Еңбек құқықтары

Кіріспе
1. Негізгі бөлім
Жұмыс уақыттары ұғымы және түрлері
Еңбек шарттарын талаптары
Қорытынды
Пайдаланған әдебиеттер

Біздің Ата заңымызда немесе Қазақстан Республикасының конституциясында 24-бапта, 1-тарауда былай деп айтылған: «Әркімнің еңбек ету бостандығын, қызмет пен кәсіп түрін еркін таңдауына құқығы бар. Еріксіз еңбекке соттың үкімі бойынша не төтенше жағдайда немесе соғыс жағдайында ғана жол беріледі.»
Құқықтың әрбір саласы қоғамдық қатынастардың, өзінің мазмұны мен ерекшеліктерімен басқалардан өзгеше келетін белгілі бір тобын реттейді. Еңбек құқығының пәнін ашу ең алдымен құқықтың осы саласының нормаларымен реттелетін қоғамдық қатынастар шеңберін анықтау қажет.
Кейінгі кезеңде Республикамыздың қалыптасып келе жатқан еңбекті ұйымдастырудың нарықтық нысандарының дамуы мемелекет меншігінде болған кәсіпорын, мекеме, ұйымдары жекешелендіруді, жеке меншіктің дамуына әкеледі. Мұның барлығы еңбек қатынастарын реттеуде жаңаша көзқарасты талап етеді. Сондықтан, еңбек құқығы еңбек ету үрдісінің технологиясын реттемейді, еңбекті ұйымдастыру мен қолдану жөніндегі әлеуметтік байланыстарды реттейді, яғни еңбек құқығының пәні – еңбек емес, еңбектің әлеуметтік құрылымы, немесе адамдардың еңбек ету барысындағы қатынастары болып табылады. Басқаша айтқанда, еңбек құқығының пәні-еңбекке қаблеттілікті іске асыру, еңбекті ұйымдастыру мен басқару жөніндегі мемелекеттік және жеке ұйымдарды азаматтардың еңбегін қолдану жөнінде қалыптасқан жеке дара да, сондай-ақ ұжымдық та қоғамдық қатынастарды құрайды.

1. Закон Республики Казахстан «О занятности неселения» // Казахстанская правда. - 2001. - 25 января.
2. Закон Республики Казахстан О введение в действие Закона РК «О труде в РК» Казахстанская правда. - 1999. - 24 декабря
3. Закон Республики Казахстан О внесений дополнений в Законы РК «О государственных социальных пособиях по инвалидности, по
случаю потери кормильца и по возрасту в РК» // Казахстанская правда.- 1999. - 8 апреля.
4. Закон Республики Казахстан О занятности населения // Казахстанская правда. - 2001. - 30 января.
5. Закон Республики Казахстан О ратификации Конвенции об организации службы занятности // Казахстанская правда. - 2000. - 19 декабря.
6. Закон Республики Казахстан О республиканском бюджете на 2001 год // Казахстанская правда. - 2000. - 26 декабря.
7.Закон Республики Казахстан О специальном гсударственном пособие в РК // Казахстанская правда. - 1999. - 7 апреля.
8.Мамыров Н. К. и др. формирование рынка и труда в малых и средних городах Казахстан: учебное пособие/Мамыров Н.К., Нурпеисов Н.С., Нурпеисова Л. С. - Алматы: Экономика, 2000. - 220с
9. Труд в Казахстане - 1999 - ноябрь.
10. Республика Казахстан. Государст. программа по борьбе с бедностью и
безработицы на 2000-2002 годы // Труд в Казахстане - 2000 - ноябрь.
11.Казахстан-2030. Процветание, безопасность и улучшение благосостоянии всех казахстанцев: Послание Президента страны народу Казахстана. - Алматы: Білім, 1997.
12. Краткий статистический ежегодник Казахстана: Статистический сборник Агентство Республики Казахстан по статистике / Алматы, 2000.
