Қара ала тұқымдас сиырлардың өнімділігіне экологиялық факторлар

Қара ала тұқымдас сиырлардың өнімділігіне экологиялық факторлар

Кіріспе

Халқымызды азық-түлікпен (ет, сүт, сүт тағамдарымен) қамтамасыз етуде ірі қара мал шаруашылығының маңызы өте зор. Өйткені сүт өнімінің 99 пайызы, еттің 40-45 пайызы ірі қарадан өндіреді. Сонымен қатар ірі қара мал терісі жеңіл өнеркәсіп шаруашылығында бағалы шикізат ретінде, көңі органикалық отын және тыңайтқыш ретінде кеңінен пайдаланылады.

Кейінгі жылдарда ірі қара мал шаруашылығының даму жолдары қайта айқындалып, сауын сиырларының сүтін 700-800 кг-ға дейін көтеру көзделініп отырса, етті 30-40 пайызға көбейту межеленуде.

Соңғы кездері шет елдерден асыл тұқымды сүтті, етті ірі қараларды әкеліп жергілікті малдың өнімділігін жоғарылатуға айрықша көңіл бөлінуде. Мысалы, АҚШ-тан, Австралиядан әкелінген голштин-фриз, герефорд ірі қараларды жергілікті малмен будандастырып, өнімділігі жоғары табындар қалыптастырылуда. Осының нәтижесінде асыл тұқымды мал зауыттарында сауын сиырлардан 8-10 мың кг-ға дейін сүт алуды жоспарлап, бордақыланатын малдардың тәуліктік салмағын 1000-1500 грамға жеткізу межеленіп отыр.

Қазақстан Республикасының шаруашылықтарында 20дай сүтті, сүтті-етті және 8-етті ірі қараның асыл тұқымды малдары өсірілуде. Айта кету керек, бұл асыл тұқымды ірі қараларының кқпшілігі жаңа өнеркәсіпті технологияға бейімді емес. Сондықтан сүт және ет өнімдерінің сапасы жоғарғы дәрежеде емес, қйткені малды күтіп-бағу технологиясы судың және мал азығының сапасы экологиялық талаптарға сай келмейді.

Интенсивті мал азығын дайындау технологиясы әртүрлі пестицидтерді, минералды тыңайтқыштарды қажет еткендіктен жем-шөптің ластаушы көздері артып, экологиялық таза өнім алуға шектеу қойылып отып.

Тақырыптың маңыздылығы. Өнеркәсіпті оңтүстік өңірінде экологиялық ахуалдың нашарлауы, адамдардың түрлі ауруларға шадығу деңгейінің өсуі жергілікті тұрғындарды экологиялық таза азық-түлікпен, оның ішінде ет және сүт өнімдерімен қамтамасыз етуді аса қажет етеді. Сонымен қатар ірі қараны күтіп-бағу технологиясы экологиялық талатарға сай келмейді.

Оңтүстік өңірде өсірілетін 300 мыңнан аса мүйізді ірі қараның басым бөлігін өнімділігі төмен жергілікті сиырлар құрайтындықтан әсіресе сүт өнімдеріне деген сұранысты қанағаттандыру мүмкіндігі шектеліп отыр. Сондықтан да Оңтүстік Қазақстанның ерекше табиғи-климаттық жағдайында сүт және ет өндіру көлемін арттыру негізінен ірі қараның өнімділігін көтеру арқылы жүргізілуі тиіс.

Сондықтан мал өнімдерін өндіруді молайтудың тиімді жолдарының бірі - жоғары өнімді генотиптерді, зауыттық мал тұқымдарын жерсіндіру болып табылады. Облыста аудандастырылған әулиеата сиырларымен қатар соңғы жылдары қара ала, алатау сиырлары да көптеп өсіріле бастады. Дегенмен оңтүстік өңірінде өсірілетін негізгі екі зауыттық тұқым - әулиеата мен қара ала сиырлардың өнімділік және биологиялық қасиеттері жергілікті табиғи-климаттық жағдайға бейімделуі әлі толық зерттелмеген. Осы көрсетілген келеңсіз жағдайлар біздің зерттеулеріміздің бағытынан орын алғандықтан тақырыбымыздың өзектілігін айқындайды.

Зерттеудің мақсаты мен міндеттері. Жұмыстың мақсаты - қара ала тұқымдас сиырлардың өнімділіктері және биологиялық көрсеткіштерін ескере отырып, қоршаған орта факторларының тигізетін әсерін зерттеу болып табылады.

