Қазақ ойшылдараның сопылық идеялары



Суфизм Аллаға құлшылық етудің ең жоғарғы сатысы, ол айналадағы ешбір нәрсеге алаңдамауға, дүние-мүлікке қарайламауға, ертең не болады, күнім қалай өтеді демеуге, тіпті бала-шаға, қатын-қалашты да естен шығаруды мәжбүр етеді. Сопылар тек ақиқатқа жетуге, шындықты ғана тануға, бүкіл жан дүниесімен бар болмысымен жалбарынып қызмет жасайды. Өйткені олар үшін бес күндік жарық дүние баянды емес, көзді ашып-жұмғанша өтеді де кетеді. Өзгермейтін, аумайтын, айнымайтын, мәңгі жасайтын жалғыз құдірет ол – шындық, ақиқат дегеніміз – Аллаһ . Осылай болғандықтан Шәкәрім (р.а.):
Өмірден мақсат хақиқат,
Соны ізденіп алмақ.
Нәпсіге еріп болма шат,
Ол сені отқа салмақ. (1).
Сопылық – халқымыздың дүниетанымына айтарлықтай ықпал еткен философиялық жүйе. Аллаһтың ризалығын алу және мәңгілік бақытқа жету үшін нәпсіні тазалау, ішкі дүниені нұрландыру, мейлінше тазалыққа ұмтылу, соның нәтижесінде Аллаға жеткізетін тек ғылым болып табылады. Сопылық ешкімге ренжімеу, ешкімді ренжітпеу, таза жүрек, пәк көңіл иесі, көңілі Аллаһта, қолы істе болу. Аллаһқа іңкәрлік, Аллаһтың ризашылығы үшін құлшылық ету (Ықылас), екіжүзділіктен қашу, ақиқатқа жету. “Ақиқат” дегеніміз Аллаһтың сопыдағы пенделік бар сипаттарын қоюы (бірақ ол Аллаһтың өзіне айналу емес). Ақиқат – бар екендігі ешқандай дәлелсіз анық білінген дүниенің жаратушысы Аллаһ. Бұл сопылық сатының ең соңында болатын нәрсе (2). Сопылық ілімі негізіндегі дүниетаным Түркістан өлкесінде ІХ-ХІІІ ғасырлар аралығында жанданып, кең өріс ала бастағаны байқалады. Ал Насафидің “Қ. А. Яссауи еңбегінде: “…Сопылық ағым дәруіштер пайғамбар заманында-ақ өмірге келген” деген пікірді айтады (3). Осы оң пікірдің сиымы тіпті қазақ ақыны Әбубәкір Кердарының қалың қауым арасында кең таралған өлеңдерінің бірінде:
1. Құдайбердиев шығармалары: Өлеңдер, дастандар, қара сөздер. Құраст. М. Жармұхамедов, С. Дәуітов (А. Құдайбердиев)- Алматы: Жазушы, 1988-560 бет. (218бет).
2.А. Қыраубаева “Тамыр жайған бәйтерек// Ег. Қазақстан, 2000, 20 қазан.
3.Насафи. Қ. А. Яссауи. –Ташкент. 1993, 120 б.
4.Әубәкір Кердары, “Қазағым”, -Алматы: 1993, 120-бет.
5.Отан тарихы, -Ташкент 1997, -281 бет.
6.Абайтану дәрістері. Алматы, 1994 142 бет.
7.Әлем: Әл-манах Очерктер, өлеңдер, әңгімелер.- Алматы." Жазушы," 1991-496 бет. Суретті. 18-бет.
8.Исматулла мақсұм. Құран сырларының әліппесі,-Алматы: “Алаш” 2004 –304 б. (44 бет)
9.Иманым Ш. Құдайбердіұлы. Алматы “Арыс” баспасы 2000, 321 бет.
10. [9,300]
11. [8,49]
12.Sahihi Buhari Muhtasar Tecrid-i sarih tercumesi. 1 cilt Ankara 1999, Babul – iman. 60 s.