13. Блауг М. Экономическая мысль в ретроспективе М. Дело, 1994
14.Долан Э., Линдсей Д. Рынок: Микроэкономическая модель. СПб, 1992
15.Кейнс Дж. М. Общая теория занятости, процента и денег. М: Прогресс
1978.

Пән: Құқық, Криминалистика
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 17 бет
Таңдаулыға:

Еңбек құқықтары
Жоспар

Кіріспе
1. Негізгі бөлім
Жұмыс уақыттары ұғымы және түрлері
Еңбек шарттарын талаптары
Қорытынды
Пайдаланған әдебиеттер

Кіріспе
Біздің Ата заңымызда немесе Қазақстан Республикасының конституциясында 24-бапта, 1-тарауда былай деп айтылған: Әркімнің еңбек ету бостандығын, қызмет пен кәсіп түрін еркін таңдауына құқығы бар. Еріксіз еңбекке соттың үкімі бойынша не төтенше жағдайда немесе соғыс жағдайында ғана жол беріледі.
Құқықтың әрбір саласы қоғамдық қатынастардың, өзінің мазмұны мен ерекшеліктерімен басқалардан өзгеше келетін белгілі бір тобын реттейді. Еңбек құқығының пәнін ашу ең алдымен құқықтың осы саласының нормаларымен реттелетін қоғамдық қатынастар шеңберін анықтау қажет.
Кейінгі кезеңде Республикамыздың қалыптасып келе жатқан еңбекті ұйымдастырудың нарықтық нысандарының дамуы мемелекет меншігінде болған кәсіпорын, мекеме, ұйымдары жекешелендіруді, жеке меншіктің дамуына әкеледі. Мұның барлығы еңбек қатынастарын реттеуде жаңаша көзқарасты талап етеді. Сондықтан, еңбек құқығы еңбек ету үрдісінің технологиясын реттемейді, еңбекті ұйымдастыру мен қолдану жөніндегі әлеуметтік байланыстарды реттейді, яғни еңбек құқығының пәні - еңбек емес, еңбектің әлеуметтік құрылымы, немесе адамдардың еңбек ету барысындағы қатынастары болып табылады. Басқаша айтқанда, еңбек құқығының пәні-еңбекке қаблеттілікті іске асыру, еңбекті ұйымдастыру мен басқару жөніндегі мемелекеттік және жеке ұйымдарды азаматтардың еңбегін қолдану жөнінде қалыптасқан жеке дара да, сондай-ақ ұжымдық та қоғамдық қатынастарды құрайды.
Жеке еңбек шарты еңбек құқығының негізгі институттарының қатарына жатады. Оның қоғамдық ролі, еңбек ету бостандығын, қызмет түрі мен мамандық таңдау бостандығын, еңбекті ұйымдастыру мен қолдануда негізге алынатын құқықтар мен бостандықтарды жариялайтын Қазақстан Республикасының Конституциясымен анықталады.
Еңбек шартының заңдық маңызы ол еңбек қатынастарының пайда болуына ғана емес оның өзгеруіне де, жойылуына да себепкер болуында.
Жеке еңбек шарты тақырыбының ішінде барлық құрама тақырыптары қарастырылған. Қолданылған барлық заңдар, Қазақстан Республикасының Заңы, Қазақстан Республикасындағы еңбек туралы (осы заң азаматтардың Қазақстан Республикасындағы еңбек бостандығына конституциялық құқығын іске асыру барысында туындайтын еңбек қатынастарын реттейді.) ресми басылымнан алынған. Бұл заңда жеке еңбек шарты туралы 2-тарауда, 9-31 баптарда қарастырылған.
Еңбек - адамның өз қажеттерін қанағаттандыру үшін табиғат заттарының түрін өзгертуге және оны өз керегіне бейімдеуге бағытталған мақсатқа сай істелетін қызметі; қоғамның өмір сүруінің негізгі, адамзат тіршілігінің мәңгілік, табиғи шарты. Еңбек - адамдардың өмірі үшін материалдық, рухани және басқа да құныдылықтар жасауға бағытталған адам қызметі.