Жұмысты орындау үшін мынадай міндеттер қойылды:

- қара ала тұқымдас сиырлардың сүт және ет өнімділігіне абиотикалық факторлардың тигізетін әсері;

- суға қойылатын экологиялық-санитарлық талаптар;

- мал азығын экологиялық тұрғыдан бағалау;

- мал қораларға қойылатын экологиялық талаптар;

- қара ала тұқымдас сиырлардың сүт және ет өнімділіктері және олардың сапасы;

- қара сиырлардың төлін өсіру ерекшеліктері;

- оңтүстік өңірінде қара ала тұқымдас ірі қара малын өсірудің экономикалық тиімділігі.

1 Әдебиеттерге шолу

1. 1 Ірі қара малдың қоршаған ортаның абиотикалық факторларына реакциясы

Малдың денсаулығы және оның өнімділігі негізінде қоршаған ортаның факторларының әсеріне тікелей байланысты. Сондықтан қоршаған ортаның көрсеткіштерін мал организміне қолайлы ету малшылар мен мамандардың басты міндеті. Мал ауруларының алдын алу мақсатында жүзеге асырылатын барлық экологиялық, ветеринарлық-санитариялық шаралар, қоршаған ортаның мал организміне қолайлы гигиеналық-санитариялық нормативтер мен ережелер тек осы орта көрсеткіштеріне сүйене отырып белгіленуі керек [1, 2, 5, 6, 10] .

Сыртқы орта және жануарлар денсаулығы өйткені жануарлардың тіршілік ету қабілеті үнемі сыртқы ортаның әсерімен қалыптасады. Сыртқы орта жануарларға тікелей немесе жанама әсер етеді. Оның ең негізгі құрайтын бөліктері ауа, топырақ, су, азық, технологиялық құралдар мен қора-жай. Жануарлар қоршаған ортамен тығыз қимыл-қатынаста өмір сүріп, әрі өз даму, өсуіне қажетті заттарды (азық, ақпарат және т. б. ) ала отырып өзін-өзі сақтайды [1, 2, 15, 17] .

Олардың дамуы қоршаған ортаның үнемі өзгеріп тұруымен тығыз байланысты. Егер осы қоршаған орта қалыпты жағдайдан ерекше өзгерсе, яғни организм өзіне қажет элементтерді ала алмаса, онда орта мен организм арасында қарыма-қайшылық туады. Сыртқы орта факторлары тіршілік жағдайында организмнің өміршеңдігіне әсер ететін бірден-бір қозғалтқыш күш болып саналады. Сыртқы орта факторлары табиғатына және әсер ету түріне байланысты абиотикалық және биотикалық болып бөліеді [1, 2, 17, 24] .

Абиотикалық факторларға жауарлар организміне әсер ететін неорганикалық орта кешені жатады (ауа температурасы, ылғалдылығы, қысымы, ауаның, судың химиялық құрамы, ксенобиоттар және т. б. ) .

Биотикалық факторларға тіршілік ететін ортадағы организмдердің бір-біріне әсері жатады (жануарлар, микроорганизмдер, т. б. ) .

Ал өзінің құрамы жағынан сыртқы орта факторлары химиялық, физикалық және биологиялық болып бөлінеді. Физикалық факторларға - температура, ауа қозғалысы, атмосфералық қысым, ауаның су буымен толығуы, күн сәулесінің интенсивтілігі, ауаны иондалуы және т. б. жатады.

Химиялық факторлар химиялық элементттер мен ауа, су, топырақ, азықтағы қосылыстар [1, 2, 17] .

Биологиялық факторларға - табиғи жағдайда ауада, суда, топырақта, азықта кездесетін бактериялардың құрамы негізінде сапрофитті микрофлоралардан тұратын әрі қоршаған ортаның патогенді микробтарымен, гельминт жұмыртқасымен ластануы жатады [31] .

Қоршаған орта факторларының организмнің тіршілік қабілетіне үш түрлі әсері бар минимум, максимум жне оптимум. Жануарлар денсаулығы үшін ең қолайлысы факторлардыу оптималдық шамасы. Тек дені сау жануар ғана генетикалық потенциалына сай жоғары өнім бере алады.

Денсаулық - организмге тән табиғи жағдай, ол қоршаған орта мен организм арасындағы тепе-теңдікті сипаттайды. Мал денсаулығына баға беру үшін әртүрлі зерттеу әдістеріне сүйенеді (клиникалық, биохимиялық, гематологиялық және т. б. ) [13, 19] .