13. Идрис шах.Суффизм.- Москва, 99-бет.
14.http://islam.ru/chudesa.1.htm . Бог в сердце.
15.Гүлнәр Шәмшиева “Рахман нұры”.- Алматы ,"Құс жолы", 2001,- 136 бет. (61).
16.[ 9,98]
17. Касабеков.Молдабеков.Шығыс философиясы,- Алматы, 2001, 305 беттік.(260).
18.[9,213]
19.А. Құнанбайұлы. Шығармаларының 2-томдық толық жинағы. Алматы: Жазушы, 1995 т.1. Өлеңдер мен аудармалар. 336 бет. (222).
20.[20,30]
21.Д. Кенжетай. Қ. А. Яссауи дүниетанымы,- Түркістан 2004, 341 – бет.
22.[9, 74]
23.Сейфеддин Языжы. Негізгі діни мағлұматтар.- Шымкент 1999, 297 (169)
24. [22,191]
25. [ 24,171].
26. [22,191]
27. Е.Э.Бертэльс. Суффизм и суфисская литература,- Москва ,-1965. (34-35)

Пән: Әдебиет
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:   
Қазақ ойшылдараның сопылық идеялары

Іштегі пікірді қашырса
Хақтың түсер сәулесі
Жүректің көзі ашылса
Адамның хикмет кеудесі.
(Шәкәрім)
Суфизм Аллаға құлшылық етудің ең жоғарғы сатысы, ол айналадағы ешбір
нәрсеге алаңдамауға, дүние-мүлікке қарайламауға, ертең не болады, күнім
қалай өтеді демеуге, тіпті бала-шаға, қатын-қалашты да естен шығаруды
мәжбүр етеді. Сопылар тек ақиқатқа жетуге, шындықты ғана тануға, бүкіл жан
дүниесімен бар болмысымен жалбарынып қызмет жасайды. Өйткені олар үшін бес
күндік жарық дүние баянды емес, көзді ашып-жұмғанша өтеді де кетеді.
Өзгермейтін, аумайтын, айнымайтын, мәңгі жасайтын жалғыз құдірет ол –
шындық, ақиқат дегеніміз – Аллаһ . Осылай болғандықтан Шәкәрім (р.а.):
Өмірден мақсат хақиқат,
Соны ізденіп алмақ.
Нәпсіге еріп болма шат,
Ол сені отқа салмақ. (1).
Сопылық – халқымыздың дүниетанымына айтарлықтай ықпал еткен
философиялық жүйе. Аллаһтың ризалығын алу және мәңгілік бақытқа жету үшін
нәпсіні тазалау, ішкі дүниені нұрландыру, мейлінше тазалыққа ұмтылу, соның
нәтижесінде Аллаға жеткізетін тек ғылым болып табылады. Сопылық ешкімге
ренжімеу, ешкімді ренжітпеу, таза жүрек, пәк көңіл иесі, көңілі Аллаһта,
қолы істе болу. Аллаһқа іңкәрлік, Аллаһтың ризашылығы үшін құлшылық ету
(Ықылас), екіжүзділіктен қашу, ақиқатқа жету. “Ақиқат” дегеніміз Аллаһтың
сопыдағы пенделік бар сипаттарын қоюы (бірақ ол Аллаһтың өзіне айналу
емес). Ақиқат – бар екендігі ешқандай дәлелсіз анық білінген дүниенің
жаратушысы Аллаһ. Бұл сопылық сатының ең соңында болатын нәрсе (2). Сопылық
ілімі негізіндегі дүниетаным Түркістан өлкесінде ІХ-ХІІІ ғасырлар
аралығында жанданып, кең өріс ала бастағаны байқалады. Ал Насафидің “Қ. А.
Яссауи еңбегінде: “...Сопылық ағым дәруіштер пайғамбар заманында-ақ өмірге
келген” деген пікірді айтады (3). Осы оң пікірдің сиымы тіпті қазақ ақыны
Әбубәкір Кердарының қалың қауым арасында кең таралған өлеңдерінің бірінде:
Сопылық деген ауыр жол,
Ұстап жүрсең тәуір жол.

Хазіреті Расул шағында,
Талай сопы болыпты (4),-
деп айтуына қарағанда Ясауи хикметінде айтылатын “Пайғамбардан мұра боп
келе жатыр дәруіштер”, - дейтін пікірімен сабақтасып жатқан, бүкіл түрік
халықтары арасында танымалы шындық болғаны аңғарылады.
Сопылық ағымның ең басты өзекті мәселесі – ақиқатқа* жету. Міне, осы
ақиқатқа жетудің жолында адам рухы жағынан тазарып, іштей түлеп пәктенгенде
ғана адам кәмили инсани, яғни жетілген адам қалпына қол жеткізе алмақ. Осы
себепті де бүгінгі күнде осы мәселе тұрғысынан қарағанда қалыптасқан ортақ
таным тарих оқулығында: “Сопылық ілімінде кәмили-инсани рухани қалыпқа
түсіру, кәмалатқа жеткізу жолындағы дүниетаным ең басты мәселе ретінде
қаралады”, - деп ой байламына келудің айрықша мән-мағынасы бар ортақ
танымға айналуда (5).
Ислам әлеміндегі “әл-инсан, әл-кәмил” мәселесін мораль философиясы
негізінде қалыптастырған әрі осы ілім саласын ғасырлар бойы насихаттап
дамытушылар да сопылық әдебиет өкілдері болатұғын. Дәл осы мәселеге
Абайдың “Әсемпаз болма әрнеге”, “Алланың өзі де рас, сөзі де рас” және
17,38 қара сөзінде тікелей пікір айтылып, өз қарым-қатынасын анық
аңғартатыны бар. Өйткені осы шығармаларында Абай таратып отырған ой-
пікірдің басты сарыны – ұлы ақынның “...діни сенімді адамгершілік моральдың
жоғары түрі деп ұғатыны”, - деп белгі беріп отырады (6). Осы сарынды өлең
жолдары Шәкәрім қажы шығармаларында көп кездеседі. “Иманым” атты еңбегінде,
адам болмысы мен моральдық құндылықтары сыр сөздерінде шебер берілген.
Шәкәрім қажының сыры: “Адам ақиқатты бас көзімен көрмейді, ақыл көзімен
көреді... Өлімнен соң бір түрлі тіршілік бар. Екі өмірге керекті іс – ұждан.
Ұждан – дегеніміз ынсап, әділет, мейірім” (7) .
“Ұжданы сол жанның азығы екеніне ақылмен сынап істесе, оның жүрегін
ешнәрсе қарайта алмайды”, - деп тебірене терең ой толғауы бүгінде қайта
құру заманында халқымыздың алға қойып отырған рухани жағынан жаңару
талабына да үндес келіп жатыр емес пе?
Шәкәрім (р.а.) ойы бойынша: “Меніңше, ұждан – жанның тірегі. Неге
десеңіз, жан жоғалмайтын, бұзылмайтын нәрсе, барған сайын жоғарылайтын
нәрсе. Сондықтан тезірек жоғарылауға себеп керек қылады. Соның қатты бір
керегі – ұждан”. Ұжданды иманмен сәйкестендіруге болады. Ал иман – ардың
қазынасы. Адам болмысындағы жақсылық пен жамандықты таразылаушы – ақыл.
Терең оймен тексеретін,
Табады ақыл керемет,
– дейді Шәкәрім атамыз.
Ақыл – үйренудің және үйретудің әсерінен өте жоғары күш-қуатты
білімнің иесі болады. Көзге көрінетін заттарының сырларын ашықтайды. Егер
адам ұрпағының рухани күш-қуаты шеберлікке қарай бет бұрса, ал уақыт ақыл
уәзір түрінде көзге көрінетін және көзге көрінбейтін заттарды танып-біліп
іс алу үшін өте таза, адал жәрдемші болады. Сол себептен ақыл
жаратылысында рухқа жолдас болып, оған көңілі ауып тұрады. Тіптен бақытсыз
адам ұрпақтары нәпсісінің қуаты үстем болып, оған көңілі ауып тұрады.
Тіптен бақытсыз адам ұрпақтары нәпсісінің қуаты үстем болып, бар әрекетіне
шайтан уасуасы араласып, заман жұмысты істеп тұрған уақытында да ақыл алдын
ала жоспарлап, одан құтылатын жолды көрсетеді (8).
Шәкәрім қажының сыры:
Ақыл деген өлшеусіз бір жарық нұр,
Сол нұрды тән қамы үшін жан жұмсап жүр.
Тағдырдың қиын, сырлы сиқырымен,
Жан тәнге, ақыл-жанға матаулы тұр (9).
Ал енді ақылдың қамқоршысы не? Абай өлеңіндегі:
Жүрек ақыл суаты
Махаббат қылса тәңірі үшін,
- деген өлең жолында үлкен танымдық салмақ көтеріп тұрған “ақыл суаты”
деген сөзді Абай ырқынан тыс “ақыл сауыты” деген сөзге ауыстырсақ:
“Қараңыз: Жүректің сауыты – ақыл екен”. Яғни ақылдың азығы, қамқоршысы –
“жүрек”. Оны Шәкәрім қажы былай бейнелейді:
Ақыл деген – жүрекке егулі дән,
Суғарылса оған да кіреді жан.
Ақылдың өсіп-өніп зораймағы,
Көрген, білген нәрседен ғибрат алған (10).
Жүрек – Ұлық Алланың назар салып қарайтын орны. Осы сөздің шындығына
Хз. Пайғамбарымыз (а.с.)-ның мына хадисі дәлел болады:
“Ақиқатында Алла тағала сіздердің түрлеріңізге және байлықтарыңызға назар
салмайды, бірақ та жүректеріңізге жасаған көркем амалдарыңызға қарайды”
(11).
Иә, жүректің атқарар қызметі мол. Ол таза болса, ақылдың да биік
дәрежелерге жетіп бүкіл жаратылысқа пайдасы тиеді. Оны Пайғамбарымыз (а.с.)
хадисінен анық көруге болады : "Назар аударыңыз, денеде бір бөлшек ет бар.
Ол таза, сау болса, бүкіл дене таза сау болады. Ал егер ол бұзылса, бүкіл
дене бұзылады. Ол ет бөлшегі – жүрек." (12) Осыған сәйкес Шейх Румиден
қалған мынадай бір әңгіме бар: “Мен христиан кресіне қарадым. Онда ол жоқ.
Индустардың храмында да болдым, онда ізі де жоқ. Герат мен Кандагарға да
бардым, мен көп іздедім, ол жоғарыда да төмен де ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Сопы Аллаяр шығармашылығындағы сопылық таным мәселесі
Ахмет Ясауи және ХІ – ХІV ғасырлардағы түркі поэзиясындағы сопылық ағымы
Ислам өркениеті және мұсылман философиясы
Мұсылман Ренессансы, түрік халықтарының мәдениеті
Ортағасырлық мұсылман философиясы
АХМЕТ ИАССАУИ ЖӘНЕ ХІ-ХІҮ Ғ.Ғ. ТҮРКІ ПОЭЗИЯСЫНДАҒЫ СОПЫЛЫҚ АҒЫМ
Сопылық
Қазақ ойшылдарының адам мен әлем мәселесі
Батыс Еуропалық орта ғасыр философиясы
Қазақ ағартушылығы Қазақстанның XIX ғасырдың екінші жартысындағы жағдайында əлеуметтік-экономикалық жəне мəдени прогресс жолындағы мықты қозғалыс беруші күші
Пәндер