Құқықтың әрбір саласы қоғамдық қатынастардың, өзінің мазмұны мен ерекшеліктерімен басқалардан өзгеше болып келетін белгілі тобын реттейді. Еңбек құқығының пәнін ашу үшін ең алдымен құқықтың осы саласының нормаларымен реттелетін қоғамдық қатынастар шеңберін анықтау қажет.

Негізгі бөлім.
Қазақстан Республикасында қалыптасып келе жатқан еңбекті ұйымдастырудың нарықтық нысандарының дамуы мемлекет меншігінде болған кәсіпорын, мекеме, ұйымдарды жекешелендіруді, жеке меншіктітің дамуына әкеледі. Мұның бәрі еңбек қатынастарын реттеуде жаңаша көзқарасты талап етеді. Соныдқтан, еңбек құқығы еңбек ету процессінің технологиясын реттемейді, еңбекті ұйымдастыру мен қолдану жөніндегі әлеуметтік байланыстарды реттейді, яғни еңбек құқығының пәні еңбек емес, еңбектің әлеуметтік құрылымы, немесе адамдардың еңбек ету барысндағы қатынастары болып табылады.
Ал жалпылама алғанда еңбек құқығы дегеніміздің өзі - меншігі мен шаруашылық түріне байланыссыз жұмысшылардың барлық категориясының жалдамалы еңбекке байланысты қоғамдық еңбек қатынастарын реттейтін құқықтың жеке саласы.
Еңбек қатынастары - тараптардың әдетте жеке еңбек және ұжымдық шарттар негізінде белгілі бір еңбек қызметін жүзеге асыруы жөнінде туындайтын жұмыс беруші мен қызметкер арасындағы қатынастар.
Еңбек қатынастары саласындағы құзыретті органдардың барлық жағдайларда қолдануға есептелген нормативтік нұсқаулардан тұратын құқықтық актілер еңбек құқығының көздері болып табылады. Әдебиетте бұл көздер еңбек туралы нормативтік актілері, еңбек туралы заң актілер, еңбек құқығының нормативтік актілер және т.б. деп аталады.
Еңбек туралы нормативтік-құқықтық актілер Қазақстан Республикасының Еңбек туралы Заңына сәйкес болуы қажет. Олар мыналардан тұрады:
1. Заңдар және Қазақстан Республикасы Президентінің заң күші бар жарлықтарынан;
2. Қазақстан Республикасы Президентінің жарлықтарынан және Қазақстан Республикасы Үкіметінің қаулыларынан;
3. Қазақстан Республикасы Конституциялық Кеңесінің және Жоғарғы Сотының нормативтік қаулыларынан;
4. Министрліктер мен ведомстволпрдың нормативтік құқықтық актілерінен тұрады.
Жұмыс берушілер мен қызметкерлердің еңбек қатынастарын реттейтін негізгі заңға 1999 жылғы 10 желтоқсанда қабылданған Қазақстан Республикасындағы Еңбек туралы Заң жатады, осы заң қабылданғаннан кейін мынадай заңдар өз күшін сақтаған:
* 1992 жылы 4 шілде қабылданған Ұжымдық шарт туралы
* 1993 жылы 22 қаңтарда қабылданған Кәсіптік одақтар туралы
* 1993 жылы 9 сәуірде қабылданған Кәсіптік одақтар туралы
* 1996 жылы 8 шілде қабылданған Ұжымдық еңбек даулар мен ереуілдер туралы
* 2001 жылы 23 қаңтарда қабылданған Халықтың жұмыспен қамтылуы туралы заңдар.
Еңбек құқығының қағидалары дегеніміз - қазіргі заңдылықта бекітілген, еңбек құқығының нормаларының мәнін және еңбек саласын құқықтық реттеуде мемлекеттің негізгі бағыттарын білдіретін негізгі бастамалар.