Малдың өнімділігінің төмендеуі (сүттілігі, жүнділігі, еттілігі және т. б. ) оның денсаулығының төмендеуін дәлелдейді.

Тірі организмнің ең бір маңызды ерекшелігі оның қоршаған орта жағдайларының кең ауқымды диапазонындағы өзгеруінде ағзаның физиологиялық өзіне тән тұрақтылықты бірқалыпты (гоместаз) жағдайда сақтауы болып табылады [3] .

Ауру - организмнің табиғи өмір сүру жағдайының бұзылуы және ол функционалдық және морфологиялық өзгерістерінен туындайды. Қоршаған орта факторларының әсерінен жануарлар организмінде қан айналу, тыныс алу, ас қорыту ағзаларының жұмыстары бұзылады. Сондықтан мал организмінде аурудың дамуы оған қоршаған ортаның патогенді факторларының әсер етуімен тығызбайланысты физикалық (жоғарғы немесе төменгі температура, шектен тыс немесе жеткіліксіз күн радиациясы және т. б. ), химиялық (ауадағы, топырақтағы, азықтағы улы заттар), биологиялық (патогенді вирус, бактерия, ұсақ саңырауқұлақтар, гельминттер және т. б. ) [36] .

Зоогигиенада мал қораларының ауасындағы зиянды газдардың (аммиак, күкіртсутегі эәне т. б. ) организмге патогенді әсері нақты түрде анықталған [5, 7] . Бұл газдардың әсерінен рениттер, ларинготрахеит, бронхит, өкпенің қабынуы туындайтындығы анықталған. Ал, атмосферада иондардың жоқ болуы малды өлімге душар ететіні экспериментальді түрде дәлелденген. Қоршаған ортаның физикалық және химиялық факторларының ұсақ және шектен тыс әсер етуінен көптеген жұқпайтын аурулар пайда болып, етек жаяды. Мысалы, топырақта биогенді элементтер (кальций, фосфор, йод, мыс және т. б. ) жетіспесе жануарлардың өнімділігі мен көбейтушілігінің төмендейтіні белгілі. Ал, рационда ас тұзының аз немесе аса көп мөлшері тиісінше организмде гипопатрисмия немесе токсикоз тудырады. Малды толық құндылығы төмен, бұзылған, зең шалған азықтармен азықтандыру зардабы мол аурулар тудырады (микоздар, микотоксикоздар, гастриттер және т. б. ) . жануарларды жеткіліксіз азықтандыру - арықтауға, өнімділігінің төмендеуіне, ауруға (алиментарлық дистрофия мен төлсіздік) шалдықтырады. Организмге судың жеткіліксіздігі токсикозға (судың теріс балансы) әкеп соқса, ал ластанған суды пайдалану (өндіріс қалдықтары мен пестицидтермен және т. б. ластанған) гастрит, энтерит, гепатит, токсикоздардың жиі себептері [14, 21, 25, 34] .

Ауру тудыратын қоздырғыштармен зардаптанған ауа, су және азық жануарлар арасында көптеген індетті және инвазиялық аурулардың туындауына себепкер (сібір жарасы, туберкулез, бруцеллез, сальмонеллез, аусыл, туляремия және т. б. ) .

Жалпы айтқанда, жануарлардың денсаулығының бұзылуының басты себептері қоршаған орта жағдайының зиянды әсері болып табылады.

Әрине мал денсаулығын сақтауда қоршаған орта әсерімен қатар тұқымдық факторларды әсерінен де қалыптасады. Бірақ маңызды шешуші роль қоршаған орта факторлары болып табылады. Осыған байланысты оның сапасы бақылау экологиялық тұрғыдан өте маңызды.

Көп жылдық жүргізілген ғылыми зерттеулердің (биологиялық, микробиологиялық, иммунологиялық жән т. б. ) қорытындысы бойынша өнімдік малдың денсаулығының бұзылуының ең негізгі себебі қоршаған ортаның қолайсыз факторлары. Сондықтан мал шаруашылығында жануарлардың денсаулығын қорғау табиғи қорғаныс күштерімен төзімділігін күшейту, аурулардың (жұқпалы, жұқпалы емес) алдын алу және өнімділігін өсіру бағытындағы басты мақсат тіршілік ортасын мал организміне қолайлы әрі қауіпсз ету. Ол үшін алғы шарттардың бірі - малды күтіп-бағуды, азықтандыруды, өсіруді, пайдалануды және ұстау жүйелерін гигиеналық талаптарға сай озық техникалық, технологиялық шешімдерді пайдаланған, әрі оларды жануарлардың ерекшеліктері мен физиологиялық қажеттілігіне сай етіп жақсарту, дер кезінде аурудан сақтандыратын ветринариялық-санитариялық шараларға жан-жақты жүргізу [4, 9, 12, 14, 16, 21] .

