Сенімнің пайда болуы



I. Кіріспе
а) Сенімнің пайда болуы.

II. Негізгі бөлім
а) Көне түркілердің сенімі.
б) Түркілердегі Ұмай ананың рөлі.
в) Түркілердің көрші халықтарға ықпалы.

III. Қорытынды бөлім.
а) Қазіргі кездегі сақталған көріністері

IV. Пайдаланған әдебиеттер
Діни сананың шығу тегі қайырымды күштерге табынуға негізделген, ал осының арқасында өмірдің өзі мәнге ие болып, тіршілік ету әдістері пайда бола бастайды. Дәл осы қайырымдылық және оның артындағы табиғи күштерге табыну алғашқы болып саналады; ал осының негізінде қыр – сыры көп өмір үшін күресте адамдарға көмек көрсетуші белгісіз күш құбылысына мәңгілік ризашылық пайда болады.
Бұл жағдай қайырымдылармен зұлымдар күресін қайырымдылықтың бастапқы түсінігіі негізінде құрастырылған деген баға беруге әкеледі. Сонда, қайырымдылық көрсетушімен зұлымдылық ойлаушының мәңгілік күресі шындыққа діни қатынас үшін екінші орында болады, ол бастапқы қайырымдылық көрсетуші күшке сенуден шығып отыр. Осылайша тәңірге табыну өмірге келеді.
Жоғардағы көк аспан көне түрік дүние танымының темір қазығы тәрізді. Бұл қызықты ол жоғарғы тәңір әлемі тіршіліктің тірегі деп санаған. Аспанға (тәңірге) табыну діни нанымда маңызды орын алады, бұл түсінікті де сондықтан болар Көкке табыну түркілер арасында кең тараған. Аспан тұрғындаары өздерінің қанатты арғымақтарына мініп, аспан күнбезін шарлайды, түрік қағандары да аспанға ұқсас асқақ оларды көкте туғандар дейді. В. В. Бартольдтің халық психологиясын түсіну үшін оның діни нанымдарын білудің маңызы зор. Көк пен жерге табыну туралы айтқанда кейде «түрік аспаны», «түркі жері мен суы» деген сөз тіркестері қолданылады. «Тәңір сөзі заттық мағынадағы аспанды да, аспан құдайлығын да білдірді. Жер мен су туралы айтылған жерлерді де жер иелерінің жиынтығы емес, біртұтас жер мен су құдайлығы туралы айтылады деп түсінуге болады» деген сөздері өз маңызын әлі жоғалтқан жоқ.
Көк – аспан мен жер суға тыбынушылықтан пайда болуын адамның табиғат алдындағы мәңгілік парыздарлығымен оның қиындақта қолдан, аштық пен зіл- заладан сақтайтын, азық – түлікпен қамтамасыз ететін ізгі құдайлармен пір иелеріне үнемі алғыс білдіру ниетімен байланыстыруға болады.
1. Мұқанмұхаммед Орныбеков «Қазақ сенімдерінің бастаулары».

2. Ибраев М. «Түркілік және славяндық көне сенім».

3. Ақатаев Н. «Зороастризм қайда пайда болды?», «Білім және еңбек» журналы.

4. Ғ. Есім «Дінтану негіздері».

5. Төреқұлов М. «Діннің тарихи түрлері», «Семей таңы» газеті.

Пән: Дінтану
Жұмыс түрі:  Реферат
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:   
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТІРЛІГІ
ӘЛ – ФАРАБИ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ

___________________________________ ________факультет
___________________________________ _______кафедрасы

ҒЫЛЫМИ ЖҰМЫС

Тақырыбы___________________________ _______________

Жетекші:___________________
Ғыл. дәрежесі:_______________
Студент:____________________
Мамандығы:________________
Тобы:______________________