Еңбектік-құқықтық қатынастарды реттеуде басшылыққа алатын қағидалар өзге құқық салаларына тән екі топқа бөлінеді: біріншісі - салааралық, яғни басқа құқық салаларына да қатысты қағидалар, екіншісі - салалық, яғни нақты еңбек құқығының қатынастарын ғана реттейтін қағидалар.
Қазақстан Республикасы Конституциясында еңбек саласындағы қатынастарды құқықтық реттеудің мынадай қағидалары баяндалған: еңбек бостандығы және өзінің еңбекке қабілеттілігіне еркін билік ету, қызмет пен кәсіп түрін таңдау мүмкіндігі; мәжбүрлі еңбекке тиым салу және жұмыссыздықтан қорғау (24-бап); денсаулықты қорғау құқығы (29-бап); бірлестіктер бостандығына құқығы (23-бап); демалуға құқығы (24-бап). Бұл клнституциялық қағидалар еңбек саласындағы қатынастарды құқықтық реттеудің салааралық қағидаларына жатады.
Ал еңбек құқығының салалық қағидалары сол құқық саласының нормаларының ерекшелігін көрсетеді. Қазіргі кезеңдегі еңбек құқығы саласынң қағидалары мынадай үш топқа бөлінеді:
1. Еңбек нарығын құқықтық ретеу саласындағы мемлекеттің саясатын білдіретін қағидалар.
2. Жұмысшылардың (қызметкердердің) еңбек жағдайларын бекітуде басшылққа аынатын қағидалар.
3. Жалдамалы жұмысшылардың еңбегін пайдалануды құқықтық реттейтін қағидалар.

Еңбектік құқықтық қатынастардың обьектісін жәе негізгі мазмұнын еңбекті ұйымдастыру мен басқару жөніндегі мемлекеттік және жеке меншіктегі ұйымдарда азаматтардың еңбегін пайдалану жөнінде қалыптасатн жеке дара да, ұйымдық та қатынастар құрайды. Еңбектік құқықтық қатынастарға жұмысшы мен жұмыс беруші қатысады. Бұлардың қарым-қатынасы келісімдік-шарттық негізде құрылады.
Еңбектік құқықтық қатынастардың өзіне тән мынадай белгілер болады.
Біріншіден, бұл қатынастар кәсіпорын, мекеме, ұйымның ішкі еңбек тәртібінің шегінде жүреді;
Екіншіден, бұл қатынастар тек қана жұмысшы белгілі бір еңбек ұжымына кірген кезде ғана пайда болды.
Үшіншіден, жұмысшының еңбек ұжымына кіруі нақты заңды деректермен белгілегенеді (жеке еңбек шартына тұрады, қызметке тұруы жөнінде бұйрық шығарылады).
Төртіншіден, еңбек қатынастары сол жұмысшының белгілі бір мамандық, біліктілік немесе қызмет бойынша жұмыс атқаратын, ал кәсіпорын әкімшілігі аталған жұмыстық орындалуы үшін қажетті жағдай жасауын міндетіне алғандығын білдіреді.
Ал, жеке еңбекке негізделеген еңбек түрлерін, еңбеқ құқығының нормаларымен реттелмейді.Алайда еңбек авторлары белгілі бір ұжымында қызмет істесе, онда олардың еңбегі еңбектік-құқықтық қатынастарға жатады.
Еңбектік құқықтық қатынастарды еңбек құқығының піне ретінде танығанда барлық еңбек түрі жөнінде сөз болмайды, яғни еңбек құқығының нормалары барлық еңбек түрін реттей бермейді, ол тек жалдамалы еңбекке негізделгендерін ғана реттейді.
Демек, еңбектік қатынастарға жалданып еңбек етуге байланысты қатынстардың ьарлығы кіреді және сондай қатынастарға байланысты, солардан пайда болатын қатынастар да кіреді. Яғни, еңбек құқықтық қатынастары екі түрлі болады:
1. негізгі еңбектік құқықтық қатынастары
2. туынды еңбектік құқықтық қатынастары

Жеке еңбек шарты - қызметкер мен жұмыс берушінің арасында жазбаша пошымда жасалатын екіжақты келісім.
