Өсімдіктердің мембраналық және цитоплазмалық иммундік рецепторлары

Пән: Биология
Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

РЕФЕРАТ

Тақырыбы: Өсімдіктердің мембраналық және цитоплазмалық иммундік рецепторлары.

Алматы 2015 жыл

Жоспар

I. Кіріспе

II. Негізгі бөлім

2. 1 Өсімдіктердің мембраналық иммундық рецепторлары . . . 3

2. 2 Өсімдіктердің цитоплазмалық иммундық рецепторлары . . . 4

III. Пaйдаланылған әдебиеттер тізімі. . . . 6

Кіріспе

Өсімдіктерде сыртқы сигналдарды қабылдау рецепторлар арқылы жүзеге асады. Өсімдік рецепторлары - бұл ішкі немесе сыртқыс физикалық, химиялық, механикалық, осмостық, қабылдайтын, бұл сигналдарды тасымалдаушы және құрылымға беруші молекула немесе молекулалық комплекс болып табылады.

Өсімдік рецепторларын бірнеше ерекшеліктерін сипаттауға болады:

біріншіден, олар физикалық жіне молекулалық сигналдарға сезімтал, сонымен қатар цитоплазмада, органоидтарда, мембраналарда яғни мембраналардың сыртқы және ішкі беткейлерінде және т. б. болуы мүмкін. Ауксин рецепторлары клетканың үш кеңістіктік бөліктерінде табылған: плазмолеммада (протонды насостарға әсері), ядрода (промоторлардың белсенділігіне әсері) және рибосомада (белок синтезінің белсенділігі) .
екіншіден, өсімдік рецепторлары олардың табиғаты ұқсас сигналдарды қабылдағыш параллельді рецепторларының барымен сипатталады. Яғни әр бір осындай рецепторларда трансформацияланған сигналдың қайда берілетіні жөнінде арнайы нүктелері болады. Жарықты фотосинтетикалық және фотосинтетикалық емес қабылдау көптеген рецепторлармен: хлорофилдер, флаваноидтар, фитохромдар және т. б. іске асады.

Иммунитет латынның immunitas (міндеттен босану) деген сөзінен шыққан. Ол - организмнің генетикалық болмысы үшін бөгде заттардан, оның ішінде зардапты микробтардан қорғану қабілеті. Иммунитет организмнің iшкi ортасының тұрақтылығын (гомеостаз) және оның қызметінің біртұтастығын қамтамасыз ететін микробтан бастап адамға дейінгі бүкіл тіршілік иелеріне тән қасиет. Иммунитеттің қалыптасуына бүкіл организм біртұтас жүйе ретінде қатысады.

Паттернді анықтау рецепторлары (патогенді тану рецепторлары) - иммундық жүйе клеткасының жоғары жағында осындай рецепторлар болады. Рецепторлардың табиғаты гликопротеиндер. Бос күйдегі немсе басқа клетканың беткейінде болатын белгілі бір молекулалармен таңдамалы байланысатын арнайы аймақтары болады. Рецепторлар бір молекулалармен әсерлессе басқалармен әсерлеспейді. Болып жатқан барлық процестерді клетканың беткейі орталыққа хабарлайды, онда қабылдау немесе бас тарту секілді шешімдер қабылданады Осылайша өсімдік клеткасының патоген клеткасымен жанасуы беткей молекулаларға байланысты болып келеді. Рецепторлар ірі патогендің топтардағы ерекше молекулалық құрылымды тани алады. Сонымен қатар оларды патоген танушы рецепторлар деп те атайды. Бейімделу иммунитетімен салыстырғанда иммунитеттің қорғаныш механизмі эволюциялық жағынан ескі болып келеді.

Мембраналардың құрылыстарын анықтайтын көптеген модельдер ұсынылды. Олар негізінде ақуыздар мен фосфолипидтердің байланысын көрсетеді. Кейбір модельде мембрана үзілмейтін қатпарлы құрылым, кейбіреуінде мицелла түрінде көрсетіледі. Мембрананың ішкі глобулярлы түйіршіктері ашылғаннан кейін мембраналарды ақуыздар кіретін сұйық құрылым ретінде қарайды және ішкі жасуша мембраналары құрылысы және химиялық құрамы жағынан бір-біріне ұқсас келеді. Электронды микроскоптан мембрананың үш қабаттан тұратынын анық көруге болады. Ортаңғы ашық қабат бимолекулалы май қабатынан, ал шеткі күңгірт қабаттары ақуыз молекулаларынан түзіледі. Клетканың сыртқы қабаты (плазматикалық) оны сыртқы ортадан бөліп тұрады, ал ішкі мембраналар көпіршік түрінде келіп, өзінің құрамындағы заттарды цитоплазмадан ажыратады. Клетка цитоплазмасындағы мембраналар қуыстар, түтікшелер немесе көпіршіктер жасап, өздерінің ішіндегі заттарды гиалоплазмадан бөліп, күрделі тор құрайды.

