептеу, акция бағаларын болжау, фирманың нарықтық құнын
анықтау секілді бірқатар практикалық маңыздылығы өте жоғары мәселелерді
шешудегі аса қажетті ұғым. Бір сөзбен айтқанда, компанияның капиталын
басқару бойынша кез келген мәселені шешу оның капитал құрылымын дұрыс
сараптауға келіп тіреледі.
Қазіргі нарық жағдайында капитал құрылымы кәсіпорынның төлем
қабілеттілігі мен өтімділігіне, табыс деңгейіне, қызметінің
рентабельділігіне, жалпы айтқанда, компанияның қаржылық жағдайына тікелей
әсер етуші фактор болып табылады. Кәсіпорынның қаржыландырылу көздерінің
құрылымын бағалау бухгалтерлік ақпаратты ішкі және сыртқы пайдаланушылармен
тең дәрежеде жүргізіледі. Сыртқы пайдаланушылар (банктер,
несиелендірушілер, инвесторлар) қаржыландыру көздерінің жалпы соммасындағы
кәсіпорынның меншікті қаражат үлесінің өзгеруін мәміле жасасу кезіндегі
қаржылық тәуекел тұрғысынан бағалайды. Сәйкесінше, өзіндік капитал үлесінің
төмендеуі тәуекел деңгейінің жоғарылауына алып келеді. Ал, капитал
құрылымының ішкі сараптамасы кәсіпорын қызметін қаржыландырудың баламалы
нұсқаларын бағалаумен байланысты. Бұл тұрғыда басты критерийлер болып
тартылған қарыз қаражаттарының шарттары, бағасы, тәуекел дәрежесі, мүмкін
болар пайдалану аялары секілді алғышарттар табылады. [1]
Әдетте, белгілі бір компанияның акцияларына инвестициялар салуда
инвесторлар екі мақсатты көздейді:
o Пайда табу;
o Компанияның басқаруына ие болу.
Акциядан тікелей пайда табу акция бойынша дивиденд төлеу немесе
акцияның нарықтық бағасының өсуін білдіреді. Екінші мақсат, компанияны
басқару мәні бойынша бірінші мақсатпен үндес, яғни инвестор компанияны
басқара отырып өз пайдасын арттырады.
Нәтижесінде, компанияның топ менеджменті алдында бір ғана мақсат –
акционерлердің табысын ұлғайту, олардың қаржылық жағдайын жақсарту. Осы
тұста корпоративтік қаржы әлемінде бір негізгі қағида қалыптасқан:
Компания менеджерлері қызметінің негізгі мақсаты оның нарықтық құнын
барынша максимизациялау болып табылады.
Фирманың құнын көтерудің екі жолы бар: салымдарды немесе капитал
көздерін басқару. Салымдарды (активтерді) басқару ағымдағы нәтижені немесе
ақша ағымдарының көлемін көтеруге және, нәтижесінде, компанияның бағасын
тікелей жоғарлатуға мүмкіндік береді. Тәжірибе мұндай әдістің өсудің ең
жоғарғы мөлшеріне жетуге мүмкіндік беретіндігін, сонымен қатар, әрдайым
фирманың ең табысты бөлімшеліріне шоғырлануды, яғни үнемі қайта
құрылымдауға алып келетіндігін көрсетеді. Мұндай қарқынды қайта құрылымдау
процесстері ақыр соңында компанияның болашағын күмәндандырады.
Маңыздылығы бойынша екінші тәсіл компанияның пассивтерін басқаруға
келіп саяды. Яғни, капитал бойынша шығындарды төмендету есебінен фирманың
жалпы құнын өсіру. [2]
Дженсен мен Меклинг тиімді капитал құрылымына төмендегідей анықтама
береді:
Тиімді капитал құрылымы – бұл қарыздық жүктеменің келтірілген пайдасы осы
қарыздық жүктемеден күтілетін агенттік шығындарды толығымен жабатын капитал
құрылымы.
Харрис және Равив моделі. Тиімді капитал құрылымы – бұл қарыз
жүктемесінің дисциплинарлық табыстар мен оған қызмет көрсетуге қажетті
ақпараттық шығындар арасындағы саналы ара қатынасты қамтамасыз ететін
капитал құрылымы болып табылады. 3
Шульцтың тиімді капитал құрылымы моделі мынаны тұжырымдайды[4]:
Тиімді капитал құрылымы – бұл компания құнына әсерлі инвестициялық
жобаларды қаржыландыруға тартылатын және бос ақша ағынарының мақсатсыз
қолданылуының алдын алатын қарыз жүктемесі мен компанияның табысты
жобаларын қаржыландыруға қажетті қаржы тапшылығын тудыратын осы қарыздық
жүктеме шығындарының саналы ара қатынасын қамтамасыз ететін капитал
құрылымы.