Органиизм мен сыртқы орта арасындағы жылу алмасу. Жануарлар қоршаған орта температурасының өзгеруіне қарамастан өз дене қызуын бірқалыпты шамада сақтайды. Температура тұрақтылығы организмдегі жылу реттеу механизмімен түсіндіріледі. Жылу реттеудің екі түрін ажыратады: физикалық және химиялық. Организмде жылу химиялық жолмен өндірілсе организмнен жылудың шығуы физиалық жолдарымен реттеледі. Сондықтан қалыпты жағдайда жылудың тепе-теңдігі сақталады.

Тіршілік үшін және организмде жылу құрау үшін қажетті энергияның көзі - жем-шөп. Ал өте қиын жағдайда мал денесінің қоры жұмсалады.

Үй жануарларының қалыпты физиологиялық жағдайы мен олардың өнімдлігі организмнің жылу тепе-теңдігін сақтаған кезінде ғана мүмкін болады. Алайда, мұндай жағдай қолайлы микроклимат, яғни температура, ылғалдылық, ауа қозғалысының жылдамдығы және радиациялық температура жағдайында ғана сақталады. Микроклимат көбінесе, организмнен жылу шығарудың немесе сақтаудың физиологиялық механизмдері қызетінің тиімділігіне ықпал жасайды, яғни физикалық жылу реттеу мүмкіндігін күшейтеді месе кемітеді [5, 7, 13, 23, 36, 37] .

Малдың, төлдің қыстыкүні темір бетоннан салынған (қабырғасы, едені, төбесі) қорада күтіп-бағылуы организмнің радиация жолымен жылу жоғалтуының артуына, ал жаздыкүні ысып кететін қора-жайда тұруы оларды ыстық ұруға немесе ыстық өтуіне әкеп соғады. Малды серуендетіп немесе жайылымда бағып-күту жағдайында жылу жоғалту күн радиациясы мен топырақ қызуының шамасына байланысты болады. Ауа райының тұрақсыздығы да жылу бөлінуді өзгертеді [5, 8, 11, 28, 36] .

Жануарлардың бейімделуі және жерсінуі. Қоршаған орта әрдайым өзгеріп отырады. Соған байланысты мал организмі дамып, жетілу процесінде ортаның өзгеруіне қарай бейімделу қабілетін де өзгертіп отырады. Мұндай өзгерістер организмнің адаптациялық қабілеттілігімен түсіндіріледі [3, 5, 7, 11] . Мысалы, қысы қатал, континентальды климат жағдайында өскен малдың салмақты, қалың терілі, түбіті әбден жетілген ұзын да қалың жүнді келетіні мәлім.

Бейімделу қабілеті төмен болса түліктің өнімділігі кемиді, аурушаң келеді, тіпті өлім-жітімге де ұшырайды. Мұндайда зоогигиеналық, ветеринариялық-санитариялық және аурулардың алдын алу мен емдеу шараларына көп шығын шығады.

Жерсіну (акклиматизация) - мал организмінің сыртқы ортаның жаңа жағдайларына (географиялық және климаттық жағдайлар, азықтандыру, күтіп-бағу сипаты, эпидемилық, тіпті індетті аурулар және т. б. ) бейімделу процесі.

Жерсіндіру нәтижесін іс жүзінде өнімділік, ұдайы өсу қабілеті және денсаулығы секілді жайттарға қарап шығарған дұрыс. Өсі, жетілу, сүттілік, тіпті аурушаңдық тәрізді кейбір көрсеткіштерді аз уақыттың өзінде-ақ анықтауға болады [3, 11, 13, 28, 36] .

Жерсіну стресінің жасырын өтетін ауруларды, соның ішінде індетті ауруларды да қоздыратынын есте ұстау қажет.

Мал тіршілігінде көптеген факторлар әсеріне тап болады. Алайда тіршілік жағдайы өзгермейтндіктен мал үнемі сол өзгерістерге бейімделіп отыруға тиіс.

Сыртқы орта факторларының қауіпті әсеріне қарсы тұратын қорғаншы немесе қалпына келтіру механизмдері қосылған кезде организмге күш түседі, қажиды. Стресс кезінде физиологиялық өзгерістер жерсіну синдромы. Стресс әрқашан синдром ретінде, өзгерістер жиынтығы ретінде байқалады. Стрестің жалпы синдромы бүкіл организмге әсер етеді.

Стресс-факторлар: азықтық, климаттық (оған микроклиматтың барлық факторлары жатады), технологиялық, тасымалдау және рангалық болып бөлінеді [5, 6, 7, 13] .

Стресске қарсы күресте жақсы нәтижеге жету үшін малды өсру және күтіп-бағу кезінде жаттықтыру, шынықтыру, технологияны қатаң сақтау, күтіп-бағудың қолайлы жағдайларын жасау жолымен мал төзімділігін қалыптастыруға мүмкіндік туғызуды басты назарда ұстаған дұрыс.

Қорыта келгенде, организмнің бейімделуі - ағзалар мен ұлпалардың басқару механизмдерінің функциялық жүйесінің берік белсенділік деңгейіне жету процесі. Сонда ғана мал ұзақ тіршілік етеді, дені сау төл-тума таратады. Стресс организмге үйренген ортадан өзгеше қолайсыз жағдай тудырады. Сондықтан да бейімделу процесі организмді қоршаған ортаның өзгерген факторларына көндіктіруге көмек етеді.

Сыртқы орта факторларын экологиялық тұрғыдан шектеу. Қоршаған ортаның әртүрлі факторларына жануар организмнің бейімделуінің белгілі бір шегі болады. Оның экологияық мәні сапасы мен санына байланысты сипатталады.

Сыртқы қоршаған ортаны тек жануарлар денсаулығына тигізетін ықпалы мал организміне бірде қолайлы, ал кейде кері әсер етеді. Бұл ретті ортаның кері әсері көбінесе оған әртүрлі лас заттар түсіп, сапасының төмендеуіне әкеледі. Сондықтан жануарлардың денсаулығын сақтау бағытындағы сақтық шаралар қоршаған орта факторларының қолайсыз әсерін болдырмау емесе азайту жұмыстары экологиялық тұрғыдан оларды қатаң шектеу (нормалау) негізінде жүргізілуі керек [1, 2, 13] .

Мал организміне сыртқы орта факторларының жағымсыз факторларының әсерін төмендетуде және орта сапасын жүйелі басқаруда экологиялық нормалаудың маңызы өте зор.

Қоршаған ортаның әртүрлі нысандарындағы (ауа, топырақ, су) зиянды химиялық заттар үшін шекті жіберілу концентрациясы (ШЖК) бекітілген [1, 2, 5, 10, 13, 15, 18] .

ШЖК ұғымы қоршаған орта нысандарында болатын әртүрлі химиялық заттардың бұл концентрациялары жануар денсаулығына тікелей немесе кері әсері болмауына негізделген.

Химиялық заттардың ШЖД (шектеулі жіберілу деңгейі) - ол ауада (мг/л), топырақта және азықта (мг/кг) кездесетін химиялық заттардың мал денсаулығына зиян келтірмейтін максимальды мөлшері. Ал суда бұл факторлардың ұзақ уақты бойы шектен (ШЖК) артуы (4-8 есе) онда иістің, түстің, бөгде дәмнің пайда болуына әкеп соғады. Судың химиялық заттармен қауіпті мөлшерде ластануы ндағы табиғи өздігінен жүретін тазалану процесін бұзып, судың экологиялық жағдайын нашарлатып, иістеуге және микробтардың жойылуының баяулауына әкеп соғады. Мұндай су мал суғаруға жарамсыз болады.

Суды ластаушы заттардың шекті концентрациялары (ШЖК) ауыз сумен балық шаруашылығы көздеріне бөлек-бөлек жасалады. Айта кететін жағдай, балық өсіруге арналған су көздерінде талап ішетін суға қарағанда анағұрлым жоғары болады [18, 19, 33, 36] .

Мал кәсіпорындарында пайда болатын лас сулар негізінде табиғи су көздеріне жіберіліп (кейде толық тазаланбай, залалсыздандырылмай) олардың экологиялық сапасын төмендететіндіктен гигиенада лас сулардың құрамында кездесетін зиянды химиялық заттарды шектеу маңызды орын алады. Бұл ретте лас судың шекті ағызып жіберілу көлемі (ШЖА) анықталады. ШЖА дегеніміз су көздеріне (өзен, көл және т. б. ) ағызып жіберілетін құрамында қауіпті заттары бар лас судың максимальды мөлшері.

Ауаның құрамында пестицидтер саны шектен асса (3-4 есе) мал организмінде едәуір физиологиялық және биохимиялық өзгерістер туындайды [5, 8, 29, 37] .

Егер ауада бірігіп әсер ететін бірнеше зиянды заттар бір уақытта болғанда (азот пен күкірт диоксидтері, озон, азот диоксиді және формальдегид) олардың суммарлық концентрациясы былайша бір шамасынан аспауы керек [5, 8, 37] .

Ал азықтағы токсикалық заттардың шекті жоғарғы деңгейі (ШЖД) максимальды жоғарғы деңгеймен (МЖД) белгіленген. Бұл ұзақ уақты бойы күнделікті азық құрамымен ағзаға түсетін және ешқандай терііс, жағымсыз әсері жоқ. Бұл жағдйда токсикалық заттардың сүтпен бқлініп, соның мал ұлпасында жиналуы байқалмайды және бұл малдардың өміршеңдігі мен көбею функцияларына кері әсері жоқ [6, 13, 27, 29] .

Жануарлар үшін физиологиялық норма физикалық факторлардың толық болуымен емес, оның деңгейінің оптимальды жағдайда болуымен сипатталады. Ал осы деңгейден асып немесе төмендесе, ол шектен тыс немесе жеткіліксіз болып саналады.

Бірақ оптимальды жағдайдың белгілі бір аралықта ауытқуын ағзаның теңелту (компенсациялық) жүйесі қалпына келтіріп отырады. Бұлардың ауытқу шекарасы шекті жоғарғы деңгейі (ЖШД) немесе минимальды қажет деңгейімен (МҚД) анықталады.

Демек, физикалық факторлар үшін шектеудің экологиялық нормативті мөлшерінің 3 деңгейі болады: минимальды қажетті, оптимальды және шекті ең жоғарғы деңгейі. Мысалы, мал қора-жайындағы ауаның с буымен қанығуының минимальды қажет мөлшері (МҚД) 40 пайыз, қалыпты оптимальды ылғалдылық 50-70 пайыз, шекті ең жоғарғы деңгейі (ШЖД) - 85 пайыз.

Қоршаған орта объектілері (ауа, су, азық) бірқатар індеттердің таралуы мен берілу факторларына жатады. Індетті аурулардың арнайы емесе алдын алу шараларының ең маңыздысы - қоршаған ортаның микробтық ластануының гигиеналық шектелуі. Қоршаған ортаның биологиялық ластануына - патогенді, шартты патогенді микроорганизмдер, сапрофитті микроорганизмдер, гельминт жұмыртқаларының табылуы жатады. Осыған байланысты қоршаған орта объектілерінде жалпы микробпен ластануына және санитариялық көрсеткіш микроорганизмдеріне арнайы шекті жіберілу деңгейі (ШЖД) анықталған [17, 32, 35] .

Жануарлар ауруларының алдын алу шарасын жүргізу экологиялық нормативтерге, ветеринариялық-санитариялық нормалар мен ережелерге негізделген [13, 35] .

Экологиялық-санитариялық бақылау кезінде жүргізілетін жұмыстар:

---

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.

• Іс жүргізу
• Автоматтандыру, Техника
• Алғашқы әскери дайындық
• Астрономия
• Ауыл шаруашылығы
• Банк ісі
• Бизнесті бағалау
• Биология
• Бухгалтерлік іс
• Валеология
• Ветеринария
• География
• Геология, Геофизика, Геодезия
• Дін
• Ет, сүт, шарап өнімдері
• Жалпы тарих
• Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
• Журналистика
• Информатика
• Кеден ісі
• Маркетинг
• Математика, Геометрия
• Медицина
• Мемлекеттік басқару
• Менеджмент
• Мұнай, Газ
• Мұрағат ісі
• Мәдениеттану
• ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
• Педагогика
• Полиграфия
• Психология
• Салық
• Саясаттану
• Сақтандыру
• Сертификаттау, стандарттау
• Социология, Демография
• Спорт
• Статистика
• Тілтану, Филология
• Тарихи тұлғалар
• Тау-кен ісі
• Транспорт
• Туризм
• Физика
• Философия
• Халықаралық қатынастар
• Химия
• Экология, Қоршаған ортаны қорғау
• Экономика
• Экономикалық география
• Электротехника
• Қазақстан тарихы
• Қаржы
• Құрылыс
• Құқық, Криминалистика
• Әдебиет
• Өнер, музыка
• Өнеркәсіп, Өндіріс