Жеке еңбек шарты еңбек құқықығының негізгі институттарының қатарына жатады. Оның қоғамдағы ролі, еңбек ету бостандығын, қызмет түрі мен мамандық таңдау бостаныдығын еңбекті ұйымдастыру мен қолдануда негізде алынатын құқықтар мен бостандықтарды жариялайтын Қазақстан Республикасының Конституциясымен анықталады.
Жеке еңбек шарты дегеніміз - қызметкер мен жұмыс берушінің арасында жазбаша нысанда жасалатын екіжақты келісім, ол келісімге сәйкес қызметкер жұмыс берушінің актісін атқара отырп, белгілі бір мамандық, біліктілік немесе кәсіп түрі бойынша жұмысты орындауға міндеттенеді, ал жұмыс беруші қызметкерге еңбек ақысын және заңдар мен тараптардың келісімінде көзделген өзге де ақшалай төлемдерді уақытында және толық көлемінде төлеуге, еңбек туралы заңдар мен ұжымдық шартта көзделген еңбек жағдайларымен қамтамасыз етуге міндеттенеді.
Еңбек құқығы ғылымы жалпы еңбек шарты деген түсінікті өзара байланысты үш түрлі мағынада қарастырады, біріншіден, еңбек шарты дегеніміз - азаматтардың еңбек ету құқықығын жүзеге асыру жолы болып табылады, екіншіден, еңбек шарты - еңбек құқықытық қатынастарының пайда болу негізі болып табылады, үшіншіден, азаматтарды жұмысқа қабылдау, басқа жұмысқа ауыстыру және жұмыстан босатуды реттейтін нормаларды біріктіретін еңбек құқығының институты болып табылады.
Азаматтардың еңбек ету құқығын жүзеге асырудың ең негізгі формасына жеке еңбек шартын жасасу жатады, өйткені тек жеке еңбек шартын жсасасу арқылы ғана жұмысшы ұйымның еңбек ұжымына кіре алады. Еңбек шартын жасасқан күннен бастап жұмысшыға барлық еңбек заңдары және сол ұйымда қабылданған локальдық нормалар қолданылады.
Еңбек шартының заңдық маңызы ол еңбек қатынастарының пайда болуына ғана емес оның өзгеруіне де, жойылуына да себепкер болуында. Мысалы, басқа жұмысқа ауыстыру еңбек қатынасының өзгеруін, ал еңбек шартының тоқтатылуы еңбек қатынастарының жойылуына көрсетеді.
Жұмыс берушінің актілері - жұмыс берушінің шығаратын актілері (бұйрықтар, өкімдер, нұсқаулықтар, ішкі еңбек тәртібінің ережелері).
Жеке еңбек шартының мазмұны - еңбек нарығында оның тараптарының жұмысшы мен жұмыс берушінің екіжақты келісіміне байланысты құрылады. Жеке еңбек шартының мазмұнында қарастырылатын еңбек жағдайларын екі топқа бөоуге боады: міндетті және қосымша (факультативті) еңбек жағдайлары.
Жеке еңбек шартының міндетті жағдайларны сол шарттың мамұнын құрайтын кез-келген еңбек жағдайлары жатады. Мысалы, жұмыс орны, қызмет түрі, жұмыстың басталу және аяқталу уақыты, жұмысшының еңбек ақысы. Ал, қосымша жағайларға қызметкер мен берушінің қосымша тілектерінен туындаған жағдайлар жатқызылады, мысалы, сынақ мерзімін тағайындау немесе коммерциялық құпияны сақтау міндетті. Міндетті еңбек жағдайлары да, қосымша еңбек жағдайлары да еңбек шартының өзгеруіне, тоқтатылуына бірдей әсер ете алады және шарт жасасушы тараптар міндетті еңбек жағдайларын да, қосымша еңбек жағдайларын да бірдей орындауға міндетті.
Жеке еңбек шартын жасасу барысында жұмыс беруші қызметкерден еңбек кітапшасын, жеке басының куәлігін, білімі немесе кәсіби даярлығы туралы құжыттарын талап етуге құқылы.
