Гидрометриялық ізденістердің даму тарихы

КСРО аумағындағы ең алғашқы су өлшеу жұмыстары б.з.б. бірінші мыңжылдыққа жатады. Ғалымдар Согдиана мемлекетіндегі Заравшан өзенінің алабында, Хорезмдегі Әмударияның төменгі ағысында су өлшеу жұмыстары жүргізілгендігін анықтаған.
Біздің ата-бабаларымыздың су жолдарына үлкен назар аударғанын князь Глеб Святославовтың 1068 жылдың қысында Керчен бұғазының енін өлшеу кезіндегі жұмыстарынан көруге болады. Нәтижесінде бұғаздың ені 14 000 саженьге (29850м) тең екені анықталды.
Кемелердің жүзуінің қауіпсіздігін қамтамасыз ету үшін ең қауіпті деген жерлерге арнайы белгілер қойылған. Оның мысалы ретінде XI-XII ғғ князь Борис Всеславичтің жарлығымен Батыс Двина өзенінде орналастырылған Борисов тасын айтуға болады.
Өзендер мен көлдер туралы біраз мәліметтерді 1773 жылы Н.И.Новиковтың басшылығымен шыққан «Үлкен Сызба кітабынан» оқуымызға болады. Мәскеуде XVII ғасырдың ортасынан бастап-ақ ауа-райының күйі мен Мәскеу өзенінің деңгейіне күнделікті бақылаулар жасалып отырған.
Зерттеулердің алғашқы кезеңінде (1700 жылға дейін) үлкен аумақтағы өзендер мен көлдердің гидрографиясы зерттелген – Ақ теңізден Қара теңізге, Балтық теңізінен Тынық мұхитына дейін, сонымен қатар, елдің шекарасында орналасқан өзендер зерттеліп, өзен алаптарының арасындағы байланыстар анықталған.
Сонымен бірге, бағалы гидрологиялық және гидрометриялық мәліметтер орыс жазбаларында тарихи құжаттарда және «Үлкен Сызбалар кітабында» жинақталған.
Екінші кезеңінде (1700-1877 жж) – Ресей империясының құрылуынан бастап елдегі XIX ғ. ортасындағы өнеркәсіп капитализмінің дамуына дейінгі кезеңде су объектілері мен режимін зерттеуінде экспедициялық әдіс басым болды.