АЛМАТЫ 200 ж

Жоспар

I. Кіріспе
1) Сенімнің пайда болуы.

II. Негізгі бөлім
1) Көне түркілердің сенімі.
2) Түркілердегі Ұмай ананың рөлі.
3) Түркілердің көрші халықтарға ықпалы.

III. Қорытынды бөлім.
1) Қазіргі кездегі сақталған көріністері

IV. Пайдаланған әдебиеттер

Кіріспе

Діни сананың шығу тегі қайырымды күштерге табынуға негізделген, ал
осының арқасында өмірдің өзі мәнге ие болып, тіршілік ету әдістері пайда
бола бастайды. Дәл осы қайырымдылық және оның артындағы табиғи күштерге
табыну алғашқы болып саналады; ал осының негізінде қыр – сыры көп өмір үшін
күресте адамдарға көмек көрсетуші белгісіз күш құбылысына мәңгілік
ризашылық пайда болады.
Бұл жағдай қайырымдылармен зұлымдар күресін қайырымдылықтың бастапқы
түсінігіі негізінде құрастырылған деген баға беруге әкеледі. Сонда,
қайырымдылық көрсетушімен зұлымдылық ойлаушының мәңгілік күресі шындыққа
діни қатынас үшін екінші орында болады, ол бастапқы қайырымдылық көрсетуші
күшке сенуден шығып отыр. Осылайша тәңірге табыну өмірге келеді.
Жоғардағы көк аспан көне түрік дүние танымының темір қазығы тәрізді.
Бұл қызықты ол жоғарғы тәңір әлемі тіршіліктің тірегі деп санаған. Аспанға
(тәңірге) табыну діни нанымда маңызды орын алады, бұл түсінікті де
сондықтан болар Көкке табыну түркілер арасында кең тараған. Аспан
тұрғындаары өздерінің қанатты арғымақтарына мініп, аспан күнбезін шарлайды,
түрік қағандары да аспанға ұқсас асқақ оларды көкте туғандар дейді. В. В.
Бартольдтің халық психологиясын түсіну үшін оның діни нанымдарын білудің
маңызы зор. Көк пен жерге табыну туралы айтқанда кейде түрік аспаны,
түркі жері мен суы деген сөз тіркестері қолданылады. Тәңір сөзі заттық
мағынадағы аспанды да, аспан құдайлығын да білдірді. Жер мен су туралы
айтылған жерлерді де жер иелерінің жиынтығы емес, біртұтас жер мен су
құдайлығы туралы айтылады деп түсінуге болады деген сөздері өз маңызын әлі
жоғалтқан жоқ.
Көк – аспан мен жер суға тыбынушылықтан пайда болуын адамның табиғат
алдындағы мәңгілік парыздарлығымен оның қиындақта қолдан, аштық пен зіл-
заладан сақтайтын, азық – түлікпен қамтамасыз ететін ізгі құдайлармен пір
иелеріне үнемі алғыс білдіру ниетімен байланыстыруға болады. Нақты өмір
шындығын түсіну адамға жәрдем беретін жоғарғы көк – аспан әлемі бар екені
туралы түсінікті қалыптастырады. Көне түркілер үшін әлемдегі ең шыңын Хан
тәңірі атануы да кездейсоқтық емес.
Аспанды жоғарғы құдай ретінде талдау және малшыларды тиімді қозғалыс
бағыттары мен орталықтарын анықтауға шын ынталылығы тәңірді оның әртүрлі
құрылымдарында қайта қалпына келтіруге мүмкіндік берді. Бұл құрылымдар
өздерінің дүние танымдық бірлігін сақтап қалды. Бұл аспектіге тереңдемей –
ақ аспан образындағы империкалық шындықтың үш тұтас бірлігін атап өтуге
болады. Екіншіден, ол рухани рәмізділік себебі тәңір құдайлық болып
табылады. Үшіншіден, бұл құрылым әрі реалды, әрі идеалды болғандықтан