Қазақстан Республикасындағы еңбек туралы - О труде в Республике Казахстан. Заңындағы жеке еңбек туралы шарт мәліметтер 2-тарауды қамтиды. Бұл тарауда 9-31 баптар, яғни 22 бап бар.
2-тарау. Жеке кңбек шарты
9-бап. Жеке еңбек шартының мазмұны
1. Жеке еңбек шартында:
1) тараптардың реквизиттері;
2)еңбек міндеті;
3) жеке еңбек шартының мерзімі;
4) Еңбек міндеттерін жүзеге асыру басталатын күн;
5)еңбек жағдайларының сипаттамалары;
6) жұмыс уақыты мен демалыс уақытының режимі;
7) еңбекке ақы төлеу және еңбекті қорғау жағдайлары;
8) жұмыс берушінің құқықтары мен міндеттері;
9) қызметкердің құқықтары мен міндеттері;
10) жеке еңбек шартының өзгерту, бұзу, ұзарту тәртібі;
11) өтемақылар төлеу мен кепілдіктер беру тәртібі;
12) тараптардың жауапркешілігі көрсетілу тиіс;

10-бап. Жеке еңбек шартының мерзімі
1. Жеке еңбек шарты:
1) белгісіз мерзімге;
2)белгілі бір мерзімге

Елімізде "Халықты жұмыспен қамту" туралы заң халықты жұмыспен қамту саласындағы құқықтық экономикалық және ұйымдық қатынастарды реттейді.
Жұмыспен қамтылу дегеніміз -- азаматтардың Қазақстан Республикасының Конститутциясына, заңдары мен өзге де нормативтік құқықтық актілеріне қайшы келмейтін жеке қажеттерін қанағаттандыруға байланысты және оларға табыс немесе кіріс әкелетін қызметі.
Жұмыспен қамтуды жалпы экономикалық категория ретінде анықтаудың үш жолы бар:
- Жұмыспен қамту дегеніміз - еңбек ету процессі немесе жеке тұлғалардың оларға табыс әкелетін қызметі. Бұл арада аталмыш қызмет заңға қайшы келмеуге тиістігін айта кету орынды;
- Жұмыспен қамту дегеніміз - әлеуметтік экономикалық және әлеуметтік еңбек қарым - қатыныстарының жиынтығы, олардың қалыптасуы мен реттелуі заңдық құқықтық нормалар мен еңбек келісімдеріне негізделеді;
- Жұмыспен қамту дегеніміз - жұмыс күшіне деген сұраныс пен ұсыныстың теңдесуінің, жұмыс орындары мен жұмысшылардың сандық жағынан да, сапалық тұрғыдан да теңделуінің көрінісі. Жұмыспен қамту қатынастары әлеуметтік - экономикалық қарым - қатынастардың макордеңгейдегі де, сондай - ақ тікелей кәсіпорындардағы да, өндіріс саласындағы да және рыноктағы да аса кең секторын қамтиды. Сондықтан да жұмыспен қамту мәнінің анықтамасы, біздің ойымызша, оның ішкі мазмұнын терең сипаттайтын негізгі спектірлерін қамтуға тиісті.
Жұмыспен қамту - жеке тұлғалардың олардың жеке және қоғамдық сұраныстарын қанағаттандырумен байланысты, оларға еңбек ақы немесе еңбек табыстарын әкелетін, заңға қайшы келмейтін іс-әрекеттері, сондай-ақ осыған байланысты пайда болатын еңбек рыногындағы жұмыс күшіне деген сұраныс пен ұсыныстың теңестірілуі дәрежесінің сипаты ретіндегі әлеуметтік-экономикалық қатынастар.
Жұмыспен қамту - жеке тұлғалардың жұмыстан алдыңғы және жұмысқа теңелген іс-әрекеттері мен әлеуметтік-экономикалық және еңбек қатынастарын белгілейтін жалпы экономикалық категория.