Өсімдіктердің фоторецепторлары - биологиялық мембраналарда орналасқан ақуызды-пигментті мүшелер. Олар сырттан не ішкі ортадан бағытталған сәулені қабылдап, оған бейімделуді қалыптастырады. Өсімдіктерде қызыл және көк сәулені қабылдайтын фитохром және флавопротеидтер анықталған. Фитохромның белогы екі суббөліктен және хромофордан тұрады. Хромофор тұйықталмаған тетрапирроль сақиналарынан (фикобилин) құралған. Фоторецепторлар қабылдаған жарықтың көмегімен биол. мембраналардың өткізгіштігін, гендердің қызметі мен ферменттердің белсенділігін өзгерту арқылы өсімдіктердің өсуі мен дамуын реттеуге қатысады. Өсімдіктердің күн мен түннің ұзақтығына байланысты өсіп дамуын фотопериодтылық деп атайды. Осыған байланысты өсімдіктерді шартты түрде үш топқа бөледі. Ұзақ күндік, қысқа күндік және бейтарап фотопериодты өсімдіктер. Қысқа күндік өсімдіктерді (мысалы, тары) ұзақ күндік жағдайда өсіргенде, олар вегетативті күйден шыға алмай, генеративті күйге өте алмайды, соның нәтижесінде өсімдіктен мол өнім алынбайды. Бұл құбылыс фоторецепторлардың белгілі бір толқын ұзындықты жарықты қабылдап, оған жауап беру қабілетіне тікелей байланысты. Өсімдікте фитохром 660 нанометрлік жарықты қабылдайтын түрінде (фоторецепторлар) түзіліп, ұзын толқынды қызыл сәуленің әсерімен (фоторецепторлар) белсенді түріне ауысады. Фитохром өсімдіктегі басқа фитогормондардың мөлшері мен қатынасына ықпал ету арқылы өзінің реттегіш қызметін атқарады

Паттернді анықтаудың мембраналақ рецепторлары

Киназалар- рецепторы

Паттернді анықтау рецепторлары алғаш рет өсімдіктерде ашылған болатын. Кейінне көптеген гомологиялық рецепторлар өсімдіктердің геномына анализ жасау кезінде табылды. (күріште 370, у Arabidopsis - 47) . Жануарларда адапторлы белоктар көмегімен клеткаішілк протеинкиназаларды байланыстыратын паттернді анықтау рецепторлары өсімдік рецепторларынан ерекше болып келеді.

Толл-тәрізді рецепторлар

Бұл рецепторлар класы патогенді клеткадан тыс немесе эндосомада таниды. Бұлар алғаш рет дрозофиллада табылған болатын және де иммундық жауап активациясына қажет цитокиндердің синтезі мен секрециясын индукциялайды. Этот класс рецепторов опознает патогены вне клеток или в эндосомах.

Цитоплазма (гр. kytos - жасуша және гр. плазма - қалыптасқан) - ядроны қоршап жатқан жасуша бөлігі; қоймалжың (коллоидті) ерітінді. Клетка Цитоплазмасының сырты плазмолеммамен қапталған. Плазмолемма - Цитоплазманың ақуызды-билипидті қабықшасы, оның орташа қалыңдығы. 6 - 10 нм, құрамында ферменттер болады. Ол жасуша мен оны қоршаған орта арасындағы зат алмасу процесін қамтамасыз етеді. Цитоплазманың негізгі құрамы гиалоплазмадан, органеллалардан және қосындылардан тұрады. Прокариоттар мен өсімдік жасушаларының плазматикалық мембраналарының сыртында жасуша қабаты болады, ал жануарлар жасушаларында мұндай қабат болмайды. Клетканың ядросын қоршап жатқан қоймалжың затты цитоплазма деп атайды.

Хеморецепторлар. Өсімдіктерде хеморецепторлар төменгі молекулалы қосылыстан бастап гормон және гормон тәрізді әр түрлі химиялық заттарды қабылдау жүйесіне жатады. Бұл рецепторлардың екі типі бар. Олар: ерігіш белоктар және мембранамен байланысқан, цитоплазмада немесе ядрода локализденген. Өте кең тараған хеморецептор химиялық заттар градиентін қабылдайды.

Қорытынды.

Өсімдік рецепторлары - бұл ішкі немесе сыртқыс физикалық, химиялық, механикалық, осмостық, қабылдайтын, бұл сигналдарды тасымалдаушы және құрылымға беруші молекула немесе молекулалық комплекс болып табылады. Өсімдік рецепторларының ерекшеліктері: біріншіден, олар физикалық жіне молекулалық сигналдарға сезімтал, сонымен қатар цитоплазмада, органоидтарда, мембраналарда яғни мембраналардың сыртқы және ішкі беткейлерінде және т. б. болуы мүмкін; екіншіден, өсімдік рецепторлары олардың табиғаты ұқсас сигналдарды қабылдағыш параллельді рецепторларының барымен сипатталады. Яғни әр бір осындай рецепторларда трансформацияланған сигналдың қайда берілетіні жөнінде арнайы нүктелері болады. Электронды микроскоптан мембрананың үш қабаттан тұратынын анық көруге болады. Ортаңғы ашық қабат бимолекулалы май қабатынан, ал шеткі күңгірт қабаттары ақуыз молекулаларынан түзіледі. Клетканың сыртқы қабаты (плазматикалық) оны сыртқы ортадан бөліп тұрады, ал ішкі мембраналар көпіршік түрінде келіп, өзінің құрамындағы заттарды цитоплазмадан ажыратады. Клетка цитоплазмасындағы мембраналар қуыстар, түтікшелер немесе көпіршіктер жасап, өздерінің ішіндегі заттарды гиалоплазмадан бөліп, күрделі тор құрайды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.