әртүрлі эпостарда әрекет ете алады. Аспан өз қызметінде шындық пен зәміздің
бірлігі, ал бұл жайдың салдары өте маңызды.
Ежелгі қазақтардың болмыс шындығына етене сіңгені туралы жоғарыда
айтылған поступатқа қайтып оралу олардың дүние түйсінуіндегі аспан ұғымына
түсінік беруді қажет етеді. Малшы ең алдымен жарық жұлдыз Шолпанды іздейді
(шопан шолпанды іздейді) Темірқазық пен Жетіқарақшының орналысуына қарайды.
Шолпан жұлдызының маңыздылығы соншалық, ежелгі шопандар оны барлық
адамдардың атамекені жан тәңгі қонғанға дейін сонда жүрді деп таныды.
Осыдан нақты аспан денесімен оның дүниені жаратушы рухани рәміз ретінде
идеалдануының синкретті тұтасыуын көреміз. Реалдылық пен идеалдылықтың
мағыналық бірлігі бұл жерде айырықша көзге түседі. Сол сияқты айды көне
бақташылар ғарыштың, адамзаттың анасы санады. Бұл әсірісе, оның бетіне қара
дақтар түсіп, кәрі кемпіргі ұқсаған толық ай кезінде ерекше
байқалады.бүгінгі күні де ауылда апаларымыз жаңа ай туғанды: Ай көрдіім,
аман көрдім ескі айда есірке, жаңа айда жарылқы - дейді.
Көріп отырғанымыздай, тәңір тылсым мәнді аспан құдайлық қана емес,
қазақтардың көне діни нанымдарында бәрін жаратушы бастау болды. Жер мен су
– орталық дүниедегі табыну объектілері. өйткені олар адам тіршілігінің
негізі еді, сондықтанда құдайлық сипатқа ие болды. Қазақ аңыздарында жер
суды құдайлыққа саю ежелгі түркілердің Алтайдан қоныс аударуынан басталады.
Алтайды олар қадір тұтады. Алтай жер – су құдайларының ата –баба аруғымен
жүздесіп, соңғылардың атамекенді қазақ тайпаларына бөліп берген жері болып
саналады. Алтайдағы сүттікөл осыны еске түсіреді. Үшдүниені жалғастыра
бәйтерек Алтайда сондықтан Алтайды жер кіндігі дейді. Жер – судың тағы бір
қызылкөл деген көлі бар, онда адаммен жан – жануардың болашақ бітімін өз
бойына жинаған кер – балық мекен етеді. Кербалық бұл бойына біткен
бітімдерді жер – суға тарту етеді, ал соңғылар оларға жан бітіріп, жан
жаққа таратады. Тіңір жер – су арасындағы тығыз байланыс олардың нықты
қарым – қатынасын талдауға жетелейді. Түбе өзені бойынан (Енесей тармағы)
табылған Орхан Енесей ескерткішінде: - О, Аспаным, бізге пана бол, О, Еділ
елім мәңгі жаса деп айтылған. Араб географы Аль – Максиди – түркілер бір
тәңірлі дейді, бұл бір құдай дегені, олардың біразы тәңір- Көк аспан аты
десе, басқалары тәңір бұл- аспан дейді-деп жазды.
Бұл тұрғыда жер- су тәңірімен байланыстығына емес, оған қарама- қарсы
тұрған жер беті ретінде түсінілді. Алайда, қазақтарда Алтай сияқты таулы
жерлер де, аз емес. Мысалы, Көк бөрі аяқ – қолы жоқ, баланы құтқарып, одан
алғашқы түркілер туған Хантай тауларыынеске алайық. Көк бөрі көне
замандарда тотем болып, бертің келе түркілердің түзтағысындай
қайсарлығының рәмізіне айналған тәрізді. Сүйінбай атамыз айтқан: Бөрілі
менің байрағым, бөрілі байрақ көргенде қозады қай – қайдағым. Бұл жер мен
суды өзімдікі және басқанікі досмдікі және жауымдікі деп бөліп, өз жері мен