Корпоративтік бақылау модельдері нарықтық экономикада төмендегі аксиома
орындалатынын негізге алады:
қарызменшікті капитал коэффициенті неғұрлым жоғары болса, компанияның
жұтылу қаупі соғұрлым жоғары болады.
Осыдан келіп корпоративтік бақылау модельдерінің классикалық анықтамасы
тұжырымдалады:
Тиімді капитал құрылымы – бұл меншікті қаражат есебінен немесе анда-санда
дауыс беру құқығы бар жай акциялар эмиссиялау ... жалғасы
Шәкәрім атындағы Семей Мемлекеттік Университеті
Экономика, құқық және гуманитарлық ғылымдар факультеті
ОӨЖ
Тақырыбы : Капитал құрылымның теориясы
ОРЫНДАҒАН : Теміртасова И.Т.
ТОП
: ФН-207
ТЕКСЕРГЕН : Курманбекова Г.А
Семей қаласы
2015 жыл
Компанияның тиімді капитал құрылымның теориясы
Компанияның капиталы, қандай меншік нысанында болуына, сондай-ақ,
қандай қызмет түрімен айналысуына байланыссыз, құрылу көздеріне қарай
меншікті және тартылған болып екі топқа жіктелетіні баршаға белгілі.
Меншікті капиталды құраушылар болып жарғылық капитал және бөлінбеген пайда
табылады. Қарыз капиталы, көпшілік жағдайда, банктік несиелер мен
эмиссияланған облигациялардан құралады.
Компанияның капитал құрылымы – бұл өз шаруашылық қызметін жүзеге асыру
барысында қолданатын меншікті және тартылған қаражаттар қатынасы.
Капитал құрылымын басқару минималды капитал бағасы мен кәсіпорынның
максималды нарықтық құнына жететін өзіндік және тартылған қаражаттардың
тиімді қатынасын іздестіру үрдісін білдіреді. Осыған сай, капиталдың ең
төменгі және фирманың мүмкін болар жоғарғы құнына кепілдік болатын таза
табыс пен компанияның қаржылық тұрақтылық деңгейі арасындағы тиімді ара
қатынасты қамтамасыз етуші өзіндік және тартылған қаражаттардың қатынасы
ретіндегі капиталдың тиімді құрылым анықтамасы тұжырымдалады. Жағымды
капитал құрылымын жасау, яғни, меншікті және тартылған қаражаттардың ең
тиімді қатынасына қол жеткізу бүгінгі таңдағы қаржы менеджментінің патша
мәселесі (The Royal Issue) болып отыр. [1]
Меншікті және қарыз капиталы көрсеткіштері ретінде көбінде баланстың
оң жағындағы сәйкес шоттар сальдосы қарастырылады. Капитал құрылымының
мұндай бухгалтерлік түсінігі отандық экономистер мен басқарушылардың
басым бөлігінде қалыптасқан. Яғни, баланс пассивінің мәліметтері қаржылық
анализ теориясының әдіснамаларында мекеменің төлем қабілеттілігін бағалау
үшін қолданылады. Мұндай тенденция аталмыш әдістің отандық экономика
ғылымында кеңінен зерттелгендігімен және өзінің экономикалық анализ
әдістері ішіндегі ең кең қолданыста екендігімен түсіндіріледі.
Алайда, жоғарыда аталған тәсілмен қатар, заманауи қаржы теориясының
аса маңызды құрамдас бөлігі болып орныққан өзге де капиталды сараптау
тәсілі бар екені белгілі. Бұл тәсіл фирманың капитал құрылымын теориялық
зерттеу мен меншікті және тартылған қаражаттардың тиімді ара қатынасын
іздестірумен байланысты.
Капитал құрылымын зерттеу әдістері отандық мамандарға әлі де болса
таңсық. Соңғы жылдары бұл саланы зерттеудің заманауи теориялық жағдайы
сипатталатын жұмыстар өте сирек көрініс тапқан. Сонымен қатар, мұндай
еңбектердің басты кемшілігі болып теориялардың қолданбалылық маңызын
айқындайтын мысалдардың болмауы табылады. Дегенменен де, капитал құрылымы
абстрактты, шындыққа жанаспайтын зерттеу пәні емес, ол – инвестициялық
бағдарламаларды қаржыландыру, инвестициялық жобалардың экономикалық
тиімділігін есептеу, акция бағаларын болжау, фирманың нарықтық құнын
анықтау секілді бірқатар практикалық маңыздылығы өте жоғары мәселелерді
шешудегі аса қажетті ұғым. Бір сөзбен айтқанда, компанияның капиталын
басқару бойынша кез келген мәселені шешу оның капитал құрылымын дұрыс
сараптауға келіп тіреледі.