Күшіне ену мерзімі 1966 жылдың 15-шілдесі деп белгіленген халықаралық еңбек ұйымының (ХЕҰ) жұмыспен қамту саласындағы саясаты туралы №122-ші конвенциясында және ХЕҰ-ның жұмыспен қамту саласындағы саясаты туралы №122-ші Нұсқауларында жұмыспен қамту саясатының түбегейлі принциптері бекітілген болатын.
Конвенцияда паш етілген принциптердің ең маңыздыларының бірі еркімен таңдаған жұмыспен қамтуға құқық еңбеккерлерге осы елдің заңдарына келмейтін кез келген саладағы істі өз қалауынша таңдау еркінің берілуі.
Жұмыспен толық қамтудың орнына істі еркімен таңдау принципінің еңгізілуі әлеуметтік-еңбек қатынастарының демократиялануының белгісі.
Басқа бір маңызды принцип жұмыспен қамту саласында кемсітудің кез келген түріне жол бермейтіндігінің паш етілуі. Бұл аса күрделі мәселелердің бірі, себебі осы принципті ресми мойындаған көптеген елдерде әйелдерді, халықтардың нашар қорғалған бөлігін, аз ұлттарды белгілі бір салаларға жұмысқа алу кезінде, еңбек ақы төлеуде, жұмыс жағдайларын жасауда және т.т. іс жүзінде кемсітулерге жол беріледі. Сондықтан да бұл аспектілерді зерттеу жұмыспен қамту саясатының обьектілерін - қамтылғандар құрамын, қамтылу түрлері мен формаларын толығырақ зерттеуді қажет етеді.
Жұмыспен қамтылған тұрғындардың қатарына ХЕҰ стандарттарына сәйкес жалданып жұмыс істейтін жұмыс жасына жеткен және асқан; өздерін өздері жұмыспен қамтамасыз ететін барлық адамдар жатқызылады. Олардың қатарына кәсіпкерлер, өз есебінен жұмыс істейтін тұлғалар, өндіріс кооперативтерінің мүшелері, ақшалай немесе заттай сый-ақы алатын оқушылар; студенттер, үй шаруасындағы әйелдер және ішінара жалданып жұмыс істеген басқа тұлғалар немесе өздерін өздері жұмыспен қамтитындар; қатардағы және мерзімді әскери қызметтегілер жатады.
Жұмыспен қамтудың мазмұнын зерттеу оның түрлерімен формаларын қарастыруды көздейді. Жұмыспен қамту түрлерін қарастыруды қамтылған тұрғындардың экономика секторлары бойынша мемлекеттік, жеке меншік, өндіріс коопертивтері, экономика салалары бойынша, мысалы, өнеркәсіпте, ауыл шаруашылығында, қызмет көрсету саласында бөлінуіне сүйене отырып жүргізуге болады.
Халықтардың әр түрлі категорияларының жұмыспен қамтылуының
демографиялық белгілері бойынша да (жынысы, жасы) өзгешеліктері болады бұл әйелдердің жастардың, жасөспірімдердің, зейнеткерлердің жұмыспен қамтылуы сияқты жұмыспен қамту түрлерін анықтайды.
Жұмыс уақытының пайдаланылуына байланысты жұмыспен толық және ішінара қамту түрлері ажыратылады. Көпшілік елдерде ұзақтығы 35 сағаттан аз жұмыс аптасы толық емес деп табылады. Кейбір елдерде ішінара жұмыспен қамту қамтылу шегі ретінде 30 сағаттық жұмыс аптасы алынған (Ұлыбритания, Дания).
Ішінары қамтылу ерікті немесе еріксіз болуы мүмкін. Оның бұл екі түрінің кең таралуының бірқатар себептері бар: жұмыскерлердің кейбір категорияларының, әсіресе балалары бар әйелдердің, оқу мен ішінара жұмыспен айналысуды ұштастыратын жастардың, денсаулығына байланысты зейнеткерлердің толық емес жұмыс уақытына мұқтаждығы; ішінара қамтылу ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.