суын киелі қасиетке бөлеудің негізі болды. Ата – бабаң, өзің туған жер және
осы жерде аққан судың табыну объектісіне айналуы заңды құбылыс.
Тәңір деген ұғым Күлтегін жырында:
Биікте көк тәңір
Төменде қара жер жаралғанда
Екеінің арасында адам баласы жаралды - дейді.
Бұл жерде тәңір оның жолындағыларды мақсатқа топтастырушы, қуаттандырушы
ұлы күш, түркілердің дүниетанымына оптимизм тән. Биік көктегі Тәңірі оларға
қиял арманына қанат,жүрегіне қайрат беретін тұңғиық. Биікке бас ию,
биіктікті аңсау адамды өршіл дүниетанымға талпындырады. Биіктікке ұмтылу
ерлік, батырлық дүнетаным болды. Адам баласының бәрі өлгелі туған деген
түркілерде қанатты сөз болды.
Тәңір жоғары құдай, аталық бастау болып табылса, соған сай жер – су
аналық бастау ретінде болды. Өйткені өну, өсу құнарлылық жермен байланысты.
Көктемгі қайта түлеу, күзгі өнім алу сияқты ежелгі мейрамдар, жер ана деп
жатады бұлар осыған дәлел. Алайда ежелгі түркі нанымдарында тағы бір әйел
құдай – Ұмай кездеседі. Ол үйдегі ошақтың, балалардың қорушысы болды.
Ұмай термінінің өзі жатыр, бала орны дегенді білдіреді. Ал бұл
осыұғымның аналық бастаумен байланысын көрсетеді.
Көріп отырғанымыздай, Ұмай ежелгі қазақтар нанымында үлкен роль
атқарды. Ертеде үш жасқа дейінгі жанын Ұмай атаған, бұл баланың жаны оған
қамқор болатын құдайға тиесілі дегенді білдіреді. Бұл наным осы Ұмай
есімімен баланың кіндігін атауға да байланысты. Баланың кіндігін ерекше
қалтаға салып, бесіктің үстіне іліп қоятын болған. Бұл Ұмай анаға әрқашан
бесіктің жанында бол деген өтінішті білдіреді. Егер бала мазасызданса
немесе ауырып жыласа Ұмай оның жанынан ұзап кетті деп жорамалдаған. Ұмай
ұрпақтар жадында жас баланың қорушысы ізгілік құдайы ретінде сақталған.
Оның кіндік кескен, кірпігін сүйген бикеш деп аталуы да тегін емес. Көне
түрікте Ұмайды аса сұлу қолына алтын садақ ұстаған мейрімді, күміс шашты
әйел немесе жас қыз бейнесінде елестеткен. С. Абрамзон: Бала дүниеге
келгенде, оның өміріне араша бол деп Ұмайға жалбарынған, науқасқа шалдықса
да Ұмайды шақырған- деп жазады. Балаларын тіпті үлкен адамдарды ұзақ
сапарға аттандырса Ұмай енеге тапсырдым деп айтқан. Ұмайға табыну белгілі
бір дәрежеде түркі халықтарында әлі күнге дейін сақталған. Толғақ ауыр
болғанда жас әйелдер оның атын атап шақырған, жаңа туған жас сәбидің
шырайлы жүзіне қарап, Ұмай түнде келіп оларды күтіп бағып шомылдырып кетеді
деп сенген. Туғаннан кәмелеттік жасқа толғанға шейін бұл құдай оны қолдап,
қолпаштап отырады. Бұл тұрғыда қазақтарда әлі кенге ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Діни психология
Шығыс философиясы тарихындағы сенімнің орын алуы және еркін ойлау мәселесі жайлы
Шығыс философиясы тарихындағы сенімнің орын алуы және еркін ойлау мәселесі
Шығыс философиясы тарихындағы сенім
Әл-фараби – ислам философы
Дін психологиясы пәнінің ерекшеліктері
«Оғыз-наме» кітаби эпосындағы космогониялық мифтер
Таным түрлерi
Ортағасырлық философия
Ортағасырлық схоластика
Пәндер