Қазіргі нарық жағдайында капитал құрылымы кәсіпорынның төлем
қабілеттілігі мен өтімділігіне, табыс деңгейіне, қызметінің
рентабельділігіне, жалпы айтқанда, компанияның қаржылық жағдайына тікелей
әсер етуші фактор болып табылады. Кәсіпорынның қаржыландырылу көздерінің
құрылымын бағалау бухгалтерлік ақпаратты ішкі және сыртқы пайдаланушылармен
тең дәрежеде жүргізіледі. Сыртқы пайдаланушылар (банктер,
несиелендірушілер, инвесторлар) қаржыландыру көздерінің жалпы соммасындағы
кәсіпорынның меншікті қаражат үлесінің өзгеруін мәміле жасасу кезіндегі
қаржылық тәуекел тұрғысынан бағалайды. Сәйкесінше, өзіндік капитал үлесінің
төмендеуі тәуекел деңгейінің жоғарылауына алып келеді. Ал, капитал
құрылымының ішкі сараптамасы кәсіпорын қызметін қаржыландырудың баламалы
нұсқаларын бағалаумен байланысты. Бұл тұрғыда басты критерийлер болып
тартылған қарыз қаражаттарының шарттары, бағасы, тәуекел дәрежесі, мүмкін
болар пайдалану аялары секілді алғышарттар табылады. [1]
Әдетте, белгілі бір компанияның акцияларына инвестициялар салуда
инвесторлар екі мақсатты көздейді:
o Пайда табу;
o Компанияның басқаруына ие болу.
Акциядан тікелей пайда табу акция бойынша дивиденд төлеу немесе
акцияның нарықтық бағасының өсуін білдіреді. Екінші мақсат, компанияны
басқару мәні бойынша бірінші мақсатпен үндес, яғни инвестор компанияны
басқара отырып өз пайдасын арттырады.
Нәтижесінде, компанияның топ менеджменті алдында бір ғана мақсат –
акционерлердің табысын ұлғайту, олардың қаржылық жағдайын жақсарту. Осы
тұста корпоративтік қаржы әлемінде бір негізгі қағида қалыптасқан:
Компания менеджерлері қызметінің негізгі мақсаты оның нарықтық құнын
барынша максимизациялау болып табылады.
Фирманың құнын көтерудің екі жолы бар: салымдарды немесе капитал
көздерін басқару. Салымдарды (активтерді) басқару ағымдағы нәтижені немесе
ақша ағымдарының көлемін көтеруге және, нәтижесінде, компанияның бағасын
тікелей жоғарлатуға мүмкіндік береді. Тәжірибе мұндай әдістің өсудің ең
жоғарғы мөлшеріне жетуге мүмкіндік беретіндігін, сонымен қатар, әрдайым
фирманың ең табысты бөлімшеліріне шоғырлануды, яғни үнемі қайта
құрылымдауға алып келетіндігін көрсетеді. Мұндай қарқынды қайта құрылымдау
процесстері ақыр соңында компанияның болашағын күмәндандырады.
Маңыздылығы бойынша екінші тәсіл компанияның пассивтерін басқаруға
келіп саяды. Яғни, капитал бойынша шығындарды төмендету есебінен фирманың
жалпы құнын өсіру. [2]
Дженсен мен Меклинг тиімді капитал құрылымына төмендегідей анықтама
береді:
Тиімді капитал құрылымы – бұл қарыздық жүктеменің келтірілген пайдасы осы
қарыздық жүктемеден күтілетін агенттік шығындарды толығымен жабатын капитал
құрылымы.
Харрис және Равив моделі. Тиімді капитал құрылымы – бұл қарыз
жүктемесінің дисциплинарлық табыстар мен оған қызмет көрсетуге қажетті
ақпараттық шығындар арасындағы саналы ара қатынасты қамтамасыз ететін
капитал құрылымы болып табылады. 3
Шульцтың тиімді капитал құрылымы моделі мынаны тұжырымдайды[4]:
Тиімді капитал құрылымы – бұл компания құнына әсерлі инвестициялық
жобаларды қаржыландыруға тартылатын және бос ақша ағынарының мақсатсыз
қолданылуының алдын алатын қарыз жүктемесі мен компанияның табысты
жобаларын қаржыландыруға қажетті қаржы тапшылығын тудыратын осы қарыздық
жүктеме шығындарының саналы ара қатынасын қамтамасыз ететін капитал
құрылымы.
Корпоративтік бақылау модельдері нарықтық экономикада төмендегі аксиома
орындалатынын негізге алады:
қарызменшікті капитал коэффициенті неғұрлым жоғары болса, компанияның
жұтылу қаупі соғұрлым жоғары болады.
Осыдан келіп корпоративтік бақылау модельдерінің классикалық анықтамасы
тұжырымдалады:
Тиімді капитал құрылымы – бұл меншікті қаражат есебінен немесе анда-санда
дауыс беру құқығы бар жай акциялар эмиссиялау ... жалғасы
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz